บทที่ 116

คนรับใช้วางถ้วยชาไว้บนโต๊ะแล้วพูดว่า “ชาค่ะคุณโจว”

โจวเสี่ยวหลินยังไม่กล้าแสดงความอวดดี เมื่อเห็นคนมาถึงเธอจึงรีบโยนหมอนออกแล้วนั่งหลังตรงอย่างเรียบร้อย ก่อนจะพูดกับคนรับใช้ว่า “ขอบคุณค่ะ”

หญิงสาวมองถ้วยชาบนโต๊ะซึ่งยังคงมีไอน้ำพวยพุ่งออกมา ภาชนะทำจากเซรามิกสวยงาม ในขณะที่บรรจุชาและมีกลีบกุหลาบเพิ่มเข้าไป ดูประณีตและส่งกลิ่นหอมของกุหลาบลอยมาด้วย

เธอยกถ้วยขึ้นดื่มไปหนึ่งอึก กลิ่นหอมอ่อน ๆ ฟุ้งกระจายอยู่ภายในปากรู้สึกว่าตัวเองมีความสง่างามขึ้นมาก “อร่อยมากค่ะ ฉันไม่เคยดื่มชาที่อร่อยขนาดนี้มาก่อน”

อาจจะเป็นเพราะเธอไม่เคยเห็นสถานที่หรูหราเช่นนี้มาก่อน ตอนนี้โจวเสี่ยวหลินจึงรู้สึกว่าทุกสิ่งที่เห็นและทุกสิ่งที่ดื่มล้วนเป็นสิ่งที่ดีที่สุด

แม้แต่ชาก็รู้สึกแตกต่างจากชาที่อื่น

หน้าที่ของคนรับใช้คือการดูแลแขกให้ดี เมื่อได้ยินคำชมจึงตอบกลับว่า “เป็นหน้าที่ของเราก็เท่านั้นเองค่ะ”

พูดจบคนรับใช้ก็ถอยออกไป

โจวเสี่ยวหลินมองคนรับใช้ที่ออกไปอยู่นาน หลังจากที่ได้รับคำตอบนั้นก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองได้รับเกียรติและความสำคัญเป็นครั้งแรก

ผ่านไปสักพัก เวินหนี่จึงออกมาจากห้อง

เธอได้จัดการทุกอย่าง