บทที่ 25

เมื่อนึกถึงความไม่ยุติธรรมที่เธอเคยได้รับ เวินหนี่ก็ร้องไห้หนักขึ้นอีก

การร้องไห้ของเธอดึงดูดสายตาของผู้คน

“น้องชาย ทำให้แฟนโกรธเหรอ? เธอร้องไห้หนักขนาดนั้น ดูท่าคงจะเสียใจมากน่าดู!”

ผู้คนที่เดินผ่านไปมาอดไม่ได้ที่จะเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นคนร้องไห้เช่นนี้

เย่หนานโจวไม่อยากเป็นจุดสนใจ เขาไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้มาก่อน จึงตอบไปว่า “งอลนิดหน่อยน่ะครับ อีกเดี๋ยวก็หาย”

เขาอุ้มเวินหนี่ขึ้นมาเพื่อพาเธอออกไปจากตรงนั้น

แต่เวินหนี่เป็นเหมือนปลาไหลที่ดิ้นอยู่ในแขนของเขาและร้องไห้เสียงดัง

“ปลอบแฟนต้องใช้ความอดทน” คนที่เดินผ่านไปมาพูดขึ้น “ต้องเป็นเพราะคุณทำให้เธอไม่มีความสุข เธอถึงไม่ยอมไปกับคุณ ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่โกรธโดยไม่มีเหตุผลหรอกนะ”

เย่หนานโจวไม่รู้ว่าเธอโกรธเรื่องอะไร

เขาไม่โกรธเธอก็ดีเท่าไหร่แล้ว แล้วเธอจะมาโกรธเขาเรื่องอะไรกัน?

แต่เมื่อเห็นว่าเธอร้องไห้หนัก เขาก็พูดอะไรไม่ได้

เย่หนานโจวรู้สึกปวดหัว เขาไม่เคยปลอบผู้หญิงมาก่อน เขาไม่คุ้นเคยและทำอะไรไม่ถูก มันยากกว่าการทำธุรกิจเสียอีก เขาถามขึ้นว่า “เวินหนี่ ต้องทำยังไงเธอถึงจะหายโกรธ?”

เวินหนี่เงยหน้าขึ้นและเห็นเย่หนานโจวก้มศีรษะลงมา เ