Share

บทที่ 109

ราวกับว่าเขาไม่มีเกราะป้องกันต่อหน้าเธออีกต่อไป

เธอคิดไว้แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้

แผ่นหลังแน่น ๆ ของเขาก็มีบาดแผลเช่นกัน มีรอยแผลเป็นเป็นเส้น ๆ ดูน่ากลัวมาก ทิ้งความงามที่ไม่สมบูรณ์ไว้บนร่างกายที่ไร้ที่ตินั้น

เวินหนี่มองแผ่นหลังกว้างของเขา ด้วยความสามารถในปัจจุบันของเขาที่สามารถแบกตระกูลเย่เอาไว้ได้ แต่ใครจะคิดว่าบ่าของเขาต้องทนแบกรับอะไรมามากมายแค่ไหน

มือของเธอแตะไปที่แผ่นหลังของเขา ร่างกายของเย่หนานโจวแข็งทื่อไปชั่วขณะ ดวงตาของเขาลุ่มลึก และไม่ได้ปฏิเสธสัมผัสของเธอ เพียงแค่บอกเธอด้วยเสียงแหบพร่าว่า “มันไม่เจ็บแล้ว”

รอยแผลเป็นเหล่านั้นทำร้ายหัวใจเวินหนี่

เธอยังคงเงียบและกำหมัดแน่น

เขาไม่ต้องการพูดถึงมัน บางทีร่องรอยเหล่านี้อาจเป็นความเจ็บปวดที่ไม่อาจทนได้หากมองย้อนกลับไปสำหรับเย่หนานโจว

รวมไปถึงส่วนที่มีเธอด้วย

เวินหนี่เม้มริมฝีปาก ถอยหลังไปสองสามก้าวแล้วดึงมือออก

เธอค้นพบว่าเย่หนานโจวยังคงมีความลับที่เธอไม่รู้

เธอถึงกลับคิดว่า ตอนนั้นคือ “อาจ้าน” ไม่ใช่เย่หนานโจว

เย่จื่อเองก็เคยพูดว่าไม่ชอบเย่ซูเฟินและยังบอกด้วยว่าเธอเลี้ยงดูเย่หนานโจวมาจนเติบใหญ่ เย่ซูเฟินไม่มีคุณสมบัติ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status