19.ไม่เคยจบ

อารีเอนยกแก้วไวน์ขึ้นมาดื่ม เธอกำลังลอบมองสีหน้าของเลดี้เบลินดาอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ

บอกตามตรงว่าในตอนที่เธอเอ่ยปากชวนโรวี่มาที่นี่ เธอคาดหวังนะ เพราะหากโรวี่มางานนี้จะสนุกอย่างแน่นอนและคงจะได้เห็นโรวี่ตอกกลับเลดี้เบลินดาแบบสนุกๆ แต่โรวี่ไม่มาก็ถือว่านั่นคือเรื่องที่ดีอีกหนึ่งอย่าง

สตรีที่งดงามปานรูปสลักผู้นั้นมีความคิดที่เดาทางไม่ได้จริงๆ

“ฉันไม่รู้ว่าฉันจะไปงานเลี้ยงที่จัดขึ้นมาเพื่อเล่นงานฉันทำไม..”

“แต่หากว่าท่านไม่ไปทุกคนจะมองว่าท่านเสียมารยาทนะคะ”

โรวีนายักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ

“แล้วทำไมฉันจะต้องสนใจความคิดของคนอื่นขนาดนั้นกันคะ..ในเมื่อช่วงเวลาที่แย่มากที่สุดในชีวิตของฉันก็ไม่เห็นจะมีใครมาคอยช่วยเหลืออะไรฉันสักหน่อย”

นั่นแหละมันน่าทึ่งตรงนั้น..โรวีนาลอยตัวอยู่เหนือปัญหาโดยที่นางไม่สนใจใครทั้งนั้น ช่างน่านับถือจริงๆ

“นี่เคาน์เตสไม่มาอย่างนั้นหรือคะเนี่ย.. แสดงว่างานนี้เลดี้เวนสันก็เสียเงินจัดฟรีๆ เลยอย่างนั้นสินะคะ”

“นั่นนะสิ เป็นภรรยาเก่าที่พยายามจะอวดเบ่งใส่ภรรยาใหม่ แต่แผนการที่วางเอาไว้ซะดิบดีกลับไม่สำเร็จด้วยซ้ำ ดูท่าว่าเลดี้คงจะโมโหมากๆ เลยนะคะ”

พรุ่งนี้จะต้องมีข่าวดังอย่างแน่นอน ถึงเรื่องงานเลี้ยงในวันนี้ที่ดูเหมือนว่าเบลินดาจะจัดเทียบเท่า

และในวันรุ่งขึ้นหนังสือพิมพ์ทุกฉบับก็มีข่าวใหญ่มากจริงๆ เพียงแค่เธออ่านพาดหัวข่าว อารีเอนก็แทบอยากจะกรีดร้องออกมา

“ดยุคและว่าที่ดัชเชสแสดงความรักกันที่ด้านหน้าคฤหาสน์ซารังค์อย่างเร่าร้อน ในขณะที่ทางฝ่ายภรรยาเก่าจัดงานเลี้ยงขึ้นมาเพื่อโอ้อวดความร่ำรวยของตัวเอง แต่ทางว่าที่ดัชเชสฮาสคลาวคนใหม่ไม่สนใจเลยสักนิด”

ดูท่าว่าหลังจากที่เบลินดาอ่านข่าวนี้ นางคงจะกรีดร้องออกมาอย่างบ้าคลั่งแน่ๆ

………………

“กรี้ด!! นี่มันอะไรกันคะ ท่านพี่ติดต่อไปหาโรงพิมพ์ที่เป็นเจ้าของหนังสือพิมพ์นี่เลยนะคะ น้องต้องการให้เขาออกมารับผิดชอบที่กล้าเขียนข่าวดูหมิ่นน้องเช่นนี้”

บาทีอัสเดินเข้าไปหาน้องสาวก่อนที่เขาจะโอบกอดและปลอบใจเธอ เขาค่อยๆ ลูบหลังของเบลินดาเบาๆ เพื่อให้เธอสงบลง เขามีน้องสาวแค่คนเดียวเท่านั้น อีกทั้งสุขภาพของเบลินดาเองก็ไม่ค่อยดี เธอมีปัญหานิดหน่อย หากว่าเธอโกรธมากๆ เบลินดาจะมีอาการหายใจไม่ทัน และสุขภาพของเบลินดาแย่ลงมากกว่าเดิม เมื่อน้องสาวของเขาคลอดคาเรน หลายชายตัวน้อยออกมา

ท่านดยุคใจร้ายกับเบลินดามากทีเดียว เพราะทันทีที่น้องสาวของเขาคลอดคาเรน ออกมา ท่านดยุคก็ยื่นหนังสือหย่าให้ในทันที

“ไม่เป็นไรนะลินดา เจ้าใจเย็นๆ ก่อน ค่อยๆ สงบสติอารมณ์ไปก่อน..”

“พี่คะ..ฟลอยด์..ฟลอยด์เค้ายังไม่เคย..จูบข้าเลยสักครั้งเดียว แต่เขากลับทำสิ่งที่ไม่เคยทำกับข้าสักครั้ง..กับนังผู้หญิงชั่วช้าคนนั้น!! ข้าควรจะทำอย่างไรดี นางจะมาแย่งทั้งลูกและสามีของข้าไปนะคะพี่ พี่ต้องช่วยข้านะ”

บาทีอัสหลับตาลงด้วยความเจ็บปวด เรื่องของเบลินดาและท่านดยุคมันจบไปนานหลายปีแล้ว สำหรับท่านดยุคมันจบไปแล้วแต่สำหรับเบลินดาเรื่องราวความรักของนางและท่านดยุคดูเหมือนว่าจะไม่เคยจบลงเลย นางทำใจไม่ได้และนั่นคือปัญหาใหญ่มากทีเดียว

“เมื่อวานนี้นังองค์หญิงมาที่งานด้วย นางตั้งใจจะมาดูว่าข้าจะทำอย่างไร..พี่คะตอนนี้นังนั่นเองก็จะต้องหัวเราะเยาะข้าอยู่แน่ๆ ฮือ!!..ข้าไม่อยากอยู่แล้วข้าอยากตาย..พี่คะ พี่จะต้องจัดการนังผู้หญิงคนนั้น..”

บาทีอัสพยักหน้าเบาๆ เพื่อรับปากเบลินดาไปก่อน

“ดื่มยาก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะลองหาทางจัดการนางดู”

เบลินดารับถ้วยยาที่พี่ชายของเธอส่งมาให้

“พี่รับปากข้าแล้วนะคะ พี่ต้องจัดการ    โรวีนา ให้ข้านะ..”

เบลินดาดื่มยาจนหมดถ้วยก่อนที่นางจะโอบกอดพี่ชายแน่น ในชีวิตของนางมีเพียงแค่พี่ชายคนเดียวเท่านั้นที่หวังดีกับนางจริงๆ และท่านพี่ตามใจนางที่สุด ท่านพี่จะต้องไปจัดการโรวีนาให้นางแน่ๆ เลย

ไม่นานนักเบลินดาก็หลับในอ้อมกอดของพี่ชาย บาทีอัสอุ้มน้องสาวของเขามาส่งที่เตียงนอน

“นางจะหลับไปหลายวันทีเดียว อย่าไปรบกวนการนอนของนาง หากนางตื่นขึ้นมาก็หาอาหารให้นางทานปกติ..เก็บหนังสือพิมพ์ทุกฉบับให้พ้นจากมือของนาง”

สาวใช้ก้มหน้าลงด้วยท่าทีหวาดกลัว คำสั่งของนายท่านนั้นเต็มไปด้วยความไม่พอใจ เธอพยายามแล้วพยายามเก็บหนังสือพิมพ์ให้พ้นมือของคุณหนูแล้วแต่ทว่าไม่รู้เหมือนกันว่าใครที่มันส่งหนังสือพิมพ์มาทางจดหมายให้คุณหนู

“รับทราบค่ะนายท่าน จากนี้ข้าจะระวังให้มากขึ้น”

.....................

“ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก็ได้..”

ไม่เกร็งได้ไงก่อน ไม่มีการบอกล่วงหน้าอะไรทั้งนั้นอยู่ๆ ท่านดยุคก็มาที่บ้านของเธอพร้อมกับบอกว่าจะพาเธอไปที่พระราชวังเพื่อแนะนำตัวอย่างเป็นทางการกับองค์จักรพรรดิและจักรพรรดินี

“ท่านอา..ใจดีนะ พวกท่านไม่ว่าอะไรเจ้าหรอก”

ก็อยากจะเชื่ออยู่เหมือนกัน แต่อย่าลืมว่าเธอคือโรวีนา ซารังต์ แม่สาวน้อยที่ชื่อเสียงหดหู่แบบสุดๆ ไม่มีท่านอาที่ไหนจะใจดีเมื่อได้พบเจอกับสตรีที่มีชื่อเสียงอื้อฉาวแบบเธอหรอก

“ถวายความเคารพแด่ดวงอาทิตย์ของจักรวรรดิเพคะ หม่อมฉันมีนามว่าโรวีนา...ซา..”

“ชื่อของเจ้าข้ารู้แล้ว และไม่ได้อยากจะถามซ้ำด้วย มาเถอะไหนๆ เราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้วมานั่งพูดคุยกันดีกว่า..”

นั่นไง ไหนล่ะการต้อนรับที่แสนอบอุ่น  แบบที่ฟลอยด์บอกกล่าว

“เรามีเครื่องประดับมากมายที่จะยกให้เจ้าอยู่พอดี ช่วยตามเรามาหน่อยได้ไหม”

จักรพรรดินีชาล็อตเอ่ยขึ้นก่อนที่พระนางจะส่งยิ้มให้แก่โรวีนา

“เพคะ..”

เธอลุกขึ้นแล้วเดินตามหลังของจักรพรรดินีไป แน่นอนว่าเธอไม่สามารถเดินข้างๆ พระนางได้ตามกฎแล้วจะต้องอยู่ให้ห่างจากพระนางสี่ฝีเท้า..แล้วฝีเท้าที่ว่านั่นมันเท้าของใครกันนะ ทำไมไม่เขียนบอกว่าอยู่ให้ห่างหนึ่งเมตรสองเมตรอะไรแบบนั้น

“เจ้าจะย้ายเข้าไปที่ฮาสคลาวเมื่อไหร่กัน..อ่อ แล้วไม่ต้องเดินห่างขนาดนั้นก็ได้ ข้าไม่ได้ยินที่เจ้าพูดหรอกนะ”

โรวีนาเดินเข้ามาใกล้จักรพรรดินีอีกหน่อย

“อีกสามวันเพคะ”

“เช่นนั้นก็ดีแล้ว..รีบๆ เข้าไปอยู่ที่นั่นเจ้าจะได้รู้จักฟลอยด์ให้ดีขึ้น”

โรวีนาเงยหน้าขึ้นมาเพื่อมองสีหน้าของจักรพรรดินีให้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น เพราะเท่าที่เธอฟังจากน้ำเสียงมันไม่ได้มีความยินดีปรากฏอยู่ในนั้นเลย

“หม่อมฉันเองก็ตั้งใจว่าจะทำเช่นนั้นเพคะ จะทำความรู้จักท่านดยุคให้มากที่สุดเลย”

จักรพรรดินีชาล็อตจ้องมองใบหน้าของโรวีนาราวกับจะอ่านให้ทะลุถึงสิ่งที่อยู่ข้างในใจของเธอ

“ฟลอยด์คือหลานที่องค์จักรพรรดิทรงรักและเอ็นดูมากที่สุด พระองค์หมายมั่นว่าจะให้เขาอภิเษกกับริโอน่า..เพื่อขึ้นครองบัลลังก์ต่อจากพระองค์..”