แชร์

ไม่ให้เจ้าไป

"พระชายาเกลียดนาง ได้แต่อย่าให้ท่านอ๋องกับไทฮองไทเฮารู้ เพราะในสายตาของท่านอ๋องพระชายาอ่อนหวานงดงาม"

"ท่านพ่อพูดกับข้าเรื่องนี้เสมอ ให้ข้าอดทนหากช่วยให้ท่านอ๋องครองบัลลังก์ได้วันไหน ตำแหน่งฮองเฮาย่อมต้องตกเป็นของข้า ส่งขนมอี้ (แทนความรักความสุขสงบกลมเกลียวในครอบครัว) ไปให้ท่านอ๋องที่ห้อง"

นางกำนัลข้างกายรีบรุดไปทันที

ห้องนอนท่านอ๋อง

"เสี่ยวป๋อขนมที่ห้องครัวให้เขาส่งมาที่ห้องข้า"

เสี่ยวป๋อวิ่งหัวหมุน

ร่างอักษรพร้อมกับเหลือบตามองเจิ้งเหมยไปด้วย

เสี่ยวป๋อยกขนมมาถาดใหญ่ วางตรงหน้าท่านอ๋อง

"เสี่ยวป๋อให้นางพักเข่ามากินขนมก่อน"

เจิ้งเหมยทำเป็นไม่ได้ยิน เสี่ยวป๋อมองคนนู้นที่คนนี้ทีก็ในเมื่อเจิ้งเหมยได้ยินแล้วทำไมยังให้เขาพูดอีก

ก่อนจะพูดขึ้นดังๆ

"พี่สาวเจิ้งเหมยท่านอ๋องให้ท่านพักเข่ากินขนมก่อน"

"บอกท่านอ๋อง ข้ายังไม่อยากพักและไม่อยากกิน"

"บอกนางรีบๆ มากินเสียข้าลดโทษให้ระหว่างกินขนม จะไม่นับเวลาไว้ให้นางคุกเขาอีกแค่ชั่วยามเดียวก็ไปนอนได้แล้ว"

เสี่ยวป๋อเกาหัวแกรกๆ เดินไปกระซิบเจิ้งเหมย

"พี่สาว ข้าว่าท่านรีบไปกินเสียเถอะตอนท่านอ๋องกำลังอารมณ์ดี หากท่านอ๋องกริ้วขึ้นมาอาจสั่งเพิ่มโทษพี่สาวอาจไม่ไ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status