บทที่ 1110

ไป๋เฟยเฟยคิดอยู่พักหนึ่งแล้วตอบว่า “ข้า... ข้ายังไม่ได้คิดเรื่องนี้เลย”

ไป๋ชิงชางจึงหัวเราะและมีความคิดหนึ่งอยู่ในใจ

ในไม่ช้าทั้งสองก็เดินทางมาถึงหมู่บ้านต้าหวังแล้ว

หวังหยวนยังคงมีรอยยิ้ม เพราะเขาไม่จำเป็นต้องคิดมากเลยเมื่อมีคนจากตระกูลไป๋มาหา

“มีคนตระกูลไป๋มาเยี่ยม สามี คิดว่าสาเหตุที่มาคืออะไรหรือ?”

สตรีทั้งสามอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความสงสัย

“แน่นอนว่าต้องเป็นเรื่องความร่วมมือกัน หากตระกูลไป๋จะโจมตีพวกเรา จะพาคนมาเพียงไม่กี่คนเช่นนี้ได้อย่างไร?”

หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ สตรีทั้งสามคนก็ไม่ปฏิเสธ

ว่าแต่...

จะให้ร่วมมือกันทำอะไร?

เป็นไปได้หรือไม่ว่าพวกเขาจะให้ช่วยโจมตีต้าอันและต้าเย่?

“ไปทักทายเขากันเถอะ”

หวังหยวนพูดด้วยรอยยิ้ม แล้วพาสตรีทั้งสามไปยังทางเข้าหมู่บ้าน

ไม่นานหลังจากนั้นก็พบกลุ่มของไป๋เฟยเฟย

เมื่อสองพี่น้องออกมาคราวนี้ไม่ได้พาผู้ติดตามมามากนัก มีเพียงสามหรือห้าคนเท่านั้น แต่ทุกคนล้วนเป็นปรมาจารย์ชั้นยอด!

ไป๋เฟยเฟยไม่ค่อยสบายใจเมื่อเห็นหวังหยวน เพราะพี่ชายของนางเพิ่งพูดคุยเรื่องต่าง ๆ ของหวังหยวนกับนางไป นางจึงรู้สึกเขินอายเล็กน้อยเมื่อพบเขา

แต่นางยังคงรีบเอ่ยทั