เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1599
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-09-23 16:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1600
“ฝ่าบาท เราจะถอยทัพหรือ...”สายตาของไป๋ฝูซานมองไปที่ไป๋ชิงชาง รอคอยคำตอบจากเขาหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ไป๋ชิงชางจึงขมวดคิ้วกล่าวว่า “เจ้าจงกลับไปที่ค่ายทหารก่อน จัดการเรื่องต่าง ๆ ให้เรียบร้อย อย่าเพิ่งถอยทัพ!”“ข้ารู้ว่าเจ้าแพ้ไปแล้วครั้งหนึ่ง แต่ขอให้เจ้าจดจำความอับอายไว้และตั้งใจต่อสู้ ข้าเชื่อว่าครั้งหน้าเจ้าจะไม่พ่ายแพ้เช่นนี้อีก!”“แม้ว่าจะมีหวังหยวนเข้ามาแทรกแซง แต่เหล่าขุนนางในราชสำนักก็ยังคงมีอคติต่อเจ้ามากนัก แต่ข้ายังคงให้ความสำคัญกับเจ้า!”“ดังนั้น ต่อไปนี้อย่าทำให้ข้าผิดหวังอีก”ไป๋ฝูซานรีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว สายตาเต็มไปด้วยความขอบคุณไม่ว่าเหล่าขุนนางในราชสำนักจะมองอย่างไร ตราบใดที่ไป๋ชิงชางยังคงอยู่ข้างเขาเช่นนี้ก็เพียงพอแล้วส่วนเรื่องอื่นนั้นไม่สำคัญไม่นานเขาก็ได้เอ่ยลาไป๋ชิงชาง แล้วเดินทางไปยังค่ายทหาร“หวังหยวน เจ้าอย่าทำให้ข้าลำบากใจนัก”“ตอนนี้ข้าอยู่ในตำแหน่งนี้ หากเจ้าแตะต้องผลประโยชน์ของข้าหรือของอาณาจักร ข้าก็ไม่อาจไว้ชีวิตเจ้าได้...”“ยิ่งกว่านั้น เบื้องหลังข้ายังมีซานไว่ซาน ข้ามีเรื่องให้กังวลใจมากมายพออยู่แล้ว”ไป๋ชิงชางนวดขมับของตนเองพลางพึ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-23บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1601
“ได้เจ้าค่ะ”ขณะที่ทั้งสองกำลังสนทนากันอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากที่หน้าประตูห้อง ตามมาด้วยการปรากฏตัวของหลี่ซื่อหาน หวงเจียวเจียว และหูเมิ่งอิ๋งเดินเข้ามา“สามีจะออกไปข้างนอกหรือ?”หลี่ซื่อหานเป็นผู้เอ่ยถามก่อนพวกนางเพิ่งจะเดินผ่านห้องของเสวี่ยเชียนหลง ก็ได้ยินเสียงกระซิบกระซาบอยู่ในห้อง จึงตัดสินใจเดินเข้ามาหวังหยวนไม่ได้ปิดบังสิ่งใด จึงยิ้มแล้วพยักหน้า จากนั้นจึงอธิบายสั้นๆ“ถูกต้อง พวกเราสองคนจะออกไปที่ซานไว่ซาน”“แต่ก่อนหน้านั้น ข้าต้องพานางกลับบ้านก่อน”“ยังมีเรื่องราวอีกมากมายที่ยังไม่ได้จัดการที่ซานไว่ซานและเทียนไว่เทียน ก่อนหน้านี้ที่จากมานั้นรีบร้อนเกินไป”“ดังนั้นคราวนี้จึงต้องกลับไปจัดการให้เรียบร้อย”ยังมีความลับซ่อนอยู่อีก นั่นคือเรื่องราวของราชวงศ์ทั้งสองบัดนี้หวังหยวนมั่นใจแล้วว่าเรื่องราวทั้งหมดในเวลานี้ล้วนเกี่ยวพันกับผู้คนจากซานไว่ซาน และซานไว่ซานยังได้ส่งผู้ที่มีฝีมือมาช่วยไป๋ชิงชางในการควบคุมราชวงศ์ ในขณะเดียวกันก็ส่งกองกำลังไปยังต้าเย่!เรื่องราวทั้งหมดนี้จำเป็นต้องทำให้กระจ่างเสียก่อนจึงจะสามารถมั่นใจได้ว่าจะไม่มีสิ่งใดผิดพลาด“เจ้าค่ะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-23บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1602
“วางใจเถิด แม้ว่าข้าจะต้องตาย ข้าก็จะปกป้องเหล่าภรรยาแสนสวยของท่านให้ดีขอรับ”เกาเล่อกอดอกพลางพูดด้วยรอยยิ้มหวังหยวนกลอกตาไปหนึ่งรอบ “เจ้าคนนี้ อย่าพูดจาเหลวไหลได้หรือไม่? จะพูดถึงความตายอยู่เสมอไปเพื่ออะไร? จะเป็นลางไม่ดีหรือไม่?”เห็นว่าจะออกเดินทางแล้ว หวังหยวนจะรู้สึกดีได้อย่างไรเมื่อได้ยินเกาเล่อพูดเช่นนี้ต้าหู่และเอ้อหู่ต่างก็ยิ้มแหยเกาเล่อเกาหัว เมื่อเห็นว่าหวังหยวนโกรธจริง เขาจึงรีบกล่าวว่า “ข้าแค่พูดเล่นเท่านั้น เหตุใดถึงต้องจริงจังเช่นนี้ด้วยเล่าขอรับ?”แม้จะพูดเช่นนี้ แต่ในใจของเขากลับรู้สึกสบายใจเป็นพิเศษหวังหยวนปฏิบัติต่อเขาเหมือนพี่น้องที่แท้จริง จึงได้ตักเตือนเขา“เอาล่ะ เรื่องราวต่าง ๆ ได้สั่งการให้พวกเจ้าเรียบร้อยแล้ว ข้าจะไม่พูดอะไรกับพวกเจ้าอีกแล้ว”“พวกเจ้าทุกคนเป็นพี่น้องของข้า ข้าไม่เชื่อใจผู้ใด แต่ข้ากลับเชื่อใจพวกเจ้าอย่างไม่มีเงื่อนไข”ทุกคนต่างก็มีความรู้สึกซาบซึ้งใจหลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว หวังหยวนก็ออกเดินทางพร้อมกับเสวี่ยเชียนหลง โดยมุ่งหน้าไปยังเทียนไว่เทียนดังนั้นการกระทำของผู้คนจากกองกำลังต่าง ๆ จึงยังอยู่ในขอบเขตการควบคุมของเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-23บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1603
เสวี่ยเชียนหลงซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก ขณะเดียวกันก็โอบกอดแขนหวังหยวนเอาไว้ พลางซบหน้าลงบนไหล่ของเขาในตอนนี้ความสุขที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนก็แผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่างหากสามารถหยุดเวลาวินาทีนี้ไว้ได้ก็จะไม่มีความโศกเศร้าหรือความสุขในโลกนี้อีก มีเพียงแค่การอยู่เคียงข้างคนรักก็นับว่าเป็นความโชคดีในชีวิตแล้ว!หลังจากผ่านไปหนึ่งวันหนึ่งคืน ทั้งสองก็ได้เดินทางกลับมาถึงเทียนไว่เทียนแล้วเจิ้งอู๋หมิ่นซึ่งได้รับข่าวล่วงหน้าว่าหวังหยวนและเสวี่ยเชียนหลงกำลังเดินทางกลับมา ได้มาเฝ้ารออยู่ที่ทางเข้าเทียนไว่เทียน เมื่อเห็นเงาของทั้งสอง เขาก็รีบเดินเข้ามาต้อนรับด้วยรอยยิ้มก่อนหน้านี้เขาพยายามต่อต้านหวังหยวนทุกวิถีทาง แต่นั่นก็เป็นเพียงเพราะความไม่พอใจเท่านั้นแต่เมื่อทั้งสองได้พูดคุยกันก็ได้เปลี่ยนจากศัตรูเป็นมิตรจนกลายเป็นพี่น้องที่ดีต่อกัน“ข้าคิดว่าคงต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะได้พบท่านอีกครั้ง”“ดูเหมือนท่านจะมีมโนธรรมอยู่บ้างจึงกลับมาเร็วถึงเพียงนี้”“คืนนี้เราทั้งสองต้องเมาจนไม่รู้สึกตัวด้วยกันให้ได้!”เจิ้งอู๋หมิ่นเอ่ยขึ้นสองสามประโยค จากนั้นก็โผเข้ากอดหวังหยวนหวังหยวนโบกมือแล้วกล่าวว่า “คืน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-24บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1604
แม้แต่น้ำเสียงก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยความรู้สึกเปลี่ยนไปเห็นได้ชัดว่าไม่พอใจแม้ว่าหวังหยวนจะสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของเขา แต่กลับไม่ได้ใส่ใจ กลับยิ้มแย้มแจ่มใส ขณะกล่าวต่อว่า “เพราะว่าผู้คนจากซานไว่ซานได้เคลื่อนไหวแล้วอย่างไรเล่าขอรับ”“แม้กระทั่งแทรกแซงเรื่องราวระหว่างราชวงศ์ทั้งสอง”“ข้ากังวลว่าพวกเขาจะมีแผนการอะไรบางอย่างอยู่เบื้องหลัง ดังนั้นเราจึงไม่จำเป็นต้องไว้หน้าพวกเขาอีกต่อไปขอรับ”“ไม่สู้ฉีกหน้ากันไปเลยดีกว่า ท่านเสวี่ยโส่วจุนคิดเห็นอย่างไรขอรับ?”เมื่อพูดจบ สายตาของหวังหยวนก็จับจ้องไปที่เสวี่ยโส่วจุนแม้ว่าเขาจะเป็นเสวี่ยโส่วจุนที่สูงส่ง แต่หวังหยวนก็ไม่มีความเกรงกลัวหรือความกังวลใด ๆ เมื่ออยู่ต่อหน้าเขาเพราะอย่างไรเสีย ตนก็ไม่ได้ถูกคนอื่นควบคุมอยู่ดี แล้วมีอะไรจะต้องหวาดกลัว?เสวี่ยโส่วจุนมีสีหน้าเคร่งขรึมขณะกล่าวว่า “เจ้ามีหลักฐานอะไรมาพูดเช่นนี้?”คำพูดเช่นนี้ไม่สามารถพูดมั่วได้ ไม่เช่นนั้นจะก่อให้เกิดความวุ่นวายระหว่างเทียนไว่เทียนและซานไว่ซาน หากเกิดการต่อสู้ขึ้นมา ผลลัพธ์คงจะเลวร้ายอย่างคาดไม่ถึง!เขาไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์เช่นนั้นขึ้นแม้ว่าเขาจะเป็นเสว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-24บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1605
เมื่อได้ฟังเช่นนั้น หวังหยวนก็พยักหน้าโดยไม่ลังเลยามนี้ทำได้เพียงเท่านี้“ข้าจะรอข่าวจากท่านขอรับ”“แต่ท่านต้องรีบตอบกลับข้าโดยเร็วที่สุด อย่าให้เรื่องราวลุกลามบานปลาย หากมันเกินการควบคุมขึ้นมาแล้วจะไม่ใช่เรื่องที่ท่านหรือข้าจะรับมือได้นะขอรับ”หลังจากทิ้งคำพูดสองประโยคไว้ หวังหยวนก็พาเสวี่ยเชียนหลงจากไปส่วนเสวี่ยโส่วจุนนั้นยังคงนั่งอยู่ในห้องโถงเช่นเดิม ขณะเดียวกันก็จมดิ่งลงสู่ห้วงแห่งความคิดก่อนหน้านี้เขาไม่เชื่อคำพูดของหวังหยวนเลยดังที่เขาได้กล่าวไว้ว่าทุกคนที่อาศัยอยู่ในซานไว่ซานและเทียนไว่เทียนล้วนเป็นตระกูลนักรบทั้งสิ้น และเมื่อหลายปีก่อน ทั้งสองฝ่ายได้ตกลงกันเป็นที่เรียบร้อยแล้วว่าจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับโลกมนุษย์ไม่ว่าในกรณีใด!ทั้งหมดนี้ก็เพื่อไม่ให้ทำลายสมดุลในโลกมนุษย์แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีพลังวิเศษที่จะย้ายภูเขาถมทะเลได้ แต่ก็ยังถือได้ว่าเป็นยอดฝีมือในยุทธภพย่อมเก่งกาจกว่าคนธรรมดาหลายเท่าหากพวกเขาก้าวเข้าสู่สนามรบ แม้แต่ทหารสวมเกราะหลายสิบนายก็คงไม่อาจต้านทานการโจมตีของพวกเขาเพียงคนเดียวได้!แต่เมื่อได้ยินหวังหยวนเอ่ยถึงชื่อซือถูอวี่แล้ว เขาก็อดใจหายวาบไม่ได้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-24บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1606
แต่เมื่อมีการตัดสินใจครั้งสำคัญเช่นนี้ พวกเขาก็ต้องรวมตัวกันเป็นหนึ่งเดียว!แต่คนจากตระกูลเจิ้งแห่งไท่หยวนกลับหัวเราะออกมาสายตาของทุกคนต่างก็จับจ้องไปที่เขาอย่างไม่เข้าใจ“ข้ากลับคิดว่าหวังหยวนไม่ได้หลอกเรา”“ข้าว่าพวกท่านต่างหากที่กำลังหลอกตัวเองอยู่ ใช่หรือไม่?”“หรือว่าพวกท่านไม่รู้สถานะของซือถูอวี่ในซานไว่ซาน?”“ไม่ว่าเมื่อใด เขาก็จะไม่มีวันละทิ้งซานไว่ซาน!”“ดังนั้นการกระทำของเขาย่อมเป็นตัวแทนของซานไว่ซานได้ ตอนนี้เขาได้นำเหล่ายอดฝีมือในยุทธภพเข้าสู่ราชวงศ์ต้าเป่ยแล้ว นี่ไม่ใช่สิ่งที่พิสูจน์ได้หรอกหรือ?”“เห็นได้ชัดว่าผู้คนในซานไว่ซานมีแผนการบางอย่าง!”“แต่สิ่งที่ทำให้ข้าขบขันก็คือหวังหยวนเดินทางมาไกลเพื่อนำข่าวมาบอกเรา ให้เราเตรียมตัวรับมือแต่เนิ่น ๆ หรือแม้กระทั่งฉวยโอกาสแย่งชิงความได้เปรียบ แต่พวกท่านกลับไม่เชื่อในความปรารถนาดีของเขา แถมยังกล้ามาพูดจาจาบจ้วงที่นี่?”“ข้าไม่อยากร่วมมือกับพวกท่านเลย!”แม้ว่าตระกูลเจิ้งแห่งไท่หยวนจะเป็นเพียงตระกูลเล็กๆ แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเจิ้งอู๋หมิ่นกับหวังหยวนก็ดีมาก จึงทำให้ตระกูลเจิ้งให้ความสำคัญกับหวังหยวนมากขึ้น!และพวกเขาก็เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-24บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1607
ขณะนี้หวังหยวนกับเสวี่ยเชียนหลงกำลังดื่มสุรากับเจิ้งอู๋หมิ่นในโรงเตี๊ยมเดิมคิดว่าจะไม่มีเวลาสนทนากับพี่น้อง แต่เสวี่ยโส่วจุนยังคงให้เขารอต่อไป จึงได้โอกาสมาดื่มสุราสนทนากันแล้วเหตุใดจะไม่ทำเล่า?“ท่านน่าจะเป็นหวังหยวนใช่หรือไม่?”“เสวี่ยโส่วจุนส่งข้ามา บัดนี้คนจากแปดตระกูลใหญ่ได้มารวมตัวกันที่จวนแล้ว กำลังรอท่านอยู่”“หวังว่าท่านหวังจะไปกับพวกเรา”ชายหนุ่มสองคนในชุดสีขาวมายืนอยู่ที่โต๊ะ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยแม้ดูเหมือนจะให้ความเคารพหวังหยวน แต่ถ้อยคำกลับเต็มไปด้วยความดูถูกเห็นได้ชัดว่าไม่ได้ให้ความสำคัญกับหวังหยวนเลยแต่คิดดูก็คงจริงอยู่ พวกเขาเป็นจอมยุทธ์ผู้มีวรยุทธ์สูงส่ง แม้จะอายุยังน้อย แต่ย่อมมีฐานะสูงกว่าหวังหยวนและพวกพ้องในสายตาของจอมยุทธ์เหล่านี้ ชาวบ้านธรรมดาอย่างหวังหยวนก็คงเป็นเพียงมดปลวกไร้ค่าเท่านั้น ไม่คู่ควรให้ชายตามองด้วยซ้ำหากไม่ใช่เพราะเสวี่ยโส่วจุน พวกเขาคงไม่แม้แต่จะสนใจหวังหยวน“ปรากฏว่าท่านเสวี่ยโส่วจุนเชิญแล้วงั้นหรือ?”“ดูเหมือนเรื่องราวคงจะได้ข้อสรุปแล้ว เช่นนั้นเราไปพบท่านกันเถิด”“ข้าก็อยากจะดูเหมือนกันว่าผู้คนจากแปดตระกูลใหญ่จะว่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-24
บทล่าสุด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2070
“แต่น่าเสียดายที่วีรบุรุษเช่นเจ้ากลับติดตามเจ้านายที่ไม่คู่ควร จึงต้องมาพบจุดจบเช่นนี้!”“ข้าขอเตือนอีกครั้ง หากเจ้ายินดีมาอยู่กับข้าหรือบอกที่ซ่อนทรัพย์สมบัติ ข้าก็จะไม่ทำร้ายเจ้าอีก!”หลิ่วหรูเยียนไม่เอ่ยคำใดแค่นี้ก็สาสมแล้วลั่วเฉินน่าสงสารยิ่งกว่าโอวหยางอวี่ อย่างน้อยโอวหยางอวี่ยังได้ตายอย่างรวดเร็ว!แต่ลั่วเฉินเล่า?ตอนนี้ทั่วร่างเต็มไปด้วยเลือด สภาพของเขาย่ำแย่มาก มีลมหายใจอยู่ก็เหมือนรอวันตายการมีชีวิตอยู่ยังทรมานยิ่งกว่าการตาย!“เลิกคิดเถิด!”“ข้าจะไม่ยอมแพ้!”ลั่วเฉินใช้แรงเฮือกสุดท้ายตะโกนด้วยความโกรธ“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็ตามใจเจ้า”“ข้าอยากรู้ว่ากระดูกเจ้าจะแข็งได้สักกี่น้ำ”พูดจบหวังหยวนก็ไม่เสียเวลากับลั่วเฉิน พาหลิ่วหรูเยียนเดินออกจากคุกระหว่างทาง ทั้งสองไม่ได้หันไปมองตานสยงเฟยต่อไปแค่เค้นถามลั่วเฉินก็พอแล้ว หากไม่ได้ผลค่อยไปหาตานสยงเฟย!เพราะตานสยงเฟยจัดการยากกว่าลั่วเฉินมาก!ตานสยงเฟยรู้ดีว่าที่ซ่อนทรัพย์สมบัติคือเครื่องช่วยชีวิตของเขา ตราบใดที่เขายังปากแข็ง หวังหยวนก็ไม่อาจทำอะไรเขาได้!นี่คือประโยชน์อย่างเดียวของเขา!เขาต้องเก็บไพ่ตายใบนี้ไว้ ไม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2069
“อะแฮ่ม”หวังหยวนกระแอม แล้วรีบแต่งตัว ไม่ได้ตอบคำถามของหลิ่วหรูเยียนจะให้เขาตอบเช่นไร?หรือว่าเขาเป็นคนไร้หัวใจ?แต่เมื่อนึกถึงภรรยาหลายคนที่บ้านก็รู้สึกหนักใจ เพิ่งจะแต่งงานกับเสวี่ยเชียนหลงยังไม่ถึงปี ก็มีหญิงงามมาเพิ่มอีกคน แล้วจะอธิบายกับภรรยาอย่างไร!แต่จะเดินจากไปง่าย ๆ เลยก็คงไม่ดีหรือไม่?หวังหยวนรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก คงต้องตัดสินใจในภายหลัง“จริงสิ”“ข้าต้องไปที่คุก เจ้าจะไปด้วยกันหรือไม่?”หวังหยวนมองหลิ่วหรูเยียน แล้วเอ่ยถาม“แน่นอน!”หลิ่วหรูเยียนพยักหน้าอย่างหนักแน่น “ข้าอยากเห็นลั่วเฉินถูกทรมานเพื่อระบายความแค้น!”ไม่นานทั้งสองก็มาถึงคุกต่งอวี่รีบเข้ามาต้อนรับ เมื่อเห็นหวังหยวนก็โค้งคำนับ แล้วกล่าวว่า“ท่านผู้นำ!”“เมื่อคืนข้าอยู่ที่นี่ตลอด ใช้บทลงโทษต่าง ๆ นานากับลั่วเฉินจนเขาบาดเจ็บสาหัส แต่เขากลับปากแข็งไม่ยอมปริปากเลยขอรับ!”“หากไม่ใช่เพราะเขาใกล้จะตายเต็มทน เราคงไม่ปล่อยให้เขาพักหรอกขอรับ”ต่งอวี่กล่าวด้วยความโกรธช่างน่าโมโหนัก!เขาใช้ความอำมหิตไปเกือบหมดแล้ว แต่ลั่วเฉินก็ยังปากแข็ง!ปากอย่างกับแม่กุญแจ!ยากที่จะแงะออกจริงๆ!เขารู้สึกหนัก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2068
ต่งอวี่รับคำแล้วพาลั่วเฉินไปที่คุกก็แค่พวกกระดูกแข็งเท่านั้น!หากใช้การทรมานเข้าช่วยก็ไม่เชื่อหรอกว่าจะมีใครทนได้ กระดูกจะแข็งเพียงใดกัน?หากทนได้ แสดงว่าแค่ทรมานไม่มากพอ!“ข้าคิดว่าเขาคงไม่ยอมเปิดปาก”“แม้ว่าท่านจะฆ่าเขา เขาก็คงไม่บอกที่ซ่อนทรัพย์สมบัติ”หลิ่วหรูเยียนเดินไปข้างหวังหยวน มองคนพาตัวลั่วเฉินออกไป แล้วกล่าวต่อว่า “เขาไม่ใช่คนอย่างโอวหยางอวี่ นับว่าเป็นขุนพลที่กล้าหาญและซื่อสัตย์“หวังหยวนพยักหน้า เขาจะไม่รู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?แต่จำต้องลองดูสักครั้ง“เจ้าจัดการโอวหยางอวี่ไปแล้วหรือ?”หวังหยวนเปลี่ยนเรื่องด้วยการถามด้วยรอยยิ้ม“ใช่แล้ว”“เขายังหวังจะให้นึกถึงความสัมพันธ์ในอดีต ใช้คำพูดโน้มน้าวข้า แต่น่าเสียดายตอนนี้ใจข้าแข็งดั่งหิน ต้องการแค่ล้างแค้นให้บิดามารดา ทวงความยุติธรรมให้พวกท่านเท่านั้น!”“ในสายตาข้า ชีวิตคนของพรรคทมิฬไร้ค่า!”“ไม่ต้องพูดถึงโอวหยางอวี่ แม้แต่ตานสยงเฟย ข้าก็จะฆ่าเขา!”หลิ่วหรูเยียนกล่าวอย่างหนักแน่นความแค้นในการฆ่าบิดาไม่อาจลืมเลือน จะปล่อยไปง่าย ๆ ได้อย่างไร?หวังหยวนยกยิ้มอย่างพึงพอใจ แล้วพยักหน้ากล่าวว่า “เช่นนั้นก็ดี”“แต่หล
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2067
“เพียะ เพียะ เพียะ!”หลิ่วหรูเยียนไม่พูด เพียงแค่ยกมือขึ้นตบหน้าโอวหยางอวี่หลายครั้งจนหน้าบวมปูด!ทหารหลายคนที่อยู่ข้าง ๆ ต่างมองโอวหยางอวี่ด้วยสายตาเย็นชาทั้งหมดนี้ล้วนเป็นเพราะตัวเขาเอง!แต่ต้องยอมรับว่าหลิ่วหรูเยียนเป็นสตรีที่แข็งแกร่ง ไม่ควรไปยั่วยุนาง!“เพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์ในอดีต ข้าจึงจะให้เจ้าตายอย่างสงบ!”“ไม่เช่นนั้นข้าจะทรมานเจ้าให้การมีชีวิตยังดีกว่าตาย!”หลิ่วหรูเยียนกล่าวด้วยความโกรธแค้นคนของพรรคทมิฬล้วนไม่ใช่คนดีสักคน ฆ่าทิ้งก็สิ้นเรื่อง!ตอนนี้นางแค่อยากฆ่าคนระดับสูงของพรรคทมิฬให้หมด!“น้องหรูเยียน...”โอวหยางอวี่ตะโกนอีกครั้ง แต่หลิ่วหรูเยียนลงดาบตัดหัวเขาขาดในดาบเดียว!คนชั่วช้าคนหนึ่งจบชีวิตลง!“หัวหน้าองครักษ์คนหนึ่งจากในสี่คน! ก็แค่นี้!”หลิ่วหรูเยียนพ่นลมหายใจ ไม่เอ่ยคำใด นางโยนดาบทิ้ง แล้วเดินไปหาหวังหยวนตอนนี้หวังหยวนกำลังเผชิญหน้ากับลั่วเฉิน“หรูเยียนกลับมาแล้ว โอวหยางอวี่คงตายแล้ว”“คนเช่นนั้น ตายไปก็ไม่น่าเสียดาย”หวังหยวนส่ายหน้าด้วยรอยยิ้มลั่วเฉินหัวเราะลั่น แล้วกล่าวว่า “ใช่แล้ว! คนทรยศ ขี้ขลาดเช่นนั้น ไม่ฆ่าเขา แล้วจะฆ่าใคร?”“เ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2066
“เท่าที่ข้ารู้ พรรคทมิฬมีทรัพย์สมบัติมากมาย!”“วันนี้ข้าเรียกพวกเจ้ามาก็เพื่อถามว่าทรัพย์สมบัติเหล่านั้นอยู่ที่ใด?”“ก่อนที่ข้าจะบุกหน้าผา ได้ยินว่าของพวกนั้นถูกขนย้ายไปแล้วจริงหรือไม่?”หวังหยวนมองไปที่โอวหยางอวี่ แล้วถามตรงประเด็นโอวหยางอวี่พูดไม่ออก ได้แต่อ้ำอึ้งอยู่พักหนึ่ง แต่ก็ไม่เอ่ยคำใด“ฮ่าฮ่าฮ่า!”ลั่วเฉินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หัวเราะลั่น“โอวหยางอวี่!”“เจ้าคิดว่าท่านประมุขไม่รู้ความทะเยอทะยานของเจ้าหรือ?”“เรื่องสำคัญเช่นนี้ จะบอกคนชั่วเช่นเจ้าได้อย่างไร?”“ตอนนี้แม้ว่าเจ้าจะประจบสอพลอก็คงไม่มีโอกาสแล้วกระมัง?”นี่...โอวหยางอวี่รู้สึกจนใจ หน้าแดงก่ำ เขาไม่รู้ที่ซ่อนทรัพย์สมบัติจริง ๆ!ไม่เช่นนั้นเขาคงบอกหวังหยวนไปแล้วเพื่อเอาชีวิตรอด!หวังหยวนจะมองความคิดของโอวหยางอวี่ไม่ออกได้อย่างไร?เขาหรี่ตาลง ก่อนจะเตะโอวหยางอวี่ แล้วหันไปพยักหน้าให้หลิ่วหรูเยียน เขาชี้ไปที่โอวหยางอวี่ แล้วกล่าวว่า “คนผู้นี้ไร้ประโยชน์ เจ้าจัดการเขาเถิด!”“จะปล่อยเขาไปหรือจะฆ่าเขาก็สุดแล้วแต่เจ้า ไม่ต้องถามข้า!”หลิ่วหรูเยียนดีใจ รู้สึกซาบซึ้งใจมากส่วนโอวหยางอวี่กลับมีสีหน้าหวาดกลัว รีบ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2065
“ได้เลย!”หวังหยวนยิ้มอย่างพึงพอใจ จากนั้นจึงพาหลิ่วหรูเยียนไปยังสวนหลังบ้านเนื่องจากงานเลี้ยงยังไม่เลิก ทุกคนยังคงดื่มกินอย่างสนุกสนาน หวังหยวนจึงใช้สวนหลังบ้านเป็นสถานที่สอบสวนไม่นานต่งอวี่ก็พาโอวหยางอวี่และลั่วเฉินมา ข้างหลังพวกเขามีทหารหลายคน“ท่านหวัง!”“ท่านโปรดอย่าทำร้ายข้าเลย!”“ก่อนหน้านี้ข้าตาบอด จึงได้ไปอยู่กับตานสยงเฟย แต่ตอนนี้ข้าสำนึกผิดแล้ว หากท่านให้โอกาสข้า ต่อไปข้ายินดีรับใช้ท่านให้ดีที่สุดขอรับ!”“หากท่านไม่ต้องการใช้ข้าก็ปล่อยข้าไปเถิด ข้าจะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าท่าน และจะไม่สร้างความเดือดร้อนใด ๆ ให้ท่านแน่นอนขอรับ!”โอวหยางอวี่รีบคุกเข่าลงอ้อนวอนขอความเมตตา!ครั้งก่อน แม้แต่ตอนอยู่บนหน้าผา เขาก็หมดอำนาจแล้ว ได้แต่ถูกขังอยู่ในห้องทุกวันแม้ว่าเรื่องทั้งหมดจะเป็นเพราะหวังหยวน แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้เขาเป็นนักโทษ หากไม่สามารถพูดโน้มน้าวหวังหยวนได้ ต่อไปเขาก็คงมีแต่ต้องตายเท่านั้น!วันชื่นคืนสุขผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็ว!หลิ่วหรูเยียนพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา แล้วเบือนหน้าหนีด้วยความรังเกียจ ช่างเป็นคนขี้ขลาดนัก!เพิ่งจะพบหน้ากันก็คุกเข่าขอความเมตตาแล้วหรือ?ครั้งก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2064
หวังหยวนเดินไปหาหลิ่วหรูเยียน แล้วถามด้วยรอยยิ้ม“ข้าจำได้”“เพียงแต่...”หลิ่วหรูเยียนมีท่าทีลังเล ครู่หนึ่งจึงกล่าวว่า “เพียงแต่สถานการณ์ตอนนี้ต่างจากตอนนั้น ข้าไม่ใช่คนไร้เหตุผลและรู้จักกาลเทศะ!”“ในเมื่อตานสยงเฟยมีประโยชน์ต่อท่าน ข้าจะฆ่าเขาเพื่อความสาแก่ใจเพียงครู่เดียวได้อย่างไร?”สุดท้ายหลิ่วหรูเยียนก็รีบวิ่งออกไป ไม่อยากเห็นหน้าตานสยงเฟยอีก!ไม่เช่นนั้นนางเกรงว่าตนเองจะอดใจไม่ไหว ลงมือฆ่าเขาจนทำลายแผนการของหวังหยวน!“เจ้าช่างโชคดี”“ดูเหมือนว่าเจ้าจะยังรักษาหัวไว้บนบ่าได้”หวังหยวนมองตานสยงเฟยด้วยสายตาเย็นชา ไม่ได้เอ่ยคำใด แล้วเดินออกไปข้างหลังมีเพียงเสียงหัวเราะอันน่ารังเกียจของตานสยงเฟยในเมื่อเขามีไพ่ตายอยู่ในมือก็ไม่ต้องกลัวตาย!สักวันหนึ่ง เขาจะต้องเป็นอิสระ!...“ช้าก่อน!”หลังจากออกจากคุกแล้ว หวังหยวนก็รีบวิ่งตามหลิ่วหรูเยียนไปหลิ่วหรูเยียนหันกลับมามองหวังหยวน แล้วถามด้วยความสงสัยว่า “มีเรื่องอะไรอีกหรือ?”“ข้าแค่อยากถามเจ้าว่า ในบรรดาคนของพรรคทมิฬที่พวกเราจับมาได้มีคนระดับสูงคนอื่น ๆ อีกหรือไม่?”พรรคทมิฬมีรากฐานที่แข็งแกร่ง มีสาวกมากมาย แสดงว่าคงคนม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2063
ทันใดนั้น ตานสยงเฟยก็หัวเราะลั่น ปรากฏว่าเป็นเช่นนี้เอง!“ดูเหมือนว่าข้ายังมีประโยชน์อยู่บ้าง สิ่งที่เจ้าต้องการคือทรัพย์สมบัติของข้างั้นหรือ?”“แต่ก็ดี พวกเรามาทำข้อตกลงกัน!”“หากเจ้าปล่อยข้าไป ทรัพย์สมบัติและทรัพยากรทั้งหมดของข้าจะเป็นของเจ้า แต่หากเจ้าไม่ยอมรับข้อเสนอ เจ้าก็อย่าหวังว่าจะได้สิ่งเหล่านั้น!”ตานสยงเฟยกล่าว พร้อมกับจ้องหน้าหวังหยวน“จริงสิ”“หลิ่วหรูเยียนกลายเป็นคนของเจ้าแล้ว หากเจ้าไม่เชื่อคำพูดข้าก็ลองถามนางดู ว่าทรัพย์สมบัติของข้ามากมายมหาศาลจริงหรือไม่!”“ถามดูก็รู้ผล!”ตานสยงเฟยกล่าวอย่างมั่นใจเหตุผลที่เขาสามารถสร้างพรรคทมิฬและรวบรวมสาวกมากมายจนมีอิทธิพลในดินแดนทั้งเก้าได้ ก็เพราะเขามีทรัพย์สมบัติมหาศาล!แม้ว่าจะเทียบกับหวังหยวนไม่ได้ แต่เขาก็ไม่ใช่ธรรมดาอย่างแน่นอน!อย่างน้อยในดินแดนทั้งเก้าก็ยังมีที่ให้เขายืนหยัดในฐานะผู้นำ!หลิ่วหรูเยียนที่ยืนอยู่ข้างหลังหวังหยวนกำหมัดแน่น ไม่เอ่ยคำใด แต่ทุกคนต่างก็สัมผัสได้ถึงความโกรธของนาง!ความแค้นเพราะบิดาถูกสังหารนั้นไม่อาจลืมเลือน!ศัตรูอยู่ตรงหน้า แต่นางกลับทำอะไรไม่ได้ ช่างไร้ความสามารถ!“เขาพูดจริงหรือ?”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2062
หลายปีมานี้นางเชื่อคำพูดของตานสยงเฟยมาโดยตลอด คิดว่าตัวเองเป็นเด็กกำพร้า แม้กระทั่งเกลียดชังบิดามารดาของตนเองด้วยซ้ำ!เหตุใดพวกเขาจึงทอดทิ้งนาง?ทำให้นางต้องระหกระเหินมานานหลายปี!แต่ทั้งหมดนี้กลับเป็นคำโกหกของตานสยงเฟย บิดามารดาของนางไม่ได้ทอดทิ้งนาง แต่ถูกตานสยงเฟยฆ่าตายต่างหาก!บัดนี้เมื่อความจริงปรากฏ นางจึงอยากไปเคารพหลุมศพของพวกเขา!เป็นการแสดงความกตัญญูและทำให้หมดห่วง“เป็นเช่นนี้เอง”หวังหยวนพยักหน้า“ได้!”“ในเมื่อเจ้าต้องการเช่นนั้น ข้าจะพาเจ้าไปที่คุกเอง”“เพื่อป้องกันไม่ให้ตานสยงเฟยใช้อุบายอันใด”หลิ่วหรูเยียนมีท่าทีแปลกไป อาจจะถูกตานสยงเฟยชักจูงได้หลิ่วหรูเยียนไม่ได้ปฏิเสธ นางพยักหน้า หวังหยวนจึงพานางไปที่คุกที่จวน ทุกคนยังคงดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน!ภายในคุกเนื่องจากตานสยงเฟยและพรรคพวกล้วนเป็นคนชั่ว หวังหยวนจึงสั่งให้ขังพวกเขาไว้ที่ชั้นใต้ดินของคุกที่นี่มักจะใช้ขังนักโทษอุกฉกรรจ์ยิ่งไปกว่านั้น การจะหนีออกไปจากที่นี่ก็ช่างยากเย็นพอ ๆ กับการปีนสู่สวรรค์!“หวังหยวน!”“ข้าสำนึกผิดแล้ว ขอท่านปล่อยข้าไปเถิด!”“ต่อไปนี้ข้ายินดีอยู่เคียงข้างรับใช้ท่าน!”“
