เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 2 เด็กขัดดอก
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-05 11:14:21หลังจากที่เขาพาฉันเข้ามาในห้องสี่เหลี่ยมขนาดไม่ใหญ่มาก ที่ในห้องนั้นเป็นโทนห้องสีแดงจากไฟหรืออะไรก็ไม่รู้ แต่ห้องที่เขาพาฉันมาเหมือนเป็นห้องเชือดเอาไว้ฆ่าสัตว์อย่างไงอย่างนั้น เพราะฉันเหลือบไปเห็นอาวุธต่างๆ พร้อมกับเครื่องไม้เครื่องมือที่เอาไว้ทรมานสัตว์
ตอนนี้เขาเอาผ้ามาปิดตาฉันไว้อีกครั้งพร้อมทั้งดึงและลากฉันออกไปจากห้องนั้นทันที ฉันที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าเขาจะพาตัวฉันไปที่ไหนเพราะผ้าที่ปิดตาของฉันไว้ทำให้ฉันมองไม่เห็นอะไรเลย ไม่นานนักเขาก็ผลักฉันลงบนเตียงนุ่มๆ ฉันพอเดาได้ว่ามันน่าจะเป็นเตียงเพราะมันกว้างมาก จึงอาจจะไม่ใช่โซฟาอย่างแน่นอน แล้วเขาก็แกะที่ปิดตาของฉันออกให้ฉัน พอฉันพ้นจากพันธะทางสายตาฉันก็มองไปรอบๆ พบว่ามันคือห้องนอนของฉัน มันเป็นห้องสีเหลี่ยมขนาดใหญ่กว่าห้องเชือดเมื่อกี้ที่ฉันเห็นเล็กน้อย ในห้องจะมี โต๊ะเครื่องแป้ง ตู้เสื้อผ้า และโต๊ะเรียนให้ฉันพร้อมกับเก้าอี้ ซึ่งฉันคิดว่าของที่อยู่ในห้องนี้ก็จะน่าราคาสูงพอควร " นี่! คือที่อยู่ของเธอ " เขาบอกฉันพร้อมกับจ้องใบหน้าของฉันอย่างรู้สึกเกลียดชังฉันที่แผ่รังสีออกมาจากสายตาของเขา " ขอบคุณค่ะ " ฉันยกมือไหว้ขอบคุณเขาจากใจจริง อย่างน้อยเขาก็ให้ที่อยู่อาศัยกับฉันไม่ปล่อยฉันไปนอนนอกบ้าน " เอ่อ ที่นี่ที่ไหนเหรอคะ " ฉันถามกลับเขาไปอย่างกล้าๆกลัวๆ กลัวที่จะโดนเขาตะคอกใส่อีกน่ะสิ " บ้านหลังเล็กข้างๆเพ้นเฮ้าท์ของฉัน " เขาตอบฉันพลางที่กำลังจะเดินออกไปจากห้องทันที " ดะ เดี๋ยวค่ะ " ฉันรีบร้องห้ามเขาทันทีเพราะฉันมีเรื่องอยากจะถามเขา " แล้วหน้าที่ของหนูที่จะทำงานใช้หนี้คุณคืออะไรคะ " ฉันถามเขาไป เพราะฉันไม่อยากติดค้างหนี้ใครอีกแล้ว ตลอดระยะเวลา 2 ปีฉันจะทำงานใช้หนี้เขาให้ได้เต็มที่ที่สุด และจะได้ไม่มีอะไรติดค้างกันอีก " ถ้ามีเดี๋ยวฉันเรียกเอง และอีกอย่างฉันไม่อนุญาตให้เธอเดินเข้าไปเพ้นเฮ้าท์ใหญ่ของฉันเด็ดขาด เธอต้องอยู่ที่นี่เท่านั้น และที่ที่เธอจะออกไปได้ก็แค่หน้าบ้านเท่านั้น และห้ามออกจากประตูบ้านฉันก่อนได้รับอนุญาตจากฉัน " เขาสั่งฉันเสียงนิ่งเรียบอย่างกับคนที่ไร้ความรู้สึกใดๆทั้งสิ้น " รับทราบค่ะ วันจันทร์จนถึงวันศุกร์หนูต้องไปโรงเรียนนะคะ " ฉันบอกเขาไปตรงๆ และขออนุญาตเขาไว้ล่วงหน้า " เธอก็นั่งซาฟารีของที่นี่ออกไปนอกประตูเองแล้วกัน เดินไปซ้ายมือนิดหน่อยก็จะเป็นป้ายรถเมล์ " เขาบอกฉัน " ขอบคุณค่ะ หนูขออนุญาตคุณไว้ก่อนเลยนะคะ " ฉันก้มหัวให้เขาอย่างเรียบร้อย " อืม " เขาตอบฉันพร้อมกับหันหลังออกไปจากห้องทันที วันต่อมา ฉันงัวเงียลุกขึ้นจากเตียงก็พบว่ามีเสื้อผ้าของฉันวางอยู่บนพื้นห้อง สงสัยเขาสั่งคนของเขาไปเอาเสื้อผ้าฉันจากที่บ้านมา พร้อมกับโยนกองมันไว้ตรงพื้นห้องไว้ให้ ฉันลุกขึ้นจากเตียงไปหยิบเสื้อผ้าออกมาพร้อมกับพับผ้าให้เรียบร้อยและยัดใส่ตู้เสื้อผ้าไว้ทันที ฉันลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว พร้อมกับใส่ชุดนักเรียนชั้นมัธยมปลายและเดินออกมายังนอกบ้าน ฉันที่เดินออกมาแล้วมองไปรอบๆ บ้านที่ฉันอยู่เป็นบ้าน 1 ชั้นสีขาว ขนาดไม่ใหญ่มาก พอให้ฉันอยู่คนเดียวได้ ในบ้านจะมีห้องนอนของฉัน 1 ห้อง ห้องน้ำ 1 ห้อง แต่ห้องน้ำไม่ได้เชื่อมอยู่กับห้องนอน จะต้องเปิดประตูออกมาเข้าด้านนอกห้องนอน พอมองออกไปอีกด้านก็พบบ้านหลังใหญ่ราวๆ 4-5 ชั้นได้ เป็นบ้านหลังใหญ่สีขาวตกแต่งสไตล์ออกแนวยุโรปหน่อยๆ ไม่นานนักก็มีรถซาฟารีมาจอดอยู่หน้าบ้านหลังเล็กสีขาวของฉัน ฉันเห็นดังนั้นก็รีบวิ่งขึ้นไปบนรถซาฟารีทันที
บทที่เกี่ยวข้อง
บทร้าย NC++ บทที่ 3 เถวะ
ฉันที่ตอนนี้นั่งซาฟารีมาลงด้านหน้าตรงบานรั้วประตูใหญ่สีดำของเพ้นเฮ้าท์ และเดินออกมานอกรั้วแล้วหยุดยืนนิ่งอยู่ซักพักหนึ่งฉันก็เดินออกไปทางด้านซ้ายมือตามที่คุณบทร้ายได้บอกเอาไว้เมื่อคืนนี้ ฉันเดินประมาณราวๆ 2 นาทีก็ถึงป้ายรถเมล์ที่คุณบทร้ายได้บอกฉันเอาไว้ ฉันยืนรอรถเมล์ได้สักพักรถเมล์ก็มาจอดอยู่ที่หน้าป้าย ข้อดีอีกอย่างคือรถเมล์เกือบทุกสายที่ป้ายนี้ จะวิ่งผ่านหน้าโรงเรียนของฉันทุกสาย โดยที่ฉันไม่ต้องลงมาป้ายอื่นเพื่อต่อรถไปโรงเรียนอีกครั้งเหมือนตอนที่ยังอยู่ที่บ้าน ฉันนั่งรถเมล์เดินทางประมาณ 30 นาทีรถเมล์ก็จอดตรงป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียนของฉันพอฉันก้าวขาลงมาจากรถเมล์ก็พบกับเถวะที่กำลังยืนรอฉันอยู่เฉียดเช่นประจำเหมือนทุกครั้งที่เคยทำ " เจ้าหญิง " เถวะโบกไม้โบกมือให้ฉันที่ตอนนี้ฉันกำลังก้าวขาลงจากรถเมล์ ฉันที่เห็นดังนั้นก็รีบลงจากรถเมล์และเดินเข้าไปหาเถวะทันที" เถวะ มารอนานหรือยัง " ฉันดินเข้าไปหาเถวะพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้เพื่อนชายคนเดียวของฉัน " ไม่นานหรอก ถึงนานกว่านี้ก็รอเจ้าหญิงได้เสมอแหล่ะ " เถวะตอบทีเล่นทีจริงพร้อมกับหัวเราะออกมาจนตาตี๋ๆของเขาแทบมองไม่เห็นลูกตาสีดำอยู่แล้ว" เราไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-05บทร้าย NC++ บทที่ 4 เพื่อนของเจ้าหญิง
ฉันเดินเข้ามาในห้องเรียนพร้อมกับเถวะ ฉันเป็นเพื่อนร่วมโต๊ะกันกับหมวย ส่วนเถวะเป็นเพื่อนร่วมโต๊ะกันกับต่อ ที่นั่งโต๊ะอยู่ด้านหลังของฉันนั่นเอง" สวัสดีจ๊ะ หมวย " ฉันเอ่ยทักทายหมวยเพื่อนสาว สาวอวบอิ่ม ขาว ตาตี๋ที่น่ารักน่าหยิก ^^" สวัสดีจ๊ะ เจ้าหญิง " หมวยเอ่ยทักทายฉันด้วยรอยยิ้มหมวย เป็นเพื่อนร่วมโต๊ะของฉันมาตั้งแต่ ม.4 หมวยจะแตกต่างไปจากคนอื่นๆ ที่ตอนนี้คนอื่นๆมองฉันเหมือนเป็นตัวน่าแขยะแขยงไปหมด ส่วนหมวยจะเป็นเพื่อนที่น่ารักและเข้าใจฉันเสมอ เพราะทางบ้านของหมวยเองก็มีฐานะไม่ต่างจากฉันมากเท่าไหร่นักก็เลยพอจะเข้าอกเข้าใจคนหัวอกเดียวกันเป็นอย่างดี แตกต่างจากเถวะที่บ้านเป็นตระกูลผู้ดีแต่เขายังมาเกือกกลั้วอยู่เป็นเพื่อนกับฉันมาตั้งแต่ที่ฉันอยู่ ม.1 ส่วน ต่อ เป็นเพื่อนชายของเถวะ หล่อ คม เข้ม ผิวสีแทน ซึ่งลุคดูแตกต่างจากเถวะ แต่นิสัยดันเหมือนกันสุดขั้ว ต่อที่ฐานะทางบ้านดีพอๆกันกับเถวะ ฉัน หมวย เถวะ และต่อ ก็เลยเป็นเพื่อนเล่น เพื่อนเรียนกันมาตลอด และจะเป็นพวกเพื่อนทั้ง 3 คนของฉันเสมอที่คอยปกป้องและดูแลฉันมาตลอด " เจ้าหญิงเลือกคณะที่ตัวเองอยากเข้าเรียนหรือยัง เทอมหน้าพวกเราก็ขึ้น ม.6 แล้วนะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-05บทร้าย NC++ บทที่ 5 ไร้เดียงสา
" ท่าทางดูเหมือนคุณจะเหนื่อย กินขนมปังหน่อยไหมคะ " ฉันที่หยิบขนมปังออกมาจากกระเป๋านักเรียนและได้ยื่นมันไปให้เขาทันทีเขาลืมตาขึ้นมาพร้อมกับหันหน้ามาทางฉันเล็กน้อย" ไม่กิน! " เขาตอบกลับฉันแต่มือของเขาดันหยิบขนมปังในมือของฉันออกและโยนมันเอาไปไว้เบาะด้านหลังรถทันทีและก็หันกลับไปนั่งและเอาหัวพิงเบาะและหลับตาลงต่ออย่างไม่ได้สนใจอะไรฉันนัก" ไม่กินก็ไม่ต้องกันซี่ โยนของหนูทิ้งทำไม " ฉันบ่นพึมพำของฉันเบาๆอยู่คนเดียวหลังจากที่รถขับมาได้เกือบหนึ่งชั่วโมง ก็มาจอดที่โรงจอดรถแห่งหนึ่งซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหน" ถึงแล้วครับท่าน " ลูกน้องที่นั่งอยู่เบาะด้านหน้าคนขับหันหน้ามาบอกคุณบทร้าย" อืม " เขาลืมตาขึ้นมาพร้อมกับตอบกลับไปสั้นๆ หลังจากที่พวกเขาได้ยินคำตอบของผู้เป็นนายแล้วเขาก็ลงจากรถตู้ทันทีฉันที่เดินตามหลังของคุณบทร้ายมาก็พบว่าสถานที่ที่ฉันมาเป็นโรงแรมหรูขนาดใหญ่ พร้อมกับเขาที่เดินเข้ามาที่ห้องห้องหนึ่งซึ่งคล้ายๆเหมือนกับเป็นโต๊ะอาหาร ฉันที่เดินตามเขาเข้าไปพร้อมกับนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆเขา ซึ่งเขานั่งอยู่หัวโต๊ะอาหาร" เรามาทำอะไรกันเหรอคะ " ฉันหันหน้าไปถามเขาอย่างสงสัย" กินข้าว " เขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-05บทร้าย NC++ บทที่ 6 แอบหนีออกจากโรงเรียน
พอถึงโรงเรียนเจ้าหญิงก็เดินเข้าไปในโรงเรียนตามปกติ พร้อมกับเถวะที่มายืนรอรับเจ้าหญิงหน้าป้ายรถเมล์อย่างเช่นทุกครั้ง" ไปกินข้าวเช้ากันเถอะ " เถวะหันหน้าไปชวนเพื่อนสาวที่สนิทสุดๆของตัวเอง" เรากินมาแล้ว " เจ้าหญิงตอบกลับเถวะไปพร้อมกับรอยยิ้มแสนน่ารัก จนทำให้รอยยิ้มที่เจ้าหญิงยิ้มส่งมาให้เถวะ ทำให้เถวะหัวใจหล่นวูบทันที แอบรักเพื่อนสนิทตัวเองมันเป็นแบบนี้นี่เอง เถวะได้แต่คิดในใจ" แต่เราหิวนี่น๊าาา " เถวะพูดพลางลูบท้องของเขาไปมา" งั้นเจ้าหญิงพาเถวะไปกินที่โรงอาหารนะ " เจ้าหญิงบอกกับเพื่อนชายที่สนิทที่สุดของเขาทันที เพื่อนรักทั้งสองคนเดินไปที่โรงอาหาร เจ้าหญิงก็นั่งรอเถวะกินข้าวพร้อมกับหยิบโทรศัพท์เครื่องใหม่ที่คุณบทร้ายซื้อให้ออกมากดเล่น" เจ้าหญิงเปลี่ยนโทรศัพท์ใหม่เหรอ " เถวะถามเจ้าหญิง เพราะปกติเจ้าหญิงจะไม่เปลี่ยนโทรศัพท์บ่อยๆ และเจ้าหญิงก็คงไม่ซื้อโทรศัพท์ที่ราคาแพงเกือบแสนแบบนี้" คุณบทร้ายซื้อให้เจ้าหญิงไว้โทรหาเขาตอนฉุกเฉิน คุณบทร้ายบอกว่าราคาไม่แพงมากนัก " เจ้าหญิงที่แสนไร้เดียงสาตอบกลับเถวะไป" เปลี่ยนเบอร์โทรด้วยเหรอ เมื่อคืนเราโทรหาเจ้าหญิงไม่ติดเลย เราว่าจะถามเรื่องการบ้าน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-07บทร้าย NC++ บทที่ 7 ขออนุญาต
1 เดือนต่อมาในทุกๆ วันศุกร์ของคาบโฮมรูมเจ้าหญิงกับเถวะก็จะแอบออกไปพบแม่ของเธอที่ร้านอาหารตามสั่งทุกวันตามปกติ และคุณบทร้ายก็ไม่ได้รับรู้ถึงการกระทำของเด็กน้อยของเขาเลย เพราะเขาไว้ใจเธอและคิดว่าเธอก็คงเป็นเด็กไร้เดียงสาคนหนึ่งที่ไม่กล้าต่อกรอะไรกับเขามากนักเขาก็เลยไม่ได้สั่งให้คนไปเฝ้าตามติดและคอยดูเธอเอาไว้ แค่ให้เฝ้ารอรับเธอที่หน้าประตูโรงเรียนในทุกๆ วันวันนี้เป็นวันสอบไฟนอลเพื่อจะจบปีการศึกษาชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 เจ้าหญิงกับเพื่อนๆ ของเขาอีก 3 คนตั้งใจเรียนและพากันติวหนังสืออย่างหนักเพื่อการสอบในครั้งนี้" เป็นยังไงบ้าง ทำได้ไหมเจ้าหญิง " พอทุกคนเดินออกจากห้องสอบหมวยเพื่อนสาวคนเดียวของเจ้าหญิงก็ถามขึ้น" พอได้จ๊ะ ^^ " เจ้าหญิงตอบเพื่อนด้วยรอยยิ้มสดใสเฉียดเช่นทุกครั้ง" ระดับเจ้าหญิงไม่มีคำว่าไม่ได้อยู่แล้ว " เถวะพูดขึ้นมาบ้าง" งั้นไปกินข้าวกันไหมเจ้าหญิง ฉลองสอบเสร็จ " หมวยเอ่ยถามเจ้าหญิง พร้อมกับเพื่อนๆทุกคนก็เดินอยู่ถึงกับหยุดนิ่งยืนรอคำตอบของเจ้าหญิง เพราะทุกคนรู้ดีอยู่แล้วว่าเจ้าหญิงไปที่ไหนไม่ค่อยได้ถ้าคุณบทร้ายไม่ได้อนุญาต " เอ่อ...คือ " เจ้าหญิงอ้ำๆอึ้งๆ ใจหนึ่งก็อยากจะไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-07บทร้าย NC++ บทที่ 8 เลี้ยงฉลองสอบเสร็จ
หลังจากที่วางสายคุณบทร้ายไปแล้ว เจ้าหญิงก็เดินกลับมาหาเพื่อนๆด้วยท่าทางหน้าสลดลง เจ้าหญิงทำหน้าทำตาเหมือนคุณบทร้ายไม่อนุญาตให้ไปเลี้ยงฉลองสอบเสร็จกับเพื่อนๆ เจ้าหญิงคิดจะแกล้งเพื่อนของเธอเล่นสักหน่อย ^^" เป็นไงบ้างเจ้าหญิง " ต่อถามเจ้าหญิงขึ้นมาทันทีหลังจากที่เจ้าหญิงได้เดินเข้ามาหาเพื่อนๆแล้ว พร้อมกับที่เพื่อนๆทุกคนจ้องมองหน้าเจ้าหญิงเพื่อรอเอาคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ" ไม่เป็นไรนะเจ้าหญิง " หมวยยื่นมือของเธอมากุมมือของเจ้าหญิงไว้ เพราะเห็นสีหน้าท่าทางของเจ้าหญิงเพื่อนของเธอแบบนี้แล้ว คุณบทร้ายไม่น่าจะอนุญาตให้ไปเลี้ยงฉลองสอบเสร็จกับพวกเธอเป็นแน่" ถ้าเจ้าหญิงไม่ไปเราก็ไม่มีอารมณ์จะไปหรอก " เถวะพูดขึ้นพลางยกมือขึ้นกอดอกอย่างไม่พอใจนัก เพราะถ้าไปที่ไหนแล้วไม่มีเจ้าหญิงไปด้วยเถวะก็ไม่อยากจะไปมากนักหรอก " เอ่อ...คุณบทร้าย " เจ้าหญิงทำท่าทางอ้ำๆอึ้งๆ เพื่อแกล้งเพื่อนของเธอเล่นต่อไป" คุณบทร้าย อนุญาต!! " เจ้าหญิงร้องตะโกนขึ้นมาพร้อมกับกระโดดโลดเต้นและปรบมืออย่างดีอกดีใจ " เจ้าหญิงแกล้งพวกเราเหรอ นี่แหนะ! " หมวยพูดขึ้นพลางยื่นมือไปจี้เอวของเจ้าหญิงเพื่อลงโทษฐานที่โกหกพวกเธอ " ฮ่าๆๆๆ อย่าจี
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-07บทร้าย NC++ บทที่ 9 ได้เข้าบ้านหลังใหญ่ครั้งแรก
เพนท์เฮ้าน์หลังจากที่เจ้าหญิงได้เลี้ยงฉลองสอบเสร็จกับเพื่อนๆเสร็จเรียบร้อยแล้ว และเจ้าหญิงก็บอกให้พี่อัคคีขับรถไปส่งเพื่อนๆของเธอที่บ้านกันทีละคน พร้อมกับขับรถไปส่งเถวะที่หน้าโรงเรียนอีกครั้ง ก็เพราะว่าเถวะขับรถส่วนตัวไปโรงเรียนทุกวัน เถวะเลยต้องกลับเข้าไปเอารถที่จอดเอาไว้แถวๆด้านหน้าของโรงเรียนพอเจ้าหญิงมาถึงบ้านหลังเล็กสีขาว เจ้าหญิงก็อาบน้ำชำระร่างกายของตัวเอง และในการกระทำของเธอทุกๆฝีก้าวก็อยู่ในสายตาของคนที่ชื่อบทร้ายตลอดเวลา เขาเห็นแม้กระทั่งเจ้าหญิงเดินเข้ามาในบ้านด้วยรอยยิ้มที่สดใส เพราะเธอได้ออกไปสนุกกับเพื่อนๆ และเขาเห็นแม้กระทั่งเจ้าหญิงเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ และเธอก็เดินกลับออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูสีขาวพันรอบอกตัวเดียว" อึก! " สัดส่วนโค้งเว้าของเธอที่ดูโตกว่าเด็กสาวทั่วๆไป ทำให้คนที่จดจ่ออยู่หน้าจอกล้องวงจรปิดถึงกับแอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เจ้าหญิงอีกเพียง 1 เดือนเธอก็อายุครบ 18 ปีบริบูรณ์แล้ว เธอจะถึงกำหนดอายุเร็วหน่อยก็เพราะเธอดันเกิดต้นเดือนน่ะสิ วันทีี 1 เดือน 1 แต่เจ้าหญิงมีเพียงอายุแค่นี้ แต่สัดส่วนในร่างกายของเธอดันโตเร็วกว่าเด็กสาวปกติทั่วไป แม้ตัวเธอจะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-07บทร้าย NC++ บทที่ 10 ได้เวลาสอบสวน
" คุณบทร้ายเรียกเจ้าหญิงเข้ามาเพื่อจะตีเจ้าหญิงใช่หรือเปล่าคะ " เจ้าหญิงที่นึกขึ้นได้แบบนั้นก็ถามเขากลับไปพร้อมกับก้มหน้าก้มตาลงอย่างหวาดระแวง" หึ! " ไม่มีเสียงตอบกลับใดๆจากคุณบทร้าย นอกจากเสียงหัวเราะเบาๆในลำคอของเขา" ตามมา " เขาสั่งเธอเสียงเข้มพร้อมกับเดินหันหลังไปขึ้นบันไดไปที่ชั้น 2 ทันที " อย่าให้ต้องเรียกเป็นครั้งที่สอง " หลังจากที่เขารู้ว่าเด็กน้อยยังไม่เดินตามหลังเขามา เขาก็สั่งเธอด้วยน้ำเสียงดุดันและจริงจังอีกครั้ง เพื่อเป็นการข่มขวัญให้เด็กน้อยกลัว และมันก็ได้ผล เจ้าหญิงที่มีร่างกายผอมบางรีบวิ่งแจ้นขึ้นไปบนบันไดตามแผ่นหลังแกร่งของเขาอย่างง่ายดาย" จะไปไหนเหรอคะ ห้องเชือดที่โดนทำโทษอยู่ข้างๆบ้านหลังใหญ่ไม่ใช่เหรอคะ " เจ้าหญิงที่เดินตามแผ่นหลังแกร่งเอ่ยถามเขาขึ้นอย่างนึกสงสัย" วันนี้เธอต้องมาทำหน้าที่เป็นเด็กขัดดอกให้ฉัน " เมื่อเดินถึงหน้าประตูห้องห้องหนึ่งเขาก็หยุดเดินและหันหน้ากลับมาพูดกับเจ้าหญิงอีกครั้ง" ทำหน้าที่ขัดดอกเหรอคะ ? " เจ้าหญิงเอียงคอเล็กน้อยอย่างนึกสงสัยว่าเขาจะให้เจ้าหญิงทำหน้าที่แบบไหนกันนะถึงได้พามาที่บ้านหลังใหญ่ที่เขาหวงนักหวงหนาแบบนี้การกระทำของเจ้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-07
บทล่าสุด
บทร้าย NC++ บทที่ 23 ขอโทษ
บทร้ายรีบบอกให้คนขับรถ ขับรถไปด้วยความเร็วสูงเพื่อกลับเพ้นท์เฮ้าส์ในทันที ตอนนี้บทร้ายรู้สึกเป็นกระวนกระวายจิตใจและเป็นห่วงเจ้าหญิงเป็นอย่างมาก และภาพเรื่องเมื่อคืนที่เขาได้ขืนใจเด็กน้อยก็ผุดขึ้นมาในหัวทันที" กูทำอะไรลงไปวะ " บทร้ายที่พึ่งคิดได้เขาก็แทบอยากจะต่อยหน้าตัวเองสักร้อยทีเพ้นท์เฮ้าส์เมื่อถึงเพ้นเฮ้าส์เขาก็รีบลงจากรถและรีบวิ่งไปที่บ้านหลังเล็กสีขาวในทันทีก็อก ก็อก ก็อกไม่นานนักประตูก็ถูกเปิดออกด้วยฝีมือของเจ้าของบ้าน พร้อมกับใบหน้าของเด็กน้อยที่แดงก่ำและมีริมฝีปากที่ซีดเซียว" เจ้าหญิง! 0.0 " เขาที่เห็นสภาพของเด็กสาวในตอนนี้ หัวใจของเขาถึงกับตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม นี่เขาทำรุนแรงกับเธอมากขนาดนี้เลยหรือ ขอโทษนะเจ้าหญิง พี่ขอโทษจริงๆ " ขะ คุณบทร้าย มาทำอะไรคะ " เจ้าหญิงเปล่งเสียงที่แทบจะไม่มีเสียงอยู่เลยถามเขาออกไป แต่เธอก็เบนใบหน้าหลบหนีสายตาของเขาแบบที่ไม่เคยทำมาก่อน และเขาก็สัมผัสได้ว่าเจ้าหญิงได้มองเขาเปลี่ยนไปเสียแล้วบทร้ายช้อนร่างบางของเจ้าหญิงอุ้มในท่าเจ้าสาวทันที หลังจากที่เขาทนเห็นสภาพร่างกายของเจ้าหญิงไม่ไหว แค่เขาแตะโดนตัวและผิวบอบบางของเธอเขาก็รู้ได้เลยว่าเธอไข้ขึ
บทร้าย NC++ บทที่ 22 ครั้งแรก NC25+++
" แค๊กๆๆๆ " หลังจากที่เขาถอดถอนท่อนเอ็นอันใหญ่เกินขนาดมาตรฐานของชายไทยออกจากปากของเจ้าหญิง เด็กน้อยก็สำลักน้ำลายและไอออกมาเสียงดังเหมือนคนที่กำลังจะขาดอากาศหายใจทันที" เจ้าหญิงไม่อยากทำแล้วค่ะ " เจ้าหญิงเงยหน้าขึ้นบอกกับคนร่างใหญ่ที่ยืนก้มใบหน้าของเขาลงมองเธออยู่ ด้วยแววตาที่ยากจะคาดเดาบทร้ายนั่งลงบนเตียงพร้อมกับดึงร่างบางของเจ้าหญิงให้นอนราบลงกับเตียงนอนอย่างแรง คำพูดอ้อนวอนของเด็กสาวมันไม่ทำให้คนที่ขาดสติหยุดการกระทำอันป่าเถื่อนได้เลยสักนิด" ฮือๆๆ เจ้าหญิงกลัว " เจ้าหญิงร้องห่มร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสาร พร้อมกับที่บทร้ายจับขาเรียวเล็กของเจ้าหญิงให้อ้าขาออกจากกันจนเห็นกลีบอวบอูมขาวอมชมพูสวยงามที่ปิดสนิทที่ปกคลุมไปด้วยแพนตี้สีขาวบางอย่างน่าลิ้มลองบทร้ายเอื้อมมือไปเกี่ยวแพนตี้น้อยสีขาวของเจ้าหญิงออกมาจนหลุดออกไปจากขาเรียวบางของเธอ พร้อมกับที่เขาก้มลงสูดดมกลีบอวบอูมนั้นอย่างบ้าคลั่ง ของเล่นของเด็กน้อยคนน่ารักคนนี้มันหอมหวานละมุนมาก เขาชอบมากจริงๆ เขาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยและเอื้อมมือไปจับมันอย่างหลงใหลในความงามที่ปิดสนิทที่ไม่เคยได้มีใครแตะต้องหรือสัมผัสมันมาก่อน " อ๊ะ " เจ้าหญิงที่โด
บทร้าย NC++ บทที่ 21 ขืนใจ NC18+
" อื้อ " เจ้าหญิงที่เริ่มจะหายใจไม่ออกกับรสจูบที่เร่าร้อน ที่เขาส่งมาให้เธอ เขาทั้งบดขยี้จูบริมฝีปากบางด้วยความซาดิสและเขาก็ยังกัดริมฝีปากของเด็กน้อยจนเลือดซึมออกมาด้วยความโกรธ ฉันว่าจะไม่ขืนใจเธอแล้วนะ แต่เธอทำให้ฉันโมโหเอง บทร้ายคิดอยู่ในใจก่อนที่จะผละจูบออกและกระชากชุดนอนของเจ้าหญิงจนขาดหลุดรุ่ยด้วยความป่าเถื่อนจนทำให้เห็นชุดชั้นในสีชมพูของเธอและนมที่ใหญ่เกินกว่าอายุโผล่พ้นชุดชั้นในออกมานี่แหล่ะตัวตนที่แท้จริงของเขา เขาทั้งโหดร้ายและซาดิส ยิ่งเวลาร่วมเตียงกับผู้หญิง เขาไม่เคยจะทะนุถนอมใคร เขาเคยคิดว่าเขาจะทะนุถนอมเด็กที่ชื่อว่าเจ้าหญิง แต่ตอนนี้เขากลับหน้ามืดตามัวด้วยอารมณ์โกรธระคนไปกับอาการหึงหวงเด็กน้อยอย่างไม่รู้ตัว จนความโกรธทำให้มันครอบงำจิตใต้สำนึกแรกว่า...เขาจะไม่ขืนใจเธอถ้าหากว่าเธอไม่ยอม" ฮือๆๆๆ TT "เจ้าหญิงที่ตอนนี้เธอตกใจกับอาการป่าเถื่อนอย่างกับซาตานของชายหนุ่ม เธอก็ร้องไห้ปล่อยโฮออกมาเสียงดังด้วยอาการสะอึกสะอื้น" ร้องออกมาดังๆเลยเจ้าหญิง "บทร้ายที่ตอนนี้ความเป็นซาตานเข้าครอบงำจนหน้ามืดเขาได้ปลดปล่อยความเป็นตัวของตัวเองในเรื่องบนเตียงออกมาจนหมด จนเขาลืมไปเลยว่าต
บทร้าย NC++ บทที่ 20 สารภาพ
หลังจากที่เจ้าหญิงได้รับคำสั่งจากคุณบทร้ายให้เข้าไปหาเขาที่บ้านหลังใหญ่ เธอก็ดีอกดีใจเป็นอย่างมาก เพราะเธอคิดว่าเขาคงจะลืมวันเกิดของเธอไปแล้ว เด็กน้อยไร้เดียงสาเลยรีบอาบน้ำแต่งตัว พร้อมกับถือเค้กที่เธอทำเองกับมือเข้าไปในบ้านหลังใหญ่หลังนั้นด้วยก็อก ก็อก ก็อกมือเล็กเคาะประตูห้องของเขาเบาๆ ไม่นานนักประตูห้องบานใหญ่ก็ถูกเปิดออกด้วยเจ้าของห้องที่ยืนทำหน้าตานิ่งๆไม่พูดไม่จาอะไร" ดูซิ เจ้าหญิงถืออะไรมา ^^ " เจ้าหญิงยิ้มตาหยีพร้อมกับเดินเข้าไปวางเค้กไว้ที่โต๊ะแก้วในห้องที่อยู่ข้างๆโซฟาตัวใหญ่" อะไร " เขาที่รู้อยู่แล้วว่าเจ้าหญิงตื่นตั้งแต่เช้าตรู่เพื่อไปทำเค้กวันเกิดให้กับตัวเองถามขึ้นมาอย่างแกล้งไม่รู้เรื่อง" แต๊นนนน!!! " เจ้าหญิงผายมือไปที่เค้กช็อกโกแลตของเธอด้วยความภาคภูมิใจ" เค้กวันเกิดของเจ้าหญิงคุณบทร้ายดูซี่ น่าทานไหมคะ เจ้าหญิงตื่นตั้งแต่เช้าเพื่อให้นมมาสอนเจ้าหญิงทำเค้กเลยนะคะ ^^ " เจ้าหญิงบอกกับเขาพร้อมกับรอยยิ้มแสนน่ารัก รอยยิ้มนั้นที่เขาเคยเห็นผ่านกระจกใสเมื่อหลายเดือนที่แล้ว แต่แววตาของเจ้าหญิงตอนนี้เขากลับมองไม่ออกเลยว่าภายใต้รอยยิ้มไร้เดียงสานั้นในใจมีอะไรซ่อนอยู่หรือเป
บทร้าย NC++ บทที่ 19 ความจริงของบทร้าย
ตอนนี้บทร้ายเขาได้อาบน้ำแต่งตัวและเขาก็นั่งรอเจ้าหญิงอยู่บนห้องนอนของตัวเองด้วยความตื่นเต้น สิ่งที่เขาตื่นเต้นในตอนนี้มันมีหลายเรื่องมากมายระคนปะปนกันไปหมด ทั้งเรื่องที่เจ้าหญิงจะขึ้นมาหาเขาบนห้องเป็นครั้งที่สอง ทั้งเรื่องที่เจ้าหญิงอายุครบ 18 ปี ซึ่งเรื่องนี้เขาก็ได้รอคอยมาหลายเดือนเช่นเดียวกัน หลายเดือนก่อนหน้านี้บทร้ายที่กำลังเดินทางไปที่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งเพื่อไปมอบทุนการศึกษาให้กับโรงเรียนนั้นในทุกๆปี เขาก็พบเข้ากับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งผ่านกระจกใสในห้องปกครอง ซึ่งตอนนั้นเขาก็ได้นั่งคุยกับผู้อำนวยการโรงเรียนในเรื่องการมอบทุนการศึกษาให้กับเด็กที่เรียนเก่งหรือเด็กที่มีผลการเรียนที่ดี ซึ่งหนึ่งในสามคนนั้นก็มีชื่อของเจ้าหญิงรวมอยู่ด้วยเด็กที่เขาเห็นผ่านกระจกนั้น เธอมีรอยยิ้มที่สดใส ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้ม จนทุกคนที่อยู่รอบกายของเธอดูไม่ออกเลยว่าเด็กคนนี้กำลังรู้สึกอะไรกันแน่ภายใต้รอยยิ้มนั่น ซึ่งบทร้ายเองเขาก็พอจะมองออกจากแววตากลมโตคู่สวยคู่นั้นว่าเธอมีเรื่องให้คิดมากมายอยู่ในใจก็เป็นแน่" เด็กผู้หญิงคนนั้นมีเรื่องอะไรในใจหรือเปล่านะ " บทร้ายที่เป็นคนรักเด็กและเอ็นดูเด็กที่ดี
บทร้าย NC++ บทที่ 18 วันคล้ายวันเกิด 18 ปีบริบูรณ์
หลายวันผ่านไป หลายวันผ่านไปเจ้าหญิงก็ใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านหลังเล็กสีขาวของเธอเหมือนเดิมตามปกติ และก็มีบางวันที่คุณบทร้ายพาเธอไปนั่งเล่นที่บริษัทกับเขาบ้างเหมือนที่เคยทำ จนเวลาล่วงเลยผ่านไปจนใกล้จะสิ้นปีแล้ว และพรุ่งนี้นั่นเองก็จะถึงวันสิ้นปี และก็จะเป็นวันคล้ายวันเกิดของเจ้าหญิงอีกด้วย" วันนี้เหลือประชุมถึงกี่ตอนไหน " บทร้ายที่ยังทำงานอยู่บริษัทหันหน้าไปถามกิตลูกน้องคนสนิทของเขา" วันนี้นายท่านมีงานทั้งคืนเลยครับ " กิตได้รายงานผู้เป็นนายท่านของตัวเองพร้อมกับยื่นแผนตารางงานไปให้เขาดู" อืม ออกไปก่อน " เขาตอบกิตพร้อมกับบอกให้กิตออกไปจากห้องทำงานของเขาทันที" ครับนายท่าน " กินโน้มศีรษะลงเล็กน้อยพร้อมกับเดินออกไปจากห้องทำงานในทันทีตามคำสั่งพอกิตออกจากห้องไปแล้ว บทร้ายเขาก็เอนตัวพิงพนักผิงเก้าอี้ราคาหรูของเขา พร้อมกับยกแขนขึ้นก่ายหน้าผากเหมือนคนกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่บางอย่างอยู่ในใจ" วันเกิดเจ้าหญิง " เขาพึมพำออกมาเบาๆคนเดียว เพราะพรุ่งนี้เป็นวันเกิดของเจ้าหญิง ส่วนวันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายของปีนี้ เขาคิดอยากจะกลับไปหาเจ้าหญิงและก็พาเจ้าหญิงออกไปดูและชมกับบรรยากาศข้างนอกบ้าง แต่วันนี้เขากลั
บทร้าย NC++ บทที่ 17 องค์หญิงตัวน้อยมาเฝ้านายท่าน
บริษัท BR จำกัดประตูรถตู้สีดำคันหรูถูกเปิดออกโดยอัติโนมัติพร้อมกับร่างเล็กที่สูงเพียง 158 ซม. ก้าวขาลงมาจากรถตู้พร้อมกับชุดเดรสสายเดี่ยวสีขาวและมีโบว์ใหญ่ๆผูกไว้ด้านหลังราวกับองค์หญิงตัวน้อยในเทพนิยาย พอเด็กสาวก้าวขาเข้าไปในบริษัทก็พบกับสายตาของพนักงานมากมายจับจ้องไปที่เด็กสาวคนนั้นอย่างไม่ละสายตา" เด็กคนนั้นเป็นใครกันหน้าตาน่ารักเหมือนกับองค์หญิงตัวน้อยๆเลย " " หน้าตาจิ้มลิ้มเหมือนตุ๊กตาบาร์บี้เลย "" หรือเป็นน้องสาวของนายท่าน "" ญาติหรือเปล่า "เสียงซุบซิบของพนักงานเอ่ยชมความน่ารักของเจ้าหญิงกันไปทั่วทั้งบริษัท และพวกเขาก็ไม่ได้คิดเลยว่าเจ้าหญิงเป็นเด็กของนายท่านของพวกเขา เพราะดูจากการแต่งตัวและหน้าตาที่ไร้เดียงสาแล้ว เด็กผู้หญิงน่ารักคนนี้คงไม่เหมือนกับพวกผู้หญิงคนอื่นๆที่เข้ามาหานายท่านของพวกเขา และอีกอย่างพวกเหล่าบอดี้การ์ดที่พวกเขาคุ้นหน้าคุ้นตากันเป็นอย่างดีออกมายืนตอนรับและพาเจ้าหญิงขึ้นไปที่ห้องทำงานของผู้เป็นนายท่านด้วยตัวเองอีกด้วยพอกิตเปิดประตูให้กับเจ้าหญิงเข้าไป เจ้าหญิงก็พบกับคุณบทร้ายที่ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวพร้อมกับเสื้อกั๊กสีดำและกางเขาขากระบอกสีดำพร้อมกับรองเท้าหนั
บทร้าย NC++ บทที่ 16 พาไปที่บริษัท
แสงแดดยามเช้าสอดส่องเข้ามาที่หน้าต่างบานเล็ก ทำให้เด็กน้อยที่หลับปุ๋ยไปตั้งแต่เมื่อคืนพยายามลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยท่าทางงัวเงีย เจ้าหญิงลุกขึ้นยืนจากที่นอนแต่ตาดวงกลมโตของเธอก็ยังปิดสนิทอยู่ พร้อมกับที่เจ้าหญิงยกมือขึ้นสลัดความขี้เกียจของตัวเองออกไป พร้อมทั้งเตะขาด้านขวาที ด้านซ้ายที เหมือนเธอที่กำลังจะออกกำลังกายในตอนเช้าอย่างไงอย่างงั้นเจ้าหญิงออกกำลังกายท่านั้นท่านี้โดยที่เปลือกตายังของเธอยังปิดอยู่ โดยที่เด็กสาวไม่รู้เลยว่าการกระทำที่ตลกๆและดูน่ารักของเธอตอนนี้อยู่ในสายตาของบทร้ายอยู่ตลอดเวลา" สวัสดีจ๊ะทุกท่าน วันนี้เราเอาท่าทางในชีวิตประจำวันมาประยุกต์ให้เป็นท่าออกกำลังกายกันดีกว่า เอ้า ย่ำเท้าจ๊ะ " เจ้าหญิงร้องเพลงโบกโบ๊กโบกของมิสเตอร์ ไบรอัน ในการออกกำลังกายในครั้งนี้ จนทำให้บทร้ายที่ยังนั่งพิงอยู่บนหัวเตียงถึงกับขมวดคิ้วเข้าหากันทันที และเขาก็สงสัยว่าเด็กสาวที่ยังไม่ยอมลืมตาขึ้นมาเธอจะทำอะไรต่อไป" ท่าแรก ท่าโบกแท็กซี่ เอ้ายื่นแขนออกมากันเร็ว ต่อจากก็ โบกโบกโบก สะบัดแขน โบกโบกโบก ซ้าย โบกโบกโบก ขวา โบกโบ้กโบก " เจ้าหญิงที่ตอนนี้ได้ทำท่างทำทางที่เธอได้ร้องเพลงออกมาพร้อมกับส่า
บทร้าย NC++ บทที่ 15 ผู้เป็นนายท่านของเขาเปลี่ยนไป
หลังจากที่เขาแน่ใจว่าเด็กน้อยได้หลับไปแล้วจริงๆ เขาก็เดินออกมาจากบ้านหลังสีขาวเงียบๆและเดินตรงดิ่งไปห้องเชือดเพื่อที่จะจัดการไอ้เสี่ยชาติต่อทันที" นายท่าน " เมื่อลูกน้องเห็นเขาเดินกลับมาด้วยสีหน้าที่แตกต่างไปจากเดิมที่เขาได้อยู่ด้วยกันกับเจ้าหญิงเมื่อสักครู่ ก็ทำให้ผู้เป็นลูกน้องถึงกับขนลุกซู่ไปทั้งตัวด้วยความหวาดกลัว และพวกลูกน้องเหล่าบอดี้การ์ดที่ดูแลและอยู่ประจำการที่บ่อนคาสิโนก็มารวมตัวยืนเรียงรายกันมากกว่าหนึ่งร้อยกว่าชีวิตเป็นที่เรียบร้อยแล้ว" ไอ้เสี่ยชาติมันเป็นยังไงบ้าง " เขาถามกลับพวกลูกน้องไปด้วยสีหน้าและแววตาที่ตอนนี้เหมือนเขาพร้อมที่จะฆ่าทุกชีวิตได้ทุกเมื่อ" ตอนนี้สลบไปแล้วครับนายท่าน " กิตลูกน้องคนสนิทของเขาเป็นฝ่ายที่ตอบแทนลูกน้องคนอื่นๆที่ตอนนี้พวกเขาได้แต่ยืนก้มหน้าก้มตาเพื่อที่จะได้รอรับบทลงโทษจากผู้เป็นนายท่านของเขา" งั้นมึงจัดการไอ้พวกนี้แทนกูแล้วกัน " เมื่อลูกน้องทุกคนรวมแม้กระทั่งกิตด้วยที่ได้ยินคำพูดเรียบนิ่งของนายท่านของเขาถึงกับพากันเงยหน้าขึ้นมาอย่างตกใจกับการกระทำของนายท่านในครั้งนี้ เพราะปกติแล้วเวลาที่พวกเหล่าบรรดาบอดี้การ์ดทำงานผิดพลาดแม้กระทั่งงานเล็
