บทที่ 104

ในขณะนี้เวินหนี่เหมือนถูกฟ้าผ่า ใบหน้าของเธอซีด ร่างกายของเธอแข็งทื่อ และไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

เธออยากจะหนีออกไปจากสถานที่นี้ แต่เท้าของเธอรู้สึกเหมือนถูกตอกด้วยตะปู ไม่อาจละสายตาไปจากพวกเขาได้เลย

ไม่คิดเลยว่าแค่เธอมาเข้าห้องน้ำ พวกเขาจะพัฒนามาถึงจุดที่จูบกันได้แบบนี้แล้ว

เพียงแต่ในวินาทีต่อมา เย่หนานโจวก็ดึงมือของหวังอินออก

ดวงตาของเขาบังเอิญสบกับเวินหนี่ เขาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง สายตาของพวกเขาสบกันในอากาศ เต็มไปด้วยความสงสัยและความเสียใจ

เย่หนานโจวไม่มีเวลาอธิบายอะไร ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงรักษาระยะห่างจากหวังอินและพูดอย่างเย็นชา

“คุณหวัง กรุณาให้เกียรติตัวเองด้วย”

หวังอินไล่ตามเขาออกมา

เมื่อเห็นเย่หนานโจวยืนอยู่คนเดียว จึงอยากจะใกล้ชิดกับเขาให้มากขึ้น

เธอคิดว่าไม่มีผู้ชายคนไหนสามารถปฏิเสธผู้หญิงสวยได้ และยังไม่เคยมีใครปฏิเสธเธอมาก่อนด้วย

ตราบใดที่เธอริเริ่ม เธอก็สามารถคว้าเย่หนานโจวได้

แม้ว่าจะเป็นเพียงความสัมพันธ์แบบคืนเดียว แต่เธอก็รู้สึกว่าคุ้มค่าแล้ว

ไม่คิดเลยว่าเขาจะดึงตัวเธอออก

บางทีนี่อาจเป็นวิธีกระตุ้นความต้องการ หวังอินไม่ได้คิดอะไรมาก แต่กลับยิ้มมุมปากแล้วม