บทที่ 21

ฮั่วหานฮุ่ยตัดบทคุณแม่ "ทานข้าวก่อนครับ"

คุณย่าฮั่วมองไปที่จ้าวซีซีด้วยรอยยิ้ม "เตรียมน้ำซุปที่เธอชอบที่สุดด้วยนะ หานฮุ่ย เธอรีบตักให้ภรรยาเธอสิ"

เปลือกตาของจ้าวซีซีกระตุกไปสักพัก จะไปเอาช้อน แต่ไม่คิดว่าผู้ชายข้าง ๆ จะเร็วกว่าเธอ มือที่ยาวหยิบชามของเธอ

เธอมองดูซุปสีขาวขุ่นที่อยู่ตรงหน้า จู่ ๆ ก็รู้สึกไม่ความอยากอาหาร

แม่หลี่อู่หรานกระแอม “ทำไม ลูกฉันตักน้ำซุปให้เธอ ยังมารังเกียจอีกงั้นเหรอ?”

คุณย่าฮั่วมองดูเธอด้วยความห่วงใย “ซีซี ไม่ชอบดื่มเหรอ?”

เปล่าหรอกค่ะคุณย่า ฉันชอบดื่มค่ะ”

จ้าวซีซีหยิบชามขึ้นมา ด้านข้างยังมีสายตาที่มองข้ามไม่ได้ เธอได้กลิ่นน้ำซุปปลา ก็ขมวดคิ้วโดยสัญชาตญาณ แต่เธอฝืนดื่มไปหนึ่งคำ แต่คำที่สองยังไงก็กลืนไม่ลง

ไม่กี่วินาทีต่อมา จ้าวซีซีวางชามลงแล้วอาเจียนมีแต่ลมไปสักพัก

น่าแปลก เมื่อก่อนเธอชอบน้ำซุปปลานี้นี่ ทำไมวันนี้ถึงไม่ดื่มล่ะ

ใบหน้าของคุณย่าฮั่วเต็มไปด้วยความประหลาดใจ “ซีซี หรือว่าเธอท้องแล้วงั้นเหรอ?”

สิ้นสุดคำพูด สายตาที่ไม่น่าเชื่อทั้งสองด้านมองมาที่เธอ

จ้าวซีซีดวงตาเบิกกว้าง กระวนกระวายเล็กน้อย คุณย่ามองออกได้ยังไง

การตกใจครั้งนี้ จ้าวซีซีกุมปากวิ่งไปที่ห้องน้ำ อาเจียนน้ำซุปปลาออกมาทั้งหมด

เธอรู้สึกเหมือนกรดในกระเพาะก็แทบจะอาเจียนออกมาแล้ว ทรมานมาก

เมื่อจ้าวซีซียกมือไปหยิบทิชชู่ ก็ได้มีคนยื่นทิชชู่มาให้แล้ว เธอรีบเช็ดมุมปาก "คือว่าขอบ.."

เมื่อเธอหันหลังมองเห็นชายด้านหลังชัดเจนแล้ว ประโยคขอบคุณต่อมาก็รีบกลืนกลับไป

เธอมองลงด้วยความละอายใจ "น่าจะเป็นเพราะช่วงนี้กดดันเกินไป จึงเป็นหวัดเล็กน้อย"

เมื่อพูดจบ บนหัวเธอก็มีเสียงต่ำของผู้ชาย "ถ้าไม่สบาย ก็ให้แพทย์ประจำบ้านมาดูอาการ"

หัวใจของจ้าวซีซีเต้นในจังหวะที่เร็วขึ้น รีบพูดกล่าว "แค่เป็นหวัดเล็กน้อย ไม่ต้องดูหรอก ไม่กี่วันก็หายเอง"

"งั้นเหรอ?"

ผู้ชายก้าวขึ้นมาหนึ่งก้าว จับเธอไว้ตรงหน้าอ่างล้างหน้า เธอไม่มีทางถอย

จ้าวซีซีก้มหัวลงเห็นเนกไทลายทางสีน้ำเงินรอบคอของเขา ดูเหมือนว่าเขายังคงเลือกใส่เส้นนี้

"จ้าวซีซี มองดูผม"

เธอค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น แต่ผู้ชายจับคางเธอไว้ การเคลื่อนไหวที่แข็งแกร่งและครอบงำ ดวงตาสีเข้มผสมกับความพินิจพิเคราะห์ "เธอมีเรื่องอะไรปิดบังผมไว้ใช่ไหม?"

จ้าวซีซีหายใจช้าลง "คุณชายฮั่ว คุณอยากถามอะไร?"

คุณชายฮั่ว?

เมื่อก่อนเธอจะเชื่อฟังและเรียกเขาหานฮุ่ยด้วยความระมัดระวัง อย่างที่คิดไว้หลังจากมีรักครั้งใหม่ ก็มีความกล้าขึ้น

ผู้ชายโน้มตัวไป ดวงตาที่ปะปนไปด้วยความโกรธ "คุณคิดว่าผมจะถามอะไร?"

มือของจ้าวซีซีผสานกันอย่างช้า ๆ พยายามให้ตัวเองใจเย็นลง เธอกล่าว "ฉันไม่ได้ท้องจริง ๆ ถ้าคุณไม่เชื่อล่ะก็.."

"ทำไมผมจะไม่เชื่อ?"

เธอชะงัก เงยหน้าเห็นดวงตาที่คลุมเครือของเขา มีความสับสนเล็กน้อย

เขาเชื่อเธอขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

ริมฝีปากบางของฮั่วหานฮุ่ยปนกับความเยาะเย้ย "เมื่อวานยังเปิดห้องโรงแรมกับผู้ชายคนนั้น ถ้าเธอท้องจริง ๆ การที่เล่นกันทั้งคืน คิดว่าเด็กยังอยู่ได้อีกเหรอ?"

สีแดงเลือดบนใบหน้าของจ้าวซีซีหายไปทันที เมื่อครู่ชั่ววินาทีหนึ่งเธอคิดว่าฮั่วหานฮุ่ยเชื่อใจตัวเอง ดูเหมือนว่า เป็นเธอที่หลงตัวเองไปเอง

เธอก้มหน้าลง ปิดบังสายตาที่ผิดหวัง

เสียงของผู้ชายดังมาจากบนหัว "พูดสิ ละอายใจรึไง? เมื่อคืนเธออยู่กับใครกันแน่?"

จ้าวซีซีถอนหายใจช้า ๆ แค่ไม่สงสัยว่ามีลูกก็ดีแล้ว เธอพูดอย่างเฉยเมย "พวกเราหย่ากันแล้ว ฉันจะอยู่กับใคร ฉันไม่จำเป็นต้องรายงานให้คุณทราบ"

ฮั่วหานฮุยดึงเนกไทของเขาอย่างฉุนเฉียว "จ้าวซีซี คำไหนของคุณกันแน่ที่เป็นเรื่องจริง คำไหนที่โกหก? ตอนนั้นคุณยังพูดว่าที่แต่งงานกับผมเพราะชอบผม ทำไม เปลี่ยนใจเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?"