แต่อาหารบางจานค่อนข้างจะอยู่ไกล เธอมองๆแล้วก็ต้องยอมถอดใจวินาทีต่อมา ตะเกียบของฮั่วหานฮุยก็ตกลงมาตรงหน้าเธอ สายตาของเธอหยุดชะงัก แล้วพูดอย่างใจเย็นว่า “ขอบคุณค่ะที่รัก คุณก็มากินด้วยกันสิคะ”จ้าวซีซีคีบอาหารที่เขาไม่ชอบกินอย่างยิ้มแย้มและใส่ลงในจานตรงหน้าเขาฮั่วหานฮุยกวาดตาแล้วดึงตะเกียบกลับมาด้วยสีที่ไม่เปลี่ยนแปลงส่วนป้าหลิวที่อยู่ข้างๆก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจ อีกเดี๋ยวจะต้องไปรายงานสถานการณ์กับท่านหญิงสักหน่อยแล้วหลังจากรับประทานอาหารเสร็จ จ้าวซีซีก็ลูบท้องแล้ว “กินจนอึดอัดเลย”“คุณชายคะ คุณชายออกไปเดินเล่นกับคุณนายน้อยสักหน่อยนะคะ มีประโยชน์ต่อทั้งคนท้องและลูก”มือของจ้าวซีซีหยุดชะงัก “ไม่ต้องหรอกมั้งคะ”ให้ฮั่วหานฮุยเดินเล่นกับตัวเอง สู้เธอออกไปเดินเองเสียดีกว่าน้ำเสียงราบเรียบของชายหนุ่มดังแว่วมาจากด้านข้าง “ได้สิ”จ้าวซีซีฝืนกระตุกรอยยิ้มออกมา “ความจริงแล้ว ฉันไปเดินเองได้นะ”ชายหนุ่มกอดไหล่ของเธอ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ปฏิเสธไม่ได้ “เดินเล่นมีผลดีต่อคนท้อง ไปกันเถอะ”ในที่สุดจ้าวซีซีก็มาถึงเส้นทางเดินของชุมชนกับเขาอย่างไม่เต็มใจ กลางคืนในฤดูร้อนเย็นมาก ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว
จ้าวซีซีไม่คิดว่าชายหนุ่มจะถามคำถามกับตัวเองอีกครั้ง มันยากที่จะจัดการเล็กน้อยชายหนุ่มมองลงมา จากนั้นก็พูดอย่างลำบากใจว่า “มันยากที่จะตอบขนาดนั้นเลยเหรอ?”“ไม่ใช่หรอกนะ”จ้าวซีซีลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และเงยหน้ามองเขา “แล้วคุณอยากฟังความจริงหรือคำโกหกล่ะ?”“... ผมคิดว่าคุณควรหุบปากจะดีกว่า”พอพูดจบ ฮั่วหานฮุยก็หันกลับไปจ้าวซีซีก้าวไปข้างหน้า เธอเห็นสุนัขตัวใหญ่ที่อยู่ข้างๆ ยืนขึ้นและกระดิกหางมองเธอเธอหยุดเดินทันที จิตใต้สํานึกบอกให้เธอถอยออกมา “อย่า อย่าเข้ามานะ”เธอมองไปที่สุนัขตรงหน้า แม้ว่าเธอจะไม่มีเจตนาร้ายต่อสุนัข แต่เนื่องจากเงาทางจิตใจในวัยเด็ก เธอจึงกลัวการเข้าใกล้สุนัขเล็กน้อย“มานี่”เมื่อจ้าวซีซีกำลังคิดที่จะวิ่งหนี ผู้ชายที่หายไปในตอนท้ายของความมืดก็กลับมาอีกครั้งเขายืนอยู่ใต้แสงไฟถนนและยื่นมือมาหาเธอหลังจากสุนัขตัวใหญ่เห็นฮั่วหานฮุย มันก็นั่งอยู่บนพื้นอย่างเชื่อฟัง กระดิกหางและไม่ขยับแต่อย่างใดจ้าวซีซีลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “ฉัน ฉันไม่กล้า!”“ให้เวลาคุณสิบวินาที”ชิป ผู้ชายกาก!จะมารับเธอหน่อยไม่ได้หรือไง?แต่จ้าวซีซีรู้ว่าฮั่วหานฮุยพูดจริงทําจริง เขาบอกว่าแค่สิบวินาที นั่น
จ้าวซีซีกลับไปที่ห้องนอนชั้นบนและพบว่าฮั่วหานฮุ่ยยังไม่กลับมา คาดว่าน่าจะอยู่ในห้องอ่านหนังสือล่ะมั้งเธอชินกับการใช้ชีวิตแบบนี้อยู่แล้ว ยังไงเสียเขาก็จะนอนอยู่ในห้องอ่านหนังสืออยู่แล้วเธอหันไปที่ห้องแต่งตัวและพบว่านอกจากเสื้อผ้าของฮั่วหานฮุยแล้ว มันก็เป็นเสื้อผ้าของเธอทั้งหมดดูเหมือนว่าทุกอย่างจะเหมือนตอนที่เธอจากไป ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลยเธอยังคิดว่าจะเจอเสื้อผ้าของหลินซีที่นี่ แต่เธอค้นไปทั่วก็ไม่พบร่องรอยการมีอยู่ของผู้หญิงคนนั้นเลยไม่น่าจะเป็นแบบนี้นี่นาจ้าวซีซีพิงประตูของห้องแต่งตัว เธอคุ้นเคยกับที่นี่และไม่มีสถานที่ไหนที่เธอไม่สามารถค้นหาได้แต่มันกลับไม่พบอะไรเลยเธอนึกถึงสาวรับใช้เสี่ยวหงที่เคยบอกว่าหลินซีไม่เคยพักที่นี่หรือว่าแม้ว่าฮั่วหานฮุยจะเป็นคนกากๆไปหน่อย แต่เขาก็เป็นคนที่มีความประพฤติดี?จ้าวซีซีครุ่นคิดเป็นเวลานาน และพบว่าความสนใจของเธอถูกฮั่วหานฮุยพรากไปอีกครั้ง เธอรีบหาชุดนอนที่เธอสวมใส่และไปอาบน้ำทันทีชุดนอนพวกนี้เป็นเสื้อผ้าแบรนด์ดังที่คนรับใช้เตรียมไว้และจะเปลี่ยนเสื้อผ้าตามฤดูกาลวันที่เซ็นใบหย่า เธอเอาแต่เสื้อผ้าของตัวเองไป เสื้อผ้าแบรนด์เนมพวกนี้ไม่ได
ฮั่วหานฮุยลุกขึ้นนั่งทันที และพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า “เกิดอะไรขึ้น?”กว่าจะหาคุณหมอที่เหมาะสมมาได้ ตามหลักเหตุผลแล้ว หลังจากมาถึงที่นี่อย่างราบรื่นแล้ว อีกไม่นานก็สามารถจัดการผ่าตัดของคุณย่าได้แล้ว“ระหว่างทางเกิดอุบัติเหตุครับ ตอนนี้กำลังช่วยชีวิตอยู่ที่โรงพยาบาลครับ”“ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”ฮั่วหานฮุยเปิดผ้าห่มและไปที่ห้องแต่งตัวจ้าวซีซีที่อยู่ข้างๆก็ถูกปลุกขึ้นมาด้วยเช่นกัน เธอได้ยินคําพูดของฮั่วหานฮุย หรือว่าบริษัทมีปัญหาในไม่ช้า ชายหนุ่มที่แต่งตัวเรียบร้อยก็เดินออกมาจากห้องแต่งตัวด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีมากนักจ้าวซีซีขยี้ตา “เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”มือของฮั่วหานฮุยหยุดชะงัก “ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก”เขาไม่ได้พูดเรื่องหมอแต่อย่างใด จากนั้นก็หันหลังและออกจากวิลล่าเรือนหอไปทันทีฮั่วหานฮุยรีบมุ่งหน้าไปที่โรงพยาบาล ผู้ช่วยคนสนิทรออยู่นอกห้องฉุกเฉิน หลังจากเห็นเขา ก็เข้ามารายงานสถานการณ์อย่างรวดเร็ว “ท่านครับ ตอนนี้หมอไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต แต่มือขวาของเขาหัก ช่วงเวลาสั้นๆ ไม่สามารถรับประกันได้ว่าจะกลับไปที่โต๊ะผ่าตัดได้ทันหรือเปล่า?”ฮั่วหานฮุยใบหน้าดำสนิท “ทำไมมันถึงบังเอิญได้ขนาดนี้ และยังเกิดใ
แต่วินาทีต่อมา เขาได้รับข้อความไลน์จากหลินซีอีกครั้ง หลังจากเห็นเนื้อหาแล้ว เขาก็หันหลังและออกจากห้องนอนอีกครั้งเมื่อจ้าวซีซีสังเกตเห็นว่าเขาออกจากห้องนอนแล้ว เธอก็ลืมตาอย่างช้าๆ ดวงตาเต็มไปด้วยการประชดประชันเธอสัมผัสท้องน้อยของตัวเอง และหลับไปอย่างรวดเร็วหลังจากปรับอารมณ์ได้แล้ววันรุ่งขึ้น จ้าวซีซีกลับมาบ้านเพื่อเก็บของและเตรียมตัวไปลงทะเบียนเรียนที่มหาลัยป้าใหญ่จับมือเธอเอาไว้ด้วยความเป็นห่วง “หนูต้องไปพักอยู่มหาลัยจริงๆเหรอ? กลับมาบ้านทุกวัน ป้าจะทำอะไรอร่อยๆเอาไว้ให้กิน”“คุณป้าคะ ตอนนี้ฉันไม่ใช่เด็กแล้ว ดูแลตัวเองได้แล้วนะคะ”จ้าวซีซีต้องอยู่ที่มหาลัยแน่นอน มิฉะนั้นเรื่องที่เธออาศัยอยู่ที่บ้านตระกูลฮั่วในตอนกลางคืนจะถูกป้าใหญ่ล่วงรู้และจะเป็นห่วงเอาได้ และไม่แน่ว่าความลับอาจจะถูกเปิดเผยต่อหน้าพวกพี่ๆก็เป็นไปได้เธอไม่อยากก่อเรื่อง คุณย่าก็จำเป็นต้องผ่าตัดในอีกหนึ่งสัปดาห์ข้างหน้าหลังจากเล่นละครตลอดทั้งสัปดาห์นี้ เธอก็จะเป็นอิสระแล้วเมื่อจ้าวซีซีถือกระเป๋าเดินทางและกําลังจะออกไปข้างนอก แต่ทว่าพี่สามก็ได้ผลักประตูเข้ามาพอดี เมื่อเห็นกระเป๋าเดินทางในมือเธอ ถึงจะเข้าใจขึ้นมาได้
หลินซีหงุดหงิดเล็กน้อย “พี่สามไม่ยอมพบหน้าฉัน แต่การผ่าตัดของตระกูลฮั่วใกล้เข้ามาแล้ว ถ้าพี่สามไม่ปรากฏตัว ฉันจะบอกกับฮั่วหานฮุยได้อย่างไรกัน?”เพราะการให้พี่สามผ่าตัดให้ท่านหญิงฮั่วเป็นข้อต่อรองเดียวของเธอ“คุณหนูใหญ่คะ ยังไงหมอที่ฮั่วหานฮุยหามาก็ไม่สามารถผ่าตัดได้อีกแล้ว อีกฝ่ายได้แต่หาพี่ชายของคุณมาผ่าตัดได้เท่านั้น เรื่องนี้รีบร้อนไปก็เท่านั้นนะคะ”“จะให้ฉันไม่รีบร้อนได้ยังไงกัน วันนั้นที่โรงพยาบาลไม่ใช่ว่าคุณจะไม่เห็น ฮั่วหานฮุยช่วยนังจ้าวซีซีเอาไว้ก่อนจริงๆ เขาไม่เคยยอมรับเงื่อนไขของฉันและแม้กระทั่งไปหาหมอคนอื่นมาผ่าตัดให้คุณย่าฮั่ว”หลินซีรู้สึกว่าการพัฒนาของสิ่งต่างๆ อยู่นอกเหนือการควบคุมของเธอเสียแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งทัศนคติของฮั่วหานฮุยที่มีต่อจ้าวซีซีซึ่งทําให้เธอรู้สึกถึงสัญญาณอันตรายเอาเสียมากๆ“คุณหนูใหญ่คะ ขอแค่ฮั่วหานฮุยขอร้องคุณ เรื่องนี้ก็ยังมีจุดเปลี่ยนนะคะ”“คุณพูดถูก แต่ฮั่วหานฮุยไม่ได้มาหาฉันเลยนะ”ลึกๆแล้วหลินซีรู้สึกกังวลใจเป็นอย่างมาก เธอไม่แน่ใจว่าฮั่วหานฮุยจะตัดสินใจอย่างไรจากนั้นก็รีบพูดขึ้นมาว่า “ส่งคนไปตรวจสอบว่าพี่สามอยู่ที่ไหน ฉันถามเพื่อนคนหนึ่งในสภาก
จ้าวซีซีเดินออกจากร้านอาหาร และเห็นรถหรูสีดําที่จอดอยู่ข้างถนน และเปลือกตาของเธอก็กระตุกทันที - ฮั่วหานฮุยมาถึงแล้วงั้นเหรอ?ฝีเท้าของเธอหยุดชะงัก พร้อมมองไปที่สวีกั๋วกั่ว “เธอจัดการให้เพื่อนๆกลับไปก่อนเถอะ ฉันจะกลับไปเข้าห้องน้ำสักหน่อย”จ้าวซีซีหันหลังกลับไปที่ร้านอาหารและซ่อนตัวอยู่ในนั้นนานกว่าสิบนาที เธอต้องรอให้เพื่อนร่วมชั้นทยอยเดินออกไปเกือบจะหมดถึงสามารถออกมาได้กรืดๆ โทรศัพท์มือถือดังขึ้นมาจ้าวซีซีรับสาย จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงทุ้มต่ำของผู้ชาย “ออกมา”“โอเค”หลังจากจ้าวซีซีวางสายไปแล้ว เธอก็เดินออกจากร้านอาหารอย่างช้าๆ หลังจากเห็นเพื่อนร่วมชั้นแยกย้ายกันไปแล้ว เธอจึงเดินไปที่รถหรูสีดําเธอดึงประตูและขึ้นรถอย่างรวดเร็ว ราวกับว่ากำลังหลบหนีจากมัจจุราชอยู่ฮั่วหานฮุยหรี่ตาเล็กน้อย “ไปเรียนยังจำเป็นต้องเลี้ยงสังสรรค์อีกเหรอ?”“ฉันกลับมาเรียนอีกครั้ง ออกมากินข้าวกับเพื่อนร่วมชั้นเก่า นี่เรียกว่าความสัมพันธ์ทางสังคมตามปกติ ไม่ได้เรียกว่าเลี้ยงสังสรรค์สักหน่อย”ตลอดทางเงียบกริบ ทั้งสองกลับมายังวิลล่าเรือนหอจ้าวซีซีพบว่าป้าหลิวรออยู่แล้วจริงๆ ถ้าไม่จําเป็นต้องแสดง เขาคงไม่สนใจว่าตั
หลังจากจ้าวซีซีได้ยินคําพูดของอาจารย์ใหญ่ เธอก็รู้สึกไม่ค่อยจะดีนักขึ้นมาทันทีเธอมองไปยังฮั่วหานฮุยที่ยืนอยู่ตรงนั้น ดวงตาเต็มไปด้วยการปฏิเสธในที่สุด ฮั่วหานฮุยก็ตอบอย่างจืดชืดว่า “ไม่ต้องหรอกครับ”จ้าวซีซีถอนหายใจด้วยความโล่งอก และเห็นอาจารย์ใหญ่พาฮั่วหานฮุยไปนั่งตรงกลางแถวแรก เห็นได้ชัดว่าสถานะของเขาไม่ธรรมดาเลยเธอไม่เข้าใจว่าคนยุ่งอยู่ตลอดเลวอย่างฮั่วหานฮุยมาทําอะไรที่นี่แต่ในไม่ช้าเธอก็จะรู้แล้วว่าทำไมเพราะเมื่อเธอยืนอยู่บนเวที ฮั่วหานฮุยในฐานะผู้ให้ทุนการศึกษา ขึ้นเวทีเพื่อมอบรางวัลให้กับนักเรียนที่ได้รับรางวัลด้วยตนเองจ้าวซีซีมองผู้ชายกากๆ ที่แต่งตัวดีเดินเข้ามาฮั่วหานฮุยถือใบรับรองรางวัลอยู่ในมือ มองเธออย่างวางตัว “สู้ๆนะ”จ้าวซีซี“...”รอยยิ้มของเธอแข็งทื่อเล็กน้อย จากนั้นเธอก็รับใบรับรองในมือของเขาและอยากจะฟาดใบรับรองบนใบหน้าของเขาจริงๆพิธีมอบรางวัลสิ้นสุดลงอย่างรวดเร็ว จ้าวซีซีเดินออกจากห้องเรียนใหญ่โดยไม่หันกลับมาขอแค่เธอเดินเร็วๆ ปัญหาก็จะไม่ตามหาเธอไม่พบแล้วเมื่อครู่นี้อาจารย์ใหญ่ยังทําหน้ากระตือรือร้นให้เธอคุยกับฮั่วหานฮุย บางทีเธออาจจะถูกเรียกในมื้ออาหาร เธอไม่
จ้าวซีซีจ้องเขม็งไปที่หลินซีอย่างเย็นชา "ฉันเคยเตือนคุณเอาไว้แล้วนะว่า อย่าพยายามเข้ามายั่วยุฉัน ดูเหมือนคุณจะไม่หลาบจำเลยนะ"เมื่อครู่นี้ จู่ๆ หลินซีก็จงใจจะขับรถเข้ามาชนเธอ หากไม่เป็นเพราะว่าเธอหลบได้ทันเวลา เธอก็คงจะต้องเจ็บตัวอย่างแน่นอนบางทีหลินซีอาจจะไม่ได้ตั้งใจจะชนเธอให้ตาย แต่ตอนนี้เธอเป็นหญิงตั้งครรภ์อยู่ จะมาประสบอุบัติเหตุแบบนี้ได้อย่างไร?จ้าวซีซีมีเจตนาฆ่าอยู่ในใจของเธอตอนนี้ ให้ตายเถอะ นังแพศยาคนนี้ช่างร้ายกาจเสียจริงๆ!หลินซีต้องการที่จะต่อต้าน แต่จ้าวซีซีกลับกระชากผมของเธอเอาไว้แน่น แค่ขยับนิดหน่อยก็รู้สึกเจ็บเป็นอย่างมาก "เธอกำลังพูดเพ้อเจ้ออะไรอยู่น่ะ เมื่อกี้ฉันไม่ได้ชนถูกเธอสักหน่อย เธอทำอะไรกับรถของฉัน เธอรู้อยู่แก่ใจดี เดี๋ยวฉันจะต้องให้เธอชดใช้อย่างสาสม!""จะชนหรือไม่เธอรู้อยู่แก่ใจดี ที่นี่มีกล้องวงจรปิดเต็มไปหมด เธอโกหกไม่มีประโยชน์อะไรหรอก เธอโทรแจ้งความได้นะ ฉันจะอย่างไรก็ได้ ถึงตอนนั้นใครจะถูกจับ มันก็ไม่แน่เหมือนกัน"จ้าวซีซีดึงผมของหลินซีอย่างแรง พร้อมกับเอื้อมมือไปตบหน้าของหลินซีนังแพศยานั่นอย่างหนักหน่วง "ครั้งหน้าถ้ากล้ามายั่วยุฉันอีก ฉันจะไม่ปล
"ซีซี ต่อให้เป็นแบบนี้ก็ไม่จำเป็นต้องลาออกหรอกมั้ง ที่นี่อยู่กันแบบสบายๆ เธอไม่ต้องรู้สึกว่าไม่ยุติธรรมกับเพื่อนร่วมงานอะไรหรอก เพราะเธอไม่เหมือนกับพวกเขาอยู่แล้วนะ"จ้าวซีซีเงยหน้าขึ้นมามองด้วยความประหลาดใจ และฉินเฟิงที่อยู่ฝ่ายตรงข้ามก็พูดขึ้นมาว่า "ซีซี ฉันเชื่อว่าเธอก็คงจะดูออกว่าฉันคิดอะไรกับเธอ โดยเฉพาะการที่เราได้ผ่านอะไรมาด้วยกันขนาดนั้นแล้ว หรือว่าเธอจะไม่รู้สึกอะไรกับฉันเลยเหรอ?""ต้องขอโทษรุ่นพี่จริงๆ นะคะ ฉันคิดกับรุ่นพี่แบบเพื่อนกันมาตลอด"จ้าวซีซียังปฏิเสธฉินเฟิงโดยตรงมีความผิดหวังและความไม่เต็มใจแวบเข้ามาในดวงตาของฉินเฟิง ในที่สุดเขาก็พูดขึ้นมาว่า "ซีซี งั้นเอาแบบนี้ดีไหม ต่อไปเธอมาทำงานแค่สุดสัปดาห์ก็โอเคแล้ว เธอก็น่าจะรู้ดีว่า เพราะมีเทพเจ้าจ๋าวจ่าวอย่างเธออยู่ สตูดิโอของเราถึงได้รับออเดอร์มาไม่น้อยเลย หากจู่ๆ เธอมาลาออกไปแบบนี้ สตูดิโอของฉันก็คงได้รับผลกระทบอย่างแน่นอน ถือว่าเห็นแก่ความเป็นเพื่อนกันเถอะนะ ต่อไปเธอมาทำงานแค่วันหยุดสุดสัปดาห์ก็เพียงพอแล้ว"จ้าวซีซีเห็นรอยแผลเป็นบนศีรษะของฉินเฟิง และรู้สึกใจอ่อนขึ้นมาเล็กน้อย "ได้ค่ะ"ทันใดนั้นฉินเฟิงก็ถอนหายใจด้ว
เมื่อจ้าวซีซีได้ยินสิ่งที่พี่สามพูด เธอก็ก้มหน้าอย่างเงียบๆ พร้อมกับตอบกลับไปว่า "พี่สามคะ ฉันได้ตัดสินใจเก็บเด็กสองคนนี้เอาไว้แล้ว"เพราะสำหรับเธอแล้ว เด็กที่อยู่ในท้องคือคนในครอบครัวของเธอ และไม่มีความเกี่ยวข้องกับฮั่วหานฮุยแต่อย่างใดหลินเป่ยลูบหัวของเธอเบาๆ "ตอนนี้พวกพี่ๆ ได้ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานแล้ว ต่อไปจะต้องช่วยน้องดูแลลูกๆ อย่างแน่นอน ดังนั้นน้องก็อย่าลำบากเกินไปเลยนะ""ฉันรู้ค่ะ"ลึกๆ แล้ว เธอก็ได้ตัดสินใจแล้วเช่นกัน หลังจากที่ซ่อมหน่อยกิตเสร็จแล้ว เธอก็สามารถรับใบประกาศนียบัตร และไปจากที่นี่ได้แล้วหลังจากที่กลับถึงบ้าน จ้าวซีซีก็อาบน้ำและเข้านอนโดยตรงในวิลล่าเรือนหอ หลังจากที่ฮั่วหานฮุยจัดการกับงานเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็เดินกลับมาที่ห้องนอน โดยตั้งใจไปดูการแมทชุดที่ห้องแต่งตัวอีกด้วย แต่หลังจากที่เห็นชุดสูทสีแดงนั่นแล้ว คิ้วของเขาก็ขมวดเข้าหากันทันทีนี่คือการแมทชุดของจ้าวซีซี?หากเขาไม่ได้เห็นกับตาของตัวเอง เขาคงไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆเขารีบโทรหาจ้าวซีซีทันที โดยที่ปลายสายก็ได้รับอย่างรวดเร็ว จ้าวซีซีรับสายอย่างไม่แปลกใจ พร้อมกับพูดอย่างใจเย็นขึ้นมาว่า
"ใช่ แต่หากจะพูดกันตามตรงแล้ว อย่างน้อยฉันก็เป็นดีไซเนอร์คนหนึ่ง ออเดอร์ที่ประเคนมาให้ถึงประตูแบบนี้แล้ว หากไม่รับก็ต้องเสียประโยชน์ไปเปล่าๆ น่ะสิ"การแมทชุดให้อดีตสามีไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ แต่ต้องเพิ่มงานนะ!ครั้งละห้าแสนถือเป็นกำไรมหาศาลฮั่วหานฮุยโยนโทรศัพท์มือถือไปให้คนรับใช้โดยตรง "แมทให้ดีก็โอเคแล้ว ผมยังมีธุระที่ต้องทำอีก"จ้าวซีซีกัดฟันแล้วพูดว่า "โอนเงินมาให้ก่อนสิ"ฮั่วหานฮุยหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองออกมา แล้วโอนเงินให้เธอทันทีเมื่อจ้าวซีซีเห็นเงินจำนวนห้าแสนบาทที่ได้รับ เธอก็หายใจเข้าลึกๆ แล้วยิ้มอย่างมืออาชีพ "ขอสอบถามหน่อยนะคะ คุณฮั่วมีเงื่อนไขในการแมทชุดหรือเปล่าคะ สวมไปงานอะไรหรือคะ?"ฮั่วหานฮุยเลิกคิ้ว และประหลาดใจกับการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของผู้หญิงคนนี้มาก และเขาก็ตอบอย่างเรียบๆ กลับไปว่า "ผมจะใส่ไปร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำเพื่อธุรกิจในช่วงสุดสัปดาห์น่ะ"หลังจากทิ้งคำพูดเหล่านี้เอาไว้ ชายหนุ่มก็เดินออกจากห้องนอนไปทันทีจ้าวซีซีเอนตัวไปข้างๆ และคิดอยู่พักหนึ่ง หากเธอไปร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำเพื่อธุรกิจ เธอก็จะรู้ว่าควรสวมชุดอะไรอย่างแน่นอนแต่ถ้าเธอทำแบบนั
จ้าวซีซีโพล่งเสียงออกมา คาดว่าวันนี้คงจะไม่ค่อยราบรื่นอย่างแน่นอนเธอไปทำโอทีที่สตูดิโอ แต่ต้องมาจบลงเพราะพบกับคุณแม่ของฉินเฟิงโดยบังเอิญ และไปกินข้าวด้วยกัน จากนั้นเธอก็ได้พบกับผู้ชายกากฮั่วหานฮุยที่ร้านอาหาร และก็ดื่มเหล้าผิดไปอีกต่างหากจ้าวซีซีรู้สึกว่า ต่อไปก่อนออกจากบ้านเธอจะต้องดูฤกษ์ยามให้ดีเสียก่อนในเวลานี้ ฮั่วหานฮุยได้ยืนอยู่ด้านนอกของห้องแต่งตัว โดยที่ร่างสูงโปร่งกำลังมองหญิงสาวคนที่กำลังพูดนินทาลับหลังเขาอยู่ในห้องแต่งตัววินาทีนี้ดูเหมือนเขาจะจำได้ว่า เมื่อนานมาแล้วทุกครั้งที่เขากลับบ้านหลังจากเลิกงาน เธอก็จะยืนเคียงข้างเขาด้วยความเคารพ ติดตามเขาไปที่ห้องแต่งตัวในห้องนอนเหมือนผู้ติดตามตัวน้อย และได้เตรียมเสื้อผ้าที่เขาจะเปลี่ยนในตอนกลางคืนเอาไว้อีกด้วยเมื่อเขาคุ้นเคยกับการที่มีเธออยู่ มันจึงทำให้เขารู้สึกเสมอว่ามีบางอย่างที่ไม่ปกติในช่วงเวลานี้ แต่ก็ไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ตอนนี้เมื่อเขาเห็นจ้าวซีซียืนอยู่ในห้องแต่งตัว เขาจึงตระหนักได้ว่าก่อนหน้านี้มีอะไรที่ขาดหายไปดวงตาที่เรียวยาวของฮั่วหานฮุยมองดูเธอ พร้อมกับพูดออกมาอย่างเฉยเมยว่า "เป็นใบ้ไปแล้วหรือไง
สายตาของชายหนุ่มตกกระทบไปที่ขาของเธอ หากไม่รู้ว่าวันนี้จ้าวซีซีดื่มหนัก เขาคงคิดว่าเธอกำลังยั่วยวนเขาจริงๆ แล้วแต่ทว่า ตั้งแต่ที่เขาได้เสนอการหย่าร้างแล้วนั้น จ้าวซีซีก็เปลี่ยนเป็นคนละคน เขาแทบจะกระอักเลือดทุกวัน แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรกับเธอได้แต่อย่างใดฮั่วหานฮุยจ้องมองเธออยู่นาน จากนั้นจึงหันหลังกลับและออกจากห้องนอนไปอย่างเงียบๆเขามองไปที่สาวรับใช้เสี่ยวหงที่อยู่ด้านนอก "เดี๋ยวถ้าเธอตื่นขึ้นมาแล้ว ให้เตรียมของสร่างเมาให้เธอด้วยนะ ให้เธอหลาบจำเสียให้เข็ด""รับทราบค่ะคุณชายน้อย คุณชายเป็นต้องกังวลนะคะ ดิฉันจะดูแลคุณนายน้อยให้ดีค่ะ"เมื่อฮั่วหานฮุยได้ยินคำว่า "คุณนายน้อย" เขาก็หันหลังกลับและออกจากวิลล่าโดยไม่พูดอะไรผู้ช่วยที่กำลังยืนอยู่ข้างนอกเหงื่อแตกพลั่กด้วยความร้อนใจ แต่เขาก็ไม่กล้าเข้าไปเร่งแต่อย่างใด และก็ทำได้เพียงยืนรอเจ้านายของตัวเองออกมาเท่านั้นหลังจากที่เห็นฮั่วหานฮุยปรากฏตัว ผู้ช่วยก็แทบจะร้องไห้ด้วยความดีใจ "บอสครับ การประชุมได้เริ่มตามกำหนดการแล้วนะครับ ทางด้านของบอส ผมได้แจ้งกับทุกคนแล้วว่าจะเปลี่ยนเป็นโหมดการประชุมทางวิดีโอ ตอนนี้คอมพิวเตอร์ได้ปรับเอาไว้เรียบร
เมื่อสาวรับใช้เสี่ยวหงเห็นฮั่วหานฮุยเดินออกมา เธอก็เดินออกจากห้องนอนทันที และยังปิดประตูอย่างระมัดระวังอีกด้วยจ้าวซีซีสามารถรับรู้ได้ว่าฮั่วหานฮุยได้เดินออกมาแล้วจากหางตา มือของเธอหยุดชะงัก เงยหน้าและมองไปทางเขา "คือว่า ฉันจะกินอย่างระวัง ไม่ให้อะไรตกบนเตียงของคุณนะ"เธอรู้จักผู้ชายคนที่อยู่ตรงหน้านี้เป็นอย่างดี เขารักในความสะอาด และเรื่องที่จะมากินของบนเตียงนั้น มันเป็นไปไม่ได้อย่างเด็ดขาดแต่ตอนนี้เธอหิวมากจริงๆ ดังนั้นจึงไม่สามารถสนใจอะไรได้ขนาดนั้นแล้วเพราะสุดท้ายแล้ว เมื่อผู้หญิงตั้งครรภ์หิว ก็ไม่มีอะไรมาหยุดเธอได้ และเจ้าเด็กน้อยสองคนที่อยู่ในท้องของเธอก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมายขนาดนั้น ซึ่งพวกเขาได้ประท้วงเธออยู่ตลอดเวลาด้วยฮั่วหานฮุยยืนอยู่หน้าเตียง ผมสั้นสีดำของเขายังคงเปียกอยู่เล็กน้อย และบางส่วนก็ห้อยลงมาบนหน้าผาก ทำให้ความเข้มงวดในตอนกลางวันลดน้อยลงไปมาก มีออร่าแบบคุณชายผู้สูงศักดิ์และหล่อเหลาเพิ่มขึ้นมาด้วยเสื้อคลุมอาบน้ำที่หลวมนั้นได้เผยกล้ามหน้าอกที่ดูดีออกมา โดยที่เธอยังเห็นหยดน้ำที่ไหลลงมาจากร่องอกของเขา และหายไปลึกเข้าไปในปกเสื้ออีกต่างหากเมื่อจ้าวซีซีเงยหน้าข
หลังจากผ่านไปสักพัก คนขับที่อยู่ข้างหน้าก็อดที่จะถามขึ้นมาไม่ได้ว่า "คุณผู้ชายครับ เราจะไปไหนกันหรือครับ?"ฮั่วหานฮุยพูดอย่างไร้อารมณ์ว่า "อย่าถามฉัน ถามเธอเลย"คนขับชำเลืองมองหญิงสาวที่กำลังหลับใหลผ่านกระจกมองหลัง และก็ตอบกลับอย่างแผ่วเบาว่า "คุณผู้ชายครับ คุณผู้หญิงหลับไปแล้วครับ"หลับไปแล้ว?จากนั้นฮั่วหานฮุยถึงได้หันไปมองหญิงสาวที่อยู่ข้างๆ แวบหนึ่ง ตามคาดเธอได้หลับตาและผล็อยหลับไปแล้ว เขาจึงถอนหายใจออกมา และพูดตอบกลับไปเบาๆ ว่า "กลับบ้าน"คนขับจึงได้เลี้ยวกลับไปอีกทางหนึ่ง ผ่านไปครึ่งชั่วโมงกว่าๆ รถยนต์ก็ได้ขับมาจอดที่ด้านนอกของวิลล่าเรือนหอหลังจากที่ฮั่วหานฮุยลงจากรถ เขาก็ได้ก้มลงมาอุ้มหญิงสาวที่กำลังหลับใหลอยู่ขึ้นมาจริงๆแล้ว จ้าวซีซีไม่ได้หลับสนิทขนาดนั้น เธอกำลังจะตื่นขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงของการเคลื่อนไหว แต่เมื่อพบว่าตัวเองกำลังถูกฮั่วหานฮุยอุ้มเอาไว้ในอ้อมแขน เธอก็ได้หลับตาแน่นลงไปอีกครั้งหัวใจของจ้าวซีซีเต้นระรัว โดยที่ได้ยินเสียงฝีเท้าของเขาดังเข้ามาในหู เธอไม่รู้ว่าฮั่วหานฮุยต้องการพาเธอไปที่ไหนกันแน่คงไม่ใช่โรงแรมหรอกใช่ไหม?และในเวลานี้ เธอก็ได้ยินเสียงเส
ฉินเฟิงขมวดคิ้วและพูดว่า "ท่านประธานฮั่วได้พาตัวซีซีที่เมากลับไปแล้วครับ คุณแม่ เมื่อกี้คุณแม่จะจงใจแกล้งเทเหล้าผิดได้อย่างไร?""ลูกรัก ลูกไม่รู้อะไรเสียแล้ว ลูกไปขวางซีซีดื่มจนเมา แล้วซีซีต้องมาดูแลลูกไม่ใช่เหรอ? แต่ถ้าหากซีซีดื่มจนเมา ลูกก็ต้องไปส่งเธอและดูแล แบบนั้นลูกสองคนก็จะมีความรู้สึกต่อกันแล้วไม่ใช่เหรอไง? และถ้าหากดื่มจนเมาและทำให้ข้าวสารกลายเป็นข้าวสุกไปแล้วนั้น มันจะไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีหรอกเหรอ"หญิงวัยกลางคนรู้ว่าลูกชายของตัวเองบื้อจนเกินไป เธอก็เลยให้โอกาสให้เขาได้แสดงความสามารถของตัวเองออกมาเมื่อได้ยินแบบนี้แล้ว ฉินเฟิงก็ถอนหายใจออกมา "คุณแม่ ผมบอกแล้วไม่ใช่หรือครับว่า เรื่องนี้คุณแม่ไม่จำเป็นต้องเข้ามาจัดการอะไร? เมื่อกี้ท่านประธานฮั่วไม่พอใจมากที่จ้าวซีซีดื่มจนเมาแบบนั้น ผมคงทิ้งภาพลักษณ์ที่แย่ๆ เอาไว้แล้วอย่างแน่นอน"เขายังคิดว่าวันนี้โชคดีเหลือเกินที่มาพบกับฮั่วหานฮุย และมีโอกาสกินข้าวด้วยกันแบบนี้ เขาจะต้องทำให้ใครเขาประทับใจ ซึ่งมันมีส่วนช่วยให้เขาตามจีบจ้าวซีซีให้ติดนั่นเองแต่ที่ไหนได้ ทุกอย่างกลับถูกแม่ของตัวเองทำพังไปหมดแล้วหลังจากนั้นป้าฉินถึงสามารถ