LOGINShare
บทที่ 30
Last Updated:
2023-04-28 11:14:52
Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 31
หลิวโหย่วไฉแอบกระหยิ่มใจ จ้าวอู่อยากได้เงิน จึงน่าจะกล้าทำทุกอย่าง หากให้ผลประโยชน์ที่เพียงพอแก่เขายอมมอบเงินหกสิบตำลึงให้ เพื่อเอาใจเจ้าลูกล้างผลาญพ่อแม่คนนี้ก่อน แล้วค่อยไปคิดบัญชีเขาทีหลัง!หวังหยวนเหลือบมองจ้าวอู่ “ใจเต้นแล้วหรือ?”“เจ้ากำลังพูดถึงเรื่องอะไร ข้า จ้าวอู่ จะเป็นคนที่ละทิ้งคุณธรรมของตนเอง เพื่อผลประโยชน์ไปได้อย่างไร!”จ้าวอู่มีสีหน้าเรียบเฉยขณะโบกมือ “หลิวโหย่วไฉสมรู้ร่วมคิดกับโจร ต้องถูกส่งตัวไปยังที่ว่าการอำเภอ!”“เอ๊ะ จ้าวอู่ เจ้า เจ้า...”หลิวโหย่วไฉสะอึกเพราะคำพูดของเขาไปครู่หนึ่ง และสงสัยว่าเหตุใดจ้าวอู่ถึงเปลี่ยนอารมณ์กะทันหันจ้าวอู่นึกเย้ยหยัน แต่ไม่ได้เอ่ยคำใดเขาอยากได้เงิน แต่เขารู้ว่าเงินแบบไหนที่รับได้ และแบบไหนที่ไม่อาจรับได้หลิวโหย่วไฉเป็นคนใจแคบ หากวันนี้เขายอมรับหกสิบตำลึงไป ไม่ช้าก็เร็วเขาจะถูกเอาคืนเป็นแน่ส่วนหวังหยวนเป็นคนใจกว้างมาก แม้แต่พวกหัวขโมย เขายังให้เงินด้วยซ้ำ ดังนั้นหากรับเงินของเขา ก็จะไม่มีปัญหายิ่งกว่านั้น หากวันนี้หาเงินได้สามสิบตำลึง ก็จะยังมีเวลาหาอีกมากในอนาคต!น้ำน้อยค่อยไหล แต่ไหลยาวนานใช่หรือไม่!หลิวโหย่วไฉมอง
Last Updated : 2023-11-07บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 32
สีหน้าของจ้าวอู่เปลี่ยนไปมากในเมืองนี้มีผู้มีอิทธิพลสามตระกูล ได้แก่ตระกูลโจว ตระกูลหลิว และตระกูลหู ซึ่งทำธุรกิจค้าผ้า เกลือ และธัญพืชที่ทำกำไรได้มากที่สุด ตระกูลหลิวเป็นตระกูลพ่อค้าเกลือรายใหญ่ที่สุดในอำเภอตอนที่หลิวโหย่วไฉบอกว่าตนมาจากเชื้อสายเดียวกันกับตระกูลหลิวในอำเภอ เดิมทีคิดว่าเขาแค่พยายามจะรักษาหน้าตัวเองเท่านั้น แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าอาจมีความจริงอยู่บ้างม่านรถม้าเปิดออก ชายหนุ่มสวมผ้าพันคอและเสื้อคลุมลงมาจากรถ แล้วชูหมัดใส่หวังหยวนแต่ไกล “พี่หมิงถัน ไม่ได้พบกันเสียนาน!”หมิงถัน คำที่ญาติผู้ใหญ่เรียกสีหน้าของหวังหยวนไร้อารมณ์ “มีอะไรจะพูดก็พูดมาสิ!”หลิวเจี้ยนเย่ ทายาทตระกูลหลิวผู้ยิ่งใหญ่ในอำเภอ เขาได้เข้าสอบถงเซิง ในปีนี้เขาได้เลื่อนตำแหน่งเป็นซิ่วไฉ และกลายเป็นบัณฑิตที่มีชื่อเสียงในเมืองฝูตอนที่เขาเรียนอยู่ในเมือง หลิวเจี้ยนเย่เป็นคนหยิ่งผยอง และดูถูกบรรพบุรุษของตนเองที่เป็นคนชนบทญาติผู้ใหญ่จะให้แต่งงานกับหลี่ซื่อหาน แต่ในช่วงสามปีที่ผ่านมาต้องไปเตรียมสอบ ทั้งสองจึงไม่ได้เกี่ยวข้องกันเลยตระกูลหลี่และตระกูลหลิวมีมิตรภาพกันมานมนาน ส่วนหลี่ซื่อหานและหลิวเจี้ยนเย
Last Updated : 2023-11-07บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 33
จ้าวอู่ตกตะลึง เขาไม่คาดคิดว่าจะมีการสมรู้ร่วมคิดอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้หลิวโหย่วไฉหัวเราะเยาะ เขาจะกล้าวางแผนต่อต้านบัณฑิตได้อย่างไร หากไม่ได้รับการสนับสนุนจากนายน้อยเย่ต้าหู่, เอ้อหู่ และหวังซื่อไห่กัดฟันกำหมัดแน่น จ้องมองไปที่หลิวเจี้ยนเย่ด้วยความโกรธ“หายนะที่หนักหนากว่านี้!”หวังหยวนเลิกคิ้วขึ้น แล้วหรี่ตาลง จากนั้นจึงชกหน้าหลิวเจี้ยนเย่ “หนักหนาถึงเพียงนี้เลยหรือเปล่า?”ผัวะ ผัวะ ผัวะ!หลิวเจี้ยนเย่โซเซไปข้างหลัง ใบหน้าครึ่งซ้ายของเขาบวมแดง และมุมปากก็มีเลือดออกจ้าวอู่และหลิวโหย่วไฉต่างตกใจกลัวไม่มีใครคิดว่าหวังหยวน จะกล้าทำร้ายลูกชายคนโตของตระกูลหลิวในที่สาธารณะ“เจ้ากล้าดีอย่างไรมาต่อยข้า!”ดวงตาของหลิวเจี้ยนเย่แดงก่ำ!เจ้าหน้าที่ศาลสองคนรีบวิ่งเข้ามาก่อนที่จะเข้ามาใกล้ เสือทั้งสองก็ลงมาจากภูเขา แล้วจับพวกเขาโยนออกไปหวังหยวนพูดด้วยใบหน้าเย็นชา “เจ้าคิดถึงภรรยาของข้า ทั้งยังต้องการทำลายชีวิตข้า การต่อยเจ้านั้นยังน้อยไป”“ดี ดีมาก!”หลิวเจี้ยนเย่เช็ดเลือดจากมุมปากตัวเอง “ข้าจะให้เจ้าชดใช้การต่อยนี้ให้หนักหนาเป็นร้อยเท่า ในเมืองฝูไม่มีใครกล้าแตะต้องคนตระกูลหลิ
Last Updated : 2023-11-07บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 34
หวังหยวนหันกลับมาพูดว่า “จ้าวฉี๋จ่าง ข้าต้องขอฝากงานนี้ไว้กับเจ้าแล้ว!”“ขอบคุณนายน้อยหวัง!”จ้าวอู่มองออกไป กำหมัดแล้วก้มศีรษะหลิวโหย่วไฉทนดูไม่ได้ นี่คือเงินจากครอบครัวของเขา ทว่าจ้าวอู่ไม่แม้แต่จะมองเขา เจ้าคนเสเพลคนนี้ไม่ธรรมดาเลย และเป็นคนเจ้าแผนการ ต้องกลับไปบอกครอบครัวเขา ว่าอย่าได้ยั่วยุคนผู้นี้อีกทุกคนไปยังที่ว่าการอำเภอ ในขณะที่หวังหยวน, กัวเหลียง, หลิวลิ่ว และหลิวชีรออยู่นอกที่ว่าการอำเภอฟี่บ!กัวเหลียงคุกเข่าลงกับพื้นทั้งน้ำตา “นายน้อยหวัง พวกเราสามพี่น้องขโมยของท่าน แต่ท่านยังคงปฏิบัติต่อเราเช่นนี้ เราอับอายเกินกว่าจะเจอท่าน ข้าเป็นหนี้ท่านทั้งชีวิต หากท่านต้องการความช่วยเหลือ เพียงแค่ส่งข่าวถึงข้า”หลิวลิ่วและหลิวชีต่างตกใจเมื่อได้ยินดังนั้น ชายคนนี้จะยอมทำงานหนักเพื่อหวังหยวนหรือ?“ใต้เข่าลูกผู้ชายมีทองคำ นอกจากฟ้าดินและพ่อแม่ ผู้อื่นหาได้ควรคุกเข่าให้ไม่!”หวังหยวนช่วยพยุงกัวเหลียงขึ้น “ข้าไม่ได้ต้องการชีวิตของเจ้า ต่อไปก็จงใช้ชีวิตที่ดี หยุดทำเรื่องเหล่านั้นเสีย หากครอบครัวของเจ้าอับจนหนทาง ก็ให้ไปหาข้าที่หมู่บ้านต้าหวัง แล้วข้าจะหางานให้เจ้าทำเอง”“อืม!”
Last Updated : 2023-11-07บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 35
หลิวจื้อเกาหรี่ตา “หลี่ปู้อีกำลังจะลุกขึ้นมีอำนาจในราชสำนักอีกครั้ง”หลี่ปู้อี หัวหน้าตระกูลหลี่ และพ่อของหลี่ซื่อหานตระกูลหลิวและตระกูลหลี่เป็นสหายกันมานานหลายปี จนกระทั่งตระกูลหลี่ประสบปัญหา“ท่านพ่อมีสายตาเฉียบแหลม!”หลิวเจี้ยนเย่พยักหน้า แล้วหัวเราะเบา ๆ “ท่านหัวหน้าได้ส่งจดหมายมาให้ข้าเมื่อไม่นานมานี้ บอกว่าลุงปู้อีเป็นสหายคนสนิท ของเสนาบดีฝ่ายซ้ายของราชวงศ์ ฮ่องเต้ทรงสนับสนุนให้เสนาบดีฝ่ายซ้าย กับเสนาบดีฝ่ายขวา หากมีคนที่มีศักยภาพก็จะเข้าไปแทนที่เขาได้ หากเสนาบดีฝ่ายซ้ายเรืองอำนาจ ลุงปู้อีจะต้องเจริญรุ่งเรืองแน่นอน แล้วหากข้าได้เป็นลูกเขยของตระกูลหลี่ ตระกูลหลิวก็จะทะยานขึ้นอยู่เหนือผู้ใด และกลายเป็นตระกูลที่โด่งดังที่สุดในอำเภอ หรือแม้แต่ในบรรดาตระกูลชนชั้นสูง”“ข่าวนี้เชื่อถือได้หรือไม่!”หลิวจื้อเกาเดิน ขณะเอามือไพล่หลัง “หลี่ปู้อีอยู่ในตำแหน่งมาหลายปีแล้ว มีขึ้นมีลง เขาไม่เคยดำรงตำแหน่งได้เกินสามปีเลย คราวนี้เขาจะอยู่ได้นานเพียงใด? หากมีกวาดล้างตระกูลกันอีกครั้ง ตระกูลหลิวจะถูกกำจัดไปด้วย”หลิวเจี้ยนเย่มีสีหน้าทะเยอทะยาน “ท่านพ่อ ความมั่งคั่งย่อมเกิดขึ้นได้จากความเสี่
Last Updated : 2023-11-07บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 36
ที่ประตูเมือง หวังหยวนและเอ้อหู่ได้พบกับคนขายปลาในหมู่บ้านต้าหวัง“พี่หยวน วันนี้เราขายไปได้สามสิบก้วน นับว่ายังได้มากโข!” หวังซื่อไห่มีจิตใจฮึกเหิมหลังจากได้เงินคืนแล้ว ก็ไปพบผู้พิพากษาอีกครั้ง แล้วพักอยู่ในโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งในอำเภอเมื่อกลับมาที่หมู่บ้านต้าหวัง แม้แต่สายตาของผู้อาวุโสหวังปี่จง ก็เปลี่ยนไปเมื่อมองเขา และพี่สะใภ้ของเขาก็ให้น้ำล้างเท้าเขาในตอนกลางคืนทุกคนไม่เรียกเขาว่าซื่อไห่ เสี่ยวไห่ หรือไห่จื่ออีกต่อไป เมื่อเจอเขา แต่เรียกเขาว่าพี่ไห่ ท่านไห่ หรือลุงไห่ตอนนี้เขามีจิตใจดี และมีหน้าที่เป็นผู้นำกลุ่มขายปลาทีมประมงที่มีสมาชิกสามสิบคน บางครั้งสามารถจับปลาได้มากถึงหนึ่งพันตัวต่อวัน และบางครั้งก็ห้าหรือหกร้อยตัวต่อวันส่วนหนึ่งนำไปขายที่ตลาด และส่วนใหญ่ส่งไปขายในเมือง“พี่หยวน ช่วงนี้ท่านเหนื่อยมากหรือไม่?”ชาวบ้านสิบคนจากกลุ่มขายปลา หรี่ตาก้าวเข้าไปทักทายหวังหยวน“ก็เหนื่อยนิดหน่อย!”หวังหยวนพยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจเป็นเวลาสามวันแล้ว ที่ต้าหู่กับเอ้อหู่ และลุงของเขาทำงานหนักมาก เขาแค่ไปช่วยบ้างเท่านั้นแต่เมื่อก่อนเขามีสุขภาพย่ำแย่ ทำงานเพียงเล็ก
Last Updated : 2023-11-07บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 37
กลุ่มชาวประมงกลับคืนสู่หมู่บ้าน!เมื่อเห็นหวังหยวน เด็ก ๆ ต่างพากันวิ่งหนีไป บางคนก็ร้องด้วยความตกใจเมื่อเหล่าหญิงสาวเห็นหวังหยวน ก็ก้มหน้าลงหน้าแดงก่ำ และเม้มริมฝีปากเพื่อกลั้นหัวเราะเมื่อชาวบ้านเห็นหวังหยวน สายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความตกตะลึงผู้เฒ่าหวังปี่จงหันหลังเดินจากไป เมื่อเห็นหวังหยวน ไม่วิ่งเข้ามาหาเหมือนเมื่อก่อนหลังอาหารเย็นกลุ่มประมงมาประชุมกันไม่มีเก้าอี้ โต๊ะหรือห้องประชุม คนกลุ่มหนึ่งมารวมตัวกันที่ลานบ้านของหวังหยวนส่วนใหญ่กำลังนั่งยอง ๆ และบางคนก็นั่งลงกับพื้นเลยหวังหยวนนั่งอยู่ที่ประตูทั้งสองฝ่าย มีสมาชิกหลักสี่คน ได้แก่หวังหานซาน หวังซื่อไห่ ต้าหู่และเอ้อหู่ถักจากต้าไห่คือเอ้อไห่ ซานไห่ ชิงซาน เสี่ยวซานและลุงอีกห้าคนยิ่งสนิทสนมกันก็ยิ่งนั่งใกล้กัน หวังหยวนกับชาวบ้านเองก็รู้ตำแหน่งของตนอยู่ในใจชาวบ้านมากกว่าสามสิบคนนั่งล้อมวงกันเป็นวงขนาดใหญ่ และยังมีชาวบ้านนอกลานบ้านที่ไม่ได้เข้ามาด้วยบางคนเป็นครอบครัวของกลุ่มชาวประมง บางคนเป็นคนในหมู่บ้านที่ต้องการชมความสนุกสนานห้าวันที่ผ่านมาจับปลาได้กว่าสามพันจิน ขายได้สองพันสี่ร้อยจิน หาเงินได้ทั้งหมด
Last Updated : 2023-11-08บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 38
......ชาวบ้านหลายคนถือเหรียญไว้ ทรุดตัวลงนั่งกับพื้นพลางหลั่งน้ำตาชาวไร่ชาวนาเช่นพวกเขาไม่อาจทำเงินได้มากมาย แม้จะทำงานหนักมาทั้งปีก็ตามอยากทำงานในเมือง แต่หางานไม่ได้เมื่อไปทำงานในบ้านของเถ้าแก่ ก็มักจะได้มาอาหารมาจุนเจือครอบครัวได้ แต่ไม่ได้รับค่าจ้างเป็นเงินเลยงานในอำเภอก็เหมือนแรงงานเกณฑ์ ไม่เพียงแต่ไม่ได้รับค่าจ้างเป็นเงินเท่านั้น แต่ยังต้องพกอาหารแห้งไปกินเองด้วยตอนนี้ทำงานให้กับหวังหยวนได้เพียงสองสามวัน ก็ได้รับเหรียญทองแดงมากมายแล้ว“ข้าละเลยเรื่องนี้ไป โชคดีที่ลุงหานซานพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา!”หวังหยวนยกยิ้ม แล้วพูดว่า “หากไม่ใช่เพราะลุงหานซาน ก็คงไม่ได้รับค่าจ้างคืนนี้แน่นอน ดังนั้นหากมีปัญหาใดอีก ทุกคนต้องยกมันขึ้นมาพูด เพื่อที่เราจะได้ช่วยกันแก้ไข”ชาวบ้านพยักหน้าราวกับไก่จิกข้าวเปลือก ความกระตือรือร้นของพวกเขาถูกกระตุ้นอย่างเต็มที่หวังหยวนยกยิ้ม “ใครจะเป็นคนต่อไป!”“ข้า ข้า...”ชาวบ้านทุกคนต่างแย่งกันพูดหวังหยวนชี้ไปที่ชายหนุ่มคนหนึ่ง แล้วพูดว่า “เอาล่ะ เอ้อโกว เจ้าถามมา!”“ข้า ข้า!”เด็กหนุ่มหวังเอ้อโกวยืนขึ้น เกาหูและแก้มด้วยความประหม่า เงียบอยู่พัก
Last Updated : 2023-11-08
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2050
เมื่อหลิ่วหรูเยียนและชายผู้นั้นหยดเลือดลงในชาม ก็เห็นเลือดทั้งสองหยดรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว เป็นเช่นนี้จริง ๆ!นั่นแสดงว่าทั้งสองมีสายเลือดเดียวกัน!“ท่านลุง!”ทันใดนั้น หลิ่วหรูเยียนก็ร้องไห้ออกมา แล้วจับมือชายผู้นั้นพลางเรียกเขานางไม่นึกเลยว่านางยังมีญาติอยู่ในโลกนี้!ทุกคนที่อยู่ข้าง ๆ ต่างพากันยินดีกับหลิ่วหรูเยียนช่างเป็นเรื่องที่น่ายินดี!เจียงเสี่ยวอวี๋ตื่นเต้นจนน้ำตาไหลส่วนหวังหยวนส่ายหน้าพลางยิ้มฝืดเฝื่อน เขาเป็นคนต่างยุคย่อมเข้าใจความจริงอย่างหนึ่งการพิสูจน์สายเลือดด้วยการหยดเลือดลงน้ำไม่มีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ใดมารองรับ!ตราบใดที่เลือดสองชนิดเป็นหมู่เดียวกันย่อมสามารถรวมตัวกันได้ แต่หมู่เลือดเป็นแค่การแบ่งประเภทเท่านั้นบางทีนี่อาจเป็นฟ้าลิขิตก็ได้ใช่หรือไม่?ยิ่งกว่านั้น คนในยุคนี้ยังไม่เข้าใจเรื่องหมู่เลือดด้วย ในเมื่อเลือดของทั้งสองสามารถรวมตัวกันได้ ประกอบกับเกาเล่อได้สืบหาข้อมูลมานานแล้ว ก็มีความเป็นไปได้สูงว่าทั้งสองเป็นญาติกันจริง!ยิ่งไปกว่านั้น นี่ก็เป็นการช่วยให้หลิ่วหรูเยียนมีที่ยึดเหนี่ยวจิตใจอีกด้วยเขาจึงไม่ขัดจังหวะ“ดี! ดี! ดี!”“น้องชายข้าม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2049
“ฆ่าหมดแล้วขอรับ!”“ไม่เหลือแม้แต่คนเดียว!”สมาชิกองครักษ์นองเลือดตอบ พร้อมกับรอยยิ้มเหี้ยมโหด ปลาเน่าอยู่กับปลาเน่า กุ้งเน่าอยู่กับกุ้งเน่า คนของพรรคทมิฬล้วนไม่ใช่คนดี เป็นไปตามที่หวังหยวนกล่าวไม่มีผิด!ลั่วเฉินยิ้มอย่างพึงพอใจ“ดี!”“เช่นนั้นพวกเรากลับไปรับรางวัลได้แล้ว!”พูดจบ ทุกคนก็หายตัวไปจากยอดเขา!...ครึ่งชั่วยามต่อมา ขบวนรถม้าที่พาญาติของหลิ่วหรูเยียนมาก็เข้ามาในเมือง ก่อนจะถูกพามายังวังของหวังหยวน!วังของหวังหยวนนับว่าเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดในเมืองอู่เจียง!ในดินแดนทั้งเก้า สถานที่ที่ปลอดภัยยิ่งกว่าคือหมู่บ้านต้าหวัง!ไม่เพียงแต่มีทหารมากมาย แต่ยังมีเอ้อหู่คอยดูแลปกป้อง!แต่เนื่องจากหวังหยวนอยู่ที่นี่ จึงไม่จำเป็นต้องกลับไปที่หมู่บ้านต้าหวัง!“ญาติของข้าอยู่ที่ไหน?”เมื่อหลิ่วหรูเยียนรู้ข่าวก็รีบมาที่ห้องโถงใหญ่ แล้วตะโกนถามหวังหยวนและคนอื่น ๆ อยู่ที่นี่ด้วยบนเก้าอี้ตัวหนึ่งมีชายสวมชุดสีขาวนั่งอยู่ เขามีอายุมากกว่าหกสิบปี ผมสีดอกเลา ในมือถือไม้เท้าเมื่อเห็นหลิ่วหรูเยียน ดวงตาของเขาก็แดงก่ำ จากนั้นพยักหน้ากล่าวว่า “ใช่แล้ว! นี่คือหรูเยียน!”“เจ้าเป็นห
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2048
“แต่เจ้าจงวางใจ ข้าไม่ใช่คนเช่นนั้น”หวังหยวนกล่าวอย่างใจเย็นหลิ่วหรูเยียนที่อยู่ด้านข้างพยักหน้าในตอนนี้ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด นางจึงรู้สึกว่าหวังหยวนดูสง่างามขึ้นมากดูเหมือนว่าหวังหยวนจะดีกว่าที่นางคิดไว้ ที่นางมีอคติกับหวังหยวน ล้วนเป็นเพราะประมุขพรรคทมิฬและโอวหยางอวี่คอยเป่าหูล้างสมองแต่เมื่อได้สัมผัสกับตัวจริง นางกลับพบว่าหวังหยวนไม่ได้เป็นอย่างที่ทั้งสองคนกล่าว!ไม่เช่นนั้นเขาจะได้รับความเคารพรักได้อย่างไร?ยิ่งไปกว่านั้น จากการทดสอบก็พอจะพิสูจน์ได้ว่าญาติของนางมีตัวตนอยู่จริง และคนของพรรคทมิฬคงต้องการปิดบังบางอย่าง จึงได้ทำเรื่องลับหลังเช่นนี้!ถูกผิด ประเดี๋ยวจะได้รู้กัน!“ข้าเข้าใจแล้ว”หลิ่วหรูเยียนกล่าวเบา ๆ แล้วเดินออกไปเมื่อถึงหน้าประตู นางก็หันกลับมามองหวังหยวน “เมื่อญาติข้ามาถึง ขอให้ท่านช่วยแจ้งข้าด้วย ข้าอยากพบเขาโดยเร็วที่สุด”“ขอบคุณมาก”หวังหยวนพยักหน้า ไม่ได้เอ่ยคำใด“ครั้งนี้เจ้าเหนื่อยมามากแล้ว”“เจ้าทำได้ดีมาก!”หวังหยวนตบบ่าเกาเล่อ บนใบหน้ามีรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจแต่น่าเสียดาย เกาเล่อกลับมีสีหน้าเศร้าหมอง เขาส่ายหน้ากล่าวด้วยความเสียใจว่า “
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2047
ฟึ่บ!สีหน้าของหวังหยวนพลันเปลี่ยนไปหากเป็นเช่นนี้ เขาจะอธิบายกับหลิ่วหรูเยียนอย่างไร?ขณะที่เขากำลังคิด หลิ่วหรูเยียนก็วิ่งเข้ามา เห็นได้ชัดว่านางก็ได้รับข่าวเช่นกัน!นางนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน เพราะเฝ้ารอคอยญาติของนางแต่กลับได้รับข่าวร้าย...“เขาตายแล้วจริงหรือ?”“ใครเป็นคนร้าย?”“เป็นคนของพรรคทมิฬใช่หรือไม่?”หลิ่วหรูเยียนคว้าตัวสมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อมาถามด้วยความร้อนใจ“คนร้ายลงมืออย่างรวดเร็ว พวกเรายังไม่รู้ว่าเป็นใคร!”“แต่พวกเรากำลังสืบหาอยู่!”“พวกเราไม่มีวันยอมให้พี่น้องตายโดยเปล่าประโยชน์เช่นนี้!”สมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อกล่าวด้วยความมุ่งมั่นเพื่อสร้างกลุ่มที่แข็งแกร่งและทำงานร่วมกันได้อย่างมีประสิทธิภาพ สมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อต่างฝึกฝนร่วมกันและกลายเป็นพี่น้องร่วมสาบาน!บัดนี้พี่น้องของพวกเขาตาย พวกเขาจะไม่เสียใจได้อย่างไร? ความแค้นบัญชีเลือดต้องชำระ!“เรื่องราวไม่ได้ร้ายแรงอย่างที่เจ้าคิด”“ข้าคาดการณ์ทุกอย่างไว้แล้ว”ทันใดนั้น เกาเล่อก็รีบวิ่งเข้ามาเมื่อหวังหยวนได้รับข่าว ก็มีคนไปรายงานเกาเล่อเช่นเดียวกัน แต่เกาเล่อกลับไม่ใส่ใจเพียงแ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2046
น้ำเสียงของประมุขพรรคทมิฬเย็นยะเยือกน่าสะพรึงกลัว แววตาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าราวกับพร้อมจะฆ่าทุกคน!โอวหยางอวี่หวาดผวา เสื้อด้านหลังเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็น!เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดขึ้นบนหน้าผาก!ตอนนี้เขาอยากรู้ความจริงโดยเร็ว!ไม่มีทางที่หลิ่วหรูเยียนจะยังมีชีวิตอยู่!“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราต้องเตรียมรับมือ!”ทันใดนั้น ชายสวมชุดดำคนหนึ่งก็เดินออกมาเขาเป็นหนึ่งในสี่องครักษ์ผู้มีอำนาจสูงส่ง“ลั่วเฉิน!”“นับจากนี้เจ้าจงรับผิดชอบองครักษ์นองเลือด!”“ข้าได้รับข่าวมาแล้ว จึงรู้เส้นทางของพวกหวังหยวน และเพิ่งรู้ว่าหลิ่วหรูเยียนยังมีญาติอยู่!”“ห้ามปล่อยให้คนผู้นั้นเข้าเมืองอู่เจียงได้!”“ต้องฆ่าให้ได้!”“แม้ว่าหวังหยวนจะช่วยชีวิตหลิ่วหรูเยียน แต่หลิ่วหรูเยียนก็คงจะนึกถึงความสัมพันธ์ระหว่างข้ากับนาง คงไม่ยอมบอกที่ตั้งฐานทัพของเราให้หวังหยวนรู้!”“แต่หากเกาเล่อสืบจนรู้ความจริง แล้วพาญาติของหลิ่วหรูเยียนมาพบ หลิ่วหรูเยียนอาจจะทรยศพวกเรา ทำให้พวกเราเสียเปรียบ!”“จำไว้! ต้องฆ่าคนผู้นั้นให้ได้!”“และส่งคนไปสืบที่เมืองอู่เจียง ดูว่าหลิ่วหรูเยียนยังมีชีวิตอยู่หรือไม่!”ประมุขพรรคทมิฬออกคำ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2045
“ข้าไม่ได้ไม่เชื่อใจเจ้า!”หวังหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม“เพียงแต่ข้ารู้ว่าเจ้าเกลียดชังพรรคทมิฬยิ่งนัก จึงอาจมองพวกเขาในแง่ลบเกินไป ข้าแค่อยากให้เจ้าใจเย็นสักหน่อย อย่าได้บิดเบือนข้อเท็จจริงเพื่อหลอกล่อให้หลิ่วหรูเยียนบอกความจริง”“หากเป็นเช่นนั้น เมื่อหลิ่วหรูเยียนรู้ความจริง เรื่องราวคงจะยุ่งยากยิ่งกว่าเดิม!”“เมื่อถึงเวลานั้น การจะล้วงข้อมูลจากนางคงจะเป็นเรื่องยาก!”เกาเล่อพยักหน้า ไม่ได้เอ่ยสิ่งใดแต่เขารู้ดีว่าตนเองทำอะไรอยู่ จึงไม่ได้ใส่ใจคำพูดของหวังหยวน!ยิ่งกว่านั้น เขายังตระหนักถึงมิตรภาพระหว่างเขากับหวังหยวนมากขึ้นด้วย!ไม่มีสิ่งใดมาขวางกั้นได้!หวังหยวนจะสงสัยและตำหนิเขาได้อย่างไร?ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่เขากล่าวล้วนเป็นความจริง!“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าจะไม่จัดงานเลี้ยงต้อนรับเจ้าแล้ว”“เจ้าคงเหนื่อยล้าจากการเดินทาง รีบไปพักผ่อนเถิด”“เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจนี้ ข้าจะตอบแทนเจ้าอย่างงาม!”หวังหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้มเกาเล่อพยักหน้า แล้วจากไป เป็นเช่นที่หวังหยวนกล่าว เขารู้สึกเหนื่อยล้าเป็นอย่างยิ่งเพราะช่วงนี้เขาทำงานหนักจนดึกดื่นทุกวันเพื่อสืบหาความจริงโดยเร็ว โชคดีที่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2044
“ข้าคิดว่าเจ้าคงรู้ดีใช่หรือไม่?”เกาเล่อกล่าวอย่างหนักแน่น“เท่าที่ข้ารู้ คนที่ลงมือทำร้ายเจ้าครั้งนี้คือพรรคทมิฬ! แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าพวกเจ้ามีความขัดแย้งอะไรกัน แต่ข้ารู้สึกว่าเจ้าคงหมดประโยชน์แล้ว พวกเขาจึงคิดกำจัดเจ้า!”“เพราะเจ้ารู้ความลับมากมาย พวกเขาคงไม่ปล่อยเจ้าไป!”เกาเล่อกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาหลิ่วหรูเยียนกัดฟันแน่น ไม่เอ่ยคำใดแม้ว่านางจะไม่อยากเชื่อ แต่ความจริงก็ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้น...หลิ่วหรูเยียนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จึงเอ่ยขึ้นว่า “ข้าจะเชื่อเจ้าได้อย่างไร?”“เพียงแค่จดหมายฉบับนี้จะทำให้ข้าเชื่อเจ้าได้หรือ?”แม้ว่าคนของพรรคทมิฬจะไม่น่าไว้ใจ แต่เกาเล่อก็ไม่ต่างกันไม่ใช่หรือไง?บางทีหวังหยวนอาจจะแค่ต้องการใช้ประโยชน์จากนางก็เป็นได้!เพราะต้องการล้วงข้อมูลจากนางเพื่อไปจัดการพรรคทมิฬ!“ข้าพบญาติสายตรงของเจ้าแล้ว!”“เจ้าแค่ไปพิสูจน์กับเขาก็จะรู้เองว่าข้าพูดจริงหรือไม่?”เกาเล่อกล่าวพลางดื่มน้ำชาในเมื่อเขากลับมาแล้ว ฤก็แสดงว่าสืบเรื่องทุกอย่างจนกระจ่างแล้ว ไม่เช่นนั้นจะมาพูดเช่นนี้ได้อย่างไร?ดวงตาของหลิ่วหรูเยียนเบิกกว้าง รีบถามว่า “ข้ายังมีญาติอยู่หรือ?”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2043
“ข้ารีบเดินทางกลับมาเมื่อคืนนี้ และได้สืบเรื่องที่ท่านสั่งไว้เรียบร้อยแล้วขอรับ!”เกาเล่อโค้งคำนับก่อนจะรายงานหวังหยวนเมื่อเขากลับมาถึงก็รีบมาหาหวังหยวนทันที เมื่อรู้ว่าหวังหยวนอยู่ที่สวนหลังวังจึงรีบตามมาที่จริงแล้วเขาเห็นหวังหยวนกับหลิ่วหรูเยียนทะเลาะกันอยู่ จึงไม่ได้เข้าไปขัดจังหวะแต่ต้องยอมรับว่าแม้ว่าทั้งสองจะทะเลาะกัน แต่กลับให้ความรู้สึกเหมือนคู่สามีภรรยาที่มักจะมีปากเสียงกันเสมอ“ท่านให้เขาไปสืบเรื่องอะไร?”หลิ่วหรูเยียนรีบคว้ามือหวังหยวนพลางถามขึ้นนางมีความรู้สึกว่าเรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับนาง!เจียงเสี่ยวอวี๋ยืนอยู่ข้าง ๆ ไม่ได้เอ่ยคำใดหวังหยวนยกยิ้ม แล้วกล่าวว่า “ไม่ใช่ว่าเจ้าจะไปแล้วหรือ? ยังจะมายุ่งเรื่องนี้เพื่ออะไร?”“ท่าน...”หลิ่วหรูเยียนกัดฟัน ช่างเป็นผู้ชายที่น่าโมโหนัก!ให้เขาลงจากบันไดแล้วยังไม่ยอมลงอีกหรือ?หากผู้ชายทั้งโลกเป็นเหมือนหวังหยวน นางขออยู่เป็นโสด ไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายเช่นนี้!ไม่เช่นนั้นคงต้องตายเพราะความโมโห!“ไป!”“พวกเราไปคุยกันที่อื่นดีกว่า”หวังหยวนมองไปที่เกาเล่อ แล้วพาเขาไปยังห้องโถงใหญ่เป็นไปตามที่เขาคาด แม้จะไม่ได้ช
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2042
“เช่นนั้นท่านก็บอกข้ามาสิ ข้าอยากรู้ว่าข้านั้นด้อยตรงไหน?”“ใครบ้างไม่รู้ว่าในบ้านท่านมีภรรยาโฉมงามหลายคน แต่แล้วอย่างไรเล่า?”“หากท่านเป็นสุภาพบุรุษจริงคงไม่หาภรรยามามากมายเช่นนี้หรอก!”เจียงเสี่ยวอวี๋ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ หัวเราะไม่หยุดคนทั้งสองนี้ช่างน่าสนใจ ไม่ว่าจะพบกันเมื่อใดก็ต้องทะเลาะกันเสมอ!หวังหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ข้าจะเป็นสุภาพบุรุษหรือไม่ เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้ แล้วข้ามีภรรยากี่คน เกี่ยวกับเจ้าอย่างไรไม่ทราบ?”“ผู้ชายมีสามภรรยาสี่อนุไม่ใช่เรื่องปกติหรือ?”“ลองดูฮ่องเต้ในยุคนี้สิ มีนางสนมตั้งหลายร้อยคนไม่ใช่หรือ?”“แม้ว่าข้าจะไม่ใช่ฮ่องเต้ แต่ข้าก็เป็นผู้ชาย พวกนางอยากอยู่กับข้า เจ้าจะทำอะไรได้?”ช่างพูดจาคารมคมคาย!น่าโมโหยิ่งนัก!หลิ่วหรูเยียนกลอกตามองหวังหยวน ก่อนจะเลิกสนใจเขาอีกหวังหยวนขี้เกียจต่อล้อต่อเถียง มีคนกล่าวว่าสตรีและคนถ่อยคบด้วยได้ยาก วันนี้เขาเข้าใจแล้วว่าคำกล่าวนี้ถูกต้อง!อย่างน้อยหลิ่วหรูเยียนตรงหน้าเขาก็ยังร้ายกาจกว่าคนถ่อยด้วยซ้ำ!“อะแฮ่ม”ขณะที่ทั้งสองกำลังเถียงกันก็มีเสียงกระแอมเบา ๆ ดังขึ้น เจียงเสี่ยวอวี๋รีบยืนขวางหน้าทั้งสอง แล้วกล่
