บทที่ 298

หกร้อยก้าว ห่างออกไปประมาณเจ็ดร้อยยี่สิบเมตร หวังหยวนไม่อาจมองเห็นได้ชัดเจนเลย

“หลานชาย หากเจ้าคิดวิธีการเล็งแบบสามจุดหนึ่งเส้นนี้ได้ แม้แต่คนโง่ก็สามารถยิงได้แม่นยำ!”

ผิงเจี้ยนที่ไม่ได้ใช้ทักษะของตัวเอง รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยและบ่นพึมพำ “อ๋องถูหนานถูกตอกติดกับรถม้า หน้าไม้นั้นใหญ่มากจนเขาตายแล้ว!”

เฮ้อ!

หวังหยวนหายใจออกยาว เดินโซเซไปพิงกำแพงเมือง แล้วตะโกน “ประกาศว่าอ๋องถูหนานตายแล้ว กระจายข่าวไปทั่วกองทัพและทั่วทั้งเมือง!”

“ข่าวดี ข่าวดีมาแล้ว เสนาธิการทหารได้ยิงสังหารอ๋องถูหนานแล้ว!”

ผู้ส่งสารตะโกนด้วยความดีใจ!

ทหารทั้งหมดที่อยู่ด้านบนและด้านล่างของเมืองต่างตกใจ จากนั้นก็ส่งเสียงไชโยโห่ร้องกันยกใหญ่!

อ๋องถูหนาน เทพเจ้าแห่งสงครามของชาวหวง ถูกเสนาธิการทหารยิงตายแล้วจริง ๆ ไม่น่าเชื่อเลย!

ปฏิกิริยาของชาวหวงบอกทหารทุกคนว่านี่เป็นเรื่องจริง!

“ขึ้นหน้าไม้ต่อไป เล็งไปที่ขุนพลชาวหวง แล้วยิงทุกคนลงจากหลังม้า!”

หวังหยวนยังคงออกคำสั่งต่อไป!

หากยังกล้าต่อสู้ในศึกครั้งนี้ต่อ หน้าไม้ซานกงฉวงก็เป็นหนึ่งในไพ่เด็ดของเขา!

หนึ่งพันก้าวนั้นไกลประมาณหนึ่งพันสองร้อยเมตร ในยุคที่เทคโนโลยีด้อยพ