Mag-log inShare
บทที่ 189
Kaugnay na kabanata
ธุลีใจ บทที่ 190
เธอไม่มีเวลาคบใครและผมเองก็เช่นกัน ดังนั้นความสัมพันธ์นี้จึงเหมาะที่สุด นอกจากนี้เธอก็เป็นแค่เลขา ของผม แม้ว่าผมจะคบกับเธอ เธอก็คงไม่เหมาะกับโลกของผมได้อยู่ดี“ผมคิดว่าคุณคงเอาอยู่ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่เลย ดังนั้นนี่เป็นครั้งสุดท้ายแล้วล่ะที่เราจะทำอะไรแบนี้ คุณก็ทำงานต่อไปแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเรานะ เข้าใจตรงกันใช่ไหม เอเดน?”เธอจ้องมองผม สายตามองลึกเข้ามาในตาของผม"ฉันเองก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกันค่ะ" เสียงอันแผ่วเบาดังขึ้นพร้อมน้ำตาคลอ "ฉันรักคุณนะคะ แต่รู้แล้วว่าคุณไม่มีวันรักฉันได้จริง ๆ ในเมื่อรู้ว่าคุณจะไม่มีวันตอบรับความรักนี้ ฉันก็นอนกับคุณไม่ได้อีก"เธอเป็นเลขาที่ดีมาก แต่ช่างมันเถอะ“เดาว่านี่คงถึงเวลาที่คุณจะเขียนใบลาออกแล้วใช่เปล่า?” ผมยิ้มเยาะเย้ยใส่เธอเธอไม่ตอบเพียงแค่ส่ายหัวเบา ๆ ก่อนจะหันหลังเดินออกไปเงียบ ๆ ผมถอนหายใจออกมา แต่ก็ไม่ได้ตามเธอไป แค่ใช้โทรศัพท์เปิดประตูให้เธอออกไป พอเธอไปแล้ว ผมก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงเธอพูดถูก ผมปิดกั้นหัวใจตัวเองไว้ สัญญากับตัวเองว่าจะไม่ยอมตกหลุมรักใคร แน่นอนว่าพ่อแม่ผมมีชีวิตแต่งงานอันยอดเยี่ยมและรักกันมาก แต่กรณีของพวกท่านเป็
ธุลีใจ บทที่ 191
ผมเดินลงบันไดมาได้ทันเวลาพอดีที่เห็นเขาเดินสะดุดประตูหน้าบ้านของผม“โรแวน? อะไรเนี่ย?“ ผมถามขณะที่ผมพยุงปีก ประคองตัวเขาขึ้นมาเขาเมา มันเดาได้ไม่ยาก ปกติเขาจะไม่ดื่มมากเกินไปเพราะเคยเกิดเรื่องมาก่อน ดูเหมือนวันนี้เรื่องราวจะแตกต่างออกไป ซึ่งมันทำให้ผมเป็นกังวลมากเพราะคราวก่อนที่เขาเมาหนักขนาดนี้มันเป็นช่วงเวลาที่มืดมนที่สุดของเขาผมช่วยให้เขานั่งลงจากนั้นผมก็นั่งลงข้างเขา“เกิดอะไรขึ้น โร?” ผมถามอย่างกังวล“นายพูดถูก ถูกมาตลอด” เขาพูกตะกุกตะกัก “ฉันทำพลาดไปอย่างมาก ฉันจะแก้ไขสิ่งที่ฉันทำลายมันไปแล้วด้วยมือของฉันเองยังไงวะ?” ผมรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดในน้ำเสียงของเขาและมันทำให้ผมเจ็บด้วย ผมรักพี่ชายของผมมากกว่าสิ่งอื่นใด เมื่อเขาทุกข์ใจ ผมก็รู้สึกทุกข์ใจตามไปกับเขา ผมจะทำทุกสิ่งอย่างเพื่อเอาความเจ็บปวดของเขาออกไป ความเจ็บปวดใจของเขานั้น แต่ผมก็รู้ว่าผมไม่สามารถทำได้ ถึงอย่างไรก็ไม่ได้เลยจริง ๆ “อธิบายมาสิว่าทำไมนายถึงคิดว่านายทำผิดพลาดไปและตรงไหนที่นายผิดพลาดไปกันแน่?” เขาดูสิ้นหวัง เหมือนกับว่าโลกของเขาเพิ่งพังทลายถล่มทับบนตัวเขาเอง“ฉันรักเธอ เกบ ฉันโคตรรักเธอเลย” เขาตะโก
ธุลีใจ บทที่ 192
โรแวนผมเบิกตากว้างขึ้น ลำแสงจากแสงจ้ากระทบใบหน้าคมเข้มของผม ผมครางครวญด้วยความเจ็บปวด หัวของผมเต้นกระหน่ำราวกับว่ามีใครบางคนกำลังใช้มันเป็นกลองต้องใช้เวลาสักพักถึงจะตระหนักได้ว่าผมอยู่ในห้องของตัวเองในบ้านของเกบ มันเป็นสิ่งที่พวกเราทั้งคู่ทำไว้ เขามีห้องที่บ้านของผมและผมก็มีห้องในบ้านของเขาผมลุกขึ้นและตรงไปยังห้องน้ำพร้อมเสียงร้องครวญคราง ผมเปิดฝักบัวและก้าวไปยืนใต้สายน้ำ ใช้มือตัวเองพยุงไว้ ผมยืนพิงพนังและพยายามเรียบเรียงความคิดที่ยุ่งเหยิงของผม ผมจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้มากนักยกเว้นการดื่มแม่งเอ้ย! ผมมาที่นี่ได้ยังไงเนี่ย? มันจะเป็นไปได้ยังไงที่ผมตกหลุมรักเอวาและผมไม่รู้ตัวให้เร็วกว่านี้? วินาทีแห่งการตระหนักรู้นั้นทำให้ผมเศร้ามาก ผมมุ่งตรงไปยังคลับ ผมแทบจะไม่เคยเมาเลย ผมเคยสัญญากับตัวเองเอาไว้ว่าจะไม่เมาเด็ดขาดหลังจากโนอาเกิดมา ปกติแล้ว ผมจะดื่มแค่แก้วสองแก้วและนั่นก็เพียงพอแล้ว แต่เมื่อวานยังไงก็เถอะผมต้องการจะเมา ผมต้องการมาก ไม่มียารักษาที่ไหนสำหรับสิ่งที่ผมกำลังรู้สึกอยู่นี้ ไม่มีทางรักษาได้เลย คุณจะเริ่มจัดการกับความรู้สึกที่คุณรักผู้หญิงที่คุณเคยเกลียดได้ยังไง? ผู้หญิง
ธุลีใจ บทที่ 193
“เอาตามตรงนะฉันไม่อยากเป็นนายหรอก” เกบผิวปากและผมก็จ้องมองเขา “แต่นายยังไม่ได้ตอบฉัน ฉันอยากรู้ว่ามันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ นายตกหลุมรักเธอเมื่อไหร่กัน?” “ฉันไม่รู้ ฉันระบุเวลาที่แน่ชัดไม่ได้ บางทีมันอาจเกิดขึ้นตอนที่พวกเรายังคงแต่งงานกันอยู่ หรือบางทีมันอาจจะเป็นเพราะเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น ทั้งหมดที่ฉันรู้ตอนนี้ก็คือฉันรักเธอ” ผมเอามือสางผมตัวเอง ผมหงุดหงิดและกลัวมาก ช่างเป็นช่วงเวลาที่เลวร้ายอะไรอย่างงี้ที่ตระหนักได้ว่าคุณรักใครสักคน! “ฉันคิดว่านายรู้สึกแบบนั้นมาตลอด บางทีมันอาจเกิดขึ้นหลังจากโนอาเกิด ฉันยังคิดว่านายไม่ยอมให้ตัวเองรักเธอเพราะนายยึดมั่นในความทรงจำของเอมม่า เธอคือรักแรกของนาย ดังนั้นนายจึงคิดว่าเธอคือรักแท้ของนาย นายไม่สามารถใช้ชีวิตกับใครสักคนได้ถึงเก้าปีหรอกโดยไม่ได้รู้สึกอะไรเลยกับคนนั้น ฉันรู้จักนายดี โร นายจะไม่แม้แต่แตะต้องเธอถ้านายไม่ได้รู้สึกบางอย่างต่อเธอ” “เซ็กส์เป็นกระบวนการทางชีวภาพ ฉันแค่ได้ในสิ่งที่ต้องการจากเธอในขณะที่ยังคงเกลียดเธออยู่ ฉันละอายที่จะพูดว่ามีหลายครั้งที่ฉันจินตนาการว่าเธอคือเอมม่า“ ผมบอกเขา โดยรู้สึกรังเกียจอย่างที่สุดกับวิธีที่ผมปฏิบั
ธุลีใจ บทที่ 194
เอวา “เป็นไงบ้างลูก?” แม่ถามผ่านโทรศัพท์ “แล้วทารกกับโนอาล่ะเป็นไงกันบ้าง?” อีกครั้งที่พวกเขาออกนอกประเทศเพื่อการประชุมทางธุรกิจ มันไม่น่าแปลกใจสำหรับฉันที่พวกเขามีเครื่องบินเจ็ทส่วนตัวเพราะโรแวนก็มีเหมือนกัน เขามีเครื่องส่วนของเขาเองและยังมีของครอบครัวอีกหนึ่งลำเช่นกัน ฉันไม่เคยใช้ของเขา ไม่เคยขึ้นไปบนเครื่องนั้น บางทีอาจเป็นเพราะว่าพวกเราแทบจะไม่เคยไปเที่ยวที่ไหนด้วยกันเลยเมื่อความร่ำรวยของฉันพุ่งทะยานขึ้นสูงอย่างมาก ฉันเคยคิดที่จะซื้อเครื่องบินเจ็ทเป็นของตัวเอง แต่ฉันรีบทิ้งความคิดนั้นลง ฉันจะไปใช้มันเพื่ออะไรกันล่ะ? ฉันไม่ค่อยได้ไปไหนที่จะจำเป็นต้องใช้เครื่องบินเจ็ทของตัวเองสักหน่อย ถ้าฉันต้องไปที่ไหนสักที่ ฉันก็สามารถเช่าสักลำหรือฉันก็แค่บินด้วยชั้นธุรกิจก็ได้“เอวา?” “ขอโทษค่ะแม่ พวกเราทั้งหมดสบายดีค่ะ พวกเราแค่คิดถึงพ่อแม่มาก” และมันคือความจริง พวกเขาหายไปหนึ่งสัปดาห์แล้วและพวกเขาจะหายไปอีกหนึ่งสัปดาห์ โนอาและฉันคิดถึงพวกเขามากเหลือเกิน มันน่าประหลาดใจที่พวกเขากลายเป็นส่วนหนึ่งสำคัญในชีวิตของพวกเราในช่วงเวลาสั้น ๆ เช่นนี้“พวกเราก็คิดถึงลูกเหมือนกัน ยังไงก็ตามพ่อของล
ธุลีใจ บทที่ 195
“ให้ตายเถอะ ตกใจหมดเลย” ฉันเอามือทาบอกตัวเองราวกับว่านั่นจะช่วยให้จังหวะหัวใจที่เต้นแรงค่อย ๆสงบลง“โทษที ฉันคิดว่าเธอเห็นฉันเดินเข้ามาซะอีก” เธอกล่าวเจื่อน ๆฉันมัวแต่นั่งครุ่นคิดจนฉันไม่ได้รู้ว่าพวกเธอได้เข้ามาในห้องส่วนตัวนี้แล้ว“ไม่เป็นไร…ฉันแค่มีหลายอย่างที่ต้องห่วงกังวลน่ะ”“อยากเล่าให้ฟังไหม?” เล็ตตี้ถามขึ้นมา โดยนั่งลงฉันส่ายหัว “ไม่ล่ะ” มันไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากเล่าให้ฟัง ฉันแค่ไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไง ฉันจะเริ่มบอกให้พวกเขาฟังได้ยังไงว่าอาชญากรที่ทุกคนค้นหาไม่หยุดหย่อนคือลุงของลูกของฉัน หรือบอกว่าเราเคยติดต่อกันและราวกับว่าการที่ฉันยอมให้เขาอยู่ในชีวิตของลูกของฉันยังแย่ไม่พอ? “เรื่องนี้เกี่ยวกับโรแวนอีกแล้วหรือเปล่า?” เล็ตตี้โน้มตัวมาข้างหน้า สายตาของเธอส่องประกายแปลก ๆ “ทราวิสบอกว่าโรแวนโทรหาหลายวันก่อนและเขาก็เมาหนักมาก” ฉันขมวดคิ้วกับสิ่งนั้น ฉันจำไม่ได้ว่าครั้งสุดท้ายที่โรแวนเมาคือตอนไหน เขาเลิกดื่มจนเมาหลังจากโนอาเกิดมา อีกอย่างเขาก็เงียบหายไปตั้งแต่คืนนั้นที่เขาปรากฏตัวที่บ้านของฉันอย่างไม่คาดคิดฉันยังคงไม่สามารถเชื่อได้เลยว่าฉันตบเขา มันรู้สึกดีมากเพราะฉันอย
ธุลีใจ บทที่ 196
คุณไม่สามารถบังคับหัวใจให้ต้องการสิ่งที่มันไม่ต้องการได้ นั่นคือสิ่งที่โครินและเล็ตตี้กำลังพยายามทำอยู่อย่างการบังคับความรู้สึกที่ไม่มีอยู่จริง พวกเธอต้องการตอนจบในเทพนิยายให้ฉันและพวกเธอเชื่อว่านั่นจะเกิดขึ้นกับโรแวนเท่านั้น ทำไมพวกเธอถึงไม่เข้าใจว่าพวกเธอแค่ต้องการให้เขารักฉันซึ่งนั่นไม่ใช่ความจริงเสียหน่อย? แน่นอน โรแวนมีท่าทีที่แตกต่างไป แต่ฉันเชื่อว่ามันก็แค่สักระยะเท่านั้น ผู้ชายชอบในสิ่งที่พวกเขาไม่สามารถครอบครองได้ เขาต้องการฉันตอนนี้เพราะเขาไม่มีฉันอยู่ในกำมือ ไม่ช้าก็เร็วเขาก็จะเบื่อในการไล่ตามและกลับไปหารักแท้ของเขาเอง ถ้าฉันยอมฉันก็จะถูกทิ้งให้อกหักอีกครั้งหลังจากเขาตระหนักได้ว่าฉันไม่ใช่คนที่เขาต้องการ“มาจดจ่อกับจุดประสงค์ที่พวกเรามาที่นี่กันเถอะ” ฉันบอกพวกเธอหลังจากความเงียบเกิดระหว่างพวกเรา“โอเค” โครินตอบ“ก็ได้” เล็ตตี้บ่นพึมพำฉันถอนหายใจอย่างโล่งอก ดีใจที่พวกเธอเต็มใจที่จะปล่อยเรื่องนี้ไป ฉันรู้ว่าเล็ตตี้จะหาโอกาสเพื่อพูดเรื่องนี้อีกครั้ง แต่ฉันจะรับมือกับเรื่องนี้อีกทีตอนที่เธอพูดขึ้นมา“พวกเราไปร้านไอศครีมหรืออะไรสักอย่างดีไหม? ร้านหรูนี่ทำฉันหงุดหงิดกับพนักง
ธุลีใจ บทที่ 197
ฉันมองขึ้นไปบนฟ้าก่อนจะสงบสติอารมณ์ลง ฉันไม่อยากเครียดมากเกินไปในตอนนี้“สวัสดีคริสติน สวัสดีเอมม่า” ฉันพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ควบคุมอารมณ์เอาไว้ฉันไม่อยากจะจัดการกับเรื่องราววุ่นวายในวันนี้ ดังนั้นฉันจะเป็นคนสุภาพที่สุดเท่าที่จะสามารถทำได้ จากนั้นก็ถอนตัวออกจากสถานการณ์นี้ซะคริสตินยิ้มเยาะ แต่ฉันไม่ได้ให้ความสนใจเธอ ฉันมุ่งความสนใจไปที่เอมม่า เธอยังคงมีผ้าคล้องคอรอบไหล่เธออยู่ เห็นแบบนี้แล้วก็ทำให้ฉันนึกถึงวันนั้น ตอนที่เธอเต็มใจรับลูกกระสุนแทนฉันฉันอยากจะติดต่อเธอหลังจากเหตุการณ์นั้น แต่ฉันไม่มั่นใจว่าการกระทำของฉันจะได้รับการต้อนรับ ในสายตาของเธอ ฉันอาจจะยังคงเป็นศัตรูคู่แค้นของเธออยู่ก็ได้ดวงตาของฉันมองสบดวงตาของเธอ “ฉันไม่มีโอกาสที่จะขอบคุณสำหรับสิ่งที่เธอทำ แต่ฉันจะรู้สึกขอบคุณตลอดไป” ฉันบอกกับเธอ โดยชี้ไปที่ไหล่ของเธอฉันไม่รู้ว่าจะคาดหวังอะไร แต่ไม่ใช่จะให้เธอเยาะเย้ยฉันด้วยความดูถูกดูแคลน แน่นอนฉันรู้ว่าพวกเราจะไม่มีทางเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ แต่ฉันหวังว่าด้วยเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับพวกเรา จะทำให้เราพยายามอยู่ร่วมกันโดยโยนทิ้งอคติไปได้“ฉันไม่ต้องการความขอบคุณของเธอ
Pinakabagong kabanata
ธุลีใจ บทที่ 539
ฉันหยุดหายใจเเพราะความตกใจ และผละออกจากเขา ในขณะที่ร่างเล็ก ๆ กระโดดขึ้นมาบนตัวเรา"สุขสันต์วันคริสต์มาส!" เขาตะโกนอย่างมีความสุขด้วยเสียงร้องเพลง“หัวจะปวด” ทั้งกาเบรียลและฉันครางอย่างหงุดหงิดจะมาช้ากว่านี้สักชั่วโมงไม่ได้หรืออย่างไร? ถ้ามีใครสักคนในครอบครัวนี้ที่ชอบขัดจังหวะเรา มันก็ต้องเป็นลูกคนที่สอง แอนดรูว์ คนนี้แน่นอน เราเรียกเขาว่าดรูว์เขาอาจจะไม่รู้ว่าเขาเป็นตัวขัดจังหวะแค่ไหน แต่ก็ไม่สำคัญยังไงเขาก็ทำอยู่ดี"ตื่นครับ! ตื่น!" เขาตะโกนเสียงดัง จนชั่วขณะหนึ่งฉันไม่ได้ยินอะไรเลย นอกจากเสียงก้องของเจ้าลูกชาย"ไม่ต้องตะโกนก็ได้ ดรูว์" เกเบรียลบ่น "พ่อแม่ได้ยินชัดเจนโดยที่หนูไม่ต้องทำให้แก้วหูพ่อแม่แตกก็ได้"ดูเหมือนดรูว์จะไม่ฟังเลย เขาเด้งขึ้นเด้งลงบนเตียง มีความสุขแผ่ซ่านออกมาจากตัวเขาเกเบรียลขยับตัวใต้ผ้าห่ม คงพยายามขยับทุกอย่างให้เข้าที ฉันขยับร่างกายขึ้นและพิงหัวเตียง ก่อนจะคว้าลูกชายที่กระตือรือร้นและอยู่ไม่นิ่งมา สิ่งสุดท้ายที่เราต้องการคือเขาทำร้ายพ่อของเขาด้วยการเผลอเหยียบเข้ากลางตัวเขาหรืออะไรทำนองนั้น"หนูพยายามห้ามเลียมแล้วนะคะ แต่แม่ก็รู้ว่าเขาเป็นยังไงเวลาต
ธุลีใจ บทที่ 538
ฮาร์เปอร์ฉันกำลังล่องลอยอยู่บนปุยเมฆสีขาวนุ่มฟูแห่งการนอนหลับ ฉันรู้สึกอบอุ่น รู้สึกสงบ และรู้สึกได้รับความรักฉันเริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาทีละน้อย เกเบรียลนอนอยู่ข้างหลังฉัน แขนโอบกอดฉันไว้ เขาทำแบบนี้ทุกครั้งที่เรานอนหลับด้วยกัน เขากอดฉันไว้แน่นในอ้อมแขน ราวกับว่าเขากลัวว่าฉันจะหายไปหากไม่ทำเช่นนี้ฉันขยับตัวเล็กน้อยเพื่อหลุดออกจากอ้อมแขนของสามี ทว่าแทนที่จะปล่อยฉันไป เขากลับกระชับมือแน่นขึ้น ซึ่งดันฉันเข้าไปแนบชิดมากขึ้นฉันหยุดขยับเมื่อรู้สึกถึงเขา ฉันรู้สึกถึง น้องน้อยที่ตื่นมาเคารพธงชาติที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา ฮอร์โมนของฉันพลุ่งพล่าน และฉันก็ต้องการเขาขึ้นมาทันที ฉันอยากให้เขาสอดแทรกเข้ามาในร่างนี้เรื่องบนเตียงของเราสองช่างสมบูรณ์ แต่ก็มีบางครั้งที่ต้องการมากกว่านี้ อาจเพราะมีลูกด้วยกันถึงสามคนแล้ว บางเวลามันก็ยากที่จะมีเวลาส่วนตัวที่ไม่ถูกรบกวนได้"อืม" เกเบรียลร้องครางเมื่อฉันถูบั้นท้ายกับเป้าของเขาเสียงนั้นเดินทางลงไปจนถึงจุดนั้นของฉัน ฉันถูอีกครั้ง กระตุ้นเสียงครางแสนเร้าอารมณ์จากเขาอีกเกเบรียลเริ่มประทับจูบตามหลัง ไหล่ และคอ มันผ่านมาสองสามวันแล้ว และฉันก็โหยหาเขา
ธุลีใจ บทที่ 537
"ใช่เลยครับ" เขาตอบรับรอยยิ้มของฉัน ขณะที่คิลเลียนเดินเข้ามาหาเรา"ผมมาขโมยภรรยาแสนสวยของผมคืนแล้วครับ" เสียงเขาแหบพร่า และฉันอดไม่ได้ที่จะละลายไปกับโทนเสียงนั้น มันเซ็กซี่สุด ๆ ไปเลย“เธอเป็นของคุณแล้วนะ” คาลวินปล่อยมือจากฉันและหลีกทาง ก่อนจะเดินจากไปคิลเลียนดึงฉันเข้าไปในอ้อมกอดเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีช่องว่างระหว่างเรา "เป็นยังไงบ้าง? ปวดหลังหรือเปล่า? ขาเป็นยังไง?"เห็นไหม ฉันบอกแล้วไง เขาเป็นเสือร้ายในคราบทนายความ แต่ดูแลเอาใจใส่และรักใคร่ในฐานะคู่ครอง ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันมีสเปคแบบไหน จนกระทั่งฉันได้พบเขา"สบายดีค่ะ ที่รัก ไม่ต้องเป็นห่วงขนาดนั้นก็ได้" ฉันหัวเราะเบา ๆ ดันตัวเองเข้าไปใกล้เขามากขึ้น"ผมเคยบอกว่าผมรักคุณแล้วหรือยัง?" เขาถามฉันอดไม่ได้ที่จะยิ้มขณะที่เขย่งปลายเท้าและกระซิบชิดริมฝีปากของเขา "ประมาณพันครั้งแล้วค่ะวันนี้ แต่ฉันไม่ได้บ่นอะไรนะ""คุณคือสิ่งที่ดีที่สุดที่เคยเกิดขึ้นกับผมเลยนะครับ เอมม่า ผมนึกไม่ออกเลยว่าชีวิตผมจะเป็นยังไงหากไม่มีคุณ ผมรู้ว่าเราได้กล่าวคำสาบานกันไปแล้ว แต่ผมสัญญาว่าจะรักและทะนุถนอมคุณเสมอ เพราะคุณคือของขวัญที่เบื้องบนประทานมา ผมสัญญา
ธุลีใจ บทที่ 536
มอลลี่เป็นหนึ่งในเพื่อนเจ้าสาว เช่นเดียวกับเอวา คอนนี่ เล็ตตี้ ฮาร์เปอร์ และคินลีย์ พวกเธอเป็นเพื่อนสาวกันมาสี่ปีแล้วตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุวันนั้น แน่นอนว่าฉันไม่มีวันหาใครมาแทนมอลลี่ได้ เธอเป็นเพื่อนสนิทที่สุด แต่ฉันก็รู้สึกขอบคุณที่มีพวกเธออยู่เช่นกันอีกอย่างเมื่อวานนี้มอลลี่บอกฉันว่าเธอกำลังคิดจะย้ายมาอยู่ที่นี่ ฉันตื่นเต้นมาก ฉันรักเธอ แต่เรายอมรับว่าเป็นเพื่อนระยะไกลกันมันรักษาความสัมพันธ์กันได้ยาก ฉันมีความสุขมากที่เธอจะย้ายมาอยู่ใกล้ ๆเสียงเพลงช้าลง และกันเนอร์ก็เดินเข้ามา ตัดบทสนทนาทั้งหมด“เต้นรำกันหน่อยไหมครับ แม่?”มีเสียง ว้าว ดังขึ้นเป็นระลอก และฉันสาบานได้ว่าหัวใจฉันละลายไปตรงนั้นเลย"แน่นอนสิจ๊ะ สุดหล่อของแม่" ฉันตอบก่อนจะจับมือเขาตอนนี้กันเนอร์อายุสิบสี่ เป็นวัยรุ่นแล้วเชื่อไหมล่ะ? เขาสูงเท่าฉันแล้ว และฉันมั่นใจว่าอีกไม่กี่ปีเขาจะสูงกว่าฉัน ฉันไม่ว่าอะไรหรอก เขาก็จะเป็นลูกชายตัวน้อยของฉันเสมอคาลวินและฉันตัดสินใจส่งเขาไปเข้ารับการบำบัดทันทีที่ฉันออกจากโรงพยาบาล เราเข้าร่วมการบำบัดร่วมกันบ้าง และพูดคุยเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเรา และเกี่ยวกับวันที่เกิดอุบัติเหตุ
ธุลีใจ บทที่ 535
เอมม่าฉันเต้นรำกับมอลลี่ ปล่อยให้เสียงเพลงโอบล้อมตัวไว้ ฉันรู้สึกปวดหลังเล็กน้อยแต่ก็ไม่สำคัญอะไรเลยเมื่อฉันมีความสุขสุด ๆ แบบนี้ชุดเดรสสะบัดไปมาขณะที่เราตะโกนเนื้อเพลง หน้าร้อนแสนสาหัส ของเทย์เลอร์ สวิฟต์ออกมาสุดเสียง เอวาที่กำลังตั้งครรภ์ท้องแก่ก็เข้าร่วมกับเราด้วย ฉันหัวเราะเพราะเธอคิดว่าเธอกำลังเต้นอยู่เลยแต่เปล่าเลย ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเรียกสิ่งที่เธอกำลังทำว่าอะไรดีจำนวนครั้งที่ฉันเรียกว่าตนเองมีความสุขนั้นสามารถนับนิ้วได้เลย หนึ่งคือตอนที่ฉันสอบเนติบัณฑิตได้ สองคือตอนที่กันเนอร์เรียกฉันว่าแม่เป็นครั้งแรกหลังจากผ่านมานาน และสามคือวันนี้ งานแต่งของฉันคุณได้ยินไม่ผิดหรอกค่ะ ฉันแต่งงานแล้วและฉันมีความสุขอย่างที่สุดจำทนายหนุ่มน่ารักที่ฉันเล่าให้เอวาฟังในวันเกิดของเจมส์ได้ไหมคะ? จะว่าอย่างไรดี เขาไม่เคยละความพยายามเลยค่ะ ไม่ว่าฉันจะปฏิเสธเขากี่ครั้งก็ตาม เขาขอฉันคบหาอยู่เรื่อย ๆ และที่ฉันบอกว่าเรื่อย ๆ ก็คือเขาขอเกือบทุกวัน ฉันเบื่อที่จะได้ยินคำถามเดิม ๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนวันหนึ่งฉันก็ตอบตกลง ปรากฏว่ามันเป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดในชีวิตนี้เลยฉันชะลอฝีเท้าลง ดวงตามองหาเจ้าบ
ธุลีใจ บทที่ 534
กันเนอร์มีน้องชายแล้ว งงกันอยู่ใช่ไหมคะ? เพราะเมื่อกี้ฉันกับเอวากำลังคุยเรื่องแฟนกันอยู่เลย เชสไม่ใช่ลูกชายของฉันค่ะ เขาเป็นลูกชายตัวน้อยของคาลวินและคินลีย์ พวกเขาแต่งงานกันเมื่อปีที่แล้วแล้วมีเชสตัวน้อยน่ารักคนนี้เป็นลูกน้อยคาลวินและฉันสนิทกันมากขึ้นตั้งแต่อุบัติเหตุ เหมือนกับกันเนอร์ เขายกโทษให้ฉัน และพวกเราก็สามารถสร้างมิตรภาพที่สวยงามได้คินลีย์เป็นผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ เธอเข้ากับพวกเราทุกคนได้ เธอใจดีและน่ารัก และที่สำคัญที่สุด เธอทำให้คาลวินมีความสุขและปฏิบัติต่อกันเนอร์เหมือนลูกชายของเธอเอง"ไม่จ้ะ ไม่เคยเกินจริงเลย" เอวาแก้ตัว "น้าแค่อยากให้แม่หนูเล่าเรื่องทนายความน่ารักที่ที่ทำงานให้ฟังมากกว่านี้""ผมขอจบตรงนี้นะครับ ไปดีกว่า" เขาพูด ดูเหมือนจะขยะแขยงเล็กน้อย "แม่ดูน้องได้ใช่ไหมครับ หรือผมควรจะพาน้องไปด้วย?"“แม่สบายมากจ้ะ…ไปเล่นกับเพื่อน ๆ เถอะ”เขาพยักหน้าก่อนที่จะวิ่งไปหาโนอาและคนอื่น ๆ คาลวินใจดีพอที่จะแก้ไขข้อตกลงเรื่องการดูแลบุตร ตอนนี้พวกเราดูแลกันเนอร์ร่วมกัน ลูกอยู่กับคาลวินวันธรรมดาและใช้วันหยุดสุดสัปดาห์กับฉัน"เอาล่ะ กลับมาเรื่องผู้ชายน่ารักคนนั้นก่อนนะ
ธุลีใจ บทที่ 533
สามปีต่อมาเอมม่า"จริงจังนะ เอมม่า เมื่อไหร่เธอจะหาแฟนสักที?" เอวาเอ่ยถามพร้อมนั่งลงข้าง ๆ ฉันฉันมองออกไปที่สวนหลังบ้านและยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้ วันนี้เป็นวันเกิดของเจมส์ลูกชายของทราวิสและเล็ตตี้ ซึ่งตั้งชื่อตามพ่อของพวกเราและเจมส์กำลังจะอายุครบหนึ่งขวบเล็ตตี้และทราวิสแต่งงานกันเมื่อประมาณสองปีที่แล้ว ทราวิสคุกเข่าขอเธอแต่งงานทันทีที่ฉันได้สติขึ้นหลังจากอุบัติเหตุที่เกือบจะพรากชีวิตฉันไป คุณอาจจะสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับคนขับรถคนนั้น เขาถูกจำคุกห้าปีในข้อหาขับรถโดยประมาท ฉันหวังว่าเขาจะได้รับบทเรียนนะกลับมาที่ทราวิสและเล็ตตี้ ฉันคิดว่าการเห็นฉันอยู่ในโรงพยาบาลทำให้เขารู้ว่าชีวิตสั้นแค่ไหน เขาขอเธอแต่งงานและเล็ตตี้ก็ตอบตกลง พวกเขาแต่งงานกันซึ่งเป็นงานแต่งงานฤดูใบไม้ผลิที่สวยงามตอนนี้ัฉันได้กลายเป็นเพื่อนกับเอวาก็เลยถูกดึงเข้ามาในวงจรนี้ด้วย คอนนี่และรีเปอร์แต่งงานกันแบบงานแต่งงานเล็ก ๆ ที่เป็นกันเองกับเพื่อนสนิทและครอบครัว สี่เดือนต่อมาทั้งสองก็อ้าแขนรับลูกสาวของพวกเขา เฮเวน ตอนนี้คอนนี่ก็กำลังตั้งครรภ์ลูกคนที่สองซึ่งเป็นลูกสาวอีกคนฮาร์เปอร์และเกเบรียลก็กำลังจะมีลูกด้วยกันอีก
ธุลีใจ บทที่ 532
"ไม่ไหวแล้ว! ฉันต้องเบ่งเดี๋ยวนี้" ฉันคำรามพร้อมจับเสื้อเกเบรียลไว้ฉันรู้สึกบ้าไปแล้ว เหมือนฉันเสียสติไปแล้ว ความเจ็บปวดกำลังทำให้ฉันบ้าไปแล้วจริง ๆโชคดีที่พวกเราไปถึงห้องคลอดก่อนที่ฉันจะคลอดลูกตรงทางเดินของโรงพยาบาล ฉันถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเดินไปถึงห้องคลอด และเจ้าหน้าที่ก็เริ่มเตรียมพร้อมให้ฉันเอวาอยู่ในห้องเรียบร้อย ฉันรู้สึกขอบคุณที่มีคนเข้าใจความรู้สึกตอนที่ช่องคลอดฉีกออกเป็นสองส่วนเพื่อให้เด็กตัวน้อย ๆ ออกมาดูโลก"ฉันไม่ไหวแล้ว" ฉันกัดฟันพูด ก่อนที่จะยกตัวขึ้นและเบ่งสุดแรงฉันสาบานว่าฉันรู้สึกเหมือนก้นจะแตกและมันก็เพิ่มความเจ็บปวดให้ฉันมากขึ้น"ความผิดคุณเลย!" ฉันกรีดร้องใส่เกเบรียลขณะที่จับมือเขาไว้แน่นฉันจ้องเขม็งไปที่เขา ลมหายใจถี่กระชั้น และรูจมูกบานออกเพื่อพยายามสูดอากาศเข้าไปในปอดให้ได้มากที่สุด"เตรียมนะ เธอ เบ่งเลย" เอวาเร่งเร้าฉันขณะที่เช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากให้ฉัน "เกเบรียลไม่สำคัญแล้วตอนนี้""อ้าว ใจร้ายนะ เอวา" เกเบรียลพึมพำพร้อมจ้องเขม็งไปยังเอวา เธอจ้องเขม็งกลับราวกับจะบอกให้เขาหุบปากและทำตามน้ำไปฉันบีบมือพวกเขาเมื่อมดลูกหดตัวอีกครั้ง และฉันก็ออ
ธุลีใจ บทที่ 531
"สบายมากจ้ะ หมีน้อยลิลลี่ แม่กำลังจะคลอดลูก... จำที่แม่บอกหนูได้ไหมว่าอะไรจะเกิดขึ้นตอนถึงเวลาแบบนี้?"เธอพยักหน้า "ค่ะ แม่บอกว่าแม่จะเจ็บท้อง แต่หนูไม่ต้องห่วง เพราะมันเป็นส่วนหนึ่งที่จะทำให้น้องเกิดมาค่ะ""ดีมากจ้ะ" ฉันเบ้หน้าเมื่อการหดเกร็งตัวจู่โจมฉันอีกครั้ง "นั่นคือสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นตอนนี้ ดังนั้นอย่ากลัวไปนะจ๊ะ"เกเบรียลจับมือและช่วยให้ฉันเดินออกจากห้อง ฉันหายใจเข้าทางจมูกและหายใจออกทางปาก แต่พูดตามตรงมันไม่ได้ช่วยอะไรเลย"หนูแค่ไม่เข้าใจน่ะค่ะ ทำไมแม่ต้องเจ็บด้วย? ทำไมเด็กถึงออกมาจากท้องแม่ไม่ได้โดยไม่ทำให้แม่เจ็บล่ะคะ?"สิ่งที่ฉันไม่ต้องการที่สุดคือทำให้ลูกสาวหวาดกลัวโดยต้องอธิบายให้เธอฟังว่าความเจ็บปวดนั้นจำเป็นสำหรับการออกแรงเบ่งเด็กออกมาจากร่างกายฉัน เธอจะอยากรู้ว่าทำไมต้องเบ่งลูกออกมาด้วย และฉันจะต้องอธิบายว่าเพราะลูกตัวใหญ่และทางออกเล็กกว่า ดังนั้นการหดเกร็งตัวเหล่านั้นจึงจำเป็นสำหรับการเบ่งลูกออกมา จากนั้นเธอจะอยากรู้ว่าทางออกนั้นคืออะไร และฉันจะต้องบอกเธอว่าลูกออกมาทางนั้นอย่างไรเล่าอย่างที่คุณเห็น นั่นไม่ใช่บทสนทนาที่เธอเตรียมใจรับได้นัก เธอจะตกใจกลัวเมื่อรู้ว
