เข้าสู่ระบบแชร์
ถูกทรยศ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-08 13:43:41เสิ่นเว่ยหมิงกำลังขับรถกลับจากที่ทำงาน ข้างๆมีเพื่อนรุ่นน้องนั่งมาด้วยคังหว่านเอ๋อร์หรือแคร์เพื่อนรุ่นน้องที่ทำงานด้วยกันไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ เสิ่นเว่ยหมิงรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่วันนี้จึงเอ่ยกับรุ่งน้องที่นั่งอยู่ข้างๆ
"แคร์ ไปอยู่เมืองไทยที่นั่นมีครอบครัวอุปถัมภ์อยู่ สามารถซ่อนตัวตนของเธอได้ดี ออกเดินทางวันนี้เลย"
"พี่เว่ยหมิง ทำไมเราต้องหนีพี่เป็นมือหนึ่งมือดีนะ เขาต้องฝึกอีกกี่ปีกันถึงจะได้คนมีความสามารถแบบพี่"
"พี่เก่งเกินไป หัวรั้นเกินไปผู้ใหญ่ไม่ชอบคนที่ควบคุมไม่ได้ แคร์ไปลงเรือแล้วรีบต่อไปที่สนามบินส่วนตัว พี่เขียนรายละเอียดไว้แล้ว"
เสิ่นเว่ยหมิงจอดรถที่ใต้สะพานก่อนจะพาเพื่อนรุ่นน้องเดินลัดเลาะไปตามริมแม่น้ำเพื่อเปลี่ยนรถอีกคัน ไม่นานก็มาถึงบริเวณที่ซ่อนรถไว้ ก่อนจะเข็นออกจากบริเวณนั้น แคร์ตาแดงๆจะร้องไห้
"พี่ ถ้าหนูหนีไปแล้วพี่ล่ะ พวกเขาจะทำอะไร พี่ทำไมไม่ไปด้วยกัน"
"แคร์ฟังพี่นะ ระหว่างพวกเราต้องมีหนึ่งคนที่รอด เธออ่อนต่อโลกพวกเขาจึงไม่เห็นเธอในสายตา หากเราอยู่ด้วยกันจะไม่มีใครรอด"
"ฮือๆๆ พี่คะ"
"ขึ้นรถเถอะแคร์ขับไปตามที่พี่บอกอย่าเปิดแมพเข้าใจที่พี่พูดหรือไม่ ผ่านสิบสองปันนา เข้าทางชายแดนเชียงใหม่ ครอบครัวใหม่ของเธออยู่ที่กรุงเทพ ที่นั่นสังคมเมืองซ่อนตัวง่ายกว่าชนบท"
"พี่รักษาตัวเองดีๆนะ หนูจะติดต่อพี่ยังไง"
"รีบไปเถอะ อย่าติดต่อพี่ทุกช่องทาง ไม่งั้นเราจะไม่รอดทั้งคู่ ถ้าห่วงพี่จริงๆเธอต้องอดทน เมื่อถึงเวลาให้ไปที่นี่"
เสิ่นเว่ยหมิงบอกสถานที่แก่แคร์ จากนั้นแคร์ก็ขับรถจากไป น้ำตาไหลตลอดทาง ทำไมองค์กรณ์ต้องกำจัดพี่เธอไม่เข้าใจ
เสิ่นเว่ยหมิงอัปโหลดข้อมูลขององค์กรณ์ทุกแพลตฟอร์ม ส่งตรงถึงหน่วยงานระหว่างประเทศ หน่วยงานความมั่นคงของภูมิภาค ระบบอัปโหลดเรียบร้อยแล้วเหลืออีกไม่ถึงสิบเปอร์เซ็นต์ เสิ่นเว่ยหมิงเดินกลับไปที่รถก่อนจะสตาร์ทแล้วขับออกไปจากใต้สะพาน
ขับมาได้ระยะหนึ่งก่อนถึงไฟแดง ก็เห็นรถเทเลอร์สองฝั่งจอดรออยู่ ดูเหมือนไม่ใช่รถเสียหรือพักรถแต่อย่างใด คำสั่งกำจัดเธอออกมาแล้ว ออกมาจากคนที่เธอเรียกว่าคุณพ่ออยู่หลายปี เขาเก็บเธอมาเลี้ยงฝึกงานสายลับให้ งานล้วงข้อมูลอีกทั้งแทรกซึมทุกองค์กร
เสิ่นเว่ยหมิงเร่งเครื่องหากทั้งสองคันจะพุ่งชนเธอด้วยรถเธอเล็กกว่าความเร็วถือว่าเร็วกว่าอย่างน้อยเธออาจรอดหวุดหวิดแน่ เท้าแตะคันเร่งทันที ความเร็วที่เพิ่มขึ้นทำให้รถพุ่งทะยานไปด้านหน้า จุดสีแดงที่หน้าอกของเธอทำให้เสิ่นเว่ยหมิงรู้ดีว่าวันนี้เธอไม่สามารถพ้นเงื้อมมือมัจจุราชได้ ทันทีที่จุดสีแดงส่องมาถึงไม่นานกระสุนก็ทะลุผ่านร่างของเธอไปทันที
เสิ่นเว่ยหมิงปล่อยมือจากพวงมาลัย ตัวโน้มไปด้านหน้ามือสองข้างตกอยู่ข้างลำตัว นัยน์ตาเบิกโพลงเท้าที่เหยียบคันเร่งยังคงแตะอยู่รถไม่มีทีท่าว่าจะหยุดแต่คนขับกลับไร้ลมหายใจไปแล้ว รถพุ่งไปยังอีกไฟแดงที่มีรถสิบล้อจอดรออยู่ ทันทีที่รถพุ่งมาจะถึงสิบล้อก็เหยียบเต็มที่พุ่งชนรถsuvจนกระทั่งพลิกคว่ำ ไฟลุกท่วมทั้งคัน
เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้เสิ่นเว่ยหมิงยืนมองร่างตัวเองถูกไฟคลอกอย่างน่าสยดสยอง เธอมองเห็นคุณพ่อเดินลงมาพร้อมกับคนรักของเธอที่เขาเพิ่งสัญญาว่าเสร็จภารกิจครั้งนี้เขากับเธอจะวางมือ เขาทรยศเธอ
"เรียบร้อยแล้วกลับได้ พรุ่งนี้ให้ทางสำนักงานออกประกาศว่าเธอขายข้อมูลประเทศ และประกาศหาคนที่เธอเคยติดต่อ เด็กคนนั้นล่ะเจออะไรหรือไม่"
"ไม่เจอครับ เป็นเพียงรุ่นน้อง มีหน้าที่ทำงานเกี่ยวกับการเขียนข้อมูลลงซอฟต์แวร์เท่านั้น ล่าสุดเห็นบอกว่าลาออกไปดูแลคุณยายที่บ้านเกิดแล้วก่อนที่เสิ่นเว่ยหมิงจะถูกออกคำสั่งกำจัดสองเดือนครับ"
ทั้งหมดพากันขึ้นรถกลับออกไป เสิ่นเว่ยหมิงเสียใจไหมเธอตอบว่าไม่ ชายคนรักหรือเธอแค่คิดว่าหากวางมืออยากมีชีวิตครอบครัวเหมือนคนอื่นเท่านั้น ความรักคืออะไรเธอไม่รู้ เดินเลื่อนลอยพักใหญ่ก็ถูกบางอย่างดูดมา เหมือนอยู่ในหลุมดำมืดก่อนที่จะไม่รับรู้สิ่งใด
บทที่เกี่ยวข้อง
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป มาถึงก็ถูกเปิดซิง
แคว้นต้าหลี่เผยซ่างกวนที่ตอนนี้กำลังทรมานจากยาปลุกกำหนัด เขากลับมาที่เรือนไผ่ด้านหลังของจวนเป็นองค์ชายใหญ่แน่ๆที่วางแผนสกปรกนี้กับเขา เดิมทีเขามีสัญญาหมั้นหมายอยู่กับหลิวเสี่ยวเหยียน บุตรสาวสมุหกลาโหมกำลังจะแต่งงานกันสิ้นปีนี้"อ่าห์ จ้าวเหวินสารเลวนัก อื้อ ข้าต้องการปลดปล่อยให้ตายสิ"เผยซ่างกวนคำรามออกมาราวกับสัตว์ร้าย เขากำลังทรมานจากยานั่น ตอนนี้ต้องการสตรีอย่างมากแต่หากไปหาหอนางโลมคงไม่ได้เขาเป็นถึงแม่ทัพใหญ่ของแคว้นเสิ่นชิงเวยบุตรสาวคนโตตระกูลเสิ่นนางอายุสิบหกปีเท่านั้นที่ตอนนี้ตระกูลตกต่ำ บิดาป่วยไข้ไม่สามารถรับใช้ราชสำนักได้อีกมารดาจากไปแล้ว นางต้องมารับจ้างงานในจวนแม่ทัพเพื่อนำเงินไปซื้อยาให้บิดา น้องสาวที่ตอนนี้อายุเพียงสิบเอ็ดปีและน้องชายวัยเก้าขวบยังรออาหารจากนางอยู่ท่านพ่อป่วยเรื้อรังมานานตอนนี้จากไปได้เจ็ดวันแล้ว วันนี้ป้าฝางบอกให้นางมาทำความสะอาดเรือนท่านแม่ทัพ พรุ่งนี้ท่านแม่ทัพจะกลับมาต้องให้เรียบร้อยหากนางมาตรวจดูแล้วยังมีคราบฝุ่น เดือนนี้นางจะหักเงินหนึ่งร้อยอีแปะเสิ่นชิงเวยมาถึงหน้าเรือนก็เปิดประตูเข้าไป นางเริ่มเก็บกวาดทีละห้องจนมาถึงห้องนอนหลัก จึงเปิดประตูเข้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-08ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป จ่ายค่าเข้าชมมาซะ
เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นไปทั่วห้อง เผยซ่างกวนพานางมาวางบนโต๊ะแปดเหลี่ยม จับขาเรียวฉีกออกจนกว้างจากนั้นก็กระหน่ำซอยสะโพก เสิ่นเว่ยหมิงสุขสมแล้วสุขสมอีก หัวนมมีแต่น้ำลายของเขายืดไปหมด มันเสียวซ่านจนบอกไม่ถูก เธอได้กลิ่นกำยานจางๆ ไอ้หมอนี่ถูกวางยามิหนำซ้ำในห้องยังมีกำยานยาปลุกเซ็กส์อีกด้วยมิน่าเธอถึงร่านได้ขนาดนี้ อูยเสียวโว้ย แตกเป็นสิบน้ำแล้วเลือดจะหมดตัวแล้วมั้งเสิ่นเว่ยหมิงที่ถูกเขาเคี่ยวกรำไม่มีเวลาคิดมาก เธอรู้แค่ว่าเธอถูกยิงแล้วตายแล้วตอนนี้อยู่ในร่างคนอื่นที่กำลังถูกข่มขื่น จนกระทั่งรุ่งเช้าเผยซ่างกวนที่สุขสมทั้งคืนเขาปลดปล่อยใส่กายนางนับครั้งไม่ถ้วน นอนกอดร่างบางประกาศความเป็นเจ้าของเต็มที่ เนื้อตัวเขาและนางมีแต่ร่องรวยดอกเหมยเต็มไปหมดเสิ่นเว่ยหมิงที่ตอนนี้กำลังปวดหัว นางกำลังรวบรวมความทรงจำของร่างเดิมอยู่ เสิ่นชิงเวยบุตรสาวเสิ่นชวนอดีตรองเจ้ากรมอาลักษณ์ ที่อยู่ๆก็ป่วยเรื้อรังมานาน ราชสำนักให้เขาออกมารักษาตัว ไม่มีกระทั่งเงินเยียวยาช่วยเหลือ เจ้าของร่างนี้มารับจ้างทำงานแลกกับเงินไปซื้อยา เมื่อวานตอนบ่ายนางถูกใช้มาทำความสะอาดเรือนนี้จนเจอเข้ากับเรื่องนี้จนตกใจหัวใจวายเสียงเอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-08ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป เดินทางออกจากเมืองหลวง
ทันทีที่เสิ่นชิงเวยพูดจบ บัณฑิตและขุนนางทุกคนก็ต่างพากันขยับหนีทันที นึกว่าจะมาดูเรื่องสนุกกลายเป็นต้องเสียเงิน สุดท้ายเสิ่นชิงเวยก็ได้มาสามพันตำลึงเบาๆ อีกทั้งยังกระตุกหยกห้อยเอวจ้าวเหวินและปิ่นหยกผีเสื้อของหลิวเสี่ยวเหยียนมาได้อีกด้วยไม่ทันพ้นประตูบ้านก็ได้ยินเสียงโหยหวนของป้าฝางดังมาจากนั้นก็ได้ยินเสียงพ่อบ้านเผยเอ่ยเสียวเข้มเพื่อจงใจให้นางได้ยิน"โบยให้ครบร้อยไม้ เอาไปทิ้งสุสานไร้ญาตบังอาจคิดไม่ชื่อกับท่านแม่ทัพ"เสิ่นชิงเวยต้องหาทางไปจากที่นี่ ผู้ชายคนนี้ใจแคบ ไม่ฟังเหตุผล หาทางกลับบ้านก่อนค่อยว่ากันเมื่อมาถึงบ้านน้องชายกับน้องสาวก็นั่งหลับรอนางทั้งคืนแต่เหตุใดมานั่งอยู่หน้าประตูบ้าน ในบ้านผู้คนพลุกพล่านนัก ทันทีทีที่เห็นนางก็วิ่งมากอดเสิ่นชิงเวยกำลังปลอบใจน้องๆ ชายวัยกลางคนก็เดินมาหานางก่อนจะเอ่ย"แม่นนางเสิ่น ข้าคือเถ้าแก่พ่านแม่นางเสิ่นจำข้าได้หรือไม่"เสิ่นชิงเวยมองหน้าบุรุษตรงหน้า พยายามเค้นความทรงจำของร่างเดิมก็จำบุคคลคนนี้ได้ เขาเป็นเถ้าแก่ซื้อขายบ้านหรือเช่าบ้านในเมืองหลวง สมัยก่อนบิดาของร่างเดิมเคยคบค้าสมาคมกับเขาอยู่พอสมควร แต่สนิทถึงขั้นไหนนั้นนางไม่อาจรู้"ท่านลุงพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-08ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป ติดใจเนื้อแกะแสนหวาน
จวนเผยเผยซ่างกวนนั่งอยู่กลางห้องโถงใหญ่ เผยฮูหยินนั่งร้องไห้คร่ำครวญเพราะคนสนิทถูกโบยจนตาย เผยปินนกอดฮูหยินตนเองจ้องหน้าบุตรชายก่อนจะเอ่ยขึ้น"กวนเอ๋อร์ เจ้าทำอันใดป้าฝางเป็นคนเก่าคนแก่ของมารดาเจ้าเหตุใดต้องลงโทษเพียงนั้น เจ้าจะฆ่าก็ควรเป็นสตรีไร้ยางอายนั่น"เผยซ่างกวนมองหน้าบิดาสลับกับเผยฮูหยินก่อนจะยิ้มเหยียดหันไปทางบิดาเอ่ยออกมา"มารดาข้าหลับอยู่ที่วัดไท้ส่วย ตรงหน้าคือฮูหยินของท่าน อีกอย่างป้าฝางทำอะไรเผยฮูหยินมิทราบแจ้งแก่ใจตนเองจริงๆหรือ ท่านพ่อบางทีท่านอาจกล่าวถูกดูเหมือนว่าข้าจะฆ่าผิดคน"ไอเย็นแผ่ออกมาจากร่างสูงที่ยืนขึ้นเต็มตัว เผยจงหยวนรีบเดินไปหามารดาทันที พี่ใหญ่นับวันยิ่งน่ากลัว เขากอดแขนมารดาเอาไว้ เผยฮูหยินลูบหลังบุตรชายก่อนจะเอ่ย"กวนเอ๋อร์ แม่รู้ว่าแม่ไม่อาจแทนที่มารดาเจ้าได้ แต่อย่าทำเช่นนี้เลยดูสิหยวนเอ๋อร์กลัวจนลนลานแล้ว โถลูกแม่พี่เจ้าแค่กำลังโมโห หาที่ระบายอารมณ์เท่านั้นไม่ได้ตั้งใจทำให้เจ้ากลัวหรอก"เผยปินปาถ้วยชาลงพื้นก่อนจะตวาดเสียงเข้ม"เป็นแม่ทัพแล้วอย่างไร ข้าเป็นบิดาเจ้ามิใช่ทหารใต้อาณัติเจ้า นางเป็นท่านแม่เจ้าควรให้เกียรตินาง""นางเป็นภรรยาท่าน ไปปลอบประ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-08
บทล่าสุด
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป ติดใจเนื้อแกะแสนหวาน
จวนเผยเผยซ่างกวนนั่งอยู่กลางห้องโถงใหญ่ เผยฮูหยินนั่งร้องไห้คร่ำครวญเพราะคนสนิทถูกโบยจนตาย เผยปินนกอดฮูหยินตนเองจ้องหน้าบุตรชายก่อนจะเอ่ยขึ้น"กวนเอ๋อร์ เจ้าทำอันใดป้าฝางเป็นคนเก่าคนแก่ของมารดาเจ้าเหตุใดต้องลงโทษเพียงนั้น เจ้าจะฆ่าก็ควรเป็นสตรีไร้ยางอายนั่น"เผยซ่างกวนมองหน้าบิดาสลับกับเผยฮูหยินก่อนจะยิ้มเหยียดหันไปทางบิดาเอ่ยออกมา"มารดาข้าหลับอยู่ที่วัดไท้ส่วย ตรงหน้าคือฮูหยินของท่าน อีกอย่างป้าฝางทำอะไรเผยฮูหยินมิทราบแจ้งแก่ใจตนเองจริงๆหรือ ท่านพ่อบางทีท่านอาจกล่าวถูกดูเหมือนว่าข้าจะฆ่าผิดคน"ไอเย็นแผ่ออกมาจากร่างสูงที่ยืนขึ้นเต็มตัว เผยจงหยวนรีบเดินไปหามารดาทันที พี่ใหญ่นับวันยิ่งน่ากลัว เขากอดแขนมารดาเอาไว้ เผยฮูหยินลูบหลังบุตรชายก่อนจะเอ่ย"กวนเอ๋อร์ แม่รู้ว่าแม่ไม่อาจแทนที่มารดาเจ้าได้ แต่อย่าทำเช่นนี้เลยดูสิหยวนเอ๋อร์กลัวจนลนลานแล้ว โถลูกแม่พี่เจ้าแค่กำลังโมโห หาที่ระบายอารมณ์เท่านั้นไม่ได้ตั้งใจทำให้เจ้ากลัวหรอก"เผยปินปาถ้วยชาลงพื้นก่อนจะตวาดเสียงเข้ม"เป็นแม่ทัพแล้วอย่างไร ข้าเป็นบิดาเจ้ามิใช่ทหารใต้อาณัติเจ้า นางเป็นท่านแม่เจ้าควรให้เกียรตินาง""นางเป็นภรรยาท่าน ไปปลอบประ
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป เดินทางออกจากเมืองหลวง
ทันทีที่เสิ่นชิงเวยพูดจบ บัณฑิตและขุนนางทุกคนก็ต่างพากันขยับหนีทันที นึกว่าจะมาดูเรื่องสนุกกลายเป็นต้องเสียเงิน สุดท้ายเสิ่นชิงเวยก็ได้มาสามพันตำลึงเบาๆ อีกทั้งยังกระตุกหยกห้อยเอวจ้าวเหวินและปิ่นหยกผีเสื้อของหลิวเสี่ยวเหยียนมาได้อีกด้วยไม่ทันพ้นประตูบ้านก็ได้ยินเสียงโหยหวนของป้าฝางดังมาจากนั้นก็ได้ยินเสียงพ่อบ้านเผยเอ่ยเสียวเข้มเพื่อจงใจให้นางได้ยิน"โบยให้ครบร้อยไม้ เอาไปทิ้งสุสานไร้ญาตบังอาจคิดไม่ชื่อกับท่านแม่ทัพ"เสิ่นชิงเวยต้องหาทางไปจากที่นี่ ผู้ชายคนนี้ใจแคบ ไม่ฟังเหตุผล หาทางกลับบ้านก่อนค่อยว่ากันเมื่อมาถึงบ้านน้องชายกับน้องสาวก็นั่งหลับรอนางทั้งคืนแต่เหตุใดมานั่งอยู่หน้าประตูบ้าน ในบ้านผู้คนพลุกพล่านนัก ทันทีทีที่เห็นนางก็วิ่งมากอดเสิ่นชิงเวยกำลังปลอบใจน้องๆ ชายวัยกลางคนก็เดินมาหานางก่อนจะเอ่ย"แม่นนางเสิ่น ข้าคือเถ้าแก่พ่านแม่นางเสิ่นจำข้าได้หรือไม่"เสิ่นชิงเวยมองหน้าบุรุษตรงหน้า พยายามเค้นความทรงจำของร่างเดิมก็จำบุคคลคนนี้ได้ เขาเป็นเถ้าแก่ซื้อขายบ้านหรือเช่าบ้านในเมืองหลวง สมัยก่อนบิดาของร่างเดิมเคยคบค้าสมาคมกับเขาอยู่พอสมควร แต่สนิทถึงขั้นไหนนั้นนางไม่อาจรู้"ท่านลุงพ
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป จ่ายค่าเข้าชมมาซะ
เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นไปทั่วห้อง เผยซ่างกวนพานางมาวางบนโต๊ะแปดเหลี่ยม จับขาเรียวฉีกออกจนกว้างจากนั้นก็กระหน่ำซอยสะโพก เสิ่นเว่ยหมิงสุขสมแล้วสุขสมอีก หัวนมมีแต่น้ำลายของเขายืดไปหมด มันเสียวซ่านจนบอกไม่ถูก เธอได้กลิ่นกำยานจางๆ ไอ้หมอนี่ถูกวางยามิหนำซ้ำในห้องยังมีกำยานยาปลุกเซ็กส์อีกด้วยมิน่าเธอถึงร่านได้ขนาดนี้ อูยเสียวโว้ย แตกเป็นสิบน้ำแล้วเลือดจะหมดตัวแล้วมั้งเสิ่นเว่ยหมิงที่ถูกเขาเคี่ยวกรำไม่มีเวลาคิดมาก เธอรู้แค่ว่าเธอถูกยิงแล้วตายแล้วตอนนี้อยู่ในร่างคนอื่นที่กำลังถูกข่มขื่น จนกระทั่งรุ่งเช้าเผยซ่างกวนที่สุขสมทั้งคืนเขาปลดปล่อยใส่กายนางนับครั้งไม่ถ้วน นอนกอดร่างบางประกาศความเป็นเจ้าของเต็มที่ เนื้อตัวเขาและนางมีแต่ร่องรวยดอกเหมยเต็มไปหมดเสิ่นเว่ยหมิงที่ตอนนี้กำลังปวดหัว นางกำลังรวบรวมความทรงจำของร่างเดิมอยู่ เสิ่นชิงเวยบุตรสาวเสิ่นชวนอดีตรองเจ้ากรมอาลักษณ์ ที่อยู่ๆก็ป่วยเรื้อรังมานาน ราชสำนักให้เขาออกมารักษาตัว ไม่มีกระทั่งเงินเยียวยาช่วยเหลือ เจ้าของร่างนี้มารับจ้างทำงานแลกกับเงินไปซื้อยา เมื่อวานตอนบ่ายนางถูกใช้มาทำความสะอาดเรือนนี้จนเจอเข้ากับเรื่องนี้จนตกใจหัวใจวายเสียงเอ
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป มาถึงก็ถูกเปิดซิง
แคว้นต้าหลี่เผยซ่างกวนที่ตอนนี้กำลังทรมานจากยาปลุกกำหนัด เขากลับมาที่เรือนไผ่ด้านหลังของจวนเป็นองค์ชายใหญ่แน่ๆที่วางแผนสกปรกนี้กับเขา เดิมทีเขามีสัญญาหมั้นหมายอยู่กับหลิวเสี่ยวเหยียน บุตรสาวสมุหกลาโหมกำลังจะแต่งงานกันสิ้นปีนี้"อ่าห์ จ้าวเหวินสารเลวนัก อื้อ ข้าต้องการปลดปล่อยให้ตายสิ"เผยซ่างกวนคำรามออกมาราวกับสัตว์ร้าย เขากำลังทรมานจากยานั่น ตอนนี้ต้องการสตรีอย่างมากแต่หากไปหาหอนางโลมคงไม่ได้เขาเป็นถึงแม่ทัพใหญ่ของแคว้นเสิ่นชิงเวยบุตรสาวคนโตตระกูลเสิ่นนางอายุสิบหกปีเท่านั้นที่ตอนนี้ตระกูลตกต่ำ บิดาป่วยไข้ไม่สามารถรับใช้ราชสำนักได้อีกมารดาจากไปแล้ว นางต้องมารับจ้างงานในจวนแม่ทัพเพื่อนำเงินไปซื้อยาให้บิดา น้องสาวที่ตอนนี้อายุเพียงสิบเอ็ดปีและน้องชายวัยเก้าขวบยังรออาหารจากนางอยู่ท่านพ่อป่วยเรื้อรังมานานตอนนี้จากไปได้เจ็ดวันแล้ว วันนี้ป้าฝางบอกให้นางมาทำความสะอาดเรือนท่านแม่ทัพ พรุ่งนี้ท่านแม่ทัพจะกลับมาต้องให้เรียบร้อยหากนางมาตรวจดูแล้วยังมีคราบฝุ่น เดือนนี้นางจะหักเงินหนึ่งร้อยอีแปะเสิ่นชิงเวยมาถึงหน้าเรือนก็เปิดประตูเข้าไป นางเริ่มเก็บกวาดทีละห้องจนมาถึงห้องนอนหลัก จึงเปิดประตูเข้
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป ถูกทรยศ
เสิ่นเว่ยหมิงกำลังขับรถกลับจากที่ทำงาน ข้างๆมีเพื่อนรุ่นน้องนั่งมาด้วยคังหว่านเอ๋อร์หรือแคร์เพื่อนรุ่นน้องที่ทำงานด้วยกันไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ เสิ่นเว่ยหมิงรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่วันนี้จึงเอ่ยกับรุ่งน้องที่นั่งอยู่ข้างๆ"แคร์ ไปอยู่เมืองไทยที่นั่นมีครอบครัวอุปถัมภ์อยู่ สามารถซ่อนตัวตนของเธอได้ดี ออกเดินทางวันนี้เลย""พี่เว่ยหมิง ทำไมเราต้องหนีพี่เป็นมือหนึ่งมือดีนะ เขาต้องฝึกอีกกี่ปีกันถึงจะได้คนมีความสามารถแบบพี่""พี่เก่งเกินไป หัวรั้นเกินไปผู้ใหญ่ไม่ชอบคนที่ควบคุมไม่ได้ แคร์ไปลงเรือแล้วรีบต่อไปที่สนามบินส่วนตัว พี่เขียนรายละเอียดไว้แล้ว"เสิ่นเว่ยหมิงจอดรถที่ใต้สะพานก่อนจะพาเพื่อนรุ่นน้องเดินลัดเลาะไปตามริมแม่น้ำเพื่อเปลี่ยนรถอีกคัน ไม่นานก็มาถึงบริเวณที่ซ่อนรถไว้ ก่อนจะเข็นออกจากบริเวณนั้น แคร์ตาแดงๆจะร้องไห้"พี่ ถ้าหนูหนีไปแล้วพี่ล่ะ พวกเขาจะทำอะไร พี่ทำไมไม่ไปด้วยกัน""แคร์ฟังพี่นะ ระหว่างพวกเราต้องมีหนึ่งคนที่รอด เธออ่อนต่อโลกพวกเขาจึงไม่เห็นเธอในสายตา หากเราอยู่ด้วยกันจะไม่มีใครรอด""ฮือๆๆ พี่คะ""ขึ้นรถเถอะแคร์ขับไปตามที่พี่บอกอย่าเปิดแมพเข้าใจที่พี่พูดหรือไม่ ผ่านสิบสองปันนา เข
