MasukShare
บทที่ 1 คุณบทร้าย!
Terakhir Diperbarui:
2025-04-05 11:13:54ฉันที่ได้ยินคำตอบของคนด้านหลังถึงกับสะดุ้งเฮือก ขะ เขาคือคุณบทร้าย คุณบทร้ายที่ดุๆ ที่แม่เคยเล่าให้ฟังน่ะเหรอ
" หึ! ทำไม เงียบทำไม " เขาถามฉันขึ้นมาด้วยท่าทางพออกพอใจที่เห็นฉันตอนนี้หน้าซีดเผือดอย่างกับคนไม่มีเลือดสูบฉีดเข้าร่างกาย " คุณลักพาตัวหนูมาทำไมคะ " ฉันที่ตอนนี้น้ำเสียงเริ่มแผ่วเบาด้วยความกลัว เรี่ยวแรงที่จะพูดจะถามเขาก็แทบจะไม่มีเหลือแล้ว " หึ! ลักพาตัว กล้าดียังไงมาว่าฉันลักพาตัวเธอ ฮ่ะ!!!! " เขาตะคอกฉันเสียงดังลั่นรถ น้ำเสียงของเขาตอนนี้เหมือนเสือ เสือที่พร้อมจะตะครุบเหยื่อและกัด ฉีก เนื้อของเหยื่อออกมาเป็นชิ้นๆ ให้ทรมาน ฉันที่ตอนนี้หน้าซีดเผือดด้วยความกลัว ฉันกลัวมากเลย และฉันก็หมดสติไปในที่สุด @เพนท์เฮ้าส์ ฉันที่ตอนนี้รู้สึกเย็นๆเปียกๆก็เริ่มรู้สึกตัวขึ้นมา ก็พบว่าฉันโดนเขาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้สาดน้ำลงมาใส่ใบหน้าของฉันจนเปียกชุ่ม ดีนะที่วันนี้ฉันใส่ชุดกีฬาของโรงเรียนมาเลยไม่โป๊มาก ถ้าเป็นชุดนักเรียนที่เคยใส่เป็นประจำกับเสื้อสีขาวๆ ถ้าเขาสาดน้ำลงมามันก็คงโป๊เปลือยไปหมดเลย " ตื่น!! " เขาตะคอกน้ำเสียงใส่ฉัน จนฉันที่ได้ยินถึงกับสะดุ้งอย่างตกใจ และฉันกลัวเขาจนสั่นไปหมด ทำไมเขาถึงดูดุร้ายมากขนาดนี้กัน ฉันเป็นแค่เด็ก ม.5 คนหนึ่งเองนะ " คุณปล่อยหนูไปเถอะนะคะ หนูกราบคุณก็ได้ " ฉันยกมือขึ้นและกราบไปแทบเท้าของเขาที่ตอนนี้เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ ฉันที่ตอนนี้ตัวสั่นเพราะความหนาวจากน้ำที่เขาสาดมาระคนกับความกลัวที่ฉันมีต่อเขา ทำให้ร่างกายฉันสั่น ปากสั่นระริก " ปล่อยงั้นเหรอเด็กโง่! พ่อเลี้ยงของเธอส่งเธอมาขัดดอกให้ฉัน 2 ปี คิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปอย่างงั้นเหรอ!! " เขาตะคอกด่าฉันและจับกุมที่ผมของฉันที่เปียกไปด้วยน้ำจากฝีมือเขา พร้อมกับดึงฉันขึ้นมาประชันหน้าเขาอย่างไร้ความปรานี เขาจ้องหน้าฉันพร้อมกับยกยิ้มมุมปากร้ายๆเหมือนพอใจในผลงานของตัวเองที่ตอนนี้ทำเอาฉันหวาดกลัวไม่น้อย " ถะ ถ้าครบ 2 ปีแล้ว คุณจะปล่อยหนูไปใช่ไหมคะ " ฉันเงยหน้าขึ้นมาถามเขาอย่างกล้าๆกลัวๆ โดนที่มือของเขายังขยุ้มมาที่ผมของฉันไม่ยอมปล่อย ฉันเจ็บมากเลย เจ็บจนน้ำตาไหลออกมาไม่ยอมหยุด " คนไร้ค่าแบบเธอ ฉันจะทนอยู่กับเธอให้ครบ 2 ปีแล้วกัน! " เขาปล่อยมือจากผมของฉัน และฉันก็ล้มลงฟุบกับพื้นทันที " หนูขอคุณ 2 เรื่องได้ไหมคะ " ฉันเงยหน้าขึ้นพร้อมกับยันตัวเองลุกขึ้นนั่งอีกครั้งอย่างไร้เรี่ยวแรง กับคำขอที่ฉันคิดว่ามันไม่น่ายากสำหรับเขาเลย เพราะยังไงเขาก็เกลียดฉันเข้ากระดูกดำของเขาอยู่แล้ว " ยังมีหน้ามาต่อรองกับฉันอีกเหรอ ว่ามา! " เขาก้มหน้าลงมารอฟังคำขอของฉันใกล้ๆ " หนูขอเรียนต่อจนจบได้ไหมคะ เรื่องค่าเทอมไม่ต้องห่วงเลยค่ะ หนูได้ทุนเรียนฟรีจนจบมหาวิทยาลัย " ฉันบอกเขาไป เพราะฉันเป็นคนที่เรียนเก่งอยู่แล้ว ไม่ยากที่ฉันจะขอทุนการศึกษาให้กับตัวเอง อีกอย่างครอบครัวฉันก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร ฉันเลยต้องหาพึ่งตัวเองด้วยความสามารถของตัวเองล้วนๆ " อืม แล้วข้อสองล่ะ " เขาตอบฉันพร้อมกับยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย " หนูขอให้คุณอย่าข่มขืนหนูเลย ได้ไหมคะ " ข้อนี้ฉันจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของเขาด้วยท่าทางอ้อนวอนขอความเมตตาจากเขา " ถุ้ย! " เขาถ่มน้ำลายลงบนพื้นอย่างหยาบคาย " เธอก็ช่างหน้าด้านกล้าขอฉัน! ฉันไม่พิศวาสเด็กไร้น้ำยาอย่างเธอหรอก " เขาลุกขึ้นพร้อมกับเตะเก้าอี้ที่เขานั่งไปจนพังแตกเป็นเสี่ยงๆ " อายุ 17 ปี ฉันไม่แตะตัวเธอหรอก เด็กอ่อนหัด! " เขาโน้มหน้าลงมากบอกฉันใกล้ๆ พร้อมกับจับคางมนของฉันบีบมันแรงๆจนฉันรู้สึกเจ็บ พอเขาพูดจบก็สะบัดมือออกอย่างแรงจนหน้าของฉันหันขวับไปอีกข้าง " ขอบคุณค่ะ " ฉันยกมือไหว้ขอบคุณเขาอีกครั้ง อย่างน้อยสิ่งที่ฉันขอเขาไป เขาก็ตอบตกลงแล้ว ถึงเขาจะใช้งานฉันหนักขนาดไหนเพื่อใช้หนี้แทนพ่อเลี้ยงฉันได้ ฉันก็ยอม . . . ถ้าครบกำหนด 2 ปีเมื่อไหร่ ฉันจะไปจากคุณทันที!
Bab terkait
บทร้าย บทที่ 2 เด็กขัดดอก
หลังจากที่เขาพาฉันเข้ามาในห้องสี่เหลี่ยมขนาดไม่ใหญ่มาก ที่ในห้องนั้นเป็นโทนห้องสีแดงจากไฟหรืออะไรก็ไม่รู้ แต่ห้องที่เขาพาฉันมาเหมือนเป็นห้องเชือดเอาไว้ฆ่าสัตว์อย่างไงอย่างนั้น เพราะฉันเหลือบไปเห็นอาวุธต่างๆ พร้อมกับเครื่องไม้เครื่องมือที่เอาไว้ทรมานสัตว์ ตอนนี้เขาเอาผ้ามาปิดตาฉันไว้อีกครั้งพร้อมทั้งดึงและลากฉันออกไปจากห้องนั้นทันที ฉันที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าเขาจะพาตัวฉันไปที่ไหนเพราะผ้าที่ปิดตาของฉันไว้ทำให้ฉันมองไม่เห็นอะไรเลย ไม่นานนักเขาก็ผลักฉันลงบนเตียงนุ่มๆ ฉันพอเดาได้ว่ามันน่าจะเป็นเตียงเพราะมันกว้างมาก จึงอาจจะไม่ใช่โซฟาอย่างแน่นอน แล้วเขาก็แกะที่ปิดตาของฉันออกให้ฉัน พอฉันพ้นจากพันธะทางสายตาฉันก็มองไปรอบๆ พบว่ามันคือห้องนอนของฉัน มันเป็นห้องสีเหลี่ยมขนาดใหญ่กว่าห้องเชือดเมื่อกี้ที่ฉันเห็นเล็กน้อย ในห้องจะมี โต๊ะเครื่องแป้ง ตู้เสื้อผ้า และโต๊ะเรียนให้ฉันพร้อมกับเก้าอี้ ซึ่งฉันคิดว่าของที่อยู่ในห้องนี้ก็จะน่าราคาสูงพอควร " นี่! คือที่อยู่ของเธอ " เขาบอกฉันพร้อมกับจ้องใบหน้าของฉันอย่างรู้สึกเกลียดชังฉันที่แผ่รังสีออกมาจากสายตาของเขา" ขอบคุณค่ะ " ฉันยกมือไหว้ขอบคุณเขาจากใจจริง อย่าง
Terakhir Diperbarui : 2025-04-05บทร้าย บทที่ 3 เถวะ
ฉันที่ตอนนี้นั่งซาฟารีมาลงด้านหน้าตรงบานรั้วประตูใหญ่สีดำของเพ้นเฮ้าท์ และเดินออกมานอกรั้วแล้วหยุดยืนนิ่งอยู่ซักพักหนึ่งฉันก็เดินออกไปทางด้านซ้ายมือตามที่คุณบทร้ายได้บอกเอาไว้เมื่อคืนนี้ ฉันเดินประมาณราวๆ 2 นาทีก็ถึงป้ายรถเมล์ที่คุณบทร้ายได้บอกฉันเอาไว้ ฉันยืนรอรถเมล์ได้สักพักรถเมล์ก็มาจอดอยู่ที่หน้าป้าย ข้อดีอีกอย่างคือรถเมล์เกือบทุกสายที่ป้ายนี้ จะวิ่งผ่านหน้าโรงเรียนของฉันทุกสาย โดยที่ฉันไม่ต้องลงมาป้ายอื่นเพื่อต่อรถไปโรงเรียนอีกครั้งเหมือนตอนที่ยังอยู่ที่บ้าน ฉันนั่งรถเมล์เดินทางประมาณ 30 นาทีรถเมล์ก็จอดตรงป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียนของฉันพอฉันก้าวขาลงมาจากรถเมล์ก็พบกับเถวะที่กำลังยืนรอฉันอยู่เฉียดเช่นประจำเหมือนทุกครั้งที่เคยทำ " เจ้าหญิง " เถวะโบกไม้โบกมือให้ฉันที่ตอนนี้ฉันกำลังก้าวขาลงจากรถเมล์ ฉันที่เห็นดังนั้นก็รีบลงจากรถเมล์และเดินเข้าไปหาเถวะทันที" เถวะ มารอนานหรือยัง " ฉันดินเข้าไปหาเถวะพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้เพื่อนชายคนเดียวของฉัน " ไม่นานหรอก ถึงนานกว่านี้ก็รอเจ้าหญิงได้เสมอแหล่ะ " เถวะตอบทีเล่นทีจริงพร้อมกับหัวเราะออกมาจนตาตี๋ๆของเขาแทบมองไม่เห็นลูกตาสีดำอยู่แล้ว" เราไ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-05บทร้าย บทที่ 4 เพื่อนของเจ้าหญิง
ฉันเดินเข้ามาในห้องเรียนพร้อมกับเถวะ ฉันเป็นเพื่อนร่วมโต๊ะกันกับหมวย ส่วนเถวะเป็นเพื่อนร่วมโต๊ะกันกับต่อ ที่นั่งโต๊ะอยู่ด้านหลังของฉันนั่นเอง" สวัสดีจ๊ะ หมวย " ฉันเอ่ยทักทายหมวยเพื่อนสาว สาวอวบอิ่ม ขาว ตาตี๋ที่น่ารักน่าหยิก ^^" สวัสดีจ๊ะ เจ้าหญิง " หมวยเอ่ยทักทายฉันด้วยรอยยิ้มหมวย เป็นเพื่อนร่วมโต๊ะของฉันมาตั้งแต่ ม.4 หมวยจะแตกต่างไปจากคนอื่นๆ ที่ตอนนี้คนอื่นๆมองฉันเหมือนเป็นตัวน่าแขยะแขยงไปหมด ส่วนหมวยจะเป็นเพื่อนที่น่ารักและเข้าใจฉันเสมอ เพราะทางบ้านของหมวยเองก็มีฐานะไม่ต่างจากฉันมากเท่าไหร่นักก็เลยพอจะเข้าอกเข้าใจคนหัวอกเดียวกันเป็นอย่างดี แตกต่างจากเถวะที่บ้านเป็นตระกูลผู้ดีแต่เขายังมาเกือกกลั้วอยู่เป็นเพื่อนกับฉันมาตั้งแต่ที่ฉันอยู่ ม.1 ส่วน ต่อ เป็นเพื่อนชายของเถวะ หล่อ คม เข้ม ผิวสีแทน ซึ่งลุคดูแตกต่างจากเถวะ แต่นิสัยดันเหมือนกันสุดขั้ว ต่อที่ฐานะทางบ้านดีพอๆกันกับเถวะ ฉัน หมวย เถวะ และต่อ ก็เลยเป็นเพื่อนเล่น เพื่อนเรียนกันมาตลอด และจะเป็นพวกเพื่อนทั้ง 3 คนของฉันเสมอที่คอยปกป้องและดูแลฉันมาตลอด " เจ้าหญิงเลือกคณะที่ตัวเองอยากเข้าเรียนหรือยัง เทอมหน้าพวกเราก็ขึ้น ม.6 แล้วนะ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-05บทร้าย บทที่ 5 ไร้เดียงสา
" ท่าทางดูเหมือนคุณจะเหนื่อย กินขนมปังหน่อยไหมคะ " ฉันที่หยิบขนมปังออกมาจากกระเป๋านักเรียนและได้ยื่นมันไปให้เขาทันทีเขาลืมตาขึ้นมาพร้อมกับหันหน้ามาทางฉันเล็กน้อย" ไม่กิน! " เขาตอบกลับฉันแต่มือของเขาดันหยิบขนมปังในมือของฉันออกและโยนมันเอาไปไว้เบาะด้านหลังรถทันทีและก็หันกลับไปนั่งและเอาหัวพิงเบาะและหลับตาลงต่ออย่างไม่ได้สนใจอะไรฉันนัก" ไม่กินก็ไม่ต้องกันซี่ โยนของหนูทิ้งทำไม " ฉันบ่นพึมพำของฉันเบาๆอยู่คนเดียวหลังจากที่รถขับมาได้เกือบหนึ่งชั่วโมง ก็มาจอดที่โรงจอดรถแห่งหนึ่งซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหน" ถึงแล้วครับท่าน " ลูกน้องที่นั่งอยู่เบาะด้านหน้าคนขับหันหน้ามาบอกคุณบทร้าย" อืม " เขาลืมตาขึ้นมาพร้อมกับตอบกลับไปสั้นๆ หลังจากที่พวกเขาได้ยินคำตอบของผู้เป็นนายแล้วเขาก็ลงจากรถตู้ทันทีฉันที่เดินตามหลังของคุณบทร้ายมาก็พบว่าสถานที่ที่ฉันมาเป็นโรงแรมหรูขนาดใหญ่ พร้อมกับเขาที่เดินเข้ามาที่ห้องห้องหนึ่งซึ่งคล้ายๆเหมือนกับเป็นโต๊ะอาหาร ฉันที่เดินตามเขาเข้าไปพร้อมกับนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆเขา ซึ่งเขานั่งอยู่หัวโต๊ะอาหาร" เรามาทำอะไรกันเหรอคะ " ฉันหันหน้าไปถามเขาอย่างสงสัย" กินข้าว " เขา
Terakhir Diperbarui : 2025-04-05บทร้าย บทที่ 6 แอบหนีออกจากโรงเรียน
พอถึงโรงเรียนเจ้าหญิงก็เดินเข้าไปในโรงเรียนตามปกติ พร้อมกับเถวะที่มายืนรอรับเจ้าหญิงหน้าป้ายรถเมล์อย่างเช่นทุกครั้ง" ไปกินข้าวเช้ากันเถอะ " เถวะหันหน้าไปชวนเพื่อนสาวที่สนิทสุดๆของตัวเอง" เรากินมาแล้ว " เจ้าหญิงตอบกลับเถวะไปพร้อมกับรอยยิ้มแสนน่ารัก จนทำให้รอยยิ้มที่เจ้าหญิงยิ้มส่งมาให้เถวะ ทำให้เถวะหัวใจหล่นวูบทันที แอบรักเพื่อนสนิทตัวเองมันเป็นแบบนี้นี่เอง เถวะได้แต่คิดในใจ" แต่เราหิวนี่น๊าาา " เถวะพูดพลางลูบท้องของเขาไปมา" งั้นเจ้าหญิงพาเถวะไปกินที่โรงอาหารนะ " เจ้าหญิงบอกกับเพื่อนชายที่สนิทที่สุดของเขาทันที เพื่อนรักทั้งสองคนเดินไปที่โรงอาหาร เจ้าหญิงก็นั่งรอเถวะกินข้าวพร้อมกับหยิบโทรศัพท์เครื่องใหม่ที่คุณบทร้ายซื้อให้ออกมากดเล่น" เจ้าหญิงเปลี่ยนโทรศัพท์ใหม่เหรอ " เถวะถามเจ้าหญิง เพราะปกติเจ้าหญิงจะไม่เปลี่ยนโทรศัพท์บ่อยๆ และเจ้าหญิงก็คงไม่ซื้อโทรศัพท์ที่ราคาแพงเกือบแสนแบบนี้" คุณบทร้ายซื้อให้เจ้าหญิงไว้โทรหาเขาตอนฉุกเฉิน คุณบทร้ายบอกว่าราคาไม่แพงมากนัก " เจ้าหญิงที่แสนไร้เดียงสาตอบกลับเถวะไป" เปลี่ยนเบอร์โทรด้วยเหรอ เมื่อคืนเราโทรหาเจ้าหญิงไม่ติดเลย เราว่าจะถามเรื่องการบ้าน
Terakhir Diperbarui : 2025-04-07บทร้าย บทที่ 7 ขออนุญาต
1 เดือนต่อมาในทุกๆ วันศุกร์ของคาบโฮมรูมเจ้าหญิงกับเถวะก็จะแอบออกไปพบแม่ของเธอที่ร้านอาหารตามสั่งทุกวันตามปกติ และคุณบทร้ายก็ไม่ได้รับรู้ถึงการกระทำของเด็กน้อยของเขาเลย เพราะเขาไว้ใจเธอและคิดว่าเธอก็คงเป็นเด็กไร้เดียงสาคนหนึ่งที่ไม่กล้าต่อกรอะไรกับเขามากนักเขาก็เลยไม่ได้สั่งให้คนไปเฝ้าตามติดและคอยดูเธอเอาไว้ แค่ให้เฝ้ารอรับเธอที่หน้าประตูโรงเรียนในทุกๆ วันวันนี้เป็นวันสอบไฟนอลเพื่อจะจบปีการศึกษาชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 เจ้าหญิงกับเพื่อนๆ ของเขาอีก 3 คนตั้งใจเรียนและพากันติวหนังสืออย่างหนักเพื่อการสอบในครั้งนี้" เป็นยังไงบ้าง ทำได้ไหมเจ้าหญิง " พอทุกคนเดินออกจากห้องสอบหมวยเพื่อนสาวคนเดียวของเจ้าหญิงก็ถามขึ้น" พอได้จ๊ะ ^^ " เจ้าหญิงตอบเพื่อนด้วยรอยยิ้มสดใสเฉียดเช่นทุกครั้ง" ระดับเจ้าหญิงไม่มีคำว่าไม่ได้อยู่แล้ว " เถวะพูดขึ้นมาบ้าง" งั้นไปกินข้าวกันไหมเจ้าหญิง ฉลองสอบเสร็จ " หมวยเอ่ยถามเจ้าหญิง พร้อมกับเพื่อนๆทุกคนก็เดินอยู่ถึงกับหยุดนิ่งยืนรอคำตอบของเจ้าหญิง เพราะทุกคนรู้ดีอยู่แล้วว่าเจ้าหญิงไปที่ไหนไม่ค่อยได้ถ้าคุณบทร้ายไม่ได้อนุญาต " เอ่อ...คือ " เจ้าหญิงอ้ำๆอึ้งๆ ใจหนึ่งก็อยากจะไ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-07บทร้าย บทที่ 8 เลี้ยงฉลองสอบเสร็จ
หลังจากที่วางสายคุณบทร้ายไปแล้ว เจ้าหญิงก็เดินกลับมาหาเพื่อนๆด้วยท่าทางหน้าสลดลง เจ้าหญิงทำหน้าทำตาเหมือนคุณบทร้ายไม่อนุญาตให้ไปเลี้ยงฉลองสอบเสร็จกับเพื่อนๆ เจ้าหญิงคิดจะแกล้งเพื่อนของเธอเล่นสักหน่อย ^^" เป็นไงบ้างเจ้าหญิง " ต่อถามเจ้าหญิงขึ้นมาทันทีหลังจากที่เจ้าหญิงได้เดินเข้ามาหาเพื่อนๆแล้ว พร้อมกับที่เพื่อนๆทุกคนจ้องมองหน้าเจ้าหญิงเพื่อรอเอาคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ" ไม่เป็นไรนะเจ้าหญิง " หมวยยื่นมือของเธอมากุมมือของเจ้าหญิงไว้ เพราะเห็นสีหน้าท่าทางของเจ้าหญิงเพื่อนของเธอแบบนี้แล้ว คุณบทร้ายไม่น่าจะอนุญาตให้ไปเลี้ยงฉลองสอบเสร็จกับพวกเธอเป็นแน่" ถ้าเจ้าหญิงไม่ไปเราก็ไม่มีอารมณ์จะไปหรอก " เถวะพูดขึ้นพลางยกมือขึ้นกอดอกอย่างไม่พอใจนัก เพราะถ้าไปที่ไหนแล้วไม่มีเจ้าหญิงไปด้วยเถวะก็ไม่อยากจะไปมากนักหรอก " เอ่อ...คุณบทร้าย " เจ้าหญิงทำท่าทางอ้ำๆอึ้งๆ เพื่อแกล้งเพื่อนของเธอเล่นต่อไป" คุณบทร้าย อนุญาต!! " เจ้าหญิงร้องตะโกนขึ้นมาพร้อมกับกระโดดโลดเต้นและปรบมืออย่างดีอกดีใจ " เจ้าหญิงแกล้งพวกเราเหรอ นี่แหนะ! " หมวยพูดขึ้นพลางยื่นมือไปจี้เอวของเจ้าหญิงเพื่อลงโทษฐานที่โกหกพวกเธอ " ฮ่าๆๆๆ อย่าจี
Terakhir Diperbarui : 2025-04-07บทร้าย บทที่ 9 ได้เข้าบ้านหลังใหญ่ครั้งแรก
เพนท์เฮ้าน์หลังจากที่เจ้าหญิงได้เลี้ยงฉลองสอบเสร็จกับเพื่อนๆเสร็จเรียบร้อยแล้ว และเจ้าหญิงก็บอกให้พี่อัคคีขับรถไปส่งเพื่อนๆของเธอที่บ้านกันทีละคน พร้อมกับขับรถไปส่งเถวะที่หน้าโรงเรียนอีกครั้ง ก็เพราะว่าเถวะขับรถส่วนตัวไปโรงเรียนทุกวัน เถวะเลยต้องกลับเข้าไปเอารถที่จอดเอาไว้แถวๆด้านหน้าของโรงเรียนพอเจ้าหญิงมาถึงบ้านหลังเล็กสีขาว เจ้าหญิงก็อาบน้ำชำระร่างกายของตัวเอง และในการกระทำของเธอทุกๆฝีก้าวก็อยู่ในสายตาของคนที่ชื่อบทร้ายตลอดเวลา เขาเห็นแม้กระทั่งเจ้าหญิงเดินเข้ามาในบ้านด้วยรอยยิ้มที่สดใส เพราะเธอได้ออกไปสนุกกับเพื่อนๆ และเขาเห็นแม้กระทั่งเจ้าหญิงเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ และเธอก็เดินกลับออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูสีขาวพันรอบอกตัวเดียว" อึก! " สัดส่วนโค้งเว้าของเธอที่ดูโตกว่าเด็กสาวทั่วๆไป ทำให้คนที่จดจ่ออยู่หน้าจอกล้องวงจรปิดถึงกับแอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เจ้าหญิงอีกเพียง 1 เดือนเธอก็อายุครบ 18 ปีบริบูรณ์แล้ว เธอจะถึงกำหนดอายุเร็วหน่อยก็เพราะเธอดันเกิดต้นเดือนน่ะสิ วันทีี 1 เดือน 1 แต่เจ้าหญิงมีเพียงอายุแค่นี้ แต่สัดส่วนในร่างกายของเธอดันโตเร็วกว่าเด็กสาวปกติทั่วไป แม้ตัวเธอจะ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-07
Bab terbaru
บทร้าย บทที่ 39 ประธานรุ่น
“ ขั้นตอนต่อไปเราจะตามหาประธานรุ่นกันนะคะ ประธานเอาจริงๆไม่ได้มีขั้นตอนอะไรมากมายนักหรอกค่ะ เพราะรุ่นพี่จะสุ่มจับขึ้นมาด้านหน้าตรงนี้เอง ฮ่าๆๆๆ ” พี่นิดพูดไปขำไป คณะนิเทศศาสตร์แตกต่างไปจากที่คิดเอามากๆ รุ่นพี่ทุกคนใจดี ไม่เครียด เป็นกันเอง ชิวๆ แบบโคตรชิว เพราะหันไปมองรุ่นพี่แต่ละคนที่ยืนรายล้อมน้องๆอยู่ก็มีแต่รอยยิ้มให้กับน้องๆทุกคนเลย มันไม่แปลกไปใช่ไหม หรือมันปกติ “ รบกวนพี่เคประธานรุ่นปี3 กับพี่ใหม่ประธานรุ่นปี4 เดินสุ่มจับน้องมาสัก 4 คนหน่อยค่า เชิญค่าาา ” สิ้นคำสั่งจากพี่นิดประธานรุ่นปี2 พี่เคกับพี่ใหม่ก็เดินเลือกน้องๆมองดูและเดินไปเช็คดูในแต่ละแถวและจับสุ่มออกมา“ น้องคนนี้ลุกขึ้นค่ะ ” พี่ใหม่เดินไปที่แถวของต่อกับเถวะ และพี่ใหม่ก็บอกให้ต่อลุกขึ้นไปยืนหน้าแถว ต่อทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย “ ดูเท่ห์ว่ะ :) ” ต่อพูดก่อนจะลุกขึ้นไปยืนด้านหน้าแถวของตัวเอง “ ลุกขึ้นครับ ” พี่เคบอกเพื่อนผู้ชายที่ยกมือถามคำถามพี่ฝนก่อนหน้านี้ “ ลุกขึ้นค่ะ ” พี่ใหม่จับเพื่อนผู้หญิงอีกคน“ ลุกขึ้นครับ ” พี่เคจับเพื่อนผู้ชายอีกคนให้ลุกขึ้นเป็นคนสุดท้าย “ ตอนนี้เราได้ว่าที่ประธานรุ่นของคณะนิเทศศาสตร์ของพ
บทร้าย บทที่ 38 เปิดเรียนมหาวิทยาลัยวันแรก
มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งวันนี้เป็นเปิดเรียนวันแรกของภาคการศึกษาคณะนิเทศศาสตร์ ปี1 เทอม1 เจ้าหญิงที่กำลังจะก้าวขาลงจากรถตู้เธอก็ไม่ลืมที่จะยกมือไหว้คนที่ขับรถไปรับไผส่งเธอเป็นประจำในทุกๆวัน“ สวัสดีค่ะพี่อัคคี เจ้าหญิงไปเรียนก่อนนะคะ ” เจ้าหญิงยกมือไหว้อัคคีอย่างอ่อนน้อมถ่อมตน เพราะอัคคีเปรียบดั่งเสมือนพี่ชายของเธอเลย เธออยู่กับเขาเธอรู้สึกอบอุ่น และรู้สึกถึงความเป็นพี่ชายจากตัวเขาเป็นอย่างมาก “ ครับ ตั้งใจเรียนนะครับ ” อัคคีหันไปยิ้มให้กับเด็กสาวที่เปรียบเสมือนน้องสาวของตนเหมือนกัน เขารู้สึกรักและเอ็นดูเจ้าหญิงตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอเลยก็ว่าได้ “ เป็นยังไงบ้าง ” บทร้ายที่ค้างสายอยู่ตลอดเวลากับอัคคีถามเขา“ ลงจากรถไปแล้วครับ ” บทร้ายวันนี้ติดประชุมด่วนเลยไปส่งเจ้าหญิงที่มหาวิทยาลัยไม่ได้ แต่เขาก็ไม่ลืมที่จะค้างสายเพื่อเช็คเธอจากอัคคีตลอดเวลา ไม่รู้ว่าเพื่อความปลอดภัย หรือหวงกันแน่ 😂“ อืม ” บทร้ายตอบและตัดสายโทรศัพท์ไปหลายปีก่อนหน้า“ พ่อครับ พ่ออย่าทิ้งผมไปเลยนะครับ ” อัคคีในวัยเพียงไม่กี่ขวบวิ่งไปกอดขาพ่อของเขาเอาไว้แน่น“ ออกไป! ไปซะ! ” พ่อของอัคคีไล่เขาด้วยน้ำเสียงแข
บทร้าย บทที่ 37 เด็กติด(ของ)คุณ NC25+++
“ เกาะไว้แน่นๆนะคะ ” บทร้ายที่อุ้มเจ้าหญิงด้วยท่าลิงอุ้มแตงบอกกับเธอด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า เสียงแหบของเขามันดูเซ็กซี่จัง -////-“ อ๊ะ จะ เจ็บ ” เจ้าหญิงสะดุ้งโหยงเมื่อเธอรู้สึกถึงท่อนเอ็นแข็งๆที่มีขนาดใหญ่มากๆเข้ามาทิ่มแทงไปที่โพลงกลีบกุหลาบของเธอ “ อ๊าาาาาาาาา ” บทร้ายร้องครางออกมาด้วยความสุขสม แม้มันจะเข้าไปได้แค่ปลายหัวถอกของเขาเท่านั้น “ ฟิตจังค่ะ ที่รัก ” บทร้ายพูดพลางอุ้มเจ้าหญิงด้วยแขนข้างเดียว ดูเหมือนเขาไม่หนักเลย เขาอุ้มเจ้าหญิงด้วยแขนข้างเดียวอย่างง่ายดาย แต่แขนอีกข้างหนึ่งของเขากลับอ้อมแขนล้วงไปที่ใต้ระหว่างขาของเด็กสาว เขาจับท่อนเอ็นที่ใหญ่เกินขนาดมาตรฐานชายไทยถอดออกมาจากโพลงกลีบกุหลาบของเธอ พร้อมกับที่เขาจับท่อนเอ็นแข็งถูไปถูมาจนเริ่มมีน้ำใสๆไหลออกมาเล็กน้อย“ แฉะ แล้วนะคะ ” “ ทนอีกนิดนะคะ เดี๋ยวก็มีความสุขแล้ว ” บทร้ายพูดพลางแอบยัดท่อนเอ็นใหญ่ของตัวเองเข้าไปในโพลงกลีบกุหลาบโดยที่เด็กสาวยังไม่ทันได้ตั้งตัว “ กรี๊ดดดด อ๊ายยยย ” เจ้าหญิงร้องออกมาเสียงหลงด้วยอาการที่เจ็บแสบไปรอบๆโพลงเล็กๆของเธอ มันเจ็บจัง TT“ อ๊าาา เสียววววสัสๆ ” บทร้ายเผลอพูดสบถคำหยาบออกมาอย่างสุขสมอา
บทร้าย บทที่ 36 นางแมวน้อยยั่วสวาท (ใช้ลิ้น) NC++
เพนท์เฮ้าส์“ เจ้าหญิงขอไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะคะ เดี๋ยวเจ้าหญิงจะไปหาที่บ้านหลังใหญ่ค่ะ ” เจ้าหญิงบอกกับบทร้ายก่อนที่เธอจะก้าวขาลงจากรถตู้“ ไม่ต้องค่ะ เดี๋ยวพี่จะไปหาที่บ้านหลังเล็กเอง อยากเปลี่ยนบรรยากาศ :) ” บทร้ายยิ้มร้ายๆใส่เจ้าหญิง แววตาของเขาพร้อมที่จะตะครุบนางแมวน้อยยั่วสวาทตัวนี้จริงๆ แต่เขาก็ต้องอดใจรอไว้ก่อน เพราะต่างคนต่างต้องแยกย้ายกันไปอาบน้ำตัวหอมๆ เพราะกลิ่นอาหารทะเลติดตามตัวเขาไปหมด “ ร้ายนะคะเนี่ยยยย ” เจ้าหญิงยิ้มหวานและก้าวขาเรียวเล็กของเธอลงจากรถตู้และเดินเข้าบ้านหลังเล็กสีขาวของเธอทันทีก็อก ก็อก ก็อก ตอนนี้เป็นเวลา 3 ทุ่มกว่าๆ เสียงเคาะประตูบานเล็กดังขึ้น เจ้าหญิงได้ยินดังนั้นจึงรีบวิ่งแจ้นออกมาเปิดประตูให้เจ้าของเสียงเคาะประตูทันที เพราะจะเป็นใครไปไม่ได้เลยนอกจากเขา...คุณบทร้าย “ มาแล้วค่าาาา ” เสียงใสเจียแจ้วดังมาแต่ไกล “ อ๊ะ! ” เจ้าหญิงที่พึ่งเปิดกลอนประตู เธอโดนบทร้ายกอดรัดแน่นและโผล่เข้าจูบปากเล็กอย่างหื่นกระหายอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว“ อื้อๆ ” เจ้าหญิงทุบอกแกร่งอย่างแรงเพราะเธอหายใจไม่ออก คุณบทร้ายทำแบบนี้เธอยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลยนะ “ ปะ ปิด ปาาาา ตู้ ”
บทร้าย บทที่ 35 เจ้าหญิงจะให้รางวัล
2 วัน ผ่านไปร้านอาหารตามสั่งวันดีวันนี้บทร้าย เจ้าหญิง ธันวา นม กันต์ และอัคคีได้มาชิมอาหารฝีมือของแม่วันดี แม่ของเจ้าหญิงครั้งแรกตามที่บทร้ายบอกว่าจะพามา เขาอยากพาเธอมาอวดผลสอบผู้เป็นแม่ และให้เจ้าหญิงได้เจอแม่ก่อนเปิดเรียนมหาวิทยาลัย “ คุณแม่ขาาาาา ” เจ้าหญิงที่พึ่งก้าวขาลงจากรถตู้ เธอรีบวิ่งไปกระโดดกอดแม่ของเธอทันที เมื่อวันก่อนที่จะมาหาคุณแม่ เจ้าหญิงได้โทรบอกกับแม่ของเธอไว้ก่อนแล้วว่าเธอจะเข้ามาพร้อมกับคุณบทร้าย วันนี้วันดีเลยปิดร้านอาหารเพื่อต้อนรับลูกสาวของตัวเองและผู้ขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้านายของลูกสาวเป็นพิเศษวันนี้เจ้าหญิงใส่ชุดเดรสสั้นสีฟ้าอ่อน พร้อมกับใส่ที่่คาดผมผ้าสีฟ้า พายกระเป๋าใบสีขาว รองเท้าส้นสูงสีขาว ใส่สร้อยและต่างหู นาฬิกา เครื่องประดับเล็กน้อย แต่งตัวดั่งเจ้าหญิงเช่นเคย...“ ลูกสาวแม่โตเป็นสาวแล้ว ” วันดีกอดลูกสาวน้ำตาคลอ เธอคิดถึงลูกสาวคนดีของเธอมากๆ ก่อนที่จะมีเรื่องเกิดขึ้น เธอกับลูกสาวเจอหน้ากันทุกวัน เจ้าหญิงเป็นเด็กที่น่ารักมาก ช่วยเหลืองานบ้านของแม่ทุกๆอย่าง เธอทั้งเรียนหนัก ทั้งทำงานบ้าน ค้าขายช่วยแม่อย่างหนัก และแม่ของเธอไม่เคยได้ยินเด็กตัวเล็กๆแค่นี้
บทร้าย บทที่ 34 อาหารมื้อเย็นสุดพิเศษจากเจ้าหญิงดิสนีย์
“ นมขาาา ” เจ้าหญิงยื่นหมู ไก่ เนื้อ ให้นม เพื่อให้นมหั่นเป็นชิ้นๆให้เธอ “ พี่อัคคีช่วยเจ้าหญิงจับหน่อยค่าาา ” เจ้าหญิงที่กำลังจะปูเสื่อลงพื้นที่หน้าบ้านบอกให้อัคคีช่วยจับอีกแรงตอนนี้เธอแต่งตัวด้วยกางเกงผ้าลื่นขาสั้นสีดำ เสื้อยืดตัวใหญ่ๆสีชมพู พร้อมกับใส่ผ้ากันเปื้อนในการจัดเตรียมอาหารมื้อเย็นสุดพิเศษเธอค่อยๆยกหม้อต้มชาบูที่เธอพึ่งซื้อมาค่อยๆวางลงพื้นอย่างเบามือ และก็เดินไปยกหม้อใบที่สองออกมา เธอซื้อหม้อต้มชาบูกับหม้อปิ้งย่างมาอย่างละ 2 ใบ เผื่อมีคนอยากกินทั้งต้มและย่าง “ :) ” บทร้ายเดินไปยิ้มไปอย่างมีความสุข ส่วนธันวาก็มองหน้าเพื่อนสนิทจนจะเลี่ยนในความรัก ความรักที่ไม่รู้หัวใจตัวเอง...“ มาแล้วเหรอคะ :) ” เจ้าหญิงที่ตอนนี้ตัวเลอะเทอะไปหมดเอ่ยทักขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มหวาน จนทำให้ธันวาคล้อยตามไปกับสาวน้อยด้วย“ อุ้ย! คุณพาเพื่อนมาด้วยเหรอคะ เชิญค่ะๆ คุณ... ” เจ้าหญิงเอียงคอถามเล็กน้อย “ ธันวา เพื่อนสนิทคุณบทร้ายครับผม :) ” ธันวาแนะนำตัวพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้กับเจ้าหญิง แถมเขายังยื่นมือจะไปจับมือน้อยๆทักทายเจ้าหญิงอีกด้วยแปะ แปะ แปะ เจ้าหญิงทั้งปัดและเช็ดมือที่สกปรกของตัวเองออก ก่อน
บทร้าย บทที่ 33 เจ้าหญิงดิสนีย์
เพนท์เฮ้าส์หลังจากที่ธันวาฉุดกระชากลากถูให้บทร้ายกลับเพนท์เฮ้าส์เพื่อที่ตัวเองจะได้เจอกับเจ้าหญิงดิสนีย์ที่ทุกคนพูดถึง พอเข้ามาในบ้านหลังใหญ่บทร้ายก็พาเขาไปที่ห้องอาหาร เพราะตอนนี้ก็เที่ยงวันแล้วก็เลยพามากินข้าวด้วยกันที่บ้านซะเลย นมกับแม่บ้านคนอื่นๆของบทร้ายก็เสิร์ฟน้ำกับอาหารวางไว้บนโต๊ะอาหารสีทองอร่ามอย่างเบามือตั้งแต่มีเจ้าหญิง บทร้ายยอมอนุญาตให้แม่บ้านหรือนมคนสนิท แม้กระทั่งกันต์เข้าบ้านได้ในโชนชั้นล่าง คือ ห้องอาหาร เพราะตอนนี้เขาได้เริ่มเปิดใจมากขึ้น และทำตัวปกติธรรมดาเหมือนคนทั่วไปมากขึ้น ตั้งแต่เขามีเธอ...เจ้าหญิงดิสนีย์ส่วนห้องทำงานของเขาจะอยู่ ชั้น 3 (กันต์บอดี้การ์ดคนสนิท สามารถขึ้นมาหาเขาที่ห้องทำงานได้แล้ว) ห้องรับแขกอยู่ชั้น 2 ซึ่งไม่เคยมีแขกมาบ้านเลย ไม่สิ เพราะเขาไม่เคยพาแขกมาบ้านเลยสักคน ยกเว้น...ธันวา ส่วนชั้น 4 จะเป็นห้องนอนห้องโล่งๆ 2-3 ห้องขนาดใหญ่ ที่ทำไปทำไมก็ไม่รู้ ส่วนชั้น 5 ก็จะเป็นห้องนอนของเขาเอง และในเพนท์เฮ้าส์จะมีลิฟต์ขึ้นลงได้อย่างสะดวกสบาย“ น้ำค่ะ นายท่าน ” นมรินน้ำใส่แก้วให้บทร้ายพร้อมกับรินน้ำใส่แก้วให้กับธันวาต่อ“ นม นม นม ” ธันวากวักมือเรีย
บทร้าย บทที่ 32 ธันวา
“ อื้อออ เสียงอะไรคะ ” “ ไม่มีอะไรค่ะ นอนต่อเถอะ รถบอดี้การ์ดเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยค่ะ ไม่ร้ายแรงมาก ” บทร้ายตอบพลางลูบหัวคนตัวเล็กเบาๆ เขาภาวนาในใจอย่างหวั่นๆว่าอย่าให้เธอลืมตาตื่นขึ้นมาเลย ดีที่ว่าตอนนี้รถของคนที่คิดจะทำร้ายเขายังตามหารถเขาไม่เจอ เพราะรถบอดี้การ์ดอีกคันของเขาล่อพวกมันไปอีกทางหนึ่ง“ อ่อออ ค่าาา ~~Zzzzz ” เด็กน้อยที่หมดเรี่ยวแรงก็หลับต่อ เพราะปกติเจ้าหญิงไม่เคยนอนเกินเที่ยงคืน บริษัท BRก็อก ก็อก ก็อกเสียงเคาะประตูจากด้านนอกห้องทำงานของบทร้ายดังขึ้น ก่อนที่ต้นเสียงเคาะประตูจะปรากฎตัวขึ้นมา“ สวัสดีเพื่อนรักกกกก ” ธันวาหรือธัน เพื่อนสนิทในวัยเด็กของบทร้าย ธันวาเป็นเพื่อนเรียนด้วยกันตั้งแต่สมัยประถม ฐานะทางบ้านของธันวาก็รวยพอๆกับเขา แต่ครอบครัวธันวาไม่ใช่มาเฟีย แต่เป็นครอบครัวตำรวจทหารคนในเครื่องแบบที่กระทำเรื่องผิดกฎหมาย และมีอำนาจมากที่สุดในประเทศนี้พอๆกับบทร้าย ครอบครัวของทั้งสองก็เกื้อหนุนกันเรื่อยมา เพราะพ่อของบทร้ายก็เป็นเพื่อนสนิทของพ่อธันวาเหมือนกัน และทั้งสองคนก็ได้จากโลกใบนี้ไปแล้วในสถานที่และเวลาพร้อมกันเมื่อ 5 ปีที่แล้ว โดยที่ทั้งคู่ก็ยังจับตัวไม่ได้ว่า
บทร้าย บทที่ 31 คนกันเอง
ส่วนด้านหน้ารถตู้ คนขับรถจะเป็นอัคคีพี่ชายคนสนิทของเจ้าหญิง คนนั่งเบาะด้านซ้ายข้างคนขับก็จะเป็นพี่กันต์บอดี้การ์ดคนสนิทของคุณบทร้าย และจะมีรถบอดี้การ์ดอีก 3-4 คัน ที่ขับตามหลังมา มันทำให้เจ้าหญิงรู้สึกอึดอัด ไปเที่ยวไหนก็ต้องมีบอดี้การ์ดตามไปด้วย ปกติเธอจะมีแค่พี่อัคคีที่คอยขับรถรับส่งเธอไปโรงเรียน “ ทำไมคุณต้องเอาบอดี้การ์ดมาเยอะแยะล่ะคะ เจ้าหญิงอึดอัดจัง ” เธอหันหลังไปมองรถที่ขับตามหลังมา 3-4 คัน แล้วเอ่ยถามคุณบทร้ายขึ้นอย่างอยากรู้คำตอบ“ หนูแต่งตัวชิวๆแบบนี้ดูน่ารักไปอีกแบบนะคะ ดูธรรมดาแต่ไม่ธรรมดาเลย ” บทร้ายเฉไฉนแกล้งพูดเรื่องอื่น เพราะเขาไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้กับเด็กน้อยคนนี้ยังไงดีถ้าเขาบอกเธอว่ามีบอดี้การ์ดเยอะๆ เพื่อป้องกันอันตรายจากศัตรูหรือคู่แข่งทางธุรกิจมันก็ดูจะน่ากลัวเกินไปสำหรับเจ้าหญิง ถ้าเธอรู้เช่นนั้น ต่อไปเธออาจจะไม่อยากไปไหนมาไหนกับเขาอีกแล้วก็ได้ สำเพ็ง“ ถึงแล้ววววว ” เจ้าหญิงกระโดดลงรถตู้โดยที่อัคคีเป็นคนเปิดประตูรถให้เฉียดเช่นทุกครั้งกึก กึก บทร้ายก้าวขาลงมาตามหลังเจ้าหญิงติดๆ เขามองไปรอบๆก็มีแต่สินค้าอะไรก็ไม่รู้ปัญญาอ่อนไปหมด กระเป๋าก็ของก็อปทั้งนั้น ค
