เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1895
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-30 16:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1896
หากไม่ใช่เพราะหวังหยวนมาปรากฏตัวที่เมืองอู่เจียง แล้วคนของตระกูลซูเกิดขัดแย้งกับหวังหยวน เรื่องราวก็คงไม่บานปลายถึงเพียงนี้ไม่ใช่หรือ?ช่างน่าชังยิ่งนัก...น่าเสียดายที่โลกนี้ไม่มีสิ่งที่สามารถแก้ไขความผิดพลาดในอดีตได้ บัดนี้จึงได้แต่คิดหาวิธีเอาใจหวังหยวนเพื่อเอาชีวิตรอด!“เงินทองแค่ไม่กี่แสนตำลึง เจ้าคิดว่าข้าจะใส่ใจหรือ?”หวังหยวนยกยิ้มมุมปาก กล่าวด้วยน้ำเสียงดูแคลน“ข้าทราบว่าท่านปกครองเมืองหลิง แม้จะเป็นเมืองเล็ก ๆ แต่ทรัพยากรในมือท่านล้วนเป็นสิ่งที่อีกสามอาณาจักรใหญ่ไม่อาจเทียบได้!”“ท่านหวังย่อมไม่ใส่ใจเงินทองเพียงไม่กี่แสนตำลึง”“แต่ใครบ้างจะรังเกียจเงินทองเล่าขอรับ?”“ยิ่งไปกว่านั้น หากเกิดสงครามก็ต้องใช้เงินทองมากมาย เงินไม่กี่แสนตำลึงของข้าก็ยังพอมีประโยชน์อยู่บ้าง”“ดังนั้นท่านหวังโปรดพิจารณา รับเงินจำนวนนี้ไปเถิดขอรับ”ซูหนานอันพยายามพูดโน้มน้าวเขาคิดว่าหากหวังหยวนรับเงินทั้งหมดนี้ไป ก็เท่ากับแลกกับชีวิตของทุกคนในตระกูลซูแม้ตระกูลซูจะหมดตัวจนต้องเริ่มต้นใหม่ แต่ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ ย่อมมีความหวัง...“บัดนี้ฟ้ามืดลมแรง หากพวกข้าฆ่าพวกเจ้าทั้งหมด เงินพวกนี้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-30บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1897
ณ ห้องโถงตระกูลเฉินเมื่อหวังหยวนมาถึงคฤหาสน์ตระกูลเฉิน คนของตระกูลเฉินที่กำลังจะเข้านอนต่างก็พากันตื่นขึ้นมาต้อนรับ!ทั่วทั้งคฤหาสน์สว่างไสวไปด้วยแสงไฟแสดงให้เห็นว่าตระกูลเฉินให้ความสำคัญกับหวังหยวนเรื่องของตระกูลซูเป็นบทเรียน ก่อนหน้านี้เฉินเทียนเคยล่วงเกินหวังหยวน หากไม่ใช่เพราะหวังหยวนเมตตา ตระกูลเฉินคงพังพินาศไปแล้ว...เฉินเจิ้นหนานย่อมไม่กล้าแสดงความไม่เคารพ เกรงว่าจะทำให้หวังหยวนโกรธแล้วนำหายนะมาสู่ครอบครัว“ท่านหวัง ท่านมาเยือนกะทันหัน ข้าต้อนรับท่านล่าช้า ขออภัยด้วยขอรับ!”เฉินเจิ้นหนานรีบเข้ามาในห้องโถง ก่อนจะโค้งคำนับพร้อมกล่าวขอโทษทันทีหวังหยวนโบกมือ “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับท่าน พ่อบ้านของท่านจัดการได้ดี ชารสชาติไม่เลว”พ่อบ้านยืนอยู่ด้านหลังหวังหยวน คอยปรนนิบัติรับใช้อย่างนอบน้อมตรงหน้าหวังหยวนมีถ้วยชาถ้วยหนึ่ง เมื่อเข้ามาในห้องโถงก็ได้กลิ่นหอมของชาเพราะไม่ใช่แค่เฉินเจิ้นหนานที่รู้ว่าไม่ควรล่วงเกินหวังหยวน พ่อบ้านก็เข้าใจเช่นกัน มีหรือจะกล้าไม่แสดงความเคารพ?เฉินเจิ้นหนานเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก เมื่อเห็นว่าหวังหยวนอารมณ์ดีก็รู้สึกโล่งใจเมื่อครู่นี้ระหว่างที่เข
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-01บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1898
“หากพวกเขาไม่เต็มใจ ก็แค่ส่งเสริมตระกูลใหม่ขึ้นมาแทน”“ท่านไม่ต้องกังวล”หวังหยวนกล่าวอย่างใจเย็นเมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินเจิ้นหนานที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ก็ตั้งสติได้ จึงรีบลุกขึ้นขวางทางหวังหยวนเฉินเจิ้นหนานกลืนน้ำลายและรีบกล่าวว่า “ท่านหวัง เมื่อครู่ข้าแค่ตกใจ จึงไม่ได้ตอบรับขอรับ”“จู่ ๆ ก็มีโชคลาภหล่นทับ ทำให้ข้ารู้สึกมึนงงไปเลยขอรับ!”“ท่านวางใจได้เลยขอรับ ข้าจะดูแลกิจการของตระกูลซูอย่างดี จะไม่พาครอบครัวหนีเหมือนเขาแน่นอนขอรับ!”“เมืองอู่เจียงคือบ้านของข้า ต่อให้ตาย ข้าก็จะตายที่นี่!”“ยิ่งไปกว่านั้น ข้าภักดีต่อท่านหวัง ข้าเชื่อว่าข้าภักดีต่อท่านมากกว่าคนของอีกสองตระกูลอีกขอรับ!”เฉินเจิ้นหนานรีบแสดงความจงรักภักดีจากการพบปะกัน เขาเริ่มเข้าใจแล้วว่าหวังหยวนไม่ใช่คนโหดร้าย!แถมยังปฏิบัติต่อคนรอบข้างอย่างดี ไม่เช่นนั้นคงไม่มีมือสังหารมากมายยอมอยู่รับใช้เขาด้วยความเต็มใจและคงไม่อาจเอาชนะใจประชาชนได้!ทุกสิ่งล้วนแสดงให้เห็นว่าหวังหยวนเป็นนายที่ดี หากได้เป็นผู้ช่วยคนสนิทของหวังหยวน ต่อไปตระกูลเฉินก็จะรุ่งโรจน์มากขึ้นมและพลิกสถานการณ์ปัจจุบันได้!ถึงขั้นอาจจะได้เป็นตระกูลที่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-01บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1899
“ลูกเอ๋ย”“ท่านหวังไม่ได้มาหาเรื่องพ่อ แต่...”“ท่านต้องการให้เรารับช่วงต่อกิจการของตระกูลซู รวมกิจการเข้ากับตระกูลเรา เพื่อให้เมืองอู่เจียงดำเนินกิจกรรมต่าง ๆ ได้ตามปกติ!” นี่...เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินเทียนก็ทำแบบเดียวกับพ่อ เขาตบหน้าตัวเองไม่หยุดพ่อบ้านกับองครักษ์ที่ยืนอยู่ต่างส่ายหน้า หรือว่าคุณชายใหญ่จะเสียสติไปแล้ว“จริงหรือขอรับ?”“ท่านพ่อ! ท่านอย่าหลอกข้านะขอรับ!”เฉินเทียนรีบคว้ามือเฉินเจิ้นหนาน ไม่สนใจใบหน้าที่บวมแดงของตัวเองเฉินเจิ้นหนานกล่าวอย่างตื่นเต้น “เรื่องเช่นนี้พ่อจะหลอกเจ้าได้อย่างไร?”“ยิ่งไปกว่านั้น ท่านหวังยังบอกพ่อด้วยว่าตั้งแต่คืนนี้เป็นต้นไป ให้พวกเราลงมือไปตรวจสอบกิจการของตระกูลซูได้เลย”เฉินเทียนรีบพยักหน้า “แต่... คนของตระกูลซูจะยอมง่าย ๆ หรือขอรับ?”“ข้าเกรงว่าหากไม่มีท่านหวัง พวกเราคงต้องสู้รบกับคนของตระกูลซู”ไม่ต้องพูดถึงจิ้งจอกเฒ่าซูหนานอัน หากเป็นคนอื่นในตระกูลซูก็คงไม่ยอมยกกิจการที่สร้างขึ้นมาด้วยความยากลำบากให้คนอื่นง่ายดายเช่นนี้“ยังมีข่าวดีอีกเรื่องจะบอกเจ้า...”“คนของตระกูลซู นอกจากบ่าวไพร่กับคนงานก็ถูกท่านหวังฆ่าตายหมดแล้ว!”
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-01บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1900
ครึ่งเดือนต่อมา เหล่าคนงานที่ล้มป่วยต่างหายดีแล้วกลับมาทำงานสร้างเขื่อน เมืองอู่เจียงกลับมาสงบสุขอีกครั้งหากเป็นเช่นนี้ต่อไป คงใช้เวลาไม่ถึงครึ่งปี เมืองอู่เจียงก็จะสามารถเชื่อมต่อทางน้ำ กลายเป็นเมืองที่สำคัญที่สุดในใต้หล้าได้“ท่านหวัง ท่านตงฟางขอเข้าพบขอรับ”บ่าวรับใช้ที่เฝ้าอยู่หน้าห้องเคาะประตูเบา ๆ ก่อนจะรายงานทันที“ท่านตงฟางมาแล้วหรือ?”“ให้เขาไปรอที่ห้องโถงก่อน ข้าจะเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกไป”ขณะนี้หวังหยวนกำลังเพลิดเพลินอยู่กับหลี่ซื่อหาน แต่เมื่อได้ยินบ่าวรายงานก็จำต้องลุกขึ้นเขาบิดขี้เกียจ แล้วบีบแก้มหลี่ซื่อหานเบา ๆ พลางกล่าวว่า “ตอนนี้ข้าเข้าใจความสุขของฮ่องเต้แล้ว”“ไม่แปลกใจเลยที่มีฮ่องเต้หลายองค์ที่หลงใหลอิสตรี ความรู้สึกนี้ช่างหอมหวานเหลือเกิน”“หากไม่ใช่มีธุระ วันนี้ข้าคงไม่อยากลุกจากเตียง...”หลี่ซื่อหานที่กำลังแต่งตัวกลอกตามองหวังหยวนอย่างไม่พอใจ“ท่านหลงใหลในตัณหาตั้งแต่เมื่อไหร่?”หวังหยวนชะงัก “ตรงไหนกัน?”“การพูดคุยเรื่องบนเตียงกับฮูหยินไม่น่าจะเรียกว่าหลงใหลในตัณหาได้กระมัง?”“ข้าไม่ได้ออกไปเที่ยวเล่นที่ไหน”กล่าวจบ หวังหยวนจึงเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-01บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1901
หวังหยวนเพียงแค่ยกยิ้ม ไม่ได้เอ่ยคำใดคำชมเช่นนี้เขาฟังจนเจนหูแล้วยิ่งไปกว่านั้น ต่อให้ตงฟางฮั่นไม่พูด เขาเองก็คิดเช่นเดียวกันหวังหยวนไม่ได้เป็นคนของโลกนี้ ความคิดย่อมแตกต่างจากคนอื่น เขาเข้าใจว่านอกจากโลกนี้แล้วยังมีโลกอื่นอีกแม้ใต้หล้าจะแบ่งเป็นดินแดนทั้งเก้า แต่นั่นเป็นเพียงความคิดของคนในดินแดนทั้งเก้า พวกเขาย่อมไม่รู้ว่านอกจากสี่อาณาจักรใหญ่แล้วยังมีอาณาจักรอื่น ๆ อีกมากมายดินแดนที่พวกเขาอาศัยอยู่ไม่ใช่ดินแดนเพียงแห่งเดียวในโลกหากต้องการให้ดินแดนทั้งเก้าพัฒนาจนก้าวขึ้นเป็นผู้นำ สิ่งสำคัญที่สุดคือต้องเสริมสร้างความแข็งแกร่งของตนเองก่อนเมื่อมีเส้นทางคมนาคมทางน้ำ ย่อมจะอำนวยความสะดวกให้ผู้คนในดินแดนทั้งเก้าเป็นอย่างมาก“อีกสองวันข้าจะออกเดินทาง”“ไปติดต่อคนของอาณาจักรต้าเย่ก่อน แล้วจึงไปพบไทเฮาเซียวและคนของอาณาจักรต้าเป่ย”“ข้าเชื่อว่าพวกเขาคงรับฟังข้อเสนอของข้า เพราะนี่เป็นความคิดที่ดี มีประโยชน์ต่อประเทศชาติและประชาชน”หวังหยวนพูดด้วยรอยยิ้มเขาเตรียมการไว้พร้อมแล้ว ไม่จำเป็นต้องให้ตงฟางฮั่นเตือนตงฟางฮั่นกลับส่ายหน้ากล่าวว่า “เหตุใดต้องรออีกสองวัน? วันนี้เป็นวันด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1902
“ท่านอย่ากังวลใจมากเกินไปเลย”“ผู้อื่นอาจไม่รู้จักความสามารถของเกาเล่อ แต่ท่านยังไม่รู้จักเขาอีกหรือ?”“เขาเป็นคนแข็งแกร่ง ไม่ใช่ว่าใครจะมารังแกได้โดยง่าย”หวังหยวนพยักหน้า บางทีอาจเป็นเช่นนั้น...หลังจากส่งตงฟางฮั่นกลับไปแล้ว หวังหยวนยังคงกระวนกระวายจึงตรงไปยังคุกใต้ดินหลิ่วหรูเยียนถูกขังอยู่ในชั้นล่างสุดของใต้ดิน มือและเท้าถูกล่ามด้วยโซ่เหล็กหนา ภายในห้องมืดสนิท ไม่มีแสงส่องเข้ามานั่นเป็นเพราะนางไม่ใช่สตรีธรรมดา ยากที่จะรับมือหากประมาท นางอาจหาโอกาสหนีออกจากคุกที่แข็งแกร่งดุจกำแพงเหล็กแห่งนี้ได้!ประตูคุกเปิดออกช้า ๆ หลิ่วหรูเยียนที่ถูกล่ามโซ่อยู่เงยหน้าขึ้นมองหวังหยวนแม้จะไม่ได้ทรมานนาง แต่ผ่านไปครึ่งเดือน นางก็ไม่ได้พบแสงสว่างแม้แต่น้อย ใบหน้าของนางซีดเซียวไร้สีเลือด ดวงตาคู่สวยแดงก่ำ ไม่มีแววสดใสเหมือนก่อน“ท่านมาที่นี่เพื่ออะไร?”“หรือว่ามาดูข้าเหมือนเป็นตัวตลก?”หลิ่วหรูเยียนเอ่ยถามอย่างเย็นชา น้ำเสียงแหบพร่าหวังหยวนจ้องมองนางอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เจ้าปิดบังสิ่งใดจากข้าหรือไม่?”“จะหาตัวคนของพรรคทมิฬในเมืองผีทางตะวันตกเฉียงเหนือพบจริ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1903
“ฟึ่บ!”เดิมทีหวังหยวนเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นสตรีจึงคิดจะเป็นสุภาพบุรุษ กล่าวขอโทษแล้วก็จากไปแต่ไม่นึกเลยว่านางจะพูดจาอวดดี หยิ่งยโสและไร้เหตุผลถึงเพียงนี้เลยหรือ?“เมื่อเจ้าถามข้าเช่นนี้ แสดงว่าเจ้าก็ตาบอดเช่นกัน”“หรือว่าเจ้าไม่เห็นดวงตาบนใบหน้าของข้าเล่า?”หวังหยวนตอบกลับอย่างไม่สบอารมณ์“เจ้า...”สตรีผู้นั้นขบฟันแน่นด้วยความโกรธ ชี้หน้าหวังหยวนและกล่าวว่า “ช่างปากคอเราะรายนัก!”“ข้าจะถามเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย เจ้าจะขอโทษหรือไม่?”หวังหยวนไม่สนใจนางและกำลังจะผลักนางออก แต่นางกลับคว้ามือเขาไว้ก่อนที่เขาจะทันตั้งตัว นางเอามือเขาไปแตะหน้าอกตัวเองหวังหยวนตกใจกับการกระทำของนางนี่มันเรื่องอะไรกัน?จงใจให้เขาลวนลามนางหรือ?ต้องยอมรับว่านางมีรูปโฉมงดงาม ใบหน้ารูปไข่ ผิวพรรณขาวผ่องดุจหยก ดวงตากลมโตสดใส รูปร่างงามสมส่วนแม้จะไม่ถึงขั้นงามล่มเมือง แต่สวยเด่นกว่าหญิงสาวทั่วไป!คงไม่ใช่สตรีธรรมดาเป็นแน่“ลวนลาม!”ขณะที่หวังหยวนกำลังคิดก็มีเสียงดังขึ้นข้างหูผู้คนมากมายต่างมามุงดู ในพริบตาถนนต่างเต็มไปด้วยผู้คนสตรีผู้นั้นยังคงจับมือหวังหยวน แล้วตะโกนบอกทุกคน“ทุกคนเห็นหรือไม่?”
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02
บทล่าสุด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2062
หลายปีมานี้นางเชื่อคำพูดของตานสยงเฟยมาโดยตลอด คิดว่าตัวเองเป็นเด็กกำพร้า แม้กระทั่งเกลียดชังบิดามารดาของตนเองด้วยซ้ำ!เหตุใดพวกเขาจึงทอดทิ้งนาง?ทำให้นางต้องระหกระเหินมานานหลายปี!แต่ทั้งหมดนี้กลับเป็นคำโกหกของตานสยงเฟย บิดามารดาของนางไม่ได้ทอดทิ้งนาง แต่ถูกตานสยงเฟยฆ่าตายต่างหาก!บัดนี้เมื่อความจริงปรากฏ นางจึงอยากไปเคารพหลุมศพของพวกเขา!เป็นการแสดงความกตัญญูและทำให้หมดห่วง“เป็นเช่นนี้เอง”หวังหยวนพยักหน้า“ได้!”“ในเมื่อเจ้าต้องการเช่นนั้น ข้าจะพาเจ้าไปที่คุกเอง”“เพื่อป้องกันไม่ให้ตานสยงเฟยใช้อุบายอันใด”หลิ่วหรูเยียนมีท่าทีแปลกไป อาจจะถูกตานสยงเฟยชักจูงได้หลิ่วหรูเยียนไม่ได้ปฏิเสธ นางพยักหน้า หวังหยวนจึงพานางไปที่คุกที่จวน ทุกคนยังคงดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน!ภายในคุกเนื่องจากตานสยงเฟยและพรรคพวกล้วนเป็นคนชั่ว หวังหยวนจึงสั่งให้ขังพวกเขาไว้ที่ชั้นใต้ดินของคุกที่นี่มักจะใช้ขังนักโทษอุกฉกรรจ์ยิ่งไปกว่านั้น การจะหนีออกไปจากที่นี่ก็ช่างยากเย็นพอ ๆ กับการปีนสู่สวรรค์!“หวังหยวน!”“ข้าสำนึกผิดแล้ว ขอท่านปล่อยข้าไปเถิด!”“ต่อไปนี้ข้ายินดีอยู่เคียงข้างรับใช้ท่าน!”“
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2061
“เจ้าไม่มีอารมณ์จะทะเลาะกับข้า แสดงว่าเจ้าคงอารมณ์ไม่ดีจริง ๆ”“ถ้าอย่างนั้นทำไมไม่เล่าให้ข้าฟังสักหน่อยล่ะ อย่างน้อยก็ให้ข้าสนุกขึ้นมาบ้าง”หวังหยวนนั่งลงข้างหลิ่วหรูเยียน เขานั่งไขว่ห้างมือวางบนราวบันไดขณะมองหลิ่วหรูเยียนด้วยรอยยิ้ม“เหตุใดท่านถึงน่ารำคาญนัก?”“ดูไม่ออกหรือว่าข้าไม่อยากคุยกับท่าน?”“รีบกลับไปดื่มกับพวกเขาซะเถอะ จะมานั่งขวางหูขวางตาข้าทำไม?”หลิ่วหรูเยียนกลอกตามองหวังหยวนแท้จริงแล้ว นางเพียงแค่รู้สึกว่างเปล่าหลังจากได้ล้างแค้นสำเร็จ ราวกับชีวิตไม่มีจุดหมายอีกต่อไป นางไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อไป จึงทำให้ดูเหม่อลอยและเศร้าสร้อยแต่ไม่รู้ว่าทำไม ตั้งแต่วังหยวนมาที่นี่ นางกลับรู้สึกเหมือนมีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้ง“ว่ามาสิ เป็นอะไรไป?”หวังหยวนเปลี่ยนเรื่อง“ข้าอยากไปพบตานสยงเฟย”“ครั้งก่อนท่านสัญญากับข้าว่า เมื่อจับตานสยงเฟยได้จะให้ข้าจัดการเขา ยังจำได้หรือไม่?”หลิ่วหรูเยียนถาม“อืม...”หวังหยวนครุ่นคิด ใช้นิ้วเคาะขมับพิจารณาถึงข้อดีข้อเสียเรื่องของพรรคทมิฬเป็นเรื่องใหญ่ ไม่อาจตัดสินใจเพียงเพราะคำพูดของคนคนเดียวได้ ยิ่งกว่านั้น เพื่อจับตานสยงเฟย ยังต้องสูญ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2060
“หวังหยวน! เจ้าช่างน่ารังเกียจ! กล้าเล่นงานแบบไม่ทันตั้งตัวหรือ?”ตานสยงเฟยกล่าวอย่างเดือดดาลส่วนโอวหยางอวี่และลั่วเฉินเห็นท่าไม่ดี จึงไม่รีรอ รีบพาผู้ใต้บัญชาหนีลงจากเขา!แต่น่าเสียดาย ที่เชิงเขามีการวางกองกำลังดักไว้แล้ว!ตานสยงเฟยและคนอื่น ๆ ต่างถูกจับเป็น!การต่อสู้ครั้งนี้ หวังหยวนได้รับชัยชนะอย่างสมบูรณ์แบบ!แต่เนื่องจากหน้าผาแห่งนี้ตั้งอยู่ในที่ห่างไกล โดยรอบไม่มีบ้านเรือนหรือเมืองจึงไม่มีใครรู้เรื่องนี้ซึ่งเป็นสิ่งที่หวังหยวนต้องการเพราะที่นี่คืออาณาจักรต้าเป่ย หากหานเทารู้ว่าเขายกทัพมาในดินแดนของอาณาจักรต้าเป่ย ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไร พวกเขาก็อาจจะหาเรื่องจู่โจมได้!เมื่อถึงเวลานั้น เรื่องราวคงจะวุ่นวายและเกิดความขัดแย้ง!หลังจากที่จับตานสยงเฟยและพรรคพวกได้แล้ว หวังหยวนจึงรีบกลับเมืองอู่เจียงทันที!ใช้เวลาเพียงวันครึ่งก็กลับมาถึง!ระหว่างทาง แม้ว่าจะมีคนเห็น แต่มีเกาเล่อคอยนำทาง จึงไม่ทำให้คนของอาณาจักรต้าเป่ยรู้ตัว!...ณ ที่ว่าการเมืองอู่เจียงตอนนี้ทุกคนกำลังดื่มฉลองกันอย่างสนุกสนาน!คนที่นั่งอยู่บนบัลลังก์คือหวังหยวน!ส่วนเอ้อหู่และคนอื่น ๆ ต่างก็อยู่ที่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2059
หลิ่วหรูเยียนไม่เอ่ยคำใด นางจ้องมองตานสยงเฟยด้วยความโกรธแค้นนางต้องการล้างแค้น!“ชีวิตของเขาเป็นของเจ้า ข้าจะช่วยจับเป็นให้!”“ส่วนต่อไป เจ้าจะจัดการเขาอย่างไรก็สุดแล้วแต่เจ้า!”หวังหยวนกล่าวจบก็หยิบปืนคาบศิลาออกมาจากอก แล้วเล็งไปที่ตานสยงเฟย“ในเมื่อเจ้ารู้จักข้าดี”“เจ้าควรรู้ว่าอาวุธลับของข้าไม่มีผู้ใดเทียบได้ ใช่หรือไม่?”“ข้าแนะนำให้เจ้ายอมจำนนเสีย จะได้ไม่เจ็บตัว!”หวังหยวนเตือนมุมปากของตานสยงเฟยกระตุก เขาสืบเรื่องของหวังหยวนมานาน จึงรู้จักหวังหยวนดี และจำได้ว่าอาวุธในมือของหวังหยวนคืออะไร!ไม่ต้องพูดถึงเขา แม้แต่ขุนพลที่เก่งกาจก็ยังไม่อาจหลบอาวุธนี้ได้!ทันใดนั้น ตานสยงเฟยก็คว้าตัวสาวกพรรคทมิฬคนหนึ่งมาใช้เป็นโล่มนุษย์!“ปัง!”เสียงปืนดังขึ้น สาวกพรรคทมิฬคนนั้นล้มลงกับพื้นต้องยอมรับว่าตานสยงเฟยช่างโหดเหี้ยม!เพื่อเอาชีวิตรอด กลับยอมเสียสละชีวิตคนอื่น ช่างน่ารังเกียจ!หวังหยวนยกปืนขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะเล็งไปที่ตานสยงเฟย ไม่ให้เขามีโอกาสหนี!“หวังหยวน!”“วันนี้ไว้ชีวิตข้าเถิด ต่อไปข้าจะตอบแทนเจ้าแน่นอน!”“เจ้าคิดเห็นเช่นไร?”“การบีบให้ข้าจนตรอกไม่ได้เป็นผลดีต่อ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2058
ลั่วเฉินพยักหน้า ไม่เอ่ยคำใดอีก เพียงแค่รีบพาผู้ใต้บัญชาออกไป!เสียงโห่ร้องแห่งการฆ่าฟันดังขึ้น สาวกพรรคทมิฬล้มตายเป็นใบไม้ร่วง!ตานสยงเฟยเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดเขารู้สึกเจ็บปวดหัวใจ!สมาชิกพรรคทมิฬล้วนเป็นคนที่เขาฝึกฝนเอง เขาทุ่มเทมากมายเพื่อสร้างกองกำลังที่แข็งแกร่ง!เดิมทีเขาต้องการครองแผ่นดิน แต่ไม่นึกเลยว่าเรื่องราวจะกลายเป็นเช่นนี้!สูญเสียกำลังพลไปเยอะมาก!ปัญหาเกิดขึ้นมากมาย!“ตานสยงเฟย! อย่าหนีนะ!”“เจ้าคนสารเลว! หลอกลวงข้ามาหลายปี!”“ไม่เพียงแต่ฆ่าพ่อแม่ข้าเท่านั้น ยังฝึกฝนข้าให้เป็นเครื่องมือทำเรื่องเลวร้ายมากมาย!”“วันนี้พวกเราต้องตายกันไปข้างหนึ่ง!”ขณะที่ตานสยงเฟยกำลังจะลงจากเขา หลิ่วหรูเยียนก็วิ่งเข้ามา ในมือถือกริชเปื้อนเลือด สายตาเย็นชาราวกับคมดาบจ้องมองตานสยงเฟย!“มาคนเดียวหรือ?”เมื่อเห็นว่าหลิ่วหรูเยียนมาคนเดียว ตานสยงเฟยก็หัวเราะในลำคอ เขาหันมาคว้าทวนยาวจากมือผู้ใต้บัญชาที่อยู่ด้านข้าง!เหตุผลที่ตานสยงเฟยสร้างฐานะขึ้นมาได้ ไม่ใช่เพียงเพราะเขามีความคิดที่แตกต่าง แต่ยังเป็นเพราะฝีมือของเขาด้วย!ในยุคสงคราม ผู้แข็งแกร่งย่อมเป็นผู้ชนะ!ยิ่งกว่านั้น ฝีมือ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2057
“ทุกคนขึ้นเขาเดี๋ยวนี้!”“ห้ามปล่อยให้ใครหนีรอดไปได้!”หวังหยวนออกคำสั่ง ขุนพลนายกองเริ่มเคลื่อนไหวคนที่อาศัยอยู่บนหน้าผาแห่งนี้ล้วนเป็นระดับสูงของพรรคทมิฬและมีตำแหน่งสำคัญ การกำจัดพวกเขาให้หมดสิ้น จึงจะทำให้พรรคทมิฬหายไปอย่างสมบูรณ์!ตัดวัชพืชไม่ถอนราก เมื่อลมฤดูใบไม้ผลิพัดมาก็งอกขึ้นมาใหม่!เมื่อทุกคนเข้าไปบนหน้าผาแล้ว หวังหยวนก็ออกคำสั่ง ต่งอวี่และเอ้อหู่ต่างเป็นผู้นำพาผู้ใต้บัญชาบุกขึ้นไปบนยอดเขา!ส่วนหวังหยวนและคนอื่น ๆ ก็ตามไปติด ๆ!“เจ้าจะทำอะไร?”หวังหยวนหันไปคว้าแขนหลิ่วหรูเยียน แล้วถามขึ้นหลิ่วหรูเยียนมีสีหน้าเย็นชา กำหมัดแน่น สีหน้าโกรธเกรี้ยวนางขมวดคิ้วกล่าวว่า “ข้าจะขึ้นไปล้างแค้นด้วยตัวเอง!”“ไม่เพียงแต่ข้าเกือบตายเท่านั้น แม้แต่บิดามารดาข้าก็ถูกคนของพรรคทมิฬฆ่าตาย จะปล่อยพวกมันไปได้อย่างไร?”“วันนี้ไม่มีใครหยุดข้าได้ ข้าจะฆ่าตานสยงเฟย ล้างแค้นให้พ่อแม่!”พูดจบ หลิ่วหรูเยียนก็สะบัดแขนหวังหยวนออก ก่อนจะชักกริชออกมาแล้ววิ่งขึ้นไปบนยอดเขา!แม้ว่านางจะเป็นคนบอกที่ตั้งฐานทัพนี้ให้หวังหยวน แต่ไม่มีใครรู้จักที่นี่ดีไปกว่านาง!ไม่นานพวกหวังหยวนก็ขึ้นไปถึงยอดเขา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2056
หวังหยวนกลอกตามองเอ้อหู่ แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่า “ชีวิตของทหารที่อยู่ข้างหลังเจ้าล้วนอยู่ในมือเจ้า!”“การที่เจ้าพาพวกเขามาเสี่ยงอันตราย หากไม่มีอะไรผิดพลาดก็ดีไป แต่หากเกิดความผิดพลาด เจ้าจะเผชิญหน้ากับครอบครัวของพวกเขาได้อย่างไร?”“อย่าลืมว่าการเป็นขุนพลไม่ใช่แค่เพื่อรบชนะ!”“แต่ต้องชนะอย่างสวยงาม ลดการสูญเสียให้มากที่สุด!”ทุกคนต่างตกตะลึงเดิมทีพวกเขาคิดว่าการติดตามหวังหยวนก็เพื่อหาเลี้ยงชีพ ในยุคสงคราม การมีข้าวกินก็ดีมากแล้วชีวิตพวกเขาจะสำคัญอะไร?ในสายตาของชนชั้นสูง ชีวิตพวกเขาไม่ต่างจากเศษหญ้า!เป็นเพียงเครื่องมือในการแย่งชิงอำนาจ!แต่หวังหยวนกลับมีเมตตา เห็นใจพวกเขา ทำให้พวกเขาซาบซึ้งจริง ๆ!ในตอนนี้ทุกคนต่างก็ตัดสินใจแล้ว แม้ว่าจะต้องสูญเสียมากมาย พวกเขาก็ยินดีสละชีพเพื่อช่วยหวังหยวนพิชิตหน้าผาแห่งนี้ และฆ่าคนของพรรคทมิฬให้หมดสิ้น!“รีบก่อไฟทำอาหาร!”“เมื่อทุกคนอิ่มท้องแล้วก็คงถึงเวลาพอดี!”“จำไว้! ห้ามส่งเสียงดัง ประเดี๋ยวพวกมันจะรู้ตัว!”“หากพวกมันรู้ตัวจะเป็นอันตรายต่อพวกเรา!”หวังหยวนกำชับทุกคนพยักหน้ารับ จากนั้นก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเองเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2055
ในช่วงเวลาไม่กี่วันต่อมา ด้วยการนำทางของหลิ่วหรูเยียน หวังหยวนและคนอื่น ๆ จึงไม่หลงทาง เดินทางมาถึงเชิงผาได้อย่างรวดเร็ว!บัดนี้สมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อก็ได้แทรกซึมเข้าไปในพื้นที่โดยรอบแล้วหวังหยวนและคนอื่น ๆ ตั้งค่ายอยู่ในป่าแห่งหนึ่งเมื่อมองไปรอบ ๆ จะเห็นเงาคนมากมาย พวกเขาล้วนเป็นสมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อ“สืบทุกอย่างเรียบร้อยแล้วหรือ?”หวังหยวนสวมชุดเกราะเตรียมพร้อมรับมือกรณีฉุกเฉินและป้องกันการโจมตีแบบไม่ทันตั้งตัว!เกาเล่อรีบเข้ามารายงานด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “สืบเรียบร้อยแล้วขอรับ คนร้ายอยู่บนเขาลูกนี้!”“แต่ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังขนย้ายสิ่งของ ตั้งแต่ที่พวกเรามาถึงก็เห็นรถม้าลงมาจากเขาไม่ต่ำกว่าร้อยคันแล้ว!”“แต่พวกเราไม่ได้ลงมือเพื่อไม่ให้พวกมันตื่นตัว!”“ข้าได้ส่งคนไปตามเส้นทางที่พวกมันใช้ หลังจากที่พวกเราจัดการเรื่องบนหน้าผาแล้ว จากนั้นจึงไปกวาดล้างพวกมัน!”“แล้วทรัพย์สมบัติของพวกมันก็จะตกเป็นของพวกเรา!”หวังหยวนพยักหน้าอย่างพึงพอใจเรื่องนี้จัดการได้ดีมาก!เหตุผลที่พรรคทมิฬเติบโตอย่างรวดเร็วก็เพราะความร่ำรวย!หากตัดเส้นทางการเงินของพวกมัน แม้ว่าตานเฟยจ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2054
ตานเฟยยิ้มอย่างพึงพอใจช่วงนี้หลังจากถูกหวังหยวนจับตามอง เขารู้สึกเหมือนมีคนคอยจ้องมองทุกการกระทำของเขาอยู่ตลอดเวลา!แม้แต่การหาสาวกใหม่ก็ยังยากลำบาก!หวังหยวนคอยขัดขวางเขา เขาจึงต้องสั่งสอนหวังหยวนบ้าง!แต่น่าเสียดาย...ยังหาโอกาสไม่ได้!ยิ่งไปกว่านั้น ตานเฟยไม่ใช่คนโง่ เขารู้ดีว่าตนเองต่างกับหวังหยวน แล้วจะสู้หวังหยวนได้อย่างไร?อย่างน้อยตอนนี้ก็ยังไม่ได้!ดังนั้นแม้ว่าในใจจะเคียดแค้นอาฆาต แต่ย่อมต้องหลีกเลี่ยง“ที่เจ้าทำงานสำเร็จก็แค่ช่วยถ่วงเวลาเท่านั้น”“ตราบใดที่หลิ่วหรูเยียนยังมีชีวิตอยู่ นางก็เหมือนระเบิดเวลาที่พร้อมจะระเบิดทุกเมื่อ!”“ดังนั้นก่อนที่พวกเราจะฆ่านางได้ พวกเราต้องระวังตัวและดำเนินแผนการต่อไป!”“พยายามขนย้ายสิ่งของออกไป หากถึงเวลาจำเป็น พวกเราก็ต้องทิ้งฐานที่มั่นแห่งนี้”ทุกคนต่างรู้สึกเสียดายหน้าผาแห่งนี้เป็นสถานที่ที่ดี ไม่เพียงแต่มีชัยภูมิที่ได้เปรียบเท่านั้น แต่ยังปลอดภัยมากอีกด้วย!จึงทำให้พวกเขาเติบโตได้อย่างรวดเร็ว!แม้ว่าสมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อจะกระจายอยู่ทั่วดินแดนทั้งเก้า แต่ก็ไม่ได้ตรวจสอบพื้นที่ใกล้เคียงหน้าผาแห่งนี้!แต่น่าเสียดา
