로그인공유
บทที่ 888
관련 챕터
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 889
ในบรรดาองค์ชายเหล่านี้ มีเพียงเจ้าสิบที่เฝ้าอยู่ข้างกายเขา ความรู้สึกของเขาที่มีต่อเจ้าสิบจึงนับว่าไม่ธรรมดาเมื่อเห็นว่าเขามีความสามารถแปลกเช่นนี้ เขาที่เป็นบิดาผู้นี้ก็อารมณ์เบิกบานขึ้นมา“ข้าก็แค่เดา” ตงฟางอิงพูด“องค์ชายสิบ ท่านยอดเยี่ยมมากเพคะ” พระสนมเหยาหัวเราะ “พระพันปีเพคะ โปรดให้หม่อมฉันอุ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 890
คนเลี้ยงแมวต่างรู้ดีว่า ไม้เทียนเหลี่ยวปริมาณเล็กน้อยมีประโยชน์ต่อแมวทว่า ไม้เทียนเหลี่ยวปริมาณมากอาจทำให้เสพติดได้เหมาเหมาเคยถูกป้อนไม้เทียนเหลี่ยวปริมาณมากเข้าไป จึงได้สร้างภาระต่ออวัยวะภายในร่างกายแล้ว การที่ไม่เกิดอะไรขึ้นนับว่าเป็นการโชคดี หากป้อนไม้เทียนเหลี่ยวปริมาณมากเข้าไปอีก ไม่ตายก็คง
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 891
“เสด็จแม่ ช่วยลูกด้วยเพคะ” องค์หญิงจ่างซีมิกล้ามิเชื่อฟังอ๋องอี๋หยาง ได้แต่เอาความคาดหวังไปไว้ที่พระพันปี“ลูกทำไปก็เพื่อแบ่งเบาความทุกข์ให้ท่านนะเพคะ ท่านหาแหวนไม่เจอ ลูกร้อนใจยิ่งนัก ยิ่งกว่านั้น พวกเราตรวจสอบทุกคนแล้ว เหลือเพียงฉินเหยี่ยนเย่ว์ที่ไม่ได้ตรวจสอบ ลูกจึงคิดว่าเป็นฉินเหยี่ยนเย่ว์ที่ขโม
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 892
เมื่อฉินเหยี่ยนเย่ว์เห็นท่าทีลังเลไม่ตัดสินใจของพระพันปี ในก้นบึ้งหัวใจพลันหนักอึ้งองค์หญิงจ่างซีถูกพระพันปีเลี้ยงดูจนเสียคนแล้ว คิดว่าโลกทั้งใบล้วนเป็นมารดาของนาง มิว่าผู้ใดหรือมิว่าเรื่องอันใดต้องทำตามใจนางเรื่องในครั้งนี้ ผู้ที่ยืนกรานว่านางขโมยของคือองค์หญิงจ่างซี องค์หญิงจ่างซีเอาอำนาจมาแก้แค
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 893
นอกตำหนักไท่อี๋องค์หญิงจ่างซีที่อยู่ภายใต้การกำกับดูแลขององครักษ์ กำลังคุกเข่าลงกับพื้น คลานไปพลางเห่าไปพลางพระพันปีทนมองมิได้ จึงตะโกนเรียกเกี้ยวหยกมา แล้วรีบจากไปทันทีฮ่องเต้กวาดสายตามองอย่างเย็นชา ก่อนจะสะบัดแขนเสื้อ กลับตำหนักไท่อี๋ไปขณะที่เขากลับไปนั้น พลันมองเห็นรั่วสุ่ยที่ยืนสงบเสงี่ยมอยู
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 894
ลดตำแหน่งจากพระชายาเอกเป็นพระชายารอง หลังจากเรื่องนี้เผยแพร่ออกไป เหยี่ยนเย่ว์จะต้องกลายเป็นตัวตลกของเมืองเหวินจิงสำหรับเหยี่ยนเย่ว์แล้ว นี่เป็นความอัปยศ“เสด็จ...”“เสด็จพ่อ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ชิงพูดตัดหน้าเขา ก่อนจะฉวยโอกาสดึงชายอาภรณ์เขาไว้ เป็นสัญญาณให้เขาเงียบตงฟางหลีจิตใจไม่สงบสุข หากแต่ตอนที่เ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 895
ตงฟางหลีใบหน้าไม่เปลี่ยนสี “เสด็จพ่อ ไม่ว่าจะพูดอีกกี่รอบ ความคิดของลูกก็จะไม่เปลี่ยนแปลง ลูกมิอาจปฏิเสธเสด็จพ่อได้ ทว่า ลูกสามารถทิ้งตำแหน่งนี้ได้พ่ะย่ะค่ะ”หากมีสตรีอื่นยัดเยียดเข้ามา เหยี่ยนเย่ว์จะต้องจากไปโดยไม่ลังเลแน่แม้กระทั่งนางเขายังรั้งไว้ไม่ได้ ต้องการฐานะอ๋องนี้ไปจะมีประโยชน์อันใด?เรื่
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 896
ตงฟางหลีรู้สึกหนักใจยิ่งนักเหยี่ยนเย่ว์ต้องไปปิดประตูสำนึกผิดที่ตำหนักเสด็จแม่ ทว่าเสด็จพ่อมิได้บอกเวลาโดยละเอียดหรืออีกนัยหนึ่งก็คือ จะอยู่หนึ่งหรือสองวันก็ได้ หรือจะเป็นหนึ่งถึงสองปีก็ได้เช่นกันหากมิให้พวกเขาเจอหน้ากันหนึ่งหรือสองปี...เขายิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกเย็นเยียบไปทั่งทั้งตัว“พี่สะใภ้เจ็ด
최신 챕터
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1429
ความเป็นไปได้มากที่สุด คือพี่ใหญ่ใช้ประโยชน์จากทาสเป่ยลู่คนนั้น ทำเรื่องที่มิอาจเปิดเผยได้เหล่านั้นอยู่ที่นี่หากเป็นเหตุผลเช่นนี้ เบาะแสทุกอย่างล้วนราบรื่นแล้วตงฟางหลีเดินอ้อมห้องอีกหนึ่งรอบใช้มือสัมผัสและเคาะสิ่งของที่น่าสงสัยทั้งหมดเบา ๆ ไปหนึ่งรอบน่าเสียดาย ที่หาร่องรอยของห้องลับไม่เจอ“จางฉู
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1428
ตงฟางหลีพยุงตัวกับราวบันได ใบหน้าหล่อเหลานั้นซีดเผือดหากเป็นน้ำพุจริง ๆ ไม่เพียงแต่รสนิยมเลวร้าย มิหนำซ้ำยังส่งกลิ่นเหม็นจนทำให้คนเดือดดาลจางฉู่ส่ายหน้า “มิทราบได้พ่ะย่ะค่ะ แทนที่จะบอกว่าเป็นน้ำพุ มิสู้บอกว่า พวกมันดูเหมือนเสาค้ำยันศาลามากกว่า ที่แห่งนี้เป็นที่ที่เฉียนอ๋องสร้างขึ้นกับมือเพื่ออนุภร
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1427
ในแววตาเขาไร้คลื่นลม และน้ำเสียงก็ราบเรียบมากเช่นกันเฟยอิ่งลอบขมวดคิ้วแน่นเขารู้จักจางฉู่มาแต่ไหนแต่ไร จางฉู่มีนิสัยเย็นชา กระทำการสุขุมหนักแน่น ไตร่ตรองพิจารณารอบด้าน มิใช่คนที่มุทะลุบุ่มบ่ามพรรค์นั้นหากแต่พฤตกรรมครานี้ ผิดแปลกไปอย่างแท้จริงแปลกไปจนมิคล้ายกับเป็นจางฉู่ตัวจริงเฟยอิ่งยิ่งคิดก็ยิ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1426
ตงฟางหลีเดิมทีก็มีโรครักความสะอาดอยู่แล้ว ทนรับกลิ่นแปลกประหลาดเช่นนี้ไม่ได้ที่สุดยามที่กลิ่นเหม็นเน่าสายนั้นถาโถมเข้ามา เขาถึงกับอดถอยหลังไปหลายก้าวไม่ได้ ภายในกระเพาะประหนึ่งพลิกแม่น้ำล้มมหาสมุทรก็มิปานเขารีบล้วงหาผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาปิดจมูก สะกดความรู้สึกขยะแขยงลงไปเฟยอิ่งเองก็ถูกความรู้สึกน่ารัง
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1425
“เหตุผลที่คุณหนูเซียวหย่ากับพี่ใหญ่ เป็นเพราะว่าพี่ใหญ่สังหารลูกของพวกเขาเองกับมือ” ตงฟางหลีพูดต่อไป “ที่นางมิสามารถตั้งครรภ์มาโดยตลอด ก็เป็นการขัดขวางของพี่ใหญ่เช่นกัน”“พี่ใหญ่คิดว่าการตายของทาสเป่ยลู่เกี่ยวข้องกับคุณหนูเซียว จึงเอาโทสะมาระบายใส่คุณหนูเซียว คุณหนูเซียวที่ลุ่มหลงในความรักอย่างลึกซึ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1424
บนใบหน้าเย็นชาและแน่วแน่นั้น เผยให้เห็นถึงสีหน้าไม่น่าดูเป็นอย่างยิ่งร่างกายสูงใหญ่ของเขาถอยหลังไปอย่างไร้ร่องรอย น้ำเสียงนั้นทั้งลำบากใจทั้งเจ็บปวด “หวั่นเอ๋อร์...ไม่สิ พระชายาเฉียนจากไปแล้ว และคงไม่มีวันกลับมาอีกแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“เรือนบุปผาหาได้มีผู้ใดอยู่ไม่ เชิญท่านอ๋องเจ็ดกลับไปเถิด”ยามที่จางฉู
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1423
ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าใด เวลาที่เหยี่ยนเย่ว์จะได้รับความทรมานก็จะยิ่งนานมากขึ้นเท่านั้นยามที่ความคิดนี้ผุดขึ้นมา หน้าผากตงฟางหลีถึงกับเต้นตุบ ๆ โดยไม่รู้ตัวไม่รู้ว่าเป็นความรู้สึกไปเองหรือไม่เขามักจะรู้สึกว่า แม้ว่ายัยหนูของเขาจะพลั้งเผลอถูกคนลักพาตัวไปทว่า มิใช่สตรีที่จะปล่อยให้ผู้อื่นเข่นฆ่าได้
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1422
ขณะเดียวกันภายในหอฉยงฮวาใบหน้าตงฟางหลีดำทะมึนนิ้วของเขาเคาะที่โต๊ะเบา ๆหลังจากคาดเดาได้ว่าเหยี่ยนเย่ว์อาจถูกเฉียนอ๋องลักพาตัวไปเขากลัวว่าหากเข้าไปหาตรง ๆ จะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นกลัวว่าหลังจากพี่ใหญ่ที่มีนิสัยวิปริตเช่นนั้นถูกกระตุ้นเข้า จะทำอันตรายต่อเหยี่ยนเย่ว์ดังนั้น จึงมาที่หอฉยงฮวาก่อ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1421
ท่ามกลางการนองเลือดพร่าเลือน เขาตกตะลึงและเผยสีหน้าเหลือเชื่อ “เจ้ารู้ได้เยี่ยงไร?”“ดูเหมือนข้าจะเดาถูก” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เย้ยหยันเดิมทีนางไม่แน่ใจนัก และอยากหลอกลวงเขาคิดไม่ถึงว่าการหลอกลวงจะประสบผลสำเร็จในครั้งเดียวการกระทำโหดเหี้ยมเกิดขึ้นที่ก้นทะเลสาบ ช่างเข้ากับนิสัยวิปริตนี้จริง ๆ“เจ้ารู้ได
