ตอนที่ 12 ถ้าไม่ฆ่า ข้าจะทำต่อนะ.....

“ลู่จื่อหยาง เจ้าคนสารเลว ปล่อยนะ”

“อย่าดิ้น ข้าเตือนเจ้าแล้วนะซินเหยา”

“ท่านก็เอามันออกสิ”

“ซินเหยา เราข้ามขั้นตอนนั้นมาไกลแล้วล่ะ ตอนนี้ อื้ออ เหลือแค่…”

ซินเหยาเองก็รู้ตัวว่ามันสายไปแล้วเพราะเจ้าแท่งแกร่งนั้นเข้าไปในร่างนางจนมิดทำเอานางรู้สึกจุก และนอกจากความรู้สึกว่ากล้ามเนื้อตรงส่วนสงวนนั้นจะฉีกขาดไปแล้ว แต่ดูเหมือนจะมีอีกความรู้สึกที่ปนเข้ามาไม่รู้ว่าแบบไหนที่มากกว่ากัน

“ซินเหยา พร้อมนะ ข้าจะเริ่มขยับแล้ว อาาา แน่นมาก ซินเหยา อาาา”

หญิงสาวได้แต่กัดฟันแน่นเพื่อไม่ให้เสียงร้องของนางดังออกไป นางไม่อยากยอมรับว่าตอนนี้อารมณ์ของนางก็เตลิดไปพร้อม ๆกับเขาเรียบร้อยแล้ว และบางทีอาจจะทนไม่ไหว เมื่อแรงปรารถนาของชายหนุ่ม กับคำพูดหวานหูนั้นลอยเข้าหูนางมาเรื่อย ๆ

“อาาา เหยาเหยา ช่างน่ารักนัก เจ้า อื้มมม อาาา อย่าเกร็ง เจ้าลองสัมผัสกับมัน ปล่อยมันไปตามธรรมชาติ”

“คนบ้า อ๊ะ อย่าจับนะ”

เขาจับมือนางที่เอาขึ้นมาบังหน้าอกอิ่มของตัวเอง ก่อนจะกางแขนนางออกอีกครั้ง พร้อมกับก้มลงไปใช้ลิ้นเพื่อจัดการยอดถันสีชมพูนั้นอีกครั้งพร้อมกับขยี้ตรงยอดนั้นด้วยความเร็ว ซินเหยาซึ่งอดกลั้นมาก่อนหน้านี้ ตอนนี้นางทนไม่ไหว