Share
บทที่ 364
Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 365
“ปล่อยนายท่านรองของเรา ไม่อย่างนั้นเราจะต่อสู้ด้วยดาบและธนูจริง!”“คนสกุลหวังมองข้ามความหวังดีของคนอื่น พวกเรามีมากกว่าสามร้อยคน แต่พวกเจ้ามีน้อยกว่าหนึ่งร้อยคน!”“กำลังพูดไร้สาระอะไรกับพวกเขา เรามีชุดเกราะ ธนูและลูกธนู สามารถเอาชนะพวกมันได้!”โจรอีเซี่ยนเทียนแถวหน้าตะโกนหากยอมรับเงื่อนไขนี้ ต่อไปเมื่อพ่อค้าเดินทางผ่านมา ใครจะยอมจ่ายเงินอย่างเชื่อฟัง“ต่อสู้ พวกเจ้ากล้าหรือ!”สีหน้าของหวังหยวนเปลี่ยนเป็นเย็นชา “ต้าหู่ ฆ่าหงเยี่ย!”ตาแดงก่ำของเซี่ยซานหู่เบิกกว้าง “คนสกุลหวัง เจ้ากล้าดีอย่างไร!”หูเมิ่งอิ๋งในรถม้าก็ตกใจเช่นกัน นางไม่คิดว่าหวังหยวนจะออกคำสั่งเช่นนี้!“เจ้าโจรชั้นต่ำไร้ยางอาย เจ้า... กรี๊ด!”ใบหน้าสวยของหงเยี่ยซีดเผือด ก่อนที่นางจะพูดจบประโยค ต้าหู่ก็ขึ้นหลังม้า ใช้สันมือสับต้นคอนางจนหมดสติไปฉึก!ไม่เพียงแต่ทำให้นางหมดสติไปเท่านั้น ต้าหู่ยังจับเอวของหงเยี่ย แล้วใช้ดาบแทงเข้าไปต้าหู่ขี่ม้ากลับไป โดยไม่ดึงดาบราชวงศ์ถังออก ยังคงปักคาอยู่ที่ร่างหงเยี่ย!ศพของหงเยี่ยแกว่งไปมากลางอากาศ ดาบแทงเข้าไปในเอวทะลุหน้าท้อง เลือดสีแดงฉานหยดลงจากปลายดาบ“หงเยี่ย...”อู่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 366
นี่เป็นครั้งแรกที่ได้สวมชุดเกราะ มันจึงไม่พอดีตัวเองซะเลย และไม่รู้ว่าจะใช้ประโยชน์จากชุดเกราะนี้ให้ได้สูงสุดอย่างไรแต่ทหารราบเกราะหนัก และทหารผ่านศึกที่สวมชุดเกราะเกล็ดปลาสีดำนั้นแตกต่างกัน!ทักษะศิลปะการต่อสู้ของพวกเขาเหนือชั้นกว่าพวกโจรมาก ประสบการณ์ในสนามรบของพวกเขาก็เข้มข้นยิ่งนักด้วยชุดเกราะของพวกเขา การโจมตีจากหอกดาบที่พุ่งเข้ามาแทบไม่ได้สร้างความเสียหาย หรือสะทกสะท้านเลยสักนิดเขาเปลี่ยนมือวาดดาบยาวออกไปฟันโดนโจรภูเขาคนหนึ่งล้มลงกับพื้น ส่งเสียงครวญครางอย่างน่าอนาถโดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกทหาร พวกเขายอมจำนนต่อทหารม้าชาวหวง แต่เมื่อพวกเขาต่อสู้กับโจรเหล่านี้ พวกเขาก็ชกต่อยอย่างแรงไม่แสดงท่าทีขี้ขลาดแม้แต่น้อยเพียงครู่เดียว พวกโจรภูเขาก็พ่ายแพ้ราบคาบพวกโจรเกือบสามร้อยคนนอนกองอยู่กับพื้นส่งเสียงครวญครางอย่างน่าสังเวช ส่วนที่เหลือก็แยกย้ายหนีกันไปอย่างรวดเร็วฉางเซิ่งหยุดอู่จั้งโหว เขาล่าถอยออกไปอย่างคล่องแคล่ว!ทหารผ่านศึกเกราะทมิฬสองคนล้อมเขาไว้ อู่จั้งโหวล่าถอยไม่สำเร็จ เขาถูกฉางเซิ่งจับไว้ด้วยกระบวนท่าเดียว และถูกกดตัวไว้ใต้ม้าของหวังหยวน!“ไอคนแซ่หวัง ฆ่าข้าเลย แม้ว่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 367
หงเยี่ยขมวดคิ้วไม่พอใจเขารู้นิสัยน้องสาวตัวเอง อู่จั้งโหวจึงเตือนด้วยความกังวล "อย่าคิดหนีกลับมาเด็ดขาด ถ้าเขาโกรธขึ้นมาเจ้าตายแน่ เขาไม่ใช่คนดี!"หงเยี่ยพยักหน้าไม่คัดค้านสิ่งที่พี่พูด: ไอเลวนี้ไม่ใช่คนดีแน่นอนสิบห้านาทีต่อมา พี่น้องไม่อยากแยกจาก แต่พวกเขาก็ต้องบอกลากันอยู่ดี!ขบวนรถม้าออกเดินทาง หงเยี่ยติดตามหวังหยวนไปยังหมู่บ้านต้าหวัง เพื่อเป็นตัวประกันระยะยาวอู่จั้งโหวมองดูรถม้าออกไป ยืนนิ่งอยู่ที่นั่นเหมือนรูปปั้นพวกโจรภูเขาที่เหลือรวมตัวกัน รวมถึงเซี่ยซานหู่ที่เพิ่งมาถึงเซี่ยซานหู่พูดปลอบใจ "หัวหน้า ท่านไม่ต้องกังวลหรอกนะ ท่านอาจารย์เป็นคนดีเหมือนพระโพธิสัตว์ ที่ข้าเคยสัมผัสมาก่อน เขาดีกับพวกน้องชายมาก เขาจะไม่ทำร้ายรองหัวหน้าแน่นอน!"“คนดีมีเมตตาดั่งพระโพธิสัตว์!”มุมปากของอู่จั้งโหวกระตุก "เจ้าเก้า รองหัวหน้าและข้าไม่ฟังคำเตือนของเจ้า เป็นสาเหตุที่เราต้องมาจบลงแบบนี้ ข้าขอโทษเจ้าด้วย!"“หัวหน้า ข้ารับไว้ไม่ได้!”เซี่ยซานหู่รีบกล่าวทันที "ข้าสูญเสียหัวหน้าด้วยน้ำมือของท่านอาจารย์ ข้าจึงเข้าใจว่าเขาน่ากลัวขนาดไหน!"อู่จั้งโหวขมวดคิ้วพยักหน้าทันใดนั้นพวกโจรที่เ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 368
จากไกล ๆ ไป๋เฟยเฟยและผู้หญิงในชุดสีม่วงสวมเสื้อคลุมตัวใหญ่กำลังเดินอยู่ในหมู่บ้านรองหัวหน้าหงเยี่ยตกตะลึง ชายหนุ่มชุดขาวคนนั้นหล่อมาก หล่อกว่าเจ้าคนชั่วนี่เสียอีกป้าหงภรรยาของลุงหานซานกล่าวว่า “นายน้อยท่านนั้นบอกว่าเป็นเพื่อนของเจ้า อยากจะรอเจ้ากลับมาที่หมู่บ้าน ข้าจึงปล่อยให้พวกเขาไปอยู่ที่ห้องใหม่ของต้าหู่ เขาให้เงินมาตั้งห้าร้อยตำลึง!"เมื่อไป๋เฟยเฟยและผู้หญิงในชุดสีม่วงมาถึง ทั้งหมู่บ้านก็ตกตะลึงกันหมด!ไม่เคยเห็นคุณชายคุณหนูที่สวยเช่นนี้มาก่อน นางดูเหมือนคนที่มาจากสวรรค์เขาพูดจาไพเราะมีน้ำใจ ทำให้รู้สึกเหมือนได้เจอพระโพธิสัตว์หวังหยวนพูดอย่างจริงจัง "ทุกคนจำไว้นะ ในอนาคตไม่ว่าใครจะให้เงินเท่าไร ก็ไม่ควรให้คนนอกที่ไหนไม่รู้เข้ามาในหมู่บ้านนะ!"พวกเขาพบกันเพียงครั้งเดียว และไม่ได้สนิทสนมอะไรกัน แล้วเหตุใดพวกเขาจึงมารอเขาที่หมู่บ้านต้าหวังหมู่บ้านต้าหวังเป็นที่ตั้งตีดาบยาว ทำน้ำตาล และทำสบู่ด้วย!ไม่มีใครควรเข้ามาที่นี่ป้าหงรีบพูดทันที "เสี่ยวหยวน สถานที่สำคัญมีคนเฝ้าจับตาอยู่ ไม่ให้พวกเขาเข้าไปใกล้หรอก! ข้าก็ไม่ได้รับเงินเอาไว้ด้วย ข้ากลัวว่าเขาเป็นเพื่อนเจ้าจริง ๆ ป
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 369
เท่ากันกับหวังหานซานที่มีเงินห้าหรือหกกว้านต่อเดือน ชีวิตก็อยู่ได้ไม่ลำบากอีกแล้วทหารผ่านศึกชุดเกราะทมิฬหัวเราะเบา ๆ อย่างเขินอายเล็กน้อย แต่ก็มีความสุขมากเช่นกันความอกตัญญูนั้นมีอยู่สามประการ ข้อที่หนักหนาสาหัสที่สุดก็คือการไม่มีทายาทไว้สืบสกุล ใครล่ะจะอยากอยู่เป็นโสด ถ้าได้มีเมียแล้วให้กำเนิดลูกตัวอ้วน ๆ ได้?"...เอาล่ะ ทุกคนไปทำธุระเถอะ ข้าจะไปหาแขกที่ไม่ได้รับเชิญ!"หลังจากพูดอีกนิดหน่อย หวังหยวนก็เดินไปหาพวกเขาทั้งสองไม่ให้ทหารผ่านศึกชุดเกราะทมิฬติดตามไปด้วย“เจ้าคนชั่ว แนะนำคนตั้งเยอะตั้งแยะ แต่เจ้าไม่แนะนำข้าเลย เจ้าดูถูกคนอื่น!”หงเยี่ยรู้สึกว่าตัวเองได้รับการปฏิบัติที่แตกต่างออกไป ปากเล็ก ๆ นั่นบ่นงอนยืดยาวจนแทบจะแขวนหม้อน้ำมันไว้ได้แล้วชาวบ้านยังสงสัยอยู่ว่าสาวสวยคนนี้คือใคร แต่พวกเขาไม่ได้ถามออกไปพี่หยวนจะบอกสิ่งที่พวกเขาควรรู้ชาวบ้านเริ่มจัดที่พักและที่พักให้กับทหารผ่านศึกทั้งหลาย!ป้าหงยิ้มและพาหงเยี่ยและหูเมิ่งอิ๋งไปที่บ้านของหวังหยวนหลังจากที่พี่ชายซื่อหานพานางไป นางก็กังวลว่าเสี่ยวหยวนจะไม่มีใครดูแล แต่ตอนนี้มีหญิงสาวสองคนปรากฏตัวขึ้น คนหนึ่งสวยกว่าอีก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 370
ไป๋เฟยเฟยยิ้มและพูดต่อ "คนพวกนั้นจะเข้ามาติดต่อกับท่าน พวกเขาจะติดสินบนท่านให้ทุกอย่างที่ท่านต้องการ ทั้งเงินทองชื่อเสียงตำแหน่งและผู้หญิงสวย ๆ เพื่อใช้ท่าน หากล้มเหลวเอาตัวท่านมาไม่ได้ ก็จะฆ่าท่านทิ้งเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาในอนาคต”หัวใจของหวังหยวนสั่นไหว เรื่องนี้มันก็เป็นไปได้จริง ๆ ถ้าเขารู้ เขาคงจะทำตัวต่ำต้อยกว่านี้ไป๋เฟยเฟยมองไปที่เขาด้วยสายตาเคร่งเครียด "แม้ว่าพวกเขาฆ่าท่านไม่ได้ แต่ราชสำนักจะคิดอย่างไรกับท่าน หากพวกเขาได้ยินว่าพวกเขาได้ติดต่อกับท่านแบบนี้ ท่านรู้ไหมว่าอัครมหาเสนาบดีฝ่ายขวาที่มีอำนาจในราชสำนัก ไม่พอใจท่านเป็นอย่างยิ่ง!”หวังหยวนรู้สึกประหลาดใจ "ข้าไม่เคยใกล้ชิดติดต่ออัครมหาเสนาบดีฝ่ายขวามาก่อนเลยด้วยซ้ำ ข้าทำให้พวกเขาขุ่นเคืองเมื่อไหร่กัน"“ท่านหมิงถัน ท่านไม่จำเป็นต้องแสร้งทำเป็นแบบนี้ต่อหน้าข้าหรอก!”ไป๋เฟยเฟยกลอกตา "ไม่ว่าเรื่องที่ท่านทำลายกำแพง แบ่งปันที่ดินให้ชาวนา การเก็บภาษีที่ดินของเจ้าของที่และขุนนาง หรือการเอาชนะกองทัพชาวหวงที่แข็งแกร่งกว่าหนึ่งแสนนาย แถมท่านยังได้รับการสนับสนุนอย่างมากจากอัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้าย ตอนนี้สมดุลอำนาจของฝ่ายขวากำลังเอนเอี
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 371
"แค่ก ๆ!"หวังหยวนหน้าแดงก่ำ เห็นว่าเขาเป็นคนยังไงกัน เขาส่ายหน้าอย่างจริงจัง "เดิมทีข้าทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่งความรัก แต่ทว่ามันไร้ค่า คุณชายไป๋ เจ้าไม่เข้าใจข้า เจ้าไม่รู้หรอกว่าข้าต้องการอะไร โปรดกลับไปเถอะ!”“ข้ารู้ว่าท่านกำลังรอคำชักชวนจากราชสำนัก ชาวหวง คนเถื่อน ตงไห่ หรือเผ่าหมาป่า”ไป๋เฟยเฟยยกมือคารวะ "แต่ท่าน ท่านควรรู้ว่าฝ่าบาทตั้งใจเล่นเกมถ่วงดุลอำนาจ ในราชสำนักจะมีการต่อสู้อย่างที่ไม่มีที่สิ้นสุด แม้ว่าท่านจะมีความสามารถที่ยอดเยี่ยมแค่ไหนก็ใช้มันไม่ได้อยู่ดี"หวังหยวนขมวดคิ้วไม่พูดอะไร!ไอหน้าอ่อนนี่ไม่รู้เลยว่าเขาต้องการอะไร!เขาแค่อยากจะเป็นคนรวยที่นั่งกินนอนกิน และใช้ชีวิตธรรมดาอย่างสงบสุข!สำหรับการต่อสู้ในราชสำนักหรือการต่อสู้ในโลกใบนี้ เขาไม่สนใจเลยสักนิดศึกในจิ่วซาน ทหารหลายพันคนเสียชีวิต เขากินไม่ได้นอนไม่หลับเขารู้ว่าตัวเองดีว่าเขาไม่เหมาะที่จะอยู่ในกระดานหมากแห่งอำนาจ ผู้มีอำนาจก็มาเห็นคนไม่ต่างจากตัวหมากรุก เขาจึงอยากเป็นแค่คนเกียจคร้านที่ร่ำรวยเท่านั้นไป๋เฟยเฟยคิดกับตัวเอง "แต่ชาวหวง คนเถื่อน ตงไห่ หรือเผ่าหมาป่าต่างก็เป็นดินแดนอนารยชน นอกจากนี้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 372
เพี้ยะ!ไป๋เฟยเฟยตบบั้นท้ายของผู้หญิงชุดสีม่วงและจิ้ปากเบา ๆ "กวนนักนะ ข้าบอกแล้วไง ว่าชีวิตนี้ข้าจะไม่มีวันถูกผู้ชายกดอยู่ใต้ร่างได้หรอก"...เมื่อกลับถึงบ้านแล้วมองดูบ้านที่คุ้นเคย แต่ไม่มีคนผู้นั้นอยู่ หวังหยวนก็รู้สึกใจหายและอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเหงาขึ้นมา!ในตอนแรกเขาไม่มั่นใจเลยว่าจะเอาชนะชาวหวงได้หรือไม่ ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่ยอมตกลงให้พี่เมียพาซื่อหานไปตอนนี้จะไปรับนางจากเมืองเฉิงโจวคงเป็นเรื่องยากขณะนี้เป็นฤดูหนาว และอีกไม่นานจะมีหิมะตกหนัก ทำให้การเดินทางสี่ห้าร้อยลี้ทำได้ยากพวกเขาไม่เคยไปโจวเฉิง และไม่คุ้นเคยกับเส้นทาง พวกเขาคงเดินทางได้ช้ามากแน่!หากเผชิญกับสภาพอากาศเลวร้าย หากไปให้ถึงโรงเตี้ยมไม่ทัน คงได้หนาวตายข้างนอกแน่คงทำได้แต่รอให้ผ่านปีนี้จนฤดูใบไม้ผลิดอกไม้บานมาถึงแล้วค่อยไปหูเมิ่งอิ๋งเดินเข้ามาพร้อมกับกาน้ำชาและพูดเบา ๆ "คุณชายคิดถึงฮูหยินอยู่หรือเจ้าค่ะ!"หวังหยวนพยักหน้าและกล่าวว่า "ชนบทเช่นนี้เรียบง่ายและธรรมดานัก เจ้าอย่ารังเกียจไปเลยนะ เมื่อคฤหาสน์กระเบื้องดี ๆ สร้างเสร็จแล้ว เจ้าย้ายไปอยู่ในนั้นจะได้พักผ่อนให้สบาย"ในบ้านใหม่เขาได้เพิ่มความอุ่น ห้
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
