ฮั่วหานฮุยชักสีหน้า แล้วพูดว่า “ผมจะไม่โกหกคุณย่า”เขามองไปที่เลขาของตัวเองพูดว่า “ให้คุณตามหาหมอ หาเจอหรือยัง?”“เจอแล้วครับ อีกฝ่ายก็เก่งในด้านนี้ และก็ยินดีมาผ่าตัดให้ท่านหญิงด้วยครับ”“ดีมาก พยายามจัดทุกอย่างให้เรียบร้อย ให้อีกฝ่ายรีบมา”ผู้หญิงสองคนที่อยู่ข้างๆ ฮั่วหานฮุยมองหน้ากัน ฮั่วซานซานอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “พี่คะ พี่ไม่ให้พี่สามของพี่หลินซีมาผ่าตัดให้กับคุณย่าแล้วหรือคะ? ได้ยินมาว่าเขาต่างหากที่เป็นหมอที่เก่งที่สุดนะคะ”“ฉันรอนานขนาดนั้นไม่ได้”และเขาก็ไม่เคยต่อสู้โดยไม่เตรียมตัวมาก่อนฮั่วซานซานรู้สึกว่ามันไม่ค่อยดีนัก ถ้าเป็นเช่นนั้น แล้วพี่หลินซีจะทําอย่างไร?ไม่ได้ ต้องรีบบอกเรื่องนี้ให้พี่หลินซีรู้เสียแล้ว——จ้าวซีซีกลับบ้านและนอนไม่หลับทั้งคืน สัมผัสลูกในท้องของตัวเอง ไม่สามารถตัดสินใจได้ในที่สุดเธอก็โทรหาพี่ห้าหลินเย่หาน ปลายสายรับสายในทันที “ซีซี มีอะไรเหรอ? ขาดเงินหรือเปล่า?”จ้าวซีซีแทบจะร้องไห้ไม่มีน้ำตา “พี่ห้าคะ ฉันอยากปรึกษาพี่สักเรื่อง มันเกี่ยวข้องกับกฎหมายน่ะค่ะ”“อืม พูดมาสิ”“ฉันมีเพื่อนคนหนึ่ง เธอแต่งงานกับสามีมาหลายปีแล้ว ตอนนี้ทั้งคู่ตกลงหย่ากันแล้ว แต
ฮั่วหานฮุยไม่มีการแสดงออกที่ไม่จําเป็นใดๆบนใบหน้า “คุณคิดว่าการหย่าร้างสามารถแก้ปัญหาได้งั้นเหรอ?”“ทางด้านของคุณย่า ฉันจะช่วยพูดเกลี้ยกล่อมให้ท่านรับการผ่าตัด”ชายหนุ่มหรี่ตา “คุณจะเอาอะไรมาพูดเกลี้ยกล่อมท่าน?”จ้าวซีซีหยุดชะงักไปชั่วครู่ “เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องบอกคุณ คุณถามมากเกินไปแล้วนะ”ในเวลานี้ ประตูวอร์ดได้ถูกเปิดออก และป้าหลิวก็ได้เดินเข้ามา “คุณนายน้อยคะ ท่านผู้หญิงให้คุณกับคุณชายเข้าไปในห้องค่ะ ท่านมีอะไรจะพูดกับพวกคุณ”หลินซียืนอยู่ข้างๆ ยิ้มและพูดว่า “ฉันก็ตั้งใจมาเยี่ยมคุณย่านะ”น้ำเสียงของแม่หลิวดูห่างเหิน “ขอโทษด้วยนะคะ ท่านผู้หญิงไม่ได้ต้องการพบคุณ”สีหน้าของหลินซีแข็งทื่อ ในใจลึกๆของเธอไม่มีความสุข แต่ก็ได้มองอยู่ด้านนอก มองดูฮั่วหานฮุยเดินเข้าไปในวอร์ดกับผู้หญิงคนอื่นๆ ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความเย็นชาจ้าวซีซีเดินเข้าไปในวอร์ดและรู้สึกว่าหลินซีกำลังจ้องมองตัวเองอยู่แต่ตอนนี้เธอไม่มีเวลาคิดมากขนาดนั้น เธอก้าวไปข้างหน้าและจับมือหญิงชราเอาไว้ มันเย็นๆเล็กน้อย จากนั้นก็ถามอย่างไม่สบายใจไปว่า “คุณย่าคะ วันนี้ย่าดูขึ้นหรือเปล่าคะ?”ท่านหญิงฮั่วแสร้งทําเป็นพูดง่ายๆ แต่ใบหน
หลินซีเดินตามหลังหลี่อู่หราน เมื่อเห็นจ้าวซีซีที่นั่งอยู่ตรงนั้น ดวงตาของเธอก็เปล่งประกายด้วยสีเข้มจ้าวซีซีรู้สึกถึงดวงตาของหลินซี แต่ตอนนี้เธอไม่ได้ให้ความสนใจกับเรื่องนี้มากนัก แม่สามีหลี่อู่หรานพูดกับเธอทันทีอย่างไม่เกรงใจว่า “จ้าวซีซีเธอยืนขึ้นให้ฉัน ยังไม่ให้คุณหลินนั่งอีก เธอเป็นแขกคนสำคัญนะ!”“นั่งลง!”“ไม่ต้อง”จ้าวซีต้องการยืนขึ้นโดยอัตโนมัติ แต่กลับถูกคุณย่าฮั่วดึงเอาไว้ และยังมีเสียงของฮั่วหานฮุยตามมาด้วยแม่สามีหลี่อู่หรานพูดทันทีว่า “ลูก นี่ลูกทําอะไรอยู่ จ้าวซีซีผิวหยาบเนื้อหนา ยืนสักพักมันจะเป็นอะไรไป คุณหลินตั้งใจมา แม้แต่เก้าอี้สักตัวก็ไม่ให้คนอื่นนั่ง พูดออกไปมันจะไม่อับอายขายหน้าหรอกงั้นเหรอ?”หลินซีพูดด้วยสีหน้าเสแสร้งว่า “คุณน้าคะ ไม่เป็นไรค่ะ ฉันยืนได้”ท่านหญิงฮั่วพูดว่า “ตอนนี้ซีซีไม่เหมือนกัน เธอตั้งท้องแล้ว ก็ต้องนั่งเป็นธรรมดา”ประโยคนี้เหมือนกับเสียงสายฟ้าฟาด และมันก็ระเบิดออกในทันทีหลินซีตะลึงงันอยู่อย่างนั้นแม่สามีหลี่อู่หรานก็เบิกตากว้างและมองไปที่จ้าวซีซี “เป็นไปไม่ได้ ทําไมจู่ๆ ก็ท้องได้แล้วล่ะ?”ท่านหญิงฮั่วจึงรีบพูดว่า “เธอหมายความว่าอย่างไร เธอไม่
ณ ช่วงเวลานั้น ในสายตาของจ้าวซีซีมีความคาดหวังบางอย่างฮั่วหานฮุยก็ได้เห็นเธอโซซัดโซเซ ดวงตาเรียวยาวคู่นั้นมืดสนิทราวกับหมึก แต่ลึกลงไปกลับซ่อนความไม่มั่นใจและความคาดหวังเอาไว้ด้วยแววตาแบบนี้ จู่ๆ เขาก็ใจอ่อนลงไปทันทีชายหนุ่มก้าวเข้ามาจับมือของจ้าวซีซี และประคองเธอเอาไว้จ้าวซีซียังคิดว่าครั้งนี้เธอคงจะล้มลงกับพื้นอย่างแน่นอน เธอเตรียมใจไว้แล้ว อย่างไรก็ตามระหว่างหลินซีกับตัวเอง ฮั่วหานฮุยจะเลือกใครนั้นมันชัดเจนอยู่แล้วแต่คาดไม่ถึงเลยว่า ฮั่วหานฮุยจะเลือกตัวเองในครั้งนี้เธอพิงแขนของชายหนุ่มและมองเขาอย่างเหลือเชื่อ หัวใจของเธอเต้นเร็วระรัวพร้อมกับความกลัวถ้าเมื่อครู่นี้เธอล้มลงบนพื้น ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับลูก ผลที่ตามมาเธอนั้นไม่อยากจะจินตนาการเสียด้วยซ้ำในเวลานี้ เสียงที่อ่อนแอและน้อยใจของหลินซีก็ดังขึ้น “พี่หายฮุยคะ!”จ้าวซีซีหันไปเห็นหลินซียังคงนั่งอยู่บนพื้น ดวงตาแดงระเรื่อที่แทบจะร้องไห้ของนางน่าสงสารเป็นอย่างยิ่ง เธอกะพริบตาปริบๆ เพราะยังไงเสียเธอก็คงไม่คิดว่าครั้งนี้ฮั่วหานฮุยจะไม่สนใจหลินซีและช่วยตัวเธอด้วยเหมือนกันในเวลานี้หลี่อู่หรานก็เดินออกมาจากลิฟต์และรีบวิ่งไปที่หลินซีท
หากเขาคิดที่จะให้เธอทำแท้งเด็กคนนี้ล่ะ?ติ๊ดติ๊ดติ๊ด รถหรูที่จอดอยู่ข้างทางบีบแตรเสียงดังจ้าวซีซีจําได้ว่านี่เป็นรถของฮั่วหานฮุย เธอเห็นหน้าต่างรถถูกลดลง ชายหนุ่มนั่งอยู่ในตําแหน่งเบาะข้างคนขับ ใบหน้าด้านข้างที่หล่อเหลาและซ่อนตัวอยู่ในรถ ดวงตาที่เรียวยาวคู่นั้นคมเข้มและแฝงไปด้วยความมีออร่าจากนั้นเขาก็ขยับริมฝีปากบางๆ “ขึ้นรถ”จริงๆ แล้วจ้าวซีซีไม่อยากขึ้นรถเลย แต่เห็นได้ชัดว่าน้ำเสียงของชายหนุ่มไม่ให้โอกาสเธอปฏิเสธแต่อย่างใดเธอสังเกตเห็นว่ามีคนหลายคนมองเข้ามา จึงก้มตัวเข้าไปในรถเมื่อประตูรถถูกปิด มันก็กั้นทุกอย่างเอาไว้ด้านนอกจ้าวซีซีนั่งติดกับประตูรถ ถึงกระนั้นเธอก็ยังรู้สึกถึงการดํารงอยู่ที่แข็งแกร่ง และไม่สามารถมองข้ามได้ของชายหนุ่มที่อยู่ข้างกายเธอเธอกลั้นหายใจและไม่พูดไม่จา เหมือนกําลังรอการพิจารณาคดีครั้งสุดท้ายจากเขาอยู่ครู่ต่อมา เสียงทุ้มต่ำและเย็นยะเยือกของเขาก็ดังแว่วมาที่ข้างหู “คุณชอบเด็กมากนักเหรอ?”จ้าวซีซีกลืนน้ำลาย “ก็ ก็พอได้”ยังไงมันก็เป็นลูกของเธอ เธอก็ต้องชอบอยู่แล้วสิเธอไม่มีครอบครัวตั้งแต่เด็ก จึงให้ความสําคัญกับเด็กที่มาอย่างกะทันหันคนนี้มากหลังจากจ้าวซ
ฮั่วหานฮุยถามเธอว่าจะเล่นเป็นคนท้องได้ยังไง?จ้าวซีซีชะงักไปครู่หนึ่ง ยังจะต้องแสดงอีกงั้นเหรอ?เธอเป็นอยู่แล้วนี่นี่ถือว่าเป็นฝีมือการแสดงหรือเปล่านะ?จ้าวซีซีตอบอย่างจริงจังว่า “นี่ต้องการทักษะการแสดงอะไรไหม?”“ก็ใช่ ฝีมือการแสดงของคุณดีมากอยู่แล้ว อย่าคิดมาก เพราะป้าหลิวจะมาดูแลคนท้องอย่างคุณน่ะสิ กลัวว่าคุณจะเผยไต๋ให้ป้าหลิวจับได้ก็เท่านั้นเอง”“คุณฮั่ววางใจได้ ฉันจะแสดงบทบาทของฉันให้ดีแน่นอน ว่าแต่คุณต้องรีบจัดการเรื่องผ่าตัดเร็วๆนะ”เธอไม่อยากไปจัดการกับหลินซี ให้ฮั่วหานฮุยเผชิญหน้ากับหลินซีโดยตรงก็พอแล้วนังดอกทองหลินซีนั่นแสดงได้เสมอและจะแสดงต่อหน้าฮั่วหานฮุยอย่างแน่นอน ดังนั้นทางหลินซีจะไม่เลื่อนการผ่าตัดครั้งนี้อย่างแน่นอนจ้าวซีซีลงจากรถและเดินเข้าไปในห้องโถง ส่วนชายหนุ่มที่อยู่ข้างหลังก็เดินตามเข้ามาเช่นกัน สายตาของเขาค่อนข้างจะซับซ้อนป้าหลิวรออยู่ที่ห้องโถงนานแล้ว เธอยิ้มๆและพูดว่า “คุณนายน้อยคะ อิฉันให้ห้องครัวเตรียมอาหารที่คนท้องทานเอาไว้ ถ้าคุณนายน้อยมีคำถามอะไร คุณนายน้อยสามารถถามอิฉันได้ตลอดเวลานะคะ”“พอดีเลย ฉันมีข้อสงสัยบางอย่างน่ะ”จ้าวซีลูบหน้าท้องน้อยของตัวเองอ
แต่อาหารบางจานค่อนข้างจะอยู่ไกล เธอมองๆแล้วก็ต้องยอมถอดใจวินาทีต่อมา ตะเกียบของฮั่วหานฮุยก็ตกลงมาตรงหน้าเธอ สายตาของเธอหยุดชะงัก แล้วพูดอย่างใจเย็นว่า “ขอบคุณค่ะที่รัก คุณก็มากินด้วยกันสิคะ”จ้าวซีซีคีบอาหารที่เขาไม่ชอบกินอย่างยิ้มแย้มและใส่ลงในจานตรงหน้าเขาฮั่วหานฮุยกวาดตาแล้วดึงตะเกียบกลับมาด้วยสีที่ไม่เปลี่ยนแปลงส่วนป้าหลิวที่อยู่ข้างๆก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจ อีกเดี๋ยวจะต้องไปรายงานสถานการณ์กับท่านหญิงสักหน่อยแล้วหลังจากรับประทานอาหารเสร็จ จ้าวซีซีก็ลูบท้องแล้ว “กินจนอึดอัดเลย”“คุณชายคะ คุณชายออกไปเดินเล่นกับคุณนายน้อยสักหน่อยนะคะ มีประโยชน์ต่อทั้งคนท้องและลูก”มือของจ้าวซีซีหยุดชะงัก “ไม่ต้องหรอกมั้งคะ”ให้ฮั่วหานฮุยเดินเล่นกับตัวเอง สู้เธอออกไปเดินเองเสียดีกว่าน้ำเสียงราบเรียบของชายหนุ่มดังแว่วมาจากด้านข้าง “ได้สิ”จ้าวซีซีฝืนกระตุกรอยยิ้มออกมา “ความจริงแล้ว ฉันไปเดินเองได้นะ”ชายหนุ่มกอดไหล่ของเธอ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ปฏิเสธไม่ได้ “เดินเล่นมีผลดีต่อคนท้อง ไปกันเถอะ”ในที่สุดจ้าวซีซีก็มาถึงเส้นทางเดินของชุมชนกับเขาอย่างไม่เต็มใจ กลางคืนในฤดูร้อนเย็นมาก ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว
จ้าวซีซีไม่คิดว่าชายหนุ่มจะถามคำถามกับตัวเองอีกครั้ง มันยากที่จะจัดการเล็กน้อยชายหนุ่มมองลงมา จากนั้นก็พูดอย่างลำบากใจว่า “มันยากที่จะตอบขนาดนั้นเลยเหรอ?”“ไม่ใช่หรอกนะ”จ้าวซีซีลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และเงยหน้ามองเขา “แล้วคุณอยากฟังความจริงหรือคำโกหกล่ะ?”“... ผมคิดว่าคุณควรหุบปากจะดีกว่า”พอพูดจบ ฮั่วหานฮุยก็หันกลับไปจ้าวซีซีก้าวไปข้างหน้า เธอเห็นสุนัขตัวใหญ่ที่อยู่ข้างๆ ยืนขึ้นและกระดิกหางมองเธอเธอหยุดเดินทันที จิตใต้สํานึกบอกให้เธอถอยออกมา “อย่า อย่าเข้ามานะ”เธอมองไปที่สุนัขตรงหน้า แม้ว่าเธอจะไม่มีเจตนาร้ายต่อสุนัข แต่เนื่องจากเงาทางจิตใจในวัยเด็ก เธอจึงกลัวการเข้าใกล้สุนัขเล็กน้อย“มานี่”เมื่อจ้าวซีซีกำลังคิดที่จะวิ่งหนี ผู้ชายที่หายไปในตอนท้ายของความมืดก็กลับมาอีกครั้งเขายืนอยู่ใต้แสงไฟถนนและยื่นมือมาหาเธอหลังจากสุนัขตัวใหญ่เห็นฮั่วหานฮุย มันก็นั่งอยู่บนพื้นอย่างเชื่อฟัง กระดิกหางและไม่ขยับแต่อย่างใดจ้าวซีซีลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “ฉัน ฉันไม่กล้า!”“ให้เวลาคุณสิบวินาที”ชิป ผู้ชายกาก!จะมารับเธอหน่อยไม่ได้หรือไง?แต่จ้าวซีซีรู้ว่าฮั่วหานฮุยพูดจริงทําจริง เขาบอกว่าแค่สิบวินาที นั่น