บทที่ 16

เมื่อเผชิญหน้ากับคำเหน็บแนมของฮั่วซานซาน จ้าวซีซีก็ไม่สะทกสะท้านใด ๆ หลายปีมานี้ฮั่วซานซานดูถูกเธอมาโดยตลอด ในคำพูดและความหมายแฝงล้วนชอบพูดว่าเธอยอมแต่งงานกับฮั่วหานฮุ่ยที่ใกล้ตายก็เพื่อเงิน

ก่อนหน้านี้เธออดทนมาโดยตลอด แต่ตอนนี้เธอหย่ากับฮั่วหานฮุ่ยไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องทนอีกต่อไป

ฮั่วซานซานมองไปที่จ้าวซีซีที่อยู่ตรงหน้าอย่างเย่อหยิ่ง “ยังยืนงงทำอะไรอยู่อีก รีบไปทำอาหารในครัวสิ แล้วอย่าลืมทำเมนูพระกระโดดกำแพงที่ฉันชอบมากที่สุดด้วยล่ะ”

สายตาของจ้าวซีซีมองกลับไปอย่างเอาคืน แล้วโต้กลับไปอย่างหน้านิ่ง “คุณย่าชวนฉันมากินข้าว และไม่ได้ให้ฉันมาเป็นคนรับใช้คอยทำอาหารค่ะ”

“จ้าวซีซี คำพูดนี้ของเธอหมายความอะไรกัน? ตอนนี้เธอปีกกล้าขาแข็งนักนะ แม้แต่กับข้าวก็ไม่ยอมทำ ฉันจะไปบอกอาสะใภ้แน่!”

จ้าวซีซีไม่ได้สนใจต่อฮั่วซานซานที่อยู่ข้าง ๆ เธอเดินเข้าไปในห้องโถง และเห็นคนทั้งสองนั่งอยู่บนโซฟา

คนหนึ่งคือคุณนายฮั่วอดีตแม่สามีของเธอ ส่วนอีกคนคือหลินซีคนที่อดีตสามีแอบรัก

เธอคิดไม่ถึงเลยว่าจะได้เจอกับหลินซีในมื้อเย็นของวันนี้

ฮั่วซานซานพุ่งเข้ามากระแทกไหล่ของเธอ แล้วเริ่มฟ้องขึ้นเสียงดัง “อาสะใภ้คะ ฉันให้จ้าวซีซีไปทำอาหารในครัว คาดไม่ถึงว่าเธอจะไม่ยอมไปทำ! แถมยังพูดอีกว่าคุณย่าชวนมาเป็นแขกให้มาทานข้าว ไม่ใช่คนรับใช้!”

พอพูดจบ คุณนายฮั่วแม่สามีก็มีสีหน้าเย็นชาขึ้นมาทันที “จ้าวซีซี ในฐานะที่เป็นลูกสะใภ้คนหนึ่ง เธอไม่ทำแม้แต่อาหาร แล้วจะยังต้องการเธอมาทำประโยชน์อะไรอีก? เธอพูดมาสินอกจากเธอกับครอบครัวของเธอจะใช้เงินของตระกูลฮั่วของพวกเราแล้ว ยังสามารถทำอะไรได้อีก? ให้เธอทำอาหารก็นับเป็นการยกย่องเธอแล้ว”

หลินซียิ้มแล้วพูดขึ้นว่า “คุณป้าฮั่วคุณป้าอย่าโกรธไปเลยนะคะ มันไม่ดีต่อสุขภาพค่ะ”

“ซีซี ป้าเห็นเธอแล้วก็โกรธขึ้นมา แม้ว่าชื่อของพวกเธอต่างก็ชื่อซีซี แต่เธอซึ่งเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่เกิดมาในสลัม จะไปเทียบกับหนูที่คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดเช่นนี้ได้อย่างไรกันล่ะ ภูมิหลังทางครอบครัวของหนูดีขนาดนี้ ทั้งยังกลับมาจากไปเรียนที่เมืองนอกมาอีก ทั้งสวยทั้งมีความสามารถ หนูช่างเป็นลูกสะใภ้ที่เพอร์เฟคในใจฉันจริง ๆ เลย”

แววตาของหลินซีเปล่งประกายด้วยความภาคภูมิใจ “คุณป้าคะ เธอเป็นเด็กกำพร้าคนหนึ่ง ฉันเองก็พอจะเข้าใจนะคะ”

“หึ มีอะไรดีให้ไปเข้าใจกัน เด็กกำพร้าก็ควรจะเจียมตัว อย่ามาเพ้อฝันว่าจะบินขึ้นมาอยู่บนที่สูง ลูชายของฉันโดดเด่นขนาดนี้ ซึ่งจะเลื่อนขั้นขึ้นไปอีกในอนาคต จะมาถูกสาวจน ๆ จับได้อย่างไรกัน มันไม่เหมาะสมในหลาย ๆ ด้าน ตอนแรกฉันก็ไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานนี้ น่าเสียดายที่คุณแม่ดึงดันที่จะให้แต่งให้ได้”

จ้าวซีซีได้ยินคำพูดเหล่านี้ ซึ่งสามปีมานี้เธอได้ยินมาแล้วไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง

แต่ตอนนี้เธอไม่ใช่เด็กกำพร้าอีกต่อไปแล้ว มีพี่ชายถึงหกคน และทุกคนก็ล้วนมีความโดดเด่นในสายงานต่าง ๆ

เธอยกเปลือกตาขึ้น “โอ้ ตามที่คุณพูดขนาดนี้แล้วเนี่ย ที่แท้ฮั่วหานฮุ่ยนั้นเป็นผู้ชายที่เกาะกระโปรงผู้หญิงเพื่อปีนไต่ขึ้นไปสินะคะ?”

“เธอพูดว่าใครเกาะกระโปรงผู้หญิงปีนไต่ขึ้นไปกัน? ลูกชายฉันโดดเด่นมาตั้งแต่เด็ก ๆ ทำไมต้องพึ่งพาผู้หญิงกัน?”

“เมื่อกี้คุณไม่ได้พูดเองเหรอคะ? ว่าลูกชายของคุณต้องหาผู้หญิงที่เหมาะสมในหลาย ๆ ด้านเพื่อเลื่อนขั้นขึ้นไปใช่ไหมคะ?”

คุณนายฮั่วโกรธจนพูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว ทำไมยัยบ้านี่จู่ ๆ ถึงเปลี่ยนมาพูดจาเฉียบคมขนาดนี้กัน?  Comment by All Season Property Company: 意思翻译不到位，建议改为红字

จ้าวซีซีมองไปยังสาวใช้ที่อยู่ข้าง ๆ อย่างสุขุม “คุณย่าล่ะ?”

สาวใช้รู้สึกตัวขึ้นมา แล้วตอบกลับไปอย่างเคารพว่า “คุณท่านนอนอยู่ในห้องค่ะ น่าจะยังไม่ตื่นค่ะ”

จ้าวซีซีขมวดคิ้ว “ช่วงนี้สุขภาพของคุณย่าไม่ค่อยดีเหรอคะ?”

เธอกังวลเกี่ยวกับสภาพร่างกายของคุณย่าฮั่วเล็กน้อย

ฮั่วซานซานจงใจพูดขึ้นว่า “จ้าวซีซี เธอดูคุณซีซีสิว่าซื้อของมาที่นี่ตั้งกี่ชิ้น โสมร้อยปี ยังมียาสมุนไพรจีนที่ล้ำค่าและมีชื่อเสียงเลื่องลือ และยังมีกำไลอีกหนึ่งอันด้วย ของพวกนี้ราคาไม่ใช่ถูก ๆ เลยนะ ดูเธอสิ มามือเปล่าล่ะสิ หลักการพื้นฐานของการเป็นแขกก็ไม่รู้เรื่อง ช่างไร้มารยาทเสียจริง!”

หลินซีเหลือบมองของขวัญราคาแพงที่อยู่บนโต๊ะ แล้วจงใจพูดขึ้นว่า “ซานซาน จริง ๆ แล้วของพวกนี้มันก็ไม่ได้มีอะไรมากหรอก ก็แค่ของขวัญธรรมดา ๆ ทั่วไปเอง”

“คุณซีซี ของพวกนี้สำหรับคนรวยอย่างพวกเราแล้วมันก็ธรรมดามาก แต่กับบางคนที่ครอบครัวไม่ร่ำรวย ชีวิตนี้ก็ไม่อาจทำเงินได้เยอะมากมายขนาดนี้ จึงเป็นสาเหตุว่าทำไมบางคนถึงแต่งงานเข้ามาไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม”

คุณนายฮั่วทำเสียงหึขึ้นมาอย่างเย็นชา โดยรู้สึกว่าที่ฮั่วซานซานพูดมานั้นมันถูกต้องเอามาก ๆ เพราะได้ลูกสะใภ้ที่แต่งเข้ามาไม่คู่ควร เธอจึงถูกหญิงสูงศักดิ์ไม่รู้สักเท่าไหร่หัวเราะเยาะ

ลูกชายที่ดื้อดึงนั้นไม่แยแสอะไร จนใช้เวลาถึงสามปีกว่าจะหย่าร้าง

จ้าวซีซียิ้มเยาะออกมา ดวงตารูปอัลมอนด์นั้นเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย “คุณย่าฮั่วอะไรก็ไม่เคยเห็น อะไรก็ไม่เคยกินเหรอคะ? สิ่งที่ท่านสนใจไม่เคยเป็นของนอกกายที่จอมปลอมเหล่านี้ และท่านก็ไม่มองสิ่งของเงินทองเหล่านี้ด้วยค่ะ”

พูดจบ เธอก็มองไปที่สาวใช้พร้อมกับพูดว่า “ฉันไปเตรียมซุปที่คุณย่าชอบกินนะ”

“งั้นก็ดีเลยค่ะ ช่วงนี้คุณท่านไม่ค่อยอยากทานอะไร ท่านชอบกินอาหารที่คุณทำมากค่ะ”

จ้าวซีซีตรงไปที่ห้องครัว และไม่อยากเสวนากับผู้หญิงทั้งสามคนในห้องนั่งเล่น

อยู่ในตระกูลฮั่ว คุณย่าฮั่วเป็นผู้อาวุโสเพียงคนเดียวที่ดีกับเธอ เธอไม่อยากสร้างปัญหา จนทำให้คุณย่าฮั่วต้องลำบาก

เธอกำลังเฝ้ามองเตาเล็ก ๆ ที่กำลังเคี่ยวซุปสมุนไพรอยู่ตามลำพัง

เธอยังคงครุ่นคิดอยู่ว่าจะบอกคุณย่าฮั่วอย่างไรดี เกี่ยวกับเรื่องหย่าระหว่างตัวเองกับฮั่วหานฮุ่ย