บทที่ 19

จ้าวซีซีนั่งลงบนโซฟา หมอประจำตระกูลให้ยากับเธอ และกล่าวว่า：“ช่วงหลายวันนี้อย่าให้โดนน้ำนะครับ รอให้แผลหายดี”

“ซีซีหนูบอกย่าที หนูบาดเจ็บได้ยังไง？”

จ้าวซีซีมองไปที่หลินซีที่อยู่ตรงนั้นแว๊บนึง ในดวงตาคู่นั้นของหลินซีซ่อนความหวาดผวาอยู่

แม่สามีหลี่หรูหลาน ปริปากพูดขึ้นมาทันที :“จ้าวซีซีหนูหมายความว่ายังไง เห็นชัดๆว่าเป็นหรือว่าหนูยังอยากคน พี่สาวหลินหวังดีอยากช่วยหนู เธอเองก็ได้รับบาดเจ็บเหมือนกัน”

คุณหญิงย่าฮั่ว ตะคอกเสียงดังกลับไป “แกน่ะหุบปากไปเลย ใครให้พูดมิทราบ”

แม่สามีหลี่หรูหลานสงบปากสงบคำทันที แต่สีหน้าไม่สู้ดีนัก คุณหญิงย่าแต่ไหนแต่ไรมาไม่ชื่นชอบตัวเอง ชอบเพียงแค่จ้าวซีซีผู้หญิงที่พื้นเพเป็นเด็กในสลัม

จ้าวซีซีตอบด้วยน้ำเสียงที่สงบนิ่ง“คุณย่าคะ นี่มันเป็นตอนหนูตุ๋นซุปหนูใจลอยไปหน่อย”

ฮั่วหานฮุยได้ยินเธออธิบาย แววตาเริ่มเข้มขึ้นไม่น้อย มีคุณย่าคอยหนุนหลัง เธอก็เลยไม่โวยวาย？

“เด็กโง่ คนใช้ในบ้านมีตั้งเยอะแยะ บอกแล้วว่าอย่าเข้าครัว ก็ไม่ฟังเลย”

จ้าวซีซีตาลงมาไม่ได้อธิบายอะไรมากมาย แม้ว่าตัวเธอเองจะรู้ดีว่าคุณหญิงย่าฮั่วจะต้องหนุนหลังให้ตัวเธอเอง แต่เธอเองก็ไม่อยากให้คุณหญิงย่าฮั่วเป็นกังวลเรื่องตัวเธอเอง

ณ เวลานี้หลินซี รุกเข้าไปหา “คุณหญิงย่าฮั่วคะ ช่วงนี้คุณหญิงย่าสุขภาพเป็นยังไงบ้างคะ? ครั้งนี้หนูมาเอายาจีนมาให้ไม่น้อยเลยนะคะ เอาไว้บำรุงร่างกายนะคะ”

จ้าวซีซียืนอยู่ข้างๆ ลงมา ไม่พูดอะไร

คุณหญิงย่าฮั่วน้ำเสียงเหินห่าง “นี่หนูหลิน ฉันเคยบอกเธอแล้วไม่ใช่เหรอ ต่อไปนี้ไม่ต้องมาอีกแล้ว วันนี้เป็นงานเลี้ยงที่บ้านพวกเรา ฉันไม่มีที่สำหรับอาหารมื้อเย็นของเธอนะ ”

หลินซีรู้สึกหน้าเสียนิดหน่อย เธอในฐานะที่เป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลหลิน หลายปีมานี้ได้รับความไม่ยุติธรรมตั้งแต่เมื่อไรกันนะ?

ยายแก่นี่ไม่เห็นคุณค่าคนจริงๆ!

นัยน์ตาของหลินซีปรากฏความมืดมน แต่สีหน้าได้แต่ฝืนยิ้ม “คุณหญิงย่าฮั่วคะ เดี๋ยวครั้งหน้าหนูมาเยี่ยมใหม่นะคะ รอพี่สามของหนูทางนู้นเขาหาเวลาว่างก็จะมาทำการผ่าตัดแทน ถึงตอนนั้นคุณหญิงย่าก็จะหายดีแล้วนะคะ แบบนี้พี่หานฮุยก็วางใจได้แล้วค่ะ”

คุณหญิงย่าฮั่วถอนหายใจเบาๆ “ร่างกายฉันดีมาก ไม่ต้องผ่าตัดอะไรทั้งนั้น ซีซีเราไปกันเถอะ ไปทานข้าวกันลูก”

จ้าวซีซีเวลานี้อึดอัดใจเป็นอย่างมาก เธอทราบดีว่าคุณหญิงย่าฮั่วไม่อยากทำให้ลำบากใจ

แต่เธอจะทำใจได้ยังไงที่คุณหญิงย่าฮั่วปฏิเสธโอกาสในการรักษา?

“คุณหญิงย่าคะ โทรศัพท์มือถือหนูหล่นในห้องครัวน่ะค่ะ หนูไปหาก่อนนะคะ”

เธอในตอนนี้อยากจะหาที่เงียบ ๆ

หลังจากที่จ้าวซีซีเดินถึงห้องครัว ครู่เดียวก็มีเสียงแว่วมาทางด้านหลังของหลินซี “หรือว่าเธอจะมาแอบเอากล้องวงจรปิดเหรอ”

หลินซีเดินเข้ามา ฮั่วชานชานอยู่ข้างๆพูดอย่างอิ่มอกอิ่มใจ “แต่เมื่อกี้ฉันเพิ่งลบคลิปวงจรปิด และก็ปิดวงจรปิดตัวนี้ ตอนนี้ก็ไม่มีใครพิสูจน์ได้ว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขี้น”

“ใช่ไหม”

จ้าวซีซีด้วยสีหน้าที่เย็นชา หางตาแลมองด้วยความเยือกเย็น “งั้นแบบนี้ก็จัดการง่ายดี”

หลินซีเงยหน้าปริปากเอ่ย “ตอนนี้วงจรปิดไม่มีแล้ว ไม่มีหลักฐาน ยังจะมีใครเชื่อคำพูดของเธออีกเหรอ”

“ก็เพราะมันไม่มีวงจรปิด ไม่มีหลักฐาน จัดการง่ายดีไง”

จ้าวซีซีถือโอกาสหยิบตะหลิวยาว ตีไปที่ฮั่วชานชานกับหลินซี สองสาวไม่ได้โต้กลับแต่อย่างใด ได้แต่แผดเสียงแหลมด่าไป ผ่านไปครู่ก็เหลือแต่เสียง

เธออยู่ที่ประตูทางเข้าหลังจากเก็บสองสาวนั้นเรียบร้อยแล้ว ก็จัดระเบียบเสื้อผ้าหน้าผมของตัวเองสักครู่: “ที่นี่ไม่มีวงจรปิด ไม่มีใครเชื่อพวกเธอหรอก”