LOGINShare
บทที่ 831
Related chapters
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 832
กลับมา” ขณะที่ฉินเหยี่ยนเย่ว์กำลังจะไปทำของหวานที่ห้องเครื่องนั้น ฮ่องเต้พลันตะโกนเรียกนางไว้“ทำที่นี่” ฮ่องเต้ชี้ไปที่ห้องหนึ่ง “เราให้คนจัดห้องว่างไว้ต่างหากแล้ว เรื่องนี้เรารู้เจ้ารู้ ห้ามไม่ให้คนนอกรู้เป็นอันขาด เจ้ารู้ใช่ไหม?”ฉินเหยี่ยนเย่ว์ถึงกับมุมปากกระตุกสองครั้งเป็นฮ่องเต้ก็ไม่ง่ายเหมือ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 833
ฮ่องเต้จัดการกับฎีกาทั้งหมดเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ดันไปไว้ข้าง ๆ“เรื่องของเจ้ากับเจ้าสาม องครักษ์จื่ออวี๋รายงานให้เราฟังทั้งหมดแล้ว” พระองค์พูดขึ้นมาโดยไม่มีปี่มีขลุ่ยฉินเหยี่ยนเย่ว์เห็นว่าในที่สุดพระองค์ก็พูดถึงประเด็นหลัก ก็รีบคุกเข่าลง “ลูกรู้ผิดเพคะ”“รู้ผิด?” ฮ่องเต้แค่นเสียงเย็นชา “เจ้ารู้ผิดอ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 834
ฮ่องเต้เคาะนิ้วบนโต๊ะเบา ๆ สีหน้าพลันแปรเปลี่ยนไปฉินเหยี่ยนเย่ว์ตอนเจ้าสามได้ถูกช่วงจังหวะพอดี ทว่า ผลร้ายที่ตามมาก็มิอาจประมาทได้เลยท่ามกลางการต่อสู้ที่วุ่นวาย นางที่ลงมือจัดการโดยบังเอิญย่อมได้ถูกกำหนดให้เป็นแพะรับบาป“เสด็จพี่ตัดใจทำไม่ลงหรือ?” อ๋องอี๋หยางยกถ้วยชานมที่ว่างเปล่าขึ้นมาดม ก่อนจะวา
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 835
“เรื่องนี้ไว้ค่อยว่ากันทีหลัง ถึงเวลาแล้ว ไปเถอะ” ฮ่องเต้ตรัสอ๋องอี๋หยางพูดถึงตรงนี้ ก็ไม่พูดอะไรต่ออีกเขาลุกขึ้นยืน ก่อนจะปรายตามองถ้วยชานมที่ว่างเปล่า พร้อมกับพูดออกมาด้วยความไม่พอใจ “เสด็จพี่ ท่านรู้หรือไม่ว่า ข้าได้กลิ่นหอมหวานนั่นแล้วแต่กลับดื่มไม่ได้มันทุกข์ใจแค่ไหน? ท่านไม่เหลือให้ข้าเลยสัก
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 836
ตงฟางหลีลอบกำหมัดแน่นหากเรื่องราวมันง่ายอย่างที่นางคิดไว้ก็คงจะดี เกรงว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวพันกับคนเป็นวงกว้าง นางอาจจะกลายเป็นเป้าของลูกธนูจำนวนมากก็ได้“ฉินเหยี่ยนเย่ว์!”พลันมีเสียงแหลมสูงดังขึ้นฉินเหยี่ยนเย่ว์หันหน้ากลับไปมอง เห็นเพียงพระสนมซูโผเข้ามาด้วยผมเผ้าที่ยุ่งเหยิง ดวงตาสองข้างแดงก่ำ ดู
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 837
เมื่อพระสนมซูเห็นไอเย็นในแววตาของฉินเหยี่ยนเย่ว์ พลันตัวสั่นเทาอย่างน่าประหลาดขณะที่คิดจะถอยกลับไปนั้น ก็ได้นึกถึงเรื่องที่บุตรชายกลายเป็นขันทีขึ้นมาอีกครั้ง เพลิงโทสะอัดแน่นเต็มหัวใจทันควัน จนขอบตาแดงก่ำ นางกรีดร้องเสียงดัง “ลั่วเอ๋อร์ถูกเจ้าทำร้ายจนกลายเป็นเช่นนี้ เจ้าไม่ชดใช้แต่โดยดี ยังแสดงท่าท
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 838
“มีคนลงมือก่อเหตุที่หน้าท้องพระโรง คุ้มกันฝ่าบาท” หลังจากเหล่าองครักษ์ตะโกนประโยคนี้ออกมา เหล่าองครักษ์ที่คุ้มกันอยู่ข้าง ๆ ก็มาถึงด้านหน้าของตำหนักไท่อี๋อย่างเป็นระเบียบ ล้อมรอบด้านในสามชั้นด้านนอกอีกสามชั้นพวกเขาต่างพากันชักดาบออกมา ภายใต้แสงอาทิตย์สาดส่อง คมกระบี่ประกายแสงเย็นกลิ่นอายสังหารพุ่ง
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 839
“เพี๊ยะ!”พระสนมซูยังไม่ทันพูดจบ จู่ ๆ ใบหน้าก็ถูกตบอย่างแรงแรงของฝ่ามือนี้มากมาย ใบหน้าของพระสนมซูจึงบวมเป่งขึ้นมาทันทีด้านซ้ายได้รับก่อนหนึ่งฝ่ามือ จากนั้นก็มีลมแรงพัดมาระลอกหนึ่ง แล้วทางใบหน้าฝั่งขวาก็ได้รับอีกหนึ่งฝ่ามือหน้าประตูตำหนักไท่อี๋ เสียงฝ่ามือดังก้องไปทั่ว ทำเอาทุกคนถึงกับตกตะลึงพร
Latest chapter
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1429
ความเป็นไปได้มากที่สุด คือพี่ใหญ่ใช้ประโยชน์จากทาสเป่ยลู่คนนั้น ทำเรื่องที่มิอาจเปิดเผยได้เหล่านั้นอยู่ที่นี่หากเป็นเหตุผลเช่นนี้ เบาะแสทุกอย่างล้วนราบรื่นแล้วตงฟางหลีเดินอ้อมห้องอีกหนึ่งรอบใช้มือสัมผัสและเคาะสิ่งของที่น่าสงสัยทั้งหมดเบา ๆ ไปหนึ่งรอบน่าเสียดาย ที่หาร่องรอยของห้องลับไม่เจอ“จางฉู
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1428
ตงฟางหลีพยุงตัวกับราวบันได ใบหน้าหล่อเหลานั้นซีดเผือดหากเป็นน้ำพุจริง ๆ ไม่เพียงแต่รสนิยมเลวร้าย มิหนำซ้ำยังส่งกลิ่นเหม็นจนทำให้คนเดือดดาลจางฉู่ส่ายหน้า “มิทราบได้พ่ะย่ะค่ะ แทนที่จะบอกว่าเป็นน้ำพุ มิสู้บอกว่า พวกมันดูเหมือนเสาค้ำยันศาลามากกว่า ที่แห่งนี้เป็นที่ที่เฉียนอ๋องสร้างขึ้นกับมือเพื่ออนุภร
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1427
ในแววตาเขาไร้คลื่นลม และน้ำเสียงก็ราบเรียบมากเช่นกันเฟยอิ่งลอบขมวดคิ้วแน่นเขารู้จักจางฉู่มาแต่ไหนแต่ไร จางฉู่มีนิสัยเย็นชา กระทำการสุขุมหนักแน่น ไตร่ตรองพิจารณารอบด้าน มิใช่คนที่มุทะลุบุ่มบ่ามพรรค์นั้นหากแต่พฤตกรรมครานี้ ผิดแปลกไปอย่างแท้จริงแปลกไปจนมิคล้ายกับเป็นจางฉู่ตัวจริงเฟยอิ่งยิ่งคิดก็ยิ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1426
ตงฟางหลีเดิมทีก็มีโรครักความสะอาดอยู่แล้ว ทนรับกลิ่นแปลกประหลาดเช่นนี้ไม่ได้ที่สุดยามที่กลิ่นเหม็นเน่าสายนั้นถาโถมเข้ามา เขาถึงกับอดถอยหลังไปหลายก้าวไม่ได้ ภายในกระเพาะประหนึ่งพลิกแม่น้ำล้มมหาสมุทรก็มิปานเขารีบล้วงหาผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาปิดจมูก สะกดความรู้สึกขยะแขยงลงไปเฟยอิ่งเองก็ถูกความรู้สึกน่ารัง
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1425
“เหตุผลที่คุณหนูเซียวหย่ากับพี่ใหญ่ เป็นเพราะว่าพี่ใหญ่สังหารลูกของพวกเขาเองกับมือ” ตงฟางหลีพูดต่อไป “ที่นางมิสามารถตั้งครรภ์มาโดยตลอด ก็เป็นการขัดขวางของพี่ใหญ่เช่นกัน”“พี่ใหญ่คิดว่าการตายของทาสเป่ยลู่เกี่ยวข้องกับคุณหนูเซียว จึงเอาโทสะมาระบายใส่คุณหนูเซียว คุณหนูเซียวที่ลุ่มหลงในความรักอย่างลึกซึ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1424
บนใบหน้าเย็นชาและแน่วแน่นั้น เผยให้เห็นถึงสีหน้าไม่น่าดูเป็นอย่างยิ่งร่างกายสูงใหญ่ของเขาถอยหลังไปอย่างไร้ร่องรอย น้ำเสียงนั้นทั้งลำบากใจทั้งเจ็บปวด “หวั่นเอ๋อร์...ไม่สิ พระชายาเฉียนจากไปแล้ว และคงไม่มีวันกลับมาอีกแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“เรือนบุปผาหาได้มีผู้ใดอยู่ไม่ เชิญท่านอ๋องเจ็ดกลับไปเถิด”ยามที่จางฉู
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1423
ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าใด เวลาที่เหยี่ยนเย่ว์จะได้รับความทรมานก็จะยิ่งนานมากขึ้นเท่านั้นยามที่ความคิดนี้ผุดขึ้นมา หน้าผากตงฟางหลีถึงกับเต้นตุบ ๆ โดยไม่รู้ตัวไม่รู้ว่าเป็นความรู้สึกไปเองหรือไม่เขามักจะรู้สึกว่า แม้ว่ายัยหนูของเขาจะพลั้งเผลอถูกคนลักพาตัวไปทว่า มิใช่สตรีที่จะปล่อยให้ผู้อื่นเข่นฆ่าได้
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1422
ขณะเดียวกันภายในหอฉยงฮวาใบหน้าตงฟางหลีดำทะมึนนิ้วของเขาเคาะที่โต๊ะเบา ๆหลังจากคาดเดาได้ว่าเหยี่ยนเย่ว์อาจถูกเฉียนอ๋องลักพาตัวไปเขากลัวว่าหากเข้าไปหาตรง ๆ จะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นกลัวว่าหลังจากพี่ใหญ่ที่มีนิสัยวิปริตเช่นนั้นถูกกระตุ้นเข้า จะทำอันตรายต่อเหยี่ยนเย่ว์ดังนั้น จึงมาที่หอฉยงฮวาก่อ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1421
ท่ามกลางการนองเลือดพร่าเลือน เขาตกตะลึงและเผยสีหน้าเหลือเชื่อ “เจ้ารู้ได้เยี่ยงไร?”“ดูเหมือนข้าจะเดาถูก” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เย้ยหยันเดิมทีนางไม่แน่ใจนัก และอยากหลอกลวงเขาคิดไม่ถึงว่าการหลอกลวงจะประสบผลสำเร็จในครั้งเดียวการกระทำโหดเหี้ยมเกิดขึ้นที่ก้นทะเลสาบ ช่างเข้ากับนิสัยวิปริตนี้จริง ๆ“เจ้ารู้ได
