เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 255
บทที่เกี่ยวข้อง
ธุลีใจ บทที่ 256
โรแวนยิ้มให้ฉัน “ดอกไม้สำหรับคุณผู้หญิงคนสวยครับ”จากนั้นเขาก็ทำให้ฉันประหลาดใจเมื่อเขาก้มตัวลงและจูบแก้มฉัน ฉันจ้องเขาด้วยความตกใจสุดขีด เห็นไหมว่าเขาดูแตกต่างไป? โรแวนคนที่ฉันรู้จัก ไม่มีวันที่จะจูบฉันแม้ว่ามันเป็นเพียงแค่จูบแก้มก็ตาม นี่คือความก้าวหน้าใหม่ สิ่งที่ฉันก็ไม่มั่นใจว่าฉันพร้อมสำหรับมันไหม“ขอบคุณค่ะ” ฉันส่ายหัวเพื่อสลัดความสับสนงุนงงออกไป“พร้อมที่จะออกไปหรือยังครับ”โนอาค่อย ๆ อุ้มไอริสไปจากมือของฉัน เขาจ้องมองเธอด้วยความรักเอ็นดู ราวกับเธอได้จุดแสงแสงสว่างในโลกของเขาขึ้นมา ในขณะที่เขากระซิบถ้อยคำหวาน ไอริสก็ตื่นขึ้นมา น่าประหลาดใจที่เธอไม่ได้ร้องเลย เพียงแค่จ้องมองพี่ชายของเธอด้วยความหลงใหล ฉันคิดว่าเธอคุ้นชินกับเขาแล้วล่ะ“ค่ะ ทุกอย่างได้จัดเก็บหมดแล้ว”“ดีเลยครับ พวกเราจะกลับถึงบ้านทันเวลามื้อเย็นพอดี”เขาช่วยพยุงฉันลุกจากเตียง จากนั้นเขาก็หยิบกระเป๋าของพวกเราขึ้นมาและพวกเราก็ออกไปจากห้องที่เคยเป็นบ้านของฉันในช่วงสามเดือนที่ผ่านมาก่อนจะจากไป ฉันกล่าวลากับเหล่าคุณหมอและพยาบาล พวกเขาส่วนใหญ่น้ำตาไหลกัน มันทำให้ฉันซาบซึ้งใจที่เห็นพวกเขามีความสุขเพราะในที่สุดฉ
ธุลีใจ บทที่ 257
“มีบางสิ่งที่ผมอยากจะให้คุณดู” โรแวนบอกฉันขณะที่เขาเดินเข้ามาในห้องนอนสำหรับแขกฉันป้อนนมให้ไอริสเสร็จแล้ว และตอนนี้เธอก็ผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็ว ฉันดึงเต้านมออกมาจากปากของเธอและปิดไว้เบา ๆ อย่างรวดเร็ว โรแวนเป็นสามีของฉัน เขาเห็นฉันเปลือยกายมาเป็นร้อย ๆ ครั้งได้แล้ว แต่กระนั้นสิ่งนี้รู้สึกแตกต่างไปด้วยเหตุผลบางอย่าง โดยเฉพาะด้วยสายตาของเขาที่เล็งอยู่บนหน้าอกของฉัน“พวกมันคล้ำกว่าที่ผมจำได้” เขาพึมพำ แทบจะไม่ได้ยิน“อะไรนะคะ?” “หัวนมของคุณ” ฉันหัวเราะเบา ๆ อย่างประหม่าแต่ไม่ได้พูดอะไร นี่คือครั้งแรกที่โรแวนเคยพูดอะไรแบบนี้เกี่ยวกับร่างกายของฉัน ฉันไม่รู้ว่าจะพูดอะไรหรือตอบสนองกับเรื่องนั้นยังไงดีแม้แต่ในโอกาสที่หายากในตอนที่พวกเรามีเซ็กส์กัน เขาก็จัดการแยกตัวออกจากกระบวนการนี้โดยสิ้นเชิง คุณเห็นในนิยายโรแมนติกที่ตัวละครหลักชายหลงใหลบูชาในร่างกายของตัวละครหลักหญิงไหม? หรือตอนที่เขาพูดถึงว่าร่างกายของเธอเซ็กซี่แค่ไหน? ฉันไม่เคยได้รับสิ่งนั้นหลังจากที่โรแวนกับฉันแต่งงานกันเลยมันไม่ได้แย่และอย่างน้อยฉันก็ปล่อยไป แม้ว่ามันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร แต่ฉันแค่ต้องการมากกว่านี้เสมอ เข้าใจ
ธุลีใจ บทที่ 258
ฉันเดินเข้าไปข้างใน พรมให้ความรู้สึกนุ่มสบายมาก มันเหมือนคุณกำลังเดินอยู่บนก้อนเมฆฉันค่อย ๆ วางไอริสในแปลก่อนจะหยิบกล้องวงจรปิดสำหรับเด็กขึ้นมา“ขอบคุณนะคะมันมีความหมายกับฉันมาก ๆ”เขายิ้ม โรแวนดูดีมากจริง ๆ แต่เมื่อเขายิ้มหรือหัวเราะ มันทำให้ความเซ็กซี่เร้าใจของเขาเพิ่มขึ้นไปอีกระดับฉันจ้องมองเขาอย่างหลงใหล เขาไม่เคยยิ้มให้ฉันเลย และตอนนี้ฉันเพียงแค่อยากจะซึมซับสิ่งนี้ไว้“มาเถอะ ผมคิดว่าถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว ผมมั่นใจว่าคุณคิดถึงอาหารที่บ้าน” เขายื่นมือมาให้ฉัน ฉันวางมือลงบนมือของเขาอย่างลังเลฉันรู้สึกได้ถึงประกายไฟเพียงจากการสัมผัสเขา รู้สึกตื่นเต้นเร้าใจจนเสียวสันหลังวาบขึ้นมา และฉันไม่สามารถพูดได้ว่าฉันเกลียดมันพวกเราลงไปชั้นล่างและพบว่าโนอาอยู่ที่นั่นแล้ว เขากำลังก้มหน้าก้มตาทานข้าวของเขาอยู่ที่โต๊ะกินข้าว ฉันนั่งลงและเริ่มตักข้าว โรแวนกำลังจะทำแบบเดียวกันตอนที่โทรศัพท์ของเขาดังขึ้นมา เขาจ้องไปที่โทรศัพท์ของเขาก่อนจะรับสาย“ขอตัวนะครับ” เขาบอกพวกเราก่อนจะลุกขึ้นจากไปก่อนที่เขาจะเดินออกไปจากห้อง ฉันได้ยินเขาเอ่ยชื่อใครบางคน ชื่อรีเปอร์ที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย บางทีอาจเ
ธุลีใจ บทที่ 259
“งั้นก็บอกเธอสิแต่บอกด้วยมารยาทที่ดี โอเคไหม?”“โอเคครับ” เขากลับไปทานข้าวต่อ และไม่นานเขาก็ทานเสร็จ เขาลุกไปจากโต๊ะและบอกฉันว่าเขาจะไปอาบน้ำก่อนที่เขาจะเข้านอนไม่กี่นาทีต่อมา ฉันก็ทานข้าวของฉันเสร็จ ฉันรู้สึกล้ามากและฉันแค่อยากจะนอน ฉันลุกขึ้นในขณะที่โรแวนกลับมาพอดี“คุณทานเสร็จแล้วเหรอครับ?” เขาถามในขณะที่นั่งลง“ค่ะ…ฉันอยากจะไปดูไอริสก่อน จากนั้นก็เข้านอน”“ครับแล้วผมจะตามไปในอีกไม่ช้า”ฉันพยักหน้าและเดินไปที่ห้องนอนใหญ่ ซึ่งอยู่ข้างห้องของไอริส หลังจากแน่ใจว่าเธอนอนหลับดีแล้ว ฉันจึงมุ่งหน้าไปยังห้องของตัวเองเมื่อตัดสินใจที่จะแช่ร่างกายที่เมื่อยล้าของฉันก่อน ฉันจึงอาบน้ำในอ่าง ฉันลงไปแช่และเหม่อลอยคิดไปเรื่องอื่น ทุกอย่างน่าสับสนมึนงงมากตั้งแต่ที่ฉันตื่นขึ้นมา ฉันอยากจะเชื่อว่าสิ่งต่าง ๆ ได้เปลี่ยนไปแล้ว แต่ฉันอดที่จะรู้สึกไม่ได้ว่าบางสิ่งนั้นไม่ถูกต้องพฤติกรรมของโรแวนอยู่เหนือกว่าสิ่งต่าง ๆ ที่ฉันรู้สึกว่าไม่ถูกต้อง อย่างเช่นเขาเปลี่ยนไปเมื่อไหร่กัน? แล้วฉันจะสามารถเชื่อใจในการเปลี่ยนแปลงใหม่นี้ในตัวเขาได้ไหม หรือฉันถูกกำหนดให้เศร้าโศกใจยิ่งกว่าที่ฉันเป็นอยู่แล้วหรือเป
ธุลีใจ บทที่ 260
ฉันตื่นขึ้นมานอนเหยียดยาวอยู่บนตัวโรแวน แขนของเขาโอบรอบเอวฉันไว้แน่น และครึ่งตัวของร่างกายฉันอยู่บนตัวของเขาฉันค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นจากอกของเขา นี่เป็นอีกหนึ่งสิ่งใหม่สำหรับเรา ตำแหน่งที่สนิทสนมของเราที่แสดงออกมาให้เห็น คุณจะคิดว่าพวกเรากำลังมีความรักแต่มีเพียงฉันเท่านั้นที่รู้ความจริง ใช่ มีความรักในการแต่งงานของเราแต่มันเป็นรักข้างเดียวฉันลุกขึ้นช้า ๆ ฉันไม่อยากปลุกให้เขาตื่น ฉันต้องการเวลาให้กับตัวเอง เวลาที่จะพยายามตามให้ทันถึงอะไรก็ตามที่เกิดขึ้นกับฉัน ฉันรู้สึกเหมือนว่าชีวิตของฉันถูกกลับหัวกลับหางตั้งแต่ที่ฉันตื่นขึ้นมาจากอาการโคม่าเป็นเวลาสองวันแล้ว แต่สองวันเหล่านั้นเป็นเหตุการณ์ที่เปลี่ยนไปมาอย่างฉับพลัน ตอนนี้ฉันกำลังซวนเซจากการเปลี่ยนแปลง ไม่แน่ใจเลยจริง ๆ ว่าฉันควรจะเชื่อในสายตาของฉันหรือหัวใจของฉันดีฉันเห็นขวดนมวางอยู่โต๊ะข้างเตียงของเขาไอริสตื่นขึ้นมาประมาณสามครั้งได้ สองครั้งแรก ฉันป้อนนมเธอ ครั้งสุดท้ายฉันจำได้ว่าเขาบอกให้ฉันกลับไปนอนและเขาจะดูแลเธอเอง ฉันเหนื่อยมากดังนั้นฉันจึงไม่โต้แย้งใด ๆฉันเขย่งเท้าออกไปจากห้อง โดยสวมชุดคลุมอาบน้ำ ฉันไปเช็คดูไอริสกับโนอาก่
ธุลีใจ บทที่ 261
ฉันพยายามคิด แต่ไม่มีอะไรสมเหตุสมผลเลย เอมม่ากลับมาแล้วใช่ไหม? แล้วนั่นจะเป็นไปได้ยังไง?ตอนเธอจากไป เธอสาบานไว้ว่าเธอจะไม่มีวันกลับมา แม่ พ่อ และทราวิสเคยไปเยี่ยมเธอ แต่เธอไม่เคยกลับมาบ้านเลย ไม่แม้แต่สำหรับวันหยุดด้วยซ้ำความจริงแล้ว ครอบครัวของฉันเคยไปใช้เวลาช่วงวันหยุดคริสต์มาสกับเธอ ฉันไม่เคยได้รับเชิญเลย ก่อนที่โนอาจะโตพอที่จะเข้าใจสิ่งต่าง ๆ ฉันมักจะใช้เวลาช่วงคริสต์มาสตามลำพัง ในขณะที่ครอบครัวของฉันไปอยู่กับเอมม่า โรแวนและโนอาจะใช้เวลากับครอบครัวของเขาและฉันไม่ได้รับเชิญเช่นกันการได้เห็นเธอที่นี่ในบ้านของฉันมันน่าตกใจสุด ๆ เขาเคยบอกฉันว่าถ้าเขามีโอกาส เขาจะกลับไปหาเอมม่าในทันที มันทำให้ฉันสับสนมากยิ่งขึ้นไปอีก ถ้าเธอกลับมาแล้ว แล้วทำไมโรแวนถึงจูบฉันล่ะ? ทำไมเขาถึงยังอยู่กับฉัน?ฉันก้าวถอยออกมาจากเขา เขาสบถออกมา แม้ว่าฉันไม่รู้ก็ตามว่ามันเป็นเพราะฉันก้าวออกไปจากเขาหรือเป็นเพราะเอมม่าเห็นเราจูบกันฉันยังคงจ้องมองเอมม่าอย่างเงียบ ๆ พลางโอบแขนตัวเองไว้ พยายามที่จะต้านความทุกข์และความเจ็บปวดที่ฉันได้ทนไว้ในช่วงระหว่างการแต่งงานของฉันกับโรแวนแน่นอน ฉันอาจจะทำให้เธอเจ็บปวดตอนท
ธุลีใจ บทที่ 262
พวกเราไม่แม้แต่จะสังเกตด้วยซ้ำว่าเขาเข้ามาร่วมในห้อง เขาเอนตัวพิงอยู่กับขอบประตูพร้อมกับเอามือกอดอกไว้ ซึ่งทำให้กล้ามของเขานูนขึ้นมา เขาสวมเสื้อยืดคอวีสีขาวและกางเกงยีนส์สีดำ ผมของเขายังคงเปียกอยู่และเขาไม่ได้สวมรองเท้า“พ่อหมายถึงว่าเหมือนกับพวกวัวหรือสัตว์อื่น ๆ เหล่านั้นที่ผมเห็นในฟาร์มใช่ไหมครับ” โนอาถาม สายตาของเขาจับจ้องจากฉันไปที่ไอริสจากนั้นก็ไปที่พ่อของเขาไอริสนอนอยู่ในอ้อมแขนของฉันอย่างพอใจหลังจากการเรอออกมา โดยไม่รู้เลยว่าเรากำลังพูดถึงเธอและวิธีการป้อนนมเธออยู่“ใช้จ้า แบบนั้นแหละ” ฉันตอบด้วยรอยยิ้มสายตาของเขาเหม่อลอยไปครู่หนึ่งก่อนจะหรี่ลงด้วยความไม่ชอบ“นั่นมันน่าขยะแขยงจริง ๆ” เขาพูด พลางถอยหลังไปจากฉันราวกับว่าฉันน่ารังเกียจ “ผมคิดว่าน้องคงจะอยากดูดจากขวดนมของเธอมากกว่านะครับ”สายตาของเขาขยับเปลี่ยนจากหน้าอกของฉันไปที่ไอริส“แล้วถ้าแม่ไม่อยู่ล่ะครับ? งั้นจะเกิดอะไรขึ้น? พวกเราใช้นมผงเหมือนที่ผมเห็นพยาบาลทำได้ไหม?”“ไม่มีนมผงอีกต่อไป น้ำนมแม่นั้นดีต่อน้องถ้าแม่ไม่อยู่ แม่ก็จะปั๊มน้ำนมไว้ให้น้องดังนั้นใครก็ตามที่อยู่กับน้องก็จะได้ป้อนน้องได้ไงจ๊ะ”ท่าทางที่น่าร
ธุลีใจ บทที่ 263
“พูดอะไรบ้างสิ เอวา” ทราวิสพูดด้วยโทนเสียงที่เกือบจะอ้อนวอนฉันเพียงจ้องมองเขา ฉันไม่มั่นใจจริง ๆ ว่าจะรู้สึกยังไง พ่อกับฉันไม่เคยเข้ากันได้ดีเลย โดยเฉพาะหลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างโรแวน เอมม่าและฉัน ฉันไม่เคยหวังว่าเขาจะตายเลย แต่ฉันก็ไม่สามารถพูดได้จริง ๆ เช่นกันว่าฉันเศร้านั่นจะทำให้ฉันเป็นคนเลวหรือเปล่า? ผู้ชายที่ฉันรู้จักในฐานะพ่อของฉันมาตลอดทั้งชีวิตได้ตายจากไปแล้ว กระนั้นฉันกลับไม่ได้รู้สึกโศกเศร้าอะไรแบบนั้นเลย?“ฉันไม่รู้จะพูดอะไร” ฉันพึมพำ ไม่ได้บอกพวกเขาอะไรเลยนอกจากความจริงโรแวนนำทางฉันและช่วยให้ฉันนั่งลง พวกเรานั่งตรงกันข้ามกับทั้งสามคนที่ควรจะเป็นสมาชิกในครอบครัวของฉันฉันมองพวกเขา จากนั้นก็ส่ายหัวด้วยความสับสน ฉันเคยรู้สึกต่อพวกเขามากมาย แม้จะมีความโหดร้ายของพวกเขา แต่ความรักของฉันสำหรับพวกเขาไม่ใช่บางสิ่งที่ฉันจะสามารถปิดซ่อนได้ แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรเลย ที่ซึ่งความรักของฉันเคยมีอยู่ต่อพวกเขากลับว่างเปล่าโดยสิ้นเชิง ไม่มีร่องรอยของความรู้สึกใด ๆต่อพวกเขาเลยทั้งนั้นมันทำให้ฉันสงสัยว่าเกิดบ้าอะไรขึ้นกัน ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกอะไรต่อพวกเขาอีกต่อไป? ฉันมองโร
บทล่าสุด
ธุลีใจ บทที่ 430
“ช่วยอะไรหน่อย” คริสโตเฟอร์ตอบ “ช่วยไปเก็บรายงานประจำสัปดาห์จากแต่ละแผนกหน่อยได้ไหม? เพราะเรื่องวุ่นวายเมื่อวานทำให้ผมไม่ได้จัดการเรื่องนี้เลย”“ได้เลย ไม่มีปัญหาค่ะ ขอเอากระเป๋าไปเก็บที่ห้องทำงานก่อน แล้วฉันจะไปจัดการให้”หลังจากเขาพยักหน้า ฉันก็เดินตรงไปที่ห้องทำงาน รีบวางของให้เรียบร้อยก่อนจะออกไปที่แผนกอื่น ๆเมื่อฉันไปถึงแผนกแรก บรรยากาศตึงเครียดทันทีที่ฉันก้าวเข้าไป ทุกคน และฉันหมายถึงทุกคนจริง ๆ หันมามองฉันเป็นตาเดียว ฉันเกลียดความสนใจแบบนี้และอยากให้พวกเขาสนใจงานของตัวเองแทน ฉันพยายามเมินเฉยและจัดการสิ่งที่ฉันต้องทำให้เสร็จ ก่อนจะรีบออกมาฉันไม่เคยมีโอกาสได้สร้างมิตรภาพกับใคร เพราะมิลลี่เคยปล่อยข่าวลือว่าฉันเป็นผู้หญิงไร้ยางอายที่นอนกับเกเบรียล แค่นั้นก็เพียงพอให้คนอื่นตัดสินและตีตัวออกห่างจากฉันฉันถอนหายใจโล่งอกเมื่อมาถึงแผนกสุดท้าย บางคนยิ้มให้ฉันอย่างเป็นมิตร แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจ เพราะตอนนี้ข่าวเรื่องฉันกับเกเบรียลแพร่ออกไปแล้ว พวกเขาเลยพยายามทำดีด้วย ฉันรู้ดีว่ามีคนที่เข้าหาคุณเพียงเพราะหวังจะได้ประโยชน์จากคุณ“ไง ฮาร์เปอร์” เสียงของรีเบคก้า หนึ่งในลิ่วล้อของมิลลี่ดังข
ธุลีใจ บทที่ 429
ฮาร์เปอร์เช้าวันรุ่งขึ้น เกเบรียลไม่อยู่ให้เห็นเลยตอนที่ฉันทานอาหารเช้าและเตรียมตัวออกไปทำงาน จนกระทั่งตอนที่ขึ้นรถและถามคนขับว่าเกเบรียลอยู่ที่ไหน ถึงได้รู้ว่าเขาออกไปทำงานก่อนแล้วนี่เป็นครั้งแรกที่เราต่างคนต่างไปทำงานตั้งแต่ฉันเริ่มทำงานให้เขา ฉันไม่แน่ใจเหมือนกันว่ารู้สึกโล่งใจหรือไม่ในเมื่อเขาไม่อยู่ ฉันเลยตัดสินใจไปส่งลิลลี่ที่โรงเรียนก่อน ความตื่นเต้นของเธอยังไม่จางหาย ตลอดทางเธอพูดถึงแต่เซียร่า ฉันรู้จักลูกสาวของตัวเองดี และรู้ว่าเธอไม่เคยตื่นเต้นหรือมีความสุขกับเด็กผู้หญิงคนไหนมาก่อนแบบนี้แน่นอนว่าเธอมีเพื่อนที่บ้านเก่าที่เราเคยอยู่ แต่ก็ไม่มีใครที่เธอพูดถึงมากขนาดนี้ ฉันคิดว่าเด็กพวกนั้นน่าจะเป็นแค่คนรู้จักมากกว่าเพื่อนของลูกสาวฉันเธอไม่เคยชวนใครมาค้างบ้าน และถ้าใครเชิญเธอไป เธอก็มักจะหาข้ออ้างว่าไปไม่ได้ เธอไม่เคยพูดถึงเพื่อนพวกนั้นมากมายเหมือนที่พูดถึงซีเอร์รา ทั้งที่เพิ่งรู้จักกันได้แค่วันเดียวแต่ไม่ว่าอะไรที่ทำให้เธอมีความสุข ฉันก็มีความสุขด้วย ถ้าเซียร่าทำให้ลิลลี่กลายเป็นเด็กหญิงที่กรี๊ดกร๊าดและหัวเราะคิกคักได้ แล้วฉันจะมีเหตุผลอะไรไปขัดขวาง?ครั้งแรกเลยที่ฉ
ธุลีใจ บทที่ 428
เมื่อตัดสินใจได้ว่าจะไม่สนใจพวกเขา ผมลุกขึ้นอีกครั้ง คว้าเสื้อโค้ทแล้วออกจากห้องทำงาน ผมรู้ดีว่าคงไม่มีสมาธิทำงานได้ แล้วจะเสียเวลาไปทำไมกันล่ะ?ผมส่งข้อความหาคนขับรถเพื่อให้เตรียมรถไว้ก่อนจะก้าวขึ้นลิฟต์ ไม่กี่นาทีต่อมา ผมก็อยู่ในลานจอดรถใต้ดิน“คุณวู้ดครับ” เขาก้มศีรษะเล็กน้อยขณะเปิดประตูรถให้ผมผมพยักหน้ารับก่อนจะเข้าไปในรถ เขาก็ขึ้นรถและเริ่มขับออกไปผมตัดสินใจเปิดดูข่าวซุบซิบต่าง ๆ เป็นการฆ่าเวลาเกเบรียล วู้ดเป็นฝั่งเป็นฝาเสียที ประกาศลั่นอย่างเป็นทางการ ข่าวจากวงในวู้ด คอร์เปอร์เรชั่นเกเบรียล วู้ด หนุ่มเนื้อหอมตัวท๊อปของเมืองสละโสดขวัญใจมหาชน เกเบรียล วู้ดลั่นระฆังวิวาห์ปิดประมูลความโสดของหนุ่มฮอต เกเบรียล วู้ดสาวคนไหนกันที่เกเบรียล วู้ด สวมแหวนแต่งงานให้กันนะ?เรื่องแล้วเรื่องเล่า บทความพวกนี้มีแต่เรื่องไร้สาระ บางอันก็ดูโง่เง่า บางอันก็มีส่วนจริงอยู่บ้างเมื่อเดินทางถึงบ้าน ผมปิดโทรศัพท์ก่อนลงจากรถ หลังจากกล่าวลาคนขับแล้ว ผมก็เดินตรงไปยังบ้านของตัวเองผมแปลกใจที่เจอฮาร์เปอร์นั่งรออยู่ในห้องนั่งเล่น“กลับมาบ้านได้สักทีนะคะ” เธอพูดอย่างเหม่อลอย “เห็นข่าวซุบซิบพว
ธุลีใจ บทที่ 427
เกเบรียลผมนั่งมองเอกสารตรงหน้าด้วยสายตาว่างเปล่า อารมณ์ยังคงเดือดพล่าน โกรธจัด โกรธจนแทบบ้า มิลลี่คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน ถึงได้กล้าพูดจาหยาบคายใส่ฮาร์เปอร์แบบนั้น?เพราะสมาธิที่เตลิดไปจนหมด ผมลุกขึ้นยืนและเริ่มเดินวนไปมา สมองผมทำงานเร็วราวกับกำลังวิ่งไปด้วยความเร็วพันไมล์ต่อวินาที ผมพยายามคิดหาวิธีที่แตกต่างไปซึ่งจะทำให้ชีวิตของมิลลี่เป็นนรกบนดินนายโกรธอะไรนักหนา? ตอนที่แต่งงานกับฮาร์เปอร์เมื่อหลายปีก่อน นายเองก็ไม่ได้ดีไปกว่ามิลลี่เลยเสียงในหัวเยาะหยันผม แต่ผมไม่อยากฟัง เพราะมันพูดถูกจนน่าหงุดหงิด ตอนนั้นผมไม่เคยใส่ใจความรู้สึกของเธอเลย ผมทำให้เธอเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่า แล้วอะไรล่ะที่เปลี่ยนไป?ตอนที่ผมลากฮาร์เปอร์มายืนกลางห้องและขู่ทุกคนที่กล้าทำร้ายเธอ ผมเห็นความตกใจและประหลาดใจในดวงตาเธอตอนอยู่ในห้องทำงานของผม เธอมองผมเหมือนกับว่าไม่รู้จักผมอีกต่อไป เหมือนเธอไม่เข้าใจว่าทำไมผมถึงเลือกอยู่ข้างเธอ มันชัดเจนว่าเธอคิดไม่ออกว่าจะคิดกับผมหรือการกระทำของผมอย่างไรผมยกมือลูบหน้าพร้อมถอนหายใจอย่างหงุดหงิด ผมจะโทษเธอได้อย่างไรล่ะกับปฏิกิริยานั้น ในเมื่ออดีตผมเคยปฏิบัติกับเธออย่างเลว
ธุลีใจ บทที่ 426
จากนั้น เขาจับมือฉันพาเดินออกจากห้องไป ก่อนที่ประตูจะปิด ฉันมองเห็นความหวาดกลัวในตาของมิลลี่ ความกลัวนั้นบอกทุกอย่างที่ฉันต้องการรู้ และแน่นอนว่าผลการสอบสวนของเธอคงไม่พูดถึงเธอในทางดีแน่เราขึ้นลิฟต์ไปเงียบ ๆ โดยที่ไม่มีใครพูดอะไร จนเมื่อประตูลิฟต์เปิดออก เกเบรียลพาฉันไปที่ห้องทำงานของเขา"คุณเป็นอะไรไหม?" เขาถามเมื่อเราเข้าไปในห้อง "ผมส่งเรื่องให้ทีมสื่อข่าวสารประกาศเรื่องการแต่งงานของเราแล้ว ผมอยากลงไปหาเพื่อบอกคุณเรื่องนี้ แต่กลับไม่เจอคุณที่ห้องทำงานตัวเอง ผมก็เลยได้เห็นฉากน่ารังเกียจนั้นกับตา"ฉันดึงมือออกจากมือของเขาแล้วจ้องมองกลับไป "ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ต้องห่วง""แน่ใจนะ?""แน่ใจค่ะ"เรานั่งอยู่ในความเงียบงันสักพัก ฉันเห็นว่าเขาคงอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ดูเหมือนมีบางอย่างที่ยับยั้งเขาเอาไว้ สายตาที่เขาจ้องมาทำให้ฉันรู้สึกอึดอัด"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันคงกลับบ้านก่อนนะคะ ฉันรู้สึกกังวลมาตลอดทั้งวันเพราะเรื่องลิลลี่" ฉันพูดเบา ๆ ไม่กล้ามองตาเขา"ได้ งานเสร็จเมื่อไหร่ ผมก็จะกลับบ้านเลยเหมือนกัน"ฉันพยักหน้าก่อนจะเดินออกไป ไม่ใช่ว่าฉันไม่ขอบคุณในสิ่งที่เขาทำให้ แต่การกระทำของเข
ธุลีใจ บทที่ 425
"ภรรยาเหรอ?" มิลลี่ทวนคำพูดราวกับว่าเธอไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่ได้ยินได้"ผมพูดไม่ชัดหรือไง?" เกเบรียลถามเสียงเรียบแต่แฝงความคมกริบทั้งห้องเงียบกริบทันที คนที่เคยพึมพำและชี้นิ้วมาที่ฉันตอนนี้ต่างก้มหน้าลงไม่กล้ามองขึ้นมาฉันไม่ได้ต้องการให้เกเบรียลมาสู้แทนฉันเลย ฉันไม่ใช่ผู้หญิงขี้กลัวและไม่มีความมั่นใจเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว ฉันเปลี่ยนไปมาก แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าฉันชอบที่เขาออกมาปกป้องฉันมิลลี่ตัวสั่นเทิ้ม เธอทั้งตัวแข็งทื่อและความกลัวปรากฏชัดบนใบหน้า นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่ฉันทำงานที่นี่ที่เธอไม่ได้ดูเหมือนผู้หญิงเย่อหยิ่งที่ฉันคุ้นเคยด้วยท่าทางของเธอ คุณอาจคิดว่าเธอเป็นเจ้าของบริษัทนี้ เธอชอบสั่งคนอื่น ทั้งหยาบคายและร้ายกาจ โดยเฉพาะกับผู้หญิง เธอปฏิบัติต่อคนอื่นเหมือนพวกเขาต่ำต้อยกว่าฉันแทบไม่เคยลงไปที่ชั้นอื่น ๆ แต่ถ้าฉันจำเป็นต้องไป มิลลี่จะอยู่ที่นั่นเสมอเพื่อพูดจาไร้สาระและปฏิบัติต่อฉันเหมือนขยะ"ดิฉันขอโทษค่ะเกเบรียล ดิฉันไม่ทราบว่าเธอเป็นภรรยาของคุณ" เธอกระซิบ น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยการขอร้องความกดดันรอบตัวเกเบรียลยิ่งหนักขึ้นจนแทบหายใจไม่ออก ผู้ห
ธุลีใจ บทที่ 424
ฉันเพิ่งจะก้าวลงจากรถ แต่ทันใดนั้นเองเขาก็คว้ามือฉันไว้และกระชากมันอย่างแรง ฉันตกใจกับการกระทำนั้น จึงเงยหน้าขึ้นด้วยความสับสน แล้วก็เจอสายตาที่ลุกวาวของเขา“แหวนอยู่ไหน?” เขาพ่นคำถามออกมาอย่างเกรี้ยวกราด สายตาจ้องมองฉันเขม็งให้ตายเถอะ! อะไรกันเนี่ย?ฉันค่อย ๆ ละสายตาจากเขาไปที่นิ้วมือว่างเปล่าของตัวเอง คุณเคยอยู่ในสถานการณ์ที่สับสนไหม? แบบที่คุณรู้ว่าคนถามอะไร คุณรู้คำตอบ แต่ก็ยังสับสนอยู่ดี? นั่นแหละ ตอนนี้ฉันเป็นแบบนี้“ฮาร์เปอร์ แหวนคุณอยู่ที่ไหน?” เขาเค้นเสียงถามขณะที่ก้าวลงจากรถฉันมองร่างของเขาที่ลุกออกจากรถ แล้วตอนนี้เขาก็ยืนตระหง่านค้ำหัวฉัน ความน่าเกรงขามของเขาทำให้ฉันพูดอะไรไม่ออกเขาเขย่าตัวฉันเล็กน้อยดึงฉันกลับมาอยู่กับปัจจุบัน“ฉันไม่เข้าใจเลยว่าตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น” ฉันพึมพำออกมา ยังคงไม่แน่ใจว่าทำไมเขาถึงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟกับเรื่องเล็ก ๆ แค่นี้สีหน้าของเขามืดครึ้มขึ้นไปอีก เหมือนคำตอบของฉันไปกระตุ้นอะไรบางอย่างในตัวเขาเข้า“เรื่องที่เกิดขึ้นตอนนี้ก็คือคุณไม่ได้ใส่แหวนที่ผมเป็นคนให้ และผมก็อยากรู้ด้วยว่าทำไม” เขาคำรามออกมา ใบหน้าเคร่งเครียดฉันตอบกลับไปแบบโง
ธุลีใจ บทที่ 423
ฉันพยายามดึงมือออก แต่ก็ไม่สำเร็จ เขาจับมันไว้แน่นไม่ยอมปล่อย เขาไม่จับแน่นจนเจ็บ แต่แน่นพอที่ฉันจะดึงมือออกไม่ได้"ฮาร์เปอร์" เขากระซิบเตือนเมื่อฉันพยายามดึงมือออกอีกครั้งทำไมเขาต้องทำให้มันยากขนาดนี้? ปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปไม่ได้เลยเหรอ?"ไม่มีอะไรให้พูดทั้งนั้น" ฉันขู่ฟ่อ ขมวดคิ้วมองใบหน้าหล่อเหลาของเขาความจริงที่ว่าฉันอ่อนระทวยต่อสัมผัสของเขาก็น่าอายพอแล้ว ตอนนี้เขายังอยากจะทำให้ฉันอายมากขึ้นด้วยการพูดเรื่องนี้ระหว่างทางไปทำงานอีก"ตรงนี้แหละที่คุณคิดผิด" เขาจับเอวฉันแล้วดึงเข้าใกล้ตัว "เรามีเรื่องต้องคุยกันเยอะแยะ"เขากำลังทำอะไรอยู่นะ? เสียสติไปแล้วเหรอ? ตอนนี้ต้องมีอะไรบางอย่างผิดปกติกับเกเบรียล เพราะเขากำลังทำอะไรที่ดูไม่ใช่เขาเลยเขากำลังปั่นหัวฉันเล่นเหรอ? เป็นแบบนี้ใช่ไหม? เกมสำหรับเขาสินะ"ปล่อยฉันนะ เกเบรียล" ฉันกระซิบอย่างโกรธจัดในใจ ขณะที่ความคิดที่ไม่สบายใจเริ่มจมลึกลงในหัวโธ่! มันยังเจ็บอยู่เลย เจ็บที่เมื่อก่อนเขาไม่ต้องการฉัน แล้วตอนนี้เขากำลังทำเหมือนฉันเป็นของเล่น"ทำไมล่ะ?" เขาถาม ขณะริมฝีปากของเขาใกล้หูฉัน "ผมทำให้คุณรู้สึกไม่สบายใจหรือเปล่า? ทำให้คุณเร
ธุลีใจ บทที่ 422
ตอนที่เรากำลังจะออกจากบ้าน ฉันควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้แล้วฉันไม่อยากยอมรับ แต่ความรู้สึกดึงดูดที่ฉันมีต่อเกเบรียลยังคงอยู่ มันผ่านมาหลายปีแล้ว เกือบสิบปี แต่เขาใช้เวลาเพียงเล็กน้อยในการเร้าอารมณ์ฉันฉันเกลียดมัน เกลียดเพราะตอนที่ฉันแต่งงานกับเลียม มันต้องใช้เวลาสักพักกว่าฉันจะรู้สึกตื่นเต้นพอสำหรับเรื่องบนเตียง อย่าเข้าใจผิดนะ เลียมไม่ได้เป็นคู่รักที่แย่ เขาไม่ได้แย่เรื่องเซ็กซ์ แต่ความรู้สึกมีอารมณ์ของฉันไม่ได้เกิดขึ้นง่าย ๆ ตอนที่เขาอยากจะนอนด้วยแต่กับเกเบรียล มันไม่ได้ยากเลย แค่สายตาที่ร้อนแรงแวบเดียวพร้อมมือที่หยาบกร้านของเขาแตะผิวกาย ฉันก็เปียกชุ่มเพราะเขา พร้อมให้เขาครอบครอง มันบอกอะไรเกี่ยวกับตัวฉันเหรอ? การที่อดีตสามีไม่ได้สัมผัสด้านนี้ของฉันในขณะที่ผู้ชายที่ทำลายฉันกลับทำได้?หลังจากอาบน้ำเย็นเร็ว ๆ เพื่อล้างความเร่าร้อนและความอับอายออกไป ฉันแต่งตัวและลงไปที่โต๊ะอาหาร ระหว่างที่เรากำลังกินข้าว ฉันพยายามหลีกเลี่ยงสายตาที่เหมือนรู้อะไรของเกเบรียล“พร้อมหรือยังลูก?” ฉันถามลิลลี่ในขณะที่เธอหยิบกระเป๋าเป้ขึ้นมาเป็นเรื่องน่าประหลาดใจที่เกเบรียลประกาศว่าเขาจะไปส่งลิลลี่ไปโรง
