ฉันเดินเข้ามาในห้องเรียนพร้อมกับเถวะ ฉันเป็นเพื่อนร่วมโต๊ะกันกับหมวย ส่วนเถวะเป็นเพื่อนร่วมโต๊ะกันกับต่อ ที่นั่งโต๊ะอยู่ด้านหลังของฉันนั่นเอง
" สวัสดีจ๊ะ หมวย " ฉันเอ่ยทักทายหมวยเพื่อนสาว สาวอวบอิ่ม ขาว ตาตี๋ที่น่ารักน่าหยิก ^^ " สวัสดีจ๊ะ เจ้าหญิง " หมวยเอ่ยทักทายฉันด้วยรอยยิ้ม หมวย เป็นเพื่อนร่วมโต๊ะของฉันมาตั้งแต่ ม.4 หมวยจะแตกต่างไปจากคนอื่นๆ ที่ตอนนี้คนอื่นๆมองฉันเหมือนเป็นตัวน่าแขยะแขยงไปหมด ส่วนหมวยจะเป็นเพื่อนที่น่ารักและเข้าใจฉันเสมอ เพราะทางบ้านของหมวยเองก็มีฐานะไม่ต่างจากฉันมากเท่าไหร่นักก็เลยพอจะเข้าอกเข้าใจคนหัวอกเดียวกันเป็นอย่างดี แตกต่างจากเถวะที่บ้านเป็นตระกูลผู้ดีแต่เขายังมาเกือกกลั้วอยู่เป็นเพื่อนกับฉันมาตั้งแต่ที่ฉันอยู่ ม.1 ส่วน ต่อ เป็นเพื่อนชายของเถวะ หล่อ คม เข้ม ผิวสีแทน ซึ่งลุคดูแตกต่างจากเถวะ แต่นิสัยดันเหมือนกันสุดขั้ว ต่อที่ฐานะทางบ้านดีพอๆกันกับเถวะ ฉัน หมวย เถวะ และต่อ ก็เลยเป็นเพื่อนเล่น เพื่อนเรียนกันมาตลอด และจะเป็นพวกเพื่อนทั้ง 3 คนของฉันเสมอที่คอยปกป้องและดูแลฉันมาตลอด " เจ้าหญิงเลือกคณะที่ตัวเองอยากเข้าเรียนหรือยัง เทอมหน้าพวกเราก็ขึ้น ม.6 แล้วนะ " ฉันที่กำลังนั่งลงข้างๆหมวย ก็โดนหมวยถามเรื่องเรียนขึ้นมาทันที " คนเก่งเกรด 4 อย่างเจ้าหญิงก็ต้องเรียนหมออยู่แล้วสิใช่ป่ะ " ต่อที่นั่งอยู่โต๊ะด้านหลังตรงข้ามกับหมวยพูดขึ้น " เสือกนะมึง " เถวะตบหัวต่ออย่างแรง " เรายังไม่รู้เลยว่าเราชอบอะไร " ฉันตอบกลับเพื่อนๆไป ฉันไม่รู้ตัวเองจริงๆว่าชอบอะไร ฉันมีหน้าที่เรียนหนังสือฉันก็แค่ตั้งใจเรียน เพราะฉันยังเด็กยังไม่ค่อยคิดถึงอนาคตมากเท่าไหร่ อีกอย่างตอนนี้ฐานะของฉันก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว ถ้าตอนที่ฉันขึ้นมหาวิทยาลัยซึ่งเรียนอยู่ปี 1 ฉันก็ยังไม่หมดหน้าที่เพื่อใช้หนี้ขัดดอกให้คุณบทร้าย ฉันก็คงจะขึ้นปี 2 นู้นแหล่ะถึงจะได้เป็นอิสระจากเขาสักที " แล้วตอนนี้เจ้าหญิงเป็นยังไงบ้าง เอ่อ...เรื่องนั้นน่ะ " หมวยถามฉันขึ้นมาอย่างเป็นห่วง เรื่องที่ถามก็คงไม่พ้นเรื่องที่พ่อเลี้ยงส่งฉันไปขัดดอกให้กับมาเฟียที่ขึ้นชื่อว่าโหดเหี้ยมที่สุดและมีอำนาจมากที่สุดในตอนนี้แล้วแหล่ะ " ตอนนี้ยังไม่มีอะไรหรอก คุณบทร้ายให้ฉันอยู่บ้านหลังเล็กคนเดียวข้างๆเพ้นเฮ้าท์ของเขานั่นแหล่ะ " ฉันตอบกลับเพื่อนๆไป เพราะกลัวเพื่อนๆจะเป็นห่วง " แล้วคุณบทร้ายใช้งานเจ้าหญิงหนักหรือเปล่า ไหนดูซิ " หมวยยกแขนฉันขึ้นสำรวจร่างกายของฉันทันทีที่ถามจบ " ตอนนี้เรายังไม่ได้ทำอะไรเลย คุณบทร้ายบอกว่าถ้าเขาอยากเรียกใช้ เดี๋ยวเขาเรียกเอง " ฉันตอบกลับหมวยไป หลังเลิกเรียน ฉันเดินออกมายืนรอขึ้นรถเมล์ที่หน้าโรงเรียนเหมือนที่เคยทำอยู่ทุกครั้ง ส่วนเถวะจะว่างแค่ตอนเช้าซึ่งเขาจะมายืนรอรับฉันที่ป้ายรถเมล์ทุกวัน ส่วนตอนหลังเลิกเรียนเถวะมีซ้อมเตะฟุตบอลทุกวันก็เลยไม่ว่างมาส่ง แต่ถ้าวันไหนไม่มีซ้อมเถวะก็จะเดินมาส่งฉันและยืนรอเป็นเพื่อนฉันจนรถเมล์จะมา ก่อนที่เถวะจะขับรถบิ๊กไบค์ของเขากลับบ้านเองทุกๆวัน ฉันที่ยืนรอรถเมล์อยู่พักหนึ่งรถเมล์ก็มาจอดที่ป้ายหน้าโรงเรียน เวลาผ่านไปประมาณเกือบหนึ่งชั่วโมงก่อนจะถึงป้ายรถเมล์ปลายทาง เพราะเวลาเลิกเรียนประมาณ 16.00 น. รถจะติดหนักมาก บางวันรถติด 2 ชั่วโมงก็คงจะยังไม่ถึง ตอนนี้เป็นเวลา 17.30 น. ฉันที่กำลังเดินไปหน้ารั้วประตูเพ้นเฮ้าท์ของคุณบทร้าย จู่ๆรถตู้คันสีดำของเขาขับมาหยุดจอดตรงหน้าฉันก่อนจะถึงที่รั้วประตูหน้าเพ้นเฮ้าท์ " ขึ้นรถ " หลังจากที่ประตูรถได้เปิดออกเองอัตโนมัติ คนที่อยู่บนรถตู้ก็สั่งให้ฉันขึ้นไปบนรถทันที " สวัสดีค่ะ " ฉันขึ้นไปนั่งข้างๆคุณบทร้ายพร้อมกับยกมือไหว้เขาทันที พอฉันขึ้นไปบนรถตู้ก็พบว่ารถตู้ได้เลี้ยวและขับออกไปตรงทางเดิมที่ฉันเดินมา " คุณบทร้ายจะไปไหนเหรอคะ " ฉันถามเขาอย่างสงสัย " นั่งอยู่เงียบๆเฉยๆไม่ได้หรือไงไม่ต้องถามมาก " เขาหันหน้ามามองฉันอย่างไม่พอใจนัก " ขอโทษค่ะ แต่หนูต้องทำการบ้านด้วยนะคะกลับดึกมากไม่ได้ พรุ่งนี้ยังต้องไปโรงเรียนอีกนะคะ " ฉันที่ห่วงเรื่องการเรียนเป็นชีวิตจิตใจพูดบอกเขาไปจนหมด " อืม " เขาตอบกลับมาสั้นๆ แล้วหลับตาลงอย่างดูเหนื่อยล้า ฉันที่เห็นเขาดูท่าทางจะเหนื่อยก็เลยหยิบขนมปังในกระเป๋าออกมา " คุณบทร้ายคะ " ฉันเรียกเขาเบาๆอีกครั้ง " อะไรของเธออีก " เขาตอบกลับฉันมาด้วยความหงุดหงิดแต่ตาของเขาก็ยังปิดอยู่อย่างนั้น" ท่าทางดูเหมือนคุณจะเหนื่อย กินขนมปังหน่อยไหมคะ " ฉันที่หยิบขนมปังออกมาจากกระเป๋านักเรียนและได้ยื่นมันไปให้เขาทันทีเขาลืมตาขึ้นมาพร้อมกับหันหน้ามาทางฉันเล็กน้อย" ไม่กิน! " เขาตอบกลับฉันแต่มือของเขาดันหยิบขนมปังในมือของฉันออกและโยนมันเอาไปไว้เบาะด้านหลังรถทันทีและก็หันกลับไปนั่งและเอาหัวพิงเบาะและหลับตาลงต่ออย่างไม่ได้สนใจอะไรฉันนัก" ไม่กินก็ไม่ต้องกันซี่ โยนของหนูทิ้งทำไม " ฉันบ่นพึมพำของฉันเบาๆอยู่คนเดียวหลังจากที่รถขับมาได้เกือบหนึ่งชั่วโมง ก็มาจอดที่โรงจอดรถแห่งหนึ่งซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหน" ถึงแล้วครับท่าน " ลูกน้องที่นั่งอยู่เบาะด้านหน้าคนขับหันหน้ามาบอกคุณบทร้าย" อืม " เขาลืมตาขึ้นมาพร้อมกับตอบกลับไปสั้นๆ หลังจากที่พวกเขาได้ยินคำตอบของผู้เป็นนายแล้วเขาก็ลงจากรถตู้ทันทีฉันที่เดินตามหลังของคุณบทร้ายมาก็พบว่าสถานที่ที่ฉันมาเป็นโรงแรมหรูขนาดใหญ่ พร้อมกับเขาที่เดินเข้ามาที่ห้องห้องหนึ่งซึ่งคล้ายๆเหมือนกับเป็นโต๊ะอาหาร ฉันที่เดินตามเขาเข้าไปพร้อมกับนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆเขา ซึ่งเขานั่งอยู่หัวโต๊ะอาหาร" เรามาทำอะไรกันเหรอคะ " ฉันหันหน้าไปถามเขาอย่างสงสัย" กินข้าว " เขา
พอถึงโรงเรียนเจ้าหญิงก็เดินเข้าไปในโรงเรียนตามปกติ พร้อมกับเถวะที่มายืนรอรับเจ้าหญิงหน้าป้ายรถเมล์อย่างเช่นทุกครั้ง" ไปกินข้าวเช้ากันเถอะ " เถวะหันหน้าไปชวนเพื่อนสาวที่สนิทสุดๆของตัวเอง" เรากินมาแล้ว " เจ้าหญิงตอบกลับเถวะไปพร้อมกับรอยยิ้มแสนน่ารัก จนทำให้รอยยิ้มที่เจ้าหญิงยิ้มส่งมาให้เถวะ ทำให้เถวะหัวใจหล่นวูบทันที แอบรักเพื่อนสนิทตัวเองมันเป็นแบบนี้นี่เอง เถวะได้แต่คิดในใจ" แต่เราหิวนี่น๊าาา " เถวะพูดพลางลูบท้องของเขาไปมา" งั้นเจ้าหญิงพาเถวะไปกินที่โรงอาหารนะ " เจ้าหญิงบอกกับเพื่อนชายที่สนิทที่สุดของเขาทันที เพื่อนรักทั้งสองคนเดินไปที่โรงอาหาร เจ้าหญิงก็นั่งรอเถวะกินข้าวพร้อมกับหยิบโทรศัพท์เครื่องใหม่ที่คุณบทร้ายซื้อให้ออกมากดเล่น" เจ้าหญิงเปลี่ยนโทรศัพท์ใหม่เหรอ " เถวะถามเจ้าหญิง เพราะปกติเจ้าหญิงจะไม่เปลี่ยนโทรศัพท์บ่อยๆ และเจ้าหญิงก็คงไม่ซื้อโทรศัพท์ที่ราคาแพงเกือบแสนแบบนี้" คุณบทร้ายซื้อให้เจ้าหญิงไว้โทรหาเขาตอนฉุกเฉิน คุณบทร้ายบอกว่าราคาไม่แพงมากนัก " เจ้าหญิงที่แสนไร้เดียงสาตอบกลับเถวะไป" เปลี่ยนเบอร์โทรด้วยเหรอ เมื่อคืนเราโทรหาเจ้าหญิงไม่ติดเลย เราว่าจะถามเรื่องการบ้าน
1 เดือนต่อมาในทุกๆ วันศุกร์ของคาบโฮมรูมเจ้าหญิงกับเถวะก็จะแอบออกไปพบแม่ของเธอที่ร้านอาหารตามสั่งทุกวันตามปกติ และคุณบทร้ายก็ไม่ได้รับรู้ถึงการกระทำของเด็กน้อยของเขาเลย เพราะเขาไว้ใจเธอและคิดว่าเธอก็คงเป็นเด็กไร้เดียงสาคนหนึ่งที่ไม่กล้าต่อกรอะไรกับเขามากนักเขาก็เลยไม่ได้สั่งให้คนไปเฝ้าตามติดและคอยดูเธอเอาไว้ แค่ให้เฝ้ารอรับเธอที่หน้าประตูโรงเรียนในทุกๆ วันวันนี้เป็นวันสอบไฟนอลเพื่อจะจบปีการศึกษาชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 เจ้าหญิงกับเพื่อนๆ ของเขาอีก 3 คนตั้งใจเรียนและพากันติวหนังสืออย่างหนักเพื่อการสอบในครั้งนี้" เป็นยังไงบ้าง ทำได้ไหมเจ้าหญิง " พอทุกคนเดินออกจากห้องสอบหมวยเพื่อนสาวคนเดียวของเจ้าหญิงก็ถามขึ้น" พอได้จ๊ะ ^^ " เจ้าหญิงตอบเพื่อนด้วยรอยยิ้มสดใสเฉียดเช่นทุกครั้ง" ระดับเจ้าหญิงไม่มีคำว่าไม่ได้อยู่แล้ว " เถวะพูดขึ้นมาบ้าง" งั้นไปกินข้าวกันไหมเจ้าหญิง ฉลองสอบเสร็จ " หมวยเอ่ยถามเจ้าหญิง พร้อมกับเพื่อนๆทุกคนก็เดินอยู่ถึงกับหยุดนิ่งยืนรอคำตอบของเจ้าหญิง เพราะทุกคนรู้ดีอยู่แล้วว่าเจ้าหญิงไปที่ไหนไม่ค่อยได้ถ้าคุณบทร้ายไม่ได้อนุญาต " เอ่อ...คือ " เจ้าหญิงอ้ำๆอึ้งๆ ใจหนึ่งก็อยากจะไ
หลังจากที่วางสายคุณบทร้ายไปแล้ว เจ้าหญิงก็เดินกลับมาหาเพื่อนๆด้วยท่าทางหน้าสลดลง เจ้าหญิงทำหน้าทำตาเหมือนคุณบทร้ายไม่อนุญาตให้ไปเลี้ยงฉลองสอบเสร็จกับเพื่อนๆ เจ้าหญิงคิดจะแกล้งเพื่อนของเธอเล่นสักหน่อย ^^" เป็นไงบ้างเจ้าหญิง " ต่อถามเจ้าหญิงขึ้นมาทันทีหลังจากที่เจ้าหญิงได้เดินเข้ามาหาเพื่อนๆแล้ว พร้อมกับที่เพื่อนๆทุกคนจ้องมองหน้าเจ้าหญิงเพื่อรอเอาคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ" ไม่เป็นไรนะเจ้าหญิง " หมวยยื่นมือของเธอมากุมมือของเจ้าหญิงไว้ เพราะเห็นสีหน้าท่าทางของเจ้าหญิงเพื่อนของเธอแบบนี้แล้ว คุณบทร้ายไม่น่าจะอนุญาตให้ไปเลี้ยงฉลองสอบเสร็จกับพวกเธอเป็นแน่" ถ้าเจ้าหญิงไม่ไปเราก็ไม่มีอารมณ์จะไปหรอก " เถวะพูดขึ้นพลางยกมือขึ้นกอดอกอย่างไม่พอใจนัก เพราะถ้าไปที่ไหนแล้วไม่มีเจ้าหญิงไปด้วยเถวะก็ไม่อยากจะไปมากนักหรอก " เอ่อ...คุณบทร้าย " เจ้าหญิงทำท่าทางอ้ำๆอึ้งๆ เพื่อแกล้งเพื่อนของเธอเล่นต่อไป" คุณบทร้าย อนุญาต!! " เจ้าหญิงร้องตะโกนขึ้นมาพร้อมกับกระโดดโลดเต้นและปรบมืออย่างดีอกดีใจ " เจ้าหญิงแกล้งพวกเราเหรอ นี่แหนะ! " หมวยพูดขึ้นพลางยื่นมือไปจี้เอวของเจ้าหญิงเพื่อลงโทษฐานที่โกหกพวกเธอ " ฮ่าๆๆๆ อย่าจี
เพนท์เฮ้าน์หลังจากที่เจ้าหญิงได้เลี้ยงฉลองสอบเสร็จกับเพื่อนๆเสร็จเรียบร้อยแล้ว และเจ้าหญิงก็บอกให้พี่อัคคีขับรถไปส่งเพื่อนๆของเธอที่บ้านกันทีละคน พร้อมกับขับรถไปส่งเถวะที่หน้าโรงเรียนอีกครั้ง ก็เพราะว่าเถวะขับรถส่วนตัวไปโรงเรียนทุกวัน เถวะเลยต้องกลับเข้าไปเอารถที่จอดเอาไว้แถวๆด้านหน้าของโรงเรียนพอเจ้าหญิงมาถึงบ้านหลังเล็กสีขาว เจ้าหญิงก็อาบน้ำชำระร่างกายของตัวเอง และในการกระทำของเธอทุกๆฝีก้าวก็อยู่ในสายตาของคนที่ชื่อบทร้ายตลอดเวลา เขาเห็นแม้กระทั่งเจ้าหญิงเดินเข้ามาในบ้านด้วยรอยยิ้มที่สดใส เพราะเธอได้ออกไปสนุกกับเพื่อนๆ และเขาเห็นแม้กระทั่งเจ้าหญิงเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ และเธอก็เดินกลับออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูสีขาวพันรอบอกตัวเดียว" อึก! " สัดส่วนโค้งเว้าของเธอที่ดูโตกว่าเด็กสาวทั่วๆไป ทำให้คนที่จดจ่ออยู่หน้าจอกล้องวงจรปิดถึงกับแอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เจ้าหญิงอีกเพียง 1 เดือนเธอก็อายุครบ 18 ปีบริบูรณ์แล้ว เธอจะถึงกำหนดอายุเร็วหน่อยก็เพราะเธอดันเกิดต้นเดือนน่ะสิ วันทีี 1 เดือน 1 แต่เจ้าหญิงมีเพียงอายุแค่นี้ แต่สัดส่วนในร่างกายของเธอดันโตเร็วกว่าเด็กสาวปกติทั่วไป แม้ตัวเธอจะ
" คุณบทร้ายเรียกเจ้าหญิงเข้ามาเพื่อจะตีเจ้าหญิงใช่หรือเปล่าคะ " เจ้าหญิงที่นึกขึ้นได้แบบนั้นก็ถามเขากลับไปพร้อมกับก้มหน้าก้มตาลงอย่างหวาดระแวง" หึ! " ไม่มีเสียงตอบกลับใดๆจากคุณบทร้าย นอกจากเสียงหัวเราะเบาๆในลำคอของเขา" ตามมา " เขาสั่งเธอเสียงเข้มพร้อมกับเดินหันหลังไปขึ้นบันไดไปที่ชั้น 2 ทันที " อย่าให้ต้องเรียกเป็นครั้งที่สอง " หลังจากที่เขารู้ว่าเด็กน้อยยังไม่เดินตามหลังเขามา เขาก็สั่งเธอด้วยน้ำเสียงดุดันและจริงจังอีกครั้ง เพื่อเป็นการข่มขวัญให้เด็กน้อยกลัว และมันก็ได้ผล เจ้าหญิงที่มีร่างกายผอมบางรีบวิ่งแจ้นขึ้นไปบนบันไดตามแผ่นหลังแกร่งของเขาอย่างง่ายดาย" จะไปไหนเหรอคะ ห้องเชือดที่โดนทำโทษอยู่ข้างๆบ้านหลังใหญ่ไม่ใช่เหรอคะ " เจ้าหญิงที่เดินตามแผ่นหลังแกร่งเอ่ยถามเขาขึ้นอย่างนึกสงสัย" วันนี้เธอต้องมาทำหน้าที่เป็นเด็กขัดดอกให้ฉัน " เมื่อเดินถึงหน้าประตูห้องห้องหนึ่งเขาก็หยุดเดินและหันหน้ากลับมาพูดกับเจ้าหญิงอีกครั้ง" ทำหน้าที่ขัดดอกเหรอคะ ? " เจ้าหญิงเอียงคอเล็กน้อยอย่างนึกสงสัยว่าเขาจะให้เจ้าหญิงทำหน้าที่แบบไหนกันนะถึงได้พามาที่บ้านหลังใหญ่ที่เขาหวงนักหวงหนาแบบนี้การกระทำของเจ้
" คณะนิเทศศาสตร์ ? "เขาเลิกคิ้วถามเจ้าหญิงด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบที่แฝงไปด้วยแววตาดุดันอย่างไม่ชอบใจนักกับคณะที่เด็กสาวจะเลือกเรียนต่อ" คะ ? " เจ้าหญิงเอียงคอเล็กน้อยพร้อมกับมองจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาคมคายแต่แฝงไปด้วยความดุดันในแววตาของเขาอย่างเห็นได้ชัด" ไปเลือกคณะที่เธออยากเรียนมาใหม่ คณะนี้ฉันไม่อนุญาตให้เธอเรียน " เขาเปล่งน้ำเสียงจริงจังบอกกับคนร่างบางที่นั่งคุกเข่าอยู่ต่อหน้าต่อตาของเขาอย่างน่ารักน่าเอ็นดู" ทำไมเหรอคะ คณะนี้ไม่ดียังไงเหรอคะ " เจ้าหญิงเอ่ยถามเขาไปด้วยความสงสัย เพราะที่เธอได้ยินมาจากหมวยเพื่อนสาวของเธอ คณะนี้มันก็ไม่ได้ไม่ดีอะไรนี่น๊า แถมใช้ความสามารถในการแสดงของเธอหาเงินได้อีกตั้งเยอะแยะเลย แถมยังได้แต่งตัวสวยๆ มีคนชื่นชอบมากมายอีกด้วย" ไม่ต้องถาม ถ้าฉันไม่อนุญาตให้เรียนก็คือไม่อนุญาต " เขาบอกสาวน้อยร่างบางพร้อมกับยกขาขึ้นนั่งไขว้กัน พร้อมกับเอนตัวลงพิงพนักพิงโซฟาอย่างไม่ได้สนใจเจ้าหญิงที่ทำท่าทางงุนงงกับคำพูดของเขา" งั้นเดี๋ยวเจ้าหญิงขอกลับไปคิดก่อนนะคะว่าจะเรียนคณะอะไร " เจ้าหญิงตอบกลับเขาไปอย่างไร้เดียงสา เพราะตัวเธอเองก็ยังไม่ได้คิดเลยว่าตัวเองจะเรียนคณ
" ตามมา " ร่างสูงผละมือเรียวเล็กของเจ้าหญิงออกจากท่อนเอ็นที่ใหญ่โตของเขาและเดินออกไปผ่านหน้าผ่านตาเจ้าหญิงที่นั่งคุกเข่าอยู่ทันทีเจ้าหญิงลุกขึ้นยืนเต็มตัวพร้อมกับเดินตามร่างสูงที่ไร้อาพรในการปกปิดร่างกายเพื่อเดินเข้าไปในห้องน้ำสุดหรูของเขาทันที" เปิดน้ำอุ่น ฉันจะเข้าไปแช่น้ำในอ่าง " เขาบอกเด็กสาวที่เดินตามมาพร้อมกับพยักเพยิดหน้าไปทางอ่างจากุชชี่สุดหรูเพื่อให้เธอทำตามคำสั่งที่เขาบอก" ได้ค่ะ " เจ้าหญิงตอบรับคำสั่งพร้อมกับเดินไปเปิดทำน้ำอุ่นตามที่คนเป็นเจ้านายสั่งทันที" เรียบร้อยแล้วค่ะ " เจ้าหญิงหันหน้ามาบอกเขาที่ยืนรออยู่ก่อนแล้ว" ... " เขาไม่ได้พูดอะไรแต่ก็ก้าวขาเรียนยาวที่ไร้ขนขาของเขาเดินเข้าไปในอ่างจากุชชี่ทันทีเจ้าหญิงที่ไม่รู้ว่าตัวเองต้องทำอะไรต่อไปบ้าง เพราะเธอไม่เคยอาบน้ำให้กับใครมาก่อนก็เลยถามเขาขึ้นมา" แล้วหนูต้องทำยังไงบ้างคะ " เธอเอ่ยถามเขาที่นอนแช่อยู่ในอ่างน้ำอย่างสบายใจเฉียบ" ถอดชุดนอนเธอออกสิ " เขาบอกพร้อมกับจ้องมองมาที่เรือนร่างของเธอด้วยสายตาที่ทำให้เด็กสาวถึงกับขนลุกซู่ขึ้นมาทันที" หนูแค่จะอาบน้ำให้ หนูไม่ได้จะอาบน้ำด้วยนะคะ " เธอบอกเขาไปด้วยน้ำเสียงที่สั่
ตอนนี้บทร้ายเขาได้อาบน้ำแต่งตัวและเขาก็นั่งรอเจ้าหญิงอยู่บนห้องนอนของตัวเองด้วยความตื่นเต้น สิ่งที่เขาตื่นเต้นในตอนนี้มันมีหลายเรื่องมากมายระคนปะปนกันไปหมด ทั้งเรื่องที่เจ้าหญิงจะขึ้นมาหาเขาบนห้องเป็นครั้งที่สอง ทั้งเรื่องที่เจ้าหญิงอายุครบ 18 ปี ซึ่งเรื่องนี้เขาก็ได้รอคอยมาหลายเดือนเช่นเดียวกัน หลายเดือนก่อนหน้านี้บทร้ายที่กำลังเดินทางไปที่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งเพื่อไปมอบทุนการศึกษาให้กับโรงเรียนนั้นในทุกๆปี เขาก็พบเข้ากับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งผ่านกระจกใสในห้องปกครอง ซึ่งตอนนั้นเขาก็ได้นั่งคุยกับผู้อำนวยการโรงเรียนในเรื่องการมอบทุนการศึกษาให้กับเด็กที่เรียนเก่งหรือเด็กที่มีผลการเรียนที่ดี ซึ่งหนึ่งในสามคนนั้นก็มีชื่อของเจ้าหญิงรวมอยู่ด้วยเด็กที่เขาเห็นผ่านกระจกนั้น เธอมีรอยยิ้มที่สดใส ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้ม จนทุกคนที่อยู่รอบกายของเธอดูไม่ออกเลยว่าเด็กคนนี้กำลังรู้สึกอะไรกันแน่ภายใต้รอยยิ้มนั่น ซึ่งบทร้ายเองเขาก็พอจะมองออกจากแววตากลมโตคู่สวยคู่นั้นว่าเธอมีเรื่องให้คิดมากมายอยู่ในใจก็เป็นแน่" เด็กผู้หญิงคนนั้นมีเรื่องอะไรในใจหรือเปล่านะ " บทร้ายที่เป็นคนรักเด็กและเอ็นดูเด็กที่ดี
หลายวันผ่านไป หลายวันผ่านไปเจ้าหญิงก็ใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านหลังเล็กสีขาวของเธอเหมือนเดิมตามปกติ และก็มีบางวันที่คุณบทร้ายพาเธอไปนั่งเล่นที่บริษัทกับเขาบ้างเหมือนที่เคยทำ จนเวลาล่วงเลยผ่านไปจนใกล้จะสิ้นปีแล้ว และพรุ่งนี้นั่นเองก็จะถึงวันสิ้นปี และก็จะเป็นวันคล้ายวันเกิดของเจ้าหญิงอีกด้วย" วันนี้เหลือประชุมถึงกี่ตอนไหน " บทร้ายที่ยังทำงานอยู่บริษัทหันหน้าไปถามกิตลูกน้องคนสนิทของเขา" วันนี้นายท่านมีงานทั้งคืนเลยครับ " กิตได้รายงานผู้เป็นนายท่านของตัวเองพร้อมกับยื่นแผนตารางงานไปให้เขาดู" อืม ออกไปก่อน " เขาตอบกิตพร้อมกับบอกให้กิตออกไปจากห้องทำงานของเขาทันที" ครับนายท่าน " กินโน้มศีรษะลงเล็กน้อยพร้อมกับเดินออกไปจากห้องทำงานในทันทีตามคำสั่งพอกิตออกจากห้องไปแล้ว บทร้ายเขาก็เอนตัวพิงพนักผิงเก้าอี้ราคาหรูของเขา พร้อมกับยกแขนขึ้นก่ายหน้าผากเหมือนคนกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่บางอย่างอยู่ในใจ" วันเกิดเจ้าหญิง " เขาพึมพำออกมาเบาๆคนเดียว เพราะพรุ่งนี้เป็นวันเกิดของเจ้าหญิง ส่วนวันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายของปีนี้ เขาคิดอยากจะกลับไปหาเจ้าหญิงและก็พาเจ้าหญิงออกไปดูและชมกับบรรยากาศข้างนอกบ้าง แต่วันนี้เขากลั
บริษัท BR จำกัดประตูรถตู้สีดำคันหรูถูกเปิดออกโดยอัติโนมัติพร้อมกับร่างเล็กที่สูงเพียง 158 ซม. ก้าวขาลงมาจากรถตู้พร้อมกับชุดเดรสสายเดี่ยวสีขาวและมีโบว์ใหญ่ๆผูกไว้ด้านหลังราวกับองค์หญิงตัวน้อยในเทพนิยาย พอเด็กสาวก้าวขาเข้าไปในบริษัทก็พบกับสายตาของพนักงานมากมายจับจ้องไปที่เด็กสาวคนนั้นอย่างไม่ละสายตา" เด็กคนนั้นเป็นใครกันหน้าตาน่ารักเหมือนกับองค์หญิงตัวน้อยๆเลย " " หน้าตาจิ้มลิ้มเหมือนตุ๊กตาบาร์บี้เลย "" หรือเป็นน้องสาวของนายท่าน "" ญาติหรือเปล่า "เสียงซุบซิบของพนักงานเอ่ยชมความน่ารักของเจ้าหญิงกันไปทั่วทั้งบริษัท และพวกเขาก็ไม่ได้คิดเลยว่าเจ้าหญิงเป็นเด็กของนายท่านของพวกเขา เพราะดูจากการแต่งตัวและหน้าตาที่ไร้เดียงสาแล้ว เด็กผู้หญิงน่ารักคนนี้คงไม่เหมือนกับพวกผู้หญิงคนอื่นๆที่เข้ามาหานายท่านของพวกเขา และอีกอย่างพวกเหล่าบอดี้การ์ดที่พวกเขาคุ้นหน้าคุ้นตากันเป็นอย่างดีออกมายืนตอนรับและพาเจ้าหญิงขึ้นไปที่ห้องทำงานของผู้เป็นนายท่านด้วยตัวเองอีกด้วยพอกิตเปิดประตูให้กับเจ้าหญิงเข้าไป เจ้าหญิงก็พบกับคุณบทร้ายที่ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวพร้อมกับเสื้อกั๊กสีดำและกางเขาขากระบอกสีดำพร้อมกับรองเท้าหนั
แสงแดดยามเช้าสอดส่องเข้ามาที่หน้าต่างบานเล็ก ทำให้เด็กน้อยที่หลับปุ๋ยไปตั้งแต่เมื่อคืนพยายามลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยท่าทางงัวเงีย เจ้าหญิงลุกขึ้นยืนจากที่นอนแต่ตาดวงกลมโตของเธอก็ยังปิดสนิทอยู่ พร้อมกับที่เจ้าหญิงยกมือขึ้นสลัดความขี้เกียจของตัวเองออกไป พร้อมทั้งเตะขาด้านขวาที ด้านซ้ายที เหมือนเธอที่กำลังจะออกกำลังกายในตอนเช้าอย่างไงอย่างงั้นเจ้าหญิงออกกำลังกายท่านั้นท่านี้โดยที่เปลือกตายังของเธอยังปิดอยู่ โดยที่เด็กสาวไม่รู้เลยว่าการกระทำที่ตลกๆและดูน่ารักของเธอตอนนี้อยู่ในสายตาของบทร้ายอยู่ตลอดเวลา" สวัสดีจ๊ะทุกท่าน วันนี้เราเอาท่าทางในชีวิตประจำวันมาประยุกต์ให้เป็นท่าออกกำลังกายกันดีกว่า เอ้า ย่ำเท้าจ๊ะ " เจ้าหญิงร้องเพลงโบกโบ๊กโบกของมิสเตอร์ ไบรอัน ในการออกกำลังกายในครั้งนี้ จนทำให้บทร้ายที่ยังนั่งพิงอยู่บนหัวเตียงถึงกับขมวดคิ้วเข้าหากันทันที และเขาก็สงสัยว่าเด็กสาวที่ยังไม่ยอมลืมตาขึ้นมาเธอจะทำอะไรต่อไป" ท่าแรก ท่าโบกแท็กซี่ เอ้ายื่นแขนออกมากันเร็ว ต่อจากก็ โบกโบกโบก สะบัดแขน โบกโบกโบก ซ้าย โบกโบกโบก ขวา โบกโบ้กโบก " เจ้าหญิงที่ตอนนี้ได้ทำท่างทำทางที่เธอได้ร้องเพลงออกมาพร้อมกับส่า
หลังจากที่เขาแน่ใจว่าเด็กน้อยได้หลับไปแล้วจริงๆ เขาก็เดินออกมาจากบ้านหลังสีขาวเงียบๆและเดินตรงดิ่งไปห้องเชือดเพื่อที่จะจัดการไอ้เสี่ยชาติต่อทันที" นายท่าน " เมื่อลูกน้องเห็นเขาเดินกลับมาด้วยสีหน้าที่แตกต่างไปจากเดิมที่เขาได้อยู่ด้วยกันกับเจ้าหญิงเมื่อสักครู่ ก็ทำให้ผู้เป็นลูกน้องถึงกับขนลุกซู่ไปทั้งตัวด้วยความหวาดกลัว และพวกลูกน้องเหล่าบอดี้การ์ดที่ดูแลและอยู่ประจำการที่บ่อนคาสิโนก็มารวมตัวยืนเรียงรายกันมากกว่าหนึ่งร้อยกว่าชีวิตเป็นที่เรียบร้อยแล้ว" ไอ้เสี่ยชาติมันเป็นยังไงบ้าง " เขาถามกลับพวกลูกน้องไปด้วยสีหน้าและแววตาที่ตอนนี้เหมือนเขาพร้อมที่จะฆ่าทุกชีวิตได้ทุกเมื่อ" ตอนนี้สลบไปแล้วครับนายท่าน " กิตลูกน้องคนสนิทของเขาเป็นฝ่ายที่ตอบแทนลูกน้องคนอื่นๆที่ตอนนี้พวกเขาได้แต่ยืนก้มหน้าก้มตาเพื่อที่จะได้รอรับบทลงโทษจากผู้เป็นนายท่านของเขา" งั้นมึงจัดการไอ้พวกนี้แทนกูแล้วกัน " เมื่อลูกน้องทุกคนรวมแม้กระทั่งกิตด้วยที่ได้ยินคำพูดเรียบนิ่งของนายท่านของเขาถึงกับพากันเงยหน้าขึ้นมาอย่างตกใจกับการกระทำของนายท่านในครั้งนี้ เพราะปกติแล้วเวลาที่พวกเหล่าบรรดาบอดี้การ์ดทำงานผิดพลาดแม้กระทั่งงานเล็
บทร้ายที่ตอนนี้กำลังมีอารมณ์เดือดพล่านจากไอ้แก่หัวหงอกเสี่ยชาติที่มันบังอาจบุกเข้ามาวางเพลิงบ่อนคาสิโนของเขา พร้อมกับที่เขาโมโหเจ้าหญิงเด็กน้อยที่ไม่เชื่อฟังคำสั่งของเขา เพราะเขาสั่งให้เธอรอเขาอยู่บนห้อง แต่เธอดันกลับเดินออกมาเสียดื้อๆ ตอนนี้ร่างสูงใหญ่กำลังเดินก้าวขาฉับๆพร้อมกับที่เขาทุบประตูบ้านหลังเล็กสีขาวของเจ้าหญิงอย่างแรงจนเกิดเสียงดังลั่นบ้านไปหมดปั้งงงงง! ปั้งงงงง!" เปิด!! " เขาทุบประตูอย่างแรงจนเจ้าหญิงที่กำลังจะงีบหลับสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจเป็นอย่างมาก หัวใจดวงน้อยๆของเธอตอนนี้แทบจะตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม เมื่อเธอได้ยินเสียงของคุณบทร้ายที่มีน้ำเสียงเหมือนจะฆ่าเธอให้ได้ในตอนนี้ " ฉันบอกให้เปิด!! เจ้าหญิง!! " บทร้ายตะโกนออกมาเสียงดังลั่นไปทั่วด้วยน้ำเสียงที่ทรงพลังจนทำให้บรรดาเหล่าบอดี้การ์ดที่อยู่แถวนั้นถึงกับหวาดกลัวไปกันหมดและรวมถึงเจ้าหญิงที่กำลังเปิดประตูห้องนอนออกมาเพื่อที่จะเดินมาเปิดประตูนอกบ้านบานอีกด้วยแกร๊กกกกกกเจ้าหญิงที่อยู่ในชุดนอนตัวเดิมเปิดประตูออกมาด้วยท่าทางสั่นระริกไปหมดทั้งตัว พร้อมกับดวงตากลมโตของเธอตอนนี้แทบจะปิดลง และอย่างเห็นได้ชัดว่าตอนนี้เด็กน้อยอายุ
" คุณบทร้ายจะทำอะไรหนูคะ " เจ้าหญิงถามเขาออกไปด้วยความตกใจทันที เมื่อเธอเห็นท่าทางของเขาที่มีต่อเธอในตอนนี้ เขาปฏิบัติกับเธอไม่เหมือนกับเมื่อก่อนที่เธอได้ย่างก้าวเข้ามาเลย เพราะเมื่อก่อนเขาจะไม่เข้าใกล้เธอแม้แต่ปลายเล็บของเขา แต่ตอนนี้ดันกลับตาลปัตรไปหมดจนหัวใจดวงน้อยๆของเจ้าหญิงนึกกลัวกับการกระทำของเขาขึ้นมาอย่างมาก" ทำหน้าที่เด็กขัดดอก " เขาตอบสั้นๆพร้อมกับก้มใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาซุกไซร้ไปที่ซอกคอขาวเนียนของเธอไปมาเพื่อสูดดมกลิ่นกลายเด็กที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง และเขาก็ไม่ปฏิเสธเลยว่าเขาชอบและคลั่งไคล้กลิ่นกลายของเด็กสาวอย่างไม่อายปาก" อื้อ หอม " เขาพึมพำออกมาจากลำคอเบาๆ แต่ก็ยังซุกไซร้และดูดเข้าไปที่คอขาวเนียนจนเกิดรอยช้ำสองสามจุด" ท่านครับ! " จู่ๆก็มีเสียงของลูกน้องของเขาคนหนึ่งดังขึ้นที่ไหนสักแห่ง แต่เธอมองไปรอบๆก็ไม่เห็นจะเจอใครเลยด้วยซ้ำ หรือลูกน้องของเขาจะอยู่ที่ด้านนอกห้องน้ำกันนะเจ้าหญิงคิดในใจ เจ้าหญิงที่คิดได้ดังนั้นเลยตกใจตาโตทันที เพราะเธอกลัวคนอื่นจะรู้ว่าเธออยู่ในห้องน้ำกับเขาเป็นการส่วนตัวและเธอก็คงจะอายมากๆด้วยถ้ามีคนเห็นเธอกระทำแบบนี้ เธอยังเด็กอยู่เลยนะ! U.U" เกิด
" ตามมา " ร่างสูงผละมือเรียวเล็กของเจ้าหญิงออกจากท่อนเอ็นที่ใหญ่โตของเขาและเดินออกไปผ่านหน้าผ่านตาเจ้าหญิงที่นั่งคุกเข่าอยู่ทันทีเจ้าหญิงลุกขึ้นยืนเต็มตัวพร้อมกับเดินตามร่างสูงที่ไร้อาพรในการปกปิดร่างกายเพื่อเดินเข้าไปในห้องน้ำสุดหรูของเขาทันที" เปิดน้ำอุ่น ฉันจะเข้าไปแช่น้ำในอ่าง " เขาบอกเด็กสาวที่เดินตามมาพร้อมกับพยักเพยิดหน้าไปทางอ่างจากุชชี่สุดหรูเพื่อให้เธอทำตามคำสั่งที่เขาบอก" ได้ค่ะ " เจ้าหญิงตอบรับคำสั่งพร้อมกับเดินไปเปิดทำน้ำอุ่นตามที่คนเป็นเจ้านายสั่งทันที" เรียบร้อยแล้วค่ะ " เจ้าหญิงหันหน้ามาบอกเขาที่ยืนรออยู่ก่อนแล้ว" ... " เขาไม่ได้พูดอะไรแต่ก็ก้าวขาเรียนยาวที่ไร้ขนขาของเขาเดินเข้าไปในอ่างจากุชชี่ทันทีเจ้าหญิงที่ไม่รู้ว่าตัวเองต้องทำอะไรต่อไปบ้าง เพราะเธอไม่เคยอาบน้ำให้กับใครมาก่อนก็เลยถามเขาขึ้นมา" แล้วหนูต้องทำยังไงบ้างคะ " เธอเอ่ยถามเขาที่นอนแช่อยู่ในอ่างน้ำอย่างสบายใจเฉียบ" ถอดชุดนอนเธอออกสิ " เขาบอกพร้อมกับจ้องมองมาที่เรือนร่างของเธอด้วยสายตาที่ทำให้เด็กสาวถึงกับขนลุกซู่ขึ้นมาทันที" หนูแค่จะอาบน้ำให้ หนูไม่ได้จะอาบน้ำด้วยนะคะ " เธอบอกเขาไปด้วยน้ำเสียงที่สั่
" คณะนิเทศศาสตร์ ? "เขาเลิกคิ้วถามเจ้าหญิงด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบที่แฝงไปด้วยแววตาดุดันอย่างไม่ชอบใจนักกับคณะที่เด็กสาวจะเลือกเรียนต่อ" คะ ? " เจ้าหญิงเอียงคอเล็กน้อยพร้อมกับมองจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาคมคายแต่แฝงไปด้วยความดุดันในแววตาของเขาอย่างเห็นได้ชัด" ไปเลือกคณะที่เธออยากเรียนมาใหม่ คณะนี้ฉันไม่อนุญาตให้เธอเรียน " เขาเปล่งน้ำเสียงจริงจังบอกกับคนร่างบางที่นั่งคุกเข่าอยู่ต่อหน้าต่อตาของเขาอย่างน่ารักน่าเอ็นดู" ทำไมเหรอคะ คณะนี้ไม่ดียังไงเหรอคะ " เจ้าหญิงเอ่ยถามเขาไปด้วยความสงสัย เพราะที่เธอได้ยินมาจากหมวยเพื่อนสาวของเธอ คณะนี้มันก็ไม่ได้ไม่ดีอะไรนี่น๊า แถมใช้ความสามารถในการแสดงของเธอหาเงินได้อีกตั้งเยอะแยะเลย แถมยังได้แต่งตัวสวยๆ มีคนชื่นชอบมากมายอีกด้วย" ไม่ต้องถาม ถ้าฉันไม่อนุญาตให้เรียนก็คือไม่อนุญาต " เขาบอกสาวน้อยร่างบางพร้อมกับยกขาขึ้นนั่งไขว้กัน พร้อมกับเอนตัวลงพิงพนักพิงโซฟาอย่างไม่ได้สนใจเจ้าหญิงที่ทำท่าทางงุนงงกับคำพูดของเขา" งั้นเดี๋ยวเจ้าหญิงขอกลับไปคิดก่อนนะคะว่าจะเรียนคณะอะไร " เจ้าหญิงตอบกลับเขาไปอย่างไร้เดียงสา เพราะตัวเธอเองก็ยังไม่ได้คิดเลยว่าตัวเองจะเรียนคณ