บทที่ 1754

ต้าหู่กอดอกมองไปรอบ ๆ ลานบ้านที่ดูทรุดโทรม ชัดเจนว่าเป็นบ้านคนยากจน

เขาจำไม่ได้ว่าหวังหยวนมีญาติที่ยากจนเช่นนี้

หากเพียงช่วยเหลือธรรมดา ก็ไม่จำเป็นต้องจัดใหญ่โตเช่นนี้!

ยิ่งไปกว่านั้น คือผู้คนทั่วแผ่นดินที่ต้องการความช่วยเหลือมีมากมาย หวังหยวนจะช่วยเหลือทุกคนได้อย่างไร?

หวังหยวนพูดเบา ๆ ว่า “สตรีผู้นั้นเป็นคนลำบาก และลูกสาวของนางก็มีความสามารถ ข้าได้รับลูกสาวของนางเป็นลูกสาวบุญธรรม อนาคตคงเป็นประโยชน์ต่อเราอย่างมาก”

“แม้ข้าจะไม่รู้ว่าแม่ของนางถึงแก่กรรมอย่างไร แต่คงเป็นเพราะไม่อยากสร้างความเดือดร้อนให้ฮวาตั่ว…”

หวังหยวนไม่ทราบเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืน แต่ก็พอเดาได้คร่าว ๆ

ต้าหู่จึงพยักหน้า ไม่กล้าถามต่อ แล้วรีบสั่งให้คนทำงานต่อไป

เนื่องจากผู้คนรอบข้างไม่ได้สวมเครื่องแบบทางการ จึงดึงดูดผู้คนจำนวนมากมาดู

แม้หวังหยวนจะเป็นบุคคลสำคัญในเมืองหลิง แต่ก็มีเพียงพ่อค้าเท่านั้นที่รู้จักเขา คนธรรมดาจะเคยเห็นหวังหยวนได้อย่างไร?

เพราะเขาเป็นดั่งเทพมังกรเห็นหัวมิเห็นหาง สูงส่งและปรากฏตัวน้อยมากไม่ใช่หรือ?

“พี่สะใภ้ฮวามีญาติร่ำรวยเช่นนี้ด้วยหรือ?”

“แล้วเหตุใดพี่สะใภ้ฮวาถึงป่วยตายล่ะ?”