พาเวล วรพันธ์ อัลฟ่ามาเฟีย ที่มีกลิ่นประจำตัว กลิ่นเหล้าคูราโซ่ ทำธุรกิจที่เกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ระดับต้นๆของประเทศ พร้อมกับเปิดกิจการรีสอร์ทนับร้อยสาขาทั่วประเทศ เขานั่งอยู่ในรถหรูของตัวเอง มองท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มีฝนตกพรำๆเป็นบรรยากาศที่ไม่ชอบใจเลยสำหรับเขา
"นายครับมีคนแปลกๆนอนอยู่ตรงนั้น" พาเวลมองตามคำที่ลูกน้องพูด เห็นผู้ชายคนหนึ่งนอนอยู่กลางถนนทั้งๆที่ฝนตก "ลองไปดูซิ" "ครับนาย" หลังจากที่บอดี้การ์ดลงไปดูบุคคลปริศนาที่นอนอยู่กลางถนน พาเวลมองลูกน้องที่จับชายปริศนาพลิกหงายขึ้น ก่อนจะตรวจชีพจรที่ปลายจมูก สักพักบอดี้การ์ดก็วิ่งกลับมาที่รถ "ยังไม่ตายครับนาย น่าจะแค่หมดสติ เหมือนว่าจะเป็นโอเมก้าครับ" "เอาไปขึ้นรถคันหลัง ขึ้นคันนี้ไม่ได้เดี๋ยวกูเปียก" "ครับนาย" หลังจากได้คำสั่งจากเขา บอดี้การ์ด 2 คนก็พากันอุ้มชายปริศนาไปขึ้นรถสำหรับบอดี้การ์ดที่วิ่งตามหลังรถของพาเวลมา ไอ้ความใจดีที่อยากช่วยเหลือมันก็มี แต่เรื่องรักความสะอาดเนี่ยพาเวลยอมไม่ได้เลยจริงๆ เขาเป็นคนที่รักความสะอาดมากๆ คำว่ามากของเขาคือมากที่สุด ยกตัวอย่างเช่นห้องนอนของเขาต้องทำความสะอาดวันละ 2 ครั้ง ทุกที่ที่เขาจะต้องไปจะต้องมีการทำความสะอาดก่อนล่วงหน้าทุกครั้ง ทุกอย่างที่จะให้เขาจับจะต้องทำความสะอาดอย่างดีก่อนเสมอ พาเวลพาคนแปลกหน้ากลับมาที่คฤหาสน์ เขาสั่งให้แม่บ้านดูแลจัดการคนแปลกหน้า ส่วนตัวเขากลับขึ้นชั้นบนอาบน้ำและเข้านอนทันที อีกหนึ่งของนิสัยพาเวลคือพาเวลเป็นคนนอนไว นอนเป็นเวลา กินเป็นเวลาทุกอย่างในชีวิตของพาเวลมีระบบระเบียบมีการจัดการอย่างดีเสมอ เมฆารู้สึกตัวในเช้าวันต่อมา เขารู้สึกว่าหัวเขาหนักเหมือนมีก้อนหินก้อนใหญ่มาทับไว้ เขาทุบไปที่หัว 2-3 ที เขารู้สึกได้ว่าตาเขาไม่ได้ใส่แว่นอย่างที่เคยใส่เป็นประจำ เขาจะทำการคว้านหาแว่นตาที่อยู่รอบตัวซึ่งปกติแล้วเขาจะวางไว้ที่หัวเตียง "คุณจะเอาอะไรคะ แว่นเหรอ นี่ค่ะ" "ขอบคุณครับ" เมฆาพูดขอบคุณก่อนที่จะสะดุ้ง เขาอยู่ตัวคนเดียวแล้วจะมีคนมายื่นแว่นตาให้ได้ยังไง เขารีบใส่แว่นตาแล้วมองไปยังต้นเสียง ผู้หญิงคนหนึ่งแต่งตัวคล้ายแม่บ้านยืนจ้องเขาอยู่ "เอ่อ คุณเป็นใครเข้ามาในห้องผมได้ยังไง" แม่บ้านงงกับคำพูดของคนแปลกหน้า แต่ก็ยังใจเย็นค่อยๆอธิบายให้ฟัง "ที่นี่คือคฤหาสน์ของคุณพาเวลค่ะ คุณประสบอุบัติเหตุนอนอยู่กลางถนนคุณพาเวลเธอช่วยเหลือคุณและพาคุณมาค่ะ" "ห๊ะ!! ผมเนี่ยเหรอประสบอุบัติเหตุ ผมอยู่ในห้องตลอดเวลาเลยนะไม่ได้ไปไหนเลยแล้วจะประสบอุบัติเหตุได้ยังไงกัน" เมฆาสำรวจร่างกาย ร่างกายเขาไม่ได้มีร่องรอยที่เหมือนโดนรถชนหรือประสบอุบัติเหตุอะไรเลย แล้วเขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ที่จำได้คือเขากำลังพิมพ์นิยายอยู่ แล้วเขาก็หลับไป ตื่นมาเขาก็มาอยู่ที่นี่ พร้อมกับแม่บ้านคนนี้บอกว่าเขาประสบอุบัติเหตุแล้วเจ้านายของเธอช่วยเหลือเขาเอาไว้ "คุณจะไปไหนคะ" แม่บ้านเรียกทันทีที่คนแปลกหน้าจะลุกออกจากเตียง "ผมจะออกไปดูว่าที่นี่ที่ไหน" "ก่อนจะออกข้างนอกคุณต้องสวมปลอกคอสำหรับโอเมก้าก่อนนะคะ" เมฆาฟังคำพูดของแม่บ้านแล้วมองยังสงสัย อะไรคือต้องสวมปลอกคอ อะไรคือสำหรับโอเมก้า "ป้าทำความสะอาดร่างกายของคุณเมื่อคืนไม่เห็นคุณใส่ปลอกคอ งั้นเอาปลอกคอของหลานชายป้าไปใส่ก่อน หลานชายป้าก็เป็นโอเมก้าเหมือนกัน" พูดจบป้าแม่บ้านก็นำปลอกคอมาสวมที่คอของเขา เมฆามองยังไม่เข้าใจ "ทำไมผมต้องใส่ปลอกคอ" "ก็คุณเป็นโอเมก้าไม่ใช่เหรอ โอเมก้าจะเดินออกไปโดยไม่ใส่ปลอกคอไม่ได้นะคะ" ป้าแม่บ้านใส่ปลอกคอให้เขาจนเสร็จสรรพ ก่อนจะยิ้มร่า "คุณใส่ปลอกคอเส้นนี้แล้วสวยจริงๆ สวยกว่าหลานชายของป้าซะอีก" เมฆางงมากกับคำพูดของป้าแม่บ้านแต่ตอนนี้เขาไม่มีเวลามานั่งฟังคำอธิบายเขาต้องการรู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน เมฆาเดินออกจากห้องพักพร้อมกับป้าแม่บ้าน เขารู้สึกว่าที่นี่เป็นคฤหาสน์ที่สวยมาก น่าจะใช้ทุนสร้างได้ต่ำกว่าร้อยล้านแน่นอน "ที่นี่เป็นบ้านของใครนะครับป้า" "คฤหาสน์ของคุณพาเวลค่ะ" ป้าแม่บ้านพูดพร้อมกับชี้ไปยังสวนหน้าบ้านที่มีชายคนหนึ่งนั่งอยู่ "นั่นคุณพาเวลค่ะ" เมฆามองไปยังชายที่นั่งดื่มกาแฟอยู่ที่สวน ก่อนจะมองป้าแม่บ้านที่ชี้ให้เขาเดินไปทางเจ้าของบ้านเพื่อไปแนะนำตัวและขอบคุณที่ช่วยไว้ "สวัสดีครับ" พาเวลเงยหน้าขึ้นจากหนังสือพิมพ์ เมื่อคืนเขาไม่ได้มองหน้าชายแปลกหน้าที่ช่วยไว้ ทำให้เขาไม่รู้จักคนที่ยืนแนะนำตัวอยู่ บอดี้การ์ดที่ยืนข้างตัวเป็นก้มมารายงานเจ้านายว่าบุคคลที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือใคร "อ๋อ สวัสดีครับ" "ผมมาขอบคุณที่คุณช่วยเหลือผมไว้" "หายดีแล้วหรือยัง" "ผมไม่ได้เป็นอะไรเลยครับ แล้วผมก็ไม่รู้ว่าไปนอนอยู่ตรงนั้นได้ยังไง" พาเวลมองหนุ่มร่างบางที่ยืนตรงหน้าเขา คนตรงหน้าเป็นคนตัวเล็กหน้าขาวถึงจะใส่แว่นแต่ก็ดูมีเสน่ห์ปลอกคอที่แสดงถึงความเป็นโอเมก้าก็เหมาะสำหรับคอขาวๆ "แล้วจะกลับบ้านเลยไหมหรือว่ายังไง" "ครับ ผมจะกลับบ้านเลย เอ่อ.. ช่วยบอกทีได้ไหมครับว่าที่นี่ที่ไหนผมจะได้ขึ้นแท็กซี่กลับถูก" "ที่นี่รัฐเมดิเตอร์" "ห๊ะ!!" เมฆาตกใจกับชื่อเมืองนี้ อะไรคือรัฐเมดิเตอร์กัน "ที่นี่ไม่ใช่กรุงเทพฯหรอครับ" "อะไรคือกรุงเทพฯ" ชายตรงหน้าทำหน้างงกับคำว่ากรุงเทพฯของเมฆา แต่ไอ้รัฐเมดิเตอร์เนี่ยมันคุ้นๆนะเมฆาเริ่มรวบรวมคำพูดของป้าแม่บ้านและของคนที่ช่วยเหลือ เขาเริ่มคุ้นกับคำว่าโอเมก้า คำว่าปลอกคอ และคำว่ารัฐเมดิเตอร์ นี่มันคำที่เขาใช้แต่งนิยายไม่ใช่หรอ มันจะมีอยู่ในโลกความเป็นจริงได้ยังไงกัน "สรุปคุณจะไปที่ไหน ให้คนของฉันไปส่งก็ได้นะ"เมฆาสะดุ้งกับคำพูดของคนตรงหน้าเพราะเขามัวแต่คิดถึงนิยายที่เขาเขียน"ผมไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน ผมไม่รู้จักที่นี่เลย"พาเวลมองหนุ่มน้อยตรงหน้า ก่อนจะยกกาแฟขึ้นจิบ"สรุปว่าจำทางกลับบ้านไม่ได้?!""ครับ"เมฆาต้องยอมรับไปก่อนว่าจำไม่ได้เพราะว่าถ้าให้เขาออกไปตอนนี้เขาก็ไม่รู้ว่าจะต้องไปที่ไหน "ที่นี่ไม่มีงานอะไรให้นายทำ ไม่ได้ต้องการคนรับใช้ มีตำแหน่งเดียวที่ว่าง คือโอเมก้าในปกครองของฉัน"เมฆาตกใจกับคำว่าโอเมก้าในปกครอง เขาเป็นคนแต่งเองทำไมเขาจะไม่รู้ว่ามันแปลว่าอะไร "ให้ผมไปเป็นคนสวนหรือคนครัวก็ได้ครับ ผมไม่เป็นโอเมก้าในปกครองได้ไหม"พาเวลยอมรับว่าถูกใจโอเมก้าที่ยืนอยู่ตรงหน้า เขารู้สึกว่าเด็กคนนี้ไม่ธรรมดา สายตาดูไม่ยอมคน เหมาะสำหรับการเป็นโอเมก้าในปกครองของเขา มันดูมีอะไรน่าค้นหาดี"ไม่มีตำแหน่งว่าง ถ้าไม่อยากเป็นโอเมก้าในปกครองก็ออกไป!"เมฆายืนเลิ่กลั่ก เขาไ
พาเวลฟังรายงานจากป้ามะลิ ว่าโอเมก้าคนใหม่ป่วยจนไม่สามารถมารับใช้ได้ เขารู้สึกขัดใจเล็กน้อย แต่ถ้าจะให้คนป่วยมาขึ้นเตียงด้วยเขาก็คงไม่เอา เดี๋ยวเชื้อโรคจากหวัดมันจะติดเขา"แล้วเขาเป็นอะไรมากไหม""ไม่มากเท่าไหร่ค่ะนายท่านป้าให้ทานยาแล้วก็นอนพัก""งั้นก็จัดโอเมก้าตามคิวขึ้นไปจนกว่าเขาจะหายดี""ค่ะนายท่าน"โอเมก้าในปกครองของพาเวล จะถูกจัดขึ้นเพื่อให้รับใช้เจ้านายวันละ 1 คน ก่อนที่จะขึ้นรับใช้เจ้านายทุกคนจะต้องทำความสะอาดร่างกายทุกครั้ง เพราะเจ้านายเป็นคนที่รักษาความสะอาดมากๆ พาเวลที่รู้สึกหงุดหงิด เขาโทรหาเซฟเพื่อนสนิท เพื่อระบายอารมณ์"หงุดหงิดชิบหาย โอเมก้าในปกครองของกูดันป่วย ขึ้นรับใช้กูไม่ได้เลย"'โถ่! ไอ้พาเวล โอเมก้าในปกครองของมึงมีเป็นร้อย คนไหนป่วยมึงก็ไม่ต้องให้ขึ้นสิวะ'เซฟบ่นตามสายให้เพื่อนสนิทของเขา พาเวลเป็นคนที่รักความสะอาด เป็นมาเฟียที่เป๊ะทุกระเบียบนิ้ว จนบางทีเขาก็สงสัย ว่าไอ้เพื่อนอัลฟ่าคนนี้ของเขา มันจะไปหยุดที่โอเมก้าคนไหน เพราะตั้งแต่ที่เป็นเพื่อนมันมา ไม่เคยเห็นพาเวล มีโอเมก้าเป็นตัวเป็นตนสักที เขาทำธุรกิจกับพาเวลมานาน พาเวลเป็นคนที่เฉียบขาดในการทำงาน เด็ดขาดในการต
เมฆาสามารถหนีพาเวลได้ถึง 3 เดือนเต็ม คำอ้างนู่นอ้างนี่ไม่ยอมขึ้นไปรับใช้ ถึงพาเวลจะหงุดหงิดบ้าง แต่เขาก็ยอมให้โอเมก้ามาเสมอ เพราะบางครั้งโอเมก้าก็บอกว่าเป็นช่วงฮีท บางครั้งก็บอกว่าเป็นหวัด บางครั้งก็บอกว่าเป็นภูมิแพ้ สารพัดสารเพในคำกล่าวอ้าง และเป็นเพราะความรักสะอาดของพาเวล ทำให้พาเวลไม่กล้าให้เมฆาขึ้นมารับใช้ แต่พอคำกล่าวอ้างมันมีบ่อยขึ้น พาเวลชักจะรู้ทัน วันนี้มีคำสั่งเด็ดขาดให้โอเมก้าคนใหม่ขึ้นรับใช้นายท่านโดยไม่มีคำกล่าวอ้างใดๆ หากไม่ขึ้นตามคำสั่งสามารถจับมัดแล้วแบกขึ้นไปได้เลย คำสั่งนี้ถูกถ่ายทอดโดยป้ามะลิ ทำให้เมฆาไม่สามารถหาข้ออ้างในการหนีได้อีก"เพราะผมไม่อยากขึ้นไปนี่นาป้ามะลิ""ไปเถอะนะคะ อย่าขัดใจนายท่านเลย คุณก็รู้ว่าการขัดใจนายท่านมันไม่ส่งผลดีกับตัวคุณเอง""ก็นายท่านของป้ามีเมียเป็นร้อย ผมไม่ชอบนี่นา""เมฆขึ้นไปรอบนี้ กว่าจะถึงรอบของเมฆก็อีกตั้งร้อยวัน ไม่ต้องกลัวไปหรอก นายท่านไม่เคยบังคับใคร ถ้าเมฆบอกว่าให้นายท่านอ่อนโยน นายท่านก็จะอ่อนโยน"ป้ามะลิปลอบใจเมฆา แต่เมฆาก็ไม่ได้รู้สึกดีขึ้น เขาไม่ได้ห่วงเรื่องเซ็กส์หรอก นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกของเขาสักหน่อย แต่ที่เขาเกลียดก็คือพ
เช้าวันต่อมา พาเวลขยับตัวลุกขึ้น เขาควานหาร่างบางเล็กๆข้างกายแต่ก็พบกับความว่างเปล่า เมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย เขาโดนคนตัวเล็กรีดน้ำออกจนหมดตัว หลังจากเสร็จที่อ่างน้ำ โอเมก้าพาเขามาที่เตียง เมฆาใช้ปากสำเร็จความใคร่ให้เขา มันเป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์ใจมาก ไม่เคยมีโอเมก้าคนไหนทำแบบนี้ ส่วนมากของโอเมก้าจะเป็นที่รองรับให้กับอัลฟ่าอย่างเดียวเท่านั้น แต่นี่เมื่อคืนเขาเป็นฝ่ายถูกกระทำ ขาดเพียงการสอดใส่เท่านั้น ซึ่งเขาไม่มีแรงลุกขึ้นไปสอดใส่โอเมก้าเลยสักรอบ "เมฆหายไปไหนน่ะ"พาเวลหัวเสียนิดหน่อย เด็กคนนั้นจำกฎข้อที่ 2 ของเขาไม่ได้ เขาก็บอกอยู่ว่าห้ามออกจากห้องก่อนที่เขาจะอนุญาต พาเวลลุกอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะเดินลงมา เขาเจอกับแม่บ้านที่ยืนคอยอยู่ที่หัวบันได"ป้ามะลิเมฆไปไหนครับ"ป้ามะลิ รู้สึกฉงนใจ เพราะปกติของเจ้านายจะไม่เรียกโอเมก้าในปกครองด้วยชื่อ เจ้านายจะเรียกโอเมก้าว่าเขา หรือไม่ก็โอเมก้าคนนั้น เท่านั้น"เมฆกลับไปที่ห้องแล้วค่ะนายท่าน"พาเวลอยากตื่นมาเจอหน้าโอเมก้าที่ทำให้เขาหมดแรง แต่ดันตื่นมาเจอแต่หมอนข้าง น่าโมโหชะมัด"ไปตามเมฆมาให้ผมที""ค่ะนายท่าน"ป้ามะลิรีบเดินไปทางหลังคฤหาสน์อันเ
พาเวลมาหาเซฟที่บริษัท เขาค่อนข้างอารมณ์เสียที่โอเมก้าขัดใจเขา แต่เขาก็ยังวางมาดทำเหมือนไม่สนใจทั้งๆที่ในใจร้อนรุ่ม "ลมอะไรหอบคุณมึงมาหากูแต่เช้าครับ""กูมีอะไรจะปรึกษามึงหน่อย""ว่ามา"พาเวลนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับเซฟ ก่อนที่จะเริ่มเล่าเรื่องของโอเมก้าเมื่อคืนให้เซฟฟัง โดยเว้นบางช่วงบางตอน"เขาทำถึงขนาดนั้นเลยเหรอวะ""ก็ใช่น่ะสิ ไม่เคยมีเซ็กส์แบบนี้มาก่อนเลย แม้งโคตรน่าตื่นตาตื่นใจ แต่พอกูขอให้เขาลัดคิวให้ขึ้นมาอีกรอบ เขาปฏิเสธว่ะ เขาไม่ยอมรับของที่กูจะให้เลย จะทำยังไงดีวะ"เซฟมองเพื่อนสนิท พาเวิลไม่เคยเป็นถึงขนาดนี้ โอเมก้าคนนี้มีความน่าสนใจที่สามารถทำให้พาเวลร้อนลุ่มใจได้ถึงขนาดนี้"มึงลองคุยกับเขาดีๆหรือยัง""คุยแล้วโว้ย เขาไม่สนใจอะไรเลย เงินทองของแบรนด์เนม เขาไม่สนสักอย่างเลยว่ะ""นี่มึงหลงในเซ็กส์ของเขา หรือมึงหลงเขาว่ะ ไอ้พาเวล"พาเวลชะงักกับคำพูดของเพื่อน เขาเองก็รู้สึกแปลกๆ ตอนที่โอเมก้าคนนั้นปฏิเสธ ยอมรับว่าอารมณ์เสีย สมองมันตื้อ คิดแต่ว่าจะทำยังไงให้โอเมก้าคนนั้นยินยอม"คิดดีๆนะไอ้พาเวล ถ้าเขาไม่ยอมมึงก็ไม่มีสิทธิ์ไปบังคับเขานะเว้ย เขาไม่ยอมก็คือเขาไม่ยอม จะมานั่งหาว
พาเวลรู้สึกว่า วันเวลาแต่ละวันมันช่างผ่านไปอย่างเชื่องช้า เขาไม่ยอมรับโอเมก้าคนไหนเลย ทุกคนที่ป้ามะลิส่งขึ้นมาเขาจะสั่งให้ลงไปแทบทุกคน เขานับวันคืนที่จะถึงคิวของเมฆา "ลงไปเถอะฉันอยากพักผ่อน"โอเมก้าน้อยหน้าเสียทันที เขารอวันที่จะได้ขึ้นห้องกับนายท่านมานานมาก แต่พอขึ้นมาแล้วกลับโดนนายท่านไล่ออกอย่างไม่มีเยื่อใย เขาเดินคอตกออกจากห้องสบตากับป้ามะลิ ป้ามะลิถอนหายใจ คนนี้เป็นคนที่ห้าสิบแล้วที่นายท่านให้ออกมาโดยไม่ให้รับใช้ กว่าจะถึงคิวของเมฆายังคงอีกนาน ตัวเมฆาเองก็หลบคุณพาเวลเก่งมาก ไม่ว่าจะได้คำสั่งให้เข้าหา หรือแค่ให้พูดคุย เมฆาจะมีข้ออ้างร้อยแปดพันเก้าที่จะไม่ยอมเข้าพบนายท่านเลย ทำให้นายท่านของเธออารมณ์เสียอยู่ทุกวัน"อีกกี่คิวจะถึงคิวเมฆ""อีกห้าสิบคิวค่ะนายท่าน""ทำไมมันไกลแบบนี้ ไล่ออกไปมั่งได้ไหมโอเมก้าเนี่ย เยอะแยะไปหมด"ป้ามะลิถึงกับถอนหายใจ เธอจะโดนนายท่านบ่นแบบนี้เป็นประจำตั้งแต่ที่เมฆามาอยู่ที่คฤหาสน์ 'ก๊อกๆ'"เข้ามาได้เลยครับประตูไม่ได้ล็อค""ทำอะไรอยู่เหรอเมฆ""ผมจดสมุดบันทึกประจำวันครับ ป้ามีอะไรหรือเปล่าแต่ถ้าจะมาพูดเรื่องนายท่านของป้าผมไม่ไปนะยังไม่ถึงคิว"ป้ามะลิส่ายหั
"เป็นอะไรครับคุณเพื่อน โมโหอะไร"เซฟเปิดประตูเข้ามาก็อดแซวเพื่อนไม่ได้ ไอ้หมอนี่มันหึงแรงจริงๆ"กูไม่ได้เป็นอะไร มึงเถอะจะคุยไหมถ้าไม่คุยก็กลับไปกูจะนอน!""คุยสิ แต่เป็นคุยที่สวนได้ไหมล่ะ คืนนี้ข้างนอกอากาศดี"ทุกครั้งที่เซฟมาที่บ้านของพาเวล เขาทั้งสองคนชอบไปนั่งคุยงานกันในสวน พาเวลพาเซฟมานั่งยังสวน โดยมีป้ามะลิยกกาแฟและของว่างมาให้ พร้อมกับยืนดูแลอยู่ไม่ห่าง"ผู้ช่วยของป้าไปไหนแล้วล่ะไม่มาเฝ้าไอ้เซฟอีกเหรอ!"ป้ามะลิถึงกับถอนหายใจ เมฆาดูสนใจคุณเซฟมากจริงๆ"เมฆกำลังทำขนมมาเสริฟให้คุณๆค่ะ"พาเวลหน้าตึงมากกว่าเดิม นี่ถึงขนาดไปทำขนมมาเสิร์ฟให้ไอ้เซฟ เคยคิดบ้างหรือเปล่าว่าเป็นโอเมก้าในปกครองของเขา"มาคุยเรื่องธุรกิจกันดีกว่าไอ้พาเวล กูจะได้รีบกลับ เดี๋ยวมันดึก"พาเวลและเซฟนั่งปรึกษากันเรื่องธุรกิจจนถึงเวลาดึก เซฟขอตัวกลับโดยที่คนของพาเวลไปส่ง พาเวลยังคงปฏิเสธที่จะรับโอเมก้า เขาให้เหตุผลกับป้ามะลิว่าเขาเหนื่อยอยากพักผ่อน "ป้าให้โอเมก้าไปรออยู่ที่ห้องแล้วค่ะ แต่ถ้านายท่านไม่อยากให้รับใช้ก็บอกให้กลับลงมาได้เลยค่ะ"พาเวลพยักหน้าก่อนที่จะเดินขึ้นชั้นบน เขาเปิดประตูเข้าไปดูโอเมก้านั่งอยู่ที่ปล
พาเวลมองหน้าเมฆา เขายอมรับว่าเขาไม่เคยอ่อนโยนกับโอเมก้าขนาดนี้ เมฆาคือคนแรกที่เขาอยากอ่อนโยนด้วย "นายต้องการเซ็กส์แบบไหน บอกฉันได้นะฉันไม่อยากบังคับนาย""งั้นผมขอทำเองได้ไหม""ไม่ได้สิ เดี๋ยวก็ไม่ได้ทำเหมือนคราวก่อน นายเล่นรีดน้ำฉันจนหมด แล้วฉันจะเอาแรงที่ไหนไปขึ้นให้นาย""เดี๋ยวผมขึ้นเองครับ"พาเวลสงสัยกับคำพูดของเมฆา เป็นโอเมก้าจะมาขึ้นอัลฟ่าได้ยังไง ไม่เคยมีใครเขาทำกัน"พี่ไม่ให้จูบ งั้นก็ไปนอนรอที่เตียงนะครับ""พี่อนุญาตให้จูบได้"เมฆาเลิกคิ้วสูง เขาไม่เคยเขียนลงไปในนิยายว่าพาเวลอนุญาตให้ใครจูบได้ หรือเป็นเพราะเขาเข้ามาในนิยายทำให้นิยายของเขาอาจจะไม่เหมือนเดิม"งั้นพี่ไปรอที่เตียงนะครับ"พาเวลนอนลงที่เตียงตามคำสั่งของโอเมก้า นอนมองโอเมก้าที่ลูบจากปลายเท้าของเขาขึ้นมา แค่นี้ก็ทำให้เขาตื่นตาตื่นใจอีกแล้ว เมฆาไม่ได้จูบพาเวลแต่เขาแค่แตะริมฝีปากบางลงไปบนปากหนา พร้อมกับใช้ปลายลิ้นเลียไปบนปากของพาเวล พาเวลเปิดปากรับลิ้นของเมฆา แต่เมฆาเลือกจะก้มลงไปที่ซอกคอของพาเวลแทน"รอบนี้ฉันไม่เอาแค่เสร็จภายนอกนะ"พาเวลเอ่ยเตือนโอเมก้า ขืนให้โอเมก้าทำกับร่างกายเขาเหมือนคราวที่แล้ว เขาคงหมดแรงขึ้นอีกแ
หลังจากคุยงานกันเสร็จ พาเวล เมฆา และ เซฟ ออกมารับประทานอาหารกัน เขาทั้งสามนั่งทานอยู่ในร้านอาหารหรู เมฆาสังเกตุว่าเซฟมีท่าทีแปลกๆ นั่งกระสับกระส่ายอยู่ตลอดเวลา จนต้องขอตัวเดินเข้าห้องน้ำไปเมฆามองตามเซฟที่เดินไปเข้าห้องน้ำ เขานึกถึงนิยายของเขา มีฉากนี้ ที่เซฟและพาเวลมาทานอาหารกัน และมีเหตุการณ์เกิดขึ้น เมฆาตกใจเพราะเขาคิดออกแล้วว่าเซฟเป็นอะไร"พี่พาเวล เดี๋ยวผมมานะครับ ขอไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึง""ให้พี่ไปเป็นเพื่อนไหม""ไม่ต้องหรอก พี่รอเช็คบิลเลย เดี๋ยวผมกลับมาจะได้กลับบ้านกัน"พาเวลพยักหน้ารับ ก่อนที่เมฆาจะเดินไปยังพนักงานของร้านก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ พาเวลมองการกระทำของโอเมก้าอย่างไม่เข้าใจ"พี่เซฟครับ พี่เซฟ ผมเอายาระงับฮีทมาให้"เสียงกระซิบหน้าประตูทำให้เซฟตกใจ เขาไม่คิดว่าจะมีใครรู้ว่าเขาเป็นอะไร แต่เสียงเรียกนั้นมันเสียงโอเมก้าในปกครองของเพื่อนรักไม่ใช่เหรอ เซฟเปิดประตูออกมา ร่างกายเต็มไปด้วยเหงื่อ และกลิ่นของโอเมก้า"นะ..นี่เมฆรู้ได้ยังไงว่า..พี่..""นี่ครับยา"เมฆาส่งยาให้เซฟ ยาที่เขาไปขอจากพนักงานที่เป็นโอเมก้า เซฟรีบรับยามากินทันที ตอนที่อยู่ที่โต๊ะอาหาร เขารู้สึกแปลกๆ จนต้องเ
พาเวลตื่นขึ้นในตอนสาย เขาบังคับให้โอเมก้าได้นอน ทำให้ตอนนี้เมฆายังไม่ตื่น พาเวลเปิดประตูออกไปเจอกับป้ามะลิ ที่ยืนรออยู่ตั้งแต่เช้ายันมืด"ป้ามะลิ ช่วยไปหาเสื้อผ้าที่สามารถเข้าบริษัทได้ให้เมฆหน่อยได้ไหมครับ""นายท่านจะเอาไปทำอะไรเหรอคะ""ฉันจะพาเมฆออกไปที่บริษัทน่ะมีประชุมด่วนนิดหน่อย"ถึงป้ามะลิจะไม่ค่อยเข้าใจว่าจะพาเมฆไปทำไมแต่เมื่อนายท่านสั่งเธอก็ต้องทำตาม ไม่นานเสื้อผ้าของโอเมก้าก็ถูกจัดมาที่ห้องนอนของนายท่าน ในขณะที่พาเวลอาบน้ำแต่งตัว"ตื่นได้แล้วคนขี้เซา พี่มีธุระต้องประชุมด่วนที่บริษัทนิดหน่อย""อืออ...พี่ก็ไปสิจะมาบอกผมทำไม"เมฆาที่พึ่งได้นอน ตอบอย่างไม่ค่อยพอใจนักเมื่อมีคนมาขัดเวลานอน"ลุกสิ ไปกับพี่ ไปเป็นเพื่อนพี่หน่อย""จะให้ผมไปทำไม โอเมก้ามีหน้าที่ต้องอยู่บ้านไม่ใช่หรือไง""ไปเถอะน่า ไปเป็นเพื่อนพี่หน่อยนะ"เมฆามองหน้าเจ้านายอย่างไม่ค่อยพอใจนัก จะไปบริษัทแล้วจะหิ้วเขาไปด้วยทำไมกัน แบบนี้มันไม่มีในนิยายของเขานี่นา ขัดเวลานอนชะมัดเลย"ไปเป็นเพื่อนพี่ เดี๋ยวขากลับแวะทานอาหารข้างนอกกัน"พาเวลดึงแขนโอเมก้าน้อยออกจากเตียง ก่อนจะดันหลังให้เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า โดยที่เมฆาบิ
พาเวลมองหน้าเมฆา เขายอมรับว่าเขาไม่เคยอ่อนโยนกับโอเมก้าขนาดนี้ เมฆาคือคนแรกที่เขาอยากอ่อนโยนด้วย "นายต้องการเซ็กส์แบบไหน บอกฉันได้นะฉันไม่อยากบังคับนาย""งั้นผมขอทำเองได้ไหม""ไม่ได้สิ เดี๋ยวก็ไม่ได้ทำเหมือนคราวก่อน นายเล่นรีดน้ำฉันจนหมด แล้วฉันจะเอาแรงที่ไหนไปขึ้นให้นาย""เดี๋ยวผมขึ้นเองครับ"พาเวลสงสัยกับคำพูดของเมฆา เป็นโอเมก้าจะมาขึ้นอัลฟ่าได้ยังไง ไม่เคยมีใครเขาทำกัน"พี่ไม่ให้จูบ งั้นก็ไปนอนรอที่เตียงนะครับ""พี่อนุญาตให้จูบได้"เมฆาเลิกคิ้วสูง เขาไม่เคยเขียนลงไปในนิยายว่าพาเวลอนุญาตให้ใครจูบได้ หรือเป็นเพราะเขาเข้ามาในนิยายทำให้นิยายของเขาอาจจะไม่เหมือนเดิม"งั้นพี่ไปรอที่เตียงนะครับ"พาเวลนอนลงที่เตียงตามคำสั่งของโอเมก้า นอนมองโอเมก้าที่ลูบจากปลายเท้าของเขาขึ้นมา แค่นี้ก็ทำให้เขาตื่นตาตื่นใจอีกแล้ว เมฆาไม่ได้จูบพาเวลแต่เขาแค่แตะริมฝีปากบางลงไปบนปากหนา พร้อมกับใช้ปลายลิ้นเลียไปบนปากของพาเวล พาเวลเปิดปากรับลิ้นของเมฆา แต่เมฆาเลือกจะก้มลงไปที่ซอกคอของพาเวลแทน"รอบนี้ฉันไม่เอาแค่เสร็จภายนอกนะ"พาเวลเอ่ยเตือนโอเมก้า ขืนให้โอเมก้าทำกับร่างกายเขาเหมือนคราวที่แล้ว เขาคงหมดแรงขึ้นอีกแ
"เป็นอะไรครับคุณเพื่อน โมโหอะไร"เซฟเปิดประตูเข้ามาก็อดแซวเพื่อนไม่ได้ ไอ้หมอนี่มันหึงแรงจริงๆ"กูไม่ได้เป็นอะไร มึงเถอะจะคุยไหมถ้าไม่คุยก็กลับไปกูจะนอน!""คุยสิ แต่เป็นคุยที่สวนได้ไหมล่ะ คืนนี้ข้างนอกอากาศดี"ทุกครั้งที่เซฟมาที่บ้านของพาเวล เขาทั้งสองคนชอบไปนั่งคุยงานกันในสวน พาเวลพาเซฟมานั่งยังสวน โดยมีป้ามะลิยกกาแฟและของว่างมาให้ พร้อมกับยืนดูแลอยู่ไม่ห่าง"ผู้ช่วยของป้าไปไหนแล้วล่ะไม่มาเฝ้าไอ้เซฟอีกเหรอ!"ป้ามะลิถึงกับถอนหายใจ เมฆาดูสนใจคุณเซฟมากจริงๆ"เมฆกำลังทำขนมมาเสริฟให้คุณๆค่ะ"พาเวลหน้าตึงมากกว่าเดิม นี่ถึงขนาดไปทำขนมมาเสิร์ฟให้ไอ้เซฟ เคยคิดบ้างหรือเปล่าว่าเป็นโอเมก้าในปกครองของเขา"มาคุยเรื่องธุรกิจกันดีกว่าไอ้พาเวล กูจะได้รีบกลับ เดี๋ยวมันดึก"พาเวลและเซฟนั่งปรึกษากันเรื่องธุรกิจจนถึงเวลาดึก เซฟขอตัวกลับโดยที่คนของพาเวลไปส่ง พาเวลยังคงปฏิเสธที่จะรับโอเมก้า เขาให้เหตุผลกับป้ามะลิว่าเขาเหนื่อยอยากพักผ่อน "ป้าให้โอเมก้าไปรออยู่ที่ห้องแล้วค่ะ แต่ถ้านายท่านไม่อยากให้รับใช้ก็บอกให้กลับลงมาได้เลยค่ะ"พาเวลพยักหน้าก่อนที่จะเดินขึ้นชั้นบน เขาเปิดประตูเข้าไปดูโอเมก้านั่งอยู่ที่ปล
พาเวลรู้สึกว่า วันเวลาแต่ละวันมันช่างผ่านไปอย่างเชื่องช้า เขาไม่ยอมรับโอเมก้าคนไหนเลย ทุกคนที่ป้ามะลิส่งขึ้นมาเขาจะสั่งให้ลงไปแทบทุกคน เขานับวันคืนที่จะถึงคิวของเมฆา "ลงไปเถอะฉันอยากพักผ่อน"โอเมก้าน้อยหน้าเสียทันที เขารอวันที่จะได้ขึ้นห้องกับนายท่านมานานมาก แต่พอขึ้นมาแล้วกลับโดนนายท่านไล่ออกอย่างไม่มีเยื่อใย เขาเดินคอตกออกจากห้องสบตากับป้ามะลิ ป้ามะลิถอนหายใจ คนนี้เป็นคนที่ห้าสิบแล้วที่นายท่านให้ออกมาโดยไม่ให้รับใช้ กว่าจะถึงคิวของเมฆายังคงอีกนาน ตัวเมฆาเองก็หลบคุณพาเวลเก่งมาก ไม่ว่าจะได้คำสั่งให้เข้าหา หรือแค่ให้พูดคุย เมฆาจะมีข้ออ้างร้อยแปดพันเก้าที่จะไม่ยอมเข้าพบนายท่านเลย ทำให้นายท่านของเธออารมณ์เสียอยู่ทุกวัน"อีกกี่คิวจะถึงคิวเมฆ""อีกห้าสิบคิวค่ะนายท่าน""ทำไมมันไกลแบบนี้ ไล่ออกไปมั่งได้ไหมโอเมก้าเนี่ย เยอะแยะไปหมด"ป้ามะลิถึงกับถอนหายใจ เธอจะโดนนายท่านบ่นแบบนี้เป็นประจำตั้งแต่ที่เมฆามาอยู่ที่คฤหาสน์ 'ก๊อกๆ'"เข้ามาได้เลยครับประตูไม่ได้ล็อค""ทำอะไรอยู่เหรอเมฆ""ผมจดสมุดบันทึกประจำวันครับ ป้ามีอะไรหรือเปล่าแต่ถ้าจะมาพูดเรื่องนายท่านของป้าผมไม่ไปนะยังไม่ถึงคิว"ป้ามะลิส่ายหั
พาเวลมาหาเซฟที่บริษัท เขาค่อนข้างอารมณ์เสียที่โอเมก้าขัดใจเขา แต่เขาก็ยังวางมาดทำเหมือนไม่สนใจทั้งๆที่ในใจร้อนรุ่ม "ลมอะไรหอบคุณมึงมาหากูแต่เช้าครับ""กูมีอะไรจะปรึกษามึงหน่อย""ว่ามา"พาเวลนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับเซฟ ก่อนที่จะเริ่มเล่าเรื่องของโอเมก้าเมื่อคืนให้เซฟฟัง โดยเว้นบางช่วงบางตอน"เขาทำถึงขนาดนั้นเลยเหรอวะ""ก็ใช่น่ะสิ ไม่เคยมีเซ็กส์แบบนี้มาก่อนเลย แม้งโคตรน่าตื่นตาตื่นใจ แต่พอกูขอให้เขาลัดคิวให้ขึ้นมาอีกรอบ เขาปฏิเสธว่ะ เขาไม่ยอมรับของที่กูจะให้เลย จะทำยังไงดีวะ"เซฟมองเพื่อนสนิท พาเวิลไม่เคยเป็นถึงขนาดนี้ โอเมก้าคนนี้มีความน่าสนใจที่สามารถทำให้พาเวลร้อนลุ่มใจได้ถึงขนาดนี้"มึงลองคุยกับเขาดีๆหรือยัง""คุยแล้วโว้ย เขาไม่สนใจอะไรเลย เงินทองของแบรนด์เนม เขาไม่สนสักอย่างเลยว่ะ""นี่มึงหลงในเซ็กส์ของเขา หรือมึงหลงเขาว่ะ ไอ้พาเวล"พาเวลชะงักกับคำพูดของเพื่อน เขาเองก็รู้สึกแปลกๆ ตอนที่โอเมก้าคนนั้นปฏิเสธ ยอมรับว่าอารมณ์เสีย สมองมันตื้อ คิดแต่ว่าจะทำยังไงให้โอเมก้าคนนั้นยินยอม"คิดดีๆนะไอ้พาเวล ถ้าเขาไม่ยอมมึงก็ไม่มีสิทธิ์ไปบังคับเขานะเว้ย เขาไม่ยอมก็คือเขาไม่ยอม จะมานั่งหาว
เช้าวันต่อมา พาเวลขยับตัวลุกขึ้น เขาควานหาร่างบางเล็กๆข้างกายแต่ก็พบกับความว่างเปล่า เมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย เขาโดนคนตัวเล็กรีดน้ำออกจนหมดตัว หลังจากเสร็จที่อ่างน้ำ โอเมก้าพาเขามาที่เตียง เมฆาใช้ปากสำเร็จความใคร่ให้เขา มันเป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์ใจมาก ไม่เคยมีโอเมก้าคนไหนทำแบบนี้ ส่วนมากของโอเมก้าจะเป็นที่รองรับให้กับอัลฟ่าอย่างเดียวเท่านั้น แต่นี่เมื่อคืนเขาเป็นฝ่ายถูกกระทำ ขาดเพียงการสอดใส่เท่านั้น ซึ่งเขาไม่มีแรงลุกขึ้นไปสอดใส่โอเมก้าเลยสักรอบ "เมฆหายไปไหนน่ะ"พาเวลหัวเสียนิดหน่อย เด็กคนนั้นจำกฎข้อที่ 2 ของเขาไม่ได้ เขาก็บอกอยู่ว่าห้ามออกจากห้องก่อนที่เขาจะอนุญาต พาเวลลุกอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะเดินลงมา เขาเจอกับแม่บ้านที่ยืนคอยอยู่ที่หัวบันได"ป้ามะลิเมฆไปไหนครับ"ป้ามะลิ รู้สึกฉงนใจ เพราะปกติของเจ้านายจะไม่เรียกโอเมก้าในปกครองด้วยชื่อ เจ้านายจะเรียกโอเมก้าว่าเขา หรือไม่ก็โอเมก้าคนนั้น เท่านั้น"เมฆกลับไปที่ห้องแล้วค่ะนายท่าน"พาเวลอยากตื่นมาเจอหน้าโอเมก้าที่ทำให้เขาหมดแรง แต่ดันตื่นมาเจอแต่หมอนข้าง น่าโมโหชะมัด"ไปตามเมฆมาให้ผมที""ค่ะนายท่าน"ป้ามะลิรีบเดินไปทางหลังคฤหาสน์อันเ
เมฆาสามารถหนีพาเวลได้ถึง 3 เดือนเต็ม คำอ้างนู่นอ้างนี่ไม่ยอมขึ้นไปรับใช้ ถึงพาเวลจะหงุดหงิดบ้าง แต่เขาก็ยอมให้โอเมก้ามาเสมอ เพราะบางครั้งโอเมก้าก็บอกว่าเป็นช่วงฮีท บางครั้งก็บอกว่าเป็นหวัด บางครั้งก็บอกว่าเป็นภูมิแพ้ สารพัดสารเพในคำกล่าวอ้าง และเป็นเพราะความรักสะอาดของพาเวล ทำให้พาเวลไม่กล้าให้เมฆาขึ้นมารับใช้ แต่พอคำกล่าวอ้างมันมีบ่อยขึ้น พาเวลชักจะรู้ทัน วันนี้มีคำสั่งเด็ดขาดให้โอเมก้าคนใหม่ขึ้นรับใช้นายท่านโดยไม่มีคำกล่าวอ้างใดๆ หากไม่ขึ้นตามคำสั่งสามารถจับมัดแล้วแบกขึ้นไปได้เลย คำสั่งนี้ถูกถ่ายทอดโดยป้ามะลิ ทำให้เมฆาไม่สามารถหาข้ออ้างในการหนีได้อีก"เพราะผมไม่อยากขึ้นไปนี่นาป้ามะลิ""ไปเถอะนะคะ อย่าขัดใจนายท่านเลย คุณก็รู้ว่าการขัดใจนายท่านมันไม่ส่งผลดีกับตัวคุณเอง""ก็นายท่านของป้ามีเมียเป็นร้อย ผมไม่ชอบนี่นา""เมฆขึ้นไปรอบนี้ กว่าจะถึงรอบของเมฆก็อีกตั้งร้อยวัน ไม่ต้องกลัวไปหรอก นายท่านไม่เคยบังคับใคร ถ้าเมฆบอกว่าให้นายท่านอ่อนโยน นายท่านก็จะอ่อนโยน"ป้ามะลิปลอบใจเมฆา แต่เมฆาก็ไม่ได้รู้สึกดีขึ้น เขาไม่ได้ห่วงเรื่องเซ็กส์หรอก นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกของเขาสักหน่อย แต่ที่เขาเกลียดก็คือพ
พาเวลฟังรายงานจากป้ามะลิ ว่าโอเมก้าคนใหม่ป่วยจนไม่สามารถมารับใช้ได้ เขารู้สึกขัดใจเล็กน้อย แต่ถ้าจะให้คนป่วยมาขึ้นเตียงด้วยเขาก็คงไม่เอา เดี๋ยวเชื้อโรคจากหวัดมันจะติดเขา"แล้วเขาเป็นอะไรมากไหม""ไม่มากเท่าไหร่ค่ะนายท่านป้าให้ทานยาแล้วก็นอนพัก""งั้นก็จัดโอเมก้าตามคิวขึ้นไปจนกว่าเขาจะหายดี""ค่ะนายท่าน"โอเมก้าในปกครองของพาเวล จะถูกจัดขึ้นเพื่อให้รับใช้เจ้านายวันละ 1 คน ก่อนที่จะขึ้นรับใช้เจ้านายทุกคนจะต้องทำความสะอาดร่างกายทุกครั้ง เพราะเจ้านายเป็นคนที่รักษาความสะอาดมากๆ พาเวลที่รู้สึกหงุดหงิด เขาโทรหาเซฟเพื่อนสนิท เพื่อระบายอารมณ์"หงุดหงิดชิบหาย โอเมก้าในปกครองของกูดันป่วย ขึ้นรับใช้กูไม่ได้เลย"'โถ่! ไอ้พาเวล โอเมก้าในปกครองของมึงมีเป็นร้อย คนไหนป่วยมึงก็ไม่ต้องให้ขึ้นสิวะ'เซฟบ่นตามสายให้เพื่อนสนิทของเขา พาเวลเป็นคนที่รักความสะอาด เป็นมาเฟียที่เป๊ะทุกระเบียบนิ้ว จนบางทีเขาก็สงสัย ว่าไอ้เพื่อนอัลฟ่าคนนี้ของเขา มันจะไปหยุดที่โอเมก้าคนไหน เพราะตั้งแต่ที่เป็นเพื่อนมันมา ไม่เคยเห็นพาเวล มีโอเมก้าเป็นตัวเป็นตนสักที เขาทำธุรกิจกับพาเวลมานาน พาเวลเป็นคนที่เฉียบขาดในการทำงาน เด็ดขาดในการต