บทที่ 103

ณ ช่วงเวลานั้น ในสายตาของจ้าวซีซีมีความคาดหวังบางอย่าง

ฮั่วหานฮุยก็ได้เห็นเธอโซซัดโซเซ ดวงตาเรียวยาวคู่นั้นมืดสนิทราวกับหมึก แต่ลึกลงไปกลับซ่อนความไม่มั่นใจและความคาดหวังเอาไว้

ด้วยแววตาแบบนี้ จู่ๆ เขาก็ใจอ่อนลงไปทันที

ชายหนุ่มก้าวเข้ามาจับมือของจ้าวซีซี และประคองเธอเอาไว้

จ้าวซีซียังคิดว่าครั้งนี้เธอคงจะล้มลงกับพื้นอย่างแน่นอน เธอเตรียมใจไว้แล้ว อย่างไรก็ตามระหว่างหลินซีกับตัวเอง ฮั่วหานฮุยจะเลือกใครนั้นมันชัดเจนอยู่แล้ว

แต่คาดไม่ถึงเลยว่า ฮั่วหานฮุยจะเลือกตัวเองในครั้งนี้

เธอพิงแขนของชายหนุ่มและมองเขาอย่างเหลือเชื่อ หัวใจของเธอเต้นเร็วระรัวพร้อมกับความกลัว

ถ้าเมื่อครู่นี้เธอล้มลงบนพื้น ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับลูก ผลที่ตามมาเธอนั้นไม่อยากจะจินตนาการเสียด้วยซ้ำ

ในเวลานี้ เสียงที่อ่อนแอและน้อยใจของหลินซีก็ดังขึ้น “พี่หายฮุยคะ!”

จ้าวซีซีหันไปเห็นหลินซียังคงนั่งอยู่บนพื้น ดวงตาแดงระเรื่อที่แทบจะร้องไห้ของนางน่าสงสารเป็นอย่างยิ่ง เธอกะพริบตาปริบๆ เพราะยังไงเสียเธอก็คงไม่คิดว่าครั้งนี้ฮั่วหานฮุยจะไม่สนใจหลินซีและช่วยตัวเธอด้วยเหมือนกัน

ในเวลานี้หลี่อู่หรานก็เดินออกมาจากลิฟต์และรีบวิ่งไปที่หลินซีท