Share

บทที่ 55

เย่หนานโจวกอดร่างบางไว้ในอ้อมแขนแน่น ราวกับว่าอยากจะให้ความอบอุ่นนี้แทรกซึมเข้าไปรักษาอาการบาดเจ็บทั้งหมดให้กับเธอ

ชายหนุ่มวางคางลงบนศีรษะกลมในขณะที่ในแววตาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดที่กำลังตำหนิตัวเอง “ฉันอยู่นี่เวินหนี่ ไม่เป็นไรแล้ว ไม่เป็นไร”

เวินหนี่ซุกหน้าฝังเข้าไปในอกแกร่งด้วยร่างกายที่ยังคงสั่นเทา แล้วเอ่ยออกมาอย่างไม่มีสติว่า “ทำไมคุณเพิ่งมา เกือบแล้ว เกือบไปแล้ว....ที่ฉันจะไม่ได้เจอคุณอีก!”

ร่างสูงยังคงกอดเวินหนี่ที่ริมฝีปากเริ่มซีดเซียวเอาไว้พลางกำหมัดแน่น ในแววตาเต็มไปด้วยความโกรธแค้นที่มองเห็นได้อย่างชัดเจน ทว่าเขาก็ปลอบเธอด้วยความอดทนเพื่อเพื่อให้อีกฝ่ายรับรู้ถึงความรู้สึกปลอดภัยจากเขาที่กำลังพยายามช่วยรักษาความเจ็บปวดให้อยู่ “ฉันขอโทษที่มาสายขนาดนี้ ไม่ต้องกลัวนะ หลังจากนี้จะไม่ทิ้งเธอไว้คนเดียวอีกแล้ว?”

ภายในใจของเขาเต็มไปด้วยความเป็นห่วงจึงรีบมาหา แต่ทว่าก็ยังเกือบสายเกินไป

ร่างบางทรุดตัวลงแล้วร้องไห้อย่างหนัก ความไม่สบายใจและความหวาดกลัวยังคงส่งตรงออกมาถึงหัวใจของเย่หนานโจวอย่างต่อเนื่อง

ก่อนที่เธอจะยกสองมือขึ้นตีที่หน้าอกของเขา “คุณจะทิ้งฉัน เดี๋ยวคุณก็จะทิ้งฉัน ค
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status