บทที่ 1271

หวังหยวนยกยิ้มจางก่อนจะพยักหน้า

“แน่นอนว่าเป็นความจริง ไทเฮาประชวร ต้องไปรักษาครึ่งปี ดังนั้น... เพื่อไม่ให้เมืองหวงแห่งนี้วุ่นวาย ข้าจึงต้องมา”

หวังหยวนไม่ได้ปิดบังเฉินอวิ๋นจื้อ เมื่อเฉินอวิ๋นจื้อได้ยินเช่นนั้นจึงรู้สึกประหลาดใจ

“ปรากฏว่าเป็นเช่นนี้เอง ได้ยินข่าวลือมาบ้าง แต่ไม่คิดเลยขอรับว่าจะเป็นจริง”

“คุณชาย ขณะนี้ท่านอยู่ที่นี่ยังไม่ปลอดภัยนัก จะให้เปิดองค์กรเครือข่ายผีเสื้อทั้งหมดหรือไม่ขอรับ?”

เฉินอวิ๋นจื้อถามขึ้นตามตรง หวังหยวนที่ได้ยินเช่นนั้นก็โบกมือ

“ไม่เป็นอะไร ข้าปกป้องตนเองได้”

“ยิ่งกว่านั้นคือแม้จะเปิดทั้งหมด และมีคนมากมายเพียงใด ที่นี่ก็คือเมืองหลวงของเมืองหวงอยู่ดี!”

“ทหารองครักษ์เมืองหวงและองครักษ์เงาร่วมกันสอดส่องดูแลอยู่แล้ว พวกเราอย่าเพิ่งเปิดเผยตัวตนมากเกินไป ไม่เช่นนั้นอาจถูกถอนรากถอนโคนได้!”

หลังจากหวังหยวนกล่าวจบ เฉินอวิ๋นจื้อก็พยักหน้า

ทั้งสามพูดคุยกันสักครู่แล้วเฉินอวิ๋นจื้อก็จากไป

เมื่อเขากลับถึงที่พักก็พบว่าหงหยิ่งกำลังทำอาหารอยู่!

หงหยิ่งในเวลานี้มีใบหน้าเปื้อนยิ้ม เจตนาฆ่าฟันในสีหน้าท่าทางน้อยลงไปมาก

ไม่เพียงเท่านั้น ในเวลานี้บนใบหน้าของนางยั