บทที่ 15

สีหน้าของหลินตงเย่เปลี่ยนเป็นเย็นชา “ที่เธอพูดถึงคือย่าของไอ้หนุ่มตระกูลฮั่วงั้นเหรอ? ผู้ชายคนนั้นแต่งงานไปแล้ว เธอยังจะไปยุ่งทำไมอีก?”

“พี่ใหญ่ ช่วงนี้เขาหย่าไปแล้วค่ะ อันที่จริงพี่หานฮุ่ยไม่ได้ชอบผู้หญิงคนนั้นค่ะ ฉันเชื่อว่าพอผ่านสามปีนี้ไปแล้ว พี่หานฮุ่ยจะต้องรู้แน่ ๆ ว่าใครคือคนที่เหมาะสมกับเขา”

หลินซีรีบร้อนเล็กน้อย “พี่ใหญ่คะ การผ่าตัดนั่นถ้าพูดกับพี่สามแล้วก็เป็นแค่เรื่อง! ช่วยโน้มน้าวพี่สามให้ฉันหน่อยนะคะ เขาฟังคุณมากที่สุดแล้วค่ะ”

นี่เป็นตั๋วต่อรองในการที่เธอจะได้แต่งงานกับฮั่วหานฮุ่ยเลยนะ!

“ไม่ได้”

หลินตงเย่วางสายไปโดยตรง แม้ว่าหลินซีจะเป็นเพียงลูกบุญธรรม แต่เขาก็ไม่อยากให้น้องสาวต้องไปแต่งงานกับชายที่เลือดเย็นและไร้ความรู้สึกแบบฮั่วหานฮุ่ยคนนั้น แถมยังเคยหย่าร้างอีกด้วย

หลินตงเย่เหลือบมองไปที่กลุ่มครอบครัวที่รักใคร่กลมเกลียวกัน นี่เป็นกลุ่มเล็ก ๆ ที่พวกเขาเพิ่งสร้างขึ้นมาใหม่ ซึ่งยังไม่อยากให้หลินซีรู้เรื่องว่าขณะนี้เขาเจอน้องสาวแท้ ๆ แล้ว

อย่างน้อยพวกเขาก็ต้องรอจนกว่าจะเกลี้ยกล่อมน้องสาวได้แล้วจึงค่อยว่ากันใหม่

หลินตงเย่หันกลับไปยังห้องรับแขก “น้องเล็ก ตอนเย็นพวกเขาก็มาถึงกันแล้วล่ะ พวกเรามากินข้าวด้วยกันเถอะ”

“เย็นวันนี้เหรอคะ?”

จ้าวซีซีจำขึ้นได้ว่าเย็นนี้สัญญากับคุณย่าฮั่วเอาไว้ว่าจะไปทานข้าวด้วย เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “แต่ฉันนัดกับเพื่อนเอาไว้แล้วค่ะ”

“ไม่เป็นไร ๆ พวกเราไม่รีบร้อนอะไร อย่างไรเสียก็รอมาได้หลายปีแล้ว ก็เลยไม่ได้รีบร้อนในตอนนี้มากนัก”

จ้าวซีซีเห็นความระมัดระวังบนใบหน้าของพี่ใหญ่ เธอจึงเม้มมุมปาก “ฉันจะกลับมาให้เร็วนะคะ”

หลินตงเย่ถูผมของเธอ “ออกไปกินข้าวกับเพื่อน มีเงินพอหรือเปล่า?”

ร่างกายของจ้าวซีซีแข็งทื่ออยู่ครู่หนึ่ง เธอไม่คุ้นเคยกับพฤติกรรมที่สนิทสนมของพี่ชายนิดหน่อย เธอตอบกลับไปอย่างประหม่าเล็กน้อย “พอค่ะ”

เธอหันกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้อง แต่ป้าสะใภ้ใหญ่กลับตามเข้ามาด้วย แล้วลดเสียงลงพูดกับเธอว่า “หนูจะไปที่บ้านตระกูลฮั่วเหรอ?”

“ป้าสะใภ้ใหญ่คะ ป้าเดาถูกแล้วล่ะค่ะ อันที่จริงคุณย่าฮั่วดีกับหนูมาก ไม่ว่ายังไงก็ต้องไปอธิบายกับคุณย่าฮั่วให้ชัดเจนค่ะ”

“ซีซี เรื่องที่หนูแต่งงานและหย่าร้างไปแล้วเรื่องนี้ป้าไม่ได้บอกพี่ชายของหนูไป แต่หนูไปที่บ้านของตระกูลฮั่ว ป้าวางใจไม่ได้หรอกนะ”

“เรื่องนี้ก็อย่าบอกพวกเขาเลยนะคะ หนูกังวลว่านิสัยที่หุนหันพลันแล่นของพี่ใหญ่เขาจะไปหาฮั่วหานฮุ่ย และทำเรื่องให้ยุ่งยากขึ้นมา มีปัญหาน้อยดีกว่ามีปัญหามากนะคะ”

สุดท้ายป้าสะใภ้ใหญ่ก็ไม่พูดอะไรต่อ เพียงแต่ตาแดงก่ำ “ต่อไปนี้ก็ไม่ต้องคับข้องใจอีกต่อไปแล้ว พวกเราไม่สนใจคนรวยพวกนั้นอีก”

จ้าวซีซีพยักหน้า เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็มองดูตัวเองในกระจก และลูบท้องน้อย ๆ ของตัวเอง

เธอจะพาลูกมาเริ่มต้นชีวิตใหม่

เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ออกไป พี่ใหญ่หลินตงเย่เดินตามเธอลงไปชั้นล่าง “น้องเล็ก เธอจะไปไหน ฉันจะไปส่งเธอเอง”

“ไม่ต้องค่ะ ฉันจะนั่งรถบัสไปค่ะ”

นั่งรถบัสไปงั้นเหรอ?

น้องสาวของเขาหลินตงเย่จะนั่งรถบัสได้อย่างไรกัน? เขายังเตรียมรถหรูจำนวนนับไม่ถ้วนเอาไว้ให้กับน้องสาวเป็นพิเศษ!

แต่สุดท้ายเขาก็ต้องอดกลั้นเอาไว้ แท้จริงแล้วในตอนนี้เขาก็เป็นเพียงคนขายบ้านก็เท่านั้น

หลินตงเย่เห็นแท็กซี่คันหนึ่งจอดอยู่ข้างทางพอดี จึงรีบโบกรถมาทันที แล้วยื่นเงินห้าร้อยบาทให้คนขับ “นั่งแท็กซี่ไปเถอะ รถบัสแออัดเกินไป เงินเล็กน้อยแค่นี้พี่ใหญ่ยังพอมีน่า”

เขาจะปล่อยให้น้องสาวไปขึ้นรถบัสได้อย่างไรกัน ตอนนี้เขาอยากชดใช้ทั้งหมดที่เขาเคยติดหนี้น้องสาวมานานหลายปีให้กับเธอ

ท้ายที่สุดจ้าวซีซีก็ขัดไม่ได้ จึงขึ้นไปนั่งบนรถแท็กซี่ จากนั้นเธอก็โบกมือให้กับหลินตงเย่ที่อยู่นอกรถ

มุมปากของเธอยกขึ้นเล็กน้อย ความรู้สึกที่ได้พบครอบครัวนี่มันช่างดีจริง ๆ

——

จ้าวซีซีนั่งรถไปจนถึงบ้านหลังเก่าของตระกูลฮั่ว เธอมองไปยังอาคารที่คุ้นเคยตรงหน้า ก็เกิดสับสนขึ้นมาเล็กน้อยว่าจะพูดถึงเรื่องหย่ากับคุณย่าฮั่วอย่างไรดี

เธอหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเดินเข้าไปในบ้านหลังเก่าของตระกูลฮั่ว

แล้วหญิงสาวคนหนึ่งก็เดินมาจากสนามหญ้าข้าง ๆ “จ้าวซีซี ครั้งนี้คาดไม่ถึงเลยว่าเธอจะเรียกแท็กซี่มา และไม่ได้นั่งรถบัสมาแล้ว ทำไมในที่สุดถึงหยุดแสร้งทำเป็นภรรยาและแม่ที่ดีไปได้ล่ะ เริ่มใช้เงินของตระกูลฮั่วของพวกเรามาทำให้ชีวิตสุขสบายขึ้นมาแล้วเหรอ?”