หลังจากที่ได้ข้อมูลสำคัญจากแทนเกี่ยวกับที่ตั้งของศูนย์วิจัยลับ ซาเอบะและหลินหลินตัดสินใจที่จะเดินทางไปยังชายแดนประเทศเพื่อนบ้าน ที่ซึ่งออร์บิทใช้เป็นฐานปฏิบัติการลับ ทั้งสองรู้ว่าภารกิจนี้มีความเสี่ยงสูง แต่พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากการเดินหน้าต่อ
การเดินทางเริ่มต้นจากกรุงเทพฯ โดยซาเอบะติดต่อแหล่งข้อมูลใต้ดินเพื่อจัดหารถที่ไม่มีใครติดตามได้ พวกเขาออกเดินทางในช่วงกลางคืนเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกตรวจสอบ ซาเอบะขับรถอย่างระมัดระวัง ท่ามกลางแสงไฟถนนที่ส่องเป็นทางยาวผ่านเขตชานเมือง หลินหลินนั่งเงียบๆ อยู่ข้างๆ เขา ความคิดของเธอเต็มไปด้วยความกังวลเกี่ยวกับเมย์ เพื่อนรักที่ยังคงหายตัวไป
"นายคิดว่าเมย์จะเป็นยังไงบ้าง?" หลินหลินถามขึ้นมาในที่สุด หลังจากเงียบไปนาน
"ฉันเชื่อว่าเธอยังปลอดภัย" ซาเอบะตอบด้วยน้ำเสียงมั่นใจ "แต่เราต้องหาเธอให้เจอก่อนที่มันจะสายเกินไป"
ระหว่างทาง ซาเอบะและหลินหลินแลกเปลี่ยนความคิดและวางแผนอย่างละเอียดเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาจะทำเมื่อไปถึงที่ตั้งของศูนย์วิจัย ทั้งสองรู้ดีว่าพวกเขาต้องเจอกับความท้าทายครั้งใหญ่ และการเผชิญหน้ากับองค์กรอย่างออร์บิทไม่ใช่เรื่องง่าย
เมื่อมาถึงใกล้เขตชายแดน เส้นทางเริ่มเปลี่ยนเป็นถนนลูกรัง ท่ามกลางป่าเขาที่ห่างไกลจากความเจริญ แสงไฟของเมืองค่อยๆ หายไป เหลือเพียงแสงจากไฟหน้ารถที่ส่องทางข้างหน้าเท่านั้น หลินหลินเริ่มรู้สึกตึงเครียดมากขึ้นเรื่อยๆ แต่เธอพยายามควบคุมอารมณ์ไม่ให้เสียสมาธิ
"เราต้องหาทางเข้าไปในศูนย์วิจัยโดยไม่ให้ใครสังเกตเห็น" ซาเอบะกล่าวขณะขับรถเข้าจอดในจุดลับตา "แทนบอกว่าออร์บิทมีระบบรักษาความปลอดภัยที่ซับซ้อน และพวกมันคงไม่ได้ปล่อยให้คนแปลกหน้าเข้าไปง่ายๆ"
หลินหลินพยักหน้ารับ "แล้วเราจะทำยังไง? ไม่มีแผนที่หรือข้อมูลเกี่ยวกับทางเข้าเลย"
"เราต้องใช้ความสามารถของเราในการสืบสวนเข้าไป" ซาเอบะตอบพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย "เชื่อฉันสิ เราเคยผ่านอะไรที่ยากกว่านี้มาแล้ว"
ซาเอบะลงจากรถและหยิบแผนที่ที่แทนให้มา เขากางแผนที่บนฝากระโปรงรถและชี้ให้หลินหลินดูตำแหน่งของศูนย์วิจัย จากนั้นเขาชี้ไปที่จุดที่เป็นเส้นทางลับที่คนนอกไม่รู้จัก
"เราจะต้องใช้เส้นทางนี้ มันเป็นทางลัดผ่านป่า ซึ่งจะพาเราไปถึงศูนย์วิจัยโดยไม่ต้องผ่านจุดตรวจหลัก" ซาเอบะอธิบาย
หลินหลินมองแผนที่และพยักหน้า "แล้วถ้ามีคนจับได้ล่ะ?"
"เราต้องเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับทุกอย่าง" ซาเอบะตอบ "แค่ต้องจำไว้ว่าเป้าหมายของเราคือการหาข้อมูลและช่วยเมย์ออกมา"
ทั้งคู่เตรียมตัวอย่างรอบคอบก่อนจะเริ่มเดินทางเท้าผ่านป่า เส้นทางนั้นเต็มไปด้วยอุปสรรค ทั้งต้นไม้ที่หนาทึบและเสียงสัตว์ป่าที่ดังอยู่รอบตัว แต่ซาเอบะและหลินหลินยังคงมุ่งหน้าต่อไปอย่างไม่ย่อท้อ เพราะพวกเขารู้ว่าอีกไม่ไกลก็จะถึงจุดหมาย
ซาเอบะและหลินหลินมุ่งหน้าผ่านเส้นทางลับในป่า ท่ามกลางความมืดและเสียงกระซิบของธรรมชาติ เส้นทางที่แทนบอกมานั้นค่อนข้างยากลำบาก ต้นไม้สูงใหญ่บดบังแสงจันทร์จนแทบไม่มีแสงส่องเข้ามา พื้นที่พวกเขาเดินผ่านนั้นชื้นและลื่นจากฝนที่ตกเมื่อไม่กี่วันก่อน ความเย็นของคืนแทรกซึมเข้าผิวหนังจนหลินหลินรู้สึกหนาว"เราจะต้องเจออะไรอีกไหมเนี่ย" หลินหลินพูดเบาๆ ขณะที่เธอพยายามไม่ให้ลื่นล้มบนพื้นโคลน"ต้องใจเย็นๆ ทุกอย่างจะดี" ซาเอบะตอบพร้อมส่งสายตาสำรวจรอบข้างไปด้วย เขารู้ว่าพวกเขากำลังเข้าใกล้เขตของศูนย์วิจัยออร์บิททุกทีเสียงกิ่งไม้หักดังขึ้นในระยะใกล้ หลินหลินหยุดชะงักและจับแขนซาเอบะด้วยความหวาดกลัว "นายได้ยินไหม?"ซาเอบะพยักหน้า เขาก้มตัวลงเพื่อฟังเสียงรอบตัว "เสียงมาจากข้างหน้า เราต้องระวังให้มากขึ้นแล้ว"ทั้งคู่เริ่มเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวังขึ้น ซาเอบะนำทางอย่างเงียบกริบ ความสงสัยว่ามีใครบางคนอยู่ใกล้ๆ ทำให้เขาต้องเพิ่มความระมัดระวังเป็นพิเศษ เสียงกิ่งไม้หักยังคงดังเป็นระยะ ทำให้ทั้งสองมั่นใจว่าไม่ได้อยู่คนเดียวในป่านี้ไม่นานนัก ซาเอบะหยุดทันทีเมื่อเห็นแสงไฟวับแวมอยู่ไกลๆ "นั่นแหละ ศูนย์วิจัยอยู่ตรงนั
ซาเอบะและหลินหลินแอบเข้าไปในอาคารศูนย์วิจัยออร์บิทผ่านประตูหลังที่ไม่ค่อยมีคนใช้ ภายในมืดสนิท เสียงการทำงานในห้องทดลองดังคลอไปกับเสียงลมหายใจที่ร้อนแรงของพวกเขา หลินหลินรู้สึกตื่นเต้นผสมกับความกลัวเมื่อเห็นเครื่องมือและอุปกรณ์ต่างๆ ที่ใช้ในการวิจัยลับ"ดูเหมือนที่นี่จะมีการวิจัยเกี่ยวกับอะไรบางอย่างที่อันตราย" หลินหลินกระซิบ ขณะมองไปที่เครื่องจักรที่มีความซับซ้อน"เราต้องหาห้องควบคุมหลักให้เจอ" ซาเอบะตอบ ขณะเดินไปตามทางเดินอย่างระมัดระวัง "มันจะเป็นที่ที่เราสามารถค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับเมย์ได้"ทั้งคู่เดินไปตามทางเดินแคบๆ ที่มีไฟส่องสว่างเป็นระยะ จนกระทั่งเจอประตูห้องขนาดใหญ่ที่มีป้ายเขียนว่า "ห้องควบคุมหลัก""เรามาที่นี่แล้ว" ซาเอบะกล่าวอย่างตื่นเต้น ขณะเปิดประตูด้วยความระมัดระวังเมื่อเปิดประตูเข้าไป ภาพที่เห็นทำให้หลินหลินต้องหายใจไม่ออก ห้องควบคุมถูกประดับไปด้วยจอคอมพิวเตอร์จำนวนมากที่แสดงข้อมูลต่างๆ มีเจ้าหน้าที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน ดูเหมือนพวกเขากำลังทำงานอย่างขะมักเขม้น"เราต้องหาวิธีที่จะไม่ให้พวกเขาสังเกตเห็นเรา" ซาเอบะกล่าว พร้อมมองหาทางออกอื่น ๆ"ถ้าเราทำให้พวกเขาเกิดความสับสน
ซาเอบะและหลินหลินรีบออกจากศูนย์วิจัยออร์บิททันทีหลังจากได้ข้อมูลลับเกี่ยวกับโครงการ "Project Shadow" ทั้งสองคนตื่นเต้นกับข้อมูลที่พวกเขาพบ แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าความกลัวกำลังคืบคลานเข้ามาในใจ การมีข้อมูลนี้อาจหมายถึงความอันตรายที่เข้ามาใกล้ตัวมากขึ้นทุกทีเมื่อทั้งสองก้าวพ้นประตูหลังของศูนย์วิจัย ลมเย็น ๆ ของยามค่ำคืนปะทะใบหน้าของพวกเขา ซาเอบะหันมองหลินหลินเพื่อเช็คว่าเธอไม่เป็นอะไร เขารู้ว่าเธออาจจะเครียดและกังวล แต่หลินหลินกลับมีสีหน้ามุ่งมั่น ตาของเธอเป็นประกายด้วยความแน่วแน่“เราไม่ปลอดภัยแล้วตอนนี้ พวกมันรู้แน่ว่ามีคนเข้ามาขโมยข้อมูล” ซาเอบะพูดเบา ๆ แต่ชัดเจนหลินหลินพยักหน้ารับ “เราต้องหาที่ที่ปลอดภัยก่อน แล้วค่อยคิดกันอีกทีว่าจะทำยังไงกับข้อมูลนี้”พวกเขารีบเดินไปตามตรอกแคบ ๆ ที่อยู่ข้าง ๆ ศูนย์วิจัย และหลบเข้าไปในซอยเงียบ ๆ แห่งหนึ่ง ซาเอบะรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างไม่ชอบมาพากล แต่เขาไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นอะไร เขาก้มหน้าลง มองสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างรอบคอบ"ทางนี้" ซาเอบะพาหลินหลินไปยังรถมอเตอร์ไซค์ที่จอดอยู่ในซอกเล็ก ๆ ระหว่างอาคารสองหลัง เขาสตาร์ทรถและบอกให้เธอขึ้นซ้อนท้ายพวกเข
ซาเอบะยืนนิ่งอยู่ที่ประตู หัวใจเต้นแรงเมื่อเห็นเงาของคนที่คุ้นเคยผ่านช่องตาแมว มันคือผู้หญิงในชุดดำที่เขาเคยเจอเมื่อต้นเดือนที่แล้ว ระหว่างการสืบสวนคดีการค้ายาเสพติดในโตเกียว ตอนนั้นเธอทำให้เขาเกือบจะเสียแผนการไป แต่เธอก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย ทำไมเธอถึงโผล่มาที่นี่?"ใคร?" หลินหลินถามเสียงเบา ขณะที่มือของเธอจับแขนซาเอบะอย่างแน่นซาเอบะสูดหายใจลึกก่อนที่จะตอบ "เป็นคนที่ฉันไม่คาดคิดว่าจะเจอ... แต่เราอาจจะไม่มีทางเลือกอื่น"เขาเปิดประตูออกช้า ๆ เสียงประตูที่เปิดเบา ๆ นั้นทำให้ความตึงเครียดในห้องเพิ่มขึ้นหลายเท่า ผู้หญิงคนนั้นก้าวเข้ามาด้วยท่าทางสง่างามเหมือนเธอไม่เคยหวาดกลัวอะไร เธอสวมเสื้อโค้ทหนังสีดำและแว่นตากันแดดที่บดบังดวงตาของเธอ แม้ว่าจะเป็นเวลากลางคืน"ฉันขอเข้ามาข้างในได้ไหม?" เธอพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ทว่ามีอำนาจซาเอบะไม่ตอบ เขาเพียงแค่พยักหน้าให้และเปิดทางให้เธอเข้ามา เธอก้าวเข้ามาอย่างระวังและเหลือบมองหลินหลินที่ยืนอยู่ด้านหลังเขา"หลินหลิน นี่คือ 'คิร่า' หนึ่งในสายลับที่ฉันเคยเจอมาก่อนหน้านี้ เธอทำงานให้กับหน่วยงานลับที่ไม่เปิดเผยตัว" ซาเอบะแนะนำ ขณะที่คิร่าปลดแว่นตากันแดดอ
คืนนั้นอากาศหนาวเย็นและมีฝนตกปรอยๆ ซาเอบะยืนอยู่ข้างหน้าต่างมองออกไปยังท้องถนนที่ว่างเปล่า เขากำลังครุ่นคิดถึงสิ่งที่คิร่าบอกเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน เสียงฝีเท้าของหลินหลินที่เดินเข้ามาข้างหลังทำให้เขาหลุดจากภวังค์"เธอคิดว่าเราจะทำตามแผนของคิร่าได้ไหม?" หลินหลินถามเบาๆ ขณะมองหน้าซาเอบะ เธอยังรู้สึกสับสนและไม่มั่นใจในสถานการณ์นี้"ฉันไม่แน่ใจ" ซาเอบะตอบ "แต่ตอนนี้เราก็ไม่มีทางเลือกมากนัก ถ้าเราต้องการให้รอด เราอาจต้องเชื่อใจเธอ"หลินหลินพยักหน้าเบาๆ เธอยังคงรู้สึกไม่สบายใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด ตั้งแต่เธอเข้ามาเกี่ยวข้องกับซาเอบะ การสืบสวนคดีที่เธอคิดว่าเป็นเรื่องง่ายกลับกลายเป็นเรื่องซับซ้อนและอันตรายเกินกว่าที่เธอคาดคิด"แล้วแผนต่อไปล่ะ?" หลินหลินถาม "เราจะทำอย่างไร?"ซาเอบะหันกลับมามองเธอด้วยสายตาจริงจัง "พรุ่งนี้ เราจะต้องไปเจอกับผู้ติดต่อของคิร่า เธอบอกว่าคนของเธอจะช่วยเราในการลบหลักฐาน แต่เราต้องทำมันให้เรียบร้อยภายในคืนนี้""มันอันตรายมากเลยนะ" หลินหลินพูดด้วยน้ำเสียงแฝงความกังวล "เราไม่รู้เลยว่าคิร่าไว้ใจได้แค่ไหน หรือคนของเธอจะไม่หักหลังเรา"ซาเอบะเดินเข้ามาใกล้และวางมือเบาๆ
การเจรจาดำเนินไปอย่างรวดเร็วหลังจากที่ผู้ติดต่อของคิร่าเข้ามา เขาเริ่มอธิบายแผนการลบหลักฐานและทำให้ดูเหมือนว่าการรั่วไหลเกิดจากภายในองค์กร พวกเขาจำเป็นต้องบุกเข้าไปในเครือข่ายของศูนย์วิจัยออร์บิทเพื่อปลอมแปลงข้อมูล และทำลายหลักฐานทั้งหมดที่เชื่อมโยงกับซาเอบะและหลินหลิน“แผนนี้มีความเสี่ยงสูง แต่ถ้าทำได้สำเร็จ คุณทั้งสองจะเป็นอิสระจากการตามล่า” ผู้ติดต่ออธิบายพร้อมกับเปิดแล็ปท็อปแสดงแผนการโจมตีทางไซเบอร์“มันจะใช้เวลานานแค่ไหน?” ซาเอบะถามพลางมองหน้าจอที่เต็มไปด้วยโค้ดซับซ้อน“ไม่เกินสามชั่วโมง แต่ระหว่างนั้นคุณทั้งสองต้องเข้าไปที่ศูนย์วิจัยเพื่อดึงข้อมูลบางส่วนออกมาด้วยตัวเอง การบุกทางไซเบอร์จะไม่สมบูรณ์หากเราไม่มีข้อมูลที่เก็บไว้ในเซิร์ฟเวอร์นั้น”หลินหลินหันมามองซาเอบะด้วยความกังวล “เราจะทำแบบนั้นได้ยังไง? ระบบรักษาความปลอดภัยที่นั่นเข้มงวดมาก”ผู้ติดต่อพยักหน้า “ใช่ นั่นเป็นเหตุผลที่คุณจะต้องใช้สิ่งนี้” เขายื่นอุปกรณ์ขนาดเล็กให้ซาเอบะ “มันเป็นตัวเจาะระบบรักษาความปลอดภัย ถ้าคุณใช้มันกับคอมพิวเตอร์หลักของศูนย์วิจัย มันจะช่วยเปิดช่องให้เราบุกเข้าไปได้โดยไม่ถูกตรวจจับ”“ฟังดูเหมือนแผนที
เสียงสัญญาณเตือนดังขึ้นพร้อมกับไฟสีแดงกะพริบเป็นสัญญาณอันตราย ทุกอย่างในศูนย์วิจัยเข้าสู่โหมดฉุกเฉินทันที ซาเอบะหันมามองหลินหลินด้วยสีหน้าเคร่งเครียด"ต้องรีบออกไปจากที่นี่ก่อนที่พวกเขาจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น!" ซาเอบะตะโกนพลางดึงสายเชื่อมต่ออุปกรณ์ออกจากคอมพิวเตอร์หลินหลินพยักหน้ารับอย่างรวดเร็ว แม้หัวใจจะเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมา เธอหันหลังรีบวิ่งตามซาเอบะไปที่ทางออก แต่เสียงฝีเท้าของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เริ่มวิ่งเข้ามาใกล้ทำให้เธอรู้ว่าการหลบหนีครั้งนี้จะไม่ง่ายเลย"เร็วเข้า! เราต้องไปทางนี้!" ซาเอบะพยายามหาทางหนีไปยังช่องทางเล็กๆ ที่เขาเคยสำรวจไว้ก่อนหน้านี้ เป็นทางที่ไม่มีใครรู้จักและไม่มีทางให้เจ้าหน้าที่ตามมาได้ง่ายๆทั้งสองคนวิ่งผ่านทางเดินแคบๆ ไปยังบันไดที่นำไปสู่ทางออกฉุกเฉิน แต่เมื่อพวกเขาเปิดประตูออกมาก็พบว่ามีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอีกกลุ่มหนึ่งดักรออยู่แล้ว"โดนล้อมแล้ว!" หลินหลินร้องออกมาซาเอบะกวาดสายตาไปรอบๆ อย่างรวดเร็ว เขาไม่รอช้าก่อนจะคว้ามือหลินหลินแล้วกระโดดลงจากบันไดชั้นล่างไปยังทางเดินใต้ดิน ความสูงที่น่าหวาดเสียวทำให้หลินหลินร้องออกมาเบาๆ แต่โชคดีที่ทั
เสียงเครื่องยนต์คำรามดังขึ้นขณะที่ซาเอบะเหยียบคันเร่ง รถพุ่งตัวออกจากศูนย์วิจัยอย่างรวดเร็ว หัวใจของหลินหลินเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมา ขณะที่เธอหันไปมองกระจกหลัง เห็นรถของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเริ่มติดตามมาจากระยะไกล“พวกเขาตามมาแล้ว!” หลินหลินร้องบอกซาเอบะกัดฟันแน่นก่อนเหยียบคันเร่งให้เร็วขึ้น ถนนในเมืองเต็มไปด้วยรถและผู้คนที่กำลังสัญจรไปมา แต่เขาไม่มีเวลาให้ลังเล เขาพลิกพวงมาลัยอย่างรวดเร็วเพื่อแทรกตัวผ่านรถคันอื่น หลินหลินจับที่นั่งแน่นขณะที่ร่างกายเธอสั่นไหวไปตามแรงเหวี่ยงของรถเสียงไซเรนดังขึ้นจากรถตำรวจที่เริ่มเข้าร่วมการไล่ล่า แสงไฟสีฟ้า-แดงส่องแวบวาบไปทั่ว หลินหลินรู้สึกถึงอันตรายที่กำลังใกล้เข้ามาทุกขณะ“เราจะออกจากเมืองนี้ได้ยังไง?” หลินหลินถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นไหวเต็มไปด้วยความกังวล“ต้องไปให้ถึงสะพานข้ามแม่น้ำให้ได้ ถ้าพวกเขาข้ามสะพานไม่ได้ พวกเราจะมีโอกาสหนีรอด” ซาเอบะตอบพร้อมกับเหยียบคันเร่งเต็มที่ แต่เส้นทางข้างหน้ายิ่งอันตรายขึ้นเมื่อรถของเจ้าหน้าที่ขับไล่มาใกล้เรื่อยๆทันใดนั้น รถของเจ้าหน้าที่คันหนึ่งพุ่งเข้ามาจากด้านข้างเพื่อปิดทาง ซาเอบะเบรคฉุกเฉิน ก่อนจะหักพวง