บทที่ 21 เพ่ยเอ๋อคลอดลูกแล้ว

ท่านแม่ทัพตงเหวินเดินเป็นเสือติดจั่นที่หน้าเรือนตัวเอง สลับกับพ่อตาท่านเสนาบดีจง ผลัดกันเดินสลับไปมาจนกระทั่งท่านแม่ทัพตงฮั่วกับฮูหยินใหญ่ทนไม่ไหว “โอ้ย จะเดินไปมาทำไมกันข้าเวียนหัวจะตายแล้ว ใช่ใช่เอายามาให้ข้าเดี๋ยวนี้ข้าไม่ไหวแล้ว ”

ฮูหยินใหญ่เอ่ยขึ้นอย่างอดรนทนไม่ไหว เพราะเฝ้ามองทั้งสองคนเดินสวนสนามกันไปมาได้สักพักใหญ่แล้ว เสียงกรีดร้องเจ็บปวดของเพ่ยอิงดังขึ้นเป็นระยะ ทำให้ทั้งหมดขะเง้อคอมองเข้าไปในห้องแม้จะไม่มีใครเห็นอะไรก็ตาม ก็ยังจะชะเง้อกันเป็นระยะถ้าได้ยินเสียงอะไรดังขึ้น

สักพักแม่นมลู่วิ่งออกมารายงานใกล้แล้วเจ้าค่ะ อีกสักครู่ก็น่าจะได้เห็นคุณหนูตัวน้อยๆแล้ว ทุกคนพยักหน้าพร้อมกันดีใจสุดๆ

จากนั้นแม่นมลู่ก็กลับเข้าไปในเรือนอีกครั้ง เสียงกรีดร้องของเพ่ยอิงดังขึ้นกว่าเดิมจนทุกคนตะลึง จากนั้นก็มีเสียงทารกร้องแว่วๆออกมา ทุกคนพากันโห่ร้องขึ้นมาแม้แต่บ่าวไพร่ก็ร่วมขบวนนี้ด้วย จากนั้นแม่นมลู่ก็ออกมาอีกครั้ง “ ได้คุณหนูแฝดเจ้าค่ะ ชายหนึ่ง หญิงหนึ่งคน ”

สิ้นเสียงแม่นมลู่ เสียงโห่ร้องดีใจประสานกันอีกครั้ง หน้าท่านแม่ทัพตงเหวินบานยิ่งกว่าจานเชิง ส่วนพ่อตาเสนาบดีจงก็บานแข่งกัน พากันวิ่งแ