Share
บทที่ 246
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 247
ในชั่วพริบตา มีเพียงหวังหยวน วังไห่เทียน ไป๋เฟยเฟย และหลี่ซานซือเท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้บนเวทีติ้งหลงไถหวังหยวนขมวดคิ้วและพูดว่า “พี่ชาย พิจารณาจากข่าวที่มาถึง ต้าเย่จะหยุดวิกฤตินี้ได้หรือไม่!”เสวี่ยผานเป็นผู้บัญชาการสูงสุดที่ควบคุมชายแดน เขาตื่นตระหนกมากเมื่อได้ยินเรื่องการโจมตีต้าเย่เรื่องนี้ทำให้เขากังวลมากสีหน้าของวังไห่เทียนเคร่งขรึม “ตอนนี้เป็นฤดูหนาวแล้ว ต้าเย่ยังถือว่าได้เปรียบ อีกทั้งประตูหัวมังกรยังแข็งแกร่ง และต้าเย่ก็อยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสม ตอนนี้ตราบใดที่มีผู้บัญชาการที่มีคุณสมบัติเหมาะสม เวลาและสถานที่เหมาะสม ต้าเย่ก็จะแข็งแกร่ง แล้วการไล่ล่าข้าศึกก็เป็นเพียงเรื่องของเวลาเท่านั้น!”หวังหยวนถอนหายใจ “เมื่ออาณาจักรเดือดร้อน ก็คิดถึงแม่ทัพที่ดี!”ไป๋เฟยเฟยถือพัดลงมาจากเวที “มีแม่ทัพที่ดีอยู่ แต่ก็ขึ้นอยู่กับว่าราชสำนักยินดีใช้หรือไม่!”“ใครกัน?”หวังหยวนรู้สึกประหลาดใจ ในช่วงเวลาวิกฤติเช่นนี้ หากมีนายพลที่ดีจริง ราชสำนักจะไม่ใช้ได้อย่างไร!“ถามท่านไห่เทียนสิ!”ไป๋เฟยเฟยยิ้มอ่อน แล้วออกจากติ้งหลงไถพร้อมกับหญิงสาวในชุดสีม่วงหวังหยวนหันหน้าไปมองวังไห่เทียนส่ายหน้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 248
ในระยะไกล กลุ่มชาวหวงกำลังควบคุมแผนการสู้รบ ถือดาบตะโกนอย่างเย็นชา “พวกเจ้าทุกคนมีความผิดในต้าเย่ ใครก็ตามที่โจมตีเมืองได้ ท่านอ๋องจะประทานสถานะชาวหวง ที่ดิน และผู้หญิงให้”เมื่อทหารที่ปิดล้อมอยู่ได้ยินดังนั้น ก็มีกำลังใจและโจมตีอย่างดุเดือดต่อไป!บนกำแพงเมือง รองผู้บัญชาการหร่วนเฉิงกังขมวดคิ้ว มองลงไปด้วยสายตาหดหู่ทหารที่มาปิดล้อมเหมือนมดงานเหล่านี้ ไม่ใช่ชาวหวงที่แท้จริง แต่เป็นชาวเมืองโจวซึ่งอยู่ในต้าเย่น่าเสียดายที่เมืองโจวกบฏ พวกเขากลายเป็นตัวล่อเป้าสำหรับชาวหวง จึงหันมาโจมตีต้าเย่สำหรับทหารม้าชาวหวงตัวจริง กำลังตั้งค่ายอยู่ในระยะไกล และยังไม่ได้ถูกส่งออกไปเลย!และอ๋องถูหนานผู้ดุร้ายก็ไม่ปรากฏตัวด้วยซ้ำ!แค่การโจมตีของมดปลวกเหล่านี้ ก็ทำให้ทหารชายแดนตื่นตระหนกแล้วชื่อเสียงของชาวหวงนั้นดุร้ายเกินไป นอกจากแม่ทัพมู่ผู้ล่วงลับแล้ว ก็ไม่มีใครสามารถเอาชนะพวกเขาได้!ทันใดนั้นทหารก็รีบก้าวเข้ามารายงาน “ท่านใต้เท้า มีข่าวจากทางเมืองหลวง ผู้บัญชาการเสวี่ยได้ออกคำสั่ง กำลังจะเข้าสู่ฤดูหนาว และอากาศจะหนาวขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ให้เรายึดเมืองไว้ไม่ออกไปข้างนอก สู้ได้ตามใจ เมื่อ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 249
สือเหยาเฉียน เจ้ากระทรวงกรมโยธาธิการกล่าวว่า “เสนาบดีฝ่ายซ้าย ท่านกำลังพูดถึงอะไร? เสนาบดีฝ่ายขวาเสนอให้เจรจาสันติภาพเพื่อประโยชน์ของแผ่นดินต้าเย่ หากจะสู้ก็ต้องค้นหาแม่ทัพที่สามารถเอาชนะอ๋องถูหนานได้ หากหาได้ ข้าจะเห็นด้วยทันที!”ฮ่องเต้ซิงหลงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “สิ่งที่เจ้ากระทรวงสือพูดนั้นสมเหตุสมผล หากต้องการต่อสู้จริง ๆ ก็ต้องหาแม่ทัพที่สามารถเอาชนะอ๋องถูหนานได้ ไม่เช่นนั้น หากจะพึ่งเพียงเสวี่ยผานและหร่วนเฉิงกังอย่างเดียว ก็คงต้องอดทนรอต่อไป”“การเอาชนะอ๋องถูหนานจะยากเย็นอะไรปานนั้น?”หยางเฟิ่งกั๋วเงยหน้าขึ้น “ฝ่าบาททรงลืมไปแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ ว่าในการต่อกรกับชาวหวงนั้น เราทิ้งใครไว้ข้างหลังในเมืองจิ่วซาน”ฉินจ้าน เจ้ากระทรวงกรมกลาโหม และโจวจิงเหย่เจ้ากระทรวงพิธีกรรมกล่าวว่า “ฝ่าบาท โปรดใช้อู๋หลิงเพื่อเอาชนะทหารม้าของอ๋องถูหนาน เพื่อกอบกู้ศักดิ์ศรีของแผ่นดินต้าเย่เถอะพ่ะย่ะค่ะ”อู๋หลิง ลูกชายของแม่ทัพมู่ ซึ่งเป็นแม่ทัพหนุ่มแห่งกองทัพเกราะดำ เข้าร่วมกองทัพกับแม่ทัพมู่เมื่ออายุสิบสามปี เขาได้ฝึกวรยุทธ์และทักษะทางทหารกับแม่ทัพมู่ครั้งหนึ่งเขาเคยนำทหารม้าร้อยนาย ไปฆ่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 250
หยางเฟิ่งกั๋ว โจวจิงเหย่ และฉินจ้านรู้สึกดีใจมากเมื่อได้ยินดังนั้น เพราะคิดว่าคำแนะนำของพวกเขาจะถูกนำไปใช้คาดไม่ถึงว่าฮ่องเต้ซิงหลงจะเปลี่ยนประเด็น “สั่งให้ผู้บัญชาการเสวี่ยผาน และรองผู้บัญชาการหร่วนเฉิงกัง ใช้ด่านหัวมังกรเป็นพื้นฐานในการต่อต้านด้วยกำลังทั้งหมด แล้วชะลอจนกว่าข้าศึกจะล่าถอยไปเองในฤดูหนาว!”หยางเฟิ่งกั๋วขมวดคิ้วพูดว่า “ฝ่าบาท ผู้บัญชาการสูงศักดิ์เสวี่ยผาน ข้าได้ยินมาว่าเขาไม่เคยเป็นแนวหน้าเลย นับตั้งแต่เขาดูแลด่านหัวมังกร แม้ว่าหร่วนเฉิงกังจะมีประสบการณ์การต่อสู้หลายร้อยครั้ง แต่เขาขาดความสามารถในการปรับตัว แล้วเขาจะจัดการกับจิ้งจอกเฒ่าอ๋องถูหนานอย่างไร? โปรดให้อู๋หลิงรับผิดชอบด้วยเถอะพ่ะย่ะค่ะ!”ฮ่องเต้ซิงหลงโบกมือด้วยความไม่พอใจ “มีด่านหัวมังกรคุมอยู่ ข้าไม่เชื่อว่าเราไม่อาจหยุดชาวหวงได้! สำหรับเรื่องสั่งอู๋หลิง เราจะหารือกันในภายหลัง พวกเจ้าออกไปกันได้แล้ว ข้าเหนื่อยแล้ว!”...“คุณชาย เจ้ากำลังทำอะไรอยู่ เหตุใดถึงต้องการช่างฝีมือมากมายถึงเพียงนี้!”ในลานบ้านตระกูลเว่ย หูเมิ่งอิ๋งอยากรู้อยากเห็น ขณะที่นางมองช่างฝีมือทั้งยี่สิบคน“เจ้าจะรู้เมื่อทำเสร็จแล้ว ไม่เพ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 251
... ตระกูลหยาง! หยางว่านหลี่ถามหน้านิ่ง “เรื่องการย้ายไปทางใต้เตรียมตัวไปถึงไหนแล้ว?” “ทุกอย่างพร้อมพร้อมแล้วขอรับ!” ผู้ดูแลตระกูลหยางตอบว่า “เราได้เตรียมรถม้าหนึ่งร้อยคัน และคนคุ้มกันสองร้อยคน และจะใช้เวลาอีกสองวันในการขนส่งทองคำและเงินจากบ้านบรรพชน เราสามารถออกเดินทางได้ในวันมะรืนนี้ขอรับ” หยางว่านหลี่กำชับว่า “ต้องเชิญหมอไปด้วย พร้อมทั้งเตรียมยาทุกชนิดให้พร้อม!” ผู้ดูแลยกกำปั้นของเขาแล้วถอยออกไป “แค่ก ๆ!” หยางซั่วที่สวมเสื้อผ้าหนาพร้อมสีหน้าซีดเซียวเดินเข้ามา แล้วมองไปรอบ ๆ อย่างอาวอน “รากฐานเก่าแก่นับศตวรรษของตระกูลหยางของข้ากลับถูกทิ้งร้างเช่นนี้!” หยางว่านหลี่กล่าวว่า “มีคนสนิทและคนรับใช้คอยดูแลบ้านอยู่ หากพวกโจรไม่ตีด่านหัวมังกรแตกได้ เราก็ยังสามารถกลับมาได้หลังจากที่พวกเขาล่าถอย หากพวกโจรโจมตีด่านแตกแล้วบุกเข้ามา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงบ้านเหล่านี้แล้ว แม้แต่กิจการเกลือก็จะจบสิ้น” “กิจการเกลือ!” หยางซั่วหรี่ตาลง “ข้าได้ยินมาว่าในการประชุมกวีนิพนธ์เมื่อวานนี้ แผนการจัดการกับคนต่ำต้อยนั้นล้มเหลวอีกครั้ง นอกจากนี้เขายังขายอาวุธวิเศษสามชิ้น และได้รับเงินเหรียญทองจำน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 252
ผู้หญิงชุดม่วงแอบโมโหเบา ๆ! เศรษฐีผู้นี้กล้าให้แม่ทัพหนุ่มระบำดาบ นี่กำลังปฏิบัติต่อเขาเหมือนนักเต้นหรือนักแสดงและดูอย่างขบขำ! “ท่านแม่ทัพ ข้าพาคนมาแล้วขอรับ!” พวกเขาทั้งหมดอยู่ที่ถนนหวู่เป้ยทางตอนใต้ของเมือง ไม่นานหลังจากนั้น ชายหนุ่มในชุดขาวก็ก้าวเข้ามาในห้องโถง เขายืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ ราวกับหอกแทงทะลุนภาอันกว้างใหญ่ เผยให้เห็นความสามารถที่ได้แสดงออกมาอันน่าทึ่ง ผู้หญิงในชุดสีม่วงตัวสั่นไปทั้งตัว เมื่อมองไปที่ร่างในชุดขาว น้ำตาก็ไหลออกมาในดวงตาของนาง เมื่อมองไปที่ดวงตาของผู้หญิงชุดสีม่วง ดวงตาของอู๋หลิงก็สั่นไหว และเขาก็หันไปหาเสวี่ยผานด้วยสีหน้าว่างเปล่า “มีอันใดหรือ?” “เมื่อวานนี้ ข้าได้อาวุธวิเศษที่สามารถทำลายเกราะได้หกสิบครั้ง และตัดเหล็กได้เหมือนโคลน!” เสวี่ยผานคว้าดาบราชวงศ์ถังแล้วโยนมันออกไปด้วยหลังมือของเขา “ข้าได้ยินมาว่าทักษะดาบของตระกูลหวู่นั้นไม่มีใครเทียมเท่าในใต้หล้านี้ วันนี้ข้าจัดงานเลี้ยงเชิญแขกผู้มีเกียรติ เจ้าสามารถระบำดาบเพื่อสร้างความบันเทิงให้ข้าและแขกผู้มีเกียรติ!” ปัง! อู๋หลิงไม่ได้เข้าไปรับ แต่ปล่อยให้ดาบราชวงศ์ถังล้มลงกับพื้น และพูด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 253
เสวี่ยผานเพิ่งถอนหายใจด้วยความโล่งอก! เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ... อู๋หลิงคว้าคอเสื้อของเขาแล้วตบเขารัว ๆ ด้วยหลังมือ “เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน เจ้ากล้าเอาแม่และพี่น้องมาข่มขู่ข้า เจ้าเชื่อหรือไม่ว่าข้าฆ่าเจ้าตอนนี้ได้ และจะไม่มีใครกล้าแตะต้องพวกเขาแม้แต่น้อย!” “เจ้า เจ้า...” ดวงตาของเสวี่ยผานเบิกกว้างแดงก่ำ ราวจะระเบิดออกมาด้วยความโกรธ พรวด! อู๋หลิงผลักกลับและโยนเสวี่ยผานลงบนที่นั่ง เขาเสียบดาบราชวงศ์ถังไว้ข้างคอ แล้วหันหลังกลับและเดินจากไป “อย่ามาท้าทายกับความอดทนของข้าอีก ข้าเกรงว่าวันหนึ่งข้าจะสูญเสียการควบคุมและลงมือทำสิ่งที่ไม่ดี” “ไอ้สารเลว เจ้ากล้าดียังไงมาทำอย่างนี้กับข้า! เด็ก ๆ เข้ามาจับตัวเขาไป!” เสวี่ยผานลุกขึ้น คว้าดาบราชวงศ์ถังแล้วชี้ไปที่เขา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเดือดดาล! นักโทษผู้นี้ทำให้เขาอับอายต่อหน้าคนนอกจริง ๆ พรวด พรวด พรวด... ทหารกลุ่มหนึ่งพุ่งเข้ามาจากทั้งสองฝ่าย! อู๋หลิงมองไปทางซ้าย! ผัวะ ผัวะ ผัวะ! ทหารทางซ้ายเซกลับ! อู๋หลิงมองไปด้านข้างที่ทหารทางขวาอีกครั้ง! ทหารทางขวาตัวสั่นและล่าถอย! อู๋หลิงเอามือไพล่หลังและเดินออกจากบ้า
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 254
ดวงตาของอู๋หลิงฉายแววเจ็บปวดพร้อมส่ายหัว “ข้าไม่ได้ทำเพื่อราชสำนัก แต่ข้าทำเพื่อสานต่อเจตนาของท่านพ่อ ท่านพ่อบอกว่าหากในใต้หล้านี้ยังมีสงครามไม่จบสิ้น คนที่ถูกสังหารย่อมเป็นประชาชนธรรมดาเสมอ ตราบใดที่ต้าเย่ยังเจริญรุ่งเรือง ใต้หล้านี้ก็จะไม่มีสงครามเกิดขึ้น ยิ่งกว่านั้น ประชาชนก็จะสามารถเป็นอยู่ได้อย่างสงบสุข นี่คือสิ่งที่ท่านพ่อปรารถนา และเป็นสิ่งเดียวที่ข้าสามารถทำเพื่อท่านพ่อได้!” ... ฟ้ามืดแล้ว และช่างฝีมือในสวนหลังบ้านก็กลับบ้านแล้ว โดยทิ้งส่วนประกอบต่าง ๆ ที่ทำเสร็จแล้วไว้มากมาย! หวังหยวนนำภาพวาดและไม้บรรทัดเชือกที่ทำขึ้นเองมาวัดขนาดของแต่ละส่วนประกอบ ข้อดีของการมีเงินคือตราบใดที่เจ้าเสนอความต้องการ ก็จะมีคนช่วยเจ้าทำสิ่งนั้น! ไม่ว่าจะเป็นช่างฝีมือ และวัสดุที่ใช้ล้วนเป็นของชั้นยอดจากเมืองจิ่วซาน หวังหยวนเริ่มประกอบมัน ด้วยความช่วยเหลือของหูเมิ่งอิ๋ง เขาทำงานจนมืดค่ำ และในที่สุดก็ประกอบสำเร็จ “อ๊าก!” ทันใดนั้นก็มีเสียงกรีดร้องดังมาจากสวนหลังบ้าน วี๊ด... วี๊ด... เสียงผิวปากแหลมคมดังขึ้น และเสียงดังกึกก้องนั้นมาจากสวนหลังบ้าน! “ตามหลังข้ามา!” หวังหยวนถือหน้าไ
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1657
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1656
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1655
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1654
