Share
บทที่ 253
Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 254
ดวงตาของอู๋หลิงฉายแววเจ็บปวดพร้อมส่ายหัว “ข้าไม่ได้ทำเพื่อราชสำนัก แต่ข้าทำเพื่อสานต่อเจตนาของท่านพ่อ ท่านพ่อบอกว่าหากในใต้หล้านี้ยังมีสงครามไม่จบสิ้น คนที่ถูกสังหารย่อมเป็นประชาชนธรรมดาเสมอ ตราบใดที่ต้าเย่ยังเจริญรุ่งเรือง ใต้หล้านี้ก็จะไม่มีสงครามเกิดขึ้น ยิ่งกว่านั้น ประชาชนก็จะสามารถเป็นอยู่ได้อย่างสงบสุข นี่คือสิ่งที่ท่านพ่อปรารถนา และเป็นสิ่งเดียวที่ข้าสามารถทำเพื่อท่านพ่อได้!” ... ฟ้ามืดแล้ว และช่างฝีมือในสวนหลังบ้านก็กลับบ้านแล้ว โดยทิ้งส่วนประกอบต่าง ๆ ที่ทำเสร็จแล้วไว้มากมาย! หวังหยวนนำภาพวาดและไม้บรรทัดเชือกที่ทำขึ้นเองมาวัดขนาดของแต่ละส่วนประกอบ ข้อดีของการมีเงินคือตราบใดที่เจ้าเสนอความต้องการ ก็จะมีคนช่วยเจ้าทำสิ่งนั้น! ไม่ว่าจะเป็นช่างฝีมือ และวัสดุที่ใช้ล้วนเป็นของชั้นยอดจากเมืองจิ่วซาน หวังหยวนเริ่มประกอบมัน ด้วยความช่วยเหลือของหูเมิ่งอิ๋ง เขาทำงานจนมืดค่ำ และในที่สุดก็ประกอบสำเร็จ “อ๊าก!” ทันใดนั้นก็มีเสียงกรีดร้องดังมาจากสวนหลังบ้าน วี๊ด... วี๊ด... เสียงผิวปากแหลมคมดังขึ้น และเสียงดังกึกก้องนั้นมาจากสวนหลังบ้าน! “ตามหลังข้ามา!” หวังหยวนถือหน้าไ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 255
“ขอรับ!” องครักษ์เหล่าสือซื่อและเหล่าสือชีต่างพยักหน้า “อ๊าก!” ทันใดนั้นก็มีเสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดดังมาจากสนามหญ้า “มีเรื่องเกิดขึ้น!” อู๋หลิงขี่ม้าไปที่กำแพงลานบ้าน เมื่อเข้าไปใกล้ก็เหยียบหลังม้าแล้วพุ่งเข้าไป ทั้งสองคนก็รีบพุ่งกระโดดเข้าไปด้วย! ลานบ้านสว่างไสวและมีโคมไฟอยู่ทั่วทุกแห่ง “หัวหน้าสวี่ ข้ารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เราหยุดปล้นเงินนี้กันดีกว่า!” ชายคนหนึ่งถือมีดสีดำที่มีช่องว่างเหลือบมองไปรอบ ๆ เพื่อกล่าวเตือน “ติงสือซาน เจ้าอย่าคิดที่จะยอมแพ้เป็นอันขาด ครอบครัวที่ร่ำรวยมีเงินมากมาย จุดไฟเยอะแล้วอย่างไรเล่า!” ชายสวมหน้ากากที่เป็นผู้นำโบกมีดยาวของเขา “สหายต่างอยู่ที่นี่หมดแล้ว ยังไงก็ต้องกินเนื้ออ้วน ๆ ตัวนี้ให้ได้” ชายสวมหน้ากากคนอื่น ๆ ก็ฉายแววตาอันดุร้ายและมุ่งมั่น ติงสือซานพึมพำ “อย่าโทษข้าที่ไม่เตือนเจ้าแล้วกัน บรรยากาศที่นี่ผิดปกติมาก มันเหมือนกับถูกซุ่มโจมตีระหว่างบุกโจมตี หากพวกเจ้าไม่กลัวตายก็ลุยเลย” “ซุ่มโจมตี?” ชายสวมหน้ากากผู้นำสะดุ้ง และคนกลุ่มหนึ่งก็หยุดแล้วมองไปโดยอชจมรอบอย่างระมัดระวัง! “ยิงธนู!” ด้วยกลัวว่าพวกโจรจะหนีไปไ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 256
ชายสวมหน้ากากกัดฟันแล้วพูดว่า “มีวิธีต่อกรหรือไม่?” ติงสือซานมองไปรอบ ๆ “ก่อนอื่นให้ดับโคมไฟแล้วกระจายทุกคนออกไป หากพวกเขามองเห็นไม่ชัดเจน พวกเขาจะไม่สามารถเล็งและยิงได้อย่างแม่นยำ!”“สมแล้วที่เคยต่อสู้ในสงคราม ให้ตายเถอะ สมองของเขาทำงานได้ดี ดับไฟ!” ชายสวมหน้ากากที่เป็นผู้นำเหวี่ยงมีดออกมาแล้วทุบโคมจนแตก ทันใดนั้นลานบ้านก็มืดลง! ชายสวมหน้ากากคนอื่น ๆ ก็ทำตาม และในไม่ช้าลานบ้านก็ตกอยู่ในความมืดมิด! “ถอย!” ในเมื่อไม่สามารถเล็งได้ กัวเหลียงก็ไม่ตื่นตระหนก เขาโบกมือ จากนั้นคนกลุ่มหนึ่งก็ถอยกลับ “ลุย!” ชายสวมหน้ากากกลุ่มหนึ่งไล่ล่าเข้าไปในลานด้านใน และพบกับชายสวมหน้ากากอีกกลุ่มหนึ่ง! ความสูญเสียของพวกเขารุนแรงยิ่งขึ้น เดิมทีเหลือกลุ่มคนอีกสามสิบคน แต่ตอนนี้กลับเหลือเพียงครึ่งหนึ่ง คนสองกลุ่มรวมกันมีจำนวนสามสิบห้าคน ทุกคนต่างรวมตัวกันรอบลานด้านในที่มีแสงสว่างจ้า โดยไม่กล้าก้าวเข้าไปข้างใน ในบ้าน หวังหยวนเอามือไพล่หลัง โดยมีหูเมิ่งอิ๋งยืนอยู่ข้างเขา กัวเหลียงและกัวเฉียงซึ่งถือหน้าไม้แปลกประหลาดยืนอยู่ทั้งสองด้าน เช่นเดียวกับต้าหู่และเอ้อหู่ที่สวมชุดเกราะสีดำ “เป็นพวก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 257
พวกเขารู้สึกว่าชายผู้นี้อันตรายเป็นอย่างยิ่ง ซ้ำยังแข็งแกร่งยิ่งกว่าตอนที่พ่อของพวกเขามีเจตนาสังหาร! ติงสือซานพูดอย่างรวดเร็ว “ต้าหู่ เอ้อหู่ อย่าไร้มารยาท บุรุษผู้นี้คือแม่ทัพหนุ่มของกองทัพเกราะดำ!” อู๋หลิงยิ้มให้ต้าหู่และเอ้อหู่ จากนั้นเขาก็เดินตรงไปที่หวังหยวน และยกกำปั้นขึ้นพร้อมโค้งคำนับ “อู๋หลิง บุตรชายของอู๋มู่ ขอพบคุณชายหมิงถัน ขอบคุณคุณชายยิ่งนักที่แต่งบทกวีให้ท่านพ่อของข้า ที่ประชุมกวีนิพนธ์ติ้งหลงไถ” หวังหยวนเดินเลี่ยงและพูดว่า “แม่ทัพหนุ่มไม่ต้องมากพิธี พูดตามตรง ข้าก็ชื่นชมมู่ซ่วยเช่นกัน ทว่าคำบทกวีเหล่านั้นไม่ได้ถูกแต่งขึ้นมาเพื่อมู่ซ่วยจริง ๆ!” อู๋หลิงส่ายหัวและพูดอย่างเคร่งขรึม “ไม่ว่าท่านจะนึกถึงใครในตอนเขียนบทกวีก็ตาม เมื่อมีคำว่า 'รำลึกอู๋มู่' และบทกวีอันโด่งดังนั้นจะถูกส่งต่อไปยังยุคสมัย ผู้คนก็ย่อมคิดถึงท่านพ่อเมื่อพวกเขาอ่านมัน ท่านสมควรได้รับการเคารพ!” หวังหยวนเปลี่ยนหัวข้อ “เช่นนั้นท่านแม่ทัพหนุ่มมาที่นี่คืนนี้ เพียงเพื่อจะกล่าวขอบคุณหรือ!” “ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ไว้คุยกันคราวหลัง เรามาจัดการกับเรื่องพวกนี้ก่อนเถอะขอรับ!” เมื่อชี้ไปที่ลานบ้าน อู๋หลิง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 258
กลางห้องมีโครงเตียงขนาดใหญ่ และบนเตียงนั้นมีคันธนูขนาดใหญ่สามคัน สายธนูหลากหลายประเภท เชือก.และล้อ ซึ่งดูแปลกตามาก หวังหยวนไม่ได้ปิดบังอะไร “นี่เรียกว่าหน้าไม้ซานกงฉวง มันถูกสร้างขึ้นเพื่อทหารที่เฝ้าด่านหัวมังกร ข้าหวังว่ามันจะช่วยพวกเขาขับไล่พวกโจรได้!” ดวงตาของอู๋หลิงเป็นประกาย “คิดไม่ถึงว่าคุณชายจะเชี่ยวชาญด้านงานฝีมือเช่นกัน ต้องใช้คนกี่คนถึงจะสามารถดึงหน้าไม้ซานกงฉวงนี้ได้ และมันยิงได้ไกลแค่ไหน” หวังหยวนคิดอยู่ครู่หนึ่ง “มันสามารถยิงได้นับพันก้าว และใช้เพียงคนผู้เดียวก็สามารถควบคุมมันได้!” อู๋หลิงตกใจ “ข้าขอลองหน่อยได้หรือไม่?” ต้าเย่มีหน้าไม้ขนาดยักษ์เช่นกัน ซึ่งยิงธนูขนาดใหญ่ในแต่ละครั้ง และสามารถยิงออกไปได้ไกลถึงสามร้อยก้าว แต่ต้องใช้คนถึงยี่สิบคนจึงจะดึงมันออกมาได้ หลังจากดึงสามครั้งแล้ว ชายทั้งยี่สิบคนก็จะหมดแรงและไม่สามารถยิงหน้าไม้ได้อีกต่อไป หากมีคนมาพูดเช่นนี้ เขาคงไม่เชื่อ! แต่มีสหายคนหนึ่งบอกว่าคุณชายหมิงถันสามารถประดิษฐ์สิ่งแปลก ๆ ในหมู่บ้านเหล่าเฟยเมื่อไม่นานมานี้ สามารถขุดบ่อเกลือภายในหนึ่งวันโดยลึกพอ ๆ กับคูน้ำของครอบครัวในหนึ่งปี เอี๊ยดดด... ห
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 259
อู๋หลิงขมวดคิ้ว “ช่องโหว่ของข้อมูล?” หวังหยวนพูดด้วยอาการปวดหัว “เป็นเพราะความไม่สมดุลของสติปัญญา ข้าเข้าใจความสามารถของพวกเขา แต่พวกเขาไม่รู้ความแข็งแกร่งของข้า ข้ารวบรวมความแข็งแกร่ง แต่พวกเขากลับแตกแยก” “ความไม่สมดุลของสติปัญญา! ข้าเข้าใจแล้วคุณชาย ท่านหมายถึงก็คือทหารใช้วิธีการต่าง ๆ เพื่อหลอกลวงและสร้างความสับสนให้กับศัตรู การสู้รบคือการหลอกตัวเอง เพื่อป้องกันไม่ให้คนอื่นมองทะลุ!” ดวงตาของอู๋หลิงเป็นประกาย “ยามที่แข็งแกร่งก็สามารถแสร้งทำเป็นอ่อนแอ และชี้นำศัตรูให้ซุ่มโจมตีและสู้รบราบเป็นหน้ากลอง ยามที่อ่อนแอก็สามารถแสร้งทำเป็นแข็งแกร่ง เพื่อข่มขู่ศัตรูและทำให้พวกเขาไม่กล้าที่จะลงมืออย่างหุนหันพลันแล่น สรุปคือ จงมีสติอยู่เสมอ และสร้างสภาพแวดล้อมที่เอื้ออำนวย พยายามกำจัดศัตรูอย่างสุดความสามารถ และดูแลตัวเอง!” “...” หวังหยวนชะงักแล้วพยักหน้า “อืม ไม่เลว!” อู๋หลิงกำหมัดและก้มศีรษะ “ขอบคุณคุณชายที่ชี้แนะ ศิษย์ได้เรียนรู้ไม่น้อย มีอีกเรื่องหนึ่งขอรับ คุณชายโปรดพิจารณาด้วย!” หวังหยวนขมวดคิ้ว “เจ้าพูดเถอะ?” อู๋หลิงกล่าวอย่างจริงจัง “หากวันหนึ่งศิษย์สามารถดูแลกองทัพได้อีกคร
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 260
หร่วนเฉิงกังตบไหล่รองผู้บัญชาการ แล้วกำชับว่า “ข้าไม่รู้ว่าอ๋องถูหนานคิดจะทำอะไร เมื่อเจ้าเป็นผู้ปกป้องในเวลากลางคืน เจ้าจะต้องทำให้ดีที่สุด เจ้าต้องตื่นตัวให้มาก เจ้าอย่าเปิดโอกาสให้จิ้งจอกเฒ่านั้นฉวยโอกาสเป็นอันขาด!” “รองบัญชาการ โปรดวางใจ หากมีอะไรผิดพลาดเพียงนิดเดียว ข้าน้อยยินดีสู้รบ!” แม่ทัพหลู่เฉิงเย่ให้คำมั่น หร่วนเฉิงกังพยักหน้าและหันกลับไป “เอาล่ะ เจ้ากลับไปทำงานได้แล้ว ข้าวางใจ...อ๊ะ!” ฉึก! แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ หลู่เฉิงเย่ก็ดึงมีดจากเอวออกมาแล้วแทงเข้าที่ช่องท้องของเขา “บังอาจ!” องครักษ์ทั้งแปดคนโมโหมาก และในขณะที่พวกเขากำลังชักดาบเพื่อปกป้องเจ้านาย พวกเขาก็ถูกแทงเข้าที่หน้าอกและหน้าท้อง ฉากนี้เกิดขึ้นบนหอคอยของด่านหัวเมือง ท่ามกลางเสียงการสังหารดังสนั่น จึงไม่ได้ดึงดูดความสนใจมากนัก และทหารบนหอคอยล้วนเป็นพรรคพวกของแม่ทัพของหลู่เฉิงเย่! “เอ่อ เจ้า เจ้า...เหตุใด?” มีดขนาดเล็กถูกดึงออกมาจากท้อง จากนั้นหร่วนเฉิงกังก็ล้มลงกับพื้น ร่างกายของเขาอ่อนล้าไปทั้งตัว เมื่อมองดูผู้ใต้บังคับบัญชาคนนี้ เขานึกเท่าไหร่ก็ไม่เข้าใจว่าเหตุใดหลู่เฉิงเย่ถึงทำเช่นนี้ หลู่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 261
เมื่อก้มมองไปที่แม่ทัพที่ยอมจำนนผู้นี้ อ๋องถูหนานก็พูดอย่างไร้ความรู้สึกว่า “เจ้าอยู่ตำแหน่งใดในต้าเย่?” หลู่เฉิงเย่ตอบด้วยความเคารพ “ทูลท่านอ๋อง กระหม่อมเป็นแม่ทัพระดับห้าพ่ะย่ะค่ะ” อ๋องถูหนานกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “เจ้ามีคุณงามความดีต่อบ้านเมือง ข้าจะให้เจ้าเป็นผู้บัญชาการลำดับสามทางตอนใต้ของเมืองหวง เจ้าจะได้รับที่ดินหนึ่งหมื่นแห่ง ตำแหน่งบรรดาศักดิ์ และครัวเรือนสามพันหลัง เจ้าจะได้รับการสืบทอดตำแหน่งอีกด้วย!” เมืองหวงแบ่งการปกครองเป็นสองภาคคือภาคเหนือและภาคใต้ ภาคเหนือดูแลขุนนางของพวกโจร และภาคใต้ดูแลประชาชนของต้าเย่ “ขอบพระทัยฝ่าบาท กระหม่อมยินดีทำเพื่อเมืองหวง ยอมสละเลือดเนื้อ และจะไม่ยอมแพ้แม้จะต้องตายก็ตาม!” หลู่เฉิงเย่ตกตะลึงและก้มหัวด้วยความปีติยินดี รู้สึกว่าการทรยศครั้งนี้คุ้มค่า ในต้าเย่ แม้ว่าเขาจะทำงานหนักไปอีกยี่สิบปี แต่เขาก็ยังไม่สามารถไปถึงระดับสามได้! ทันทีที่เขาลี้ภัยไปเข้าข้างพวกโจร เขาก็ได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นอันดับสามทันที ซ้ำยังยังได้รับยศบรรดาศักดิ์และสืบทอดตำแหน่งอีกด้วย ในขณะนี้ เขาแค้นจนสามารถช่วยพวกโจรและทำลายราชวงศ์ต้าเย่ได้ทันที
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1657
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1656
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1655
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1654
