LOGINShare
บทที่ 1023
Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1024
เมื่อเห็นว่าประตูเมืองกำลังจะพังทลาย ฮั่วไป่หมิงก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว มีสีหน้าหวาดกลัวชัดเจน!รองขุนพลจางผิงที่อยู่ข้าง ๆ ก็มีสีหน้าตื่นตระหนก หายใจถี่ อดไม่ได้ที่จะรีบถามฮั่วไป่หมิง “ขุนพลฮั่ว เราควรจะ... ทำอย่างไรต่อไป!”ข้าศึกยกทัพมาบุก ทำได้เพียงหวาดกลัว พวกเขาไม่มีทางต่อสู้ได้เลย!จู่ ๆ ฮั่วไป่หมิงก็กัดฟัน ก่อนโบกมือพูดด้วยความโกรธ “ประตูเมืองแตกไปแล้ว ถ้าเรายังอยู่ต่อไป เราจะต้องตายกันอยู่ที่นี่!”“ท่านขุนพลหมายความว่า...”ความไม่สบายใจฉายแววในดวงตาของขุนพล เขาระงับความตื่นตระหนกในใจ แล้วรีบสั่งว่า “ถอย ถอยทัพเดี๋ยวนี้!”จางผิงที่อยู่ด้านข้างตกตะลึงถอยทัพหรือ?ขุนพลกำลังจะละทิ้งเมือง และเพิกเฉยต่อชาวเมืองเหลียง!ขณะนี้สายตาของรองขุนพลจางผิงเต็มไปด้วยความกลัว เขากลืนน้ำลายอย่างไม่สบายใจ และกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่พบว่าฮั่วไป่หมิงวิ่งหนีไปอย่างบ้าคลั่งแล้ว!จางผิงมองผู้คนในเมืองเหลียงเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะกัดฟันแล้วรีบหันหลังวิ่งหนีไป!หลังจากที่เขาจากไปแล้ว อากู่ต๋าใช้เวลาไม่นานในการยกทัพตรงมาที่ประตูเมือง!ก่อนที่ทหารใต้บัญชาของอากู่ต๋าจะตะโกนเสียงดังให้ยอมแพ้ ประ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1025
หมานอี๋จะบุกเมืองสู่ และอากู่ต๋าก็ถ่วงเวลาเอาไว้!กล่าวคือตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป พวกเขาตกเป็นฝ่ายถูกกระทำเต็มรูปแบบแล้ว!ซ้ำยัง...ไม่มีโอกาสต่อต้านได้เลย!“ฮ่าฮ่า ระยะทางจากที่นี่ไกลเกินไป เสียงดังแค่ไหนก็ไปไม่ถึง…”“เฮ้อ... น่าเสียดายที่ข้าไม่ได้เห็นกองทัพอันเกรียงไกรที่มีกว่าห้าหมื่นนายของเจ้า ถูกตีจนแตกพ่ายดั่งกองทรายที่แตกกระเจิง”หมานต๋าถูยกยิ้ม หลังจากได้ฟังเช่นนี้ ใบหน้าของอู๋หลิงก็โกรธเกรี้ยว!“อู๋หลิง ข้ารู้ว่าเจ้ากังวลเรื่องอะไร เจ้ากังวลว่าเมืองหวงจะยกทัพเต็มรูปแบบ เพื่อบุกโจมตีจนถึงใจกลางต้าเย่ ไม่ต้องกังวล ไม่ทำเช่นนั้นหรอก”เมื่อหมานต๋าถูพูดเช่นนี้ อู๋หลิงก็หรี่ตาครุ่นคิดอย่างระมัดระวัง แล้วเข้าใจความหมายที่อีกฝ่ายสื่อ“พวกเจ้า... อยากได้ดินแดน!”“แล้วก็... จะครอบครองถาวรใช่หรือไม่!”ใบหน้าของอู๋หลิงบึ้งตึง ขณะพูดอย่างเย็นชาหมานต๋าถูหัวเราะแล้วตอบว่า “ใช่ ในเมื่อเจ้าคิดเรื่องนี้ได้ เช่นนั้นก็มาเริ่มคุยกันเถอะ ข้าคิดว่าเจ้าก็สามารถเป็นตัวแทนของต้าเย่ได้ แน่นอน แม้ว่าเจ้าจะไม่ยอมเป็น ข้าก็เชื่อว่าต้าเย่ของเจ้าไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว!”นี่เป็นเรื่องจริง ตอนนี
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1026
เมื่ออู๋หลิงได้ฟังคำพูดของหมานต๋าถู สีหน้าเขาก็ยิ่งแย่ลงกว่าเดิม ทันใดนั้นหมานต๋าถูก็พูดอีก“อู๋หลิง ข้าแค่บอกว่าพวกข้าจะไม่พิชิตต้าเย่ แต่ส่วนที่พวกข้าพิชิตได้จะต้องตกอยู่ในมือของพวกข้า นี่คือหนึ่งในเหตุผลที่พวกข้าทำเช่นนี้!”“ความจริงตอนนี้เจ้าอยู่ที่นี่แล้ว อากู่ต๋าเป็นผู้นำทัพเมืองหวงแปดหมื่นนาย ย่อมสามารถพิชิตได้อย่างน้อยสามเมือง!”“เขาเดินทัพเร็วมาก เกรงว่าใช้เวลาเพียงแค่สิบวันก็พอแล้ว!”“แต่... ถ้ายึดสามเมืองได้จะเกิดอะไรขึ้น? พวกข้าคงทนไม่ไหว จนต้องยึดสักหนึ่งเมืองเช่นกัน!”“และหนึ่งเมืองนี้ ไม่ใช่ว่าพวกเจ้าเต็มใจจะยกให้หรือไม่ เพราะพวกเจ้าไม่อาจครอบครองได้ พวกข้าจะไม่ยอมให้พวกเจ้าเอาไป!”“ดังนั้น... สิ่งที่พวกข้าต้องทำคือยึดดินแดนแห่งนี้ แล้วเข้าครอบครอง!”หมานต๋าถูพูดด้วยรอยยิ้ม มีความมั่นใจว่าจะชนะ!เมื่ออู๋หลิงได้ยินดังนั้น เขาก็รู้เช่นกันว่าสถานการณ์นี้อาจเป็นเช่นนั้นจริง!ต้าเย่กำลังวุ่นวายมาก พูดตามตรง แม้แต่เขาก็ยังไม่รู้ว่าจะจัดการอย่างไร!อู๋หลิงไม่สามารถเอ่ยคำใดได้ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความหดหู่ สิ้นหวัง และเจ็บปวดหมานต๋าถูหัวเราะ จากนั้นมองอู๋หลิงแล้วพูด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1027
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ไป๋เหยียนเฟยก็โกรธมากจนเกรี้ยวกราด!“ฮึ่ม ถ้าไม่ใช่เพราะตระกูลเซิ่งขัดขวางต้าเย่ เราจะตกอยู่ในสถานการณ์ปัจจุบันหรือไม่?”“ยกดินแดนของต้าเย่ให้ปกครอง ได้เป็นเจ้าครอบครองสามแคว้น หากตระกูลเซิ่งไม่เนรคุณคิดการกบฏเช่นนี้ แล้วต้าเย่จะเสี่ยงต่อการสูญเสียดินแดนได้อย่างไร!”“ท่านทั้งหลาย ตอนนี้หากพวกท่านจะโยนความผิดทั้งหมดให้ข้า ก็คงสมกับเป็นข้าราชบริพารที่ภักดีของข้าเสียจริง!”ไป๋เหยียนเฟยตวาดด้วยความโกรธ ทำให้ขุนนางชั้นผู้ใหญ่ทุกคนต่างนิ่งอึ้งไปแน่นอนว่าพวกเขารู้ดีว่าคำพูดของไป๋เหยียนเฟยไม่ได้ผิดตระกูลเซิ่งคิดแบ่งแยกแผ่นดิน จำต้องได้รับการจัดการ ไม่สามารถปล่อยให้ตระกูลเซิ่งทำเช่นนี้ได้แต่ไม่มีใครคิดว่าหมานอี๋และเมืองหวงจะร่วมมือกัน!ซ้ำยังดำเนินการกันเร็วมาก จนสามารถบรรลุผลเช่นนี้ได้ในเวลาเพียงไม่กี่วัน!นี่คือสิ่งที่ไม่มีใครเคยคาดคิดมาก่อน!ทันใดนั้น เสนาบดีฝ่ายขวาเป้าชิงสื่อลุกขึ้นยืน แล้วอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ฮองเฮา พวกเมืองหวงและหมานอี๋กำลังรุกคืบเข้ามายึดครองดินแดนทีละแห่ง แล้วก็... จะไม่มีวันได้กลับคืนมา แม้ว่าพวกเราอยากจะโจมตีกลับ แต่ก็ไม่มีกำลังคนที่เหม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1028
เป้าชิงสื่อไม่ได้พูด แต่ในเวลานี้ ฮองเฮาเป็นฝ่ายพูดก่อน“เช่นนั้นให้หวังหยวนเป็นผู้บังคับบัญชา ใต้เท้าซ่งแห่งกรมกลาโหม ต้าเย่สามารถส่งทหารออกไปได้กี่นาย?”หลังจากที่ฮองเฮาถามจบ ซ่งฉางเฟิง เจ้ากรมกลาโหมก็ถอนหายใจแล้วรีบตอบ“กราบทูลฮองเฮา ปัจจุบันต้าเย่มีทหารม้าที่พร้อมออกรบ... น้อยกว่าหนึ่งแสนสองหมื่นพ่ะย่ะค่ะ!”“แม้ว่าจะสามารถเรียกระดมพล กองทหารรักษาการณ์จากทั่วอาณาจักรได้ รวมถึงที่อยู่ในเมืองหลวงด้วย รวมกันมากที่สุดก็จะมีเพียงหนึ่งแสนสองหมื่นนายเท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ!”“เพราะเรายังต้องระวังตระกูลเซิ่ง หากไม่มีตระกูลเซิ่งจะมีกองกำลังเพิ่มขึ้นอีกสามหมื่นนายในเมืองหลวง ซึ่งจะรวมเป็นหนึ่งแสนห้าหมื่นนาย…”“แต่... ฮองเฮา เมื่อกองทหารสามหมื่นนายจากเมืองหลวงไปที่ชายแดน แล้วเรา... กระหม่อมเกรงว่าเราจะไม่สามารถต่อสู้กับตระกูลเซิ่งได้พ่ะย่ะค่ะ”หลังจากซ่งฉางเฟิงพูดจบ ทั้งราชสำนักก็ตกอยู่ในความเงียบงันอู๋หลิงและหวังหยวนนั้นไม่ธรรมดา แต่พวกเขาขาดคนและม้า ดังนั้นพวกเขาจะรับมือกับศัตรูได้อย่างไร?“ฮองเฮา แม้ว่าหมานอี๋จะส่งทหารมาห้าหมื่นนาย แต่พวกชนชั้นสูงยังไม่ปรากฏตัว เห็นได้ชัดว่าพวกเขาได้คำน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1029
มิฉะนั้น ต้าเย่ที่ครั้งหนึ่งเคยเจริญรุ่งเรืองจะไม่ตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้!ตอนที่พ่อของเขายังมีชีวิตอยู่ กองทัพเกราะดำมีกองกำลังถึงหนึ่งแสนห้าหมื่นนาย!ไม่ว่าจะไปที่ใด ทุกดินแดนล้วนยอมก้มหัวสยบ!มีกองทัพเกราะดำที่นี่ ต่อให้หมานอี๋กับเมืองหวงจะร่วมมือกัน ก็ยังไม่คู่ควรกับการต่อกรกับต้าเย่!น่าเสียดายที่ทันทีที่ฮ่องเต้ซิงหลงคิดเช่นนั้น พ่อของเขาก็ถูกตัดศีรษะ ส่วนกองทัพเกราะดำก็ถูกยุบไป ทำให้ต้าเย่สูญเสียความแข็งแกร่งที่เคยมีไปนานแล้วอู๋หลิงนั่งอยู่ในกระโจมผู้บัญชาการทั้งคืน เช้าวันรุ่งขึ้น เขาเขียนจดหมายส่งไปให้ฮองเฮาฮองเฮาก็นอนไม่หลับเช่นกัน!แม้ว่าจุดเริ่มต้นจะเป็นการยุยงของตระกูลเซิ่ง แต่หลังจากสูญเสียทั้งสองดินแดนแล้ว นางที่เป็นฮองเฮาก็ถูกแผ่นดินวิพากษ์วิจารณ์!ตระกูลเซิ่งจะใช้เรื่องนี้เป็นเหตุผลในการบังคับให้นางสละราชสมบัติหากการสูญเสียดินแดนเกิดขึ้นตอนนี้ ตระกูลเซิ่งจะยิ่งทำให้แย่ลงแน่นอน เกรงว่าฮองเฮาเช่นนางจะไม่อาจชนะใจข้าราชบริพารและราษฎรได้น้ำสามารถพยุงเรือให้ลอยได้ แต่ก็สามารถจมเรือได้เช่นกัน!ในฐานะฮองเฮา เกรงว่าจะจบลงเช่นนี้!ในตอนเช้า ฮองเฮาได้รับจดหมายจากอ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1030
คำพูดของจีหย่งไม่ได้เกิดมาจากอากาศที่ว่างเปล่า!หากวิเคราะห์เรื่องนี้อย่างรอบคอบ ตัวต้นเหตุคือตระกูลเซิ่งของพวกเขา!หากตระกูลเซิ่งไม่ได้สถาปนาตัวเองเป็นเจ้าแห่งสามแคว้น อู๋หลิงจะต้องเดินทางมาปราบปรามไกลหลายพันลี้ได้อย่างไร?แน่นอนว่าจะไม่มีทางเกิดอันตรายขึ้นที่ชายแดน!หากผู้คนในแผ่นดินวิพากษ์วิจารณ์เรื่องนี้ ตระกูลเซิ่งจะไม่เดือดร้อนหรือ!แต่เซิ่งฟางสี่หัวเราะ แล้วพูดอย่างใจเย็น “อย่ากังวลเรื่องนี้เลย เรื่องนี้... ลุงมีแผนอื่นเตรียมไว้แล้ว!”แม้ว่าจีหย่งจะยังเด็ก แต่เขาเป็นคนสมองไว เมื่อลุงของเขาพูดเช่นนี้ หัวใจของเขาก็สั่นไหว“ดูเหมือนว่าท่านลุงจะมีวิธีพิชิตแผ่นดินได้จริง ๆ... ถ้าได้ผลจริงเช่นนั้นก็คงยอดเยี่ยมมาก!”...ในหมู่บ้านต้าหวัง หวังหยวนได้รับจดหมายลับจากเกาเล่อหลังจากเห็นจดหมายลับฉบับนี้ หวังหยวนก็ไม่แปลกใจเลย หากหมานอี๋ส่งกองทัพมา เมืองหวงก็จะยกทัพตามอย่างแน่นอน บัดนี้ความวุ่นวายได้เกิดขึ้นอย่างสมบูรณ์แล้วมันไม่ง่ายเลยที่จะสงบสติอารมณ์“สามี ตอนนี้เมืองหวงและหมานอี๋กำลังยกทัพมากันแล้ว ต้าเย่กำลังจะต้องยอมเสียดินแดนเพื่อเจรจาสันติภาพจริงหรือ?”สตรีทั้งสามถามอย่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1031
เพราะพวกนางเข้าใจว่าหวังหยวนก็สามารถดำเนินการได้ และอย่างที่เขาพูด เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลเซิ่ง ตระกูลไป๋ และราชสำนักต่างก็กลัวพวกเขา!ในกรณีนั้น มันไม่คุ้มกับกำไรเลยจริง ๆ!“แม้ว่าจะมี แต่เราเข้าใจว่าหากเราดำเนินการตอนนี้ จะทำให้เสียเปรียบจริง ๆ”หูเมิ่งอิ๋งสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดอย่างช่วยไม่ได้หวังหยวนพ่นลมหายใจ แล้วเริ่มพูดต่อ“ในเรื่องนี้ ข้าจะอธิบายให้พวกเจ้าฟังอีกครั้ง”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ เขาก็มองสตรีทั้งสามแล้วอธิบาย“แผ่นดินอยู่ในความสับสนอลหม่าน ไม่ใช่เรื่องดีเลยที่จะมีชีวิตอยู่โดยปราศจากชื่อเสียง แต่ว่า... ฝ่ายที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ไม่ว่าจะเป็นเมืองหวงหรือหมานอี๋ พวกเขาล้วนพยายามที่จะยึดครองดินแดน และ...”“คิดจะยึดครองอย่างถาวร และปฏิบัติต่อดินแดนนี้เสมือนเป็นดินแดนของตนเอง ใช่หรือไม่?”สตรีทั้งสามพยักหน้า เมื่อพิจารณาจากพฤติกรรมของเมืองหวงและหมานอี๋ ก็เป็นเช่นนี้จริง“ครั้งหนึ่งมีนักการเมืองคนหนึ่งทำเช่นนั้น ยึดครองเมืองศัตรูโดยไม่มีการเผา เข่นฆ่า ปล้นสะดม ยึดไร่นา หรือทำลายอิฐแม้แต่ก้อนเดียว ไม่เพียงเท่านั้น เขายังดำเนินนโยบายท้องถิ่นเพื่อเอาชนะใจประชา
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2090
แต่หวังหยวนไม่ใช่คนใจบุญ ใครคิดจะเล่นงานเขาต้องดูตัวเองก่อนว่ามีฝีมือแค่ไหน!“เช่นนั้นขอให้ความร่วมมือของเราราบรื่น!”จากนั้นทุกคนจึงเริ่มดื่มกันต่อเมื่องานเลี้ยงเลิกรา หวังหยวนก็เริ่มโซเซ เพราะดื่มสุราไปมาก อาการจึงเปลี่ยนไปเล็กน้อยโชคดีที่มีทหารห้าหมื่นนายติดตามมา แถมยังมีต้าหู่กับต่งอวี่ด้วย หวังหยวนจึงวางใจได้ เขาจึงกล้าดื่มสุราอย่างสบายใจ!ในที่มืด เงาร่างมากมายรวมตัวกันนอกค่ายของหวังหยวน จ้องมองแสงไฟในค่ายชายผู้มีใบหน้าเต็มไปด้วยแผลเป็นที่อยู่ข้างหน้าสุดและสวมหน้ากาก กล่าวกับคนข้างหลัง “ก่อนมาที่นี่ ข้าได้บอกพวกเจ้าแล้วว่าครั้งนี้มีแต่ตายกับตาย!”“แต่พวกเราต้องทำภารกิจที่ท่านขุนพลมอบหมายให้สำเร็จ! นั่นคือการสังหารหวังหยวน แม้ต้องแลกมาด้วยชีวิต นั่นก็เพื่อกำจัดศัตรูตัวฉกาจของราชวงศ์ต้าเย่!”“พวกเจ้าทำได้หรือไม่?”ทุกคนพยักหน้าอย่างมุ่งมั่น!“ดี!”“ก่อนลงมือ มีเรื่องต้องเตือนพวกเจ้า หากถูกจับเป็น จงกัดยาพิษที่ซ่อนไว้ในฟันกราม เพื่อไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน!”ทุกคนพยักหน้าพวกเขาเตรียมพร้อมอย่างดี วันนี้คือวันที่พวกเขาตอบแทนอาณาจักร!แต่การตายมีทั้งที่ไร้ค่าและมีค่า!ก่อ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2089
“พวกเราสามารถลงมืออย่างเป็นความลับได้!”“ไม่มีใครรู้เห็น!”“แม้แต่คนใจร้อนของหวังหยวน จะรู้ได้อย่างไรว่าเป็นฝีมือพวกเรา?”“อย่าลืมว่าไท่สื่อลี่และคนอื่น ๆ ได้ฆ่าเจียงเซี่ยวแล้ว หากคนของเจียงเซี่ยวในป่าลอบสังหารหวังหยวน ย่อมไม่มีใครสงสัยใช่หรือไม่?”ซือฟางแสยะยิ้ม แผนการร้ายผุดขึ้นในใจ!“ดี!”เจี๋ยงโฉ่วอีหัวเราะ แล้วยกนิ้วให้ซือฟาง ช่างเป็นขุนพลที่กล้าหาญและมีไหวพริบจริง ๆ!มีซือฟางคอยปกป้อง ราชวงศ์ต้าเย่ย่อมปลอดภัยไร้กังวล!...ที่งานเลี้ยงในป่า หวังหยวนและคนอื่น ๆ นั่งอยู่ด้วยกัน มีต้าหู่และต่งอวี่ แต่ไม่มีเกาเล่อเพราะเกาเล่อมีภารกิจสำคัญยิ่งกว่านั้น นั่นคือการสืบหาข่าวสารที่เป็นประโยชน์!หวังหยวนเพิ่งพบกับคนของเผ่าทางเหนือ ยังไม่รู้จักสถานการณ์ภายใน จึงต้องให้เกาเล่อไปตรวจสอบเพื่อป้องกันปัญหา!แน่นอนว่านี่ก็เพื่อความสะดวกในการดำเนินการในอนาคต!หวังหยวนถือว่าดินแดนของเผ่าเหล่านี้เป็นของตนเองแล้ว!ย่อมต้องดูแลอย่างดี!ในงานเลี้ยง ไท่สื่อลี่ได้บอกแผนการของหวังหยวนให้หัวหน้าเผ่าคนอื่นแล้ว ตอนนี้ทุกคนกำลังปรึกษาหารือและถกเถียงถึงข้อดีข้อเสีย!เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก เ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2088
“ท่านเจี๋ยง!”“ท่านคือผู้ปราดเปรื่องที่สุดในราชวงศ์ต้าเย่!”“เป็นคนสนิทที่ฝ่าบาททรงไว้วางพระทัย!”“ครั้งที่ราชวงศ์ต้าเย่ตกอยู่ในอันตราย ก็เพราะท่านคอยถวายคำแนะนำ จึงสามารถรักษาแผ่นดินของราชวงศ์ต้าเย่ไว้ได้!”“บัดนี้ภัยพิบัติมาถึง ท่านกลับมานั่งถอนหายใจ ไม่เอ่ยคำใดเลยหรือ?”ซือฟางเป็นคนใจร้อน พูดพลางเดินไปมาไม่หยุด“ท่านขุนพล! เชิญนั่งพักก่อนเถิด!”“ท่านเดินไปมาเช่นนี้ทำให้ข้าเวียนหัวไปหมดแล้ว!”เจี๋ยงโฉ่วอีโบกมือ ก่อนกล่าวว่า “บอกตามตรง หลายวันมานี้ ข้าเองก็ครุ่นคิดเรื่องนี้อยู่ แต่ยังหาทางออกที่ดีไม่ได้!”“ท่านขุนพลมาดื่มสุราที่นี่ คงคิดหาวิธีรับมือได้แล้วกระมัง?”“เพียงแต่ยังไม่รู้ว่าจะใช้ได้หรือเปล่ากระมัง?”“ข้าพูดถูกหรือไม่?”ซือฟางไม่ได้ปิดบัง พยักหน้ารับในทันที“เช่นนั้นท่านขุนพลรีบบอกมาเถิดว่ามีวิธีใด? พวกเราลองปรึกษากัน บางทีอาจช่วยกันแก้ไขปัญหา รับมือหวังหยวนเพื่อปกป้องแผ่นดินของเราได้!”เจี๋ยงโฉ่วอีรีบถามแม้ว่าเขาจะเป็นที่ปรึกษาของไป๋เหยียนเฟย แต่บางครั้งก็ต้องการคนช่วยเตือนสติ จึงจะคิดแผนการที่ดีได้!คนเราแม้จะฉลาดแค่ไหน บางครั้งก็อาจพลาดพลั้งได้!ทุกอย่าง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2087
“ได้!”“ทุกคนโปรดวางใจ เรื่องนี้ข้าจะจัดการเอง!”“ทุกคนแค่ทำหน้าที่ของตนไป ไม่จำเป็นต้องกังวล!”เจี๋ยงโฉ่วอีปลอบใจทุกคน จากนั้นก็มุ่งหน้าไปยังกระโจมใหญ่ทหารยามหน้าประตูต่างโค้งคำนับด้วยความเคารพซือฟางมีอำนาจเด็ดขาดในกองทัพ ส่วนเจี๋ยงโฉ่วอีมีอำนาจในราชสำนัก ทั้งสองเป็นขุนนางคู่บุญ คนหนึ่งเป็นฝ่ายทหาร คนหนึ่งฝ่ายพลเรือน ร่วมมือกันอย่างแข็งขัน เป็นเสาหลักของราชวงศ์ต้าเย่ จึงสามารถรักษาความมั่นคงของราชวงศ์ต้าเย่ไว้ได้!“ไสหัวไป!”ทันทีที่เจี๋ยงโฉ่วอีเปิดประตูเข้ามาก็ได้ยินเสียงตะโกนดังลั่น!“ข้าไม่ได้สั่งไว้หรือว่าห้ามใครมารบกวนข้า?”“ใครอนุญาตให้พวกเจ้าเข้ามา?”“รีบออกไป! ไม่เช่นนั้นอย่าหาว่าข้าไม่ปรานี!”เจี๋ยงโฉ่วอีไม่สนใจคำพูดของซือฟาง ยังคงเดินเข้าไปในกระโจมพร้อมกับหัวเราะ“เจ้า...”ซือฟางโกรธจัดจนพลิกโต๊ะล้มเสียงดัง แล้วผุดลุกขึ้นยืน แต่พอเห็นเจี๋ยงโฉ่วอีก็ชะงัก ดวงตาแดงก่ำค่อยสงบลงเมื่อครู่เขามัวแต่ดื่มสุรา ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง จึงไม่รู้ว่าใครเข้ามา!ตอนนี้เห็นเจี๋ยงโฉ่วอีแล้วจึงสงบสติอารมณ์ลงได้“ที่แท้ก็เป็นท่านเจี๋ยง”“ข้าผิดไปที่เห็นท่านเป็นทหารโง่เขลา ขออภัย
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2086
“ยิ่งกว่านั้น พวกข้าก็เหมือนคนที่ทรยศ นำดินแดนของเผ่าตัวเองมาถวายท่าน หากกลับไปเผ่า คงไม่อาจอธิบายกับสมาชิกเผ่าได้!”“ท่านเป็นผู้ปกครอง ย่อมรู้ดีว่าหากสูญเสียใจของผู้คนไปแล้วจะเกิดอะไรขึ้น?”ไท่สื่อลี่จ้องมองหวังหยวน ใบหน้าแสดงความกังวลว่าหวังหยวนจะโกรธอยู่เสมอหวังหยวนโบกมือด้วยรอยยิ้ม แล้วกล่าวว่า “จริงอย่างที่ท่านว่า แต่ข้าไม่ได้คิดจะปกครองเผ่า เพียงแต่ต้องการเป็นพันธมิตรกับพวกท่านเท่านั้น!”“ข้าจะคอยช่วยเหลือให้เผ่าของพวกท่านพัฒนาขึ้น ส่วนสิ่งที่ข้าต้องการก็ง่ายมาก คือหากข้าต้องการความช่วยเหลือ พวกท่านต้องช่วยเหลือข้าโดยไม่มีเงื่อนไข ตอนนี้ท่านคงเข้าใจแล้วกระมัง?”เป็นเช่นนี้เอง!ไท่สื่อลี่เข้าใจในทันที นี่ช่างเป็นข้อเสนอที่ดี!ตราบใดที่หวังหยวนไม่เข้ามายุ่งเรื่องภายใน แถมยังคอยช่วยเหลือ ใครบ้างจะไม่ยอมร่วมมือด้วย?“ในเมื่อท่านหวังกล่าวเช่นนี้ ข้าจะรับหน้าที่นี้เอง ประเดี๋ยวข้าจะไปปรึกษากับพวกพ้อง บอกความคิดของท่านให้พวกเขารู้ก่อนนะขอรับ!”“พวกเขาล้วนเป็นคนมีเหตุผล คงจะให้คำตอบที่ท่านพอใจ!”“จะไม่ทำให้ท่านหวังผิดหวังขอรับ!”หวังหยวนตบบ่าไท่สื่อลี่ด้วยความพึงพอใจ เพียงแค่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2085
“ท่านหวัง ท่านให้ข้าอยู่ที่นี่ต่อ มีเรื่องใดจะปรึกษาหรือขอรับ?”“หรือว่าข้าเผลอทำสิ่งใดผิดพลาด จนทำให้ท่านไม่พอใจ?”ไท่สื่อลี่มองหวังหยวนด้วยความหวาดหวั่น พลางเอ่ยถามตะกุกตะกักหวังหยวนมีภูมิหลังและอำนาจยิ่งใหญ่ แม้ว่าเขาจะเป็นหัวหน้าเผ่า แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าหวังหยวน เขาก็ทำได้เพียงถ่อมตนเหมือนเด็กน้อยเกรงว่าจะทำให้หวังหยวนไม่พอใจ สุดท้ายตนเองก็จะไม่ได้ประโยชน์ ผลลัพธ์ย่อมเป็นไปในทางที่ไม่ดี!หวังหยวนโบกมืออย่างใจเย็น เดินไปข้างกายไท่สื่อลี่ รินสุราให้เขา แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ท่านไท่สื่อไม่ต้องกังวลหรอก”“ที่ข้าให้ท่านอยู่ต่อ เพราะมีเรื่องอยากปรึกษาหารือด้วย แต่จะไม่ทำให้ท่านลำบากใจ”“ไม่ว่าเรื่องนี้จะสำเร็จหรือไม่ ก็จะไม่กระทบความสัมพันธ์ของเรา”หวังหยวนตบบ่าไท่สื่อลี่ พลางกล่าวไท่สื่อลี่พยักหน้า ครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วถามว่า “ไม่ทราบว่าท่านหวังมีเรื่องใดจะปรึกษาหรือขอรับ?”ตอนนี้เขารู้สึกกังวลใจ ไม่สามารถคาดเดาความคิดของหวังหยวนได้ครู่ต่อมา หวังหยวนก็กล่าวตามตรง “แท้จริงแล้วเป็นเรื่องง่ายมาก ที่ข้ามาที่นี่ ไม่เพียงเพื่อช่วยราชวงศ์ต้าเย่เท่านั้น แต่เพื่อช่วยเหลือตัวเองด้ว
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2084
แม้แต่ในอากาศยังคงมีกลิ่นคาวเลือด!หวังหยวนเชื่อมั่นในความสามารถของเกาเล่อ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่เคยเจอเจียงเซี่ยวมาก่อน คาดว่าเกาเล่อคงตรวจสอบแล้วว่าไม่ผิดตัว เขาจึงไม่ได้สนใจดูอีก!หวังหยวนกวาดสายตามองกลุ่มคนตรงหน้า ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มขณะโบกมือให้ทุกคน แล้วชี้ไปที่ที่นั่งสองข้าง “ทุกท่านไม่ต้องเกรงใจ ข้าไม่ใช่เสือดุร้ายกินคน ไม่ต้องเกรงใจกันเกินไป นั่งลงได้เลย!”“ขอบพระคุณท่านหวัง!”ทุกคนกล่าวขอบคุณ แล้วนั่งลงหวังหยวนนั่งบนบัลลังก์ ก่อนจะถามด้วยรอยยิ้ม “ข้าสงสัยว่าพวกท่านต่อต้านราชวงศ์ต้าเย่มาตลอด ถึงขั้นจะเอาชีวิตกัน แต่พอได้ยินว่าข้ามาก็ยอมแพ้เลยหรือ?”“หรือว่าชื่อเสียงของข้าเลื่องลือมาก เมื่อรู้ว่าต้องสู้กับข้าจึงยอมสยบเลยงั้นหรือ?”หวังหยวนรู้สึกค่อนข้างภูมิใจหากเรื่องนี้เล่าลือออกไปคงเป็นเรื่องเล่าขานกันเป็นตำนาน!ทุกคนมองหน้ากัน คนที่อยู่ใกล้หวังหยวนที่สุดกล่าว “ใช่แล้ว!”“พวกข้าไม่อยากเป็นศัตรูกับท่านหวัง ยิ่งกว่านั้น พวกข้ารู้ดีว่าพวกข้ากับท่านหวังต่างชั้นกัน หากเปิดศึก แม้จะใช้ภูเขาเป็นกำแพง ป้องกันทุกวิถีทาง แต่คงไม่สามารถต้านทานได้นาน!”“ผลลัพธ์สุดท้ายย่อมคาดเดาได
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2083
“เมื่อครู่มีกลุ่มคนมา ข้าเข้าไปสอบถามจึงรู้ว่าเป็นหัวหน้าเผ่าใหญ่!”“ตอนนี้พวกเขาได้ฆ่าเจียงเซี่ยวผู้นำพันธมิตรแล้ว และต้องการเจรจาสงบศึกกับพวกเรา!”“ท่านผู้นำคิดเห็นว่าอย่างไรขอรับ?”เกาเล่อกล่าวด้วยรอยยิ้มศัตรูแตกคอกันเอง ช่างเป็นเรื่องดี!ไม่เพียงแต่ลดการสูญเสียเท่านั้น แต่ยังไม่ทำให้เกิดความแค้นกับชนเผ่าเหล่านี้ด้วย ถือว่าเป็นประโยชน์อย่างมากต่อการควบคุมดินแดนในอนาคต!ดวงตาของหวังหยวนเป็นประกาย เขารีบเดินไปหาเกาเล่อ แล้วจับมือเขาไว้ด้วยความตื่นเต้น “เจ้าตรวจสอบอย่างละเอียดแล้วหรือ? จะมีกลอุบายอะไรซ่อนอยู่หรือไม่?”“ไม่มีแน่นอน!”เกาเล่อรีบส่ายหน้า “ก่อนมาที่นี่ ข้าได้ตรวจสอบข้อมูลเกี่ยวกับชนเผ่าต่าง ๆ ในกลุ่มพันธมิตรนี้ ย่อมรู้จักพวกเขาเป็นอย่างดีขอรับ!”“ครั้งนี้พวกเขานำหัวของเจียงเซี่ยวมาให้ และเจียงเซี่ยวก็เป็นผู้นำพันธมิตรจริง ๆ!”“หากท่านไม่เชื่อ คุณหนูไป๋คงยืนยันได้ พวกนางสู้รบกับชนเผ่าทางเหนือมาตลอด คงคุ้นเคยกับศัตรูดีใช่หรือไม่?”ขณะที่กล่าว เกาเล่อก็มองไปที่ไป๋ลั่วหลีไป๋ลั่วหลีไม่ลังเล รีบพยักหน้าทันที“ถูกต้อง!”“ต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดคือเจียงเซี่ยว เขาไม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2082
“ปกติพวกเจ้าล้วนองอาจกันไม่ใช่หรือ?”“ก่อนหน้านี้ ตอนที่คิดจะโจมตีราชวงศ์ต้าเย่ พวกเจ้าต่างก็อยากจะแบ่งปันดินแดนกันไม่ใช่หรือ? แล้วตอนนี้ล่ะ? แค่ทหารที่พวกนั้นเชิญมาก็ทำให้พวกเจ้าหวาดกลัวได้ถึงเพียงนี้แล้วหรือ?”“พวกเจ้าอย่าลืมว่าภูมิประเทศของที่นี่อันตราย หากพวกเราไม่ยอมออกจากภูเขา แม้หวังหยวนจะเก่งกาจและมียอดฝีมือมากมายก็ทำอะไรเราไม่ได้! หรือว่าเขาจะสามารถคุกคามเราได้จริง ๆ?”ทุกคนมองหน้ากัน ไม่มีใครเอ่ยคำใดการหลบอยู่ในหุบเขา ไม่ใช่แผนการระยะยาว!“หากผู้ใดกล้าพูดจาบั่นทอนกำลังใจอีก อย่าหาว่าข้าใจร้ายแล้วกัน!”เจียงเซี่ยวตวาดอีกครั้ง ทุกคนจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก เพียงแค่พยักหน้าเห็นด้วยคนเราเมื่ออยู่ใต้ชายคาบ้านคนอื่นย่อมต้องยอมก้มหัว!รุ่งเช้า หวังหยวนและกองทัพเริ่มมุ่งหน้าสู่ภูเขาแห่งนี้!ชนเผ่าต่าง ๆ ล้วนได้รับข่าว บัดนี้หวาดผวาไปหมด เพียงแค่เสียงลมพัดก็คิดว่าเป็นศัตรู!ทุกคนต่างเกรงกลัวอำนาจของหวังหยวน ใครจะกล้าต่อกรกับเขา?แม้จะหลบอยู่ในภูเขา แต่หากหวังหยวนตีฝ่าแนวป้องกันมาได้จะทำเช่นไร?ผลลัพธ์สุดท้ายย่อมเดาได้!เมื่อคิดได้เช่นนี้ เหล่าหัวหน้าเผ่าจึงมารวมตัวกัน“พวก
