Share
บทที่ 1026
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1027
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ไป๋เหยียนเฟยก็โกรธมากจนเกรี้ยวกราด!“ฮึ่ม ถ้าไม่ใช่เพราะตระกูลเซิ่งขัดขวางต้าเย่ เราจะตกอยู่ในสถานการณ์ปัจจุบันหรือไม่?”“ยกดินแดนของต้าเย่ให้ปกครอง ได้เป็นเจ้าครอบครองสามแคว้น หากตระกูลเซิ่งไม่เนรคุณคิดการกบฏเช่นนี้ แล้วต้าเย่จะเสี่ยงต่อการสูญเสียดินแดนได้อย่างไร!”“ท่านทั้งหลาย ตอนนี้หากพวกท่านจะโยนความผิดทั้งหมดให้ข้า ก็คงสมกับเป็นข้าราชบริพารที่ภักดีของข้าเสียจริง!”ไป๋เหยียนเฟยตวาดด้วยความโกรธ ทำให้ขุนนางชั้นผู้ใหญ่ทุกคนต่างนิ่งอึ้งไปแน่นอนว่าพวกเขารู้ดีว่าคำพูดของไป๋เหยียนเฟยไม่ได้ผิดตระกูลเซิ่งคิดแบ่งแยกแผ่นดิน จำต้องได้รับการจัดการ ไม่สามารถปล่อยให้ตระกูลเซิ่งทำเช่นนี้ได้แต่ไม่มีใครคิดว่าหมานอี๋และเมืองหวงจะร่วมมือกัน!ซ้ำยังดำเนินการกันเร็วมาก จนสามารถบรรลุผลเช่นนี้ได้ในเวลาเพียงไม่กี่วัน!นี่คือสิ่งที่ไม่มีใครเคยคาดคิดมาก่อน!ทันใดนั้น เสนาบดีฝ่ายขวาเป้าชิงสื่อลุกขึ้นยืน แล้วอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ฮองเฮา พวกเมืองหวงและหมานอี๋กำลังรุกคืบเข้ามายึดครองดินแดนทีละแห่ง แล้วก็... จะไม่มีวันได้กลับคืนมา แม้ว่าพวกเราอยากจะโจมตีกลับ แต่ก็ไม่มีกำลังคนที่เหม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1028
เป้าชิงสื่อไม่ได้พูด แต่ในเวลานี้ ฮองเฮาเป็นฝ่ายพูดก่อน“เช่นนั้นให้หวังหยวนเป็นผู้บังคับบัญชา ใต้เท้าซ่งแห่งกรมกลาโหม ต้าเย่สามารถส่งทหารออกไปได้กี่นาย?”หลังจากที่ฮองเฮาถามจบ ซ่งฉางเฟิง เจ้ากรมกลาโหมก็ถอนหายใจแล้วรีบตอบ“กราบทูลฮองเฮา ปัจจุบันต้าเย่มีทหารม้าที่พร้อมออกรบ... น้อยกว่าหนึ่งแสนสองหมื่นพ่ะย่ะค่ะ!”“แม้ว่าจะสามารถเรียกระดมพล กองทหารรักษาการณ์จากทั่วอาณาจักรได้ รวมถึงที่อยู่ในเมืองหลวงด้วย รวมกันมากที่สุดก็จะมีเพียงหนึ่งแสนสองหมื่นนายเท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ!”“เพราะเรายังต้องระวังตระกูลเซิ่ง หากไม่มีตระกูลเซิ่งจะมีกองกำลังเพิ่มขึ้นอีกสามหมื่นนายในเมืองหลวง ซึ่งจะรวมเป็นหนึ่งแสนห้าหมื่นนาย…”“แต่... ฮองเฮา เมื่อกองทหารสามหมื่นนายจากเมืองหลวงไปที่ชายแดน แล้วเรา... กระหม่อมเกรงว่าเราจะไม่สามารถต่อสู้กับตระกูลเซิ่งได้พ่ะย่ะค่ะ”หลังจากซ่งฉางเฟิงพูดจบ ทั้งราชสำนักก็ตกอยู่ในความเงียบงันอู๋หลิงและหวังหยวนนั้นไม่ธรรมดา แต่พวกเขาขาดคนและม้า ดังนั้นพวกเขาจะรับมือกับศัตรูได้อย่างไร?“ฮองเฮา แม้ว่าหมานอี๋จะส่งทหารมาห้าหมื่นนาย แต่พวกชนชั้นสูงยังไม่ปรากฏตัว เห็นได้ชัดว่าพวกเขาได้คำน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1029
มิฉะนั้น ต้าเย่ที่ครั้งหนึ่งเคยเจริญรุ่งเรืองจะไม่ตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้!ตอนที่พ่อของเขายังมีชีวิตอยู่ กองทัพเกราะดำมีกองกำลังถึงหนึ่งแสนห้าหมื่นนาย!ไม่ว่าจะไปที่ใด ทุกดินแดนล้วนยอมก้มหัวสยบ!มีกองทัพเกราะดำที่นี่ ต่อให้หมานอี๋กับเมืองหวงจะร่วมมือกัน ก็ยังไม่คู่ควรกับการต่อกรกับต้าเย่!น่าเสียดายที่ทันทีที่ฮ่องเต้ซิงหลงคิดเช่นนั้น พ่อของเขาก็ถูกตัดศีรษะ ส่วนกองทัพเกราะดำก็ถูกยุบไป ทำให้ต้าเย่สูญเสียความแข็งแกร่งที่เคยมีไปนานแล้วอู๋หลิงนั่งอยู่ในกระโจมผู้บัญชาการทั้งคืน เช้าวันรุ่งขึ้น เขาเขียนจดหมายส่งไปให้ฮองเฮาฮองเฮาก็นอนไม่หลับเช่นกัน!แม้ว่าจุดเริ่มต้นจะเป็นการยุยงของตระกูลเซิ่ง แต่หลังจากสูญเสียทั้งสองดินแดนแล้ว นางที่เป็นฮองเฮาก็ถูกแผ่นดินวิพากษ์วิจารณ์!ตระกูลเซิ่งจะใช้เรื่องนี้เป็นเหตุผลในการบังคับให้นางสละราชสมบัติหากการสูญเสียดินแดนเกิดขึ้นตอนนี้ ตระกูลเซิ่งจะยิ่งทำให้แย่ลงแน่นอน เกรงว่าฮองเฮาเช่นนางจะไม่อาจชนะใจข้าราชบริพารและราษฎรได้น้ำสามารถพยุงเรือให้ลอยได้ แต่ก็สามารถจมเรือได้เช่นกัน!ในฐานะฮองเฮา เกรงว่าจะจบลงเช่นนี้!ในตอนเช้า ฮองเฮาได้รับจดหมายจากอ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1030
คำพูดของจีหย่งไม่ได้เกิดมาจากอากาศที่ว่างเปล่า!หากวิเคราะห์เรื่องนี้อย่างรอบคอบ ตัวต้นเหตุคือตระกูลเซิ่งของพวกเขา!หากตระกูลเซิ่งไม่ได้สถาปนาตัวเองเป็นเจ้าแห่งสามแคว้น อู๋หลิงจะต้องเดินทางมาปราบปรามไกลหลายพันลี้ได้อย่างไร?แน่นอนว่าจะไม่มีทางเกิดอันตรายขึ้นที่ชายแดน!หากผู้คนในแผ่นดินวิพากษ์วิจารณ์เรื่องนี้ ตระกูลเซิ่งจะไม่เดือดร้อนหรือ!แต่เซิ่งฟางสี่หัวเราะ แล้วพูดอย่างใจเย็น “อย่ากังวลเรื่องนี้เลย เรื่องนี้... ลุงมีแผนอื่นเตรียมไว้แล้ว!”แม้ว่าจีหย่งจะยังเด็ก แต่เขาเป็นคนสมองไว เมื่อลุงของเขาพูดเช่นนี้ หัวใจของเขาก็สั่นไหว“ดูเหมือนว่าท่านลุงจะมีวิธีพิชิตแผ่นดินได้จริง ๆ... ถ้าได้ผลจริงเช่นนั้นก็คงยอดเยี่ยมมาก!”...ในหมู่บ้านต้าหวัง หวังหยวนได้รับจดหมายลับจากเกาเล่อหลังจากเห็นจดหมายลับฉบับนี้ หวังหยวนก็ไม่แปลกใจเลย หากหมานอี๋ส่งกองทัพมา เมืองหวงก็จะยกทัพตามอย่างแน่นอน บัดนี้ความวุ่นวายได้เกิดขึ้นอย่างสมบูรณ์แล้วมันไม่ง่ายเลยที่จะสงบสติอารมณ์“สามี ตอนนี้เมืองหวงและหมานอี๋กำลังยกทัพมากันแล้ว ต้าเย่กำลังจะต้องยอมเสียดินแดนเพื่อเจรจาสันติภาพจริงหรือ?”สตรีทั้งสามถามอย่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1031
เพราะพวกนางเข้าใจว่าหวังหยวนก็สามารถดำเนินการได้ และอย่างที่เขาพูด เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลเซิ่ง ตระกูลไป๋ และราชสำนักต่างก็กลัวพวกเขา!ในกรณีนั้น มันไม่คุ้มกับกำไรเลยจริง ๆ!“แม้ว่าจะมี แต่เราเข้าใจว่าหากเราดำเนินการตอนนี้ จะทำให้เสียเปรียบจริง ๆ”หูเมิ่งอิ๋งสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดอย่างช่วยไม่ได้หวังหยวนพ่นลมหายใจ แล้วเริ่มพูดต่อ“ในเรื่องนี้ ข้าจะอธิบายให้พวกเจ้าฟังอีกครั้ง”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ เขาก็มองสตรีทั้งสามแล้วอธิบาย“แผ่นดินอยู่ในความสับสนอลหม่าน ไม่ใช่เรื่องดีเลยที่จะมีชีวิตอยู่โดยปราศจากชื่อเสียง แต่ว่า... ฝ่ายที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ไม่ว่าจะเป็นเมืองหวงหรือหมานอี๋ พวกเขาล้วนพยายามที่จะยึดครองดินแดน และ...”“คิดจะยึดครองอย่างถาวร และปฏิบัติต่อดินแดนนี้เสมือนเป็นดินแดนของตนเอง ใช่หรือไม่?”สตรีทั้งสามพยักหน้า เมื่อพิจารณาจากพฤติกรรมของเมืองหวงและหมานอี๋ ก็เป็นเช่นนี้จริง“ครั้งหนึ่งมีนักการเมืองคนหนึ่งทำเช่นนั้น ยึดครองเมืองศัตรูโดยไม่มีการเผา เข่นฆ่า ปล้นสะดม ยึดไร่นา หรือทำลายอิฐแม้แต่ก้อนเดียว ไม่เพียงเท่านั้น เขายังดำเนินนโยบายท้องถิ่นเพื่อเอาชนะใจประชา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1032
คำพูดของหวังหยวนทำให้สตรีทั้งสามตกใจใจคนเปรียบเสมือนสนามรบ...มันช่างน่ากลัวจริง ๆ!“เอาล่ะ เช่นนั้นข้าขอถามอีกครั้ง ที่ข้าไม่ช่วยต้าเย่ นอกจากไม่อยากถูกเปิดโปงแล้ว ข้ายังมีเจตนาอะไรอีก พวกเจ้ารู้หรือไม่?”หวังหยวนถามอีกครั้งสตรีทั้งสามกะพริบตาและมองหน้ากัน แต่ก็ยังไม่เข้าใจว่าคำตอบคืออะไร“มันง่ายมาก นี่ไม่ใช่เรื่องเลวร้าย จากที่เคยบอกไว้ หากเราอ่อนแอ เราย่อมพ่ายแพ้ หากแข็งแกร่ง คนอื่นย่อมไม่กล้ารังแก!”“เฉพาะเมื่อคนอื่นคิดว่าพวกเขามีโอกาสเท่านั้น จึงจะเริ่มดำเนินการ!”“ตอนนี้ที่ต้าเย่กำลังเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้ เหตุการณ์นี้จะพัฒนาความแข็งแกร่งของชาติแน่นอน เพราะเมื่อเผชิญกับสิ่งกระตุ้นเช่นนี้ หากไม่มีการเปลี่ยนแปลง อำนาจของต้าเย่ก็จะสิ้นสุดลงอย่างแท้จริง เมื่อเป็นเช่นนั้น ย่อมไม่สามารถดำรงอยู่ต่อได้”เป้าหมายสูงสุดของหวังหยวนคือเรื่องนี้จริง ๆ!หากต้าเย่สามารถเข้าใจความจริงนี้ หลังจากความล้มเหลวครั้งนี้ ก็ยังไม่สายเกินไป สำหรับแผ่นดินต้าเย่ มันสำคัญกว่าการสูญเสียดินแดนเสียอีก!นี่เป็นสาเหตุหลักที่ทำให้หวังหยวนตัดสินใจไม่ดำเนินการใด ๆ!เขาสามารถช่วยต้าเย่ด้วยการหยุดเมื
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1033
“มีนางอยู่ สถานการณ์ไม่ดีแน่นอน!”ความไม่พอใจของสาธารณชนกำลังเดือดดาลและรุนแรงมากในขณะนี้แน่นอนว่าสำหรับเรื่องเช่นนี้ ไป๋เหยียนเฟยย่อมโต้กลับทันที!“เรื่องนี้เป็นเพราะองค์ชายใหญ่ ถ้าเขาไม่ประกาศตนเป็นเจ้าผู้ครองสามแคว้น และประกาศทำสงครามกับราชสำนัก คงไม่มีขุนพลทหารคนใดต้องเดินทางไปปราบหลายพันลี้ และเมืองหวงกับหมานอี๋ก็จะไม่ได้ใช้ประโยชน์จากความวุ่นวาย!”“สรุปก็คือเรื่องนี้ยังคงเป็นเพราะตระกูลเซิ่ง!”“ฮึ่ม! เพื่อจะแข่งขันแย่งชิงบัลลังก์ เราจึงต้องสูญเสียดินแดนต้าเย่ของเราไป เขาช่างเป็นองค์ชายที่ดีจริง ๆ ถ้าเขาได้ขึ้นเป็นฮ่องเต้ แผ่นดินคงล่มจมเป็นแน่!”ไป๋เหยียนเฟยส่งคนไปกระตุ้นให้เกิดกระแสเช่นนี้ ซึ่งทำให้หลายคนเข้าใจเรื่องนี้ และเริ่มวิพากษ์วิจารณ์ตระกูลเซิ่งนับตั้งแต่การสิ้นพระชนม์ของฮ่องเต้ซิงหลง ก็มีความขัดแย้งเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ระหว่างตระกูลเซิ่งและราชสำนักต้าเย่ผู้คนนับไม่ถ้วนมีส่วนร่วมในความสับสนวุ่นวายนี้ บางคนมองออกชัดเจน ในขณะที่บางคนก็มองไม่ออกสรุปแล้ว แผ่นดินตอนนี้เริ่มวุ่นวายมากขึ้นจริง ๆไป๋เหยียนเฟยนั่งอยู่ในห้องนอนเป็นเวลาหลายวัน นางรู้สึกโกรธมากจนปวดหั
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1034
ในขณะที่ไป๋เหยียนเฟยกำลังรู้สึกหดหู่ที่นี่ ตระกูลเซิ่งก็เตรียมการพร้อมแล้ว!บัดนี้เซิ่งฟางสี่กำลังนั่งอยู่ในห้องตำรา นัยน์ตาฉายแววเย็นชา“ท่านพ่อ พวกเราจะโจมตีหมานอี๋จริงหรือ? จะยึดเอาเมืองสู่กลับมาจริงหรือขอรับ?”สองพี่น้องเซิ่งตงหยวนถามด้วยความสงสัยเซิ่งฟางสี่พยักหน้า “ใช่แล้ว ตอนนี้แหละ”“แต่ว่า... มันจะไม่เสี่ยงเกินไปหรือขอรับ? หมานอี๋เพิ่งยึดครองเมืองสู่ได้ พวกเราจะโจมตีเลยหรือขอรับ?”สองพี่น้องสับสนเซิ่งฟางสี่ยกยิ้มแล้วพูดว่า “ตอนนี้ง่ายที่สุดแล้ว หมานอี๋ยึดเมืองสู่ได้แล้ว ย่อมคิดว่าเรื่องใหญ่จบลงแล้ว พวกเขาไม่เคยคิดว่าเราจะลงมือ”“แน่นอนว่าพวกเขาจะระวังอู๋หลิงที่เป็นฝ่ายต้าเย่แน่นอน แต่พวกเขาไม่คาดคิดว่าตระกูลเซิ่งของเราจะโจมตี!”“ใครจะคิดว่าเราจะใช้กลอุบายครั้งใหญ่ เพื่อยึดเอาเมืองสู่กลับคืนมา? หลังจากวางแผนอย่างหนัก เป้าหมายสูงสุดก็เพื่อสิ่งนี้!”เซิ่งฟางสี่มีความมั่นใจมาก ไม่มีใครคิดเรื่องเช่นนี้ได้!หากตระกูลเซิ่งต้องการยึดครองต้าเย่ พวกเขาจะต้องชนะใจประชาชน หากไม่ได้รับการสนับสนุนจากประชาชนในแผ่นดิน พวกเขาจะโค่นล้มอำนาจของฮองเฮาได้อย่างไร?จำเป็นต้องทำศึกจริงห
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1657
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1656
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1655
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1654
