ฉินเหยี่ยนเย่ว์ไม่รู้ว่าเป็นผู้ใดมา จึงเปิดผ้าม่านออกดูตู้เหิงที่กำลังรออยู่ด้านนอก ครั้นเห็นว่าพวกเขากลับมาแล้ว ก็รีบมาต้อนรับทันที“ท่านอ๋อง พระชายา” ตู้เหิงขมวดคิ้ว “พระชายาเฉียนมาขอพบพ่ะย่ะค่ะ นางรออยู่ที่ห้องโถงจิ่นซื่อมาได้ครู่ใหญ่แล้วพ่ะย่ะค่ะ”ฉินเหยี่ยนเย่ว์นิ่งชะงักพระชายเฉียน? นางมาทำอะ
ฉินเหยี่ยนเย่ว์ไม่เข้าใจเรื่องนั้นผ่านไปนานหลายวันแล้ว ครอบครัวของฮูหยินเหลยอันโหวถูกค้นบ้านและยึดทรัพย์ไปแล้ว พระชายาเฉียนมาขอโทษตอนนี้หมายความว่าอย่างไร?“พี่สะใภ้ใหญ่กำลังทำอะไร? รีบลุกขึ้นเถอะ” นางกล่าวด้วยเสียงราบเรียบ สุภาพทว่าเหินห่าง “เรื่องผ่านไปแล้วก็ให้ผ่านไปเถอะ พี่สะใภ้ไม่ต้องเก็บมาใส่
กลิ่นหอมบุปผาสายนี้ทำให้คนรู้สึกสงบ และปลอบโยนอารมณ์“พี่สะใภ้เคยได้ยินหรือไม่ ว่าต้นไม้และบุปผาล้วนมีความรู้สึก?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าวเรียบ ๆ “กลีบบุปผานั้นบอบบาง คนต้องดูแลด้วยความระมัดระวังถึงจะทำให้มันผลิบานอย่างงดงามได้ หากเป็นสถานที่ที่มีกลิ่นอายดุดันหรือว่ามีไอเย็นมาก บุปผาก็ยากจะผลิดอกที่งดง
“ไม่มีคนอยู่ข้างกายท่านเลยหรือ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ครุ่นคิดอย่างลึกซึ้ง เช่นนั้นก็แปลกแล้ว“พี่สะใภ้ใหญ่ ข้ามีเรื่องอยากจะขอร้องท่าน ให้ข้าตรวจ...ตรงนั้นของท่านได้หรือไม่?”พระชายาเฉียนรู้สึกเขินอายอยู่บ้าง ทว่าเมื่อเกี่ยวกับทายาท นางพยักหน้าตอบรับอย่างเอียงอายฉินเหยี่ยนเย่ว์จึงพานางมายังภายในห้องห้อง
พระชายาเฉียนเย็นยะเยือกไปทั่วทั้งร่างหลังจากที่นางและท่านอ๋องเฉียนทำกิจเสร็จ ท่านอ๋องเฉียนมีความชอบที่พิเศษ นางคิดมาตลอดว่าเป็นความรักระหว่างสามีภรรยา ผู้ใดจะรู้ ว่านี่เป็นแผนร้าย?ไม่แปลกที่นางมักจะรู้สึกไม่สบายอยู่บ่อยครั้ง ภายในยังมีความรู้สึกมีอะไรแปลก อยู่ หากแต่เป็นเพราะรู้สึกอับอายมาก นางจึง
หนาว!น้ำเย็นจัดที่ไหลเข้าจมูกและลำคอนั้น ทำเอาไม่สามารถหายใจได้ในทันทีฉินเหยี่ยนเย่ว์พลันรู้สึกได้ว่า ศีรษะของนางกำลังถูกใครบางคนกดเอาไว้ทำให้มิอาจลุกออกมาจากน้ำเย็นได้ในระหว่างที่นางกำลังดิ้นทุรนทุรายอยู่นั้น ฉินเหยี่ยนเย่ว์พลางเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มชั่วร้ายผ่านคลื่นน้ำที่กระจายไปมาได้ใน
“เฮ้อ พูดถึงโจโฉโจโฉก็มาหา” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เอ่ยขึ้นมาด้วยสีหน้าที่เย็นชาท่านอ๋องสามในความทรงจำของเจ้าของเดิมนั้น เป็นบุรุษเจ้าชู้โดยแท้ฉินเหยี่ยนเย่ว์จึงลุกขึ้นมาสวมใส่เสื้อผ้า พร้อมทั้งเป่าผมให้แห้งอย่างลวก ๆเดิมทีร่างกายนี้ยังอ่อนแอมากนัก แม้ว่าจักจะอาบน้ำต้มยาเพื่อขับไล่ความหนาวเย็นออกไปแล้วก
“ยังมิเหมาะที่จะด่วนสรุปในตอนนี้?” นัยน์ตาของท่านอ๋องสามพลันฉายแววเคร่งขรึมมากยิ่งขึ้น พร้อมทั้งมองฉินเหยี่ยนเย่ว์ด้วยหางตา “มีคนเห็นว่าเจ้าเตะเสวี่ยเอ๋อร์ลงไป เจ้ายังกล้าที่จะปฏิเสธอีกหรือ?”“หม่อมฉันมิเคยคิดที่จะปฏิเสธเพคะ”ฉินเหยี่ยนเย่ว์พลางยืนตัวตรง ทั้งน้ำเสียงและนัยน์ตาที่สื่อออกมาหาได้มีท่าที