คนนั้น

“เห็นไหมข้าน้อยบอกแล้วองค์หญิงคิดเช่นนี้ได้ใจจึงเป็นสุข ใบหน้างดงามขึ้นมาในทันที”จงเจี้ยนชมเสียตรงๆ อันอันอดขำกับท่าทีซื่อๆ ของขุนพลจงเจี้ยนเสียไม่ได้ ชิงซีค้อนประหลับประเหลือก

“อันอันขอบพระทัยองค์หญิงที่เข้าใจ แต่แคว้นฉีและบิดาขององค์หญิงเล่า”

“จริงด้วยข้าลืมไปเสียสนิท เช่นนั้นข้าควรรีบเดินทางกลับแคว้นฉีเพื่อห้ามปรามกองทัพของแคว้นฉีที่กำลังจะยกเข้ามาประชิดชายแดนแคว้นหาน”

"องค์หญิงอันอันไปด้วยเพื่อแสดงความจริงใจ ในครั้งนี้ถือเสียว่าอันอันเดินทางมาส่งองคืหญิงด้วยตัวเอง บางที่การกระทำอาจใช้ได้ดีกว่าคำพูดอันอันอยากแสดงความจริงใจ”

“แต่ อีกไม่ถึงเดือนเจ้าก็จะต้องรับตำแหน่งฮองเฮาแล้วฤกษ์ดีไม่อาจเปลี่ยนแปลง อันอันเจ้าไม่กลัวว่าจะไม่ทันกลับไปรับตำแหน่งฮองเฮาหรือไร”

“เรื่องความสงบสุขและความสัมพันธ์สองแคว้นก็สำคัญไม่น้อยหากอันอันแต่งกับฝ่าบาทแล้วก่อให้เกิดสงครามอันอันก็คงไม่อาจมีความสุขบนตำแหน่งฮองเฮา

“ข้าคิดไม่ออกว่าฝ่าบาทจะต้องทรมานแค่ไหนกันเมื่อพบว่าเจ้าหายไป”

“นายหญิงในเมื่อท่านคิดได้เช่นนี้เช่นนั้นจงเจี้ยนจะส่งม้าเร็วบอกเล่าเรื่องราวของนายหญิงกับฝ่าบาท และจะรีบพานายหญิงเดินทางวกกลับไปยังด่