Share
บทที่ 172
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 173
“เจ้าพวกโจรชั่ว จำชื่อข้าไว้ ข้าชื่อหวังพั่วหลู่! พั่ว แปลว่าทำลาย และหลู่ ที่เป็นนักรบ เจ้าจะต้องตายด้วยน้ำมือของหวังพั่วหลู่!”เอ้อหู่ถือดาบไว้ในมือทั้งสองข้าง ดาบนั้นที่วาดผ่านผู้คน กลายเป็นแสงและเงาสองสายพาดผ่านไปไม่ว่าเขาจะวาดดาบไปที่ไหน ใบดาบที่ปะทะมาก็หัก มีคนตายเป็นศพและเลือดก็พุ่งเป็นสาย ไม่มีใครหยุดยั้งเขาได้มีอาวุธฟันใส่เขา แต่พวกมันทั้งหมดถูกชุดเกราะสีดำป้องกันเอาไว้!เพียงครู่เดียว โจรยี่สิบหรือสามสิบคนก็ถูกสังหารด้วยดาบของเขาโจรที่อยู่รอบตัวเขาหวาดกลัวมาก จนอดไม่ได้ที่จะถอยและหลบ!“ท่านสี่ ท่านห้า ท่านหก ท่านแปด และท่านสิบ ตามข้ามา!”เมื่อเห็นว่าโจรธรรมดาทั่วไปเอาชีวิตเสี่ยงแบบนี้ พวกเขาก้าวออกไปข้างหน้า หงเยี่ยก็หยิบดาบยาวขึ้นมาแล้วพุ่งเข้าใส่เขาอีกครั้ง โดยไม่มีท่าทีขลาดกลัวเลยทั้งห้าคนเห็นดังนั้น พวกเขาก็รีบรุดไปข้างหน้าทันที!ยอดฝีมือทั้งหกคนร่วมมือกัน เอ้อหู่ก็เริ่มล่าถอยทีละก้าว!เพียงครู่เดียว เขาก็ถูกดาบ ขวาน และลูกธนูโจมตี เขาก็เซถอยไป!แต่เขาไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรและฟันตัดดาบยาวของหงเยี่ยอีกครั้ง เกือบจะฆ่านางได้ในดาบเดียวหงเยี่ยถอยกลับด้วยความหวา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 174
พลังมหาศาลระเบิดออกมาจากใต้เท้าของนาง จนนางกระแทกล้มลงกับพื้นปึก!ร่างในชุดเกราะสีดำพุ่งเข้ามา ดาบยาวที่ส่องด้วยแสงเย็นวาบสาดมาและวางบนคอของนาง "อย่าขยับ!""อึก!"สัมผัสที่เย็นวาบและแหลมคมที่รู้สึกได้จากคอระหง ร่างบางของหงเยี่ยก็หยุดแข็งตัวอยู่กับที่นางมองลงไป ทันใดนั้นนางโกรธมากจนอยากเคี้ยวฟันมีไม้กระดานและมีหลุมลึกอยู่ในพื้นดิน และชายคนนั้นก็ซ่อนตัวอยู่ในหลุมนั้นคนชั่วแซ่หวังนั้นช่างน่ารังเกียจและไร้ยางอายมาก เขาใช้คนซุ่มโจมตีจากที่นี่!เป็นไปได้หรือไม่ว่าเขาสามารถคำนวณได้อย่างถูกต้อง และยืนอยู่ตรงนี้ได้!กึก!โจรทั้งหมดหยุดโจมตี ทำอะไรไม่ถูก!นี่คือน้องสาวแท้ ๆ ของหัวหน้า ใครกล้าลงมือให้นางขาดเป็นท่อนกันถ้าหัวหน้ากลับมาแล้ว เขาต้องสับคนคนนั้นให้เป็นชิ้น ๆ แน่ เขาคลั่งรักน้องสาวจะตายไป!ฟู้ว!คนอื่น ๆ ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และหันไปมองหวังหยวน ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความยกย่อง!ตอนที่ทำตามแผนนี้ พี่หยวนก็อธิบายให้ฟังหากอีจั้งหงปรากฏตัวขึ้นเขาจะพูดยั่วโมโหนางให้นางรีบพุ่งไปข้างหน้าตามลำพัง แล้วปล่อยให้เอ้อหู่จัดการ!หากครั้งแรกล้มเหลว อย่าใจร้อน และให้รอโอกาส
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 175
บรรยากาศนิ่งเงียบไปชั่วขณะ!รวมถึงเซี่ยซานหู่ หัวหน้าทั้งห้าพูดคุยกันสักพักและให้คนคนหนึ่งมาเจรจาชายวัยกลางคนที่มีหนวดเครารุงรังกล่าวว่า "ไอหนุ่มแซ่หวัง ปล่อยรองหัวหน้าของเราไป เราจะปล่อยให้เจ้าออกจากค่ายอีเซี่ยนเทียน และในอนาคตเราสัญญาว่าจะไม่ทำให้เจ้ารำคาญใจอีก!"นี่คือจินเฉียนสู่ หัวหน้าคนที่สี่ของค่ายอีเซี่ยนเทียน มีหน้ารับผิดชอบค่าใช้จ่ายทางการเงินของค่ายอีเซี่ยนเทียนเขาเป็นบุคคลที่มีอำนาจมากที่สุดในบรรดาหัวหน้าสามอันดับแรกหวังหยวนจิ้ปากเบา ๆ : "สิ่งที่พวกโจรอย่างพวกเจ้าพูดเชื่อได้งั้นรึ?"จินเฉียนสู่โกรธเล็กน้อย “ไปถามในระยะหลายร้อยลี้นี้ได้เลย ไม่มีใครไม่รู้ว่าค่ายอีเซี่ยนเทียนของพวกเรามีชื่อเสียงที่ดีรักษาคำพูด พูดกันตามตรง เราบอกว่าเราเก็บค่าผ่านทางก็เป็นอันได้แล้ว เก็บค่าผ่านทางแล้วเรียบร้อยไม่มีอะไร ถือซะว่ารื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้น!”หวังหยวนแค่หายใจเบา ๆ "แล้ววันนี้สำหรับข้าล่ะ?"จินเฉียนสู่สำลัก "นั่นเป็นเพราะเจ้าทำร้ายพี่เฮยซินหู่ และหัวหน้าของเราสนิทกับเขา!"หวังหยวนหัวเราะเยาะอีกครั้ง "แล้วคุณหนูใหญ่ตระกูลหูล่ะ?"จินเฉียนสู่หน้าแดงเล็กน้อย "นั่นเป็นเพราะคุ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 176
“ให้ตายเถอะ ใจกล้ามากจากไหน แค่คนผ่านทางจะมาปล้นพวกโจรอย่างเราเนี้ยนะ!”“ให้เงินเขาไม่ได้เด็ดขาด ถ้าข่าวแพร่ออกไป ค่ายอีเซี่ยนเทียนของเรายังจะมีหน้าอยู่อีกหรือ?”พวกโจรโกรธมากปล้นมาหลายปี มีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่ปล้นคนผ่านทาง มีคนผ่านทางที่ไหนมาปล้นพวกเขากัน?ปล่อยให้พวกเจ้าผ่านไปก็ดีแล้ว แต่เจ้ากลับมาปล้นพวกเรา ไม่มีจรรยาบัญเลยรึไง?“ทุกคนหุบปากไปเลย!”หลังจากตวาดโจรให้เงียบลง จินเฉียนสู่ก็ขมวดคิ้วและพูดว่า "พวกเราจ่ายเงินให้เจ้าหนึ่งพันตำลึง จะถือเป็นค่าชดเชยของเจ้า โปรดปล่อยเจ้ารองหัวหน้าของเราไป!"“หนึ่งพันตำลึง!”หวังหยวนหัวเราะเยาะ "รองหัวหน้าของเจ้ามีค่าหนึ่งพันตำลึงทองงั้นหรือ?""มารดาเจ้าเถอะ!"จินเฉียนสู่อยากจะด่าสาป เขาพูดถึงเงิน แต่บัณฑิตใจร้ายคนนี้บอกว่าทอง แต่เขาไม่กล้าปฏิเสธต่อหน้าผู้คน ไม่เช่นนั้นก็เหมือนเป็นการบอกว่ารองหัวหน้าไร้ค่า รองหัวหน้าอารมณ์รุนแรง ในอนาคตเขาต้องใช้ชีวิตอย่างยากลำบากแน่ จำยอมกำหมัดและโค้งคำนับทำความเคารพเท่านั้น“ท่านบัณฑิต แม้ว่าค่ายอีเซี่ยนเทียนจะมีชื่อเสียงมาก แต่ก็มีคนกินอยู่ห้าถึงหกร้อยคน นอกจากนี้ซื้อขายก็ไม่สะดวก ในปีนี้เราใช้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 177
“ใครมาช่วยข้า!”ตอนที่หูเมิ่งอิ๋งออกไปนางยังสับสนอยู่ แต่ในไม่ช้านางก็ตระหนักว่าไม่ใช่พี่เหลิ่งอวิ๋นที่ลงมือระหว่างทางลงภูเขาพร้อมกับพวกโจร ได้ยินพวกโจรพวกนี้สาปแช่งชายแซ่หวังจากหมู่บ้านต้าหวังมาตลอดทางด่าขาว่าขี้ขลาดเหมือนหนู น่ารังเกียจ ใจดำ เขามันโหดร้ายยิ่งกว่าโจร ด่าเขาว่าไอหนุ่มไร้ยางอาย!ในเขณะเดียวกัน จากข้อมูลที่ไม่เป็นชิ้นเป็นอันที่ได้ฟังก็พอะติดปะต่อได้ หวังหยวนสั่งให้คนสิบคนเอาชนะกลุ่มโจรด้วยการซุ่มโจมตี จับตัวหงเยี่ยและเรียกค่าไถ่เป็นทองคำ!ตลอดทางลงจากภูเขา นางนึกภาพการปะทะกันของทั้งสองฝ่าย!ตอนนั้นคิดแค่ว่าเขาเป็นบัณฑิตรูปหล่อ ที่ค้นพบวิธีลับในการทำสบู่ต่อมาข้าได้ยินว่าเขาได้ทำลายล้างค่ายซานหู่ จึงได้รู้ว่าเขาเป็นคนที่มีความสามารถรอบด้านทั้งบุ๊นและบู๊!แต่คิดไม่ถึงเลยว่า เขาจะสามารถจัดการกับโจรอีเซี่ยนเทียนได้ กล้าข่มขู่พวกโจรด้วย!อย่างไรก็ตาม ในเมืองได้ปล่อยข่าวชื่อเสียงของเขาออกไปอย่างเลวร้าย!เมื่อรวมข้อมูลทุกอย่างเข้าด้วยกัน ดูเหมือนว่าชายแปลกหน้าคนนี้อยู่ในม่านหมอก!มันยากที่จะมองทะลุปรุโปร่ง!เมื่อมาถึงเชิงเขา ก็ไม่มีโจรมาขวางทางนาง หูเมิ่งอิ๋งเดินไ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 178
จินเฉียนสู่ขมวดคิ้ว "ปล่อยคนซะ เงินก็ให้เจ้าแล้ว ถ้าเราไม่ปล่อยรองหัวหน้าของเราไป เจ้าออกไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น!"หวังหยวนกล่าวว่า "เจ้าส่งคนยี่สิบคนมาติดตามนาง หากออกจากเขตค่ายอีเซี่ยนเทียนได้ประมาณสามสิบลี้ ข้าจะปล่อยนางไป แบบนี้ทุกคนก็จะปลอดภัย!""ดี!"หลังจากปรึกษากับคนอื่นแล้ว จินเฉียนสู่ก็เลือกผู้ชายยี่สิบคน!ให้กลุ่มนี้เตรียมออกเดินทาง!"เดี๋ยวก่อน!"หูเมิ่งอิ๋งที่เงียบมาตลอด ลุกขึ้นแล้วพูดว่า "คนรับใช้ตระกูลหูที่มากับข้าอยู่ที่ไหน"โจรคนหนึ่งลุกขึ้นยืน "คนของเจ้าทั้งหมดสิบคน สังหารพวกเขาไปแล้วห้าคน ศพของพวกเขาถูกโยนทิ้งที่หน้าผาแล้ว คนบาดเจ็บสี่คนกำลังพักฟื้นอยู่บนเขา!"ดวงตาของหูเทียนแดงก่ำ ทั้งสิบคนเติบโตมาด้วยกัน ไม่ใช่พี่น้องก็เหมือนเป็นพี่น้องกัน!หูเมิ่งอิ๋งผู้งดงามพูดด้วยท่าทางเคร่งขรึม "นำศพผู้ตายกลับมา และส่งพวกเขาไปที่จวนตระกูลหูที่เมืองฝูพร้อมกับผู้บาดเจ็บ หากเจ้าส่งคนไปที่นั่น และรับจดหมายที่ข้าเขียนให้เจ้าไปมอบให้ เจ้ารับเงินหนึ่งพันตำลึงไป"พวกโจรก็สงสัยหากส่งศพห้าศพและผู้บาดเจ็บสี่คนกลับไป จะได้เงินหนึ่งพันตำลึง!นี่คงเป็นกับดัก ผู้หญิงคนนี้เกลียดพวกเขา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 179
ในชาติที่แล้วได้ดูถ่ายทอดสด มีสาวสวยมากมายเหลือเกินที่แต่งหน้าปกปิดใบหน้า แล้วพวกเธอก็ทำให้คนอื่นสับสน แต่เมื่อใบหน้าที่แท้จริงถูกเปิดเผย พวกเขาก็ทำให้คนกลัวจนวิ่งหนี!แม้ว่าหลายคนจะบอกว่าหูเมิ่งอิ๋งสวย แต่เขาก็จะไม่คิดส่งเดชจนกว่าจะเห็นหน้านางแม้ว่าข้าจะถูกชน แต่ก็ยังรู้สึกสงบเหมือนน้ำได้!ปัง!ทันใดนั้นล้อก็ชนเข้ากับหินก้อนใหญ่ และรถก็เขย่าอย่างแรง ร่างของหูเมิ่งอิ๋งเซมาชน มือนางปัดโดนผ้าคลุมหน้าแล้วซบไปในอ้อมแขนของหวังหยวนอีกครั้ง“โอ๊ะ...คุณหนูหู ไม่เป็นไรใช่ไหม?”หวังหยวนตกใจ เขาจับเอวนางอย่างประหม่า และช่วยประคองนางลุกขึ้นภายใต้ผ้าคลุมหน้านั้น รูปหน้าอ่อนโยน ดวงตากลมโตน่ารัก คางเรียวได้รูป และแก้มกลมที่นุ่มเนียนเหมือนทารก เป็นใบหน้าที่ใสบริสุทธิ์และมีเสน่ห์เหมือนตัวร้ายที่สวยที่สุดในละครชาติก่อน ที่ถูกฆ่าตายเหลือเพียงชื่อเท่านั้น!ดวงตาช่างสวยงาม น่าสงสาร และไร้เดียงสา!"ไม่เป็นไร!"ร่างกายบอบบางของหูเมิ่งอิ๋งสั่นเทา นางลุกขึ้นนั่งตัวตรงและสวมผ้าคลุมอีกครั้งหวังหยวนถามอย่างสงสัย "ทำไมคุณหนูหูถึงสวมผ้าคลุมหน้า ไม่เปิดเผยใบหน้าให้คนอื่นเห็น?"หูเมิ่งอิ๋งยิ้มอย่างเศ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 180
"ธุระอะไร? มีธุระอะไรก็มาหาข้านี่!"เอ้อหู่ที่เพิ่งหลับตาพูดอย่างไม่ไยดี "ไม่เห็นรึไวว่าพี่หยวนเพิ่งเข้าไปในรถ และกำลังนอนอยู่กับคุณหนูหู ถ้าเจ้ารบกวนพวกเขาตอนนี้ เจ้านี่มันไม่เข้าใจอะไรเลย!"ในรถม้า ใบหน้างดงามหูเมิ่งอิ๋งกลายเป็นสีแดงก่ำด้วยความเขินอาย เจ้าโง่คนนี้พูดอะไรที่ไม่ควรพูดจริง ๆ!ขึ้นรถไปนอนกับนางหมายความว่าอย่างไร ทั้งสองคนนอนแยกกัน ไม่ได้อยู่ข้างกันสักหน่อย!หงเยี่ยเริ่มโกรธมากขึ้น เขามองไปที่ด้านข้างของเอ้อหู่ และในที่สุดก็อดไม่ไหวอีกต่อไป "ข้าอยากถ่ายเบา ให้หาเจ้า ให้เจ้าช่วยได้รึไง ไสหัวไปเลยไป!""อะแฮ่ม!"เอ้อหู่หน้าแดง “โจรสาวคนนี้พูดจาไม่ชัดเจน ถ้าบอกว่าจะไปฉี่ ข้าจะบอกให้เจ้าหาข้าทำไม ข้า หวังพั่วหลู่เป็นคนซื่อสัตย์และเที่ยงตรง ข้าจะทำเรื่องน่าละอายเช่นนี้ได้อย่างไร!อุ้บ คิก...ทุกคนที่ยังไม่ได้หลับก็หัวเราะออกมา!หูเมิ่งอิ๋งหน้าบูดบึ้งลงจากรถม้า "ข้าจะไปช่วยนาง!"“แก้เชือกรอบข้อเท้าของนางเท่านั้น!”หวังหยวนก็ลงจากรถม้า และนำหน้าไม้ขงเบ้งขึ้นสายเตรียมพร้อม“ข้าไปถ่ายเบา เจ้าตามข้ามาทำไม เจ้าหน้าด้านขนาดนั้นเลยเหรอ”เชือกที่เท้าของนางถูกมัดไว้ แต่มือขอ
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1657
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1656
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1655
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1654
