บทที่ 17

หลินซีเดินเข้ามา “จ้าวซีซี เธอคิดว่ามาเคี่ยวซุปแล้วจะสามารถทำให้คุณท่านเป็นคนตัดสินใจแทนเธอได้งั้นเหรอ? ฉันจะบอกเธอให้นะ คราวนี้ฉันได้เชิญผู้เชี่ยวชาญด้านการผ่าตัดหัวใจที่มีชื่อเสียงมาทำการผ่าตัดให้กับคุณท่าน ตราบใดที่ผ่าตัดสำเร็จ คุณท่านก็จะไม่ต่อต้านการแต่งงานของฉันกับพี่หานฮุ่ยแน่นอน”

แม้ว่าที่พี่ใหญ่ไปคุยกับพี่สามจะยังไม่ได้คำตอบ แต่เธอก็มั่นใจว่าจะสามารถทำให้พี่สามตกลงทำการผ่าตัดให้กับคุณย่าฮั่ว!

เธอช่วยชีวิตของหญิงชราผู้นี้ของตระกูลฮั่วเอาไว้ได้ พอถึงตอนนั้นก็จะไม่สามารถต่อต้านที่ตัวเองจะแต่งงานกับฮั่วหานฮุ่ยได้อีกแล้ว

จ้าวซีซีรู้ว่าคุณท่านมีปัญหาเกี่ยวกับหัวใจ แต่ไม่สามารถหาคนที่เหมาะสมที่จะมาผ่าตัดให้ได้มาโดยตลอด

ถ้าแบบนี้ก็ดีเลย อย่างน้อยสุขภาพของคุณย่าก็จะสามารถหายดีและกลับมาแข็งแรงได้อีกครั้ง

จ้าวซีซีลุกขึ้นยืนจากม้านั่ง “งั้นยินดีกับพวกเธอที่มีบุตรยากให้มีลูกเต็มบ้านมีหลานเต็มเมือง รบกวนหลีกด้วยค่ะ”

สายตาของหลินซีเปลี่ยนเป็นเย็นชา ผู้หญิงคนนี้ยังกล้าเถียงด้วยงั้นเหรอ? เธอเอื้อมมือไปผลักเตาเล็ก ๆ แล้วหม้อที่ปรุงอาหารอยู่นั้นก็เอียงไปทางจ้าวซีซีทันที

“ระวัง!”

ผู้ชายคนหนึ่งพุ่งเข้ามา จ้าวซีซีหันกลับไปมองก็เห็นเข้ากับฮั่วหานฮุ่ย แต่เขากลับปกป้องหลินซี

วินาทีต่อมา ซุปร้อน ๆ ก็ลวกโดนหลังมือของเธอ แต่เธอไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดสักเท่าไหร่ อย่างน้อยก็เทียบไม่ได้กับใจที่เจ็บปวดของเธอ

จ้าวซีซีรีบใช้น้ำเย็นคลายความร้อนที่หลังมือของเธอ แล้วเสียงออดอ้อนของหลินซีก็ดังขึ้นข้าง ๆ หู “พี่หานฮุ่ยคะ มือของฉันโดนลวกค่ะ ปวดมากเลยค่ะ แต่คุณอย่าไปโทษเธอเลยนะคะ เธอน่าจะไม่ได้ตั้งใจให้มือลื่นน่ะค่ะ”

จ้าวซีซีได้ยินตรงนี้ แววตาเย้ยหยันก็แวบขึ้นมา โดยที่ไม่หันกลับไปมองด้วยซ้ำ

ทันใดนั้น ชายหนุ่มก็คว้าแขนของเธอเอาไว้ “จ้าวซีซี คิดไม่ถึงว่าเธอจะ…”

ฮั่วหานฮุ่ยลดตาลงมองไปเห็นหลังมือที่ถูกลวกจนพุพอง ที่ทั้งแดงทั้งเป็นผื่น

เขาก็เม้มริมฝีปาก และไม่พูดอะไรออกมาอีก

จ้าวซีซีเงยหน้าขึ้น “คิดไม่ถึงว่าฉันจะทำไม?”

“จ้าวซีซี คิดไม่ถึงว่าเธอจะโหดร้ายขนาดนี้ จงใจทำให้คุณหลินเจ็บตัว!”

แม่สามีก้าวยาว ๆ เดินเข้ามา เห็นหลินซีจับข้อมืออยู่ เธอไม่ถามอะไรสักคำ แล้วง้างมือขึ้นไปตบจ้าวซีซี

ดวงตาของจ้าวซีซีเต็มไปด้วยการเสียดสี ในขณะที่เตรียมจะหลบ——ก็มีมือคู่หนึ่งมาขวางตรงหน้าเธอเอาไว้

เธอมองชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าอย่างงงงวย แขนของเขาบังฝ่ามือของแม่สามีเอาไว้ เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะมาช่วยตัวเอง!

ไม่เพียงแค่เธอเท่านั้น ทุกคนต่างก็คาดไม่ถึงกันทั้งนั้น

แม่สามีโมโหขึ้นมาเล็กน้อย “ลูกชาย ลูกอย่ามาขวางนะแม่จะสั่งสอนเธอ!”

สีหน้าของฮั่วหานฮุ่ยนั้นเย็นชา “ที่หม้อตกลงบนพื้นเป็นแค่อุบัติเหตุครับ”

“เป็นอุบัติเหตุจริง ๆ เหรอ?” แม่สามีไม่เชื่ออย่างเห็นได้ชัด

หลินซีที่อยู่ข้าง ๆ กัดฟันกรอด คาดไม่ถึงว่าพี่หานฮุ่ยจะเชื่อว่านี่เป็นอุบัติเหตุ เธอจึงรีบพูดอย่างน่าสงสารขึ้นมาทันที “คุณป้าคะ นี่เป็นอุบัติเหตุจริง ๆ ค่ะ จ้าวซีซีก็ไม่ได้ตั้งใจที่ผลักเตาค่ะ สุดท้ายเธอเองก็บาดเจ็บแล้วด้วยค่ะ”

จ้าวซีซีพูดขึ้นอย่างไม่ยอม “ไม่ค่ะ นี่มันไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เป็นหลินซีที่ตั้งใจผลักเตาเล็ก ๆ นี่ลงไป เธอจงใจทำมัน!”

ทันใดนั้นบรรยากาศในครัวเล็กก็เย็นยะเยือกขึ้นมาทันที

เธอเงยหน้าขึ้นแล้วสบตากับฮั่วหานฮุ่ยอย่างดื้อรั้น ในเมื่อก็หย่าร้างกันไปแล้ว เธอจะต้องทนไปทำไมอีก

เธอไม่ใช่เต่านินจานะ!

ฮั่วหานฮุ่ยหรี่ตาลง แล้วมองไปที่หลินซี “มันเกิดอะไรขึ้น?”

หลินซีตื่นตระหนกและรีบอธิบาย “พี่หานฮุ่ย ฉันไม่ได้ผลักเตาเล็ก ๆ นี้จริง ๆ นะคะ”

จ้าวซีซีชี้ไปที่กล้องวงจรปิดที่อยู่ข้าง ๆ “เอาคลิปจากกล้องวงจรปิดออกมาความจริงก็ปรากฏออกมาแล้วค่ะ ความผิดฐานเจตนาทำให้บาดเจ็บถ้าอิงตามหลักกฎหมายแล้วก็มีโทษจำคุกไม่เกินสามปี บาดแผลที่โดนลวกตรงหลังมือของฉัน ก็เพียงพอสำหรับการบาดเจ็บเล็กน้อยแล้วค่ะ เรื่องนี้ฉันจะขอสงวนสิทธิ์ในการดำเนินคดีตามกฎหมายนะคะ”

หลินซีหายใจเข้าทันที และมองไปยังกล้องวงจรปิดที่อยู่ข้าง ๆ อย่างตื่นตระหนก เธอคิดไม่ถึงว่าจะมีกล้องวงจรปิดอยู่จริง ๆ ด้วย นี่มันแย่มากเลย

ฮั่วหานฮุ่ยพูดด้วยใบหน้าที่เย็นชา “เอาภาพจากกล้องออกมา”

หลินซีรีบพูดกับคุณนายฮั่ว “คุณป้าฮั่วคะ เมื่อกี้เป็นเพียงอุบัติเหตุจริง ๆ นะคะ เดินทีฉันอยากจะไปช่วยยกยา แต่ซุ่มซ่ามจนทำเตาตกลง ฉันกับคุณจ้าวต่างก็บาดเจ็บพร้อมกันทั้งคู่ ฉันไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ นะคะ”

“คุณหลินฉันเชื่อว่าหนูไม่ได้ตั้งใจ ยังไง ๆ หญิงสาวที่ร่ำรวยอย่างหนู จะคุ้นเคยกับงานที่ต้องใช้แรงแบบนี้ได้อย่างไร? นอกจากนี้ใครจะไปรู้ล่ะว่าจ้าวซีซีอาจจะจงใจใช้กลอุบายมาใส่ร้ายหนูก็ได้ คุณหลินพวกเรารีบไปให้หมอประจำตระกูลมาตรวจดูอาการบาดเจ็บของหนูกันเถอะ หนูเป็นถึงหญิงสาวที่ร่ำรวยนะ ถ้าหากมีรอยแผลเป็นขึ้นบนร่างกายของหนู เช่นนั้นจะทำอย่างไรกันล่ะ?”

หลินซีได้ยินแบบนี้ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกในที่สุด ในตอนที่เธอจะเดินออกไป เธอก็เงยหน้ามองไปที่ฮั่วหานฮุ่ย “พี่หานฮุ่ยคะ”

ฮั่วหานฮุ่ยสังเกตเห็นแผลพุพองบนหลังมือของจ้าวซีซี สายตาก็ขุ่นมัวขึ้นมาไม่น้อย แล้วริมฝีปากบางก็พูดขึ้นอย่างเย็นชา “ทุกคนไปที่ห้องโถงกัน เดี๋ยวให้หมอประจำตระกูลมาตรวจ”

“ถูกต้องแล้วลูกชาย รีบให้หมอประจำตระกูลมาตรวจให้คุณหลินเดี๋ยวนี้เลย นี่ถึงจะเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด”

แววตาของจ้าวซีซีมีแววตาเสียดสีแวบขึ้นมา หลังมือของเธอที่ปวดแสบปวดร้อน แต่ในสายตาของฮั่วหานฮุ่ยคนที่สำคัญที่สุดก็คือหลินซีดั่งที่คาดเอาไว้

เธอเดินตามพวกเขาไปที่ห้องโถง จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองฮั่วหานฮุ่ย “เดี๋ยวต้องเอาภาพจากกล้องวงจรปิดออกมาพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของฉันด้วยนะคะ”

หนี้แค้นนี้เธอจะไม่ยอมชำระไปง่าย ๆ หรอกนะ