Share
บทที่ 1353
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1354
“ให้เขาเข้ามาในโลกของข้า!”“ข้าคิดว่าการทำเช่นนั้น... ไม่สมควรเลย!”เชียนหลงกล่าวตามความจริง นางไม่อาจทนได้ หากต้องให้หวังหยวนเข้ามาพัวพันกับโลกของพวกนาง!เพราะนางรู้ดีว่ามันเป็นหนทางเช่นไร!เพียงแต่เมื่อเซียวฉู่ฉู่ได้ยินดังนั้นกลับรีบกล่าวว่า “หวังหยวนอาจจะเต็มใจ!”“ในโลกนี้เขาได้ทำทุกสิ่งจนถึงขีดสุดแล้ว หากเขาเต็มใจก็สามารถสร้างบรรลุจุดสูงสุดได้”“บางทีหนทางนั้นอาจทำให้เขามีพลังอำนาจมากขึ้น!”“ไม่เช่นนั้นแล้ว ด้วยอายุเท่านี้ เขาก็สามารถครองโลกได้แล้ว แล้วจะต้องอยู่เช่นนี้ไปตลอดชีวิตหรือ?”“ข้าเชื่อว่าหวังหยวนจะต้องชอบโลกของพวกท่านอย่างแน่นอน!”เซียวฉู่ฉู่รู้ดีว่าแม้หวังหยวนจะดูเหมือนเป็นคนที่ไม่มีความทะเยอทะยานมากนักแต่นางมองออกว่าในใจของหวังหยวนนั้นต้องการทำสิ่งใด!เขาไม่สนใจโลกนี้มากนักแต่เขาเป็นคนที่ชอบควบคุมทุกสิ่งในชีวิตของตนให้ได้!หากเขาได้พบว่ายังมีหนทางอื่นที่สามารถเดินได้ ซึ่งเป็นหนทางใหม่!และเป็นหนทางที่แตกต่างจากเดิมอย่างสิ้นเชิง!เขาจะต้องตื่นเต้นอย่างแน่นอน!“ข้า...ข้าไม่รู้ พี่เซียว ข้าเองก็คิดไม่ออกเช่นกัน...”เชียนหลงย่อมรู้สถานการณ์ของหวังหยวนโ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1355
เส้นทางกลับสู่เมืองหลิง เป็นเส้นทางที่หวังหยวนและคณะเดินทางมาแล้วหลายครั้ง จึงไม่มีอะไรที่ต้องกังวลเมื่อนึกถึงว่าจะได้กลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง หวังหยวนก็ดีใจมาก!ตลอดครึ่งปีที่ผ่านมาที่ไม่ได้พบกับซื่อหานและเมิ่งอิ๋ง เขารู้สึกคิดถึงพวกนางอย่างมาก!ตลอดทางก็อดไม่ได้ที่จะฮัมเพลงไปด้วย!หวงเจียวเจียวรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย ไม่ใช่เพราะเรื่องกลับบ้านแต่เป็นเพราะว่าตลอดครึ่งปีที่ผ่านมา นางก็ยังไม่มีทายาทเสียที!เรื่องนี้ทำให้หวงเจียวเจียวหดหู่ใจเป็นอย่างมาก!ตลอดครึ่งปีที่ผ่านมา ทุกครั้งที่มีโอกาส ทั้งสองก็จะร่วมอภิรมย์กันจนถึงยามดึกดื่นเสมอ และทุกครั้งก็มีความสุขล้นเหลือ แต่กลับไม่มีทายาทเสียที!ในตอนแรกหวงเจียวเจียวคิดว่าเป็นเพราะร่างกายของนาง แต่ก็ไม่ใช่!แต่คงเป็นเพราะ...สวรรค์ยังไม่ประทานบุตรให้กับนางต่างหาก!หวงเจียวเจียวจึงรู้สึกผิดหวังเป็นธรรมดา!ระยะเวลาครึ่งปี อย่างไรก็ควรจะมีทายาทแล้ว แต่ใครจะคิดล่ะว่าจะเป็นเช่นนี้!“เป็นอะไรไปหรือ? เหตุใดถึงหน้าบึ้ง?”ในเวลานี้หวังหยวนเห็นว่าสีหน้าของหวงเจียวเจียวไม่ค่อยดีนัก จึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามเมื่อได้ยินคำถามนี้ หวงเจียวเจีย
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1356
แม้แต่เขาเอง เมื่อต้องเผชิญหน้ากับทหารเกราะดำคนใดคนหนึ่งก็ยังไม่สามารถฆ่าได้ในทันที!แต่พวกเขากลับทำได้!ยิ่งไปกว่านั้น คือพวกเขายังลงมืออย่างรวดเร็ว จนแม้แต่เกาเล่อก็ยังมองไม่เห็นท่าทางของพวกเขาด้วยซ้ำ!เพียงแค่เห็นว่าพวกเขาสังหารทหารเกราะดำได้อย่างง่ายดาย!ความเร็วเช่นนั้น ช่างน่าทึ่งยิ่งนัก!“พวกเจ้าเป็นใครกันแน่!”เกาเล่อตะโกนถาม โจรเหล่านั้นหัวเราะขึ้นมา“บอกแล้วอย่างไรเล่าว่าให้ทิ้งทรัพย์สินกับผู้หญิงไว้ ไม่เช่นนั้นพวกเจ้าจะต้องตายอย่างแน่นอน!”เกาเล่อรู้ว่าวันนี้ต้องเผชิญกับสถานการณ์ยากลำบากเข้าแล้ว จึงไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบตะโกนขึ้นว่า!“พี่หยวน รีบหนีไป คนเหล่านี้ไม่ธรรมดา!”เดิมทีหวังหยวนไม่ได้สนใจอะไร ยังคงอยู่ในรถม้า เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เขาก็รีบกระโดดลงมา เมื่อมองออกไปก็ต้องตกใจ!ทหารเกราะดำตายหมดแล้ว!ในเวลานี้เชียนหลงก็ออกมาด้วย นางก็ตกใจเช่นกัน!นางรู้ดีถึงพลังการต่อสู้ของทหารเกราะดำ!หากไม่ใช่ปรมาจารย์ชั้นสูง ก็ไม่สามารถจัดการได้!แสดงว่าสิบคนนี้ต้องเป็นปรมาจารย์ชั้นสูงในบรรดาปรมาจารย์ที่แท้จริง!ไม่เช่นนั้นสิบคนนี้ก็ไม่ใช่คนธรรมดา!แต่เป็น...ปรมาจารย์เ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1357
เมื่อหวังหยวนและเกาเล่อลั่นไกพร้อมกัน ก็สังหารผู้คนไปหลายคนได้ในพริบตา!เวลานี้แรงกดดันที่เชียนหลงต้องเผชิญจึงลดลงเล็กน้อย!ใช้ฝ่ามือตบศีรษะจนสลบไปหนึ่งคน แล้วเตะอีกคนจนล้มคว่ำ!พวกเขาทั้งหลายต่างก็ตกใจ พากันมองหวังหยวนด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อ!หวังหยวนและเกาเล่อยังคงไม่ละเว้น ยิงปืนต่อไปเสียงปัง ปัง ปังดังสนั่น หลังจากนั้นจากคนทั้งหมดสิบคนก็มีเพียงสองคนเท่านั้นที่รอดชีวิต!ทว่าเมื่อเห็นว่าเรื่องนี้ถูกเปิดเผยแล้ว คนทั้งสองที่เหลือก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง ชิงฆ่าตัวตายไปในทันที!ในตอนนี้เมื่อเห็นว่าพวกเขาทั้งหมดตายแล้ว หวังหยวนจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก แล้วรีบเดินเข้าไปหา“เชียนหลง เจ้าไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่!”ครั้งก่อนที่ประลองกัน เชียนหลงเกือบจะสิ้นใจ ครั้งนี้เขาจึงกังวลเป็นอย่างมากแต่โชคดีที่เชียนหลงไม่เป็นไร“วางใจเถิด คุณชาย ข้าสบายดี”แม้ว่าเชียนหลงจะกล่าวเช่นนี้ แต่คิ้วกลับขมวดเข้าหากัน นางก้มลงค้นหา จากนั้นก็พบแผ่นป้ายจากร่างของคนคนหนึ่ง!นี่คือแผ่นป้ายสีเลือด!มีคำว่า “สังหาร” เขียนอยู่ดูน่ากลัวและโหดเหี้ยมมาก เพียงแค่เห็นแผ่นป้ายนี้ก็รู้แล้วว่าไม่ใช่สิ่งที่ดี!“นี่ค
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1358
“ดังนั้น...ข้าจึงต้องจากไป”หลังจากที่เชียนหลงพูดจบ หวังหยวนก็ขมวดคิ้วและอดไม่ได้ที่จะเอ่ยขึ้นว่า “เชียนหลง ข้ารู้ว่าเจ้ามีเรื่องมากมายที่ปิดบังพวกเรา แต่... ข้าคิดว่า... อย่างน้อยเราก็เป็นเพื่อนกันแล้ว บางเรื่องเจ้าควรบอกข้า”“ยิ่งกว่านั้น คือข้าก็รู้บางอย่างแล้วด้วย เจ้าปิดบังข้าไม่ได้นานเกินไปหรอก!”หวังหยวนพูดตามความจริง!ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเทียนไว่เทียนหรือซานไว่ซาน เขาก็รู้ดี!ดังนั้นแม้ว่าเชียนหลงจะปิดบังเขา แต่ไม่ช้าก็เร็วเขาก็ต้องรู้อยู่ดี!เชียนหลงมองหวังหยวนแล้วสูดหายใจเข้าลึก หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง นางจึงเอ่ยขึ้นว่า “คุณชาย ไม่ใช่ว่าข้าต้องการปิดบังท่าน แต่... แม้ท่านจะรู้ก็ไม่มีหนทางใดที่จะช่วยแก้ไขได้!”“ข้า... เป็นคนที่จะต้องตายในไม่ช้า...”“ตายเร็วหรือตายช้าก็เหมือนกัน”“ข้าไม่พูดเพียงเพราะไม่อยากให้พวกท่านต้องกังวลใจ”เชียนหลงเอ่ยขึ้นตามตรง ขณะพูดเช่นนี้ ดวงตาของนางก็แดงก่ำเมื่อได้ยินเช่นนั้น ยังไม่ทันที่หวังหยวนจะได้เอ่ยปาก หวงเจียวเจียวพูดด้วยความไม่พอใจ!“พูดอะไรเช่นนั้น!”“เชียนหลง! เจ้าเป็นเพื่อนของพวกเรา เป็นเหมือนคนในครอบครัวของเรา เจ้าไม่คิดว
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1359
ตั้งแต่เด็กจนโต สตรีเหล่านี้ล้วนผ่านการฝึกฝนอย่างเข้มงวดมาโดยตลอด!เพื่อสิ่งใดเล่า หากไม่ใช่เพื่อศึกใหญ่ในอีกหกสิบปีข้างหน้า!ต้องฝึกฝนบำเพ็ญเพียรทั้งวันทั้งคืน!เพื่อประลองตัดสินความเป็นความตาย!ไร้ซึ่งความสุขใด ๆ!สำหรับเชียนหลงแล้วยิ่งทรมานยิ่งนัก ตั้งแต่เยาว์วัยนางต้องทุกข์ทรมานเพราะโรคหนาวเย็นในร่างกาย ซึ่งยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นเมื่ออายุมากขึ้น!จนบัดนี้แทบจะควบคุมไม่อยู่แล้ว!กล่าวตามจริงแล้ว เชียนหลงมีชีวิตอยู่มาได้จนถึงทุกวันนี้ ก็ถือเป็นปาฏิหาริย์อย่างหนึ่ง!เมื่อนึกถึงการประลองเทียนซานในอีกหกสิบปีข้างหน้าที่กำลังจะมาถึง! หัวใจของเชียนหลงก็ค่อย ๆ สงบลง!ความตายไม่ได้น่ากลัวเลย!สิ่งที่น่ากลัวคือความหวังต่างหาก!หวังครั้งแล้วครั้งเล่า สุดท้ายก็สิ้นหวัง นั่นต่างหากที่น่ากลัวที่สุด!เมื่อเชียนหลงมีสีหน้าเศร้าหมอง หวงเจียวเจียวก็ยิ่งรู้สึกเจ็บปวดใจ!เมื่อเทียบกับนางแล้ว ถือว่านางช่างโชคดีนัก!แม้ว่าจะต้องแฝงตัวอยู่ที่ต้าเย่ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แต่ก็ไม่เคยมีความทุกข์ใจใด ๆ!บัดนี้ได้แต่งงานกับหวังหยวนแล้ว ยิ่งมีความสุขขึ้นมาก!กล่าวตามจริงแล้ว ชีวิตนี้ของนางคงจะสุ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1360
สิ่งที่เขาสนใจคือความปลอดภัยของนาง!หวังหยวนสูดหายใจเข้าลึกแล้วมองไปที่เชียนหลง จากนั้นจึงเอ่ยว่า “เชียนหลง ข้ารู้ว่าเจ้าให้ความสำคัญกับเทียนไว่เทียนมาก แต่ข้าคิดว่าทั้งพ่อและแม่ของเจ้าล้วนไม่ต้องการให้เจ้ากลายเป็นเหยื่อ!”“ดังนั้น เจ้าจงทำเหมือนว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นก็แล้วกัน!”ความคิดของหวังหยวนนั้นเรียบง่าย!เขากังวลเพียงว่าเชียนหลงจะเป็นอะไรไป!ความคิดที่เรียบง่ายที่สุดของหวังหยวน ก็คือหวังให้เชียนหลงปลอดภัย!นอกจากนี้แล้วก็ไม่มีข้อเรียกร้องอื่นใด!ดังนั้นการประลองเทียนซานจึงเป็นเรื่องที่อันตรายที่สุด!เมื่อเชียนหลงได้ยินเช่นนี้ก็ถอนหายใจ นางเข้าใจในสิ่งที่หวังหยวนกล่าว!และรู้ว่าบทบาทของนางนั้นน้อยนิด!นางเคยคิดที่จะละทิ้งทุกสิ่งแล้วใช้ชีวิตให้มีความสุขในช่วงไม่กี่ปีสุดท้ายนี้ แต่ในใจของนางก็อยากจะแบกรับความรับผิดชอบนี้เช่นกัน!แต่ว่า...นางเป็นคนตระกูลเสวี่ย!หากถอยหนีเช่นนี้ ต่อไปคงไม่กล้าไปพบกับวิญญาณบรรพบุรุษ“คุณชาย ข้าเข้าใจ แต่ว่า... ข้ายังต้องเข้าร่วมการประลอง ไม่ว่าจะอยู่หรือตาย ข้าก็ไม่มีความเสียใจ!”ดวงตาของเชียนหลงฉายแววแน่วแน่ หวังหยวนถอนหายใจแม้ว
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1361
เชียนหลงรับปืนมาเก็บไว้ แล้วมองไปที่หวังหยวนและคนอื่น ๆ ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความขอบคุณและความอาวรณ์“อืม ข้าจะทำเช่นนั้นแน่นอนเจ้าค่ะ!”ดวงตาของเชียนหลงแดงก่ำ บอกตามตรงว่านางรู้สึกเสียดายที่ต้องจากหวังหยวนและคนอื่น ๆ ไปจริง ๆแต่ว่า...นางกังวลว่าซานไว่ซานจะเคลื่อนไหวอะไรบางอย่าง ดังนั้น...จึงไม่มีหนทางใดอื่นนอกจากต้องจากที่นี่ไปเชียนหลงขึ้นหลังม้าแล้วจากไป หวังหยวนถอนหายใจเมื่อมองตามร่างของนาง“หญิงสาวที่แสนดีเช่นนี้ น่าเสียดาย... กลับต้องทนทุกข์ทรมานจากโรคร้าย มันช่าง... ไม่ยุติธรรมเลย!”หวังหยวนถอนหายใจ แต่เรื่องเช่นนี้ ใครเล่าจะทำอะไรได้?บางครั้งสวรรค์ก็ไม่ยุติธรรมเช่นนี้ ทั้งที่เป็นคนดี แต่ใครจะคิดว่าจะมีโรคภัยเช่นนี้บางทีสวรรค์อาจจะอิจฉาคนเก่งก็เป็นได้ ไม่เช่นนั้นหญิงสาวที่แสนดีอย่างเชียนหลงคงจะมีความสุขมาก“เฮ้อ... ไม่รู้ว่าเมื่อใดจะได้พบกันอีก บอกตามตรงว่าข้ารู้สึกเสียดายนางยิ่งนัก”ตอนนี้หวงเจียวเจียวพูดขึ้นมา เมื่อนางพูดจบ หวังหยวนก็หัวเราะ“เสียดายหรือ? เพราะต่อไปนี้จะไม่มีใครช่วยเจ้าทำงานแล้วใช่หรือไม่?”หวังหยวนพูดเล่น หวงเจียวเจียวจึงอดไม่ได้ที่จะพูดว่
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1634
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1633
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1632
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1631
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1630
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1629
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1628
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1627
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1626
