Home / รักโบราณ / นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ / ตอนที่ 16 ย้ายเข้าจวนอ๋อง

Share

ตอนที่ 16 ย้ายเข้าจวนอ๋อง

last update Huling Na-update: 2025-02-24 03:23:00

“เหยาเหยา ตื่นเถอะ เหยาเหยา”

“อืมม ลู่จื่อหยาง …”

ซินเหยาตื่นขึ้นมาพร้อมกับความงัวเงีย เขาเอาเสื้อคลุมห่มให้นาง เขาสวมเพียงเสื้อตัวในเอาไว้ ก่อนจะหันมามองนางที่พึ่งจะตื่นจากนิทรา

“นี่มันยามใดแล้ว ข้าต้องรีบกลับบ้าน”

“ค่อยๆ ลุกนะ จะเข้ายามเฉินแล้ว ข้าเลยปลุกเจ้า”

“เสื้อผ้าข้าล่ะ”

“อยู่นี่ ข้าช่วยเจ้าสวมนะ”

“ไม่ต้อง ข้าใส่เองได้ ท่านออกไปก่อนสิ”

“มาไล่ข้าด้วยเหตุใดกัน ข้ามีอะไรที่ยังไม่เห็นอีกหรือ มาเถอะ รีบสวม น้ำค้างเริ่มแรงแล้ว เดี๋ยวข้าจะไปส่งเจ้าเอง”

“ข้ากลับเองได้”

“เหยาเหยา อย่าดื้อกับข้า”

“คุณชายลู่ ท่านเลิกเรียกข้าแบบนี้ได้หรือไม่”

“ทำไมล่ะ หรือจะให้เรียกอย่างอื่น”

“เรียกข้าซินเหยา หรือแม่นางไป๋เจ้าค่ะ”

“นั่นมันห่างเหินเกินไป สำหรับคู่หมายเขาไม่เรียกกัน เอาล่ะ ข้าจะยกเสื้อบังให้หากเจ้าอาย เจ้าก็รีบสวมชุดเสียสิ เดี๋ยวถูกน้ำค้างจะเป็นหวัดเอาได้”

“ใครเป็นคู่หมายของท่านกัน ยังไม่ทันได้สู่ขอ ก็มารังแกข้า แบบนี้ใครจะยอมรับท่านได้”

“เหยาเหยา หากเจ้าพูดมากอีกคำเดียว ก็ไม่ต้องสวม ข้าจะจัดการเจ้าที่นี่ทั้งคืนดีหรือไม่”

“อย่านะคนบ้า ท่านหันไปสิ ข้าจะสวมชุด”

เขากางผ้าให้นางสวมชุดจนเสร็จ ก่
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Kaugnay na kabanata

  • นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ   ตอนที่ 17 รับเสด็จองค์ไท่จื่อ

    “…..”“เหยาเหยา เจ้าโกรธข้างั้นหรือ”“มิกล้าเจ้าค่ะ”“เจ้ามานั่งนี่สิ ตรงนั้นที่นั่งมันแข็ง เตียงนี้นั่งนิ่มๆ”“อย่าเลยเจ้าค่ะ ท่านนั่งไปเถอะ”“จะให้ข้าสั่งอีกรอบหรือไม่ ข้าบอกให้เจ้ามานั่งนี่”“แม่ข้าก็สั่งให้ข้าขอโทษท่านแล้ว ท่านจะเอาอย่างไรกับข้าอีก ท่านนั่งไปเฉยๆ เถอะ”“แสดงว่าเจ้าไม่ได้อยากทำ ที่ทำเพราะถูกบังคับสินะ”“….”“ข้าพูดถูกสินะ”นางก้มหน้าจนถึงจวนอ๋อง นางเดินมาพยุงเขา แต่เขากลับปัดมือนางออกและเดินออกไปเอง ไม่พูดอะไรกับนางอีก“อาเหยา พ่อให้คนเก็บกวาดห้องให้เจ้าแล้ว เจ้าลองไปดูว่าชอบหรือไม่ อามู่ พาคุณหนูของเจ้าไป”“เจ้าค่ะ”“ท่านพี่ ข้าไปดูลูกหน่อยนะเจ้าคะ”“อืม เจ้าไปเถอะ อย่าว่านางมากล่ะ เพียงเท่านี้นางก็คงรู้สึกแย่มากพอแล้ว”“เจ้าค่ะ ท่านนั่งคุยกับคุณชายลู่ไปก่อน”ไป๋ชิงอีเดินตามบุตรสาวไปยังห้องนอนที่ท่านอ๋องจัดเอาไว้ให้ ซึ่งอยู่เรือนตะวันตก เป็นห้องนอนใหญ่สำหรับคุณหนูใหญ่“คุณชายลู่ ท่านนั่งพักสักหน่อยเถิด เดี๋ยวข้าจะให้ท่านหมอมาดูอาการให้ท่านอีกที”“ขอบคุณท่านอ๋องขอรับ”“ข้าสิต้องขอบคุณท่าน หากไม่ได้ท่าน พวกเราก็ไม่รู้ว่าจะสู้กับคนชั่วพวกนั้นอย่างไร ว่าแต่ว่าท่านมากั

    Huling Na-update : 2025-02-25
  • นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ   ตอนที่ 18 คู่หมั้น!!

    “ท่านใจร้ายนัก หนีข้ามาเจียงหยางคนเดียว เหตุใดมิรอข้าเล่าเจ้าคะ”“เอ่อ ท่านหญิง กรุณาสำรวมกิริยาด้วย เรายังอยู่ในพิธีต้อนรับอยู่”“ก็ได้ๆ เจ้าค่ะ งั้นหลังจากนี้ท่านต้องเล่าให้ข้าฟังให้หมดว่าเป็นอย่างไรบ้าง เมื่องนี้น่าอยู่ถึงเพียงนั้นเชียวหรือ ถึงได้ทิ้งคู่หมั้นอย่างข้าเอาไว้ที่เมืองหลวง”“คู่หมั้น!!”ทุกคนหันมามองลู่จื่อหยางเป็นตาเดียวยกเว้นไป๋ซินเหยาที่ยืนก้มหน้าอยู่ด้านหลังมารดา ลู่จื่อหยางมองนางแต่ก็มองไม่เห็นเพราะนางใช้ตัวบิดาและมารดาบดบังเอาไว้ เขาจึงไม่ทราบว่าตอนนี้นางเป็นอย่างไรบ้าง“เอาล่ะท่าหญิงเป่า เราก็พึ่งมาถึง รีบเข้าไปในจวนก่อน”“องค์ไท่จื่อพ่ะย่ะค่ะ”“ขอบคุณทุกท่านที่มาร่วมต้อนรับเราในวันนี้ ช่วงเย็นวันนี้ตำหนักของข้าจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับ ข้าขอเชิญทุกท่านมาร่วมงานด้วย หวังว่าจะได้ร่วมสังสรรค์กับพวกท่าน”“ขอบพระทัยองค์ไท่จื่อ”พูดจบพระองค์ก็เดินอย่างองอาจเข้าไปที่จวน สายตาหยุดมองบุตรีของหลิวอ๋อง ก่อนจะหันมาถามท่านอ๋อง“ท่านอ๋อง ท่านนั้นคือ”“ทูลองค์ไท่จื่อ นี่คือพระชายาของข้าไป๋ชิงอี และบุตรสาว ไป๋ซินเหยาพ่ะย่ะค่ะ”“หม่อมฉันไป๋ชิงอี/ไป๋ซินเหยา ถวายบังคมองค์ไท่จื่อเพคะ”

    Huling Na-update : 2025-02-25
  • นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ   ตอนที่ 19 ฉุดตัวเข้าห้อง  

    “ท่านว่าอย่างไรนะเจ้าคะ”“ท่านหญิง ข้าขอตัวไปรับแขกทางด้านหน้าก่อน รบกวนท่านปล่อยข้าก่อน”“แต่ว่า ข้าไม่ได้รู้จักใครนี่เจ้าคะ”“แต่ข้าต้องทำงาน ท่านหญิง อย่าได้เที่ยวพูดจาเรื่อยเปื่อย เรามิได้เป็นอะไรกัน หากท่านยังไม่ยอม ข้าจำเป็นต้องส่งท่านกลับเมืองหลวง”เป่าหยุนเซียนยอมปล่อยมือเขาอย่างจำยอม นางไม่มีทางยอมกลับจนกว่าเขาจะยอมรับนาง“ก็ได้เจ้าคะ ถ้าอย่างนั้น ข้ารอท่านอยู่ที่โต๊ะนะเจ้าคะ”เขาปัดมือนางออก ก่อนจะเดินออกไปที่หน้างานตามองค์ไท่จื่อไป เมื่อเขามาถึงตัวองค์ไท่จื่อ จึงได้กระซิบ“เจ้าสลัดนางได้แล้วหรือ ตลอดทางที่เดินทางมาที่นี่ ข้าแทบจะอุดหูไม่ไหวเพราะนางเอาแต่บ่น”“พระองค์รู้แล้วยังพานางมาอีกทำไมพ่ะย่ะค่ะ”“เสด็จแม่น่ะสิ อยากให้นางกับเจ้าลงเอยกันเสียที ใครใช้ให้เจ้าทำตัวเป็นคุณชายเสเพลแบบนั้นเล่าองค์ชายแปด”“เสด็จพี่ ที่นี่ข้าคือลู่จื่อหยาง มิใช่เว่ยจื่อหยาง”“เจ้าจะหนีก็หนีไป แต่อย่าหนีความรับผิดชอบของเจ้าก็แล้วกัน อย่างน้อยก็ท่านหญิงเป่าผู้นั้น”“เสด็จพี่ ข้ามิได้คิดอะไรกับนาง ข้ามีคู่หมายที่ต้องใจแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“ผู้ใดกัน คนที่นี่หรือ เรื่องใหม่เลยนะนี่ เจ้าอย่าได้ให้ข่าวนี้หลุ

    Huling Na-update : 2025-02-26
  • นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ   ตอนที่ 20 ที่แท้ก็แค่หึง

    “แต่เมื่อครู่ข้าได้ยินเหมือนเสียงของนางดังมาจากแถวนี้ขอรับ”เสี่ยวหลุนมองไปรอบ ๆ และเขาก็สังเกตเห็นบานหน้าต่างที่เริ่มสั่น ก่อนที่เขาจะรีบหันกลับมา“ข้าว่าลมคงพัดเสียงมา ทางนี้เป็นเขตหวงห้าม เร็วเข้า อย่าพึ่งให้ที่งานแตกตื่น เราต้องหานางเงียบๆ”ลู่จื่อหยางให้นางเกาะที่ขอบหน้าต่างด้านในห้องมืดๆ เอาไว้ ก่อนที่เขาจะกระแทกจากด้านหลัง จนร่างบางแอ่นรับไม่ทันเพราะต้องกัดฟันเพื่อกลั้นเสียงร้องเอาไว้ อาภรณ์ที่เหลือบัดนี้มีเพียงเสื้อชั้นในตัวจิ๋วที่เขายังปรานีเหลือเอาไว้เขารวบผมนางออกไปข้างๆ และใช้ลิ้นเริ่มเลียที่คอระหงของนาง ทำเอานางสั่นจนแทบทนไม่ไหวกับสัมผัสที่ร้อนแรงของเขา"พอ…แล้ว..ขอร้อง..อย่าทำอีกเลยย อาา…."“เจ้าท้าทายข้าเอง เจ้าทำให้ข้าโกรธ เหยาเหยา เงยหน้าสิ มองดูข้างนอกนั่น เจ้าเห็นหรือไม่ เขากำลังตามหาเจ้าอยู่ แต่เจ้ากำลังอยู่กับข้า และข้าไม่มีทางมอบเจ้าคืนให้เขา ไม่มีทาง มานี่”“ไม่นะ ท่านจะ…อ๊าา จื่อหยาง อย่า..อ๊าาา อื้อออ..”“ข้าจะคุยกับเจ้าดี ๆ เจ้าไม่เชื่อฟังข้าเอง สุดท้ายก็ต้องใช้วิธีนี้ เจ้าโทษข้าไม่ได้นะเหยาเหยา”“คน…เลว…ข้าจะ…ฆ่าท่าน...อึ๊…. อึ๊ยยย”เสียงนางสั่นเพราะจังหวะก

    Huling Na-update : 2025-02-26
  • นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ   ตอนที่ 21 แก้แค้นแบบไป๋ซินเหยา

    กว่าเขาจะยอมปล่อยนางให้แต่งตัวออกจากห้องก็เกือบยามซื่อเข้าไปแล้ว (21.00 น.) เมื่อทั้งสองเดินออกมาจากห้อง ก็พบว่าซ่งจินเย่ที่เดินตามหานางอยู่รีบวิ่งเข้ามาและจับมือนางต่อหน้าลู่จื่อหยางทำเอาเขาถลึงตาใส่ ก่อนที่ซินเหยาจะเป็นผู้ดึงมือนั้นออก“ซินเหยา นี่เจ้าหายไปที่ใดมา ข้าเดินตามหาเจ้าจนทั่วแล้ว เป็นห่วงแทบแย่”“ศิษย์พี่ พอดีข้า เดินหลงเข้าไปที่สวน แล้วเจอคุณชายลู่ที่ได้ยินเสียงข้าพอดี เลยพาออกมาเจ้าค่ะ”“ว่าแล้วไง ว่าคุณหนูต้องหลงไปที่สวนแน่ ถ้าเช่นนั้น พวกเราก็แยกย้ายได้แล้ว”“ขอบคุณทุกท่านขอรับ”“ซินเหยา งั้นเราเข้าไปในงานกันเถิด”เขายังพยายามจะมาจับมือซินเหยา ก่อนที่ลู่จื่อหยางจะดึงมือนางทำให้นางเซไปหาเขาและบอกกับซ่งจินเย่“ขอโทษทีคุณชายซ่ง ซินเหยาต้องไปเข้าเฝ้าองค์ไท่จื่อกับข้า เชิญท่านเข้าไปก่อน ซินเหยา ไปเถอะ องค์ไท่จื่อรอนานแล้ว”“เอ่อ ศิษย์พี่เจ้าคะ ท่านเข้าไปก่อนก็ได้เจ้าค่ะ ข้าขอตัวไปหาท่านพ่อกับเข้าเฝ้าสักครู่เจ้าค่ะ”“งั้นก็ได้ซินเหยา ข้ารอเจ้าที่งานนะ”เขามองตามมือที่จับไม่ปล่อยของลู่จื่อหยาง ก่อนจะหันมามองหน้าซินเหยา ที่บัดนี้เริ่มแดงก่ำก่อนจะยอมเป็นผู้ที่เดินไปก่อน นางหัน

    Huling Na-update : 2025-02-27
  • นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ   ตอนที่ 22 ฐานะที่แท้จริง....

    คนทั้งงานต่างพากันตกใจเมื่อฝูงผึ้งป่าที่จู่ๆ ก็บินมาเล่นงานที่เป่าหยุนเซียนเพียงคนเดียว ลู่จื่อหยางมองหน้าองค์ไท่จื่อที่ดูตกใจ ก่อนที่เขาจะรู้สึกแปลกใจที่จื่อหยางดูไม่เดือดร้อนกับเรื่องนี้“ช่วยด้วย โอ๊ยย เจ็บไปหมดแล้ว ข้าจะตายแล้ว ช่วยด้วย โอ๊ยย”ซินเหยาเห็นว่าคนเริ่มจะมามุงดูแล้ว และหนึ่งในนั้นมีคนที่รู้ว่านางมีวิชาพวกนี้ นางจึงรีบส่งฝูงผึ้งกลับ ก่อนที่ทุกคนจะเห็นว่าใบหน้าของเป่าหยุนเซียนบวมและฝูงผึ้งนั้นทิ้งร่องรอยเอาไว้ที่ใบหน้านางซึ่งดูแล้วน่ากลัวยิ่งนัก“รีบพาท่านหญิงไปที่ห้องเร็วเข้า เรียกหมอมาด้วย”องค์ไท่จื่อตะโกนสั่งการก่อนที่เขาจะเดินมาสมทบกับลู่จื่อหยาง“นี่มันเรื่องอะไรกัน เหตุใดผึ้งนั่นโจมตีแค่หยุนเซียนเพียงผู้เดียว เจ้ารู้ใช่หรือไม่”“เสด็จพี่ ข้าจะไปรู้ได้เช่นไรพ่ะย่ะค่ะ ข้าก็นั่งอยู่กับท่าน”“อาเหยา ฝีมือเจ้าหรือไม่”“ท่านพ่ออย่ากล่าวหาข้าสิเจ้าคะ ข้ามิได้เป่าขลุ่ยเสียหน่อย ดูสิเจ้าคะ ข้าก็ถูกต่อยด้วย”หลิวอ๋องมองบุตรสาวก่อนที่นางจะปฏิเสธเสียงแข็งว่าไม่ได้ทำ เขาเองก็ไม่อยากคาดคั้นเพราะเรื่องนี้ไม่มีที่มาที่ไป หากเรื่องนี้นางถูกพาดพิง คงจะเป็นเรื่องใหญ่เป็นแน่ ที่สำคัญ

    Huling Na-update : 2025-02-27
  • นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ   ตอนที่ 23 ขึ้นเขาเซียนซี

    “ท่านอ๋อง คือว่าเรื่องนี้”“องค์ชายแปด กระหม่อมทราบฐานะพระองค์ตั้งแต่วันแรกที่พบที่จวนแล้วพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมทราบเรื่องนี้ดี ฝ่าบาทส่งจดหมายมาให้กระหม่อมแล้ว เพียงแต่ไม่คิดว่าอาเหยา...”“องค์ชายแปด หม่อมฉันว่าพระองค์จัดการเรื่องของท่านหญิงก่อนจะดีกว่าเพคะ เรื่องของเหยาเหยา หม่อมฉันว่าปล่อยนางไปสักพักเถิดเพคะ”“แต่ว่า…”“เชื่อพระชายาเถอะพ่ะย่ะค่ะองค์ชาย”“ถ้าเช่นนั้น ข้าขอตัวก่อน”“น้อมส่งองค์ชายแปด”จวนหลิวอ๋อง“เหยาเหยา ดูแลตัวเองด้วยนะ หากไม่ไหวก็กลับบ้านนะลูก”“ท่านแม่ ข้าอยู่ที่นั่นมาก่อนนะเจ้าคะ ท่านก็รู้ว่าอาจารย์เอ็นดูข้าขนาดไหน ไม่ต้องห่วงหรอกเจ้าค่ะ"“อาเหยา หากเจ้าต้องการสิ่งใดเพิ่ม ก็ส่งคนมาบอก พ่อจะจัดส่งไปให้”“เจ้าค่ะท่านพ่อ ไปกันเถิดเจ้าค่ะเดี๋ยวจะสาย พวกศิษย์พี่น่าจะไปรอที่ประตูเมืองแล้วเจ้าค่ะ”“ไปสิ”ไป๋ซินเหยาเดินออกจากจวนไปพร้อมกับหลิวอ๋องและท่านแม่ของนางเพื่อขึ้นรถม้าที่จอดรออยู่ นางหันหลังไปมองบนถนนที่มุ่งตรงไปที่ตลาด และปลายทางเส้นทางนั้นคือพระตำหนักขององค์ไท่จื่อและองค์ชายแปด ตั้งแต่คืนงานเลี้ยงจนถึงวันนี้ นางก็ไม่ได้พบเห็นแม้แต่เงาขององค์ชายแปด หรือลู่จื่อหยางอ

    Huling Na-update : 2025-02-28
  • นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ   ตอนที่ 24 ต้อนรับ 5 สำนัก

    “ท่านว่าอย่างไรนะ อะไรคือซินเหยาไม่อยู่จวน นางไปไหนกัน”“เรียนคุณชายลู่ คุณหนูใหญ่เดินทางไปร่วมงานประลองประจำปีที่สำนักเพ่ยเฉิงจัดขอรับที่เขาเซียนซี นางออกเดินทางไปสองวันแล้วนะขอรับ”“ไปแล้วงั้นหรือ ขอบคุณ”องค์ชายแปดเดินออกมาจากจวนอ๋องด้วยความแปลกใจและหมดแรง สายตาของเขาเปลี่ยนเป็นโมโหขึ้นทันทีเมื่อสืบรู้มาว่าคณะศิษย์ของเพ่ยเฉิงออกเดินทางไปเมื่อสองวันที่แล้วเช่นกัน เหตุใดนางไม่เคยบอกเขาสักคำว่านางจะไปที่เขาเซียนซี นั่นแสดงว่า นางจะต้องเดินทางกลับไปพร้อมกับ…“ซ่งจินเย่กล้ามาวุ่นวายกับผู้หญิงของข้า เหยาเหยา ข้าบอกเจ้าแล้วว่าอย่าทำแบบนี้”เมื่อเขาเดินเข้ามาที่ตำหนักองค์ไท่จื่อจึงเรียกเขามาดื่มชาด้วยกันที่ห้องหนังสือ“เจ้าไปโมโหเรื่องใดมา อย่าบอกว่าทะเลาะกับคุณหนูไป๋มา”“นางไม่อยู่จวนพ่ะย่ะค่ะ”“มิน่าล่ะ ถึงได้โมโหกลับมา แล้วเหตุใดเจ้าไม่รอนางกลับเล่า”“นางไปที่สำนักเพ่ยเฉิง เขาเซียนซีแล้วเมื่อสองวันก่อน”“เขาเซียนซี สำนักเพ่ยเฉิง”“เสด็จพี่ เหตุใดท่านทำสีหน้าเช่นนั้น”“ข้ารู้สึกคุ้นชื่อนี้ หมิงกงกง ท่านไปเอารายงานบนโต๊ะข้าให้ทีสิ”หมิงกงกงเดินไปเอามาตามคำสั่ง องค์ไท่จื่อเปิดอ่านดูก่อนที่

    Huling Na-update : 2025-02-28

Pinakabagong kabanata

  • นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ   ตอนพิเศษที่ 4

    ใบหน้าของเขาตกใจระคนดีใจเมื่อมองไปที่ใบหน้าอันงดงามของพระชายาที่บอกเขาเรื่องนี้ มิน่าเล่านางจึงไม่ยอมให้เขาทำ เพราะต้องการบอกข่าวดีนี้ก่อนที่จะเข้าหอ“จริงหรือ เหยาเหยา เจ้าจะบอกว่า ในท้องเจ้าตอนนี้…มีลูกของเราอยู่เช่นนั้นหรือ”“เพคะ เพราะฉะนั้น พระองค์จะทำอะไร…ก็ จะหักโหมเช่นเดิมมิได้นะเพคะ”“ข้าดีใจยิ่งนัก ข้าดีใจที่สุดเลย เหยาเหยา นี่มันเรื่องดีมากจริงๆ เหตุใดเจ้าไม่บอกข้าก่อนหน้านี้ พิธีการทั้งหลายนั่น ข้าจะได้สั่งลดเพื่อไม่ให้เจ้าและลูกต้องเหนื่อยมากขนาดนี้”“ข้าปรึกษาแม่นมแล้วเพคะ แม่นมก็จัดการทุกอย่างให้รวบรัดแล้ว ก่อนหน้านี้หม่อมฉันมีอาการแพ้ท้องหนัก ทั้งจวนเลยวุ่นวายเกรงว่าข้าจะทนไม่ไหว ทั้งเครื่องประดับและชุดหนักๆ นี่ก็ถูกถอดออกไปหลายชิ้นเหลือเพียงสิ่งที่สำคัญๆ ไว้เท่านั้นเพคะ”“นี่ขนาดเจ้าเอาออกไปบ้างแล้ว แต่เหตุใดมันยังดูเยอะและหนักอยู่เล่า ตอนนี้เจ้ารู้สึกเช่นไรบ้าง อยากกินอะไรหรือไม่ เจ้ายังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เช้านี่นา ข้าจะไปสั่งให้คนยกอาหารมาให้นะ”ว่าแล้วเขาก็รีบเดินไปเปิดประตู แม่สื่อถึงกับตกใจที่เจ้าบ่าวจู่ ๆ ก็เปิดประตูออกมา แต่เขาเพียงสั่งอาหารเพื่อให้เจ้าสาวเ

  • นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ   ตอนพิเศษที่ 3

    พระราชพิธีผ่านไปด้วยความราบรื่นและโล่งอกของทั้งแม่นมหวงและพระชายาหลิวอ๋องที่มีความกังวลเกี่ยวกับอาการแพ้ท้องของเจ้าสาวซึ่งไม่ต้องการแจ้งข่าวนี้ให้กับผู้อื่นทราบเจ้าบ่าวเองก็แทบจะไม่อยากรับแขกอีกต่อไป เขาอยากจะเร่งให้จบงานเลี้ยงที่ท้องพระโรงเร็วๆ เสียเหลือเกินเพราะคิดถึงเจ้าสาวที่เฝ้ารอมาหลายสิบวันเต็มที่แล้วตำหนักบูรพา ห้องส่งตัวเจ้าสาว“พระชายา อีกประเดี๋ยวเมื่อองค์ไท่จื่อเข้ามา จะเปิดหน้าเจ้าสาวก่อน และดื่มสุรามงคล คืนนี้จะมีแม่สื่อเฝ้าอยู่หน้าห้องจนกว่าไฟในห้องจะดับลงเพื่อส่งตัวพวกท่านเข้าหอ พิธีเข้าหอ ห้ามมิให้คู่บ่าวสาวออกจากห้องหอจนกว่าจะรุ่งสาง”“ข้าเข้าใจแล้วเจ้าค่ะแม่นม”“เอาล่ะ ตอนนี้ข้าจะออกไปแล้วนะเพคะ องค์ไท่จื่อน่าจะกำลังมาแล้ว”“ขอบคุณแม่นมเจ้าค่ะ”เป็นดังคาด องค์ไท่จื่อ เว่ยจื่อหยางเสด็จมาถึงห้องส่งตัวก่อนเวลาถึงสองเค่อ เขาไม่อาจรอได้อีกต่อไปแล้ว เขาทิ้งให้องค์ชายห้า เจ้าบ่าวอีกคนทำหน้าที่รับแขกแทนเขา แล้วเขาก็มาที่ห้องส่งตัวก่อน องค์ชายห้าเข้าใจความรู้สึกของจื่อหยางดี เขาจึงรับหน้าที่ดูแลแขกในงานแทนน้องชายประตูห้องส่งตัวถูกเปิดออก เว่ยจื่อหยางเดินเข้ามา ตอนแรกเขารี

  • นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ   ตอนพิเศษที่ 2

    ท่านหมอวิ่งเข้าไปยังห้องที่ซินเหยานอนพักอยู่ ตอนนี้นางหยุดอาเจียนแล้ว เขาเริ่มจับชีพจรของนางก่อนและก็หันมามองที่แม่นมหวงและพระชายาที่มองไปที่คนป่วยอย่างนึกเป็นห่วง ท่านหมอลุกขึ้นมาพร้อมกับความตกใจของทั้งคู่“ท่านหมอ เหตุใดตรวจเพียงนิดเดียว นางเป็นหนักถึงเพียงนี้ ท่านจะรีบลุกไปไหนกัน”“ยินดีกับพระชายาด้วย คุณหนูตั้งครรภ์แล้วขอรับ”ทั้งสองที่รอฟังเบิกตากว้างด้วยความตกใจระคนดีใจ พร้อมกับแม่นมที่คอยตบแขนพระชายาหลิวอ๋อง“พระชายา ท่านได้ยินหรือไม่ ข่าวดีเช่นนี้ พระชายา”“มีครรภ์ เหยาเหยามีครรภ์ แม่นม ข้ามิได้ฟังผิดไป”“ไม่ผิดเจ้าค่ะ เร็วเข้า พวกเจ้ารีบไปหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าให้คุณหนู ท่านน่ะ รีบไปเตรียมอาหารบำรุง ข้าจะรีบจดให้ว่าต้องซื้อสิ่งใดบ้าง พระชายา ท่านอยู่เป็นเพื่อนคุณหนูก่อน ข้าจะรีบไปช่วยท่านป้าฝูเตรียมของบำรุง”“ท่านหมอ แล้วช่วงนี้ต้องระวังสิ่งใดบ้างเจ้าคะ”“พวกท่านไม่ต้องเป็นห่วงไป ไม่มีอะไรหนัก ช่วงนี้ให้นางพักผ่อนมาก ๆ อย่ายกของหนัก ห้ามวิ่ง ระวังเรื่องอาหารรสจัด ส่วนเรื่องอื่น ไม่น่าต้องเป็นห่วง ช่วงครรภ์อ่อนๆ การพักผ่อนเป็นเรื่องสำคัญ”“ขอบคุณท่านหมอเจ้าค่ะ”“ยินดีด้วยๆ พระช

  • นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ   ตอนพิเศษที่ 1

    พระราชพิธีแต่งตั้งองค์ไท่จื่ออย่างเป็นทางการได้ผ่านไปสองวันแล้ว เหลืออีกเพียงสิบวันก็จะถึงวันพระราชพิธีสมรสและแต่งตั้งพระชายาองค์ไท่จื่อจวนสกุลหลิวต่างเร่งตกแต่งจวนและส่วนหนึ่งก็รีบจัดเตรียมสถานที่เพื่อรอรับงานใหญ่ ไม่คิดว่าการกลับมาเมืองหลวงในครั้งนี้จะเกิดเรื่องมากมายถึงเพียงนี้“พวกเขามากันแล้ว อาจารย์ ศิษย์จะไปต้อนรับพวกเขาเอง”“ไปเถอะๆ แล้วพาพวกเขาไปห้องพักด้วย”“ขอรับอาจารย์”เซียวจุนวิ่งออกไปหน้าจวน รถม้าสองคันที่จอดต่อกันอยู่เพื่อมาร่วมงานสำคัญที่จะเกิดขึ้นในอีกสิบวันข้างหน้า เซียวจุนวิ่งออกมารอรับพวกเขา ประตูรถม้าคันแรกเปิดออกมาแล้ว สิงอี้หานเดินนำหน้าออกมาพร้อมกับพยุงอันถงถงลงมาจากรถม้า ก่อนจะลงมาทักทายเซียวจุนที่รออยู่หน้าจวน“คุณชายสิง แม่นางอัน ยินดีต้อนรับ การเดินทางเป็นอย่างไรบ้าง”""คุณชายเซียว""พวกเขาเอ่ยทักขึ้นพร้อมกัน ไป๋ซินเหยาเล่าเรื่องเซียวจุนในจดหมายให้พวกเขาฟังแล้วก่อนเดินทางมาที่นี่ พวกเขาพบเซียวจุนอีกครั้ง แต่ดูเหมือนว่าครั้งนี้ เซียวจุนจะดูเป็นมิตรมากกว่าที่เจอตอนอยู่เขาเซียนซี“พี่เซียว พวกข้าปลอดภัยดี ระยะทางค่อนข้างไกลแต่เดินทางสะดวก ได้ข่าวว่าท่านบาดเจ

  • นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ   ตอนที่ 82 รักเดียวในดวงใจ (ตอนจบ)

    จื่อหยางรีบลุกขึ้นจากตักของซินเหยาที่เขากำลังนอนหนุนอย่างสบาย และหันมากอดนางแทน“ข้าก็ไม่ได้อยากโกหกเจ้านะ เพียงแต่เหตุการณ์บางอย่างทำให้ข้าบอกเจ้าไม่ได้ หากบอกเจ้าไป เรื่องบางเรื่องอาจจะไม่เป็นเช่นนี้ ไหนเจ้าบอกว่าไม่โกรธข้าแล้วอย่างไรเล่า”“ข้าก็ไม่ได้พูดอะไรสักคำ เป็นท่านที่ร้อนตัวออกมาเอง”“ก็ได้ๆ ข้าผิดเองๆ ทุกเรื่องเลย ข้าผิดแต่เพียงผู้เดียว”“แล้วหลังจากนั้นเล่าเพคะ”“จากนั้น เซว่านชิงก็เอาขวดยานั่นมาให้ข้ากับเสด็จพี่ตรวจดู พบว่ามันเป็นยาพิษ พวกเราเลยสลับขวดใหม่และซ้อนแผนนาง ทำให้เซว่านชิงทำเหมือนทำตามแผนของนาง ข้ารู้ว่านางกำนัลนั่นเป็นคนของหยุนเซียน นางต้องฟ้องแน่ และก็อย่างที่เจ้าเห็นนั่นแหละ”“มีเพียงข้าคนเดียวที่ไม่รู้เรื่องแผนการนี้”“นั่นเพราะพวกเราไม่มีเวลาบอกกับเจ้า เซว่านชิงเองก็บอกเจ้าไม่ได้เพราะนางกำนัลสองคนนั้นจับตาดูพวกเจ้าอยู่ นางจึงทำได้เพียงทำตามแผนเท่านั้น”“ท่านไม่เชื่อว่าข้าจะเป็นคนทำตั้งแต่แรก”“ข้าไม่มีทางเชื่ออยู่แล้ว เจ้าไม่ใช่คนแบบนั้น และคงไม่โง่ขนาดที่จะวางยาพิษอย่างโจ่งแจ้งแบบนั้น ดูก็รู้ว่าเรื่องนี้ต้องมีคนใส่ร้ายเจ้าแน่ ๆ”“ขอเพียงพระองค์เชื่อ หม่อม

  • นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ   ตอนที่ 81 นางโจรขโมยใจ

    “ข้ากลัวว่าเจ้าจะปฏิเสธข้า ไม่ยอมรับข้า เจ้าเป็นคนรักอิสระดั่งนกที่โบยบินอยู่บนท้องนภาที่ยิ่งใหญ่ แต่ตัวข้าคือพญาอินทรีที่ต้องคอยเฝ้ามองสรรพสิ่ง คอยจัดการกับสิ่งที่ไม่ถูกต้องและกำจัดเหยื่อที่มารุกราน ข้ากลัวว่าหากเจ้าไม่รักข้าก่อน ข้าจะไม่สามารถกุมหัวใจเจ้าได้ เจ้าจะโบยบินจากข้าไป นั่นคงทำให้ข้าไม่มีแรงที่จะมีชีวิตอยู่ได้อีกต่อไป”“แต่อย่างไรพระองค์ก็ต้องเลือก และสิ่งที่เลือกก็ช่างยิ่งใหญ่ แม้จะไม่มีหม่อมฉัน พระองค์ก็ยืนหยัดเพื่อราษฎรได้นะเพคะ”“เมื่อก่อนได้ แต่ตอนนี้ข้าไม่แน่ใจ เหยาเหยา เจ้าเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตข้า ตั้งแต่เมื่อใดก็ไม่รู้ที่หัวใจข้าถูกเจ้าขโมยมันไปจนหมดสิ้น ข้าไม่เป็นตัวของตัวเอง ข้าผู้ไม่เคยเกรงกลัวสิ่งใด กลับกลัวว่าเจ้าจะไม่พอใจ อารมณ์เจ้าขึ้นๆ ลงๆ ก็ทำให้ข้ากลัวจนทำอะไรน่าอับอายมากมาย ข้ามักจะทำตัวไม่ถูกเวลาที่อยู่ต่อหน้าเจ้า นึกๆ ไปแล้ว พอเป็นเรื่องของเจ้า ข้ารู้สึกว่าข้าเป็นเพียงแค่ลูกนกหัดบินเท่านั้น และไม่รู้ตัวว่าเมื่อไหร่ ที่ขาดเจ้าไม่ได้ รู้แต่ว่าตอนนี้ อีกครึ่งชีวิตที่เหลือของข้า อยากจะอยู่กับเจ้าตลอดไป”“พระองค์พูดเช่นนี้ ต้องการให้หม่อมฉันยกโทษให้งั

  • นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ    ตอนที่ 80 ความจริงทั้งหมด

    ไป๋ซินเหยาหันมามองหน้าเว่ยจื่อหยางด้วยความตกใจเช่นกัน เรื่องนี้เขาไม่เคยบอกนางมาก่อน ฐานะที่แท้จริงของเขาพึ่งมาเปิดเผยวันนี้ นางหันไปมองที่ท่านอา ซึ่งดูเหมือนว่าเขาจะรู้ก่อนหน้านั้นอยู่แล้ว“ที่แท้พระองค์เฝ้าระวังมาโดยตลอด พระองค์ระแวงกระหม่อมมาโดยตลอด หึ นี่คือสิ่งตอบแทนข้ารับรับใช้ที่ซื่อสัตย์”“ซื่อสัตย์ ท่านยังกล้าพูดว่าท่านซื่อสัตย์เช่นนั้นหรือ ท่านอาศัยเอาความบาดหมางของพระชายารองหลิวอ๋อง ยุยงให้แม่ทัพหลิงร่วมมือกับท่านเพื่อจะก่อกบฏแบ่งแยกดินแดน ยังดีที่เสด็จพี่ข้าเชี่ยวชาญการทูต สามารถเกลี้ยกล่อมให้แม่ทัพหลิงล้มเลิกความคิดนี้ได้ คิดว่าท่านจะหยุด แต่ไม่เลย ท่านกลับหาเรื่องใช้บุตรสาวคิดแผนการร้าย จะป้ายสีให้พระสนมกับองค์หญิงแคว้นเหวยหน่วนมีความผิดเพื่อยุยงให้แคว้นเหวยหน่วนก่อสงครามและท่านก็จะเป็นนกขมิ้นที่ตามเก็บผลประโยชน์ในภายหลัง ท่านยังกล้าพูดว่าท่านเป็นขุนนางซื่อสัตย์ ท่านไม่อายปากบ้างหรือ”“ฮ่าๆๆ องค์ชาย ไม่ ไม่สิ องค์ไท่จื่อ แม้แต่เรื่องนี้ท่านก็สืบรู้จนหมด นับถือจริงๆ ที่แท้ พวกท่านเดินทางไปเจียงหยางเพราะเรื่องแม่ทัพหลิงนี่เอง ถึงว่า เขาไม่คิดจะติดต่อข้ามาอีกเลย ข้าคิดว่าทอ

  • นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ   ตอนที่ 79 ความละโมบเป็นเหตุ

    ฝ่าบาทเป็นผู้สั่งการเองโดยไม่รอให้เสนาบดีเป่าร้องขอชีวิตบุตรสาว เขาเองก็คงไม่ได้อยากทำเช่นนั้น การเก็บบุตรสาวที่ทำให้ชื่อเสียงของสกุลเป่าเสื่อมเสียเอาไว้เป็นเรื่องที่ไม่มีอยู่ในความคิดของเขา ตัดเนื้อร้ายออก อย่างไรก็ยังดีกว่าที่เสียหายทั้งตระกูล“หมอหลวง อาการฮองเฮาเป็นเช่นไรบ้าง”“ทูลฝ่าบาท ฮองเฮาปลอดภัยดี ชีพจรเต้นคงที่ ราวกับว่าพระองค์กำลังพักผ่อนอยู่ ทางที่ดีปล่อยให้พระองค์นอนพักผ่อนอย่าให้ผู้ใดไปรบกวนจะเป็นการดีพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้ก็ฝากให้พวกท่านจัดการก็แล้วกัน”“รับด้วยเกล้าพ่ะย่ะค่ะ”หมอหลวงออกไปแล้ว พระสนมโม่เฟยเองก็ถูกสั่งให้ไปพักพร้อมกับองค์หญิงเซว่านชิง ตอนนี้เหลือเพียงฝ่าบาท องค์ชายทั้งสอง เสนาบดีเป่า ไป๋ซินเหยาและหลิวอ๋องที่อยู่ในกระโจม“ไป๋ซินเหยา เรื่องนี้ต้องขอโทษเจ้าที่ถูกกล่าวหาอย่างไม่เป็นธรรม”“ฝ่าบาทอย่าได้ทรงกังวลเพคะ เพียงเรื่องคลี่คลายได้หม่อมฉันก็ไม่ติดใจเอาความแล้วเพคะ”“ฝ่าบาท บุตรีกระหม่อมอายุยังน้อย ที่ทำไปก็เพราะอารมณ์ชั่ววูบ หวังว่าฝ่าบาทจะไม่ลงโทษนางมากเกินไปพ่ะย่ะค่ะ”“หึ เสนาบดีเป่า ท่านบอกว่านางอายุน้อย ทำไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบ แต่ที่นางจะเอาชีวิตคือฮ

  • นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ   ตอนที่ 78 ลงโทษคนร้าย

    “เป่าหยุนเซียน แล้วที่เจ้าโวยวายว่าฮองเฮาถูกวางยาพิษและกล่าวโทษผู้อื่นนี่มันอย่างไรกัน ข้าต้องการคำอธิบาย”ฝ่าบาทหันมาถามเอาความกับหยุนเซียนที่นั่งคุกเข่าสั่นอยู่กับพื้น“ฝ่าบาท คิดว่านางคงตกใจเพราะนางนั่งอยู่กับฮองเฮาและคงตกใจเมื่อเห็นว่าฮองเฮาล้มลง จึงคิดว่านางถูกพิษพ่ะย่ะค่ะ”เป่าอี้หยวนเป็นผู้แก้ต่างให้บุตรสาวเพื่อให้นางได้พ้นข้อกล่าวหาโง่ๆ นี้ หากไม่ใช่นางที่โวยวายทำแตกตื่น เรื่องนี้คงมิได้ลุกลามเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้“งั้นหรือ แล้วเหตุใดนางถึงได้กล่าวโทษไป๋ซินเหยากับองค์หญิงทันทีที่คิดว่าฮองเฮาโดนยาพิษเล่าท่านเสนาบดี”“เรื่องนี้ข้าคิดว่าข้าอธิบายได้เพคะ”เซว่านชิงเดินก้าวออกมาเผชิญหน้ากับเป่าหยุนเซียนที่นั่งส่ายหน้าร้องขอความเห็นใจจากเซว่านชิงอยู่ แต่ตอนนี้นางเห็นธาตุแท้ของเป่าหยุนเซียนแล้ว เมื่อหลอกใช้นางแล้วยังจะโยนความผิดให้นางและเสด็จอาที่เป็นพระสนมรับเคราะห์ไปด้วยเพื่อให้ตนเองได้พ้นผิด“องค์หญิง เจ้าหมายความว่าเช่นไร”“ทูลฝ่าบาท ก่อนหน้านั้นเป็นท่านหญิงผู้นี้ที่เข้ามาทำตัวสนิทสนมกับหม่อมฉันและพระสนมเพื่อยุให้หม่อมฉันทำร้ายแม่นางไป๋เพคะ รวมถึงเหตุการณ์วันนี้...”“องค์หญิง ท่

Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status