20.ปกป้องด้วยชีวิต

ฟลอยด์ยกแก้วน้ำชาขึ้นมาดื่ม เขารู้ดีว่าทั้งองค์จักรพรรดิและจักรพรรดินีรอคอยการพบเจอกับโรวีนามากแค่ไหน และการที่เขาพาเธอมาที่นี่ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะว่านี่คือ..หนึ่งในสัญญาของเรา

เมื่อคืนเขาไม่ได้นอน เขาไม่ได้นอนเป็นประจำอยู่แล้วนั่นคือเหตุผลว่าทำไมต่อให้เขาไม่ได้หลับตาลงเลย ใบหน้าของเขาก็ดูปกติเหมือนกับคนที่นอนเต็มอิ่ม

เขาคิดมากทั้งเรื่องที่เราพึ่งจะจุมพิตกัน เรื่องที่ตัวเองเผลอไผลหลงใหลดอกไม้งามที่มีหนามแหลมคมดอกนั้น และยังเรื่องที่มีสตรีบุกเข้าไปในห้องอาบน้ำของเขาอีกด้วย มีเรื่องราวมากมายให้เขาต้องใช้ความคิด และหนึ่งในความคิดที่ผุดขึ้นมาคือเขาไม่ควรจะรู้สึกอะไรกับ โรวีนาเลย ไม่ควรมีความรักหรือว่าความผูกพันใดๆ ทั้งนั้น นั่นคือเรื่องที่ไม่ถูกต้อง

เขาต้องการแบ่งเขตความสัมพันธ์ของเราอีกครั้ง นั่นคือเหตุว่าทำไมเขาถึงพาเธอมาที่นี่ เพื่อให้เธอกันริโอนาให้ออกห่างจากเขาไป

“นางงดงามอย่างน่าเหลือเชื่อ เป็นสตรีที่เพียงแค่มองครั้งเดียวก็ทำให้หัวใจเต้นแรงขึ้นมาได้ ฟลอยด์...อารู้ว่าบุรุษเช่นเรานั้นไม่อาจสู้รบกับสตรีได้ชนะหรอก แต่ทว่า..นั่นคือโรวีนา..นางไม่คู่ควรกับการเป็นดัชเชสฮาสคลาว เจ้าจะอับอายในทุกย่างก้าวที่เดินเคียงข้างนาง นั่นสมควรแล้วอย่างนั้นหรือกับการแลกเปลี่ยนเพื่อให้ได้เชยชมสาวงาม”

ฟลอยด์หัวเราะออกมาเบาๆ เขาไม่ได้คิดกังวลในเรื่องที่ท่านอากังวลเลย

“โรวีนา ไม่ได้เลวร้ายเหมือนในข่าวลือหรอกพ่ะย่ะค่ะ”

“เจ้ารู้แต่คนอื่นไม่รู้..”

“หลานก็ไม่ได้สนใจคำกล่าวของคนอื่นเท่าไรนัก..หลานสนใจแค่ว่าหลานอยากจะมีอิสระในการมีชีวิตคู่ และหลานหวังอย่างยิ่งว่าเสด็จอาจะเข้าใจ”

องค์จักรพรรดิคาลิโซไม่พอใจ แต่เขาแสดงออกมาไม่ได้ เขาพยายามจับคู่ฟลอยด์กับริโอนามานานมากแล้ว แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมมันถึงไม่ประสบความสำเร็จเสียที

เพราะว่าริโอนาของเขาไม่ดีพอหรือว่า  เพราะฟลอยด์ไม่เคยคิดมองนางกันแน่

..................

การที่จักรพรรดินีเปิดประเด็นมาเช่นนี้แล้ว เธอควร..พูดอะไรออกไปดีล่ะ

“เจ้าไม่คู่ควรกับเขาสักนิดเดียว ฐานะไม่คู่ควร ชื่อเสียงก็แย่ เป็นหม้ายแถมมีลูกติดกับตระกูลที่กำลังจะย่อยยับ..มีตรงไหนรึเปล่าที่ข้าพูดขาดไป”

เธอไม่โกรธจักรพรรดินีเลย ไม่ได้รู้สึกประหม่าอะไรด้วย

“หากตามข่าวลือที่ยังขาดไปก็คือมีชู้กับทำร้ายบุตรสาวเพคะ”

เรียวคิ้วของจักรพรรดินีชาล็อตขมวดเข้าหากันในทันที

“เจ้าทำราวกับกำลังโอ้อวดข่าวลือเสียๆ ของตัวเอง”

ใครจะกล้าไปทำเช่นนั้น

“บนโลกใบนี้มีสิ่งหนึ่งที่คนเราไม่สามารถแก้ไขได้นั่นคืออดีตเพคะ ทุกคนล้วนแล้วแต่เคยผิดพลาดด้วยกันทั้งนั้น..หม่อมฉันไม่ได้รู้สึกอับอายหรือว่าเสียใจที่พระองค์หยิบยกข่าวลือเสียหายของหม่อมฉันมาเล่นงาน เพราะนั่นคือความจริงที่หม่อมฉันต้องยอมรับ แต่กับท่านดยุคนั้น..หม่อมฉันรักเขาเพคะ มันเป็นความรักที่อาจเอื้อมมากจริงๆ หากเปรียบเทียบกับฐานะของหม่อมฉันแต่ถึงอย่างนั้น..หม่อมฉันในยามนี้กำลังพยายามเป็นคนดีอยู่เพคะ”

ไม่แสดงท่าทีหวาดกลัวหรือว่าโกรธออกมาเลย แววตาคู่นั้นเรียบเฉยสบายๆ ราวกลับว่าต่อให้เธอหยิบยกเรื่องอะไรมาต่อว่า นางก็จะสามารถโต้กลับได้จนหมด

ดูเหมือนว่าฟลอยด์..จะสามารถตามหา สตรีที่เป็นประโยชน์ให้เขาเจอแล้วละสิ

“อย่างที่เจ้ารู้ ริโอนาหลงรักฟลอยด์มากทีเดียว นางคือองค์หญิงเพียงพระองค์เดียวของจักรวรรดิ แน่นอนว่านางย่อมเป็นแก้วตาดวงใจของทั้งองค์จักรพรรดิและข้าด้วย..”

มีเครื่องหมายคำถามอยู่ในดวงตาของโรวีนา จักรพรรดินีมาบอกกับเธอทำไมกันนะ จะให้เธอถอยงั้นเหรอ

“ช่วยปกป้องเขาด้วย ฟลอยด์น่าสงสารมากทีเดียว ปกป้องเขาจากองค์หญิงริโอน่าที..นั่นคือเหตุผลที่ข้าเรียกเจ้ามาคุยด้วยในวันนี้”

คำกล่าวของจักรพรรดินีทำเธออึ้งไปหลายนาที หมายความว่าพระนางกำลังสั่งให้เธอปกป้องท่านดยุคจากลูกสาวของตัวเองงั้นเรอะ

“หม่อมฉันเองก็พยายามจะทำเช่นนั้นอยู่เพคะ เพียงแต่จุดยืนของหม่อมฉันกับองค์หญิงนั้นแตกต่างกัน องค์หญิงมีอำนาจแต่ว่าหม่อมฉันไม่มี..”

ได้คืบแล้วจะเอาศอกหน่อยก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง

“เจ้านี่นะ..”

เด็กคนนี้ทำไมถึงได้หลักแหลมมากขนาดนั้นกัน นางกล้าร้องขอให้สิ่งที่คนอื่นไม่กล้าขอ

จักรพรรดินีชาล็อตส่งตราประจำพระองค์ให้แก่โรวีนา

“เจ้าสามารถเข้ามาพบเจอข้าได้ตลอดโดยที่ไม่ต้องนัดหมายล่วงหน้า และสามารถใช้ตรานี้กับร้านค้าสามสิบแห่งทั่วจักรวรรดิ อีกทั้งยังสามารถใช้มันกับ..ทหารองครักษ์ของจักรพรรดินีได้ด้วย”

โรวีนาคุกเข่าลงในทันที

“ขอบพระทัยที่ทรงเมตตานะเพคะ หม่อมฉันขอสาบานด้วยชีวิตว่าจะปกป้องท่านดยุคจากทุกเรื่องเลวร้ายทั้งหมด..”

สิ่งที่ทำให้ชาล็อตรู้สึกโล่งใจ คือคำมั่นสัญญาที่หนักแน่นของโรวีนา

“คุยอะไรกันอยู่ครับ”

ฟลอยด์เดินมาด้วยรอยยิ้ม เขาย่อตัวลงเพื่อประคองให้โรวีนาลุกขึ้นยืน

“ความลับค่ะ”

เธอกล่าวออกมาพร้อมกับอมยิ้มเอาไว้ที่มุมปาก นั่นทำให้จักรพรรดินีกลอกตามองบนด้วยความหมั่นไส้

“พานางออกไปเถอะ วันนี้ข้าพูดคุยเรื่องที่อยากจะพูดคุยกับนางไปหมดแล้วล่ะ เครื่องประดับเจ้าสามารถไปเลือกที่ร้านในสังกัดของจักรพรรดินีได้เลย ถือซะว่านั่นคือของขวัญในการต้อนรับเจ้าเข้าสู่ตระกูลฮาสคลาว” 

โรวีนาก้มหน้าลงเพื่อเป็นการขอบคุณจักรพรรดินี

บรรยากาศนี้มันคืออะไรกันนะ และหากว่าเขามองไม่ผิดในมือของโรวีนามันคือตราของจักรพรรดินีไม่ใช่รึไง

“คุณมีความสามารถมากกว่าที่ผมคิดเอาไว้อีกนะครับ”

ใจจริงโรวีนาอยากจะพุ่งตัวเข้าไปกอดเขา แต่มันยังเร็วไปหน่อยกับการแสดงความรัก อีกทั้งสัญญาการแต่งงานของเราระบุเอาไว้ชัดเจน ว่าห้ามเธอรักเขาอย่างเด็ดขาด ไม่งั้นสัญญาจะถูกยกเลิก

เพราะงั้นต่อให้รักมากแค่ไหนก็แสดงออกไปไม่ได้แม้แต่นิดเดียว

“จักรพรรดินีทรงไหว้วานให้ฉันช่วยทำงานให้ค่ะ”

งานที่ว่าคือการทำให้ท่านหลุดพ้นจากเรื่องร้ายๆ ที่คอยตามหลอกหลอน..

“หากเป็นเช่นนั้นก็ดีแล้วครับ เสด็จอาเป็นคนมีเมตตามากทีเดียว หากได้รู้จักกันเอาไว้จะเป็นประโยชน์กับคุณมาก เรากลับกันเถอะครับ ไมเนอร์ไปจัดเตรียมรถม้าแล้ว”

เธอพยักหน้าแล้วเดินเคียงข้างเขา ทุกก้าวย่างที่เดินไปหัวใจของโรวีนาเต้นแรงมากขึ้นทุกครั้ง เธออยากปกป้องเขาให้ดี อยากให้เขามีความสุขที่สุดเท่าที่จะสามารถทำได้ ถึงแม้ว่าท้ายที่สุดแล้ว หากวันหนึ่งเขาจับได้ว่าเธอรักเขาตั้งแต่แรกแล้วสัญญาการแต่งงานจะถูกยกเลิกเธอก็ยินดี