เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1463
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-08-21 16:00:00
บทที่เกี่ยวข้อง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1464
“ไม่คิดว่าจะมีหมาป่าที่ไม่ฉลาดตัวหนึ่งจริง ๆ ปกติแล้วหมาป่ามักจะฉลาดและเจ้าเล่ห์มาตั้งแต่เกิด แต่กลับให้กำเนิดลูกหมาป่าโง่เขลาเช่นนี้”หวังหยวนบ่นพึมพำเบา ๆ แล้วค่อย ๆ ดึงเชือกเส้นนั้นเข้ามา หมูย่างจึงใกล้ตัวเขามากขึ้นเรื่อย ๆเมื่อลูกหมาป่าตัวนั้นเกือบจะงับหมูย่าง จู่ ๆ แม่หมาป่าขาวก็ลืมตาตื่นขึ้นมา เมื่อเห็นหมูย่างที่ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหันจึงเกิดความสงสัย รีบกระโดดเข้าไปคาบลูกหมาป่าขาวแล้วโยนกลับไปคราวนี้แย่แล้ว แม่หมาป่าขาวคงไม่ยอมปล่อยไปง่ายดายแน่นอน มันค่อย ๆ เดินเข้าไปหาหมูย่าง แล้วก็เห็นเชือกเส้นนั้นที่ผูกติดอยู่!“กรรซ์!”แม่หมาป่าขาวส่งเสียงคำรามขึ้นฟ้า เสียงคำรามนี้เป็นการเตือนหวังหยวนไม่ให้ก้าวเข้ามาอีก และไม่ให้ทำร้ายลูก ๆ ของมันแต่ตอนนี้แม่หมาป่าขาวอยู่ในช่วงที่อ่อนแอ มันสามารถรับรู้ได้ถึงระดับพลังยุทธ์ของหวังหยวน จึงรับรู้ได้ถึงความน่ากลัวของหวังหยวนด้วย มันจึงไม่ไม่กล้าเอาชีวิตของตนเองและลูก ๆ มาเสี่ยง! เมื่อหวังหยวนเตรียมจะถอยหนีก็มีเสียงดังกึกก้องดังมาจากนอกถ้ำ ราวกับว่ามีอะไรบางอย่างโจมตีถ้ำนี้ จากนั้นถ้ำก็เริ่มพังทลายลงมาในทันทีแม่หมาป่าขาวไม่ห่วงชีวิตต
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-21บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1465
ทว่าพละกำลังของเด็กหนุ่มผู้นี้กลับมหาศาล เพียงกระบวนท่าเดียวก็สามารถทลายหินก้อนใหญ่ที่ขวางหน้าจนแหลกละเอียดได้“ฮึ่ม! อย่าได้ขลาดกลัวเหมือนหนูที่คอยหลบซ่อนอยู่เช่นนี้เลย ข้ารู้สึกน่าเบื่อหน่ายนัก เจ้าไม่ได้เอาชนะนายน้อยตระกูลเจิ้งไปแล้วหรอกหรือ? เหตุใดเมื่อมาเผชิญหน้ากับข้าจึงอ่อนแอเช่นนี้เล่า?”เด็กหนุ่มผู้นี้ร่อนสู่พื้นอย่างมั่นคงพลางถือดาบประจำกายไว้ในมือเขาจ้องมองหวังหยวนด้วยแววตาเหยียดหยาม หวังให้หวังหยวนใช้พลังทั้งหมดเมื่อต่อสู้กับเขา ไม่เช่นนั้นเขาจะรู้สึกว่าตนเองไม่ได้รับการให้ความสำคัญหวังหยวนไม่ได้ปรารถนาจะต่อสู้กับเขา จึงคิดจะอธิบายเหตุผลให้กระจ่างทว่าเด็กหนุ่มผู้นี้กลับโจมตีเข้ามาอีกครั้ง และทุกการโจมตีล้วนตรงไปยังจุดสำคัญของเขา มุ่งหมายจะเอาชีวิตเขาให้ได้ ช่างอำมหิตยิ่งนัก!“พวกเจ้าเหล่าคนจากแปดตระกูลใหญ่ไม่เคยรับฟังคำพูดของผู้อื่นบ้างเลยหรือไร? หรือว่าหูหนวก? บางทีอาจจะไร้สมองมากกว่า เหตุใดข้าจะไม่สามารถอยู่รอดในป่ามรณะเพียงลำพังได้สามวัน สำหรับพวกเจ้าแล้วอาจเป็นไปไม่ได้ แต่สำหรับข้าผู้ผ่านประสบการณ์มามากมายแล้วย่อมเป็นเรื่องง่ายดาย”หวังหยวนก็รู้สึกหงุดหงิดเพรา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-22บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1466
แม้ว่ามันจะไม่รู้ว่าชายผู้นั้นเป็นใคร แต่เขาก็ช่วยให้พวกมันรอดพ้นจากอันตรายมาได้หากวันหน้าได้พบกันอีกครั้ง มันจะต้องตอบแทนบุญคุณชายที่ช่วยชีวิตมันให้ได้!ขณะที่หมาป่าขาวกำลังคาบลูก ๆ ของตนเตรียมจะหนีออกไป องครักษ์ที่อยู่ด้านข้างก็สังเกตเห็นพวกมันจึงรีบขวางทางไว้แม้ว่าหมาป่าขาวจะมีพละกำลังมาก แต่ก็มีเพียงตัวเดียว ลูก ๆ ของมันยังเล็กเกินกว่าจะเข้าร่วมต่อสู้ได้ หากต้องต่อสู้กับปรมาจารย์หลายคนเช่นนี้ก็คงเป็นเรื่องยาก“กรรซ์! กรรซ์!”หมาป่าขาวส่งเสียงคำรามเตือนผู้คนเหล่านี้ว่าอย่าได้ก้าวเข้ามาอีก และอย่าได้ทำร้ายพวกมัน ไม่เช่นนั้นจะต้องต่อสู้กับมันจนตัวตาย“ฮ่าฮ่าฮ่า! หมาป่าขาวตัวนี้ช่างงดงามนัก หากแม่มันตายไปตัวหนึ่ง ตัวลูกก็คงจะอยู่ต่อกันได้ใช่หรือไม่? หรือเราจะบอกนายน้อยว่าลูกหมาป่าสามตัวนี้ตายไปสองตัว แล้วเราเก็บไว้เองสองตัวก็คงไม่เป็นอะไร!”หัวหน้าองครักษ์เกิดความโลภ เขาคิดจะฆ่าแม่หมาป่าขาวแล้วเลี้ยงลูกหมาป่าไว้สองตัว จากนั้นก็มอบตัวหนึ่งให้กับนายน้อยแม้ว่าพวกเขาจะเป็นเพียงองครักษ์ แต่ก็มีวิทยายุทธ์ที่เก่งกาจไม่แพ้หวังหยวน พวกเขาทั้งหลายล้วนเป็นปรมาจารย์ขั้นต้น การต่อสู้กับห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-22บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1467
สายตาของหวังหยวนเย็นชา เขามองไปยังผู้ไม่เกรงกลัวความตายเหล่านี้ จากนั้นมือของเขาก็ค่อย ๆ ออกแรงมากขึ้นนายน้อยเริ่มกลอกตาไปมา มีอาการหายใจไม่ออกเล็กน้อย“อย่าทำร้ายนายน้อยเลย เจ้าต้องการอะไร พวกข้าจะให้ทั้งหมด ขอเพียงปล่อยนายน้อยของพวกข้าไป เมื่อกลับไปแล้วพวกข้าจะไม่พูดอะไรทั้งนั้น แน่นอนว่าจะไม่ตามรังควานเจ้าอีกแล้วด้วย โปรดปล่อยนายน้อยของพวกข้าไปเถิด!”นายน้อยได้รับความอัปยศอดสูเช่นนี้ แต่เหล่าองครักษ์กลับสนใจเพียงความโลภของตนเองหากกลับไปแล้วถูกใต้เท้าหวังตำหนิ ต่อให้พวกเขาจะต้องเอาชีวิตทั้งครอบครัวมาชดใช้ก็คงไม่เพียงพอ!ตอนนี้คงทำได้เพียงแค่ทำให้หวังหยวนสงบลง แล้วปกป้องชีวิตของนายน้อยไว้ให้ได้ก่อน“ให้ข้าปล่อยเขาไปก็ได้ แต่พวกเจ้าห้ามคิดจะทำร้ายหมาป่าขาวเหล่านั้นอีก ตอนนี้รีบออกไปจากป่ามรณะเดี๋ยวนี้ แล้วอย่าให้ข้าได้เห็นพวกเจ้าอีก ถ้าหากข้าเจอนายน้อยของพวกเจ้าอีก ข้าจะฆ่าเขาให้ตาย!”หวังหยวนเองก็ไม่อยากให้ตนเองและตระกูลเสวี่ยต้องเดือดร้อน จึงไม่อาจลงมือสังหารนายน้อยได้โดยง่ายก่อนหน้านี้ก็เพียงแค่ขู่ให้กลัวเพื่อให้เขาได้เรียนรู้บทเรียนเท่านั้น“ได้ ได้ ได้! พวกเราจะไม่พูดเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-22บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1468
เขาเดินไปหาหมาป่าขาวช้า ๆ“หงิงหงิง...” อาจเป็นเพราะได้รับการช่วยเหลือจากหวังหยวนถึงสองครั้ง แม่หมาป่าจึงลดความระแวดระวังที่มีต่อหวังหยวนลงไปเสียงร้องของมันครั้งนี้ไม่เหมือนกับเสียงเห่าหรือขู่อย่างดุร้ายก่อนหน้านี้ กลับมีนัยของการอ้อนวอนขอความช่วยเหลือที่แฝงอยู่หวังหยวนมองไปที่แม่หมาป่า บาดแผลของมันรุนแรงเกินไป เกรงว่าจะไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้จนถึงวันพรุ่งนี้แล้ว แต่ข้างตัวมันยังมีลูกน้อยสามตัวที่กำลังหิวโหยหวังหยวนอยากจะช่วยเหลือมันมาก แต่ตอนนี้เขายังอยู่ในช่วงทดสอบ ไม่มีสมุนไพรใด ๆ ติดตัวเลย มีเพียงเครื่องมือธรรมดาสามชิ้นเท่านั้น ซึ่งสิ่งเหล่านี้ไม่สามารถช่วยชีวิตมันได้ แม้แต่ช่วยพันแผลให้มันก็ยังทำไม่ได้เลย“ขอโทษนะ ข้าไม่สามารถช่วยชีวิตเจ้าได้”หมาป่าเหล่านี้ล้วนมีความฉลาดเฉลียว พวกมันจึงเข้าใจในสิ่งที่หวังหยวนพูดมันมองไปที่ลูก ๆ ของตนเองด้วยความเจ็บปวด ลูกของมันยังไม่โต ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงที่ต้องการการดูแล หากมันจากไปแล้ว ลูก ๆ ของมันจะทำอย่างไรหวังหยวนเข้าใจว่ามันคิดอะไรอยู่แม้จะไม่รู้ว่าจะทำได้หรือไม่ แต่เขาก็ไม่ต้องการเห็นลูกหมาป่าสามตัวนี้ตายไป เพราะพวกมันฉล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-22บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1469
หวังหยวนอุ้มลูกหมาป่าตัวน้อยไว้ในมือข้างหนึ่ง ส่วนมืออีกข้างลูบหัวของเสวี่ยเชียนหลงเบา ๆ“อืม ไปกันเถิด”ทั้งสามคนกลับมายังจวนเสวี่ยพร้อมกัน ผู้นำของแปดตระกูลใหญ่และเสวี่ยโส่วจุนรอคอยพวกเขามานานแล้ว ทุกคนนั่งอยู่ในห้องประชุมหวังหยวนส่งลูกหมาป่าให้เสวี่ยเชียนหลง แล้วตบหลังมือของนางเบา ๆ เป็นสัญญาณว่าไม่ต้องกังวล เขาจะรีบกลับมา จากนั้นเดินตามนักพรตชิงอีไปเมื่อมาถึงหน้าห้องประชุม“ไม่ต้องกังวล ผ่อนคลายเข้าไว้ เมื่อผ่านการทดสอบแล้ว นับจากวันนี้เจ้าก็เป็นศิษย์ของข้าแล้ว เราจะวางตัวกันตามสถานการณ์ หากอยู่ข้างนอกเจ้าก็เรียกข้าว่าอาจารย์ แต่เมื่ออยู่กันตามลำพัง เจ้าค่อยเรียกข้าว่าพี่ชายได้”พี่ชิงอียักคิ้วให้หวังหยวน หวังหยวนพยักหน้า จากนั้นก็ผลักประตูเข้าไป ทั้งสองคนเดินเข้าไปด้วยกันในห้องประชุมมีโต๊ะขนาดใหญ่ มีผู้นำแปดตระกูลนั่งอยู่ข้าง ๆ ส่วนด้านหน้าสุดคือเสวี่ยโส่วจุนเมื่อเห็นหวังหยวนเข้ามา เสวี่ยโส่วจุนก็ลุกขึ้นยืนทันที“หวังหยวน ขอแสดงความยินดีที่เจ้าผ่านการทดสอบทั้งสามขั้นตอน เจ้าพิสูจน์ให้พวกเราเห็นแล้วว่าเจ้ามีความสามารถ นับจากวันนี้เจ้าคือศิษย์ของนักพรตชิงอีและเป็นสมาชิก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-23บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1470
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่พอใจหวังหยวนเช่นกัน แต่ก็จะไม่ทำตัวแย่เหมือนกับคนตระกูลหวังตอนนี้ผู้นำตระกูลหวังเถียงไม่ออกแล้ว สีหน้าของเสวี่ยโส่วจุนยิ่งแย่ลงไปอีก เขาตบโต๊ะทันที“พอแล้ว! ไม่ต้องพูดเรื่องนี้อีกต่อไป เมื่อผู้นำตระกูลหวังกลับไปแล้ว ขอให้สั่งสอนลูกชายคนเล็กของตนเองให้ดี ไม่เช่นนั้นก็ต้องปล่อยให้คนอื่นมาช่วยสั่งสอนแทนแล้ว!”เสวี่ยโส่วจุนไม่สามารถเผชิญหน้ากับคนของแปดตระกูลใหญ่ได้โดยตรง ดังนั้นเขาจึงใช้วิธีนี้เพื่อเตือนผู้นำตระกูลหวัง“รับทราบขอรับ”ผู้นำตระกูลหวังก้มหน้าลงเล็กน้อยแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ด้วยความหงุดหงิดเมื่อเขาหันไปมองหวังหยวน ความแค้นในดวงตาของเขาไม่อาจซ่อนเร้นได้แต่หวังหยวนเพียงแค่ยิ้มเยาะอย่างไม่ใส่ใจเรื่องราวในวันนี้จะแพร่กระจายไปทั่วทั้งเทียนไว่เทียนต่างรู้กันว่าหวังหยวนได้ผ่านการทดสอบสามขั้นตอน ที่เสนอโดยแปดตระกูลใหญ่และเสวี่ยโส่วจุนสำเร็จแล้ว เขากลายเป็นศิษย์คนแรกจากโลกมนุษย์ที่เข้าร่วมเทียนไว่เทียน!“ไม่คิดว่าหวังหยวนจะประสบความสำเร็จจริง ๆ! แต่บทกวีของเขานั้นยอดเยี่ยมมาก ครั้งแรกที่ได้ยินบทกวีที่เขาแต่ง ใจของข้าเต้นแรงไปหมด!”“เก่งกาจมากจริง ๆ ผ่าน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-23บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1471
เพียงแค่ประโยคสั้น ๆ ประโยคเดียวก็ทำให้หัวใจของหวังหยวนรู้สึกอบอุ่นในใจแล้ว จากนั้นเขาก็ยิ้มตอบนางทั้งสองยืนยิ้มให้กันท่ามกลางแสงแดด ขณะที่นักพรตชิงอียืนอยู่ข้าง ๆ และแทบจะทนมองต่อไปไม่ไหว“ข้ายังยืนอยู่ตรงนี้ พวกเจ้าทั้งสองช่วยทำเรื่องเหล่านี้ในที่ลับไม่ได้หรือ”หลังจากได้ยินคำพูดของนักพรตชิงอี ใบหน้าของเสวี่ยเชียนหลงก็แดงก่ำขึ้นมาอีกครั้งช่วงหลังมานี้เหมือนว่านางจะหน้าแดงบ่อยขึ้นเรื่อย ๆ“ท่านอาจารย์ ท่านพูดอะไรเจ้าคะ ข้าไม่ได้...”เสียงของเสวี่ยเชียนหลงค่อย ๆ เบาลง จนในที่สุดก็ไม่มีเสียงใดเหลือเลยทั้งสามกำลังพูดคุยกันอยู่ ทันใดนั้นก็มีเงาร่างหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับเสียงห้าว“น้องสาว เจ้ามาทำอะไรที่นี่?”ผู้มาเยือนคือพี่ชายของเสวี่ยเชียนหลง เขาหมกมุ่นอยู่กับการฝึกเคล็ดวิชาจนแทบไม่ได้กลับบ้าน วันนี้ที่กลับมาก็เพราะได้ยินข่าวว่าผู้ที่สามารถช่วยชีวิตเสวี่ยเชียนหลงได้ ถูกนักพรตชิงอีพากลับมาด้วย เขาจึงมาดูจากที่ได้ยินมาจากข้างนอก เขาได้ยินเรื่องราวมากมาย แต่ก็ต้องรอจนได้พบตัวจริงถึงจะรู้ว่าเป็นอย่างไรเขาได้สอบถามที่อยู่ของหวังหยวนจากคนรับใช้ จากนั้นก็รีบตรงมาทันทีผลก็คือ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-23
บทล่าสุด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2074
ดูเหมือนว่าเมืองหลิงจะเป็นเมืองที่รุ่งเรืองและมั่งคั่งที่สุดในดินแดนทั้งเก้า!ประชาชนอยู่เย็นเป็นสุข เป็นที่หมายปองของทุกคน!เมื่อทุกคนกลับถึงบ้านของหวังหยวน พวกหลี่ซื่อหานได้สั่งให้คนเตรียมอาหารไว้แล้ว เมื่อทุกคนนั่งลงที่โต๊ะแล้ว หวังหยวนจึงแนะนำหลิ่วหรูเยียนให้เหล่าภรรยารู้จักพวกนางชินกับเรื่องแบบนี้แล้วบุรุษมีสามภรรยาสี่อนุเป็นเรื่องปกติ ไม่นานพวกนางก็สนิทสนมกันดั่งพี่สาวน้องสาวเนื่องจากไป๋ลั่วหลีอยู่ที่นี่ด้วย หวังหยวนจึงไม่อาจอยู่พูดคุยกับภรรยาได้ เพราะต้องไปดูแลไป๋ลั่วหลีก่อนเพื่อไม่ให้เสียมารยาทหวังหยวนกลับมานั่งที่โต๊ะ หลังจากดื่มกับไป๋ลั่วหลีสองสามจอกแล้วจึงกล่าวว่า “คุณหนูไป๋เดินทางมาไกล คงไม่ใช่แค่มาขอบคุณข้ากระมัง?”“ตอนนี้เราเป็นสหายกันแล้ว หากเจ้ามีเรื่องอยากปรึกษาก็บอกมาตามตรงเถิด ไม่ต้องอ้อมค้อม! ข้าไม่ใช่คนใจแคบ! หากมีสิ่งใดให้ข้าช่วย ข้าก็ยินดี”หวังหยวนเป็นคนใจกว้างไป๋ลั่วหลีได้ยินเช่นนั้นก็ส่ายหน้าและถอนหายใจเป็นเช่นที่ร่ำลือกันจริง ๆ!หวังหยวนมีสายตาเฉียบแหลม แม้จะอายุยังน้อยแต่ก็มองคนได้ทะลุปรุโปร่ง ไม่มีความคิดใดหลบเลี่ยงสายตาเขาไปได้!“ในเมื่อท
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2073
“ทุกท่านดื่มกันเถิด!”“ไม่ต้องสนใจข้า!”“ครั้งนี้ไม่เพียงแต่ปราบพรรคทมิฬได้เท่านั้น แต่ยังทำให้เมืองอู่เจียงเจริญรุ่งเรือง เส้นทางคมนาคมทางน้ำก็เปิดใช้งานแล้วทั้งหมดนี้ล้วนเป็นเพราะความร่วมมือของพวกท่าน!”หวังหยวนยกจอกสุราขึ้นดื่มกับทุกคนวันนี้มีสุรา วันนี้ก็เมามาย ช่างรื่นรมย์ยิ่งนัก!เมื่อฟ้าสาง ทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับ เช้าวันรุ่งขึ้น หวังหยวนออกเดินทางมุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านต้าหวังภายในค่ำวันนั้น หวังหยวนก็กลับมาถึงหมู่บ้านต้าหวัง“ท่านหวัง! ไม่ได้พบกันนานเลยนะเจ้าคะ!”“กำลังนึกถึงท่านพอดีเลยเจ้าค่ะ!”เมื่อหวังหยวนเข้าเมืองหลิงก็เห็นไป๋ลั่วหลีเดินเข้ามาหาได้พบเพื่อนเก่า หวังหยวนรู้สึกยินดี รีบลงจากม้าเดินไปหาไป๋ลั่วหลี แล้วถามว่า “คุณหนูไป๋มาที่นี่ได้อย่างไร?”“ข้าตั้งใจมาที่นี่เพื่อขอบคุณท่าน!”“หากไม่ใช่เพราะว่าท่านมอบปืนไรเฟิลซุ่มยิงให้ ข้าจะประสบความสำเร็จเช่นนี้ได้อย่างไร?”“ยิ่งกว่านั้น ครั้งก่อนที่เมืองอู่เจียง ท่านยังช่วยชีวิตข้าด้วย บัดนี้ข้าหายดีแล้ว จึงต้องมาขอบคุณท่านด้วยตัวเองเจ้าค่ะ!”พี่น้องต้าหู่และเอ้อหู่ได้รออยู่ก่อนแล้ว ทั้งสองยืนต้อนรับอยู่ข้าง ๆ ด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2072
ทุกคนต่างพยักหน้าแต่ในใจก็รู้สึกอาลัยการได้อยู่เคียงข้างหวังหยวนนับเป็นโชคดี ใครบ้างอยากจากเขาไป?เพราะการได้อยู่ใกล้ชิดหวังหยวนย่อมมีโอกาสก้าวหน้า!แต่น่าเสียดาย ในเมื่อหวังหยวนตัดสินใจเช่นนี้แล้ว พวกเขาได้แต่ทำตาม“ข้าจะไปล่องเรือต่อ!”“พวกท่านกลับเข้าเมืองกันก่อนเถิด!”“งานเลี้ยงเตรียมพร้อมแล้ว เมื่อขึ้นฝั่งก็ไปที่วังของข้า แล้วข้าจะรีบตามไป ไม่ต้องรอพิธีรีตอง!”ทุกคนรับคำ แล้วลงเรือเล็กมุ่งหน้ากลับเมืองอู่เจียง!ทางด้านหวังหยวนก็พาหลิ่วหรูเยียนและต่งอวี่ล่องเรือชมแม่น้ำต่อ“ลั่วเฉินเป็นอย่างไรบ้าง?”“ผ่านมาหนึ่งสัปดาห์แล้ว ได้ยินว่าเขายังคงปากแข็งได้อีกหรือ?”หวังหยวนมองไปที่ต่งอวี่แล้วถามขึ้นดูเหมือนว่าเขาคงไม่มีวาสนาได้ทรัพย์สมบัติของพรรคทมิฬ จึงเสียเวลามากมายไปโดยเปล่าประโยชน์!“ข้าละอายใจนักขอรับ!”“ข้าตัดนิ้วเขาไปหลายนิ้ว ใช้วิธีทรมานไปมากมาย แต่เขาก็ยังไม่ยอมปริปากพูด เหมือนกับปากทำด้วยเหล็กเลยขอรับ!”“ข้าคิดว่าแม้จะให้เวลาข้าอีกหนึ่งสัปดาห์ ข้าก็คงเปิดปากเขาไม่ได้...”“คนผู้นี้ช่างดื้อรั้นนัก!”ต่งอวี่ถอนหายใจ แต่ก็อดชื่นชมไม่ได้!แม้แต่เขาเองก็ยังไม่รู
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2071
“ไม่ใช่เช่นนั้น!”หลิ่วหรูเยียนส่ายหน้า ในเมื่อหวังหยวนซื่อสัตย์กับนาง นางก็ไม่ควรปฏิเสธความรู้สึกของตัวเองนางจึงเอ่ยขึ้นว่า “ข้ามีใจให้ท่านมานานแล้ว แม้แต่ข้าเองก็ยังไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อใดที่ข้าเริ่มหลงรักท่าน!”“ข้าแค่กลัวว่าคนรอบข้างท่านจะรับข้าไม่ได้!”“เพราะก่อนหน้านี้ข้าทำเรื่องไม่ดีกับท่านไว้มากมาย...”“ซ้ำยังเกือบฆ่าท่านด้วย!”หลิ่วหรูเยียนกล่าวจากใจจริง นี่คือสิ่งที่นางกังวลหวังหยวนหัวเราะ ก่อนส่ายหน้ากล่าวว่า “เจ้าพูดผิดแล้ว! คนรอบข้างข้าล้วนเชื่อฟังข้า จะน่ากลัวอย่างที่เจ้าคิดได้อย่างไร?”“ส่วนภรรยาของข้าไม่ใช่คนชอบสร้างปัญหา ไม่เช่นนั้นข้าจะวางใจปล่อยให้พวกนางอยู่ข้างหลังได้อย่างไร?”“บ้านของข้าจะสงบสุขได้อย่างไร?”หลิ่วหรูเยียนตกตะลึง แต่ก็เป็นเช่นนั้นจริง!หวังหยวนเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์มาก การมีสตรีอยู่รอบกายหลายคนก็ไม่ใช่เรื่องแปลก!ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าหวังหยวนจะไม่ได้เป็นฮ่องเต้ แต่เขาก็มีคุณสมบัติของผู้นำเทียบเท่าฮ่องเต้ทั้งสาม!การมีภรรยาหลายคนจะเป็นอะไรไป?“ในเมื่อท่านไม่รังเกียจ ข้าก็ยินดีอยู่เคียงข้างท่าน!”“เป็นผู้หญิงของท่าน!”หลิ่วหรูเยียนกล่า
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2070
“แต่น่าเสียดายที่วีรบุรุษเช่นเจ้ากลับติดตามเจ้านายที่ไม่คู่ควร จึงต้องมาพบจุดจบเช่นนี้!”“ข้าขอเตือนอีกครั้ง หากเจ้ายินดีมาอยู่กับข้าหรือบอกที่ซ่อนทรัพย์สมบัติ ข้าก็จะไม่ทำร้ายเจ้าอีก!”หลิ่วหรูเยียนไม่เอ่ยคำใดแค่นี้ก็สาสมแล้วลั่วเฉินน่าสงสารยิ่งกว่าโอวหยางอวี่ อย่างน้อยโอวหยางอวี่ยังได้ตายอย่างรวดเร็ว!แต่ลั่วเฉินเล่า?ตอนนี้ทั่วร่างเต็มไปด้วยเลือด สภาพของเขาย่ำแย่มาก มีลมหายใจอยู่ก็เหมือนรอวันตายการมีชีวิตอยู่ยังทรมานยิ่งกว่าการตาย!“เลิกคิดเถิด!”“ข้าจะไม่ยอมแพ้!”ลั่วเฉินใช้แรงเฮือกสุดท้ายตะโกนด้วยความโกรธ“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็ตามใจเจ้า”“ข้าอยากรู้ว่ากระดูกเจ้าจะแข็งได้สักกี่น้ำ”พูดจบหวังหยวนก็ไม่เสียเวลากับลั่วเฉิน พาหลิ่วหรูเยียนเดินออกจากคุกระหว่างทาง ทั้งสองไม่ได้หันไปมองตานสยงเฟยต่อไปแค่เค้นถามลั่วเฉินก็พอแล้ว หากไม่ได้ผลค่อยไปหาตานสยงเฟย!เพราะตานสยงเฟยจัดการยากกว่าลั่วเฉินมาก!ตานสยงเฟยรู้ดีว่าที่ซ่อนทรัพย์สมบัติคือเครื่องช่วยชีวิตของเขา ตราบใดที่เขายังปากแข็ง หวังหยวนก็ไม่อาจทำอะไรเขาได้!นี่คือประโยชน์อย่างเดียวของเขา!เขาต้องเก็บไพ่ตายใบนี้ไว้ ไม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2069
“อะแฮ่ม”หวังหยวนกระแอม แล้วรีบแต่งตัว ไม่ได้ตอบคำถามของหลิ่วหรูเยียนจะให้เขาตอบเช่นไร?หรือว่าเขาเป็นคนไร้หัวใจ?แต่เมื่อนึกถึงภรรยาหลายคนที่บ้านก็รู้สึกหนักใจ เพิ่งจะแต่งงานกับเสวี่ยเชียนหลงยังไม่ถึงปี ก็มีหญิงงามมาเพิ่มอีกคน แล้วจะอธิบายกับภรรยาอย่างไร!แต่จะเดินจากไปง่าย ๆ เลยก็คงไม่ดีหรือไม่?หวังหยวนรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก คงต้องตัดสินใจในภายหลัง“จริงสิ”“ข้าต้องไปที่คุก เจ้าจะไปด้วยกันหรือไม่?”หวังหยวนมองหลิ่วหรูเยียน แล้วเอ่ยถาม“แน่นอน!”หลิ่วหรูเยียนพยักหน้าอย่างหนักแน่น “ข้าอยากเห็นลั่วเฉินถูกทรมานเพื่อระบายความแค้น!”ไม่นานทั้งสองก็มาถึงคุกต่งอวี่รีบเข้ามาต้อนรับ เมื่อเห็นหวังหยวนก็โค้งคำนับ แล้วกล่าวว่า“ท่านผู้นำ!”“เมื่อคืนข้าอยู่ที่นี่ตลอด ใช้บทลงโทษต่าง ๆ นานากับลั่วเฉินจนเขาบาดเจ็บสาหัส แต่เขากลับปากแข็งไม่ยอมปริปากเลยขอรับ!”“หากไม่ใช่เพราะเขาใกล้จะตายเต็มทน เราคงไม่ปล่อยให้เขาพักหรอกขอรับ”ต่งอวี่กล่าวด้วยความโกรธช่างน่าโมโหนัก!เขาใช้ความอำมหิตไปเกือบหมดแล้ว แต่ลั่วเฉินก็ยังปากแข็ง!ปากอย่างกับแม่กุญแจ!ยากที่จะแงะออกจริงๆ!เขารู้สึกหนัก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2068
ต่งอวี่รับคำแล้วพาลั่วเฉินไปที่คุกก็แค่พวกกระดูกแข็งเท่านั้น!หากใช้การทรมานเข้าช่วยก็ไม่เชื่อหรอกว่าจะมีใครทนได้ กระดูกจะแข็งเพียงใดกัน?หากทนได้ แสดงว่าแค่ทรมานไม่มากพอ!“ข้าคิดว่าเขาคงไม่ยอมเปิดปาก”“แม้ว่าท่านจะฆ่าเขา เขาก็คงไม่บอกที่ซ่อนทรัพย์สมบัติ”หลิ่วหรูเยียนเดินไปข้างหวังหยวน มองคนพาตัวลั่วเฉินออกไป แล้วกล่าวต่อว่า “เขาไม่ใช่คนอย่างโอวหยางอวี่ นับว่าเป็นขุนพลที่กล้าหาญและซื่อสัตย์“หวังหยวนพยักหน้า เขาจะไม่รู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?แต่จำต้องลองดูสักครั้ง“เจ้าจัดการโอวหยางอวี่ไปแล้วหรือ?”หวังหยวนเปลี่ยนเรื่องด้วยการถามด้วยรอยยิ้ม“ใช่แล้ว”“เขายังหวังจะให้นึกถึงความสัมพันธ์ในอดีต ใช้คำพูดโน้มน้าวข้า แต่น่าเสียดายตอนนี้ใจข้าแข็งดั่งหิน ต้องการแค่ล้างแค้นให้บิดามารดา ทวงความยุติธรรมให้พวกท่านเท่านั้น!”“ในสายตาข้า ชีวิตคนของพรรคทมิฬไร้ค่า!”“ไม่ต้องพูดถึงโอวหยางอวี่ แม้แต่ตานสยงเฟย ข้าก็จะฆ่าเขา!”หลิ่วหรูเยียนกล่าวอย่างหนักแน่นความแค้นในการฆ่าบิดาไม่อาจลืมเลือน จะปล่อยไปง่าย ๆ ได้อย่างไร?หวังหยวนยกยิ้มอย่างพึงพอใจ แล้วพยักหน้ากล่าวว่า “เช่นนั้นก็ดี”“แต่หล
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2067
“เพียะ เพียะ เพียะ!”หลิ่วหรูเยียนไม่พูด เพียงแค่ยกมือขึ้นตบหน้าโอวหยางอวี่หลายครั้งจนหน้าบวมปูด!ทหารหลายคนที่อยู่ข้าง ๆ ต่างมองโอวหยางอวี่ด้วยสายตาเย็นชาทั้งหมดนี้ล้วนเป็นเพราะตัวเขาเอง!แต่ต้องยอมรับว่าหลิ่วหรูเยียนเป็นสตรีที่แข็งแกร่ง ไม่ควรไปยั่วยุนาง!“เพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์ในอดีต ข้าจึงจะให้เจ้าตายอย่างสงบ!”“ไม่เช่นนั้นข้าจะทรมานเจ้าให้การมีชีวิตยังดีกว่าตาย!”หลิ่วหรูเยียนกล่าวด้วยความโกรธแค้นคนของพรรคทมิฬล้วนไม่ใช่คนดีสักคน ฆ่าทิ้งก็สิ้นเรื่อง!ตอนนี้นางแค่อยากฆ่าคนระดับสูงของพรรคทมิฬให้หมด!“น้องหรูเยียน...”โอวหยางอวี่ตะโกนอีกครั้ง แต่หลิ่วหรูเยียนลงดาบตัดหัวเขาขาดในดาบเดียว!คนชั่วช้าคนหนึ่งจบชีวิตลง!“หัวหน้าองครักษ์คนหนึ่งจากในสี่คน! ก็แค่นี้!”หลิ่วหรูเยียนพ่นลมหายใจ ไม่เอ่ยคำใด นางโยนดาบทิ้ง แล้วเดินไปหาหวังหยวนตอนนี้หวังหยวนกำลังเผชิญหน้ากับลั่วเฉิน“หรูเยียนกลับมาแล้ว โอวหยางอวี่คงตายแล้ว”“คนเช่นนั้น ตายไปก็ไม่น่าเสียดาย”หวังหยวนส่ายหน้าด้วยรอยยิ้มลั่วเฉินหัวเราะลั่น แล้วกล่าวว่า “ใช่แล้ว! คนทรยศ ขี้ขลาดเช่นนั้น ไม่ฆ่าเขา แล้วจะฆ่าใคร?”“เ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2066
“เท่าที่ข้ารู้ พรรคทมิฬมีทรัพย์สมบัติมากมาย!”“วันนี้ข้าเรียกพวกเจ้ามาก็เพื่อถามว่าทรัพย์สมบัติเหล่านั้นอยู่ที่ใด?”“ก่อนที่ข้าจะบุกหน้าผา ได้ยินว่าของพวกนั้นถูกขนย้ายไปแล้วจริงหรือไม่?”หวังหยวนมองไปที่โอวหยางอวี่ แล้วถามตรงประเด็นโอวหยางอวี่พูดไม่ออก ได้แต่อ้ำอึ้งอยู่พักหนึ่ง แต่ก็ไม่เอ่ยคำใด“ฮ่าฮ่าฮ่า!”ลั่วเฉินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หัวเราะลั่น“โอวหยางอวี่!”“เจ้าคิดว่าท่านประมุขไม่รู้ความทะเยอทะยานของเจ้าหรือ?”“เรื่องสำคัญเช่นนี้ จะบอกคนชั่วเช่นเจ้าได้อย่างไร?”“ตอนนี้แม้ว่าเจ้าจะประจบสอพลอก็คงไม่มีโอกาสแล้วกระมัง?”นี่...โอวหยางอวี่รู้สึกจนใจ หน้าแดงก่ำ เขาไม่รู้ที่ซ่อนทรัพย์สมบัติจริง ๆ!ไม่เช่นนั้นเขาคงบอกหวังหยวนไปแล้วเพื่อเอาชีวิตรอด!หวังหยวนจะมองความคิดของโอวหยางอวี่ไม่ออกได้อย่างไร?เขาหรี่ตาลง ก่อนจะเตะโอวหยางอวี่ แล้วหันไปพยักหน้าให้หลิ่วหรูเยียน เขาชี้ไปที่โอวหยางอวี่ แล้วกล่าวว่า “คนผู้นี้ไร้ประโยชน์ เจ้าจัดการเขาเถิด!”“จะปล่อยเขาไปหรือจะฆ่าเขาก็สุดแล้วแต่เจ้า ไม่ต้องถามข้า!”หลิ่วหรูเยียนดีใจ รู้สึกซาบซึ้งใจมากส่วนโอวหยางอวี่กลับมีสีหน้าหวาดกลัว รีบ
