บทที่ 360

ในด้านขบวนรถ ทหารผ่านศึกและทหารผ่านศึกในชุดเกราะทมิฬมองไปที่กลุ่มโจรภูเขาด้วยใบหน้าที่ไร้ความรู้สึก

“ที่แท้ก็เป็นแม่นางหงเยี่ย!”

หวังหยวนซึ่งอยู่บนหลังม้าศึกยิ้มเล็กน้อย “ครั้งก่อนข้าเคยบอกเจ้าแล้วว่าข้ามีภรรยาแล้ว แม่นางหยุดคิดเลยเถิดเสียเถอะ เรื่องระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้!”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”

เมื่อได้ยินคำพูดเยาะเย้ย ทหารผ่านศึกในชุดเกราะทมิฬและทหารผ่านศึกต่างหัวเราะอย่างชั่วร้าย!

หูเมิ่งอิ๋งในรถม้าเม้มริมฝีปากสีแดงของนางเล็กน้อย ‘คุณชายร้ายกาจมาก เขาล้อเลียนคนอื่นอีกแล้ว’

ดวงตาของพวกโจรภูเขาทั้งหมดแดงก่ำจนแทบจะระเบิดออกมา

เวลานี้แล้ว เจ้าโจรนี่ยังกล้าแกล้งนายท่านรองของพวกเขาอีก เขาสมควรโดนฆ่า!

หงเยี่ยรู้สึกทั้งอับอายและโมโหยิ่งขึ้น “เจ้าโจรไร้ยางอาย ใครคิดเลยเถิดกับเจ้ากัน ข้าแค่อยากจะฆ่าเจ้าให้ตายเท่านั้น!”

“ในเมื่อเจ้าต้องการฆ่าข้า เช่นนั้นข้าก็ไม่จำเป็นต้องสุภาพกับเจ้าแล้ว!”

หวังหยวนหยิบใบยืมหนี้ออกมาจากในเสื้อ เขาส่ายหัวแล้วพูดว่า “นี่คือใบยืมหนี้ที่อีเซี่ยนเทียนของพวกเจ้าค้างข้าไว้เมื่อครั้งก่อน เป็นจำนวนสองร้อยตำลึงทอง มีลายนิ้วมือหงเยี่ย ซึ่งเป็นนายท่านของอีเ