Share
บทที่ 295
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 296
...ณ ห้องตำราหลวงที่อยู่ห่างออกไปหลายพันลี้ในเมืองจิงตู!ฮ่องเต้ซิงหลง เสนาบดีฝ่ายซ้าย เสนาบดีฝ่ายขวา และเจ้ากรมทั้งหกคนต่างขมวดคิ้วนิ่งเงียบ!ศึกครั้งนี้กล่าวได้ว่าส่งผลกระทบต่อชะตากรรมที่เหลือของแผ่นดินต้าเย่!หากศึกนี้พ่ายแพ้ ทหารม้าของชาวหวงสามารถลงไปทางใต้ และไปถึงเมืองเฉิงโจวได้ภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งเดือนหลังจากโจมตีและเข้ายึดเมืองจิงตูได้แล้ว ทางจะสะดวก ไม่มีสิ่งกีดขวางฮ่องเต้ซิงหลงค่อนข้างรู้สึกเสียใจเสียใจที่ไม่ควรเดิมพันตั้งแต่แรก ควรออกคำสั่งให้ปกป้องเมืองเท่านั้นทันที ไม่ทำสงครามตอนนี้สายเกินกว่าจะเสียใจแล้ว!แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากระดมกองทัพเพื่อปกป้องเมืองเฉิงโจว...ณ ค่ายทิศเหนือบนกำแพงเมือง หวังหยวนแต่งกายด้วยชุดพลเรือน ถัดจากเขาคือผิงเจี้ยน นักธนูที่เก่งที่สุดในบรรดาทหารผ่านศึกกองทัพเกราะดำ และต้าหู่ในชุดเกราะ ที่มีดาบราชวงศ์ถังห้อยอยู่ที่เอว พร้อมกับชายหนุ่มหมู่บ้านต้าหวังที่ถือหน้าไม้จูเก่อ!มีหน้าไม้ซานกงฉวงวางห่างกันสิบก้าว มีทั้งหมดสามสิบคัน เพราะมีกลุ่มนักฝึกหน้าไม้ที่แอบทำการฝึกไว้ สองคนรับผิดชอบหนึ่งคัน!ทหารที่เหลืออีกหนึ่งพันนายติดอาวุ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 297
“พ่อคิดว่ากองทัพของตัวเองอยู่ยงคงกระพัน ไม่มีผู้ใดต้านทานได้!”น้ำเสียงภาคภูมิใจของอ๋องถูหนาน กลับกลายเป็นถอนหายใจ “จนกระทั่งได้พบกับอู๋มู่ พ่อจึงประสบกับความล้มเหลวครั้งแรกในชีวิต อู๋มู่เอาชนะพ่อ ทำให้พ่อต้องแตกพ่ายหนีไปด้วยความอับอาย!”อากู่ฉารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ “เสด็จพ่อ ในช่วงเวลาวิกฤติของการต่อสู้ขั้นแตกหัก เหตุใดท่านถึงพูดเช่นนี้?”อ๋องถูหนานเลิกคิ้วขึ้นตอบ “เพราะมหาปุโรหิตทำนายว่าพ่อเกิดท่ามกลางพายุหิมะ และจะต้องตายท่ามกลางพายุหิมะ ขณะอยู่ในสนามรบ!”อากู่ฉาขมวดคิ้ว!มหาปุโรหิตคนก่อนได้เสียชีวิตไปนานแล้ว แต่ว่ากันว่าคำทำนายของเขาแม่นยำยิ่งนักอ๋องถูหนานเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า “แต่อู๋มู่แค่เอาชนะข้าได้เท่านั้น แต่ล้มเหลวในการฆ่าข้า! ตอนนี้อู๋มู่ตายแล้ว ตอนนี้หิมะกำลังตกหนักและอยู่ในสนามรบ แต่ใครจะฆ่าข้าได้! แม่ทัพหนุ่มอู๋หลิงหรือ? บัณฑิตหนุ่มหวังหยวนหรือ? ฮ่าฮ่าฮ่า พวกเขายังเด็กเกินไป! มหาปุโรหิตอ้างว่าไม่เคยทำนายผิดพลาด แต่คราวนี้เขาทำนายผิดแล้ว!”หัวใจของอากู่ฉาสั่นสะท้าน “เสด็จพ่อ ระวังไว้จะดีกว่า ท่านอย่าลืมจดหมายลับจากองครักษ์เหยี่ยวดำสิขอรับ บัณฑิตหนุ่มคนนั้นรับผ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 298
หกร้อยก้าว ห่างออกไปประมาณเจ็ดร้อยยี่สิบเมตร หวังหยวนไม่อาจมองเห็นได้ชัดเจนเลย“หลานชาย หากเจ้าคิดวิธีการเล็งแบบสามจุดหนึ่งเส้นนี้ได้ แม้แต่คนโง่ก็สามารถยิงได้แม่นยำ!”ผิงเจี้ยนที่ไม่ได้ใช้ทักษะของตัวเอง รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยและบ่นพึมพำ “อ๋องถูหนานถูกตอกติดกับรถม้า หน้าไม้นั้นใหญ่มากจนเขาตายแล้ว!”เฮ้อ!หวังหยวนหายใจออกยาว เดินโซเซไปพิงกำแพงเมือง แล้วตะโกน “ประกาศว่าอ๋องถูหนานตายแล้ว กระจายข่าวไปทั่วกองทัพและทั่วทั้งเมือง!”“ข่าวดี ข่าวดีมาแล้ว เสนาธิการทหารได้ยิงสังหารอ๋องถูหนานแล้ว!”ผู้ส่งสารตะโกนด้วยความดีใจ!ทหารทั้งหมดที่อยู่ด้านบนและด้านล่างของเมืองต่างตกใจ จากนั้นก็ส่งเสียงไชโยโห่ร้องกันยกใหญ่!อ๋องถูหนาน เทพเจ้าแห่งสงครามของชาวหวง ถูกเสนาธิการทหารยิงตายแล้วจริง ๆ ไม่น่าเชื่อเลย!ปฏิกิริยาของชาวหวงบอกทหารทุกคนว่านี่เป็นเรื่องจริง!“ขึ้นหน้าไม้ต่อไป เล็งไปที่ขุนพลชาวหวง แล้วยิงทุกคนลงจากหลังม้า!”หวังหยวนยังคงออกคำสั่งต่อไป!หากยังกล้าต่อสู้ในศึกครั้งนี้ต่อ หน้าไม้ซานกงฉวงก็เป็นหนึ่งในไพ่เด็ดของเขา!หนึ่งพันก้าวนั้นไกลประมาณหนึ่งพันสองร้อยเมตร ในยุคที่เทคโนโลยีด้อยพ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 299
ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว...ฉึก ฉึก...หลังจากการปะทะกันหลายครั้ง ในที่สุดทหารม้าชาวหวงในเกราะเหล็กก็รีบวิ่งไปได้อีกหนึ่งร้อยก้าว!ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว...ทันทีที่อู๋หลิงยกมือขึ้น พลหน้าไม้สี่พันคนในแถวที่สองก็ปีนขึ้นไป ชักคันธนู แล้วยิงออกไป!แม้ว่าลูกธนูหน้าไม้เหล่านี้ จะไม่ทรงพลังเท่ากับหน้าไม้โต้วจวิ้นจื่อ แต่พวกมันก็สามารถทำลายเกราะได้ ภายในระยะหนึ่งร้อยก้าว!คลื่นลูกธนูสี่พันลูกนี้คร่าชีวิตทหารทุกคนที่พุ่งเข้ามาในระยะหนึ่งร้อยก้าว บ้างก็บาดเจ็บสาหัส!“ลุงเจี้ยน!”บนกำแพงเมือง หวังหยวนชี้ไปที่อากู่ฉา แล้วพูดว่า “ผู้บัญชาการคนนั้น ฆ่าเขาให้ข้า!”“ง่ายมาก!”ผิงเจี้ยนยกหน้าไม้ซานกงฉวงขึ้นเล็งไปที่อากู่ฉาฟิ้ว!ฉึก! ฉึก!แต่เมื่อองครักษ์เห็นเข้า ก็รีบขี่ม้าไปขวางหน้าอากู่ฉา เพื่อขวางหน้าไม้ยักษ์ไว้!“อาเป่าชง!”อากู่ฉารีบควบม้าไปข้างหน้า!“พวกเจ้าทั้งสิบคน เล็งไปที่ชายคนนั้น แล้วยิงเขาให้ตายในสนามรบ!”หวังหยวนเรียกระดมพลหนึ่งในสามของหน้าไม้ซานกงฉวง!เขาเห็นว่าอ๋องถูหนานตายแล้ว และชายคนนี้เป็นกระดูกสันหลังของทหารชาวหวง!ตราบใดที่ฆ่าเขาได้อีก ขวัญกำลังใจของชาวหวงจะพังทลายลงอย่างสิ้นเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 300
หลังจากออกคำสั่งแล้ว อากู่ฉาก็ประคองร่างของอ๋องถูหนานไว้ แล้วควบม้ากลับไปที่ค่ายไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากสู้ต่อ แต่หน้าไม้ขนาดยักษ์บนกำแพงเมือง กำลังมุ่งเป้ามาที่เขาและเตรียมยิง!“น้อมรับบัญชา!”หลู่เฉิงเย่ แม่ทัพผู้แปรพักตร์ ต่อสู้ในสมรภูมิอย่างกล้าหาญไพร่พลของเขาเป็นทหารราบ บรรทุกสัมภาระไว้ทางด้านหลังและไม่ได้เข้ารบ!ในเวลานี้ ด้วยหน้าที่สั่งการทหารม้าหมื่นนาย เขาจึงกระตือรือร้นที่จะลองสู้หนึ่งหมื่นต่อสองพัน ต่อสู้ด้วยดาบและธนู เขาไม่เชื่อว่าอู๋หลิงจะมีสามหัวและหกแขน!ตราบใดที่เขาฆ่าอู๋หลิงได้ เขาก็จะมีความดีความชอบมาก และสามารถก้าวไปสู่อีกระดับหนึ่งได้“ฆ่ามัน!”หลังจากโบกธงสั่งรบแล้ว หลู่เฉิงเย่ก็โบกมือซ้ำ ๆ แบ่งทหารม้าหนึ่งหมื่นนายออกเป็นสามหกลุ่ม สองกลุ่มขนาบข้างเขา และอีกกลุ่มมุ่งตรงไปข้างหน้า แสดงถึงความสามารถในการจัดกองทหารของเขา“แบ่งกลุ่ม!”อู๋หลิงนึกเย้ยหยันแล้วส่งสัญญาณ จากนั้นเอ้อหู่และหวังหานซานที่อยู่ข้างหลังเขาก็แยกจากกันกองทัพเกราะดำก็เริ่มแบ่งออกเป็นกลุ่มสามสิบคน ทั้งสามคนตามหลังทหารม้าด้านหลังก็แยกกลุ่มกัน!ฟึ่บ!ทันใดนั้นต้าเย่และทหารม้าชาวหวง ก็เป็นเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 301
เมื่อเห็นว่าสหายมีจำนวนน้อยลงเรื่อย ๆ อู๋หลิงจึงไล่ตามและสังหารอย่างดุเดือด และมีองครักษ์คอยสนับสนุนเขา ไม่สามารถยึดได้อีกต่อไป หน้าไม้ขนาดยักษ์บนกำแพงเมืองยิงอย่างต่อเนื่อง และกองทหารเกราะสีดำไล่ตามพวกเขาอย่างบ้าคลั่ง ขวัญกำลังใจของชาวหวงพังทลายลงอย่างสิ้นเชิง! “เสด็จพ่อ ลูกอกตัญญู ทำผิดต่อท่านแล้ว! แต่ท่านอย่ากังวลไป ข้าจะยึดเมืองจิ่วซานได้อย่างแน่นอน ข้าจะเอาร่างของท่านคืนมาและล้างแค้นให้ท่าน!” แววตาของอากู่ฉาฉายแววดิ้นรน และในที่สุดเขาก็วางศพออกจากแขนของเขา โดยวางลงบนหลังม้าศึกที่อยู่ข้าง ๆ แล้วฟาดมัน! เพี๊ยะ! ม้าศึกรู้สึกเจ็บ จากนั้นวิ่งไปด้านหนึ่งโดยแบกร่างของอ๋องถูหนาน! สวบ! ดวงตาของอู๋หลิงมืดลง และเขาก็หันหลังม้าไปรอบ ๆ ทันที จากนั้นยิงธนูยาวจากหลังม้า! การจะจับอากู่ฉาทั้งเป็นนั้นยากเกินไป เนื่องจากเขามีทักษะขี่ม้าศึกที่ยอดเยี่ยม ซ้ำองครักษ์ก็ไม่กลัวตาย พัวะ! ลูกธนูทะลุหัวม้า ม้าศึกวิ่งอย่างบ้าคลั่งแล้วล้มลง และร่างของอ๋องถูหนานก็ถูกโยนออกไปด้วย! อู๋หลิงควบม้าเข้าไป แล้วคว้าร่างของอ๋องถูหนานขึ้นมาด้วยการยิงนัดเดียว จากนั้นยกขึ้นไปในอากาศ! กับ กับ กับ..
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 302
หากชาวหวงไม่สามารถบุกโจมตีเข้ามาได้ เขาก็ไม่จำเป็นต้องตายแล้ว หนำซ้ำเขาจะช่วยปกป้องเมืองด้วย! ในไม่ช้า จางหานก็ออกคำสั่งอีกครั้ง “เร็วเข้า รีบไปรับคุณชายกลับมา บอกว่าให้พาภรรยาและนายท่านกลับมาโดยเร็ว!” หากมีคนรู้เข้า มันคงจะไม่ดีสำหรับเขาซึ่งเป็นเจ้าเมือง แต่กลับส่งครอบครัวตัวเองออกไปก่อนล่วงหน้า “คุณชายสร้างหน้าไม้สามคันและสังหารอ๋องถูหนานจากระยะหกร้อยก้าว!” หลังจากได้รับข่าว ถงจือเหยียนฟู่กู่ก็ตกใจเช่นกัน จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า “คุณชายมีพรสวรรค์ปราดเปรื่อง และการมีคุณชายอยู่ถือเป็นพรสำหรับต้าเย่ของข้า!” “ยิงสังหารอ๋องถูหนาน!” ในจวนวัง วังไห่เทียนได้รับข่าว จากนั้นเข้าลูบเคราแล้วเงยหน้าขึ้นมองและหัวเราะ “ช่างเป็นน้องชายหมิงถันที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ ข้าไม่เคยคิดเลยว่าเจ้าเป็นผู้เชี่ยวชาญทางงานฝีมือเลย! กวีนิพนธ์ กิจการ การปกครอง การศึกษา การทหาร งานฝีมือ เจ้าล้วนเป็นทุกอย่าง ในโลกนี้มีอะไรอีกบ้างที่เจ้าไม่รู้? เฮ้อ ใต้หล้านี้มีพรสวรรค์เป็นสิบ และหวังหมิงถันก็มีไปแล้วเก้าครึ่ง และเหลืออีกครึ่งหนึ่งไว้น่าสงสารคนในใต้หล้านี้! ฮ่าฮ่าฮ่า เอาเหล้ามา!” “ชนะแล้ว ลุงหยวนชนะแล้ว เขา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 303
“ขุนพลทุกคนไม่ต้องมากพิธี!” อู๋หลิงมองไปที่หวังหยวน แล้วทั้งสองก็พูดพร้อมกัน จากนั้นก็โบกมือให้กัน “ขอบคุณท่านเสนาธิการทหาร!” “ขอบคุณท่านแม่ทัพหนุ่ม!” “ท่านแม่ทัพหนุ่ม ศึกครั้งนี้เป็นการต่อสู้ที่ตราตรึงยิ่งนัก เรียกได้ว่าเป็นชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในการก่อตั้งประเทศ!” “ท่านเสนาธิการทหาร หน้าไม้ซานกงฉวงที่ท่านสร้างขึ้นนั้นทรงพลังยิ่งนัก!” “ท่านเสนาธิการทหาร ตอนนั้นข้าดูถูกท่าน ข้าผู้เฒ่าหวางต้องขอโทษท่าน ขอให้ท่านลงโทษด้วย!” “ท่านเสนาธิการทหาร ข้าผู้เฒ่าเว่ยก็คิดว่าท่านเป็นเพียงบัณฑิตและไม่รู้การศึก โปรดลงโทษข้าด้วย!” ทหารจำนวนมากรวมตัวกันรอบ ๆ หวางห่าวและเว่ยชิงซานคุกเข่าลงเพื่อขอขมา! ศึกครั้งนี้เป็นการสู้รบที่สวยงามยิ่งนัก ทหารม้าหลายหมื่นนายของชาวหวงถูกสังหาร ซ้ำยังจับเชลยศึกได้มากกว่าสองหมื่นคน! ในขณะที่ต้าเย่ถูกทหารม้าศึกไล่ล่า มีผู้เสียชีวิตมากกว่าสองร้อยราย เรียกได้ว่าเป็นชัยชนะอันยิ่งใหญ่! เดิมทีพวกเขาทุกคนจะต้องยอมตายเพื่อประเทศชาติ แต่ตอนนี้ทุกคนกำลังฉวยโอกาสนี้ และต่างก็มีคุณงามความดี ดังนั้นจึงชื่นชมและขอบคุณจากก้นบึ้งของหัวใจ! หวังหยวนพยุงขุนพลทั
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
