จ่ายค่าเข้าชมมาซะ

 เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นไปทั่วห้อง เผยซ่างกวนพานางมาวางบนโต๊ะแปดเหลี่ยม จับขาเรียวฉีกออกจนกว้างจากนั้นก็กระหน่ำซอยสะโพก เสิ่นเว่ยหมิงสุขสมแล้วสุขสมอีก หัวนมมีแต่น้ำลายของเขายืดไปหมด มันเสียวซ่านจนบอกไม่ถูก เธอได้กลิ่นกำยานจางๆ ไอ้หมอนี่ถูกวางยามิหนำซ้ำในห้องยังมีกำยานยาปลุกเซ็กส์อีกด้วยมิน่าเธอถึงร่านได้ขนาดนี้ อูยเสียวโว้ย แตกเป็นสิบน้ำแล้วเลือดจะหมดตัวแล้วมั้ง

เสิ่นเว่ยหมิงที่ถูกเขาเคี่ยวกรำไม่มีเวลาคิดมาก เธอรู้แค่ว่าเธอถูกยิงแล้วตายแล้วตอนนี้อยู่ในร่างคนอื่นที่กำลังถูกข่มขื่น จนกระทั่งรุ่งเช้าเผยซ่างกวนที่สุขสมทั้งคืนเขาปลดปล่อยใส่กายนางนับครั้งไม่ถ้วน นอนกอดร่างบางประกาศความเป็นเจ้าของเต็มที่ เนื้อตัวเขาและนางมีแต่ร่องรวยดอกเหมยเต็มไปหมด

เสิ่นเว่ยหมิงที่ตอนนี้กำลังปวดหัว นางกำลังรวบรวมความทรงจำของร่างเดิมอยู่ เสิ่นชิงเวยบุตรสาวเสิ่นชวนอดีตรองเจ้ากรมอาลักษณ์ ที่อยู่ๆก็ป่วยเรื้อรังมานาน ราชสำนักให้เขาออกมารักษาตัว ไม่มีกระทั่งเงินเยียวยาช่วยเหลือ เจ้าของร่างนี้มารับจ้างทำงานแลกกับเงินไปซื้อยา เมื่อวานตอนบ่ายนางถูกใช้มาทำความสะอาดเรือนนี้จนเจอเข้ากับเรื่องนี้จนตกใจหัวใจวาย

เสียงเอะอะด้านนอกทำให้ร่างสูงลืมตา เขามองหน้าคนในอ้อมกอดที่นอนหนุนแขนเขาอยู่ ใบหน้าจิ้มลิ้มนั่นทำเอาเขาแทบจะจับนางเคี่ยวกรำอีกรอบ แต่นางคือคนของจ้าวเหวินหึ เรื่องนี้เขาจะให้นางตายทั้งเป็น

"พี่ซ่างกวนข้ามาหาท่าน นำขนมมาให้ข้าทำเองแต่เช้าเชียวนะเจ้าคะ"

เสียงของหลิวเสี่ยวเหยียนนี่ ไม่นานจ้าวเหวินก็ดังมาก่อนจะถือวิสาสะเปิดประตูมาเอง เสิ่นเว่ยหมิงที่เรียบเรียงทุกอย่างเรียบร้อยแล้วรีบเอาผ้าห่มมาคลุมร่างกายตนเอง ไหล่มนพ้นชายผ้าห่มออกมา ทันทีที่เห็นสภาพภายในห้องจ้าวเหวินก็ยิ้มทันที ดูท่านางโลมคนนั้นคงถึงใจเผยซ่างกวนไม่น้อย ทำเอาห้องหับเละเทะเชียว เสียงร้องไห้ดังมา

"ฮือๆๆ พี่ซ่างกวนเหตุใดท่านทำเช่นนี้ ท่านๆฮือๆๆๆ"

หลิวเสี่ยวเหยียนร้องไหปริ่มจะขาด เสิ่นเว่ยหมิงที่นั่งมองก็ได้แต่เอ่ยลอยๆ

"ปาหี่น่าสนุก เสียใจจริงหรือ ไม่ใช่ตัวเองวางแผนจะหาผัวใหม่ แล้วใส่ร้ายผัวเก่าหรือ"

หลิวเสี่ยวเหยียนมองหน้าเสิ่นเว่ยหมิงทันที นางรู้อะไรกัน เผยซ่างกวนสายตาลึกล้ำเขาไม่เอ่ยอันใด เขาไม่ได้บอกใครว่าจะกลับเมื่อคืนนี้ แต่หลิวเสี่ยวเหยียนกลับรู้เรื่องนี้ หึสวมหมวกเขียวให้เขาตั้งแต่ยังไม่แต่งเชียวหรือ แต่คนบนเตียงกลับพูดอย่างไม่ใส่ใจ

"นี่ท่านแม่ทัพเผย ขอเสื้อผ้าข้าสักชุดเถอะฉีกจนขาดไม่เหลือชิ้นดีเช่นนี้จะให้ข้าเดินกลับบ้านแบบใด ส่วนเจ้าคุณหนูหลิว ก็แค่คู่หมั้นหลับนอนกับสตรีอื่นร้องไห้ปานว่าบิดาหรือมารดาลงโลงไปแล้ว มิใช่ว่าอยากถอนหมั้นแต่แรกอยู่แล้วหรือ"

"จุ๊ๆๆ สตรีผู้นี้ปากดีเสียเหลือเกิน เจ้ามาจากหอนางโลมที่ใดกันหรือ"

จ้าวเหวินเอ่ยอย่างสนุกที่เมื่อเช้าให้คนไปตามเหล่าบัณฑิตและขุนนางมาเพื่อดูละครดีๆ เสิ่นเว่ยหมิงมองหน้าเขาก่อนจะเอ่ย

"ข้าจะแต่งตัว จะอยู่ดูกันหรือ อีกอย่างข้าไม่สังกัดหอใดทั้งนั้นพอใจข้าก็ให้ แต่อย่างเจ้าแถมเงินให้ข้ายังไม่อยากเอา ไสหัวไป"

เผยซ่างกวนหันไปมองหน้านางทันที ดูเหมือนนางไม่รู้จักกับจ้าวเหวินจริงๆ หรือว่าแค่แกล้งตบตาเขา จ้าวเหวินชี้หน้าเสิ่นเว่ยหมิงแต่นางไม่สนใจ แขนเรียวราวกับลำเทียนคว้าเอาหมอนไม้อย่างดีขึ้นมาก่อนจะขว้างออกไป

"ที่บ้านไม่สอนหรือ ผัวเมียเขาจะรักกันบุกเข้ามาดู มารดาบิดาเจ้าก็ทำกันทุกค่ำคืนไม่ไปเคาะประตูห้องขอดูเล่า ไสหัวไป ข้าจะแต่งตัว"

เผยซ่างกวนนั่งมองไม่ไปไหน คนอื่นออกไปหมดแล้วสตรีอัปลักษ์น่าตายกล้าสร้างความอัปยศให้เขาหรือ เสิ่นเว่ยหมิงมองหน้าเขาเห็นไม่กระดิกก็ไม่สนใจ แต่งตัวจนเรียบร้อยจึงลุกขึ้น ทันทีที่ลุกกลางกายสาวก็เจ็บหนึบทันที จากนั้นก็เดินผ่านหน้าเผยซ่างกวนออกไป ก่อนจะทิ้งท้าย

"คนที่ให้ข้ามาที่นี่คือป้าฝาง เรือนเจ้าจุดกำยานยาปลุกกำหนัดจนข้าซวยไปด้วย ไปหาหนอนในเกลือให้เจอเถอะ ดีกว่ามานั่งมองข้าเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อเช่นนี้ไม่เกิดประโยชน์หรอก"

นางไปแล้ว เผยซ่างกวนมองไปที่จุดแดงบนเตียงก็หลับตา เขาทำลายความบริสุทธิ์สตรีคนหนึ่ง จ้าวเหวินเจ้ารอเก่อนเถิด

เสิ่นเว่ยหมิงยอมรับแล้วว่าตอนนี้เธอคือเสิ่นชิงเวย ถอนหายใจก่อนจะรวบรวมความทรงจำเพื่อกลับบ้าน บิดาร่างนี้ป่วยมานานเพิ่งจาก น้องๆก็ยังเด็ก เดินมาถึงก็เจอกับจ้าวเหวินและหลิวเสี่ยวเหยียน นางตรงเข้ามาตบหน้าเสิ่นชิงเวยทันที เสิ่นชิงเวยที่ถูกตบมองหน้าสตรีตรงหน้ายิ้มหวานให้ก่อนจะตบกลับแบบนับไม่ทัน จนจ้าวเหวินต้องเข้ามาประคอง เข้าชี้หน้านางเสิ่นชิงเวยสาวเท้าเข้าหาทันที จนป้าฝางเดินมาหา

"นี่เสิ่นชิงเวย เจ้าทำความสะอาดอย่างไรเรือนแม่ทัพถึงเละเทะห๊ะ เดือนนี้ข้าจะหักเงินเจ้า โอ๊ย"

ป้าฝางถูกเท้าเล็กๆถีบกระเด็นก่อนทีาเสิ่นชิงเวยจะเดินไปหานางคว้าเอาถุงเงินที่นางซ่อนเอาไว้ออกมานับ

"หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า อืมสามสิ ห้าสิบ เจ้ดสิบตำลึงกับห้าร้อยอีแปะ เอะกำไลหยกเนื้อดีราคาไม่ต่ำกว่าสามตำลึง หืมปิ่นดอกท้อ เอาล่ะเจ้าหลอกให้ข้าไปเสียวตัวงั้นนี่ก็คือค่าตัวของข้า เจ้านายเจ้ากระจอกได้ข้าแล้วขับไสไล่ส่ง ขย่มจนเอวข้าแทบหักค่าตัวก็ไม่จ่ายสีกอีแปะ

นิสัยกินแล้วชักดาบช่างน่ารังเกียจ ส่วนพวกเจ้าสองคนข้าไม่รู้ใครเป็นคนวางแผนนี้ขึ้นมาแต่ว่ามีส่วนรับผิดชอบฉะนั้นจ่ายมาคนละห้าร้อยตำลึงไม่เช่นนั้นข้าจะปล้นเอาเอง ส่วนพวกเจ้าจ่ายมาคนละสิบตำลึงค่าเข้าชมการแสดง"