“ศึกครั้งนี้ไม่แพ้แน่นอน!”สมาชิกครอบครัวข้าราชการหลายคนที่ไม่ได้ออกจากเมือง มีสีหน้าเศร้าหมอง!พวกเขามีความรู้ดี ไม่เหมือนกับคนทั่วไปและทหารที่เชื่อคำพูดของผู้อื่น เพราะมีความคิดเป็นของตนเอง...ที่ว่าการเมืองจิ่วซาน!เจ้าเมืองจางหานนั่งอยู่ในห้องโถง แต่งกายเรียบร้อยในชุดเครื่องแบบราชการ ใจกำลังระทึกไม่นานก็มีเจ้าหน้าที่คนหนึ่งรีบเข้ามา!จางหานถามว่า “สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง!”“เรียนนายท่าน ท่านใต้เท้าและนายน้อย เครื่องเรือนที่ท่านเก็บสะสมมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา ถูกส่งไปนอกเมืองเมื่อครึ่งเดือนก่อน ตอนนี้ไปถึงบ้านเกิดของท่านอย่างปลอดภัยแล้ว!”เจ้าหน้าที่พูดเบา ๆ “นายท่าน ท่านไม่อยากจากไปจริงหรือขอรับ!”“ไปหรือ ข้าจะไปได้อย่างไร!”จางหานยิ้มฝืดเฝื่อน “ข้าเป็นเจ้าเมืองของราชสำนัก หากเมืองจิ่วซานถูกทำลาย ข้าจะถูกลงโทษประหารชีวิต หากข้ายอมจำนนต่อชาวหวง ภรรยาและลูก ๆ ของข้าจะถูกราชสำนักประหาร ซ้ำยังถูกประหารเก้าชั่วโคตร ตอนนี้ข้าทำได้เพียงรอให้เมืองแตก จงรักภักดีต่อราชสำนัก แต่ก็ยังต้องถูกประหาร!”เจ้าหน้าที่ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ทั้งหมดเป็นความผิดของหวังหยวน หากเขาไม่ออกคำสั่งสุ่
...ณ ห้องตำราหลวงที่อยู่ห่างออกไปหลายพันลี้ในเมืองจิงตู!ฮ่องเต้ซิงหลง เสนาบดีฝ่ายซ้าย เสนาบดีฝ่ายขวา และเจ้ากรมทั้งหกคนต่างขมวดคิ้วนิ่งเงียบ!ศึกครั้งนี้กล่าวได้ว่าส่งผลกระทบต่อชะตากรรมที่เหลือของแผ่นดินต้าเย่!หากศึกนี้พ่ายแพ้ ทหารม้าของชาวหวงสามารถลงไปทางใต้ และไปถึงเมืองเฉิงโจวได้ภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งเดือนหลังจากโจมตีและเข้ายึดเมืองจิงตูได้แล้ว ทางจะสะดวก ไม่มีสิ่งกีดขวางฮ่องเต้ซิงหลงค่อนข้างรู้สึกเสียใจเสียใจที่ไม่ควรเดิมพันตั้งแต่แรก ควรออกคำสั่งให้ปกป้องเมืองเท่านั้นทันที ไม่ทำสงครามตอนนี้สายเกินกว่าจะเสียใจแล้ว!แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากระดมกองทัพเพื่อปกป้องเมืองเฉิงโจว...ณ ค่ายทิศเหนือบนกำแพงเมือง หวังหยวนแต่งกายด้วยชุดพลเรือน ถัดจากเขาคือผิงเจี้ยน นักธนูที่เก่งที่สุดในบรรดาทหารผ่านศึกกองทัพเกราะดำ และต้าหู่ในชุดเกราะ ที่มีดาบราชวงศ์ถังห้อยอยู่ที่เอว พร้อมกับชายหนุ่มหมู่บ้านต้าหวังที่ถือหน้าไม้จูเก่อ!มีหน้าไม้ซานกงฉวงวางห่างกันสิบก้าว มีทั้งหมดสามสิบคัน เพราะมีกลุ่มนักฝึกหน้าไม้ที่แอบทำการฝึกไว้ สองคนรับผิดชอบหนึ่งคัน!ทหารที่เหลืออีกหนึ่งพันนายติดอาวุ
“พ่อคิดว่ากองทัพของตัวเองอยู่ยงคงกระพัน ไม่มีผู้ใดต้านทานได้!”น้ำเสียงภาคภูมิใจของอ๋องถูหนาน กลับกลายเป็นถอนหายใจ “จนกระทั่งได้พบกับอู๋มู่ พ่อจึงประสบกับความล้มเหลวครั้งแรกในชีวิต อู๋มู่เอาชนะพ่อ ทำให้พ่อต้องแตกพ่ายหนีไปด้วยความอับอาย!”อากู่ฉารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ “เสด็จพ่อ ในช่วงเวลาวิกฤติของการต่อสู้ขั้นแตกหัก เหตุใดท่านถึงพูดเช่นนี้?”อ๋องถูหนานเลิกคิ้วขึ้นตอบ “เพราะมหาปุโรหิตทำนายว่าพ่อเกิดท่ามกลางพายุหิมะ และจะต้องตายท่ามกลางพายุหิมะ ขณะอยู่ในสนามรบ!”อากู่ฉาขมวดคิ้ว!มหาปุโรหิตคนก่อนได้เสียชีวิตไปนานแล้ว แต่ว่ากันว่าคำทำนายของเขาแม่นยำยิ่งนักอ๋องถูหนานเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า “แต่อู๋มู่แค่เอาชนะข้าได้เท่านั้น แต่ล้มเหลวในการฆ่าข้า! ตอนนี้อู๋มู่ตายแล้ว ตอนนี้หิมะกำลังตกหนักและอยู่ในสนามรบ แต่ใครจะฆ่าข้าได้! แม่ทัพหนุ่มอู๋หลิงหรือ? บัณฑิตหนุ่มหวังหยวนหรือ? ฮ่าฮ่าฮ่า พวกเขายังเด็กเกินไป! มหาปุโรหิตอ้างว่าไม่เคยทำนายผิดพลาด แต่คราวนี้เขาทำนายผิดแล้ว!”หัวใจของอากู่ฉาสั่นสะท้าน “เสด็จพ่อ ระวังไว้จะดีกว่า ท่านอย่าลืมจดหมายลับจากองครักษ์เหยี่ยวดำสิขอรับ บัณฑิตหนุ่มคนนั้นรับผ
หกร้อยก้าว ห่างออกไปประมาณเจ็ดร้อยยี่สิบเมตร หวังหยวนไม่อาจมองเห็นได้ชัดเจนเลย“หลานชาย หากเจ้าคิดวิธีการเล็งแบบสามจุดหนึ่งเส้นนี้ได้ แม้แต่คนโง่ก็สามารถยิงได้แม่นยำ!”ผิงเจี้ยนที่ไม่ได้ใช้ทักษะของตัวเอง รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยและบ่นพึมพำ “อ๋องถูหนานถูกตอกติดกับรถม้า หน้าไม้นั้นใหญ่มากจนเขาตายแล้ว!”เฮ้อ!หวังหยวนหายใจออกยาว เดินโซเซไปพิงกำแพงเมือง แล้วตะโกน “ประกาศว่าอ๋องถูหนานตายแล้ว กระจายข่าวไปทั่วกองทัพและทั่วทั้งเมือง!”“ข่าวดี ข่าวดีมาแล้ว เสนาธิการทหารได้ยิงสังหารอ๋องถูหนานแล้ว!”ผู้ส่งสารตะโกนด้วยความดีใจ!ทหารทั้งหมดที่อยู่ด้านบนและด้านล่างของเมืองต่างตกใจ จากนั้นก็ส่งเสียงไชโยโห่ร้องกันยกใหญ่!อ๋องถูหนาน เทพเจ้าแห่งสงครามของชาวหวง ถูกเสนาธิการทหารยิงตายแล้วจริง ๆ ไม่น่าเชื่อเลย!ปฏิกิริยาของชาวหวงบอกทหารทุกคนว่านี่เป็นเรื่องจริง!“ขึ้นหน้าไม้ต่อไป เล็งไปที่ขุนพลชาวหวง แล้วยิงทุกคนลงจากหลังม้า!”หวังหยวนยังคงออกคำสั่งต่อไป!หากยังกล้าต่อสู้ในศึกครั้งนี้ต่อ หน้าไม้ซานกงฉวงก็เป็นหนึ่งในไพ่เด็ดของเขา!หนึ่งพันก้าวนั้นไกลประมาณหนึ่งพันสองร้อยเมตร ในยุคที่เทคโนโลยีด้อยพ
ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว...ฉึก ฉึก...หลังจากการปะทะกันหลายครั้ง ในที่สุดทหารม้าชาวหวงในเกราะเหล็กก็รีบวิ่งไปได้อีกหนึ่งร้อยก้าว!ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว...ทันทีที่อู๋หลิงยกมือขึ้น พลหน้าไม้สี่พันคนในแถวที่สองก็ปีนขึ้นไป ชักคันธนู แล้วยิงออกไป!แม้ว่าลูกธนูหน้าไม้เหล่านี้ จะไม่ทรงพลังเท่ากับหน้าไม้โต้วจวิ้นจื่อ แต่พวกมันก็สามารถทำลายเกราะได้ ภายในระยะหนึ่งร้อยก้าว!คลื่นลูกธนูสี่พันลูกนี้คร่าชีวิตทหารทุกคนที่พุ่งเข้ามาในระยะหนึ่งร้อยก้าว บ้างก็บาดเจ็บสาหัส!“ลุงเจี้ยน!”บนกำแพงเมือง หวังหยวนชี้ไปที่อากู่ฉา แล้วพูดว่า “ผู้บัญชาการคนนั้น ฆ่าเขาให้ข้า!”“ง่ายมาก!”ผิงเจี้ยนยกหน้าไม้ซานกงฉวงขึ้นเล็งไปที่อากู่ฉาฟิ้ว!ฉึก! ฉึก!แต่เมื่อองครักษ์เห็นเข้า ก็รีบขี่ม้าไปขวางหน้าอากู่ฉา เพื่อขวางหน้าไม้ยักษ์ไว้!“อาเป่าชง!”อากู่ฉารีบควบม้าไปข้างหน้า!“พวกเจ้าทั้งสิบคน เล็งไปที่ชายคนนั้น แล้วยิงเขาให้ตายในสนามรบ!”หวังหยวนเรียกระดมพลหนึ่งในสามของหน้าไม้ซานกงฉวง!เขาเห็นว่าอ๋องถูหนานตายแล้ว และชายคนนี้เป็นกระดูกสันหลังของทหารชาวหวง!ตราบใดที่ฆ่าเขาได้อีก ขวัญกำลังใจของชาวหวงจะพังทลายลงอย่างสิ้นเ
หลังจากออกคำสั่งแล้ว อากู่ฉาก็ประคองร่างของอ๋องถูหนานไว้ แล้วควบม้ากลับไปที่ค่ายไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากสู้ต่อ แต่หน้าไม้ขนาดยักษ์บนกำแพงเมือง กำลังมุ่งเป้ามาที่เขาและเตรียมยิง!“น้อมรับบัญชา!”หลู่เฉิงเย่ แม่ทัพผู้แปรพักตร์ ต่อสู้ในสมรภูมิอย่างกล้าหาญไพร่พลของเขาเป็นทหารราบ บรรทุกสัมภาระไว้ทางด้านหลังและไม่ได้เข้ารบ!ในเวลานี้ ด้วยหน้าที่สั่งการทหารม้าหมื่นนาย เขาจึงกระตือรือร้นที่จะลองสู้หนึ่งหมื่นต่อสองพัน ต่อสู้ด้วยดาบและธนู เขาไม่เชื่อว่าอู๋หลิงจะมีสามหัวและหกแขน!ตราบใดที่เขาฆ่าอู๋หลิงได้ เขาก็จะมีความดีความชอบมาก และสามารถก้าวไปสู่อีกระดับหนึ่งได้“ฆ่ามัน!”หลังจากโบกธงสั่งรบแล้ว หลู่เฉิงเย่ก็โบกมือซ้ำ ๆ แบ่งทหารม้าหนึ่งหมื่นนายออกเป็นสามหกลุ่ม สองกลุ่มขนาบข้างเขา และอีกกลุ่มมุ่งตรงไปข้างหน้า แสดงถึงความสามารถในการจัดกองทหารของเขา“แบ่งกลุ่ม!”อู๋หลิงนึกเย้ยหยันแล้วส่งสัญญาณ จากนั้นเอ้อหู่และหวังหานซานที่อยู่ข้างหลังเขาก็แยกจากกันกองทัพเกราะดำก็เริ่มแบ่งออกเป็นกลุ่มสามสิบคน ทั้งสามคนตามหลังทหารม้าด้านหลังก็แยกกลุ่มกัน!ฟึ่บ!ทันใดนั้นต้าเย่และทหารม้าชาวหวง ก็เป็นเ
เมื่อเห็นว่าสหายมีจำนวนน้อยลงเรื่อย ๆ อู๋หลิงจึงไล่ตามและสังหารอย่างดุเดือด และมีองครักษ์คอยสนับสนุนเขา ไม่สามารถยึดได้อีกต่อไป หน้าไม้ขนาดยักษ์บนกำแพงเมืองยิงอย่างต่อเนื่อง และกองทหารเกราะสีดำไล่ตามพวกเขาอย่างบ้าคลั่ง ขวัญกำลังใจของชาวหวงพังทลายลงอย่างสิ้นเชิง! “เสด็จพ่อ ลูกอกตัญญู ทำผิดต่อท่านแล้ว! แต่ท่านอย่ากังวลไป ข้าจะยึดเมืองจิ่วซานได้อย่างแน่นอน ข้าจะเอาร่างของท่านคืนมาและล้างแค้นให้ท่าน!” แววตาของอากู่ฉาฉายแววดิ้นรน และในที่สุดเขาก็วางศพออกจากแขนของเขา โดยวางลงบนหลังม้าศึกที่อยู่ข้าง ๆ แล้วฟาดมัน! เพี๊ยะ! ม้าศึกรู้สึกเจ็บ จากนั้นวิ่งไปด้านหนึ่งโดยแบกร่างของอ๋องถูหนาน! สวบ! ดวงตาของอู๋หลิงมืดลง และเขาก็หันหลังม้าไปรอบ ๆ ทันที จากนั้นยิงธนูยาวจากหลังม้า! การจะจับอากู่ฉาทั้งเป็นนั้นยากเกินไป เนื่องจากเขามีทักษะขี่ม้าศึกที่ยอดเยี่ยม ซ้ำองครักษ์ก็ไม่กลัวตาย พัวะ! ลูกธนูทะลุหัวม้า ม้าศึกวิ่งอย่างบ้าคลั่งแล้วล้มลง และร่างของอ๋องถูหนานก็ถูกโยนออกไปด้วย! อู๋หลิงควบม้าเข้าไป แล้วคว้าร่างของอ๋องถูหนานขึ้นมาด้วยการยิงนัดเดียว จากนั้นยกขึ้นไปในอากาศ! กับ กับ กับ..
หากชาวหวงไม่สามารถบุกโจมตีเข้ามาได้ เขาก็ไม่จำเป็นต้องตายแล้ว หนำซ้ำเขาจะช่วยปกป้องเมืองด้วย! ในไม่ช้า จางหานก็ออกคำสั่งอีกครั้ง “เร็วเข้า รีบไปรับคุณชายกลับมา บอกว่าให้พาภรรยาและนายท่านกลับมาโดยเร็ว!” หากมีคนรู้เข้า มันคงจะไม่ดีสำหรับเขาซึ่งเป็นเจ้าเมือง แต่กลับส่งครอบครัวตัวเองออกไปก่อนล่วงหน้า “คุณชายสร้างหน้าไม้สามคันและสังหารอ๋องถูหนานจากระยะหกร้อยก้าว!” หลังจากได้รับข่าว ถงจือเหยียนฟู่กู่ก็ตกใจเช่นกัน จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า “คุณชายมีพรสวรรค์ปราดเปรื่อง และการมีคุณชายอยู่ถือเป็นพรสำหรับต้าเย่ของข้า!” “ยิงสังหารอ๋องถูหนาน!” ในจวนวัง วังไห่เทียนได้รับข่าว จากนั้นเข้าลูบเคราแล้วเงยหน้าขึ้นมองและหัวเราะ “ช่างเป็นน้องชายหมิงถันที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ ข้าไม่เคยคิดเลยว่าเจ้าเป็นผู้เชี่ยวชาญทางงานฝีมือเลย! กวีนิพนธ์ กิจการ การปกครอง การศึกษา การทหาร งานฝีมือ เจ้าล้วนเป็นทุกอย่าง ในโลกนี้มีอะไรอีกบ้างที่เจ้าไม่รู้? เฮ้อ ใต้หล้านี้มีพรสวรรค์เป็นสิบ และหวังหมิงถันก็มีไปแล้วเก้าครึ่ง และเหลืออีกครึ่งหนึ่งไว้น่าสงสารคนในใต้หล้านี้! ฮ่าฮ่าฮ่า เอาเหล้ามา!” “ชนะแล้ว ลุงหยวนชนะแล้ว เขา